ေမာ္လၿမိုင္ေထာင္မွာ(၁၆)ႏွစ္အၿပစ္ဒါဏ္က်ခံခဲ ့ရတယ္၊ နဝတအစိုးရက ေသဒါဏ္အၿပစ္ေပးခဲ ့မဲ ့မေသခဲ ့ဘူး၊လူေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာထဲမွာတ ခိ်ဳ ့ က်ေတာ ့ေထာင္ထဲမွာေသႀကရတယ္၊တခိ်ဳ ့ေတာ ့ရဲဘက္စခန္းေတြမွာေသႀကရတယ္၊ေသသြားတဲ ့လူေတြလည္း တေန ့က်ရင္အိမ္ကိုၿပန္ ေရာက္မွာဆိုတဲ ့ေမ်ာ္လင္ ့ခ်က္ေတြရိွႀကပါတယ္၊ သူတို ့ေတြကို ကံမေကာင္းလိုေသႀကရတာလို ့ဆိုရင္ ေထာင္ကလြတ္လို ့အိမ္ၿပန္ေရာက္တဲ ့သူကိုက်ေတာ ့ကံေကာင္းတယ္လို ့ေၿပာရမလိုပဲ၊ ဒီကေန ့ေထာင္ကလြတ္မယ္ဆိုေတာ ့မနက္အေစာႀကီးကတည္းက ေထာင္ဗူးဝထဲကိုေရာက္ ေနခဲ ့တယ္၊မနက္(၇း၀၀)ေလာက္ကတည္းကေစာင္ ့ေနတာေန ့ခင္း(၂း၀၀)ထိပဲ၊ ဘာေႀကာင္ ့ဒီအခိ်န္ထိေစာင္ ့ရတာလဲ၊ေထာက္လွမ္းေရး က မလာ ေသးလို ့တဲ ့၊ က်ဳပ္က အၿပစ္ဒါဏ္က်ခံခဲ ့ၿပီးၿပီးပဲ၊က်ဳပ္ကိုသာမန္လူတေယာက္လိုၿပန္လြတ္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္၊ဘာေႀကာင္ ့ေထာက္လွမ္း ေရးကို ေစာင္ ့ေနရလဲ၊ ေထာင္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကေၿပာတာတခုေတာ ့သတိရမိတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ ့က်တဲ ့သူတို္င္းလြတ္တဲ ့အခါက်ရင္ ေထာက္လွမ္းေရးလက္ထဲအပ္တယ္တဲ ့၊တခိ်ဳ ့ကေနာက္အမႈရိွရင္ခ်က္ခ်င္းၿပန္ဖမ္းတယ္ဆိုပဲ၊ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး(၄၅)ရက္အတြင္းေၿခ ခ်ဳပ္ခံရ တယ္၊ အဲဒီစည္းကမ္းေတြကိုေဖါက္ပ်က္ရင္ေထာင္ၿပန္က်တယ္၊ လို ့အမိ်ဳးမိ်ဳးႀကားထားတာရိွေတာ ့ရင္တထိပ္ထိပ္နဲ ့ေပါ ့၊ေထာက္လွမ္းေရးက ေရာက္လာပါၿပီး၊အၿပင္ေလာကကိုၿမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ၊ မ်က္လံုးေတြကိ်မ္းစပ္သလိုၿဖစ္ေနတယ္၊ ေထာက္လွမ္းေရးကလာေခၚတဲ ့ကားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခဲ ့တယ္၊ဘယ္ေနရာလဲဆိုတာေတာ ့မသိဘူး၊ (၃၀)မိနစ္ ေလာက္ႀကာေတာ ့ေထာက္လွမ္းေရးရံုးကိုေရာက္သြားတယ္၊ ရံုးထဲကို ေခၚ သြားၿပီးလၻက္ရည္တိုက္ပါတယ္၊ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ႀကီးတေယာက္ပါ၊နာမည္ေတာ ့မမွတ္မိေတာ ့ဘူး၊က်ဳပ္ကို ဘာလုပ္ဖို ့စိတ္ကူးထား
ပါသလ၊ဲလို ့ေမးပါတယ္၊က်ဳပ္ကေတာ ့အလုပ္တခုေတာ ့ရွာလုပ္ရမယ္လို ့ၿပန္ေၿပာတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္ဖို ့စိတ္ကူးေသးလားလို ့ေမးတဲ ့အ
