ျပည္သူ႕ေခတ္ႀကီး ေရာက္ခ်ိန္နီးမွသာ (ေမာင္၀ံသ) by Maung Wuntha on Tuesday, October 23, 2012 at 2:50am ·

ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ ၂၄ ၁၀ ၂၀၁၂ တြင္ ေဖာ္ျပမည့္ ေမာင္၀ံသ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ေဆာင္းပါး။



ျပည္သူ႔ေခတ္ႀကီး ေရာက္ခ်ိန္နီးမွသာ

ကြၽန္ေတာ့္က်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ စင္ကာပူမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ ကီမိုေဆးသြင္းခဲ့ံပါတယ္။ ၾကားဖူးထားတဲ့အတိုင္း အေတာ္ကေလးေတာ့ ခံရေပသေပါ့။ သို႕ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ သည္းခံေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲံ့ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ ရွိေနတဲ့ သားသမီးမ်ားနဲ႕ မိတ္ေဆြ သဂၤဟမ်ားရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းအားေပးမႈေၾကာင့္လည္း အားရွိခဲ့ပါတယ္။ ယခု ေအာက္တိုဘာ ၂၅နဲ႕ ႏို၀င္ဘာ ၁ ရက္မွာ ရန္ကုန္မွာ ေဆးသြင္းပါမယ္။ ၿပီးရင္ ႏို၀င္ဘာ လဆန္းမွာပဲ စင္ကာပူျပန္သြားၿပီး ျပန္လည္ေဆးစစ္ပါမယ္။ ေနာက္ ရန္ကုန္ျပန္လာၿပီး ဆက္လက္ၿပီး ရက္အလိုက္ ေဆးသြင္းစရာမ်ား ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ပါမယ္။ ဒီလိုပဲ ဟိုမွာ ေဆးျပန္စစ္လိုက္ ဒီမွာ ေဆးျပန္သြင္းလိုက္နဲ႕ လာမည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီေလာက္အထိ လုပ္သြားရဖို႕ ရွိပါတယ္။ ဒါ ကြၽန္ေတာ့္က်န္းမာေရးအတြက္ အၾကမ္းဖ်င္း လ်ာထားခ်က္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္အတြက္ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ ေကာ္လံေဆာင္းပါးမ်ားကိုေတာ့ ႏုံးေခြေနတဲ့အခ်ိန္မ်ားကို ေက်ာ္ၿပီး ေခါင္းၾကည္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေရးႏိုင္ပါမယ္။ ယခုအပတ္အတြက္ကေတာ့ သက္တမ္းေစ့ ေနရဖို႕ မေသခ်ာေတာ့တဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခု ကြၽန္ေတာ့္မွာ စြဲကပ္ေနၿပီဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့ေနာက္ပိုင္း ယခု သီတင္းပတ္ သုံးပတ္ေလာက္အတြင္း အဖန္တလဲလဲ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေမာင္၀ံသရဲ႕ သူ႕မွာတမ္းလို႕ ယူလိုကလည္း ယူႏိုင္ပါသည္။



ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လူသားဘ၀အစ

မႏုႆေဗဒပညာရွင္ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ သီအိုရီအရ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူသားေတြရဲ႕ ဘ၀မူလအစပုိင္းဟာ အင္မတန္ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္း ခဲ့တာျဖစ္တယ္ဗ်။ မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ခြန္အားမ်ားစြာ ပိုမိုႀကီးမားတဲ့အျခားသက္ရွိသတၱ၀ါေတြရဲ႕ ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္တာ ခံရမယ့္အႏၲရာယ္၊ ေရႀကီးတာ၊ မုန္တိုင္းတိုက္တာ၊ ေတာမီးေလာင္တာ၊ မီးေတာင္ေပါက္တာ၊ ေျမငလ်င္လႈပ္တာ၊ မိုးေခါင္ေရရွားတာ စတဲ့ သဘာ၀ ေဘး အႏၲရာယ္ေတြရဲ႕ သတ္ျဖတ္သုတ္သင္တာ ခံရမယ့္ အႏၲရာယ္၊ ပလိပ္ေရာဂါ၊ ၀မ္းေရာဂါ၊ ေက်ာက္ေရာဂါ၊ ငွက္ဖ်ားေရာဂါတို႔လို မ်ိဳးျဖဳတ္ ေရာဂါႀကီးေတြရဲ႕ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တာ ခံရမယ့္အႏၲရာယ္၊ အဲသလို အႏၲရာယ္မ်ိဳးစံုကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ာ မိမိတို႔မ်ိဳးဆက္ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ေအာင္ အျပင္းအထန္ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။

အဲဒီဘ၀ကေန နည္းနည္းေလး တိုးတက္ယဥ္ေက်းလာတဲ့ သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာေတာင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အခ်င္းခ်င္း အေသ အေၾကတိုက္ခိုက္ၾကတဲ့ စစ္ပဲြေတြ၊ ႏိုင္တဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုက ႐ႈံးတဲ့မ်ိဳးႏြယ္စုကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ၾက၊ ေနာက္ နည္းနည္းေလးယဥ္ေက်းလာ ေတာ့ ကြၽန္ျပဳၾကတဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စစ္ပဲြေတြနဲ႔ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဟာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရျပန္တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။



