ယုန္သူငယ္အသဲပိုင္ရွင္ႏွင္ ့ပဲဟင္းစားသူမ်ား / By ဂ်စ္(ပ္)စီ (မယူကမ္း)

Last Updated on 16 September 2012

By ဂ်စ္(ပ္)စီ (မယူကမ္း)

လဂၤလီမူဆလင္ေခၚေတာကုလားမ်ား ဗလီထဲမွ အၾကမ္းဖက္ရန္ထြက္လာစဥ္

ယခုလက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ ရခို္င္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡမ်ားမွာ အဏာရူးမ်ားႏွင့္ ေငြမူးမ်ားစခဲ့ၾကေသာ ဇာတ္လမ္းပင္ျဖစ္သည္။ တို္င္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိ၍ ရန္သူဟုထင္ကာ ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး၊ အရိပ္မည္းႏွင့္ ေငြထုပ္ထမ္းလာသူကို ႀကိဳဆိုကာ ေႁမြေပြးကို ခါးပိုက္ပိုက္ခဲ့ၾကသည္။ အစကေတာ့ ေငြကိုသာျမင္၍ ေႁမြကိုမျမင္ခဲ့ၾကေပ။ သိ၍သတိေပးသူမ်ားကိုလည္း မနာလုိသူမ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ျပႆနာျဖစ္လာေသာအခါတြင္ကား ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ သနားစရာအတိ အသြင္သို႔ေရာက္သြားသည္။ သူမ်ားကိုလႊဲေပးလိုက္ရမည္ကိုလည္း စိုးသည္၊ အခြင့္ထူးခံလုိစိတ္ကလည္း မေပ်ာက္ေသး၊ တဖက္ကေငြထုပ္ႀကီးကို လည္းမ်က္စိထဲက မထြက္၊ တစ္ဖက္ကလဲ ၿခိမ္းေျခာက္ေနၿပီ။ ကဲ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ…….။
ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီက ရိုဟင္ဂ်ာသည္ ျမန္မာတိုင္း ရင္းသားမဟုတ္ ဟု ေၾကျငာၿပီးေနာက္မၾကာမီ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ပဋိပကၡျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္လာရျခင္းမွာ ဘဂၤလီေခၚေတာတို႔၏ ရခုိင္ျပည္နယ္အား (ေသြးေႏွာျခင္းႏွင့္ ပါတီေထာင္ျခင္း စေသာ) အႏုနည္းျဖင့္ သိမ္းပိုက္ၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံကာ အစၥလာမ္ (Islam) နုိင္ငံထူေထာင္ေရး မဟာဗ်ဴဟာသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္နီေမာ္အုပ္စု၊ သေျပေခ်ာင္းရြာမွ မသီတာေထြးအားသတ္ျဖတ္မႈသည္၊ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းမတို္င္မီ ဘဂၤလီတ႔ုိ၏ မဟာဗ်ဴဟာ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ ရန္စလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။


ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေလာင္းေခ်ာင္းအုပ္စု၊ ေအာင္မရြာေန ေမာင္ထြန္းသာ ဆိုသူအား ဘဂၤလီအုပ္စုတစ္စုမွ လယ္ေစာင့္တဲတြင္ နိပ္စက္ညႇင္းပန္း သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈ (တရားခံရွာမေတြ႔)။ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဒံုးပိုက္ေက်းရြာမွ မိန္းကေလးတစ္ဦးအား ဘဂၤလီမ်ား မုဒိန္းက်င့္ရန္ႀကံေဆာင္စဥ္၊ ရြာသားမ်ား ေတြ႔ရွိသျဖင့္ အမိ်ဳးသမီးငယ္မွာ ခ်မ္းသာရာရသြားသည္၊ အမႈစြဲဆိုရာတြင္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ရံုးသုိ႔ တင္ေပးရန္ ရြာသားမ်ားႏွင့္ ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း နစက(နယ္စပ္ကြပ္ကဲေရး) မ်ားက ကုလားမ်ားထံမွ လာဘ္ေငြယူၿပီး ေ၀းလံေသာေမာင္ေတာ တရားရံုးသ႔ိုသာ အမႈကိုတင္ေပးသျဖင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္မွာ အမႈကိုရင္ မဆိုင္နိုင္ဘဲ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း နစကအရာရွိတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္အား