ခါက်ေတာ ့ခုလိုေၿဖလိုက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကနိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူး၊ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ၊ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ ့အေရးအ
ခင္းမွာပါဝင္ခဲ ့လွဳပ္ရွားခဲ ့တာပါ၊ဒီထက္ပိုၿပီးဘာမွနားမလည္ပါဘူး၊ လို ့ၿပန္ေၿပာခဲ ့ပါတယ္၊ အဲဒီလိုေၿပာၿပီးဆိုၿပီးေတာ ့က်ဳပ္ကိုၿပန္ခြင္ ့ေပးလိုက္
တယ္၊ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာေတာ ့တစံုတဦးေတာ ့ေနာက္ကလိုက္ေနၿပီးလို ့ထင္လိုက္ပါတယ္၊ေမာ္လၿမိုင္ၿမို ့ကအရမ္းကိုေၿပာင္းလဲသြားတယ္၊ဘတ္
စ္ကား ဂိတ္ကိုသြားရာလမ္းတေလ်ာက္မွာလူေတြအမ်ားႀကီးေတြ ့ရတယ္၊ေထာင္ထဲအႀကာႀကီးေနလာရေတာ ့လမ္းေလ်ွာက္ရတာအဆင္မေၿပ
ဘူး၊မႀကာခဏခလုတ္တိုက္မိတယ္၊ရဲေတြ၊စစ္သားေတြကိုေတြ ့ရတဲ ့အခါ ငါဆီကိုမ်ားလာေနတာလား၊စိတ္ကအေတြးလြန္ေနတယ္၊ေမာ္လၿမိုင္
ကေနဘားအံၿမို ့ကိုၿပန္လာတဲ ့လမ္းတေလ်ွက္မွာလည္းအိပ္ကိုအၿမန္ၿပန္ေရာက္ခ်င္တဲ ့စိတ္ကေလာေနတယ္၊ညမိုးခ်ဳပ္(၇း၀၀)ေလာက္ဘားအံ
ၿမို ့ကိုၿပန္ေရာက္ခဲ ့တယ္၊ အေမသိပ္ႀကိုက္တတ္တဲ ့လၻက္ရည္နဲ ့အီႀကာေကြးမုန္ ့ကိုဝယ္လာခဲ ့တယ္၊ဒီအခိ်န္ဆိုအေမအိပ္ေနေလာက္ၿပီး၊မိုးခ်ဳပ္
ေနေတာ ့အိပ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္းလူသြားလာသိပ္မရိွဘူး၊
ဆယ္စုႏွစ္တခုႀကာခဲ ့ၿပီးဆိုေတာ ့လည္းအိမ္ကအိမ္အိုႀကီးၿဖစ္ေနၿပီး၊တအိမ္လံုး
ေမွာင္မဲေနပါလား၊ ဒီအခိ်န္အိပ္ကုန္ႀကၿပီးလား၊ညီမေလးနာမည္ကိုေခၚလိုက္တယ္၊တခါးဖြင္ ့သံႀကားတယ္၊က်ဳပ္ၿပန္လာမဲ ့လိုသူတို ့ကိုအသိမ
ေပးခဲ ့ေတာ ့သူတို ့ဘယ္သိမွာလဲ၊အကိုႀကီးဆိုၿပီးက်ဳပ္ကိုဖက္ရင္းငိုပါေလေရာ၊အေမလည္းအိပ္ရာကႏိုးလာတယ္၊အေမလည္းငိုၿပန္တယ္၊ညီ
ေလးလည္းငိုၿပီးေၿပာတယ္၊အကိုႀကီး ေစာလွထြန္းၿဖူ ေသဆံုးသြားတာ တပတ္ထဲရိွပါေသးတယ္တဲ ့၊ေအာ္..ဒါေႀကာင္ ့အကိုႀကီးက်ဳပ္ကိုလာမ
ႀိုကိုတာကိုး၊ အကိုႀကီးဆံုးတာကိုက်ဳပ္ကိုဘာလို ့အသိမေပးႀကတာလည္း၊က်ဳပ္စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို ့တဲ ့၊က်ဳပ္ကိုသိပ္ခ်စ္ရွာတဲ ့အကိုႀကီးတ
