ေရာဂါ / by မင္းခိုက္စိုးစန္/ေရးသားသူ... ႏုိင္းႏုိင္းစေန ဘေလာ ့(ဂ္)မွ

ေရာဂါ

မင္းခိုက္စိုးစန္

ရွင္ကဲြ ကဲြခံပံုကေတာ့
သူလိုငါလိုပါပဲ...

ၾကယ္ေတြကလည္း တိတ္တိတ္ေလးပဲ လင္းတယ္

သံေယာဇဥ္ဆုိတာ သၾကားလံုးတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား
အခ်ိဳသိပ္ၾကိဳက္တဲ့သူဟာ
တစ္ေန႕ေန႕မွာ သြားပိုးစားခံရမွာ ေသခ်ာတယ္

အဲဒီအခါ မငိုပါနဲ႔
မ်က္ရည္ဆုိတာလည္း ပံုတိုပတ္စတစ္ခုပဲေလ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို
လမ္းၾကိဳလမ္းၾကား ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္ဖန္ဆင္း
ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ
ေက်ာခင္းျပီး လွဲေနလိုက္ပါ

ပိုးေလာက္လန္းေတြကို စစ္ေနရတာထက္စာရင္
အခ်စ္ကိုသြန္ပစ္လိုက္ရတာက ပိုေကာင္းတယ္

မင္းခိုက္စိုးစန္

မင္းခိုက္စိုးစန္ဆိုမွ အီးေမးလ္ထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့၂လေလာက္က လူတစ္ေယာက္ပို႔ထားတဲ့ကဗ်ာကို သြားသတိရတယ္။ ကၽြန္မႀကိဳက္လို႔စုထားတဲ့ မင္းခိုက္စိုးစန္ကဗ်ာေတြထဲမွာ ဒီကဗ်ာမပါေသးလို႔တဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ Agga Aye Chan း)

Sunday, May 16, 2010

 

ဦးထုပ္ထဲကေႏြ

မင္းခိုက္စိုးစန္

လူမမာတစ္ေယာက္လိုပါပဲ
ကမာၻႀကီးရဲ႕ လွ်ာေအာက္က သာမိုမီတာထိပ္ဖ်ား
ျပဒါးေတြ.....
ေပါက္ထြက္လွ်ံက်လာေတာ့မတတ္
ေကာင္းကင္ႀကီးစုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ပူတဲ့ "ေႏြ"

အျပင္မွာ
ဖုန္မႈန္႔၀ါညစ္ညစ္၊ ပိုးေလာက္လမ္း ထူလပ်စ္ထ
ေျခာက္ေသြ႔ပြရႈပ္၊ သစ္ရြက္ကဲြစုတ္၊ ဖုတ္ကပ္ေပလူး
စိတ္ကူးေတြ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္။
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ညွီစို႔ပူေႏြး
ေလအေဟာင္းအေဆြးေတြ၊ ပိတ္ညပ္
အ... သက္... ရႈ... ရ... က်ပ္... တယ္...
ငါရယ္....
ပုပ္ရိေနတဲ့ ငါ့အေလာင္းရယ္...
အင္း! ထိုင္ေနဖို႔ပဲေကာင္းတဲ့.... "ေႏြ"

ေႏြဟာ....
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕ကို
"ရုတ္တရက္" သံုးလက္မေလာက္ ပု၀င္သြားေစခဲ့
ၿပီးေတာ့မွ... အပူဆန္႔ကိန္းနိယာမနဲ႔
ေပ်ာ္က်ျပန္႔ထြက္၊ ပက္လက္ႀကီးေတြ စီးဆင္းၾက....

ေႏြဟာ....
သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ
ေၾကကဲြျခင္းနဲ႔ ေနာင္တေတြအျပည့္အသိပ္ထည့္ယူၿပီး
ငါ့အခန္းထဲ တိတ္တိတ္ကေလး၀င္လာခဲ့
ေဟ့..... ငါလွည့္ၿပီး ဖမ္းလိုက္ရမလား..

ေကာင္မေလးေရ
တစ္ခုခု အယုယခံခ်င္ေနတဲ့ ေႏြဥတုအဖို႔
ငါတို႔ဘာမ်ားလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ?
ေတာက္! နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်သြား...
တကယ္ဆို အားနာပါးနာပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကဖို႔ေကာင္းတာ.....

ေမ၊ ၁၉၉၄

မင္းခိုက္စိုးစန္

Wednesday, March 10, 2010

ဘူတာ႐ံုနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလး

မင္းခိုက္စိုးစန္

ဥၾသဆြဲခ်င္႐ံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့
ငါ့ သံေယာဇဥ္ေတြ
ခုတ္ေမာင္းထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပဘူး
အဲဒီေစာင့္ႀကိဳေနဖို႔ စိတ္ကူးမ႐ွိတဲ့
ငါ့ရဲ႕ဘူတာ႐ံုေလးေရ . . လြမ္းတယ္ . .။

အရမ္းႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ . . တစ္ခါတစ္ခါ
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွာလည္း
စိတ္အားငယ္ခြင့္႐ွိတာပဲ မဟုတ္လား။

ပန္းသီးေတြ ခါးတဲ့ကာလက
႐ွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္ . .
ေျပာပါ . .
မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ
ငါ..
တိတ္တိတ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာ
ၾကာၿပီေလ . . .။

ဣေျႏၵစိမ္းစိမ္းေတြ လိမ္းသုတ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ
ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ခြင့္မျပဳတဲ့
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။

ေဟာဒီ့ေကာင္ . . ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔
ကိုယ့္သံလမ္းကိုယ္ေဖာက္ခဲ့တာပါ . .
. . ေနာက္က်သြားတယ္။

အလြမ္းေတြ စိုက္ခင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ
ငါ ဆိုတဲ့ေကာင္က
တည့္တည့္ႀကီး ေရာက္ခ်သြားခဲ့တာေပါ့ကြယ္ . .။

မင္းခိုက္စိုးစန္

(မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြကုိ ကြၽန္မႀကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ ၂ဝဝ၈ ဇူလိႈင္ကတည္းက Torn City ဆိုသူ ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ကြၽန္မဘေလာ့မွာစုထားတဲ့ ဆရာမင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြကို စာအုပ္အျဖစ္ အမွတ္တရထုတ္ဖို႔ ထုတ္ေဝသူတစ္ဦးက စိတ္ကူးရွိပါသတဲ့။ ထုတ္ေဝႏိုင္ဖို႔ ဆရာမင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ကို ေစာင့္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္)

Saturday, February 27, 2010

အိပ္မက္ထဲမွာရြာတဲ့မိုး

မင္းခိုက္စိုးစန္

ေကာင္မေလးေရ…..

