ႏိုင္ငံေရးကို ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့တဲ့ ေရေပၚစီ လူတန္းစားေတြ(လူထုစိန္ဝင္း)
(ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္ေန႕ထုတ္ Favourite ဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားတဲ့
ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအုပ္စု ဆုိသူေတြကို
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေလ့ရိွတဲ့ ဆရာ လူထုစိန္၀င္းရဲ့ အျမင္ကို
သိႏုိင္ေအာင္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ ပါတယ္။ )
"ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ ဗဟုသုတက နိမ့္က်ေနေသး ေလေတာ့
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ေအာင္ျမင္ပါ့မလား" အသက္ႏွစ္ဆယ္၊ အစိတ္ဝန္းက်င္
လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကတိုင္း ဒီေမးခြန္း တစ္ခုကို ေမးၿမဲျဖစ္တယ္။ သူတို႔
စိတ္ထဲမွာ အေနာက္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြလို ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေနတဲ့
ႏုိင္ငံႀကီးေတြမွ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ ေနၾကဟန္
ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွာေခါင္း ႐ႈံစရာလို႔
ယူဆၿပီး တစ္သက္လံုး ေဝးေဝးေရွာင္ခဲ့တဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား "အီလစ္"(elite)
ေတြ ေျပာတဲ့ စကားသံေတြ ၾကားၿပီး "နေဝတိမ္ေတာင္" ျဖစ္ေနၾကပံု ရပါတယ္။
အေပၚယံမွာ ေဝ့ကာဝဲကာ
ေရေပၚဆီ လူတန္းစား ဆိုတာက အမ်ားအားျဖင့္ ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္းမွာ
ေရေပၚဆီလို အေပၚယံမွာခ်ည္း ေဝ့ေနေလ့ရွိလို႔ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားလို႔
ေခၚတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔က ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြ ျဖစ္ေတာ့ လည္လည္ပတ္ပတ္ ရွိၾကတယ္။
ဘယ္သူ တန္ခိုးရွိသလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီး တန္ခိုးရွိသူတိုင္းနဲ႔
တည့္ေအာင္ေပါင္း အျမတ္ထုတ္တတ္ၾကတယ္။ ေပါင္းေနတဲ့ သူ တန္ခိုးအေရာင္
မွိန္သြားရင္ ခ်က္ခ်င္းစြန္႔ခြာၿပီး အေရာင္ေတာက္သူကို ေျပးကပ္ေလ့ ရွိတယ္။
ရာသီဥတုကို လိုက္ၿပီး အေရာင္ ေျပာင္းတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္း အေပၚယံလႊြာမွာခ်ည္း ေဝ့ကာဝဲကာ ေနၾက ေလေတာ့
လူေတြကို အၿမဲတမ္း ငံုၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ တန္ခိုးေရာင္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္
လက္တဲ့သူ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္ႀကီးတာ မဟုတ္ဘူး။ဒီေတာ့ လူေတြၾကား
ဘယ္ေတာ့မွ မေနဘူး။ လူေတြ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွမသိဘူး။ လူေတြ အေၾကာင္း
မသိေတာ့ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံအေၾကာင္းလည္း ဘာမွ မသိပါဘူး။ စင္ကာပူ
ႏိုင္ငံႀကီး တိုးတက္ပံုေတြ၊ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး စည္ကားပံုေတြ
အေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ေျပာႏိုင္ေပမယ့္၊ လယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ယာဆိုတာ ဘာလဲ၊
ကိုင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ေတာင္ မွန္ေအာင္ ေျဖႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဆယ္ဆသာတယ္
ဒီလို လူေတြဟာ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သူတို႔လို
ေရေပၚဆီေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ လက္လုပ္လက္စား လူသာမန္ ေတြနဲ႔ လားလားမွ
ထိုက္တန္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ ပညာတတ္ ေရေပၚဆီေတြသာ
သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲလို႔ ပညာေကာင္းေကာင္း
မသင္ႏိုင္တဲ့ သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အသိပညာ ေရခ်ိန္ဟာ အင္မတန္ နိမ့္တယ္။
ဒီလူေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္လို႔ မရေသးဘူးလို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္
ေျပာေလ့ ရွိၾကတယ္။ ဒီစကားေတြ ၾကားပါမ်ားေတာ့ လူငယ္ေတြက နားေယာင္ၿပီး
ဟုတ္ႏိုးႏိုး ထင္ေနရွာၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခား
ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြေလာက္ ႏိုင္ငံေရး အသိမျမင့္ဘူး ဆိုေတာင္မွ
