မဟုတ္မမွန္ရင္မခံ အမွန္တရားအတြက္ဆို အေဖပါမက်န္တရားစြဲရဲတဲ့ “အာဇာနည္ၾကီး ေစာဘဦးၾကီး”

Lu Bo shared Manh Lay's photo.

မဟုတ္မမွန္ရင္မခံ အမွန္တရားအတြက္ဆို အေဖပါမက်န္တရားစြဲရဲတဲ့

“အာဇာနည္ၾကီး ေစာဘဦးၾကီး”

ဇာတ္လမ္းကဒီလိုပါ....... ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ အခိ်န္ကာလမပါပါ။

ေဒါက္တာေစာဘဦးၾကီးဟာ အဂၤလန္က ဥပေဒပညာဘဲြ႔ရၿပီး ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔မိဘမ်ားနွင့္ အတူေနထိုင္စဥ္ တစ္ေန႔မွာ….လယ္သမား ၾကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔အိမ္ေပၚကေနေခါင္းငိုက္စိုက္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဆင္းသြားတာကို..... အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာမွာ စာဖတ္ေနတဲ့ ေစာဘဦးၾကီးကေတြ႔လိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔အေၾကာင္းသိခ်င္လို႔ထင္ပါရဲ့ ….. ၿခံၿပင္ေရာက္သြားတဲ့လယ္သမား ၾကီးေနာက္ကိုလိုက္သြားၿပီး အကိ်ဳးအေၾကာင္းေမးတယ္။ လယ္သမားၾကီးက ေစာဘဦးၾကီးကို သူဆင္းလာတဲ့ အိမ္ေပၚကမွန္းမသိေတာ့ အကိ်ဳးအေၾကာင္းရွင္းၿပသတဲ့။ ၿဖစ္စဥ္က အဲဒီလယ္မားၾကီးဟာ သူပိုင္တဲ့လယ္ေၿမေတြ ကို ေစာဘဦးၾကီးဖခင္ထံမွာ ေပါင္နွံထားခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ဟာေနာက္ဆုံးေရြးရမဲ့ရက္ၿဖစ္တယ္။ အခက္အခဲအမိ်ဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ အဲဒီေန႔က်မွေရြးႏိုင္ၿပီး လာခဲ့တဲ့ခရီးကလဲ ခက္ခဲေတာ့ ညေနပိုင္းမွေရာက္လာသတဲ့။

ဒါေၾကာင့္လယ္ေၿမကိုသြားေရြးတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆုံးရက္လဲၿဖစ္…စာခ်ဳပ္ပါအရ ထိုေန႔ညေနအထိဆိုေတာ့ ညေနေစာင္းသြားၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ လက္မခံႏိုင္ ေတာ့ေၾကာင္း….လယ္ေၿမမ်ားသိမ္းဆည္းလိုက္ၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာလိုက္လို႔၀မ္းနဲအားငယ္စြာနဲ႔ၿပန္လာရတာၿဖစ္ေၾကာင္း။မိမိတို႔မိသားစု ဘာဆက္လုပ္ရမည္မသိေၾကာင္း ေစာဘဦးၾကီးကိုရွင္းၿပသတဲ့။ ဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔လက္ကနာရီကိုၾကည့္ၿပီး “ အခု ညေန ၅ နာရီခဲြဘဲရိွေသးတယ္ ဦးၾကီးသြားေၿပာတဲ့အခိ်န္ကဆိုရင္ ၅ နာရီ ေလာက္ဘဲရိွမယ္ ဒါေၾကာင့္ ၆ နာရီမထိုးေသးရင္ အခိ်န္မွီေသးတယ္လို႔ေၿပာလို႔ရတယ္ ကၽြန္ေတာ္သက္ေသဘဲ။ ဒီကိစၥတရားရုံးကို ေလွ်ာက္ပါ“ ဆိုၿပီးလယ္သမားၾကီးကိုအၾကံေပးတယ္။ ဒီအခါမွာ လယ္သမားၾကီးက “ဦးၾကီးတို႔ ဒီအဆင့္အထိ…နားမလည္...လက္လွမ္းမမွီပါဘူးကြယ္ ။ ရုံးတို႔ဂတ္တို႔ဆိုတာ…..ေရွ႔ေနေရွ႔ရပ္ေတြနဲ႔မွၿဖစ္မွာ၊ ဦးၾကီးတို႔မွာ ဒီလိုေရ႔ွေနငွားရေအာင္လဲ လက္လွမ္းမမီွ ေငြေၾကးမၿပည္စုံပါဘူး..... ဘ၀ကံအတိုင္းဘဲ ရိွပါေစေတာ့” လို႔ၿပန္ေၿပာသတဲ့ ၊ ဒီအခါမွာေစာဘဦးၾကီးက “ဒီမွာဦးၾကီး ကၽြန္ေတာ္ဟာေရွ႔ေနဘဲ၊ ဦးၾကီးကမတရားခံရတာ။ ဒီအမႈဟာရုံး ေရာက္ရင္ ႏိုင္ကိုႏိုင္ရမယ္။ ဦးၾကီးသာအမႈတင္ပါ... ကၽြန္ေတာ္လိုက္မယ္ ေရွ႔ေနခတစ္ၿပားမွေပးစရာမလိုပါဘူး ကၽြန္ေတာ္မတရားမႈကိုမၾကိဳက္လို႔ပါ” ဆိုၿပီး အားေပးရင္းနဲ႔ တရားစဲြၿဖစ္သြား ခဲ့တယ္တဲ့။