ငါ့အလြမ္းေတြ စိုထိုင္း
မိုးေငြ႔သယ္တဲ့ တိမ္ေတြလို… မိႈင္းေနလိုက္တဲ့ပံု
မုတ္သုန္ေလ တစ္ခ်က္တိုက္ရံုနဲ႔
ငိုေတာ့မယ္…..။

ကမ္းရိုးတန္းလို ရင္ခြင္မွာ စိုလက္
ပင္လယ္ဘက္ဆီက သတိရျခင္းေတြ
တက္လာတယ္….
ေဟာဒီတစ္သက္မွာ…
ဘယ္တုန္းကမွ အိပ္မက္ မမက္ဘူးတဲ့ေကာင္
ခုေတာ့… အလြမ္းေတြနဲ႔ ေမွာင္…လို႔။

ကေယာင္ကတမ္း ညည္းရင္း လန္႔ႏိုး
"မုန္တိုင္းက.. မင္းနာမည္ကို ခိုးသြားတယ္…"
အဲသည္.. တစ္စံုတစ္ရာေသာ "မိုး" ေလ…
ငါ့ ကမ္းေျခအလြန္မွာ ရြာသြန္း
အလြမ္းက ထြက္တဲ့ေသြးေတြနဲ႔
အိပ္မက္တစ္ခုလံုး စြန္းသြားတယ္…။

မင္းခိုက္စိုးစန္

Saturday, January 09, 2010

ဂ်စ္ပဆီ

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကိုယ့္လက္ခုပ္ထဲျပန္ၾကည့္မိေတာ့မွ
အလြမ္းက တစ္ပြင့္ ႏွစ္ပြင့္....နဲဲ႔ေျခာက္ကပ္
ငါ...ေရငတ္လာတယ္။
ေတေလလို ရြက္လႊင့္ေနခဲ့ရာက
ငါ့ဝိဥာဥ္ရဲ့ေက်ာက္ဆူးကိုခ်
ဒီညေတာ့
မင္းရင္ခြင္ထဲမွာပဲ စိတ္ခ်လက္ခ်
.......အိပ္စက္ပါရေစ။
ေကာင္မေလးရယ္
ငါက ဖ်ားနာမႈကိုမွ တြယ္တာတတ္သူပါ....။
တစ္စုံတစ္ခုျဖစ္လာမွာကို ငါေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိ၊
......တံခါးဖြင့္သံ
........ေျခသံ
လာ၊ ျမန္ျမန္သာ ဝင္ခဲ့ပါေတာ့။
လူ ၈ဝ% ကအလုပ္လုပ္တယ္၊
ဒါေပမယ့္၊ က်န္တဲ့လူ၂ဝ%က ဆုရတယ္
ငါကေတာ့
သူတို႔ကို ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔သာ ထိုင္ၾကည့္မိ
ေသြးေအးေအး ရက္စြဲေတြကိုသာ အသိအကၽြမ္းဖြဲ႔ေနခဲ့တယ္…။
ေကာင္မေလးရယ္ ...
ငါဟာ “ေတေလ” ပါ။
ေဆာင္းဦးေပါက္ႏွင္းေတြနဲ႔
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြက အျပာႏုႏု
ေဟာ......
အရပ္ပုပု ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္၊
အို....... မဟုတ္ေသးပါဘူး
ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ အေရာင္ကန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ငါမက္ေနမိ၊
ခ်စ္လွစြာေသာ...... ငါရဲ့ညီမေသးေသးေလးေရ
........လြမ္းတယ္၊
........ ဒါပဲ တတ္ႏုိင္တာမို႔ လြမ္းပါရေစ။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကဗ်ာပို႔ေပးတဲ့ ကိုသူရစိုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

Monday, October 05, 2009

ယမ္းဘီလူး

မင္းခိုက္စိုးစန္

(၁)
ဝဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ...
အဲဒီ , ဘဝဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပလားဆိုရင္...

(၂)
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!

(၃)
ငွက္ေတြေတာင္
နံနက္ခင္းကို မွတ္မိေနၾကေပါ့...။
ဂႏၲ၀င္ေျမာက္ပါသကြဲ႔
...သံတိုမယ္န နည္းနည္း
...ေရခဲတံုး နည္းနည္း
...ျပီးေတာ့ ေရာင္စံုခဲတံေတြ
ငါတို႔ေခါင္းထဲ ထိုးထည့္ေနတာ...
စိတ္ညစ္ေနလား ကေလးေရ...
ကိုယ္ဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကား
ကိုယ္ပဲ လက္မွတ္ေရးထိုးရမွာ...
ပန္းခ်ီကားဘက္ကေတာင္ 'နာ'တယ္။
(ဒါ့ထက္ သိမ္ငယ္စရာ)
ဘာဆိုဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး)
ေဟာဒီအရူးက
နံနက္ခင္းကို စုဘူးထဲထည့္ထားျပီး
အ၀က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးကေန ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္
ဘယ္ေတာ့မွ မမွတ္မိႏိုင္ပံုေလ...။
ဂႏၲ၀င္ေျမာက္ပါသကြဲ႕
ငါ့ရဲ႕ စုဘူးထဲက နံနက္ခင္း
ငါ့ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ အလိုလို လင္းပေနလိုက္ပံု!!!
၀ဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ...
အဲဒီ,ဘ၀ဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားပလားဆိုရင္...

(၄)
'သူမ'နဲ႔ 'သ'ူနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ဆံပင္ေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ၾက
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္...ၾကိဳးတပ္လို႔
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တေယာထိုးပစ္
စကားလံုးအသစ္ေတြ ေဖာေဖာသီသီသံုးျပီး
တို႔ နားမလည္တဲ့ အရာေတြအားလံုးကို
အဲဒီ အမိႈက္ပံုးထဲ တြန္းခ်ဘို႔ ၾကိဳးစား...
ကေလးေရ...
ဒါ...မရိုးသားမႈပါကြဲ႕
အဲဒါကို... ခ်စ္ၾက! ခ်စ္ၾက! ခ်စ္ၾက!
ကိုယ့္ ပြဲၾကည့္စင္ ကိုယ္ေဆာက္ျပီး
'အထူးတန္းမွာထိုင္သူ'လို႔ နာမည္တပ္
ျမင့္ျမတ္စြာ ေအာက္တန္းက်ေနလိုက္ပံုမ်ား
ေရစုပ္ဝဲၾကီးမ်ားေတာင္ ျဖစ္လို႔!!!
ကေလးေရ...
ေရဆန္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ကူးေနလို႔ကေတာ့
မင္း...အဲဒီ ဝဲက
လြတ္မွ လြတ္ပါ့မလားကြယ္...။
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!

(၅)
လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲ
က်ျပီးေသေနတဲ့ ယင္ေကာင္ဟာ...ငါပါပဲ
၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး ညစ္ပတ္
ပန္းကန္ထဲမွာေတာင္
ေရာဂါပိုးမႊားေတြ ကပ္ညိက်န္ေနခဲ့ေလာက္တဲ့
(ေဆးရံုတစ္ရံုေလာက္ မ်ားမွာပ
...ကုသေဗဒ မ်ားသေလာက္
...ေရာဂါပိုးမႊား မ်ားပံုေတြ)
ငါ...၊ ငါ့ မဟာမိတ္...၊ ငါ့ ရန္သူ...
အားလံုး... နာတာရွည္ ေရာဂါသည္ခ်င္း အတူတူပါပဲ။
ငါတို႔ေတြ...ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မွတ္မိၾကျပီေလ!
(ငွက္ေတြ...နံနက္ခင္းကို
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မွတ္မိပံုမ်ိဳး?)
ငါတို႔ မသိတာေတြ... မ်ား
ျပီးေတာ့ ... သိသြားမွာပ။
သိေအာင္ ဘ၀ကို စာေမးပြဲစစ္ၾက။
ျပီးေတာ့...
ရလာသမွ် အမွတ္စာရင္းေတြကို
ေျခစံုပစ္ျပီး ယံုလိုက္!!!
ဒါပဲ။ ဒါဟာ ေယဘုယ်ပဲ။
လိမ္လိုက္ၾက!
စိတ္ညစ္ေနမလား... ကေလးေရ
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!

