ကမၻာေပၚမွာ ေမာင္ျမတ္တို႔ တုိင္းျပည္ေလာက္ ထူးဆန္းတဲ့ တုိင္း ျပည္ ေနာက္ထပ္ ရွိႏိုင္ပါ့ဦးမလား။ သိပ္မရွိေလာက္ဘူးေနာ္လို႔ ႏိုင္ငံျခား သားတခ်ဳိ႕ကေတာင္ ေျပာပါသတဲ့။ တခ်ဳ႕ိကိစၥဆို ျမန္မာျပည္ကို စေရာက္ ေရာက္ျခင္းမွာပဲ သတိထားမိတာတဲ့။
မင္းတို႔ ကားေတြေမာင္းေန၊ စီးေနပံုကအစ အရမ္း ထူးဆန္းတာ ပဲတဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လက္ယာကပ္ ေမာင္း စနစ္က်င့္သံုးတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ဒီေတာ့ စတီယာရင္ကို လက္ဝဲ ဘက္မွာတပ္ ထားတဲ့ ကားေတြနဲ႔သာ ပိုမိုသင့္ေတာ္ ပါတယ္။ ဒါ လူတိုင္းလို သိတယ္၊ ပထမဆံုး လာလည္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား သားက စတီယာရင္ ညာဘက္မွာ လမ္းကိုလည္း ညာဘက္ျခမ္းကပဲ သံုးေနရတာ။
သတိထား မိသြားတဲ့ သူေတြ ထဲက တခ်ဳိ႕က ဘာမွ မေျပာေပမဲ့ တခ်ဳ႕ိကေတာ့ ဧည့္လမ္းၫႊန္ကို အက်ဳိး အေၾကာင္း ေမးတတ္တယ္၊ ဧည့္လမ္း ၫႊန္ကလည္း ဒီေန႔အထိ မေရွာင္သာ ေျဖရေတာ့တာေပါ့၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသံုး တစ္ပတ္ရစ္ကားေတြကိုသာ အမ်ားစု တင္းသြင္းအသံုးျပဳေနတဲ့ အေၾကာင္း ေပါ့။
မ်ားေသာအားျဖင့္ အေနာက္ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္ သက္ရင္ နားလည္မႈ ေပးတတ္ၾက ပါသတဲ့၊ ေထြေထြထူးထူးဘာမွ ထပ္ မေျပာေတာ့ဘူး၊ စီစဥ္ေပးတဲ့ ကားက သန္႔ျပန္႔ေနရင္ အဲကြန္းေကာင္းရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ စီးသြားၾကတာ ပါပဲ တဲ့။
ခဏတစ္ျဖဳတ္ လာတဲ့သူတို႔က ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ ေမာင္ျမတ္ကေတာ့ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြးမိတယ္။ ဒီအတိုင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္ စခန္း သြားၾကမွာလဲလို႔၊ လမ္းစနစ္နဲ႔ မကိုက္ တဲ့ ကားေတြအမ်ားစု တင္သြင္း အသံုးျပဳေနၾကတာကို ေျပာတာပါ။ အႏၲရာယ္ေတြကေတာ့ မ်ားလွပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာ္တက္မယ္ ႀကံရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ကားလာ ေန မလာေန ခ်က္ခ်င္းမသိႏိုင္တဲ့ အတြက္ စိတ္မရွည္တဲ့ ယာဥ္ေမာင္းနဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ မေတြးရဲစရာပဲ။
လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ ယာဥ္တိုက္မႈ ေတြထဲမွာ အဲဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ယာဥ္တိုက္မႈမ်ဳိးက ရာခိုင္ႏႈန္းဘယ္ ေလာက္မ်ားရွိေလမလဲ၊ ထံုးစံအတုိင္း ဘယ္သူကမွလည္း သုေတသန လုပ္ ထားမွာမဟုတ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီ လုိ လမ္းစနစ္နဲ႔ မဆီေလ်ာ္တဲ့ တစ္ ပတ္ရစ္ေတြကိုေတာင္ အသစ္စက္ စက္ ေစ်းေပးစီးေနရျပန္ေသးတာ။
