မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားသူမ်ား (မင္းရာမ ေဒါင္းဖတ္စာ)

Maung Lwin and 2 other friends shared Zaw Ye's photo.

မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားသူမ်ား (မင္းရာမ ေဒါင္းဖတ္စာ)

အခန္း ၁

မီးရထား ရံုပုိင္ၾကီး ဦးသိန္းစိန္သည္

ဘူတာရံုတြင္လူ ၆ ေယာက္တုိးခန့္္ထားေလသည္။ ကိုေအာင္မင္းႏွင့္ ကိုစုိးသိန္းတို႔ ကုိ လက္မွတ္ေရာင္းစရာမလို ဘူတာရံုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္စရာမလိုေတ့ာပဲ တစ္ဘူတာဝင္ တစ္ဘူတာထြက္ ဘူတာမ်ားမ်ား ေရာက္ရန္ ၾကိဳးစားခုိင္းေလသည္။

ဦးသိန္းစိန္သည္ ကိုေအာင္မင္းႏွင့္ ကိုစိုးသိန္းတို႔ကို ရထားေပၚတြင္ ေတြ႕သမွ် အားလံုး တင္ရန္ ၾကိဳးစားခုိင္းေလေတ့ာသည္။ ထုိအခါ ရထားစီးသူမ်ားလာေလ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရရာဘူတာမွစီး၏ တစ္ခ်ိဳ႕က အပ္ပါးကလပ္မွ စီးခ်င္ၾက၏။ တခ်ိဳ႕မွာမူ တစ္ေယာက္ထည္းစီးခ်င္၏၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကား အဖြဲ့လိုက္ လက္မွတ္ဝယ္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕သည္ အေမရိကားမွ လာစီးၾက၏။ ေအာ္စေၾတးလွ်မွ တစ္ခ်ိဳ႕ကား ဖင္လန္မွ လာစီးၾက၏။ လမ္းဆံုးအထိ လိုက္မည္ဟုဆိုကာ အရွိန္မ်ားေသာေၾကာင့္ လန္႔လာသျဖင့္ ခုန္ဆင္း ၾကသူမ်ားလည္းရွိသည္။

ရထားေပၚတြင္ အမွန္အကန္ မီးရထားစီးသူ ကုန္ပစၥည္းတင္သူ အေပ်ာ္လိုက္ စီးသူ ေစ်းေရာင္းသူ ေခါင္မိုးေပၚတက္စီးသူ တြယ္စီးသူ ႏွင့္ ခါးပိုက္နိုက္မ်ားပါ ပါဝင္၏။ အမွန္အကန္စီးသူမ်ားသည္ ရထားၾကီးကို သူတို႔ေရာက္ခ်င္သည့္ ဘူတာေရာက္ မည္ဟု ယံုၾကည္ၾက၏။ ကုန္ပစၥည္းတင္သူမ်ားကား ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ၾကက္သြန္အိတ္ ပဲအိတ္ ဆန္အိတ္မ်ားကို သယ္ခ်င္သူ ေမွာင္ခိုမ်ားျဖစ္၏။ အေပ်ာ္ လိုက္စီးသူမ်ားမွာ အိမ္ျပန္လည္ခ်င္သူမ်ားျဖစ္၏။ ေစ်းေရာင္းသူမ်ားမွာ ျမတ္ရင္ျပီး ေရာျဖစ္ျပီး ေခါင္မုိးေပၚ တက္စီးသူနဲ႔ တြယ္စီးသူတို႔မွာ မိမိကိုယ္မိမိ ေသေၾကာင္း ၾကံစည္သူမ်ားျဖစ္၏။ ခါးပိုက္နုိက္မ်ားကား ခရီးသြားသူအခ်င္းခ်င္း ဒုကၡေပးရန္ ရရာ ႏိႈက္မည္သူမ်ားျဖစ္၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ရထားၾကီးေပၚတြင္ ယခင္ကထက္ လူပိုမ်ားလာသည္က အမွန္ေပတည္း။