(၆)
မေန႔ကတင္ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်သြားခဲ့...
...ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စင္းမွာ
ငါ့ ေဖာင္းလိုက္ပိန္လိုက္ အဆုတ္ၾကီးကို တပ္ဆင္
... ေမာင္းႏွင္ပစ္လိုက္တာ ... ... ...။
ပ်က္ေနတာမ်ား ေကာင္းသြားမလားဆိုရင္
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ...
ေဟာဗားယာဥ္လို ပ်ံသန္းသြားတတ္လိုက္ၾကတာ...
မုတ္သုန္ေလထက္ေတာင္မွ
ေပါ့ပါးေနေသးရဲ႕။
ဒီလိုပဲ...
ပ်ံသန္းလိုက္၊ နားေနလိုက္နဲ႔
ေဆာင့္ၾကီး ေအာင့္ၾကီး ဖြာလိုက္တဲ့ ေဆးလိပ္လို
... တို၀င္သြား!
အင္းေပါ့ေလ...
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြ မီးဖြားရဲရဲ
အစီခံ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ???
... သတၲိရွိရွိ ေၾကာက္လန္႔ေန...
၀ဋ္တစ္ခုပါပဲ ကေလးေရ...
အဲဒီ, ဘ၀ဆိုတာၾကီးမ်ား
နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားပလားဆိုရင္...
အား!!!
ကြယ္လြန္သူတို႔ေရ...
ငါတို႔ရဲ႕ ဆံပင္ေတြနဲ႔
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြတစ္ေခြ ယက္ပို႔လိုက္ပါရဲ႔...
ေကာ့ပါးနီးကပ္(စ္)ကေတာ့
ကမၻာကို တစ္ပါတ္ျပီးတစ္ပါတ္ လည္ေစခဲ့ျပီ...
ေဟာဒီ ငတိေတြမွာသာ
အ၀ါေရာင္ ခြၽဲပ်စ္ပ်စ္နဲ႔
ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔ က်န္ခဲ့တုန္း...
ခက္တယ္... ကေလးေရ
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
တို႔ရဲ႕ လူ႔အျဖစ္ဟာ ေသးငယ္ေနလိုက္ပံုမ်ား!!!

(ရ)
ေတ့ဆက္ ဆက္ထားတဲ့ အေဟာင္းအႏြင္းေတြၾကားမွာ
ေလွခါးတစ္ခုလို ငါျငီးေငြ႔ေနခဲ့။
... ... ...
ငါတို႔ ဘာေတြကို ယူလာခဲ့သလဲ???
ငါတို႔ ဘာေတြကို ထားခဲ့မွာလဲ???
တို႔ မသိဘူး။
ျပန္သတိရမိ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကံဳး၀ါးခဲ့ဘူးတာ...
"ကမၻာလံုးကို အံစာတံုးလို ေခါက္ျပလိုက္မယ္!
မီးေတာက္ကို ဘယ္သူ ေဇာက္ထိုးထားလို႔ ရမွာလ!!!"
ဒါနဲ႔ပဲ...
ကုန္သည္ေလထဲ
ငွက္ေတြ ရင္ေကာ့ တိုး၀င္ေနပံု...
ငါ...
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ၾကီး ေငးၾကည့္ေနျဖစ္ျပန္ေရာ...

(၈)
ကေလးေရ...
ခ်ိန္ခြင္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ
မင္းနဲ႔ငါ... ၀င္ထိုင္ၾကမယ္
ျပီးေတာ့... မင္းနဲ႔ငါ ခြဲခြါၾကမယ္
ျပီးေတာ့... ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ
မင္းနဲ႔ငါ ျပန္ဆံုၾကမယ္ေလ...
ျပီးေတာ့... လိုအပ္ပစ္လိုက္ၾကမယ္!!!
ကြန္ပါဘူး အသစ္က်ပ္ခြၽတ္လို သပ္ယပ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
ငါတို႔ဟာ (အဲဒီအခါ)
ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးကို လိုအပ္ပစ္လိုက္ၾကတာေပါ့!!!
ယံုတယ္မဟုတ္လား
တစ္ျခားလူ မဟုတ္ပါဘူး
ငါပါ... ငါပါ... ငါပါကြဲ႕...
နတ္ေရကန္ထဲ ပစ္ခ်ခံခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါဘူး
ေျခစစ္ပြဲမွာေတာင္
ပယ္နယ္တီ ဆယ္ခါ ကန္ခဲ့ရတဲ့ ေကာင္ပါကြဲ႕...။
ေဟ့ ... လာ!!!
မ်က္လံုးနဲ႔ ေမးရိုးေတြမွာ
ေသခ်ာမႈတစ္ခုရဲ႕ မာနနဲ႔ မီးလွ်ံေတြ ေတာက္ပ
ဒႆမ ရွာမရေတာ့အထိ
ငါတို႔ ခြၽန္...ျမ...ပစ္...လိုက္...ၾက...ရ...ေအာင္!!!

(၉)
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ...
'လူ'လာျဖစ္ၾကတဲ့
(ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး)
အဲဒီ ေသးေသးေကြးေကြးေလး ႏွစ္ေယာက္ဟာ...
ဘာဆို ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ၾကပါဘူး။
... ... ...
ကေလးေရ...
ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးေတြကိုေတာင္မွ
ၿဖိဳခ်ပစ္လိုက္ႏိုင္တဲ့
အဲဒီ 'ဒိုင္းနမိုက္'ဆိုတာလဲ
အထုပ္ေသးေသးေလးေတြပဲ မဟုတ္လားကြယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

(လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က ကဗ်ာေပးပို႔ခဲ့တဲ့ kcnc ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

Thursday, May 14, 2009

ဘီလူးမရဲ႕ေဆာင္း

မင္းခိုက္စိုးစန္

ပန္းေႂကြရင္ ေျမေပၚက်ေပမယ့္
ၾကယ္ေႂကြတဲ့အခါ
ဘယ္သူ႔ရင္ခြင္ေပၚက်သလဲ ...။

ငါကေတာ့
ဘီလူးမရဲ႕ ရင္ခြင္မွာမွ
ေဆာင္းခိုခဲ့မိသူပါ ...။

မေန႔ကတင္ အေကာင္းႀကီးရွိေသးတယ္
ငါ ဘာေၾကာင့္ အေရာင္ကန္းသြားရတာလဲ ?

ဘီလူးမေရ ...
အိမ္မက္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေပါ့

မင္းရဲ႕လက္သည္းခြံေတြကို အေရာင္ျခယ္ဖို႔အတြက္
ငါဟာ ဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသလား။

ငါ့ကို (လက္သည္းဆိုးေဆးလို)
ဆိုးလြယ္ ဖ်က္လြယ္ သေဘာမထားပါနဲ႔၊
ငါ့အိပ္မက္ေတြက
မင္းကို က်ိန္ဆဲၾကလိမ့္မယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္ Dec 1991

မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြကို အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကိဳက္သလဲဆို သူ႔ကဗ်ာေတြကို အလြတ္ရတဲ့အထိ ၾကိဳက္ပါတယ္။ (ကြန္အေျပာင္းအေရြ႕ မလုပ္ခ်င္တာနဲ႔) သူ႔ကဗ်ာေတြ မတင္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို အျမဲလာဖတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူ တစ္ဦးက သူ႔ကဗ်ာေတြ ပို႔လာေပးပါတယ္။ ကြ်န္မလံုးဝ မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ ကဗ်ာ၂ ပုဒ္ပါတာေၾကာင့္ ကြ်န္မလို မင္းခိုက္စိုးစန္ ခေရဇီေတြအတြက္ တင္လိုက္ပါတယ္ း) ေက်းဇူးအထူးပါ.. ေတာင္ၾကီးသား း) (နာမည္မေဖာ္ျပပါနဲ႔ဆိုလို႔)

