ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္မရွိျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီမရွိျခင္းျဖစ္တယ္။
အဂၤလိပ္လက္ကေနလြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ အတူေနထိုင္ၾကၿပီး ၁၀ျပည့္တဲ့အခါ ဒီအတူေနထိုင္မႈကေနမိမိတို႕ခံစားရရွိခဲ့တဲ့ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈေတြအေပၚတည္ၿပီး ခြဲထြက္လိုကခြဲထြက္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို ပထမပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဖဆပလ က အတိအလင္းသေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ မဟာ့ မဟာ အဓိက အခ်က္ပါဘဲ။ ဒီအဓိကအခ်က္ကို မဆလေန၀င္းအာဏာရွင္အစိုးရက ခ်ီးကုန္းပစ္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္ကိုဆက္လက္ရပ္တည္တဲ့ ႏို္င္ငံေရးပါတီအားလံုးကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွင္ ပိတ္ပင္ပစ္တဲ့အလားတူ တိုင္းရင္းသားအမ်ုိးသားႏိုင္ငံံေရးအင္အားစုအားလံုးကိုလဲ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးနည္းအားလံုးနဲ့ေျခမႈန္းသုတ္ သင္ခဲ့တယ္။ ရာစုႏွစ္ ထက္၀က္ၾကာမ်ဳိးခ်စ္ တိုင္းရင္းသားႏွိမ္နင္းေရး ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ဒဏ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဟာ အာရွမွာသာမက ကဘာ့အဆင္းရဲဆံုးႏို္င္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ခ်ြတ္ၿခံဳက်သြားခဲ့ရတယ္။ ဆင္းရဲႏံုခ်ာမႈဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ၁၉၈၈ မွာ ျပည္သူလူထုထုနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကတျပည္လံုးဆႏျပၾကတယ္။ စစ္တပ္က ေသနပ္ေတြနဲ႕ပစ္ယံုသာမက တင့္ကားေတြ အေျမာက္ေတြ မႈိုင္းဗံုးေတြနဲ႕ထုတယ္။ ဆႏျပေက်ာင္းသားနဲ့လူထုအမ်ားအျပားကို စစ္ကားေတြေပၚတင္ပိတ္ၿပီး ကားကို ဒလၾကမ္းေမာင္းတဲ့နည္းနဲ႕ အသက္ရႈမရ မခ်ိမဆန္႕မြန္းၾကပ္ေသေက်ေစခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ကို မီးေလာင္ေနတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲပစ္သြင္းၿပီး အရွင္လတ္လတ္မီးရႈိ႕သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားကို အင္ယား၊ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲ အတင္းကန္ခ်ၿပီး ကမ္းေပၚျပန္လာသူမွန္သမွ်ကို လွံစြတ္ေတြနဲ့ေစာင့္ၿပီးထိုးသတ္တယ္။
