ေက်ာင္းပရိဝုဏ္အတြင္း၌ တုိက္စစ္ဆင္ျခင္း by Lu Cifer on Saturday, October 13, 2012 at 1:55am ·

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေျခစုိက္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းႀကီး တစ္ေက်ာင္းကေနပါေမာကၡဘဝျဖင့္ အၿငိမ္းစား ယူသြားၿပီး ျဖစ္သူ ဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မၾကာခဏဆုိသလုိ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ပါသည္။ ထုိစကားစျမည္တြင္ ကားဆရာက "တုိက္စစ္" အေၾကာင္းေျပာကာ ရယ္ပဲြဖဲြ႕ပါသည္။ "တုိက္စစ္" တဲ့။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းထဲက တုိက္စစ္။ ဤတြင္ပညာေရးေလာကႏွင့္ တုိက္စစ္ဘာဆုိင္လုိ႔တုန္းဟု ဆႏၵေစာသူ တုိ႔က ေမးႏုိင္ပါသည္။ ေရလည္ေအာင္ရွင္းျပပါရေစဦး။

စစ္ေရးေလာက၌ တုိက္စစ္၊ ထုိးစစ္၊ ခံစစ္၊ ေျပာက္က်ားစစ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည္ကုိ အမ်ားအသိျဖစ္ပါသည္။ ယခုက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းပရိဝုဏ္ထဲက "တုိက္စစ္"။

ထုိဆရာတုိ႔၏ ဘာသာရပ္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ သင္ယူကာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ပင္ ျပန္လည္ေျဖဆုိရသည့္ ဘာသာရပ္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖင့္ တစ္ေန႔စာ ေမး-အေျဖလႊာမ်ား စစ္ေဆးအၿပီး အမွတ္မ်ား ထည့္သြင္းၾကစဥ္ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ခုံနံပါတ္တစ္ခုကုိ သြားေတြ႕လုိက္ၾကရသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ထုိခုံနံပါတ္ရွင္က ဘာသာရပ္တုိင္း လုိလုိတြင္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္း ျမင့္ျမင့္ေတြရထားၿပီး တစ္ခုတည္းေသာ ဘာသာရပ္၌ အလြန္ညံ့ဖ်င္း စုတ္ျပတ္သည့္ အမွတ္ကုိသာရထားသည္ဟု ဆုိပါသည္။

ဤတြင္ ဆရာ၊ ဆရာမႀကီးအခ်ဳိ႕တုိ႔ သံသယျဖစ္ကာ ထုိညံ့ဖ်င္းစုတ္ျပတ္သည့္ အေျဖလႊာကုိ ထုတ္ၾကည့္ရာ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားၾကရသည္ဟု ဆုိပါသည္။
အေၾကာင္းမွာ အလြန္တရာ အဆင့္အတန္းျမင့္သည့္ အဂၤလိပ္စာအေရးအသားျဖင့္ ဘာသာရပ္ကုိ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ေျဖဆုိထားေၾကာင္းေတြ႕လုိက္ရေသာေၾကာင့္ဟု ဆုိပါသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ထုိအေျဖလႊာစစ္ေဆးသည့္ နည္းျပဆရာမ ကုိ ေခၚရပါသည္။ ဘယ္လုိစစ္ေဆးသလဲ ေမးရပါသည္။ ဆရာမကလည္း ႐ုိး႐ုိးသားသားပဲျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ပေယာဂတစ္စုံတစ္ရာမွ မရွိပါ။



သူက ပုိ႔ခ်ခ်က္ စာအုပ္ကုိ လက္ကုိင္ထားေသာ ဆရာမကေလးျဖစ္သည္။ ပုိ႔ခ်ခ်က္ထဲက ဝါက်ေတြ၊ စာပုိဒ္ ေတြကုိ သူအကုန္မွတ္မိသည္။ ယခု အေျဖလႊာ ထဲက ဝါက်ေတြ၊ စာပုိဒ္ေတြကုိ သူတစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူး။ သုိ႔ျဖင့္ ပို႔ခ်ခ်က္စာအုပ္ႀကီးကုိ ေရွ႕တြင္ခ်ကာ တုိက္ၾကည့္သည္။ မတူ။ လုံးဝ မတူ။ သုိ႔ျဖင့္ အမွတ္ကုိ ေတာ္စြ ေလ်ာ္စြေပးကာ ခ်ထားလုိက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးတုိ႔ ရယ္လည္းရယ္၊ ေမာလည္းေမာ၊ ထုိဆရာမကေလးကုိလည္း သြန္သင္ ဆုံးမကာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္စစ္ေဆး ေပးခဲ့ၾကရေၾကာင္း ဇာတ္လမ္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