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

Saturday, June 14, 2008

ေၾကးစား

မင္းခိုက္စိုးစန္

အဲဒါ .....
မေန႔ကတင္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ
___(၁)
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလား..လို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ....
ငါ့ကို လာၾကိဳတဲ့ ဖယ္ရီကားကလည္း
ငါမပါဘဲ ထြက္ခြါသြားခဲ့ျပီ ..
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကို ခပ္တိုးတိုး ရီ(ရယ္)ခြင့္ျပဳပါ။

(၂)
ေရကန္က အသင့္ျဖစ္ေနျပီေလ ..
ၾကာေတြက မပြင့္ေသးတာပါ။
ေမးခြန္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမယ့္ဆိုရင္
ငါလည္း စာေမးပြဲ၀င္ေျဖခ်င္တယ္.....။

(၃)
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေကာက္ရၾက
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက စုေဆာင္းၾက.....
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေရွ႔ကဆက္ေလွ်ာက္ၾက...။

အားလံုးမွာ တံခါး ႏွစ္ေပါက္စီရွိတယ္... ေလွခါး ႏွစ္စင္းစီရွိတယ္၊
(ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္..)
အားလံုးရဲ႕ နာေရးခရီးကိုလည္း
ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား စီစဥ္ထားျပီးသားရွိတယ္.....။

(၄)
ငါက
အမွန္တရားရဲ႔ မ်က္ႏွာကို တစ္ရြာထင္ခဲ့သူပါ.....။

(၅)
ကေလးဘ၀....
လက္ေရးလွ စာအုပ္ထဲက ၀လံုးရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေလးကို
နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ ေနရာတည့္တည့္မွာမွ
ငါ ခ်ေရးခဲ့မိသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။

(၆)
စိတ္ကူး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာမွ
ေျခလွမ္းေတြက က်ဲခဲ့တယ္..
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ..
ဒါ....“ခ်ိန္းဆိုခ်က္”တစ္ခုပါ
ငါ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ .....
ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွာ လွ်ာနဲ႔လ်က္ဖို႔မဟုတ္
ငါ့ အလုပ္က
လမ္းမွာ ေတြ႔ရသမွ် မီးအိမ္ေတြကို
လိုက္လံ ထြန္းညႇိဖို႔ပါပဲ.....။

(၇)
လူေတြ.. လူေတြ.....လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေသေနၾက
ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ
သားဆိုးမေအ ဆန္လို႔။
“ဘာျဖစ္တာလဲ...? ဘာျဖစ္တာလဲ.. ?
အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ....?”
အေမးအျမန္းထူတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငါ.....စပ္စုမိ။

ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္အထိ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့
လူတန္းေစ့ေအာင္ အသက္႐ႈလိုက္ၾကစမ္းပါ..
ဘာကို စိုးရိမ္ေနၾကတာလဲ.....?

ဟစ္္တလာေတာင္မွ သူ႔ရဲ႕စစ္ပြဲခရာကို
ခုထိ မမႈတ္ရေသးဘူးေလ..
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္
မိနစ္(၆၀)ေလာက္ေတာ့
ငါတို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ရပါေသးတယ္။

(၈)
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး ေဆာင္းကေကာ မေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား
___

တစ္ခါတရံ
ငါ.....ေၾကးစားဆန္ပစ္လိုက္တယ္
ကံၾကမၼာက ဘုရားထူးတာ ခံၾကည့္ဖူးခ်င္လို႔ .....။

ဒါေပမယ့္ ..
အိပ္ယာကသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထခဲ့ရတယ္
ႏို၀င္ဘာကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး၊
အဲဒီလို....သိပ္အေၾကာင္းမထူးတဲ့အခါ
ေၾကးစားဘ၀ကို ငါ ျငီးေငြ႔လာျပန္ေရာ..... ။

အရံႈးေတြကို
တံဆိပ္ေခါင္းလို တယုတယ
စုေနခဲ့တုန္းကေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဖက္ပါခဲ့တယ္..

ၾကည့္စမ္း !!
ငါဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းကိုက
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြဆန္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ။

(၉)
“ဘ၀ေပးျပီး ေရြးရမယ္...”တဲ့
ႏို၀င္ဘာရဲ႕ ေၾကးက ၾကီးတယ္....
(လဲျပီးေသလိုက္ၾကပါလား အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ေရ..)
“အမွန္တရား”ဆိုတဲ့ ငနဲကလည္း
ျပဇာတ္မင္းသား ဆန္ေနလိုက္တာ....

သူ႔ကို လူေျပာသူေျပာမ်ားတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္
ကိစၥျပတ္ေနေတာ့တာပဲ။

(၁၀)
နာက်ည္းစရာ မေကာင္းပါဘူး....
ပ်င္းစရာပဲ ေကာင္းေနေသးေတာ့ရဲ႕.....။

(၁၁)
ငါ့ ေမြးေန႔ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳဖုိ႔မလို
ငါ့ စ်ာပနကိုလည္း က်င္းတူးေပးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ
ငါ့မ်က္လံုးေတြ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ေအးစက္တတ္ဖို႔နဲ႔
ေသြးမပ်က္တတ္သူေတြသာ
ေနာက္ဆံုးမွာ အသက္ရွင္က်န္မယ့္အေၾကာင္း
ေၾကးစားဘ၀က
ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ၾကားေပးခဲ့ျပီ.....။

(၁၂)
မီးကုန္ယမ္းကုန္ အိပ္စက္ခဲ့တာေတာင္မွ
အိပ္မက္ေတြက မစို႔မပို႔နဲ႔ေကာင္....။
(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္....)
အသံထြက္ေအာင္ကို ငါ ရယ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ..

(၁၃)
ငါ .. ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
ငါ .. ေျပာင္းတိေျပာင္းဆန္
ငါ .. ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခံု
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ပံုကို
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ငံုလို႔ ငါထိုင္ၾကည့္
ပုခံုးေလးေတာင္ တြန္႔ျပခဲ့မိေသးတယ္။

(၁၄)
ႏို၀င္ဘာနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးေရ..
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကို
စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ ေမြးစားခ်င္တယ္ ..
မင္းဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္
အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါ၊
ငါစီးမယ့္ရထားက
ျပႆဒါးေန႔မွ ထြက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကဗ်ာပို႔ေပးေသာ တည္ရ နဲ႔ ေလးညႇိဳ႔႐ွင္ (မင္းခ်စ္သူ) အား ေက်းဇူးတင္လွ်က္