ဒီေလာက္ၾကီးမားတဲ့ လူမဆန္ရက္စက္မႈေတြကို ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႕ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြထဲမွာ ကေလးေတြမုန္းတီးေအာင္မႈိင္းတိုက္ထားတဲ့ နယ္ခ်ဲ့ၿဗိတိသွ်ေတြေတာင္မလုပ္ရက္ခဲ့တာ အားလံုးအသိဘဲ။ ႏို္င္ငံေရးအပါအ၀င္ လူသတ္မႈအမ်ားအျပားက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆရာစံကို ဥပေဒအရ ၾကိဳးဒဏ္ေပးခဲ့တဲ့ကိစနဲ႕ ဆႏျပေက်ာင္းသားကိုေအာင္ေက်ာ္ကို အင္းဒီးယားရဲကနံပတ္တုတ္နဲ႕ရိုက္လို႕ မေတာ္တဆ ေသသံုးသြားတဲ့ကိစ ေတြက ခင္ဗ်ားတို႕ေျပာမဆံုးေပါင္ေတာသံုးေတာင္ျဖစ္ေနဆဲဘဲေလ။ ဆႏျပလူထုကလူမ်ားစု ျဖစ္ၿပီးနံပတ္တုတ္ကိုင္ထားတဲ့ရဲက လူနဲစုျဖစ္တဲ့အေနအထားမွာ ရဲတိုင္းဟာ သူ႕အသက္အႏရယ္ျပဳလာရင္ သူ႕မွာရွိတဲ့ နံြပါတ္တုတ္နဲ႕ကာကြယ္ခြင့္ရွိရမွာဘဲမဟုတ္လား။ အဲဒါက ျမန္မာအစိုးရေတြလုပ္သလို တင့္ကားေတြ အေျမာက္ေတြနဲ့ထု၊ လွံစြတ္နဲ့ထိုးသတ္တဲ့ အမႈထက္ရက္စက္တယ္လို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ ဘာဦးေႏွာက္အမ်ဳိးအစားသံုးၿပီး ပံုေဖၚေနၾကတုန္းလဲဘဲ။ ကေလးေတြကိုမႈိင္းတိုက္ေနၾကတုန္းဘဲလဲ။
ထားလိုက္ေတာ့…မူရင္းအေၾကာင္းအရာကိုျပန္သြားရေအာင္။ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ရင္ခြဲထြက္လိုကခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္း၀င္ လြတ္လပ္ေရးပိသုကာ စာခ်ဳပ္ၾကီးကို ေန၀င္းေခတ္မွာခ်ီးကုန္း ပစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့စစ္အုပ္စုကေရးဆြဲၿပီးလူထုကိုမရမက အတင္းသေဘာတူခိုင္းတဲ့ ၂၀၀၈ေျခဥကိုခ်မွတ္ၿပီး ေန၀င္းရဲ႕ခ်ီးကုန္းမႈကို ဥပေဒအရတရား၀င္ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း(ဖဆပလ) တို႕ရဲ႕သမိုင္း၀င္ သေဘာတူညီခ်က္ကို လံုး၀ တရားမ၀င္တဲ့ကိစဒါမွမဟုတ္ လံုး၀ျဖစ္ရွိခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုအျဖစ္ဥပေဒအရအၿပီး အပိုင္ေျခ ဖ်က္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဆန္႕က်င္ေရးေျခဥကို စစ္အုပ္စုရဲ႕လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွဳိင္က အေက်ာက္ အကန္ရပ္တည္ၿပီး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြကိုရာဇသံေပးေခ်ာက္လွန္႕ေရးကရိယာအျဖစ္ စည္းေ၀းပြဲတိုင္း၊ မိ္န္႕ခြန္းေတြတိုင္းမွာဆြဲသံုးေနတယ္။ ျမန္မာ့စစ္အုပ္စုဟာ မ်က္ေမွာက္ပင္လံုညီလာခံေတြမွာအႏွီ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဆန့္က်င္ေျခဖ်က္ေရး မူကိုဘဲခိုင္ခိုင္မာမာကိုင္စြဲၿပီး အဲန္အဲယ္ဒီအစိုးရကိုလဲ ဒီကိစေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ မန္ေနဂ်ာလုပ္ေပးဖို႕ ေနရာခ်ထားေပးတယ္။ သံုးေနတယ္။