"ေနာက္မွ သိရတာက အဲဒီစာေျဖသူက မိဘေတြအလုပ္တာဝန္ေၾကာင့္ ျပည္ပမွာေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ေနခဲ့ဖူးတဲ့သူတဲ့ . . . အဂၤလိပ္စာ အေရးအသား သိပ္ေကာင္းတာ၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဆရာမကပုိ႔ခ်ခ်က္ စာအုပ္နဲ႔ တုိက္ၿပီးစစ္တာ . . . မတူေတာ့မွားတယ္ထင္တာ။ အဲဒီမွာ ရယ္ရင္းေမာရင္း ဆုံးမရတာ ေနာင္ တုိက္မစစ္နဲ႔ တုိက္စစ္က အႏၱရာယ္မ်ားတယ္လုိ႔"
ပါေမာကၡေဟာင္းႀကီး တဝါးဝါးရယ္ေနသည္ကုိၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ေနာက္က လုိက္ ရယ္ေနမိပါ သည္။ စာအုပ္ႀကီးထဲကနဲ႔ တူ၊ မတူကုိ တုိက္ၿပီးစစ္လုိ႔ "တုိက္စစ္" တဲ့။ ေအာ္ ေက်ာင္းပရိဝုဏ္အတြင္းက တုိက္စစ္မ်ား။

"တုိက္စစ္" အႏၱရာယ္က ပညာေရးေလာကအတြက္ ႀကီးလြန္းလွပါသည္။ ၏ သည္ မလြဲ ျပန္ ေျပာႏုိင္လွ်င္ လူေတာ္ မေျပာႏုိင္လွ်င္ လူညံ့အျဖစ္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ကိုယ္တုိင္က သေဘာထားေနၾကသည္ကုိ မျပင္ဘဲႏွင့္ေတာ့ဘာမွ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္ရွိပါသည္ ဟူသည့္ ဝါက်ကုိ ပင္လွ်င္ "ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ရွိသည္" ဟု ျပန္မေရးရဲေသာ ကေလးေတြကုိ ေနရာတုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။
ဆရာ သုိ႔မဟုတ္ ဆရာမက သူေရးေပးတဲ့အတုိင္း မေရးရင္ အမွတ္မေပးဘူးဟု ဆုိကာ စုိးထိတ္ေနၾကပါသည္။ ေျခေလးေခ်ာင္းသတၱဝါသုံးမ်ဳိးကို ဆရာ၊ ဆရာမက ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ႏြားဟု ေရးေပးထားသည္ဆုိပါေတာ့။ ကေလးက ဆင္တို႔၊ ကၽြဲတုိ႔၊ ျမင္းတုိ႔၊ ဆိတ္တုိ႔ကုိ မေရးရဲ။ ေရးလွ်င္ အမွတ္မရမွာ (သုိ႔မဟုတ္) ဆူမွာ (သုိ႔မဟုတ္) အၿငိဳျငင္ခံရမွာကုိ စုိးထိတ္ေနရသည့္ အေနအထားျဖစ္ပါသည္။

ဝါက်ကေလးမ်ား စကားလုံးကေလးမ်ားကုိပင္လွ်င္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ႏွင့္ ခ်မေရးရဲမွေတာ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကုိ ခ်ျပရဲ၊ တင္ျပရဲဖုိ႔ဆုိသည္မွာ ဟုိး အေဝး ႀကီးမွာပါ။

ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ၌ ပညာသင္ၾကားကာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဟုိတယ္ေတြလာဖြင့္ေနသူ သြက္လက္ထက္ျမက္ေသာ ရွမ္းသမီးပ်ဳိကေလးတစ္ဦးႏွင့္ အင္းေလးကန္ေဘးက သူတုိ႔ဟုိတယ္ထဲမွာပင္ စကားဝုိင္းဖဲြ႕ဖူးပါသည္။ မုိးေလဝသဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးထြန္းလြင္တုိ႔၊ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳတုိ႔၊ မႏုႏုရည္ (အင္းဝ)တုိ႔လည္း ထုိမိန္းကေလး ကုိ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။