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕စရာ သေဘာထားၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ
ႏိုင္ငံေရးကိစၥ ေတြမွာ မပါဝင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ လူေတြထက္ေတာ့ ဆယ္ျပန္
ဆယ္ဆမက ႏိုင္ငံေရးအသိ ျမင့္မားတယ္လို႔ ရွင္းျပလိုက္ရ ပါတယ္။
လိမ္မွန္းညာမွန္းမသိတဲ့ လူမ်ိဳး
ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခား ေနရာမ်ားမွာ ညံ့ခ်င္ညံ့မယ္။ ႏိုင္ငံေရး အသိမွာေတာ့
ထိပ္တန္းက ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရက ၉၁ဌာန
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔၊ ဒိုမီနီယံ အဆင့္ေပးမယ္ တို႔နဲ႔ လွည့္စားခဲ့ေပမယ့္
လိမ္တာကုိ လိမ္မွန္းသိ၊ ညာတာကို ညာမွန္းသိလို႔ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရးမွ တစ္ပါး
ဘာမွ မလိုခ်င္ဘူးလို႔ အျပတ္ ေျပာခဲ့တာပါ။ ပါးစပ္ေျပာသာ မဟုတ္ဘူး။
လက္ေတြ႕မွာလည္း မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူမယ္ဆိုတာ အထင္အရွား ျပခဲ့တာပါ။
ဂ်ပန္ေခတ္မွာလည္း ဂ်ပန္ေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရး နဲ႔တင္ ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲ
မေနခဲ့ပါဘူး။ လိမ္တာကို လိမ္မွန္းသိလို႔ ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲ
ေအာင္ပြဲခံခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြကသာ ေပးတာေလးယူၿပီး
ေရာင့္ရဲေနလိုက္ၾကရင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးရယ္လို႔ ရွိလာမွာ
မဟုတ္ ပါဘူး။
ရန္/ငါျပတ္လို႔
လြတ္လပ္ေရး အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘိုးဘြားမ်ားကို ေက်းဇူးတင္စရာ
ေကာင္းလွပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ တိက် ခိုင္မာၿပီး၊ ရန္/ ငါ
ျပတ္သား ခဲ့ၾကလို႔သာ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့တာပါ။ ဒီကေန႔ အာဆီယံ
ႏိုင္ငံေတြ ထဲမွာ ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြား ျဖစ္ေနတဲ့ မေလးရွား ႏိုင္ငံဆိုရင္
၁၉၅၇ ခုႏွစ္က်မွ လံုးဝ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ေရာက္ရွိ
လာခဲ့တာပါ။အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအသိ နိမ့္က်တယ္
ဆိုတဲ့ စကားကို လုံးဝ လက္မခံပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ က ေရေပၚဆီ လူေတြေလာက္က
ေျပာတာသာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ အထင္ႀကီး ကိုးကြယ္တဲ့ အေနာက္
ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ျမန္မာ့အေရး ကၽြမ္းက်င္သူလို႔ ကိုယ့္ဟာကုိယ္
ကင္ပြန္းတပ္ထားတဲ့ "ႏိုင္ငံေရးဂု႐ု" ဆိုသူေတြ ေျပာတာလည္း လက္မခံ ပါဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ ေနၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဒဏ္၊ ဖက္ဆစ္ဒဏ္၊ ျပည္တြင္း စစ္ဒဏ္ေတြကို
ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြေလာက္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးကို
နားလည္တဲ့လူ ဘယ္မွာမွ မရွိႏိုင္ပါဘူး။
မ်က္ႏွာေျပာင္သူေတြ
မ်က္ကန္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဒီလိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ
ကုိယ့္ဟာကုိယ္ခန္႔တဲ့ "ဂု႐ု"ေတြ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး
ဖတ္ထားဖူးလို႔ ေျပာတာပါ။ ဆင္စြယ္ ရဲတိုက္ႀကီးေတြ ထဲက စာအုပ္ေတြမွာ
လွန္ေလွာရွာေဖြၿပီး သူမ်ားတကာ ေရးထားတဲ့ သီအိုရီေတြနဲ႔ ခ်ိန္ညိႇၿပီး
ေရးသား ထားတာမ်ိဳး ေတြသာ မ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ သိပၸံပညာရပ္ တစ္ခု
ျဖစ္ေပမယ့္လို႔ ဂ်ီၾသေမႀကီ တြက္သလို၊ သခ်ၤာတြက္သလို၊ တြက္လို႔ျဖစ္တာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ လူေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ ေနတာ ျဖစ္လို႔
လူေတြရဲ႕ ဘဝ၊ လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အေလးထားၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔
လိုအပ္ပါတယ္။ လူေတြ ၾကားမဝင္ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ "အီလစ္"ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား
"ဂု႐ု"ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဘဝ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို
ျမန္မာေတြထက္ ပိုသိတယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့