ဆိုလိုတာက ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ၂၀၀၈ ေျခဥခ်မွတ္ၿပီး ဆန္႕က်င္ေျခဖ်က္ ႏိုင္လို႕ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေအာင္ျမင္သြားၿပီျဖစ္ေပမဲ့ ႏို္င္ငံေရးအရေအာင္ျမင္ဖို႕က အေတာ္ေလးအလွမ္းေ၀းေနေသးတာကိုေတြ႕လို႕ျဖစ္တယ္။ ႏို္င္ငံေရးအရပါေအာင္ျမင္မႈရမွ ဒီပေရာဂ်က္ၾကီးကို ေအာင္ျမင္ၿပီးဆုံးသြားၿပီလို႕ သတ္မွတ္ႏိုင္မွာလဲျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေန၀င္းခ်ီးကုန္းၿပီး ပစ္ထားတဲ့ တစ္သွ်ဴးစက္ကူ က အိမ္သာထိုင္ခံုေပၚမွာတစ္လစ္ၾကီးျဖစ္ေနတာကို ၂၀၀၈ ေျခဥကေနၿပီး တုတ္ကေလးနဲ႕ကေလာ္ခ်လိုက္ေတာ့အေတာ္ေလးေနရာက်လာတဲ့အေနအထားကိုေရာက္သြားၿပီေပါ့။ ဒါကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တဦးတည္းအာဏာပိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ အဲန္အဲလ္ဒီအစိုးရက ေရခလုတ္ဆြဲေပးဖို႕ မင္းေအာင္လွိဳင္နဲ့ စစ္အုပ္စုက ဂြင္ခတ္ၿပီး ဖိအားေပးေနေတာ့တယ္။ ေရေလာင္းအိမ္သာ အ၀မွာတစ္ေနတဲ့ တစ္သွ်ဴးစက္ကူဆိုတာက ေရခလုတ္မဆြဲမျခင္း ေအာက္ကိုဆက္က်မသြားႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။ ဒီခလုတ္ကိုႏိွတ္ဖို႕က စစ္အုပ္စုမွာ ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာမရွိဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ့ အဲန္အယ္ဒီအစိုးရကဘဲ လုပ္လို႕ရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာတစ္ခုတည္းကိုသာ သံုးႏိုင္မဲ့ခလုတ္မို႕ပါ။
ဒီေတာ့ ေဒၚစုကလည္း ေမြမေသတုတ္မက်ဳိး ျပတ္သားရွင္းလင္းမႈကင္းေ၀းတဲ့ လစ္ဘရယ္နည္းနာနဲ႕ ဘယ္မွခရီးမေပါက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းကိုဘဲေရြးေလွ်က္ေနေလေတာ့တယ္။ စစ္အုပ္စုကခ်မွတ္တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ပါသေဘာတူညီခ်က္ကိုသံုးခါ ခြဲမထြက္ရ အဆိုကို ဆန္႕က်င္ျခင္း ေစာဒကတက္ျခင္းမရွိသလို တိုင္းရင္းသားဘက္တင္သြင္းတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ဖက္ဒရယ္မူကိုလဲ လွ်ာႏွစ္ခြနည္းနဲ႕အိုေက သေရာင္ေရာင္ေျပာဆိုေနေတာ့တယ္။
အမွန္တရားကိုေဘးကန္ထုတ္ထားၿပီး (စစ္အုပ္စုနဲ႕ ဒီမိုအုပ္စု) အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုဘဲ အဓိကထားစိုင္းျပင္းေနတုန္းအေနအထားျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးျပသနာအတြက္အမွန္တရား၂ခ်က္ဘဲရွိပါတယ္။ ပထမအခ်က္က မူလပင္လံုစာခ်ဳပ္၁၀ႏွစ္သေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာ ခြဲထြက္လိုကခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိျခင္းကိုဘဲ ရာႏႈန္းျပည့္ဆိုလိုသတ္မွတ္ျခင္းျဖစ္တယ္။
ဒီ၂ခ်က္ကေနေသြဖယ္ရင္ ခုလုပ္ေနတဲ့ညီလာခံေတြကို ပင္လုံညီလာခံလို႕ နာမယ္တတ္ခႊြင့္မရွိႏိုင္ဘူး။ တျခားနာမယ္တတ္ရင္တတ္ ဒါမွမဟုတ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေခ်ဖ်က္ေရး ညီလာခံလို႕နာမယ္တတ္မွ တကယ္လုပ္ေနတာေတြနဲ႕ ကိုက္ညီမယ္။
