အရင္းရွင္စနစ္လုပ္ငန္းမ်ား၏ အျမတ္အစြမ္းႏွင့္ေနက္ဆက္တြဲျပသနာ
ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတခုအျမတ္အစြမ္းသည္ ထုတ္လုပ္ေရးစားရိတ္( production costs ) ေပၚတြင္တည္သည္။
တျခားလုပ္ငန္းမ်ားထက္ ထုတ္လုပ္ေရးစားရိတ္ပို၍ ေလွ်ာ့ခ်နိုင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားသာ အျမတ္အစြမ္းကိုရႏိုင္သည္။
ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတခုသည္ မိမိထြက္ကုန္ပစၥည္းကို တျခားၿပိဳင္ဘက္မ်ားထက္ ေစ်းျမွင့္ေရာင္းခ်ျဖန္႕ခ်ီလွ်င္ ၀ယ္လက္မ်ားက ေစ်းနိမ့္သည့္ဘက္ပါသြားၾကမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေစ်းျမင့္ေရာင္းေသာလုပ္ငန္းသည္ ၀ယ္ယူအားေပးသူမဲ့ခါပ်က္စီးဆံုးရႈံးျခင္းသို႕ေရာက္မည္။
ထို႕နည္းတူ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတခုသည္ မိမိထြက္ကုန္ပစၥည္းကို တျခားၿပိဳင္ဘက္မ်ားထက္ ေစ်းႏွိမ့္ေရာင္းခ်ျဖန္႕ခ်ီလွ်င္ေရာင္းခ်ျဖန္႕ခ်ီသည့္အခါတိုင္း ထုတ္လုပ္မႈစားရိတ္ကိုမကာမိသျဖင့္ မၾကာမွီတြင္ လုပ္ငန္းဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၿပိဳင္ဘက္အသစ္မ်ားက ေစ်းကြက္ေနရာအစား၀င္သိမ္းပိုက္မည္ျဖစ္သည္။
သို႕ျဖစ္၍ ပစၥည္းေစ်းျမင့္ျခင္းႏွင့္ ပစၥည္းေစ်းႏွိမ့္ျခင္း ၂နည္းလံုးသည္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတခုကို ဆံုးရႈံးပ်က္စီးေစႏိုင္မႈ ဒီဂရီ ျပင္းအား အေနအထားအတူတူပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
သို႕ျဖစ္၍ လက္ရွိကမၻာ႕ႏိုင္ငံအသီးသီးရွိ ပုဂၢလိကကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ပစၥည္းေရာင္းေစ်းျမွင့္တင္စရာ မလို ေသာ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးစားရိတ္ကန္႕သတ္မႈကိုအဓိကအသံုးျပဳၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးစရိတ္ကိုကန္႕သတ္နည္းမွာ လစာႏွင့္အေထြေထြလူမႈေထာက္ပံ့ေၾကးမ်ားေပးရေသာ လူသားမ်ားအစား စက္ကရိယာမ်ားကိုတိုးျမင့္အသံုးခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားအလွ်န္ပယ္တိုးမ်ားလာေစသျဖင့္ရာဇ၀တ္မႈမ်ားႏွင့္ အျခားလူမႈေရးပဌိပကၡျပသနာမ်ားစြာထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရတိုးပြားလာသည္။
စက္မႈလက္မႈေခတ္ေနာက္က်ေသးေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ စက္ပစၥည္းကရိယာမ်ားႏွင့္အစားထိုးျခင္းကို တင္းျပည့္ၾကပ္ျပည့္မလုပ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ လူသားမ်ားကိုပင္ဆက္လက္ငွားရမ္းထားရသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုကဲ့သို႕ငွားရမ္းထားရေသာလူသားမ်ားေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္ေရးစားရိတ္ျမင့္မားလာျခင္းမရွိေစရန္ ႏိုင္ငံအတြင္းရွိလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ႏိုင္ငံတြင္းတရား၀င္လုပ္အားေစ်းႏွိမ္ခြင့္ရဥေပေဒမ်ားကိုခ်မွတ္ေပးရန္ မိမိတို႕ေရြးေကာက္ထားေသာ အစိုးရကိုဖိအားေပးခ်မွတ္က်င့္သံုးေစသည္။