ေယာက္က်ဳပ္အိမ္ၿပန္ေရာက္တဲ ့အခိ်န္ကိုမေတြ ့ႏိုင္တာကိုပဲစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ ့ပါတယ္၊ကံတရားကဖန္လာေတာ ့လည္းဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ၊
က်ဳပ္မိသားစုမွာက်ဳပ္တာဝန္ယူရေတာ ့မယ္၊မိသားစုအေၿခအေနၿပန္ေကာင္းလာဖို ့အတြက္အလုပ္တခုရေအာင္ရွာလုပ္ရမွာ၊အကိုဘယ္လိုေသ
သြားလဲဆိုတာေမးမိတယ္၊သူစိတ္ေတြညစ္ၿပီး၊အရက္ေတြပဲဖိေသာက္ေနတယ္တဲ ့၊အရက္ေသာက္တာမ်ားေတာ ့ေသြးတိုးၿပီးခ်က္ခ်င္းေသဆံုး
သြားတာဆိုပဲ၊အကိုစိတ္ဆင္းရဲေလာက္မွာပါ၊က်ဳပ္ကလည္းေထာင္ထဲမွာ၊မိသားစုအေရး၊ေထာက္လွမ္းေရးေတြခိုင္းေနတဲ ့အခိ်န္ေတြမ်ားေန
ေတာ ့၊သူေနရာမွာက်ဳပ္ဆိုဒီေလာက္လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊သူလုပ္ခဲ ့တဲ ့အလုပ္ေတြကသူပဲလုပ္ႏိုင္မွာပါ၊မိသားစုအေပၚမွာလည္းတာဝန္ေက်ပါ
တယ္၊ခုခိ်န္မွာေတာ ့က်ဳပ္အလည္ ့၊ ရဲစခန္းမွာတပတ္တခါ(အိမ္မွာရိွပါေႀကာင္း)လက္မွတ္သြားထိုးရတယ္၊ဘားအံၿမိဳ ့ထဲမွာအလုပ္ရွာမရဘူး၊
အၿပင္မွာအလုပ္သြားရွာရမယ္၊အၿပစ္ဒါဏ္က်ခံၿပီးသားကိုေၿခခ်ဳပ္တခါထပ္လုပ္ထားေတာ ့ဘာအလုပ္လုပ္စားရေတာ ့မွာလဲ၊အရမ္းကိုစိတ္ဓါတ္
က်တယ္၊ဒီႀကားထဲမရွာဘဲေရာက္လာတဲ ့ကိစၥတခုကပိုၿပီးစိတ္ညစ္ရၿပန္ေရာ၊ကိုယ္နဲ ့ဘာမွမသက္ဆိုင္တဲ ့အမႈမွာ သံသရမကင္းလို ့ဆိုၿပီး
ေထာက္လွမ္းေရးေခၚေတြ ့စစ္ေဆးခံရၿပန္ပါတယ္၊ ဘားအံၿမို ့ကားတစီးေပၚက ဗံုးကြဲတဲ ့ကိစၥ၊က်ဳပ္ဘာမွမသိဘူး၊ေထာင္ကလြတ္တာမွတလမ
ၿပည္ ့ေသးဘူး၊ သူတို ့ကေတာ ့ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္လက္ခ်က္လို ့တြက္ထားတယ္၊ ေဝလင္းဇင္ကခိုင္းလိုက္တာ
တဲ ့၊တရားခံကိုေတာ ့ဖမ္းမမိေသးဘူး၊ ေဝလင္းဇင္ကိုသိလားလို ့က်ဳပ္ကိုေမးတယ္၊သိတယ္လို ့ေၿဖရင္ဆက္ေမးေတာ ့မယ္၊က်ဳပ္ကမသိဘူးလို ့
ေၿဖလိုက္တယ္၊ေနာက္တေယာက္ထပ္ေမးတယ္၊ကိုေစာထြဋ္(ဘားအံ)၊မသိဘူးလို ့ေၿဖလိုက္တယ္၊အဲဒီလိုေၿဖတာကိုကက်ဳပ္ကိုမသၤကာေတာ ့
တာပဲ၊က်ဳပ္ေၿဖတာမွားသြားမွန္းသိလိုက္တယ္၊ ဘားအံသားအခ်င္းခ်င္းမသိေနပါ ့မလား၊ေဝလင္းဇင္က၊အရင္က်ဳပ္တပ္ရင္းမွာေနတံုးကတပ္ခြဲ
မႉး၊ကိုေစာထြဋ္ ဆိုတာက်ဳပ္တို ့ဒီမိုကေရစီေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ေထာက္လွမ္းေရးမွတ္တမ္းေတြထဲမွာရိွၿပီးသား၊ က်ဳပ္ကဒီလူေတြကိုမသိ
ဘူးလို ့ေၿဖလိုက္တာရွင္းရွင္းလင္းလင္းေနခ်င္လို ့ပါ၊ဒီလိုေၿပာမွပဲ..မင္းကငါတို ့ေထာက္လွမ္းေရးေတြကိုအထင္ေသးလို ့..လိမ္ေနတာလားတဲ ့၊