လူေတြပဲလို႔သာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
(ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္ေန႕ထုတ္ Favourite ဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားတဲ့
ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအုပ္စု ဆုိသူေတြကို
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေလ့ရိွတဲ့ ဆရာ လူထုစိန္၀င္းရဲ့ အျမင္ကို
သိႏုိင္ေအာင္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ ပါတယ္။ )
"ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ ဗဟုသုတက နိမ့္က်ေနေသး ေလေတာ့
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ေအာင္ျမင္ပါ့မလား" အသက္ႏွစ္ဆယ္၊ အစိတ္ဝန္းက်င္
လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကတိုင္း ဒီေမးခြန္း တစ္ခုကို ေမးၿမဲျဖစ္တယ္။ သူတို႔
စိတ္ထဲမွာ အေနာက္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြလို ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေနတဲ့
ႏုိင္ငံႀကီးေတြမွ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ ေနၾကဟန္
ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွာေခါင္း ႐ႈံစရာလို႔
ယူဆၿပီး တစ္သက္လံုး ေဝးေဝးေရွာင္ခဲ့တဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား "အီလစ္"(elite)
ေတြ ေျပာတဲ့ စကားသံေတြ ၾကားၿပီး "နေဝတိမ္ေတာင္" ျဖစ္ေနၾကပံု ရပါတယ္။
အေပၚယံမွာ ေဝ့ကာဝဲကာ
ေရေပၚဆီ လူတန္းစား ဆိုတာက အမ်ားအားျဖင့္ ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္းမွာ
ေရေပၚဆီလို အေပၚယံမွာခ်ည္း ေဝ့ေနေလ့ရွိလို႔ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားလို႔
ေခၚတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔က ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြ ျဖစ္ေတာ့ လည္လည္ပတ္ပတ္ ရွိၾကတယ္။
ဘယ္သူ တန္ခိုးရွိသလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီး တန္ခိုးရွိသူတိုင္းနဲ႔
တည့္ေအာင္ေပါင္း အျမတ္ထုတ္တတ္ၾကတယ္။ ေပါင္းေနတဲ့ သူ တန္ခိုးအေရာင္
မွိန္သြားရင္ ခ်က္ခ်င္းစြန္႔ခြာၿပီး အေရာင္ေတာက္သူကို ေျပးကပ္ေလ့ ရွိတယ္။
ရာသီဥတုကို လိုက္ၿပီး အေရာင္ ေျပာင္းတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္း အေပၚယံလႊြာမွာခ်ည္း ေဝ့ကာဝဲကာ ေနၾက ေလေတာ့
လူေတြကို အၿမဲတမ္း ငံုၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ တန္ခိုးေရာင္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္
လက္တဲ့သူ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္ႀကီးတာ မဟုတ္ဘူး။ဒီေတာ့ လူေတြၾကား
ဘယ္ေတာ့မွ မေနဘူး။ လူေတြ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွမသိဘူး။ လူေတြ အေၾကာင္း
မသိေတာ့ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံအေၾကာင္းလည္း ဘာမွ မသိပါဘူး။ စင္ကာပူ
ႏိုင္ငံႀကီး တိုးတက္ပံုေတြ၊ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး စည္ကားပံုေတြ
အေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ေျပာႏိုင္ေပမယ့္၊ လယ္ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ယာဆိုတာ ဘာလဲ၊
ကိုင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ေတာင္ မွန္ေအာင္ ေျဖႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဆယ္ဆသာတယ္
ဒီလို လူေတြဟာ တိုင္းေရးျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သူတို႔လို
ေရေပၚဆီေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ လက္လုပ္လက္စား လူသာမန္ ေတြနဲ႔ လားလားမွ
ထိုက္တန္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ ပညာတတ္ ေရေပၚဆီေတြသာ
သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္၊ ဆင္းရဲလို႔ ပညာေကာင္းေကာင္း
မသင္ႏိုင္တဲ့ သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အသိပညာ ေရခ်ိန္ဟာ အင္မတန္ နိမ့္တယ္။
ဒီလူေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္လို႔ မရေသးဘူးလို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္
ေျပာေလ့ ရွိၾကတယ္။ ဒီစကားေတြ ၾကားပါမ်ားေတာ့ လူငယ္ေတြက နားေယာင္ၿပီး
ဟုတ္ႏိုးႏိုး ထင္ေနရွာၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခား
ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြေလာက္ ႏိုင္ငံေရး အသိမျမင့္ဘူး ဆိုေတာင္မွ
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕စရာ သေဘာထားၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ
ႏိုင္ငံေရးကိစၥ ေတြမွာ မပါဝင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ လူေတြထက္ေတာ့ ဆယ္ျပန္
ဆယ္ဆမက ႏိုင္ငံေရးအသိ ျမင့္မားတယ္လို႔ ရွင္းျပလိုက္ရ ပါတယ္။
လိမ္မွန္းညာမွန္းမသိတဲ့ လူမ်ိဳး
ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခား ေနရာမ်ားမွာ ညံ့ခ်င္ညံ့မယ္။ ႏိုင္ငံေရး အသိမွာေတာ့
ထိပ္တန္းက ရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရက ၉၁ဌာန
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔၊ ဒိုမီနီယံ အဆင့္ေပးမယ္ တို႔နဲ႔ လွည့္စားခဲ့ေပမယ့္
လိမ္တာကုိ လိမ္မွန္းသိ၊ ညာတာကို ညာမွန္းသိလို႔ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရးမွ တစ္ပါး
ဘာမွ မလိုခ်င္ဘူးလို႔ အျပတ္ ေျပာခဲ့တာပါ။ ပါးစပ္ေျပာသာ မဟုတ္ဘူး။
လက္ေတြ႕မွာလည္း မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူမယ္ဆိုတာ အထင္အရွား ျပခဲ့တာပါ။
ဂ်ပန္ေခတ္မွာလည္း ဂ်ပန္ေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရး နဲ႔တင္ ေက်နပ္ ေရာင့္ရဲ
မေနခဲ့ပါဘူး။ လိမ္တာကို လိမ္မွန္းသိလို႔ ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲ
ေအာင္ပြဲခံခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြကသာ ေပးတာေလးယူၿပီး
ေရာင့္ရဲေနလိုက္ၾကရင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးရယ္လို႔ ရွိလာမွာ
မဟုတ္ ပါဘူး။
ရန္/ငါျပတ္လို႔
လြတ္လပ္ေရး အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘိုးဘြားမ်ားကို ေက်းဇူးတင္စရာ
ေကာင္းလွပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ တိက် ခိုင္မာၿပီး၊ ရန္/ ငါ
ျပတ္သား ခဲ့ၾကလို႔သာ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့တာပါ။ ဒီကေန႔ အာဆီယံ
ႏိုင္ငံေတြ ထဲမွာ ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြား ျဖစ္ေနတဲ့ မေလးရွား ႏိုင္ငံဆိုရင္
၁၉၅၇ ခုႏွစ္က်မွ လံုးဝ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ေရာက္ရွိ
လာခဲ့တာပါ။အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအသိ နိမ့္က်တယ္
ဆိုတဲ့ စကားကို လုံးဝ လက္မခံပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ က ေရေပၚဆီ လူေတြေလာက္က
ေျပာတာသာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ အထင္ႀကီး ကိုးကြယ္တဲ့ အေနာက္
ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ျမန္မာ့အေရး ကၽြမ္းက်င္သူလို႔ ကိုယ့္ဟာကုိယ္
ကင္ပြန္းတပ္ထားတဲ့ "ႏိုင္ငံေရးဂု႐ု" ဆိုသူေတြ ေျပာတာလည္း လက္မခံ ပါဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ ေနၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဒဏ္၊ ဖက္ဆစ္ဒဏ္၊ ျပည္တြင္း စစ္ဒဏ္ေတြကို
ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြေလာက္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးကို
နားလည္တဲ့လူ ဘယ္မွာမွ မရွိႏိုင္ပါဘူး။
မ်က္ႏွာေျပာင္သူေတြ
မ်က္ကန္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဒီလိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ
ကုိယ့္ဟာကုိယ္ခန္႔တဲ့ "ဂု႐ု"ေတြ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး
ဖတ္ထားဖူးလို႔ ေျပာတာပါ။ ဆင္စြယ္ ရဲတိုက္ႀကီးေတြ ထဲက စာအုပ္ေတြမွာ
လွန္ေလွာရွာေဖြၿပီး သူမ်ားတကာ ေရးထားတဲ့ သီအိုရီေတြနဲ႔ ခ်ိန္ညိႇၿပီး
ေရးသား ထားတာမ်ိဳး ေတြသာ မ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ သိပၸံပညာရပ္ တစ္ခု
ျဖစ္ေပမယ့္လို႔ ဂ်ီၾသေမႀကီ တြက္သလို၊ သခ်ၤာတြက္သလို၊ တြက္လို႔ျဖစ္တာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ လူေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ ေနတာ ျဖစ္လို႔
လူေတြရဲ႕ ဘဝ၊ လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အေလးထားၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔
လိုအပ္ပါတယ္။ လူေတြ ၾကားမဝင္ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ "အီလစ္"ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား
"ဂု႐ု"ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဘဝ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို
ျမန္မာေတြထက္ ပိုသိတယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့
လူေတြပဲလို႔သာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
No comments:
Post a Comment
mr.kyaingtun@gmail.com