တေလာက ျမန္မာျပည္ကုိ ကား သြင္းေနတဲ့ လူလည္အာရွသား အိႏိၵယ ဖြားလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ အင္တာ ဗ်ဴးအတိုေလး တီဗီြမွာ ၾကည့္လိုက္ ရတယ္။ Drive It အစီအစဥ္မွာပါ၊ ျမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႔ ဖက္စပ္ လုပ္ ေနတဲ့ အဲဒီကိုလူလည္က ေျပာပါ တယ္၊ သူဒီလုပ္ငန္း (ဂ်ပန္တစ္ပတ္ ရစ္ ကားဝယ္ေရာင္း) လုပ္လာတာ ႏွစ္ေတြ ၾကလွၿပီတဲ့၊ အခု ျမန္မာေတြ ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းက ပိုေကာင္း လာသ လို ဂ်ပန္ေတြကေတာင္ အံ့ၾသေန သတဲ့။
သူတို႔ဆီမွာ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ ထက္မပိုတဲ့ တစ္ပတ္ရစ္ကားေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္း၊ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ ဝယ္စီးၾကတယ္ ဆိုတာကို အရမ္းအံ့ၾသတာတဲ့၊ ဘာလို႔ ဒီအေျခအေနကို လက္ခံေနၾကတာလဲ ဆိုတဲ့စကားမ်ဳိး ဆက္ေျပာလိုက္ေသး တယ္။ ဟုတ္သပါ့။ ေဒၚလာႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္တတ္ႏိုင္မွေတာ့ အသစ္စက္ စက္ပဲ ဝယ္စီးမွာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ ထူးဆန္းတ့ဲ ျမန္မာေတြလို႔ ဂ်ပန္ေတြ ေတြးမွာပဲ။
ဒီအေျခအေနကို လက္ခံ/မခံ ဆုိတာေတာ့ မေျပာနဲ႔၊ ဒီလုိသြင္းခြင့္ ရၿပီး ဒီေလာက္ေစ်းနဲ႔ ဝယ္စီးခြင့္ ရတာကိုပဲ မဟာလုိက္ေလ်ာမႈႀကီး တစ္ရပ္ကို ေက်းဇူးတင္ေနရေသးတာ ဆိုရင္ ဂ်ပန္ေတြ ဘာေျပာမလဲမသိ၊ အဲဒီလုိပါမစ္ေတြ မေပးခဲ့လို႔ကေတာ့ အခုေလာက္ဆုိ ျမန္မာျပည္က ကား ေစ်းဟာ အေမရိကန္မွာ ကိုယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ဝယ္စီးႏုိင္တဲ့ ေစ်းေလာက္ ထိ ေျမာက္တက္သြားႏိုင္ခဲ့တာပါ။
အခု End User လက္ထဲေရာက္ ခ်ိန္ ကားေစ်းႀကီး ေနေသးတယ္ ဆုိတာ အခြန္အခ စရိတ္စက အရပ္ ရပ္ေၾကာင့္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္သူတုိင္း သိေနတဲ့ကိစၥပါ၊ ၉.၁၁.၂ဝ၁၂ အထိ ကုိပဲ သြင္းခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ကားစီးေရ တစ္သိန္းေက်ာ္အတြက္ အေကာက္ ခြန္က စည္းၾကပ္မႈေတြ က်ပ္သန္း ေပါင္း ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ ရခဲ့ၿပီးပါ ၿပီတဲ့၊ အေကာက္ခြန္ေတာင္ ဒီေလာက္ ရထားတယ္ဆိုေတာ့ အေကာက္ခြန္ ႏႈန္းထက္ ပိုျမင့္တဲ့ ကညနအခြန္ေကာ ဘယ္ေလာက္ထိ ရထားၿပီးၿပီလဲ ဆုိတာ မွန္းၾကည့္႐ံုေပါ့။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဟာ အာဆီယံမွာ ဂ်ီဒီပီမွာ အခြန္ ပါဝင္မႈအခ်ဳိး အနိမ့္ဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ကုမၸဏီေတြ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ အခြန္ေရွာင္မႈဟာ အလြန္ ဆိုးရြားလွပါတယ္။ ရသင့္တဲ့သူေတြ ဆီက အခြန္အခ ရသင့္သေလာက္ မရတဲ့ (သို႔မဟုတ္) လံုးဝမရတာေတြ လည္း မရွိတဲ့အတြက္၊ အစိုးရဟာ အရင္က ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ကားသြင္း ခြင့္ ျပန္ဖြင့္ေပးရင္း အဲဒီက႑ကေန တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ အခြန္လိုေငြ ျဖည့္ တင္းေနရတဲ့သေဘာလို႔ ျမင္ေနရပါ တယ္။
ဒီလိုပဲ ေနာင္ ဥပေဒသစ္ ျပ႒ာန္း ၿပီးမွ တျခားသူေတြကိုပါ ေအာ္ ပေရတာလုပ္ခြင့္ေပးမွာမို႔ အခုထိ ေတာ့ အစုိးရဌာနကပဲ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ေအာ္ပေရတာလုပ္ေနပါ တယ္ဆုိတဲ့ ဖုန္းကိစၥမ်ဳိးမွာလည္း ဒီေန႔အထိ ေလွ်ာ့ ေပးသင့္တဲ့ ေစ်းမ်ဳိး မေလွ်ာ့ေပးႏိုင္ ေသးတဲ့ အေၾကာင္းရင္း တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္းဟာလည္း ဒီသေဘာတရား မ်ဳိးေၾကာင့္ပဲလို႔ နားလည္ရပါတယ္။
ၿခံဳၾကည့္လုိက္ေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္ အလလက အခြန္ ေဆာင္ရမယ့္သူ ေတြ အခြန္ေရွာင္ၾကတာ၊ အခြန္ေလွ်ာ့ ေဆာင္ၾကတာနဲ႔ က်န္တဲ့ ျပည္သူ ေတြက မဆီမဆိုင္ အစုိးရဆီမွာ သြယ္ ဝိုက္အခြန္ေတြ တနင့္တပိုး ေပးေဆာင္ ေနၾကရသလို ျဖစ္မေနေပဘူးလား။
စပ္ကူးမပ္ကူး ကာလမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ဓာတ္ဆီ ဆိုင္ေနရာ ေကာင္းေတြကို ပုဂၢလိကလက္ထဲ လႊဲေျပာင္းေပးေတာ့ သက္သာတဲ့ ႏႈန္း သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္ဆုိတာမ်ဳိး အမ်ား ျပည္သူက အမွတ္မထင္ေလးဘဲ ၾကား လုိက္ရတယ္၊ ရွိေစေတာ့၊ ေမာင္ျမတ္ တို႔လို လူေတြလက္ထဲ လာေပးေတာ့ ေကာ အဲဒီသက္သာပါတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းလည္း ေပးႏိုင္မွာမွ မဟုတ္တာ၊ ဒီလုိနဲ႔ ဆီဆိုင္ေတြ အၿပိဳင္းအ႐ိုင္းဖြင့္၊ ကားေတြလည္း ဝင္လာနဲ႔ အလုပ္ေတြ ျဖစ္လာၾကတာေတာင္မွ ကားေတြထဲ ျဖည့္ေပးတဲ့ ဆီက မျပည့္ဘူးဆုိတဲ့ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းကိစၥမ်ဳိး က ျဖစ္လာလိုက္ေသးတယ္။
အဲဒီကိစၥ ဂါလန္နဲ႔ လီတာယူနစ္ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ကြဲကြဲျပားျပား ျဖစ္ လာၿပီးေတာ့မွ သိရျပန္တာက ကား ေတြမ်ားလာသေလာက္ တရားဝင္ သြင္းတဲ့ဆီပမာဏက က်သြားသတဲ့၊ အေတာ္ယုတိၱမရွိတဲ့ကိစၥ၊ ေဟာ အခု ေနာက္ဆံုးေတာ့ နာမည္ႀကီး ကုမၸဏီ အုပ္စုႀကီးတစ္ခုက စက္သံုးဆီ တရား မဝင္တင္သြင္းလာတာ လက္ပူးလက္ ၾကပ္မိသတဲ့။ မမိတာေတြက ဘယ္ ေလာက္မ်ားမွန္းေတာ့ မသိဘူး၊ ဒီစက္သံုးဆီ ေမွာင္ခိုသြင္းတာေၾကာင့္ တင္ အစိုးရဟာ အခြန္အခအေနနဲ႔ တစ္ႏွစ္ က်ပ္ဘီလီယံ ၆ဝ (ေဒၚလာ သန္း ၇ဝ ေက်ာ္) ဒီက႑ တစ္ခု ထဲမွာ နစ္နာေနရတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္း စားၾကည့္ၾကပါေတာ့။