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္၊က်ဳပ္အေနနဲ ့ဘယ္လိုဘဲေၿဖေၿဖဒီကိစၥမွာက်ဳပ္မပတ္သက္တာကိုလဲသူတို ့သိမွာပါ၊ဘာလို ့မ်ားက်ဳပ္ကိုေခၚေမးႀကတာလဲ၊က်ဳပ္
ကိုၿပန္စဥ္းစားပါဆိုၿပီးအိမ္ၿပန္လြတ္တယ္၊ေနာက္တခါၿပန္လာမေခၚေတာ ့ဘူး၊အဲဒီလိုလူတေယာက္ကိုႏိွပ္စက္တာမိ်ဳးမခံစားႏိုင္ဘူးဗ်ာ၊က်ဳပ္မွာ
လည္းေတာက္ေလွ်ာက္ကံမေကာင္းခဲ ့ဘူး၊ခုတခါလည္းလာၿပန္ၿပီး၊တလေလာက္ႀကာေတာ ့ဘားအံၿမိဳ ့အနီးက အိႏၵဳရြာမွာတခါ ဗံုးတခါကြဲၿပန္
ေရာ၊ညီေလး..ေမးစရာေလးရိွလို ့ခဏလိုက္ခဲ ့ပါတဲ ့၊ လာၿပန္ၿပီးနာမည္ေက်ာ္..ေဝလင္းဇင္၊အရင္တေခါက္ကအတိုင္းေၿဖလိုက္တယ္၊ ဘယ္သူ ့
လက္ခ်က္ဆိုတာကိုထင္ၿမင္ခ်က္ေပးႏိုင္မလားတဲ ့၊က်ေနာ္..ဘာမွမသိပါဘူးခင္ဗ်ာ၊ဘယ္ကိုမွလည္းမသြားပါဘူး၊တပတ္တခါလက္မွတ္ထိုးထား
ပါတယ္၊မယံုရင္ရဲစခန္းမွာသြားေမးပါ၊ဘားအံၿမို ့မွာေထာင္ကလြတ္ေၿမာက္လာတဲ ့ေထာင္ထြက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီးရိွ
တယ္၊ ဆန္နီသိန္း၊ေက်ာ္ခင္၊အစရိွသည္ေပါ ့၊သူတို ့ေတြက်ေတာ ့ေခၚေမးမခံရဘူး၊က်ဳပ္ကိုေတာ ့ေခၚေမးတာ(၂)ခါရိွၿပီး၊ဘာေႀကာင္ ့ဘာလဲ၊
အရင္တုန္းကလည္းခဏဆိုၿပီးေခၚသြားတာေထာင္ထဲမွာ(၁၆)ႏွစ္ႀကာသြားတယ္၊ဒီတခါလည္းခဏ..တဲ ့၊က်ဳပ္မယံုရဲေတာ ့ဘူး၊အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့
အေမပါးၿပင္ကိုဖြဖြေလးနမ္းၿပီးႏုတ္ဆက္ခဲ ့တယ္၊ညီေလး..ညီမေလး..တို ့မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ႀက..အကိုကိုလည္းမိသားစုအေပၚတာဝန္
မယူရဲဘူး..တာဝန္မေက်ဘူးလို ့..ေၿပာခ်င္သလိုေၿပာက်ေတာ ့..ခြင္ ့လြတ္က်ပါေတာ ့..အကိုကိုနားလည္ခြင္ ့ၿပဳပါ..၊ ဒါပါပဲ..ဘဝကဆူးခင္း
လမ္းေပၚသက္သက္ေလွ်က္ခဲ ့ရတယ္၊ဘဝေကာင္းႀကတဲ ့တခိ်ဳ ့လူေတြ..အားက်မိပါတယ္၊ ကံဇာတာက..တခါေတာ ့အလွည္ ့ေပးသင္ ့ပါ
တယ္၊ ေနာက္က်တဲ ့ေၿခလွမ္း..သစြာေဖါက္တဲ ့...။
ခ်စ္တဲ ့ဘားအံေၿမ နဲ ့အားလံုးကိုႏုတ္ဆက္ခဲ ့ပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီအေရးအခင္းမွာပါဝင္ခဲ ့တဲ ့၊ေထာင္က်ခံခဲ ့ရတဲ ့၊က်ဆံုးသြားရဲေဘာ္၊ရဲေမမ်ား
အားလံုးကို ဒီေဆာင္းပါးနဲ ့ဦးညြတ္ဂုဏ္ၿပဳလိုက္ပါတယ္။
မန္းႀကိဳင္ထြန္း။
No comments:
Post a Comment
mr.kyaingtun@gmail.com