Saturday, April 26, 2008

ေသခ်င္းဆိုးမေလး

မင္းခိုက္စိုးစန္

ၾကည့္ၾက!!! ေဟာဒါ. . .
ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေသခ်င္းဆိုးမေလး ျဖစ္ေပရဲ႕။
ဘ၀ကို ...
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခံယူလိုက္ပံုမ်ား ...
ျမင္လား!!! “သူမ” တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္မွ
ပါးျပီး ေပါ့ေနတဲ့ပံု။
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးက)
“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္”ဆိုတာကိုလည္း အယံုအၾကည္ မရွိေပဘူး။
ေနာက္ျပီး... သူမက
“အ႐ူး”နဲ႔ “နတ္ဘုရား”ေတြကိုလည္း
အတူတူလို႔ သေဘာထားတတ္ေသး...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ဘ၀ဟာ...
၀မ္းႏႈတ္ေဆး တစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္မွ
အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆ၊
(အဲဒီ သူမက)
လမ္းမွာ ခဏခဏ ျပံဳးျပေနတတ္သူေတြကိုလည္း
“အာ႐ံုေၾကာေရာဂါ ရေနတယ္”လို႔ ေလွာင္တတ္သူ ...
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေလာကၾကီးရဲ႕ အယုယခံဘို႔ရာ
ေနရာတစ္ေနရာ ရွာရမွာကို ႐ွက္တတ္၊
ၾကယ္သရဖူေတြ
ေျခမနဲ႔ ညႇပ္ျပီး ေကာက္ေဆာင္းဘို႔ကို
ပ်င္းရိတတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေစ်းေပါေပါ ဆက္ဆံမႈေတြကို ရြံရွာ
“မဂၤလာ နံနက္ပါ”လို႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရတာကို မုန္း၊
ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္တံခါးပိတ္ျပီး
ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္တတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔... ၂၄ နာရီျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာကို စက္ဆုပ္
ထမင္းႏွစ္ခါေတာင္ စားေနရတာကို
အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ ့!!!
သူမရဲ႕ အက်ႌလက္ရွည္အဖ်ားေတြကိုေတာင္
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေခါက္တင္တတ္
ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အ၀တ္ပတ္သလို
ဖိုသီဖတ္သီ ေနထိုင္
(သူမ ကိုယ္တိုင္က...)
“ဘ၀”ကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ရာမွာ
က်ဥ္းက်ပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ။
သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ...
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိႏိုင္မလဲ !!!
ျမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္မွ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့သူေတြကို ေရွာင္...ေရွာင္ေပးရတာ
(သူမဘက္က) လိုအပ္တာထက္ ပိုက်ဆံုး
အတၲေတြ ဘုန္းနိမ့္ကုန္ျပီလို႔ ထင္တဲ့ မိန္းမ...။
မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ၀ဲက်
အဲဒီ ဖရိုဖရဲေလးေပါ့...။
(သူမက ေခါင္းဖီးရတာကို အလုပ္ပိုလို႔ထင္တယ္)
“ကမၻာေျမဆြဲငင္အားရွိမွေတာ့
ဆံပင္ေတြ ေအာက္ကိုက်ေနတာ
ဘာ မေက်နပ္စရာ ရွိသလဲ” လို႔လည္း ေမးရဲ႕။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့ !!!
“နစ္ေရွး”ရဲ႕ အေတြးအေခၚက်မ္းကို ဆြဲဆုတ္
ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဖုန္ေတြကို
အဲဒီစကၠဴနဲ႔ သုတ္ျပီး ထိုင္တဲ့သူ...။
“ကြၽန္မက...
ဘယ္သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ
ဒါမွမဟုတ္.. ဘယ္သူ႔ကို အျမီးႏွံ႔ျပရမွာလဲ..”
ကဲ!!!
အဲဒီေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့
သူမက စိတ္အလိုမက်ရင္လည္း
“ဆဲ”တတ္ေသးတယ္...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...။
စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရတာက
တစ္ကမၻာလံုးကို ထမ္းထားရတာထက္
...ပိုေလးတယ္လို႔ ယူဆ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရဘို႔
ဘယ္တုန္းကမွ မတက္ၾကြခဲ့သူ
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
“သိမ္းဆည္းစရာေတြ မ်ားလြန္းေနတဲ့ဘ၀မွာ...
ကြၽန္မက... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္
သိမ္းမထားခ်င္တဲ့...ေကာင္”လို႔ ေျပာခဲ့။
တကယ့္ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
ေဟာဒီမွာ ... မလႈပ္မယွက္ေခါက္ေခြ
အဲသည္လို ေနရံုသက္သက္ကေလး ေန ေနလိုက္ပံုက
ဘ၀ကို အ၀တ္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ယူဆ
တစ္စံုတစ္ဦးက သူမကို ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ...။
သူမက ေလာကၾကီးကို ခါးျပီး
အဲဒီ ခါးသီးတဲ့ အရသာကပဲ
သူမကို ျပန္ခါးတယ္...။
နားလည္ေပးလိုက္ပါ... ေလာကၾကီးေရ။
“ဘာမ်ား အေရးၾကီးလို႔လဲ”ဆိုတဲ့ ေလွာင္ၾကည့္နဲ႔
ခင္ဗ်ားကို ရိသဲ့သဲ့ ျပံဳးျပေနတဲ့ မိန္းမ...
သူမကေတာ့ မေတာင္းပန္တတ္တာ ေသခ်ာတယ္။
နားသာလည္ေပးလိုက္ပါ .. ေလာကၾကီးေရ
ဒါမွမဟုတ္.. သူမကို ခြင့္လႊတ္ပါ..။
ေလာကၾကီးေရ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို တစ္ခုခု ျပစ္ဒဏ္ခတ္ပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ...
ေလာကၾကီးေရ... အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမကို
ပစ္သာခ်ထားလိုက္ပါ။
“သူမ”ေပါ့...
...........
နတ္ဆိုးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္၊
ေကာင္းကင္တမန္လည္းျဖစ္၊
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးကိုမွ)
ငါက...
လည္ပင္းညႇစ္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ခ်စ္ေနမိခဲ့တာေပါ့ကြယ္...။

မင္းခိုက္စိုးစန္

Tuesday, January 15, 2008

မင္းခိုက္စိုးစန္

မင္းခိုက္စိုးစန္

(၁)
သံေယာဇဥ္ အပူေတြနဲ႔
(ငါ့ကို) ေနာက္သလို ေျပာင္သလို
လာမေလာင္ကြ်မ္းပါနဲ႔ကြယ္...။

အေငြ႔ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ မစိုးရိမ္ပါဘူး ေကာင္မေလးရဲ႕
ေကာင္းကင္မွာ ေငြ႔ရည္ဖဲြ႔ျပီး
မိုးအျဖစ္နဲ႔ ျပန္ရြာခ်တဲ့အခါ....
ငါ့ေၾကာင့္
မင္းတစ္ကိုယ္လံုး စိုစြတ္မွာကိုပဲ စိုးတယ္။

(၂)
အိပ္မက္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေပါ့၊

ေကာင္မေလးေရ....
မင္းရဲ႕ လက္သည္းခြံေတြကို အေရာင္ျခယ္ဖို႔အတြက္
ငါဟာ ဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး
(ငါ့ကို...)
ဆိုးလြယ္ဖ်က္လြယ္ သေဘာမထားပါနဲ႔
ငါ့အိပ္မက္ေတြက မင္းကို က်ိန္ဆဲၾကလိမ့္မယ္

မင္းခိုက္စိုးစန္

Monday, December 24, 2007

ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ကဲြပက္လက္လမ္းဆံု

မင္းခိုက္စိုးစန္

လမ္းေပၚမွာ လူေတြေတြ႔တိုင္း
လိုက္ျပီး ေမးၾကည့္ရဦးမယ္...
..... ..... .....
“ခ်စ္တယ္” ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
သတ္ေသတဲ့ နည္းတစ္မ်ဳိးလား... လို႔။

ေကာင္မေလးရယ္...
ငါဟာ “ေတေလ” ပါ။
ဖ်ားနာမႈကိုမွ တြယ္ကာတတ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။

သန္႔စင္ခ်င္လို႔
အလင္းထဲမွာ ငါ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။
အျပစ္က လြတ္ဖို႔အတြက္ေတာ့
ငါ ဒူးေထာက္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။

မင္းအတြက္ေတာ့ ငါဟာ..
...ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့.. အဲဒီ “ဘာမွ မဟုတ္ဘူး” ကိုပဲ
ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းထားတယ္
မင္းကို သတိရတဲ့အခါ
မၾကာ.. မၾကာ.. ထုတ္.. ထုတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔။

ငါ့ကို
“ျပႆနာေကာင္” လို႔ မေျပာပါနဲ႔...။
ျဖစ္သမွ်ေတြ အားလံုးအတြက္
ငါ့မွာ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ရွိေနတတ္တယ္။
(ေလာကၾကီးကို ပခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပီး ျပံဳးျပလိုက္ရဲ႔)

လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ဘတ္ဟာ
အဆင္မေျပမႈမ်ားမ်ား
အလြမ္းခါးနည္းနည္း
အစဲြအလမ္းၾကီးတတ္တဲ့ အိပ္မက္တခ်ဳိ႔တေလ
မခံခ်င္စိတ္ေတြ ေပပြ
လူငယ္ပီသတဲ့ ဘ၀င္တစ္မ်ဳိး ခပ္ေထြေထြနဲ႔
ငါ ေနေပ်ာ္ေအာင္ ေနတယ္။

ငါဟာ
ရင္ခုန္ေနတဲ့ သံဆူးၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေပါ့။

ငါ့ေရွ႔ တိုး၀င္လာတဲ့
ေကာင္မေလးေတြ အားလံုးကို ျငိပစ္လိုက္ဖို႔
ေဟာဒီသံဆူးၾကိဳးက
အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတယ္။

ကဲ.. ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈလဲကြယ္..။
ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး (ငါကေတာ့ ေနာက္တာပါ)

ငါဆိုတဲ့ ေတေလက
မိန္းမေတြကို ခ်စ္ရတာ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္ရတာေလာက္ေတာင္
သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိဘူးလို႔ ထင္တဲ့ေကာင္။

ငါ့ကို နားလည္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူေတြအားလံုးကို
ငါ ရယ္တယ္။
အသုဘခ်ျပီးစ အိမ္လို႔.. ျငိမ္ဆိတ္
ေဟာဒီမွာ.. ေတေလတစ္ေယာက္ေပါ့။
သူ႔ပါးစပ္ကို တင္းတင္းပိတ္ျပီး
(ေလာကၾကီးကို) ျပံဳးတယ္။

ငါ့ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကပါဘူး...။
ငါ့ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကပါဘူး...။

မင္းခိုက္စိုးစန္
(ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ကဲြပက္လက္လမ္းဆံု စာအုပ္မွ)

Thursday, December 13, 2007

လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္

မင္းခုိက္စိုးစန္

ကိုယ့္ဘာသာကို မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မိုးခ်ဳပ္ရနဲ႔
အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရႈပ္တယ္။

မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။

ၾကာ...လိုက္...တာ... ...
အလင္းေတြ အသက္ရွဴေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပဲ...) သူမရဲ႕ အျပံဳးကို ျမင္ရဖို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ...။

ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္...။

ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး
ဘ၀ကူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္...
အသိဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့။

(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာင္ခဲ့
အခ်စ္ေတြ မဲ့ျပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္)

ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကို လာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ့တာပါ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္က
အရြက္ကို ေျခြခ်ျပီး ေျပာတယ္...။

မင္းခုိက္စိုးစန္

Saturday, October 13, 2007

ခ်စ္သူေပ်ာက္ကို လိုက္ရွွာေနတဲ့ မွတ္ပံုတင္

မင္းခိုက္စိုးစန္

(၁)
စံပယ္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာခ်ခဲ့တာေတာင္မွ
ငါဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ
ရနံ႔ တစ္ခုတေလေတာင္ စိုစြတ္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး....

(၂)
သူမရဲ႕ နဖူးကို ထိတယ္ဆို႐ံုကေလး ငါနမ္းခဲ့တာပါ...။

(၃)
ဒါနဲ႕မ်ား...
အလြမ္းေတြ ငါ့ရင္ထဲ ၀င္ခြင့္ဗီဇာ ရသြားတဲ့ကာလက
ရွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္.....
ေျပာပါ မင္းငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ
ငါတိတ္တိ္တ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာၾကာျပီကြယ္....

(၄)
ငါဟာမင္းရဲ႕ သက္ရွိမွတ္ပံုတင္ တစ္ခုပါကြဲ႕၊
ေဟာဒီေကာင္ရဲ႕ရင္ဘတ္မွာ မင္းလက္ေဗြရာရွိတယ္ေလ....
(မွတ္ပံုတင္တစ္ခုက
သူ႔ပိုင္ရွင္ကုိ လိုက္႐ွာေနပံု
အို....လူေတြကို ေျပာျပရင္ေတာင္
ယံုႏိုင္စရာ မရိွပါဘူးကြဲ႔)
ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း၊ မင္းအတြက္နဲ႕
သူမ်ားတံေတြးခြက္ထဲ ေရာက္ရင္ေတာင္
ပက္လက္ေတာ့ အေမ်ာခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊
မင္းဆီကို လက္ပစ္ကူးျပီး လာခဲ့မယ္

(၅)
စံပယ္ပြင့္ေရ...
အခ်စ္ေတြ ဖ်ားနာသြားတဲ့အထိ
ငါ့အေပၚရြာခ်လိုက္ပါကြယ္
ႏွင္းဆီအျဖဴတစ္ပြင့္ ထိုးစိုက္ထားတဲ့ နံနက္ခင္းနဲ႔အတူ
ခ်စ္သူျပန္လာမယ္.....တဲ့
ရြာလွည့္ပါ......လာခဲ့ပါ......
အခ်စ္ေရ...
မင္း ေနာင္တ မရေစရပါဘူးကြယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္ (၁၉၉၈)

မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႔ ကဗ်ာေတြ ၾကိဳက္တတ္လြန္းတဲ့ ငါ့အတြက္ သူ႔ကဗ်ာေတြ ရွာျပီး ပို႔ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရ.. ေက်းဇူးပါ...

Friday, October 05, 2007

သပြတ္ခါးသီး၀ိဇၨာမ်ားရဲ႕ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔

ဇုံနီ၊ ဧထက္၊ မင္းခုိက္စုိးစန္

ဟား..ဘာတဲ့
မဟာေအာင္ၿမင္မႈၾကီးအတြက္ဆုိလား
ခ်ိနဲ႔နဲ႔လူမမာအုိတစ္ေယာက္ကုိ
ခ်ည္တုပ္ရုိက္ႏွက္
ေအာင္ပြဲခံရက္ေနလုိက္တာ
ဒါ မဟာဗ်ဳဟာ တစ္ခုလည္းၿဖစ္ရဲ႔

ေဟ့…..ကုိယ့္နံရုိးေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြ
၂၀ ေက်ာ္ေနတဲ့ အသက္ေတြကုိ
ဂ်ပန္လုပ္ အပုိပစၥည္းလုိ
ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထား
အုိးပုပ္ခ်ဳိးရုပ္ေတြနဲ႔ကစားရင္း
အုိမင္းမွန္းမသိ အုိမင္းေနတဲ့ေကာင္ေတြ…..ေရ

ၾကည့္ေလ
ေဘာင္ကြပ္ထားမယ့္ အၿမီႇးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္
အခ်ိန္ေတြကုိေသာက္မ်ဳိ
ကုိယ့္အသား ကုိယ္ကုိက္ဖဲ့
ရုတ္တရက္
အိပ္ကပ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးရဲ့ ရယ္သံေၾကာင့္
ခရီးသြားဟန္လႊဲတစ္ေယာက္
က်ဥ္းေၿမာင္းလွတဲ့လည္ေခ်ာင္း
ေမ်ာ္လင့္ၿခင္းအသားတစ္ၾကီး နင္
ဆန္႔ငင္…ဆန္ငင္နဲ႔