ဒီလိုနဲ႔…ေစာဘဦးၾကီးအေဖကတစ္ဖက္…ေစာဘဦးၾကီးနဲ႔လယ္သမားၾကီးကတစ္ဘက္….အဆင့္ဆင့္ တရားရင္ဆိုင္ၾကရင္း…ေနာက္ဆုံးစီရင္ခ်က္ခ်တဲ့ေန႔မွာ…ေစာဘဦးၾကီးဟာ လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုတ္.... ေခါင္း ငိုက္ဆိုက္နဲ႔ အိမ္ၿပန္လာခဲ့ရတယ္။ တရားရုံးကစီရင္ခ်က္မွာ သူ႔ဖခင္ဘက္ကိုအႏိုင္ေပးလိုက္တယ္ေလ။ အိမ္ၿပန္ ေရာက္ေတာ့ ဖခင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္း ေစာဘဦးၾကီးက ဒီအမႈမွာ သူ႔ဘက္က ဥပေဒေၾကာင္းေလွ်ာက္လွဲ ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခိုင္မာမာ တင္ၿပႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့တရားရုံးက ဆုံးၿဖတ္ပုံ... မမွ်တဟုထင္ေၾကာင္း….မေက်နပ္ႏိုင္ေၾကာင္း မေက်မနပ္နဲ႔ေၿပာသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးဖခင္က သူ႔သားကို “ေအး....မင္းေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြ အကုန္ၿပည့္စုံေပမဲ့… မၿပည့္စုံတာတစ္ခုရိွတယ္..... အဲဒါက.... အဲဒီတရားသူၾကီးကို ငါေကၽြးသလုိမင္းေကၽြးမထားႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ” လို႔ ခပ္ေအးေအးၿပန္ေၿပာသတဲ့။


သမိုင္းမ၀င္တဲ့ ၿဖစ္ရပ္မွန္ပုံၿပင္ကေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ ။

ဆိုလိုတာက...
ဥပေဒပညာရွင္ ေစာဘဦးၾကီးဟာ အဲဒီကထဲက..... ဥပေဒဆိုတာဟာ… တစ္ခါတရံမွာ တကယ္တမ္းရိုးသားတဲ့သူေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ထက္... နားလည္တဲ့လူလည္ ေတြက ဥပေဒနားမလည္တဲ့ ရိုးသားသူေတြကို ပိုၿပီးဖိႏိွပ္ဖို႔ ”လက္နက္”သဖြယ္ ၿဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ….နားလည္ သေဘာေပါက္သြားပုံရပါတယ္။


ဒီပံုကေတာ ့Oxford University မွာ ဘြဲ႔ရစဥ္က ေရွ႕ေန ေစာဘဦးၾကီးရဲ့ပံုျဖစ္ပါတယ္။