သူက ဆုိၾကပါစုိ႔တဲ့။ ျပင္သစ္စာေရးဆရာႀကီး ဗစ္တာဟူးဂုိး (Victor Hugo) ကုိသင္သတဲ့။ ဆရာ၊ ဆရာမက ဗစ္တာဟူးဂုိး (Victor Hugo) ေျပာတာကုိႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ လက္ခံ၊ လက္မခံေမးသတဲ့။ လက္ခံရင္ ႀကိဳက္ရင္ လက္ခံေၾကာင္း ႀကိဳက္ေၾကာင္းေရး၊ လက္မခဲဘူး မႀကိဳက္ဘူးဆုိရင္လည္း လက္မခံေၾကာင္း မႀကိဳက္ေၾကာင္း ေရးတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မွတ္စုမ်ားကုိပင္ ႐ုိက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝကာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားဆီသုိ႔ ေရာင္းခ်ေဝငွ ထားလုိက္ပါေသးသည္။ အဲသည့္ စာအုပ္ထဲကအတုိင္း ေျဖဆုိၾကေပေတာ့။

ငါေရးခ်ေပးထားတဲ့ ဝါက်အတုိင္းပဲ ေရး။ မကြန္႔နဲ႔။ ငါေတြးျပေပးထားတဲ့အတုိင္းပဲေတြး။ မတြန္႔နဲ႔။ ငါတြက္ျပ ေပးထားတဲ့အတုိင္းပဲတြက္။ မညြန္႔နဲ႔။ ငါခံစားျပထားတဲ့အတုိင္းပဲ ခံစား။ မလြန္႔နဲ႔။
ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္က အာဏာ၏ အရိပ္ဟုထင္ပါသည္။ စာသင္ခန္းထဲသုိ႔ အာဏာ၏ အရိပ္မ်ား လႊမ္းမုိးလာျခင္း ျဖင့္ ပညာေရးေလာကသည္လည္း အျခားေသာေလာကမ်ားႏွင့္အတူ ဆြံ႔ အ ႀကံဳလွီ ညႇိဳးႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႕ သြားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အလြတ္က်တ္ထားသည္ကုိ တစ္သေဝမတိမ္း ျပန္႐ြတ္ျပ ျပန္ေရးျပသည္ကုိ Factual Recall ဟု ေခၚဆုိရာ ထုိဖက္က်ဴရယ္ရီေကာလ္သည္ Reasoning Power ေခၚဆင္ျခင္ျခင္း၏ ရန္သူ၊ Critical Thinking ေခၚ ေဝဖန္သုံးသပ္ျခင္း၏ ရန္သူ၊ Decision Making ေခၚဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ျခင္း၏ ရန္သူ၊ Problem Solring ေခၚ ျပႆနာေျဖရွင္းျခင္း၏ ရန္သူပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စာအုပ္ထဲကအတုိင္း ျပန္ခ်ေရးႏုိင္၊ မေရးႏုိင္စစ္ေဆးေသာ "တုိက္စစ္" သည္ Factual Recall ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ယခုအာဏာ၏ အရိပ္ကုိဖယ္ကာ ဒီမုိကေရစီေရးသုိ႔ ေရွး႐ႈေနေသာကာလ၌ ေက်ာင္းပရိဝုဏ္မ်ားအတြင္းတြင္ "တုိက္စစ္" ရွိေနေသးသည္ဆုိလွ်င္ ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ကိုယ္တုိင္က အာဏာအရိပ္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ငါေရးတဲ့ ငါေတြးတဲ့၊ ငါတြက္တဲ့၊ ငါခ်က္တဲ့အတုိင္း ေရး မေရး၊ ေတြး မေတြး၊ တြက္ မတြက္၊ ခ်က္ မခ်က္ တုိက္စစ္ၾကည့္ေသာ ဓေလ့။

ေက်ာင္းပရိဝုဏ္ ေတြထဲမွာ "တုိက္စစ္" ရပ္ပါေတာ့။         ။

ေမာင္သာခ်ဳိ
7 Day News Journal

ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္း
http://www.maukkha.org/index.php/interview-maukkha/opinion-maukkha/2378-2012-10-13-07-19-52