ဟုိအရင္ေခတ္ကဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္မွာ အနည္းဆံုး ေဒၚလာငါးရာနဲ႔ ေရာင္းလို႔ရတဲ့ သစ္ လံုးမ်ဳိးကို ဆယ္ေဒၚလာနဲ႔ ရခဲ့တယ္ ဆိုတာမ်ဳိး ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္က ထုတ္ဝန္ခံခဲ့တာမ်ဳိး ၾကားမိပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဒါမ်ဳိးဟာ မသမာ မႈသာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိပါတယ္။ အစုိးရ ဌာနတိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားကိုတင္ပုိ႔ၿပီး အက္ဖ္ အီးရွာတ့ဲကိစၥ ခဏထား ဌာန မွာ အသံုးမလို/ပိုလွ်ံ/ေခတ္ ကုန္ပစၥည္း အေဟာင္းအျမင္းေတြ ေလလံပစ္ရင္ ေတာင္ တိုင္းျပည္အတြက္ မနစ္နာ ေအာင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းဆုိတာ အတိအက် ရွိပါ တယ္။
ကိုယ္ေလလံပစ္မယ့္ ပစၥည္း မ်ဳိးရဲ႕ ျပင္ပေပါက္ေစ်းကို အဖြဲ႕နဲ႔ အက်အနစံုစမ္းၿပီးမွ ၾကမ္းခင္းေစ်း က ဘယ္ေလာက္ဆုိတာ သတ္မွတ္ ရပါတယ္၊ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ကြၽန္ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာ အေၾကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ေစတဲ့ သစ္လုပ္ငန္း၊ လြတ္ လပ္ေရးရၿပီးကတည္းကလည္း ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံျခားေငြရွာေပးခဲ့တဲ့ ဒီလုပ္ငန္း၊ ကြၽမ္းက်င္သူေတြလည္း မ်ားျပားလွတဲ့ ဒီလုပ္ငန္းမွ ျပင္ပ ေပါက္ေစ်းကို မသိဘဲ ဒီေလာက္ထိ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးခဲ့တယ္ဆုိတာ အေတာ္ ယုတၱိမဲ့တဲ့ကိစၥပါ။
ျမတ္တာက ထားလိုက္ပါဦး၊ အဲဒီေလာက္ျမတ္စြန္း ခဲ့တဲ့အတြက္ အခြန္ကေကာ ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ ခဲ့သလဲ၊ ဘယ္သူမွမသိရဘူး။ အခု ေကာ အဲဒီလုိလူစားေတြ အခြန္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာင္ေနပါၿပီလား၊ ေမွာင္ခိုဆီသေဘၤာလို ကိစၥမ်ဳိးပဲ က်င့္ႀကံေနၾကဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မဆိုင္တဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြကပဲ သြယ္ဝိုက္အခြန္ေတြထမ္းလို႔ ေဒၚလာ ငါးေထာင္တန္ ကားေဟာင္းကို ႏွစ္ေသာင္းခြဲ ေပးသံုးေနရတဲ့ဘဝက မကြၽတ္ႏိုင္ပါ။
ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ အျဖစ္ မခံၾကခ်င္ရင္လည္း တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ဘယ္က႑က ဘယ္ေလာက္ျမတ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ အခြန္ထမ္းေနၾကတယ္ ဆုိတာ မဟာကုမၸဏီႀကီးေတြကအစ စာရင္းထုတ္ျပန္ဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အိုဘားမားလာတုန္းက ေျပာတဲ့အထဲ မွာ ကုမၸဏီေတြကအစ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ျမင့္ျမင့္ မားမား ရွိသင့္တယ္ဆုိတာ အေၾကာင္း မဲ့ မဟုတ္ပါ။ မေတာ္မတရား အခြင့္ ေကာင္းေတြယူ၊ စာရင္းေတြလိမ္၊ အခြန္ အႀကီးအက်ယ္ ေလွ်ာ့ေဆာင္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ကုမၸဏီအျဖစ္ ေတာ့ သတ္မွတ္ခံခ်င္တယ္၊ ကမၻာ ေက်ာ္ ဂုဏ္သေရရွိ လူကံုထံစာရင္းထဲ ပါခ်င္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးကေတာ့ ရယ္ စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
အမ်ားျပည္သူကေတာ့ ေစာေစာ က ေျပာတဲ့ သြယ္ဝုိက္အခြန္ေတြ ထမ္းရတာကတစ္မ်ဳိး၊ ခ႐ိုနီေတြ အက်င့္ ပ်က္ အပြႀကံသူေတြ ေစ်းကစားသူ ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေျမေစ်းေတြ ကမၻာကၾသခ်ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ တက္ကုန္ေတာ့လည္း မရွိမ့ဲရွိမဲ့ ကိုယ့္ ပိုင္ဆုိင္မႈေလးျပဳတ္မသြားေအာင္ အံခဲ ထားရတာက တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ခုထိလည္း ဘာ အခြင့္အလမ္းမွေတာ့ ဟုတ္တိ ပတ္တိ မျမင္ဘဲ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကိုင္ စားရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကရတုန္းပါပဲ။
လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္စားၾကျပန္ ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္လုပ္တာပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ လိုက္လုပ္မိၾက ရင္း အိမ္ ၂ဝ ေလာက္ရွိတဲ့ လမ္းတုိ ေလးထဲမွာ ကုန္စံုဆိုင္က ၃ ဆုိင္ ျဖစ္လုိျဖစ္၊ ရန္ကုန္မွာဆို သိန္း ၁၂ဝ ေလာက္နဲ႔ တကၠစီသန္႔သန္႔ တစ္စီး ေထာင္လို႔ ရၿပီဆိုၿပီး ဝယ္ေထာင္လုိက္ ၾကတာ လမ္းေပၚမွာ တကၠစီေတြ ခ်ည္းပဲ၊ တ႐ုတ္ကားျဖစ္ေပမဲ့ အသစ္ စက္စက္လည္းျဖစ္ အင္ဂ်င္ေသးၿပီး ဆီစားလည္း သက္သာလို႔ ဝင္ခါစမွာ သိန္း ၃ဝဝ ေလာက္နဲ႔ အလုအယက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေလးမည္ရ ခ်ယ္ရီ/ ျမန္မာ မီနီ/ၾကဴၾကဴသင္း/ဝက္ပုေတြလည္း ခုေတာ့ ၈ဝ ေလာက္နဲ႔ ရမယ္ဆုိတာ ေတာင္ သိပ္စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့၊ စာတတ္တဲ့ ငွားစီးသူေတြလည္း အရင္ က ကားစုတ္ေတြၾကားထဲမွာ ခ်ယ္ရီ ေလးကိုမွ ေရြးငွားခဲ့ၾကေပမယ့္ အခု ေတာ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိ႔ ေနာက္ မွေပၚတဲ့ ေရႊၾကာပင္ Fit တို႔ Vitz တို႔ Demio တို႔လို ဂ်ပန္ ကားေလးေတြ ကိုမွ လက္ျပထားၾကေတာ့တာေပါ့။