ကုလားမ်ား၀ိုင္း၍ ခုတ္သတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မႈမွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္တြင္ သြားေရာက္ စာသင္ေပးေနေသာ ေက်ာင္းဆရာမ တစ္ေယာက္အား ဘဂၤလီမ်ား မုဒိန္းက်င့္မႈျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းမ်ားကို အစိုးရမွ သတင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘဂၤလီမ်ား၏လုပ္ရပ္က ရပ္တန္႔၍မသြားဘဲ တျဖည္းျဖည္း အတင့္ရဲကာ တုိးလာခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ကုလႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ ဘဂၤလီမ်ား၏ အခြင့္အေရးကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနၾကၿပီး ရခုိင္လူမ်ိဳးအေရးကို မည္သည့္အခါမွ ထည့္သြင္းစဥ္းစာခဲ့ဟန္မေပၚေပ။ ဘဂၤလားေဒရွ္႕မွ ျပန္၀င္လာေသာ ဘဂၤလီမ်ားကို ဒုကၡသည္(returnee) မ်ားဟု အမည္တပ္ကာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကူညီခဲ့ၾကသည္။ ေဒသခံရခုိင္တိုင္းရင္းသာမ်ားကိုကား မသိခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္၍ ေက်ာ္သြားခဲ့ၾကသည္။ မၾကာေသးမီက ႏိုင္ငံတကာသတင္းမ်ားတြင္ ကုလအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ရခိုင္မ်ားသည္ ကုလသမဂၢႏွင့္ INGOs မ်ား အေပၚ အထင္လႊဲမွားေနျခင္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသြားခဲ့သည္။ ျပစ္မႈက်ဳးလြန္ခဲ့ေသာ သူမ်ားကို လႊတ္ေပးျခင္းကို ႀကိဳဆိုခဲ့သည္။ အထင္အျမင္လြဲရေလာက္ေအာင္ ရခုိင္မ်ားသည္ အတိတ္ေမ့ေနသူမ်ား မဟုတ္သလို ရူးေနသူ မ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။ အရာရာတုိင္းကို ဖန္ဆင္းေပး၍ျဖစ္လာသည္ဟုလည္း မယံုၾကည္သလုိ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကို ေက်ဇူးကန္းသူမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကေပ။
ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီကုလားမ်ား၏ အစၥလာမ္မစ္(Islamic)ႏိုင္ငံထူေထာင္ေရးကို ေထာက္ပံ့ေနျခင္းသည္ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားတို႔၏ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ကုလသမဂၢကိုယ္တုိင္၀င္ ေရာက္စြက္ဖက္ ခိ်ဳးေဖာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကုလသဂၢအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဘာသာ ေရး လြပ္လပ္ခြင့္ကို တြင္တြင္ခ်ိဳးေဖါက္ေနေသာ OIC အပါအ၀င္ မူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ အေရးမယူသလဲဆိုသည္မွာ စဥ္စားစရာပင္ျဖစ္သည္။  ျပစ္မႈက်ဳးလြန္ေသာ ကုလ(UN)ႏွင့္ အိုင္အင္ဂ်ီအို (INGO)မွ ဘဂၤလီ မ်ားအား လႊတ္ေပးရန္အစိုးရအား ဖိအားေပးၿပီး အျပစ္မဲ့ အဖမ္းခံထားရေသာ ရခုိင္ျပည္သူတုို႔အတြက္ တစ္ခြန္း တစ္ပါဒမွ ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုေပးျခင္း မရွိသည္မွာလည္း ကုလႏွင့္အိုင္အင္ဂ်ီအိုမ်ားသည္ လူမိ်ဳးႀကီး ဘာသာႀကီးမွ လူမိ်ဳးငယ္၊ ဘာသာငယ္မ်ားကို အာဓမၼသိမ္းပိုက္ရာတြင္ ကူညီေထာက္ပ့ံေပးသည့္ အဖြဲ႔မ်ားလားဟု သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။