အခန္း ၂

ရထားၾကီးေပၚတြင္ စီးၾကရင္းနွင့္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ကူညီၾက၏။ ရထားက အလြန္ျမန္သျဖင့္ လန္႔ေနသူလည္းရွိ၏၊ အခ်ိဳ႕ဘူတာတြင္ အၾကာၾကီးရပ္၏ အခ်ိဳ႕ ဘူတာတြင္ကား ဘီးလိမ့္ရံုသာရပ္၏။ ကိုေအာင္မင္းနွင့္ ကိုစိုးသိန္းတို႔သည္ လည္းေကာင္းတို႔နားတြင္ တုိလီမုတ္စခိုင္းရန္ ခင္ရီဆိုသူ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေခၚထားကာ ထမင္းထုပ္ဝယ္ခိုင္း၏။ အဝတ္ေလွ်ာ္ခိုင္း၏။ ေညာွင္းလွ်င္ႏွိပ္ခိုင္း၏။ ထိုမီးရထားလာေနခ်ိန္တြင္ ရြာထဲတြင္လည္း ရႈပ္ရွက္ခက္လ်က္ရွိသည္ ရြာထဲရွိ ကုလားေလးမ်ားႏွင့္ ရခိုင္ေလးမ်ားသည္ ရန္ျဖစ္လ်က္ရွိသည္ ရြာေတာင္ဘက္ရွိ ေျမ ကြက္ကုိ သူၾကီးျဖစ္သူဦးပိုင္က မေျပာမဆိုပဲ တရုတ္မ်ားကိုေရာင္းလိုက္၏။ ရြာသား မ်ားက မေက်နပ္ၾက၊ ရြာထဲရွိ ဘုန္းၾကီးမ်ားကို သူၾကီးက တုတ္ႏွင့္ရိုက္၏ ေဆာင့္ ကန္၏၊ ေသနတ္ႏွင့္ပစ္၏၊ ရြာအလည္ေကာင္ရွိ ေျမကြက္ကို ေရႊတူးမည္ဟုဆိုကာ ျခံစည္းရိုးခတ္၏ ရြာတရားရံုးကုိ စားေသာက္ဆိုင္လုပ္ရန္ ေရာင္းျပန္၏။ သူၾကီးသည္ မူးရမ္းကာ တရုတ္လူမိုက္တစ္စုနွင့္အတူ ရြာထဲတြင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနေတ့ာသည္။

ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မီးရထားေပၚရွိ တခ်ိဳ႕လူမ်ားသိၾက၏ တခ်ိဳ႕လူမ်ားမသိၾက။ တခ်ိဳ႕ကား မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္ေနၾက၏ ရြာထဲတြင္ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနသည္ကား အမွန္ေပတည္း။



အခန္း ၃

ထိုျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ သူၾကီးသည္ ဟုိဘက္ရြာမွ တရုတ္ၾကီးမ်ားကို လာ လည္ခိုင္း၏ သူၾကီးလည္း ေလး ငါး ေျခာက္ ေခါက္ ခုႏွစ္ ေခါက္ ရွစ္ ေခါက္သြား၏။ ေတာ္ေတာ္ေဝးေသာရြာမွ ဘားတိုက္တြင္ေနေသာ ဘားတုိက္အုိဘားမား ဆိုသူလည္း လာလည္၏

ရြာသားမ်ားကား စိတ္ရႈပ္သူရႈပ္ ေဒါသထြက္သူထြက္ ေပ်ာ္သူေပ်ာ္ ေျပးသူေျပး ျဖစ္ကာ အလြန္ေနထုိင္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ရြာသာယာသည္ ယခုမူ ဝမ္းေရာဂါျဖစ္ ေနေသာ မီးေလာင္ထားသည့္ တံငါရြာနွင့္တူေနေလသည္။



အခန္း၄

မီးရထားၾကီးကား ရံုပုိင္ၾကီး ဦးသိန္းစိန္၏ မီးစိမ္းကိုရသည္ႏွင့္ စထြက္ရန္ၾကိဳးစားသည္ မီးခိုးက ေတာ္ေတာ္ထြက္၏ စေမာင္းျပီး ေတာ္ေတာ္အရွိန္ရေသာအခါ ကိုေအာင္မင္း ကား အိပ္ငိုက္လာေလသည္။ ကိုစိုးသိန္းက အရက္မူးေနေသာေၾကာင့္ ေခါင္း မေထာင္ႏုိင္။ ၄င္းတုိ႔၏ ကေလး ေမာင္ခင္ရီ က တစ္ခါတစ္ခါ ဥၾသဆြဲ၏၊ ေမာင္း၍ အရွိန္ ေတာ္ေတာ္ရခိ်န္တြင္ မီးရထားလမး္ေရွ႕၌ ကြ်ဲအုပ္ၾကီးတစ္အုပ္ ျဖတ္သည့္ အေကာင္ကျဖတ္၊ ရပ္သည့္အေကာင္က ရပ္ေနသည္ကိုျမင္ေသာေၾကာင့္ ဘရိတ္ဖမ္း ေသာအခါ ဘရိတ္ႏွင့္လီဗါ မွား၍ ဆြဲမိသျဖင့္ မီးရထားၾကီးမွာ ကြ်ဲအုပ္ကို တုိက္ျပီး ေနာက္ ေပ ၇၀၀၀ ေက်ာ္အျမင့္မွ ေလဟုန္စီး၍ သက္ေတာင့္သက္သာ ေျမျပင္သို႔ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲ က်ဆင္းသြားေလေတ့ာသတည္း။

အားလံုးရန္သူမ်ိဳး ၅ ပါးႏွင့္ မီးရထားေဘးမွ လြတ္ကင္းၾကပါေစ

သေဗၺသတၱာ ကီးမားပလာတာ

မင္းရာမ