ဂ်ပန္မွာ လက္သမား ေခါင္း ေဆာင္ေလာက္စီးတဲ့ Probox လုိ ကားမ်ဳိးဟာလည္း တကၠစီလုပ္လုိ႔ ေကာင္းတယ္ဆုိၿပီး ရန္ကုန္ လူလတ္ တန္းစားတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ထမင္းရွင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ လမ္းေတြပိတ္ ကားေတြ မ်ားနဲ႔ အရင္ေလာက္ ဆူလြယ္ နပ္ လြယ္ရွာေဖြရမလြယ္ ျဖစ္ေနတာက ေတာ့ ဒီအလုပ္လုပ္မိသူတိုင္း ခံစားရ တဲ့ အာေဝနိက ေဝဒနာ။
လုပ္စားလို႔ မလြယ္ရတဲ့ၾကားထဲ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေကာင္းမႈနဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္အလလ သူမ်ားဆီက ယူ ထားၿပီး ျပန္မဆပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ တုိင္း ျပည္ရဲ႕ ေၾ
ဒါနဲ႔ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ လက္ထဲမွာ အိုင္ဖုန္းေတြ တကိုင္ကိုင္ နဲ႔မို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟုိမွာ ဖုန္းသံုးဖို႔ ႏွစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ၿပီး စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၄ဝဝ ေက်ာ္သြင္းလုိက္႐ံုနဲ႔ ျမန္မာေငြ ၆ သိန္းေက်ာ္တန္တဲ့ I Phone 16 Gb တစ္လံုး ဆင္းမ္ ကတ္အသင့္ထည့္ၿပီး လက္ထဲ ေရာက္ လာပါေလေရာတဲ့။ စသံုးတာနဲ႔ Local Call မိနစ္ ၁၂ဝ နဲ႔ SMS အေစာင္ ၆ဝဝ ပို႔ခြင့္ အလကားရသတဲ့၊ လစဥ္ ေၾကးက စင္ကာပူေဒၚလာ ၄ဝ ေလာက္တဲ့၊ အဲဒီလစဥ္ေၾကးထဲမွာ အင္တာနက္အတြက္ တစ္လ 2Gb (Mb ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္) ေဒတာသံုးစြဲခြင့္ လည္း ပါၿပီးသားတဲ့။
သူတို႔ေျပာတာၾကားေတာ့ ႏိုင္ငံ တကာအဆင့္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပဲဆိုၿပီး သြားရည္က်ခဲ့မိတာ၊ ေဟာ အခု ဒီမွာ လည္း မိုဘိုင္းဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္ သံုးတာကို အခ်ိန္နဲ႔ တြက္မယူဘဲ ႏိုင္ငံတကာနည္းတူ Download Volume ပမာဏနဲ႔ တြက္ယူေတာ့မတဲ့၊ အေျခခံေစ်းႏႈန္းက 100 Kb ကို ႏွစ္ က်ပ္ႏႈန္း/1 Mb ကို က်ပ္ႏွစ္ဆယ္ ႏႈန္းတဲ့။