အမွန္စင္စစ္ ဘဂၤလီေခၚေတာ ကုလားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေပ်ာက္ေနသူမ်ားမဟုတ္ သူတို႔သည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္္ႏိုင္ငံသား စစ္စစ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ စကား၊ ရုပ္ရည္၊ ေနထိုင္ပံုတို႔မွာ ျငင္းမရေသာ သက္ေသမ်ားျဖစ္သည္။ ဤမွ် သက္ေသခုိင္လံုပါလွ်က္ ကုလ၊ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲမ်ား ဘာေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ (Bangladish) ႏို္င္ငံအား ဘဂၤလီမ်ားကိုေနရာေပးရန္ ဖိအားမေပးၾကသည္မွာလည္း အံ့ၾသစရာပင္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံမွလည္း သူ႔လူမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ တြန္းပို႔ၿပီး သူ႔လူမဟုတ္သလို ေခါင္းေရွာင္ေနသည္။ ဤကိစၥတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သည္ အျပည့္အ၀တာ၀န္ရွိသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ထုိင္း၊ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ မေလးရွားတုိ႔တြင္ လူအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရမႈ၊ ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံ ရမႈ၊ သတ္ျဖတ္ခံရမႈႏွင့္ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ ေစ်းဆိုင္ခန္းမ်ားဖ်က္ဆီးခံရမႈ တုိ႔တြင္လည္း ကုလႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔မ်ားမွ သက္ဆိုင္ရာအစိုရအား ဖိအားေပးမႈ၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ စိုးစဥ္မွ်ပင္ မၾကားရေပ။ အင္ဒိုနီးရွား၊ ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္နစ္စတန္ႏွင့္ OIC ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ခရစ္ယာန္မ်ားႏွင့္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား ဘုရား၀တ္ ျပဳစဥ္ ဗံုးခြဲသတ္ျဖတ္ျခင္း၊ က်င္ငယ္ေရျဖင့္ပစ္ေပါက္ျခင္း တုိ႔ကိုလည္း မည္သို႔မွ် အေရးယူသည္ကို မေတြ႔ရေပ။ ႀကီးမားေသာ မူဆလင္ႏုိင္ငံမ်ား၏ ဘာသာေရး ႏွိပ္ကြပ္မႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး၊ အလြန္ေသးငယ္ေသာ ရခိုင္ျပည္ နယ္တြင္ မူဆလင္တစ္ခုတည္းအတြက္ ဘာသာေရးလြပ္လပ္ခြင့္ ေျပာဆိုေနသည္မွာ စဥ္းစားစရာပင္။ ဘာသာ ေရးလြပ္လပ္ခြင့္ မရွိဟုသာေျပာသည္ ရခုိင္တစ္ျပည္နယ္လံုးတြင္ ဗလီ(Mosque) မ်ားတန္းစီေနသည္။ ဗလီအတြင္း ၀င္ထြက္ေနသူမ်ားလည္း မ်က္စိမဆံ့။ တစ္ေန႔ ငါးႀကိမ္ရွိခိုးသည္မွာနည္း၍ တစ္ေန႔အႀကိမ္ ငါးဆယ္ ရိွခိုး လို၍ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ကုလသမဂၢ (United Nation)ကို မူဆလင္ကုလားသမဂၢ (Muslim Nation) ဟုပင္ ေခၚရမလိုပင္။ 
ကုလသမဂၢ၊ နိုင္ငံတကာ အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲအစည္းမ်ားသည္ သမာသမတ္ရွိသင့္သည္။ သမိုင္းေၾကာင္းကိုမသိ၊ သတင္း ဘယ္ကလာမွန္းမသိဘဲ ဟိုတယ္ေပၚဇိမ္ျဖင့္အိပ္ လက္စြဲစာအုပ္ႀကီမ်ားကိုကိုင္ကာ သတင္းထုတ္ျပန္လုိက္၊ ထင္ရာျမင္ရာ ရီပို႔ (report) ေပးလုိက္ျဖင့္ အေနအစားေခ်ာင္၍ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ား ကို ထိေရာက္စြာအေရးယူသင့္သည္။ ဤကဲ့သို႔၀န္ထမ္းမ်ားဆက္ရွိေနပါက ကမၻာႀကီး မီဟုန္းဟုန္း ေတာက္မည္မွာမလြဲေပ။ ယခုကဲ့သို႔ဆက္သြားေနမည္ဆိုပါက ကြၽန္ေတာ္အပါအ၀င္ မည္သူမွ အယံုအၾကည္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ ႏိုင္ဖို႔ေတာ့လုိလိမ့္မည္။
မဟာမူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ား(OIC)ႏွင့္ မူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ား အေနျဖင့္ ကိုယ္ေဒသတြင္း ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘဲသူ မ်ား ႏိုင္ငံအေရး၊ ျပည္တြင္းေရးကို မူဆလင္ဆိုေသာ ေပတံျဖင့္တိုင္းၿပီး ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္သည္။ သူမ်ားႏိုင္ငံ၏ လူ႔ အခြင့္အေရးႏွင့္ ဘာသာေရးအခြင့္အေရးကို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိႏိုင္ငံတြင္ အခြင့္ေရးေပးႏိုင္ေအာင္ အရင္ဆံုးလုပ္ရမည္။ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း၌ လူ႔အခြင့္ေရး၊ ဘာသာေရးလြပ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ အမိ်ဳးသမီးအခြင့္ အေရးမ်ားကို တြင္တြင္ခ်ဳိးေဖာက္ၾကၿပီး သူမ်ားႏိုင္ငံျပႆနာကို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ၾကသည္မွာ ရယ္စရာပင္ ျဖစ္သည္။ အဓိကႏွင့္ သာမညကိုပင္မခြဲတတ္ၾက။ ကမၻာ့ မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းတြင္(OIC) ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အျခားမူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ား ထိပ္ဆံုးကပါသည္ကို မသိဟန္ေဆာင္ေနၾကသည္။
တေလာက လုပ္ၾကံထားေသာသတင္း ဓါတ္ပံုမ်ားႏွင့္ ကမၻာကိုလိမ္ဖို႔ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မၿပီးခင္ ဗူးေပၚသလို ေပၚကုန္သည္။ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ နိမိတ္ဘဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔မေမ့နဲ႔။ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံမ်ားထံမွ ဘာသံမွ ထြက္မလာဘဲ ဘာေၾကာင့္ မူဆလင္ ႏိုင္ငံမ်ားထံမွ ဘာသာေရးစစ္ပြဲ ဂ်ီဟတ္ (jihad)  ဆိုၿပီးထြက္လာရတာလဲ။ မူဆလင္မွလြဲ၍ က်န္ေသာ မည္သည့္ဘာသာတြင့္မွ ဘာသာေရးစစ္ပြဲ မရွိေပ။ ဘာသာေရးဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ေနရမည္မဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ျဖစ္ရမည္။ စစ္တုိက္၍သိမ္းသြင္းရေသာ အရာသည္ ဘာသာမဟုတ္ အာဏာရူးတုိ႔၏ လူရမ္းကားအလုပ္သာ ျဖစ္သည္။
ရခိုင္ပဋိပကၡတြင္း သမၼတဦးသိန္းစိန္က ဘဂၤလီမ်ားအား ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ကာ တတိယနုိင္ငံသို႔ပို႔မည္ ဆိုေသာစကား ထြက္လာခဲ့သည္။ အလြန္ခ်စ္ၾကေသာ လူ႔အခြင့္အေရးႏိုင္ငံႀကီးမ်ားႏွင့္၊ ကမၻာ့မူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ား ခြဲတမ္းခ်လွ်င္ ေသာင္းဂဏန္းမွ်သာ ရၾကမည္၊ သူမရလိုက္၊ ငါမရလုိက္ဟုပင္ ရန္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဘဂၤလီမ်ားလည္း လူအခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ႏွင့္ ရခိုင္ျပည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာေသာေနရာတြင္ ေနထိုင္ၾကရ မည္။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းနည္းစရာပင္ မည္သူမွ်မေခၚၾက။ အေျပာႏွင့္ အလုပ္မညီၾက ရွက္စရာပင္။ မည္သို႔ခ်စ္ၾကပါသနည္း???။
