ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စု၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဂ်ိန္းေဖာ့၊ လခ်ိဒ္၊ ေလာ၀္ေ၀ၚ၊ လီဆူ၊ ရ၀မ္ႏွင့္ ဇိုင္၀ါး လူမ်ဳိးစုတို႔သည္ ေရွးပေ၀သဏီ အခ်ိန္ကာလမွစ၍ တူညီေသာ ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ညီရင္းအစ္ကို ေမာင္ရင္းႏွမမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုအခါ ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စု၀င္မ်ား၏ ဘာသာစကား (Dialect) အမ်ိဳးအစားစံုလင္ကြဲျပားမႈကို အေၾကာင္းျပကာ တိုင္းတစ္ပါးသား လူမ်ဳိးျခားမ်ားမွ ကခ်င္လူမ်ဳိးကို မ်ိဳးႏြယ္စုအမည္မ်ားျဖင့္ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ခြဲျခားရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။
အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာ တစ္ေနရာမွ အျခားတစ္ေနရာသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ အတြက္ ေနရာေဒသအေပၚမူတည္၍ ေလယူေလသိမ္း၊ စကားလံုးႏွင့္ ေ၀ါဟာရ ၾကြယ္၀မႈတို႔တြင္ အထိုက္အေလ်ာက္ ကြဲျပားမႈမ်ားရွိေသာ္လည္း ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စု၀င္မ်ားသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္း၊ ဆင္ယင္ထံုးဖြဲ႕မႈ ႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္း အေျခခ်ေနထိုင္ျခင္းတို႔၌ တူညီၾကသည့္အေလ်ာက္ မ်ဳိးႏြယ္စုတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ခြဲျခားမရႏိုင္ဘဲ တစ္ခုတည္းေသာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါသည္။
ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စု၀င္မ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္မႈသမိုင္းတြင္ အထင္ကရ ေဒသ မ်ားျဖစ္သည့္ မလိခူးမဂၽြယ္ (Mali Hku Majoi)၊ က်ဳိင္ခူးမဂၽြယ္ (Chyai Hku Majoi)၊ ခရန္ခူးမဂၽြယ္ (Hkrang Hku Majoi) စသည့္ ေဒသမ်ား၌ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ေျမာက္အရပ္မွ ေတာင္ဘက္အရပ္သို႔ ဆက္လက္ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိုင္ၾကသည္။ ဤသို႔ အေရွ႕၊ အေနာက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္မွ ေတာင္ဘက္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္ခဲ့ၾကသည့္အတြက္ ဘာသာစကားအရ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ေခၚေ၀ၚရာ၌ပင္ အေရွ႕(Sinpraw)၊ အေနာက္(Sinna)၊ ေျမာက္(Dingdung)၊ ေတာင္(Dingda) ဟူ၍ အစဥ္လိုက္ သတ္မွတ္ ေခၚဆိုၾကပါသည္။