မ်ဳိခ်လုိက္ရမွာလား
အရသာရွိတဲ့ အဆိပ္ေတြကုိ
အလုိတူေနလ်က္နဲ႔မ်ား
ခုိး၀ွက္ ကားတင္ေၿပးရမလုိ
ငါတုိ႔လက္ထပ္ရမယ့္ သတုိ႔သမီးက
ခန္း၀င္ပစၥည္း မၿဖစ္စေလာက္နဲ႔
ေခါင္မုိးၾကီးၾကီးရဲ႔ ေအာက္မွာ
ေၿခသံၿပင္းၿပင္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပ
လာၾက.. ၾကည့္ၾက…..လာၾကည့္ၾက
မဂၤလာဦးည သန္းေခါင္ယံနားေလးမွာ
အေတာင္မွားယက္မိတဲ့ပုဆုိး
ပုံဆုိးပန္းဆုိးၾကီး ကြင္းက်ဥ္းေနမွာကုိ…..။

ဇုံနီ၊ ဧထက္၊ မင္းခုိက္စုိးစန္
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္းအမွတ္(၂)၊ ဇြန္.၂၂.၁၉၉၄

Wednesday, September 12, 2007

ခဲြခြါခ်ိန္

မင္းခိုက္စိုးစန္

ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္းတယ္...
အဲသည္ေလာက္ မြန္းက်ပ္မယ္မွန္း သိခဲ့ရင္
(အစကတည္းက)
အသက္ရွဴတတ္ေအာင္ ငါ မသင္ခဲ့ပါဘူး...

သစ္ပင္ေတြ ေသြ႔ေျခာက္
အသံတစ္သံကို ေၾကာက္ေနရသလိုလို..
အခ်စ္ေရ... တို႔စိတ္နဲ႔ တို႔ကိုယ္ပဲ
သစ္ရြက္ေတြလိုပဲ အတူ ေၾကြပစ္လိုက္ၾကမယ္
“ဘာ...ျဖစ္...လို႔...ခြဲ...ရ...မွာ...လဲ...ကြယ္”

ျမက္ခင္းေတြ အျမဲစိမ္းေနတာ ျမင္ရေအာင္
ဘ၀ကို... ေဘာလံုးကြင္းပဲ ျဖစ္လိုက္ေစ့ခ်င္ေတာ့တယ္...
အခုေတာ့...

ေႏြရာသီ ေရာက္လာတာကိုက ေစာလြန္း
(မင္း...သြားမယ္ဆိုလည္း)
စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

Saturday, August 04, 2007

ကံဆိုးေကာင္

မင္းခိုက္စိုးစန္

သည့္ထက္ပိုျပီးေမွာင္စရာ...
ဘာက်န္ေသးလို႔လဲ
လွ်ပ္စီးေတြ လက္လက္ျပေနတာကိုပဲ
ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ရေတာ့မယ္။

ေကာင္...မ...ေလး...ေရ...
စပယ္ေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာခ်ခဲ့တာေတာင္မွ
ငါဆိုတဲ့ေကာင္က
ရနံ႔ တစ္ခုတစ္ေလေတာင္
စိုစြတ္ခြင့္ မရပါဘူး။

စိတ္ကူးေတြ အေအးပတ္တာပဲ
အဖတ္တင္ေတာ့ရဲ႕...

အေရာင္းျပခန္းတစ္ခုရဲ႔ နံရံမွာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်ိတ္ဆြဲျပသထားတာလည္း
၂၆ ႏွစ္သာ ၾကာသြားတယ္
တစ္ခါမွ ေစ်းေကာင္းေပး၀ယ္တာ မခံရပါဘူး။

အခုေတာ့ ... ေဟာဒီ ေကာင္မေလးကိုပဲ
ေက်းဇူးေတြ တင္ပစ္လိုက္ရေတာ့မယ္...
၀ယ္သူမရွိတဲ့ ငါ့ကို
နံရံေပၚက ျဖဳတ္ခ် ခိုးယူသြားလို႔...

ငါ့ရဲ႕ မြတ္သိပ္ျခင္းေတြကို သယ္ပိုးသြားတဲ့
ခ်စ္လွစြာေသာ သူခိုးမေလးေရ...
ေပးပါ... ေပးခဲ့ပါ...

ငါ့ရဲ႕ လက္နက္ခ်ခြင့္ကို
သနားသျဖင့္ ေပးခဲ့ပါ။
ငါ့ရဲ႔ အမည္နာမ မရွိတဲ့အျဖစ္နဲ႔
မင္းစတိုခန္းရဲ႕ ေထာင့္က်ဥ္းမွာ
ေဟာင္းေဟာင္းျမင္းျမင္း လႊင့္ပစ္ခံထားရာက
တရား၀င္ ေသဆံုးခြင့္ ေပးပါ။
ေ၀းကြာျပီ ဆိုမွေတာ့
ငါ့ တနဂၤေႏြကို ငါ ဖန္ဆင္း
တစ္ေန႔ခင္းလံုးပဲ အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။

အဲဒါပါပဲ... ေကာင္မေလးရယ္
သည့္ထက္ပိုျပီး ေမွာင္စရာ
ဘာက်န္ေသးလို႔လဲ !

မတန္ပါဘူးကြယ္...
အဲဒီ...ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ တေစၦတစ္ေကာင္က
(ငါ့ကို) ေသေအာင္ပဲ ေျခာက္လွန္႔ေနေရာ့တယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

Friday, July 27, 2007

ဖေယာင္းတုိင္မ်ား

မင္းခိုက္စိုးစန္

တစ္စုံတစ္ရာက ဖန္ဆင္းတဲ့အေမွာင္ထဲမွာ...
ႏွင္းဆီပန္းတစ္ခင္းစာ အာရုံခံစားမႈေတြကုိ

တန္ဘုိးအၿဖစ္ေပးေခ်လုိ႔
ေထာင္ေခ်ာက္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ကုိ
ဇက္ၾကိဳးတပ္ ပါးခ်ပ္ဆင္
ငါတုိ႔..စီးႏွင္လုိက္ၾကမယ္..
တစ္ၿခားသူေတြရဲ႔အၿမင္မွာ..
အသက္ငင္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ခ်င္လည္းထင္ေရာ့
ငါတုိ႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကုိေတာ့
ေဆးေပါ့လိပ္ ခပ္ညံ့ညံ့လုိ
ခဏခဏ မီးေသေနမွာ မလုိလားပါဘူး
ဘုရားသခင္ကုိ ဖဲယွဥ္ရုိက္ဖုိ႔ ငါတုိ႔စိန္ေခၚပစ္လုိက္တယ္
မုိက္ရဲလုိက္ပုံမ်ား....ႏွလုံးသားေကာင္ေရတစ္သန္းအားနဲ႔ပဲ
တဖုန္းဖုန္း...လဲက်..လဲက်
ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ ၿပန္ခြထုိင္ၿပီး
စက္ဘီးစီးသင္ေနလုိက္ၾကတာ...
ကံၾကမၼာကုိ အေလ်ာ့ေပးတတ္ဘုိ႔ ပညာကုိ
ဘယ္တကၠသုိလ္မွာမွ မသင္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေလ...
အဲဒီေကာင္ေတြက၊ အေမွာင္ကုိစီးခ်င္ထုိးဘုိ႔တဲ့
ကုိယ့္ကုိကုိယ္မီးရႈိ႕ပစ္
ၿပီးေတာ့...အဲဒီေသြးသားၿဖစ္ အလင္းေရာင္ကုိ
လက္နက္လုိကုိင္ေဆာင္လုိ႔
ရာဇသံ တစ္ေစာင္ပုိ႔လုိက္တယ္
ေဟ့ -အေမွာင္!!!!!
မင္းအတြက္ၾကိဳးမိန္႔ကုိ ငါတုိ႔ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီ...။

မင္းခုိက္စုိးစန္
(၁၉၉၅)
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း(အမွတ္၄)