ကုလအဖြဲ႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔၊ မဟာမူဆလင္အဖြဲ႔ (OIC)၊ မူဆလင္နိင္ငံမ်ားႏွင့္ မူဆလင္အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔မ်ားမွ ျမန္မာအစိုးရကိုသာ ဖိအားေပး၍တစ္မ်ိဳး၊ ၿခိမ္းေျခာက္၍တဖံု လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဦးသိန္းစိန္၏ ပထမေျပာဆိုမႈမ်ားသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေရာင္ေဖ်ာ့ လာခဲ့သည္။  ခုိး၀င္လာသူမရွိ ဟုပင္ အသံထြက္လာသည္။ သမၼတရံုးမွလႊတ္ ေတာ္သို႔ေပးပို႔ေသာ သ၀ဏ္လႊာတြင္ ရခိုင္လူမ်ိဳး တို႔အေပၚသို႔ အျပစ္ပံုခ်၍ ေရးသားလာသည္ ကိုေတြ႔ရသည္။ ဘဂၤလီတို႔သည္ လံုး၀အျပစ္မရွိသူမ်ားဟု ထင္စရာပင္။ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုးမွ ျပည္သူမ်ား အံၾသသြားၾကသည္။ ရခုိင္တိုးတက္ေရးပါတီ(RNDP)မွ ကန္႔ကြက္၍သာလွ်င္ လႊတ္ေတာ္တြင္မွတ္တမ္းမတင္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာအစိုးရအမည္ခံ(ဗမာအစိုးရ)မ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုဟု အေခၚေကာင္းရံုသာ သံုးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ာကို င့ဲညႇာျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ တုိင္းရင္းသာမ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ေပးရမည္ကိုလည္း လြန္စြာပင္ေၾကာက္ၾကသည္။ ေငြရမည္ဆုိပါက မည္သည့္အရာကိုမွ ငဲ့ကြက္ေလ့မရွိေပ။ နယ္စပ္ေပါင္းစံု မွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို လာဘ္ေငြယူ၍တစ္မိ်ဳး၊ အာဏာမက္၍တစ္ဖံု သြင္းၾကသည္။ ပဋိပကၡျဖစ္၍ ႏိုင္ငံတကာမွ ဖိအားေပးေသာအခါ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ ရဲရဲရင့္ရင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားဖက္မွ ရင္ဆုိင္ရမည့္အစား အေၾကာက္လြန္ၿပီး တိုင္းရင္းသားမဟုတ္သူ ခုိး၀င္လာသူမ်ားဖက္မွ ရပ္တည္သည္။ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားကိုပင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတင္းမထုတ္ျပန္ရဲေပ။ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ ဘဂၤလီကုလားမ်ား အားလံုးကိုလႊတ္ေပးၿပီး ရခုိင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကို အျပစ္ပံုခ်သည္။ ဤသည္မွာစဥ္းစားစရာပင္။ ကုလေၾကာင့္လား၊ OIC ေၾကာင့္လား၊ အၾကမ္းဖက္မ်ားေၾကာင့္လား၊ လာဘ္ေငြေၾကာင့္လား လားေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ အကယ္၍အထက္ပါ တစ္ခုခုေၾကာင့္ဆိုလွ်င္ ထိုသူတုိ႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒ အေပၚ၌ရွိေနသည္(they are above the law of Myamar)။ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားကို လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။
ျပည္သူလူထုအေပၚတြင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မ်ားျဖင့္ ထင္တုိင္းႀကဲ ရက္စက္ခဲ့ၾကသူမ်ားသည္၊ ဘဂၤလီ ေခၚေတာကုလားမ်ာႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ၊ သူ႔ထက္အင္အားႀကီးသူမ်ားႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ၊ အၿမီးကုပ္ၿပီး အားနည္း သူမ်ားကိုသာ လိုက္ကိုက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မာေက်ာ၊ ခက္ထန္၊ ၾကမ္းတမ္းခဲ့ေသာ အသည္းႏွလံုးပိုင္ရွင္မ်ားသည္လည္း ယုန္သူငယ္၏အသည္းမွ်သာ ရွိေတာ့သည္။ အင္အားႀကီးသူမ်ားလည္း ကိုယ့္ဟာကိုမႏိုင္ဘဲ ပဲဟင္းဆက္စားေနမည္ဆိုလွ်င္ ကမၻာေျမႀကီးကသင္တုိ႔အေပၚ တာ၀န္ပ်က္ကြက္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယံုပါ။
ဒီေတာ့ အေျဖကေတာ့ရွင္းပါသည္။ ေၾကာက္တတ္ရင္ မလုပ္နဲ႔၊ ယိုတတ္ရင္ မစားနဲ႔ ဒါပါဘဲ။