ဥေရာပ၊ အေမရိကားႏွင့္ ကမၻာအရပ္ရွိ ရင့္က်က္ေသာဓနရွင္အစိုးရမ်ားကမူ စက္ကရိယာအစားထိုးမႈေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္သြားရသူမ်ားကို လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ရွိေသာ ျပည္သူလူထုအားလံုးက တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ တာ၀န္ယူၾကေစသည့္ ၀င္ေငြအခြံအေကာက္ကို လိုအပ္သလို သတ္မွတ္ေကာက္ခံသည့္နည္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္ဓနရွင္ယဥ္ေက်းမႈကိုခ်မွတ္က်င့္သံုးၾကသည္။
ထို႕နည္းတူ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးစရိတ္ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လုပ္အားခေစ်းႏွိမ္ျခင္းမ်ားကိုလဲ လံုး၀ခြင့္မျပဳသည့္ျပင္ ထိုကိစၥအတြက္အစိုးရႏွင့္ ျပည္သူ႕အေျချပဳအဖြဲ႕အစည္းမ်ား အစဥ္တစိုက္ဟန္ခ်က္ညီညီ ဆန္႕က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအရင္းရွင္ႏို္င္ငံၾကီးမ်ားမွ ႏို္င္ငံျပင္ပတြင္သြားေရာက္ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံၾကေသာလုပ္ငန္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာမူ ယင္းေခတ္ေနာက္က်ေသာႏိုင္ငံမ်ားရွိေစ်းနိမ့္လုပ္အားမ်ားအလွ်ံပယ္အသံုးခ်ႏိုင္ေရးကို အဓိကမွီခိုေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေခတ္ေနာက္က်ေသးေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အ၀ယ္အားအလြန္နဲပါးနိမ့္က်ေနေသးေသာ္လည္း (ဥပမာ- ကားလုပ္ငန္းတခုက တႏွစ္လွ်င္ ကားအစီးေပါင္း တသန္းထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ျပည္တြင္းတြင္ တသန္းလံုးေရာင္းခ်ႏိုင္မည္မဟုတ္၊ ေလယဥ္ကုပၼဏီတခုက ပုဂၢလိက ေလယဥ္အငယ္စားေလးမ်ားကို တႏွစ္လွ်င္ အစင္းေပါင္း ၅ ေသာင္းခန္႕ထုတ္လုပ္မည္ဆိုပါက ၁စင္းခန္႕ေရာင္းရဖို႕ပင္ အေတာ္ေလးအခ်ိန္ယူရမည္ျဖစ္သည္) ေလ့က်င့္ခိုင္းေစႏိုင္သည့္လုပ္အားမ်ားမွာမူအလွ်ံပယ္ရွိေနေသာၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေခတ္ေနာက္က်ေသာႏိုင္ငံမ်ားကို ထုတ္လုပ္ေရး အေျခခံစခန္းမ်ားအျဖစ္အသံုးခ်ခါ ေခတ္မီေသာႏိုင္ငံမ်ားသို႕ ေသာ္လည္းေကာင္း မိခင္ႏိုင္ငံမ်ားသို႕ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုန္ပစၥည္းမ်ားသူ႕ထက္ငါ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိျဖင့္ျဖန္႕ခ်ီႏိုင္ေရးသည္သာလွ်င္ ႏို္င္ငံခ်ားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေလာေလာဆယ္ ခ်မွတ္က်င့္သံုးေနၾကရဦးမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ ပရိုစီဂ်ာ၏ အစပိုင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။
သို႕ျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္သူလူထုမ်ားအဖို႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႕ကူးေျပာင္းလာစကာလတြင္ မိမိတို႕ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာအစိုးရႏွင့္ အစိုးရအေပၚေလာေလာဆယ္အာဏာအုပ္စီးထားႏိုင္ေသာတပ္မေတာ္က ႏိုင္ငံတကာလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းခရိုနီဆြယ္ပြားဓနရွင္မ်ား၏ ထိမ္းေၾကာင္းမႈေအာက္ေရာက္ခါ ျပည္တြင္းအလုပ္သမားမ်ားအားပူးေပါင္းလုပ္အားေသြးစုတ္သည့္ဥပေဒမ်ားမခ်မွတ္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းေစာင့္ၾကတ္ထိမ္းေၾကာင္းၾကရမည္ျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment
mr.kyaingtun@gmail.com