နဲနဲဆက္မယ္… ခြဲထြက္လိုကခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့စနစ္ကို ဖက္ဒရာ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္လို႕မသတ္မွတ္ဘူး။
ဒီမိုကေရစီလို႕လဲမသတ္မွတ္ႏိုင္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စုထဲပါလို႕ လူနဲစုျဖစ္သြားရတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈဟာ အလြန္ၾကီးမားတယ္။ ဒါကိုနားလည္ၾကဖို႕လိုတယ္။ ဥပမာ ကမာ့အတိုးတက္ဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္လာမယ့္ တရုတ္မွာ ျမန္မာကေနၿပီး ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႕၀င္သြားမလုပ္ခ်င္ဘူး။ တရုတ္နဲ႕ေပါင္းလိုက္လို႕ ျမန္မာပါ ကဘာ့ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္မလာခ်င္ဘူး။ လူနည္းစုျဖစ္သြားၿပီး လံုး၀ စံုးစံုးျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႕သာရွိေနတာမို႕ပါ။
တရုတ္ျပည္ၾကီးက ဒီမိုကေရစီျဖစ္သြားရင္လဲ လူနဲစုျမန္မာေတြအဖို႕ဒိီမိုကေရစီအာဏာကိုလူမ်ဳိးစုအလိုက္ပါ၀င္က်င့္သံုးႏိုင္မဲ့အေျခအေနျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။ လူတိုင္းသိေနတာဘဲ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူနဲစုက လူမ်ားစုကိုနာခံလိုက္နာရတဲ့ စနစ္ဘဲ။ ဒီေတာ့ တရုတ္နဲ႕ေပါင္းလိုက္တဲ့ျမန္မာျပည္လူနဲစုအသံကို လူဦးေရ သန္း၁၅၀၀ ေက်ာ္တဲ့တရုတ္ေတြက ဘာဒီမိုကေရစီစနစ္အရမွ ေျခာက္ဂရုစိုက္ေနစရာမလိုဘူး။ သေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာကေရာ တေန႕ထက္တေန့႕နည္းမ်ဳိးစံုနဲ့လူနည္းစုအျဖစ္ အခ်ဥ္းခံေနရတဲ့ ကရင္ေတြ၊ရွမ္းေတြ၊မြန္ေတြ၊ရခိုင္ေတြ၊ကခ်င္ေတြ၊ခ်င္းေတြ၊ကရင္နီေတြကေရာ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာအမ်ဳိးသားဆိုင္ရာအခြင့္အေရး ေတြနဲ႕ဘယ္လိုအလွမ္းနီးႏိုင္မွာလဲ။ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ အမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးစုကခ်မွတ္တဲ့ ႏိုင္္ငံေရးျပဌာန္းခြင့္ေတြကို အဆိုပါလူနဲစု အျဖစ္အဆင့္ေလၽာ့ခ်ထားျခင္းခံရတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကမလိုက္နာဘဲ ေနလို႕ရရိုးလား။ ျပည္ေထာင္စုထဲေနရင္ စီးပြားေရးလူမႈေရးသာမက အမ်ဳိးသားေရးပါ သိမ္ငယ္ခြ်တ္ၿခံဳက်သြားယံုမကေနာက္ဆံုးတာ့ မ်ုိးေပ်ာက္ျခင္းကသာလွ်င္ THE END အျဖစ္ လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုေနမယ္ဆိုရင္ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ ဟာ တခုတည္းေသာ လူမ်ဳိးစုဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါကို ဘယ္မ်က္ႏွာကမွ ဆန္႕က်င္တာေရာ၊ ရီးလိုလိုမႈိလိုလို မျပတ္မသားလစ္ဘရယ္လုပ္ထားတာမ်ဳိး လုပ္ခြင့္လုံုး၀မရွိဘူး။
No comments:
Post a Comment
mr.kyaingtun@gmail.com