100 Kb ဆုိတာ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ဘာမွမရွိတဲ့ပမာဏမို႔ ဓာတ္ပံု ေပါက္ စနေလးတစ္ပံု Save လုပ္လုိက္႐ံုနဲ႔ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ႏွစ္က်ပ္က်ေတာ့ မွာပါ။ အခုအသံုးမ်ားလွတဲ့ Facebook လို ဆိုရွယ္နက္ဝပ္မ်ဳိး ဆိုရင္ ေတာ့ ပံုေတြေကာ စာေတြပါ ေဖာ္ျပ ေနတဲ့အတြက္ ေဒတာအသံုးျပဳမႈ တစ္မိနစ္ကို 1Mb ႏႈန္းေလာက္ရွိတာမို႔ က်ပ္ ၂ဝ ႏႈန္း ေပးရေတာ့မယ္လို႔ တြက္ျပသူေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ တြက္ ခ်က္မႈအမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ သံုးသူေတြအတြက္ ေနရင္းထုိင္ရင္ အင္တာနက္သံုးခ ဆယ္ဆတတ္သလို ျဖစ္ ေတာ့မွာပါ။ တစ္နာရီ က်ပ္ ၁၂ဝဝ ႏႈန္းျဖစ္ေတာ့မယ့္ အေျခအေန ပါ။ တျခားဝက္ဘ္ဆိုက္ဒ္ေတြ ၾကည့္ ရင္လည္း ဒီႏႈန္းပဲဆိုရင္ေတာ့ အင္တာ နက္ဆိုတာ မ်ားမ်ားမသံုးအပ္တဲ့ အရာ လို႔ ေနာက္ျပန္လွမ္းတာမ်ဳိး ျဖစ္ေန ေလမလား ေတြးစရာ။
ကြန္ပ်ဴတာပစၥည္းေတြရဲ႕ Software ေတြ၊ Driver ေတြ Update လုပ္ဖုိ႔ေတာင္ ခက္သြားၿပီ၊ 100 Mb ကိုပဲ က်ပ္ႏွစ္ေထာင္က်ေတာ့မွာေလ၊ Software က အလကား ရေပမယ့္ Download ဆြဲခက ေထာင္ခ်ီၿပီး ကုန္ ေတာ့မွာ။
ယာယီ သတ္မွတ္ခ်က္ဆိုေတာ့ လည္း အဆင္မေျပရင္ ျပန္ျပင္ ေပးလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံတကာနည္းတူဆုိတဲ့ စကားလံုး မ်ဳိး သံုးတာကေတာ့ နည္းနည္း အလွမ္းေဝးလြန္းလွပါတယ္။
ဒီလိုပဲေလ ထူးဆန္းတဲ့ တိုင္း ျပည္ဆုိေတာ့ တက္ခ်င္ တဲ့ဟာမ်ဳိးက် ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီဆိုၿပီး ဝုန္းခနဲ ဒုိင္းခနဲ တက္၊ ေလွ်ာ့စရာကိုေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ဆို တာမ်ဳိး အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အရပ္သား အစိုးရဆုိတာႀကီး ႏွစ္ႏွစ္ သက္တမ္း ျပည့္ခ်ိန္မွာလည္း ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အလြန္ဆံုးျဖစ္လွ အျငင္း ပြားစရာဥပေဒၾကမ္းႀကီး လႊတ္ေတာ္ တင္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾက၊ ျငင္းခုန္ၾက ေနာက္ေတာ့လည္း အမ်ားစု မဲအရ ဆုိၿပီး နည္းနည္းပါးပါးပဲျပင္ဆင္ လို႔ ဥပေဒအသစ္ႀကီး အတည္ျပဳဦးမွာ ျမင္ေယာင္မိပါေသး။
ပုဂၢလိကသတင္းစာ မရွိေသး တဲ့၊ ပုဂၢလိကစစ္စစ္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဌာနမရွိေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ တုိင္း ျပည္ဆိုေတာ့ တကယ္အဆင့္မီတဲ့ ပုဂၢလိက ဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္ ေအာ္ ပေရတာေတြ လုပ္ခြင့္ရလာဖို႔လည္း ေႏွးေနတယ္ဆို တာ သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟာမိုနီကိုျဖစ္လို႔။ တကယ့္ကို ထူးဆန္းလွတဲ့ ဒီမိုကေရစီ တုိင္းျပည္ ႀကီးပါဗ်ာ။
မင္းျမတ္စံ
No comments:
Post a Comment
mr.kyaingtun@gmail.com