Friday, July 06, 2007

မင္းခိုက္စိုးစန္

ကြ်န္ေတာ္လား
တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္ ေရးျခစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုေပါ့။

အေဖ....
အသက္(၄၀) ေက်ာ္ အမ်ဳိးသား
ဦးေႏွာက္နဲ႔ စကားေျပာတယ္။

အေမ....
အသက္(၄၀) ေက်ာ္ အမ်ဳိးသမီး
ႏွလံုးသားနဲ႔ သိမ္းဆည္းတယ္။

ကြ်န္ေတာ္....
အသက္(၂၀) ေက်ာ္ ေကာင္ေလး
(ဘာကိုမွ မေတြးဘူး)
အိပ္တယ္ စားတယ္၊ အိပ္တယ္ စားတယ္။
အိပ္တယ္ စားတယ္၊ အိပ္တယ္ စားတယ္။
အိပ္တာနဲ႔ စားတာၾကားမွာ
မၾကာမၾကာ သန္းေ၀တယ္။

ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ကဲြပက္လက္ လမ္းဆံု စာအုပ္မွ

၀တၳဳေတြထဲက ရတဲ့ ကဗ်ာျဖစ္လို႔ ေခါင္းစဥ္ကို ေရးသူနာမည္ပဲ တပ္လိုက္ပါတယ္။

Sunday, June 17, 2007

မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ သုည

မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဘယ္လို ဘယ္လို ခေရဇီျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ ခံစားခ်က္ေတြကပဲ တူေနလို႔လား မေျပာတတ္ဘူး အရမ္းကို အရမ္းကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စာအုပ္တစ္အုပ္ ရျပီဆိုရင္ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ဖတ္မဲ့အစား စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ကဗ်ာေတြကိုပဲ အရင္လိုက္ရွာ ဖတ္မိတဲ့အထိ ၾကိဳက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို အလြတ္ရတဲ့အထိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရြတ္ဖတ္တတ္တယ္။ အဲလိုပါပဲ ကြ်န္မရဲ႕ အက်င့္ဆိုးက တစ္ခုခုကို စဲြလမ္းမိျပီဆိုရင္ အ႐ူးအမႈးပါပဲ။ ေအာက္က စာေတြကေတာ့ မင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ႕ “သုည” စာအုပ္ထဲက ကြ်န္မၾကိဳက္တဲ့ စာအခ်ဳိ႔ပါ။

xxxxxxxxxxxxxxxxx

ပင္လယ္ဟာ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့....
ပင္လယ္ဟာ အားလံုးရဲ႕ ေအာက္နိမ့္တဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနလို႔ပဲ။
ပင္လယ္ဟာ သူ႔ကို ေတာင္တန္းေတြက ၀ါးမ်ဳိသြားမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္မေနဘူး။
ေတာင္တန္းေတြကသာ သူတို႔ကို ပင္လယ္က ဖံုးလႊမ္းသြားမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ စုိးလန္႔ေနရရဲ႕။
မသိမ္းပိုက္သူဟာ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္တယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အသံုးမက်တဲ့ ေပါင္းျမက္ပင္ေတြနဲ႔
အသံုးအ၀င္ဆံုးလို႔ ဆိုၾကတဲ့ ကြ်န္းပင္ေတြဟာေျမၾကီးတစ္ခုတည္းရဲ႕ အေပၚမွာပဲ ေပါက္ၾကတယ္။
တစ္စံုတစ္ရာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္စံုတစ္ရာကို စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
ထားလိုက္ပါေလ..... ထားလိုက္ပါ။
ႏွလံုးသားဆိုတဲ့ အရာဟာ ေျမၾကီးဆန္တယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“၀ါး” သည္ ႀကံ့ခိုင္သန္မာ၏။
သို႔ေသာ္.... ေပ်ာ့ေပ်ာင္း၏။
အလိုရွိသည့္ပံုစံအတိုင္း ေကြးညြတ္၍ ရသလို
ျပန္လႊတ္လိုက္ရင္လည္း
နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားျပီး ဆက္လက္သန္မာ ဖြ႔ံၿဖိဳးျမဲ ဖြ႔ံၿဖိဳးေနသည္သာ ျဖစ္၏။
လူဆိုသည္မွာ
ရံဖန္ရံခါတြင္ ၀ါးပင္ႏွင့္တူဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

တစ္ဖက္သတ္ပဲ စိမ္းလန္းခြင့္ရတဲ့
ေဟာဒီ ေတာအုပ္ထဲမွာ . . .
ငါ ဘာလို႔ ဆက္ရွင္သန္မွာလဲ ! ! ! !
လူေတြရဲ႔ မ်က္၀န္းကိုက . . . . ညီႇေစာ္နံတယ္။
ေလတိုက္ရင္ ယိမ္းျပဖို႔အတြက္
ျမက္ပင္ေတြေပါက္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး
. . . .
ကိုယ့္႐ူးသြပ္မႈနဲ႔ကိုယ္ စိမ္းလန္း
င့ါအေပၚ. . .
ဘယ္သူမွ လမ္းျဖတ္မေလွ်ာက္ရင္ ေတာ္ျပီ. . . .

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးေပၚကို
အလင္းေရာင္ က်ေနတယ္. . .။
အလင္းကြယ္သြားတဲ့အခါ ေက်ာက္တံုးေပၚ
အေမွာင္ရိပ္က်လာမွာပဲေပါ့။
ေက်ာက္တံုးဟာ ဘာမွ မေျပာင္းလဲသြားပါဘူး။

လူေတြဟာ ကိုယ္ေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ
တစ္ေလာကလံုး သိေစခ်င္ၾကတယ္. . .။
ကိုယ္က မေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါက်ေတာ့
တစ္ေလာကလံုး ဘယ္သူမွ မသိေစခ်င္ၾကျပန္ဘူး။
့
ေလာက ကေတာ့ ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး။
သင့္စိတ္ကသာ အလင္း-အေမွာင္ကို ထြန္းညႇိေနတာပါ။

မင္းခိုက္စိုးစန္ (သုည) စာအုပ္မွ

Monday, June 11, 2007

စိုမွာစိုးလို႔ မိုးမိတယ္

မင္းခိုက္စိုးစန္

ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳး ကေ၀အတတ္နဲ႔. . .
(ငါ့ရင္ထဲက) မီးခတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို သတ္ျငိမ္း
အိပ္မက္သိမ္းတမ္း ျပဳစားတတ္တဲ့.... “ရြာသူ”ေရ
ရင္ခုန္သံေတြကို “ေခါစာပစ္” လိုက္တယ္......
သခင္မ.....
ေပ်ာ္ပါ...၊ ပါးပါ...၊ စားပါ...၊ ေသာက္ပါ...
မရိုမေသ တမ္းတမိတဲ့
ေဟာဒီက အမိုက္အမဲကိုလည္း အျပစ္က လႊတ္ေတာ္မႈပါ....။
မီးစတစ္ဖက္ ေရမႈတ္တစ္ဖက္နဲ႔
အၾကည့္လက္လက္ေတြကိုလည္း
ေပးသနားေတာ္မႈပါ....။
“တရား၀င္ စစ္ေၾကညာျပီး မတြယ္တာရရင္
ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ဘူး” ဆိုတဲ့
ေဟာဒီက ငပ်င္း.....အတြက္
လက္ေၾကာတင္းေအာင္ လြမ္းခြင့္ ျပဳေတာ္မႈပါ....။

မင္းခိုက္စိုးစန္
စိုမွာစိုးလို႔ မိုးမိတယ္ စာအုပ္မွ

Subscribe to: Posts (Atom)

"မိမိေရးေသာစာ မိမိတာဝန္