လူသားအခ်င္းခ်င္း ကြၽန္ျပဳတဲ့ေခတ္

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒရဲ႕ သမိုင္းအျမင္အရ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ဘ၀ဟာ သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ကို လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆက္လက္ ျဖတ္သန္း လာတဲ့ ေက်းပိုင္ကြၽန္ပိုင္ေခတ္၊ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ အရင္းရွင္ေခတ္ေတြမွာလည္း ျပင္းထန္ခါးသီးတဲ့ေ၀ဒနာေတြ ျပြမ္းတီးေနခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ကမၻာေပၚမွာ လူသားအားလံုးဟာ တန္းတူရည္တူ ေမြးဖြားလာခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေက်းပိုင္ ကြၽန္ပိုင္ေခတ္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ လူသားေတြဟာ အခ်ိဳ႕ေသာလူသားေတြရဲ႕ ေက်းကြၽန္ေတြအျဖစ္ ကြၽဲ၊ ႏြား တိရစၦာန္ေတြလို ခိုင္းေစျခင္း ခံခဲ့ၾကရတယ္။ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ ေခတ္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာလူသားေတြဟာ အခ်ိဳ႕ေသာ လူသားေတြရဲ႕ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးေတြအျဖစ္ သတ္ရင္လည္း ေသ၊ ထားရင္ လည္း ရွင္၊ ထားရာေန ေစရာသြားဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္နဲ႔ သူမ်ားစိတ္ ေနခဲ့ၾကရတယ္။ အရင္းရွင္ေခတ္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ လူသားေတြဟာ အခ်ိဳ႕ေသာ လူသားေတြရဲ႕ လုပ္အားေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ေသြးစုပ္မႈကို မခ်ိမဆံ့ခံခဲ့ၾကရတယ္။



လူတန္းစားပဋိပကၡ ဘယ္ေတာ့ဇာတ္သိမ္းမလဲ

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒအရ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕သမိုင္းဟာ ပဋိပကၡေတြရဲ႕ သမိုင္းတစ္ခုစီလို႕ ေျပာရင္ လူသားနဲ႔သဘာ၀တရားရဲ႕ ပဋိပကၡ၊ လူသား နဲ႔ အျခားေသာသက္ရွိသတၱ၀ါမ်ားရဲ႕ ပဋိပကၡ၊ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူသားေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူသားေတြရဲ႕ ပဋိပကၡ (တစ္နည္း) လူတန္းစား ပဋိပကၡေတြသာ ျဖစ္တယ္။ သိပၸံပညာတိုးတက္လာမႈအရ လူသားဟာ အျခားသက္ရွိသတၱ၀ါေတြအေပၚ ေနာက္ဆံုးမွာ အႏိုင္ရခဲ့ၿပီး သဘာ၀ တရားနဲ႔ လူသားရဲ႕ပဋိပကၡက ထာ၀ရဆက္လက္တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ လူတန္းစား ပဋိပကၡကေတာ့ လူသားတိုင္းဟာ မိမိတို႔ စြမ္းအား ရွိသေလာက္ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီး အဲဒီလုပ္အားေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြထဲကေန မိမိတို႔ လိုအပ္သေလာက္သာ ယူတဲ့ စနစ္ စည္ပင္ထြန္းကားတဲ့ လူတန္းစားမဲ့၊ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္ႀကီးေရာက္တဲ့အခါ ၿပီးဆံုးသြားမယ္လို႔ ဆိုတယ္ဗ်ာ။

အခုအခ်ိန္မွာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွပါ သူတို႕ ေနာက္ဆုံး ရည္မွန္းထားတဲ့ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ေရာက္ပါၿပီလို႔ တရား၀င္ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာျခင္း မရွိေသးတာကို ၾကည့္ရင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ဟာ ပဋိပကၡနဲ႔ နပန္းလံုးေနရဆဲ ျဖစ္တယ္ဆိုရမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ကမၻာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ လူသားရဲ႕ ႐ုန္းကန္မႈဟာ အဆံုးမသတ္ေသးတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။



မ်ိဳးႏြယ္ရွင္သန္းေရးတိုက္ပြဲ သက္သာသြားၿပီ

ဒါေပမဲ့ ဒီကေန႔လူသားေတြ ဆင္ႏႊဲေနရတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္ရွင္သန္ေရးတိုက္ပဲြဟာ သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ လူသားေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ရတဲ့ တိုက္ပဲြနဲ႔ ႏႈိင္းစာရင္ အပံုႀကီး အမ်ားႀကီး ပိုမိုသက္သာလြယ္ကူတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ထင္ရွား ျမင္သာတယ္ဗ်ာ။ စစ္ပဲြေတြ၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းသတ္ျဖတ္မႈေတြဟာ လူေပၚဦးစေခတ္ကလိုပဲ ဒီကေန႔အထိ ဆက္ရွိေနေသးတာ မွန္ေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ေယဘုယ် အားျဖင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဟာ တစ္ေခတ္ထက္ေခတ္ ပိုမိုယဥ္ေက်း (civilized) ျဖစ္လာတာနဲ႔အမွ် လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေ၀ဒနာဟာ သမိုင္းေခတ္ တစ္ေခတ္ထက္တစ္ေခတ္မွာ ေလ်ာ့ပါးသက္သာလာတာ ျငင္းမရႏိုင္ဘူးဗ်ာ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြသမိုင္းစဥ္ကိုလည္း အဲဒီလူသားအမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ သမိုင္းစဥ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႏႈိင္းယွဥ္တင္စားခ်င္တယ္ ဗ်ာ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ လငပုပ္အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ကို လူသားရဲ႕သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်င္တယ္ဗ်။ အဲဒီသမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ သို႔မဟုတ္ ဒီမိုကေရစီအေမွာင္ေခတ္နိဒါန္းမွာ ပထမဆံုးလူသားမ်ိဳးႏြယ္ ေတြနဲ႔တူတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ဆက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ သတိရေနတယ္ဗ်ာ။

အဲဒီေနာက္ သမိုင္းေခတ္တစ္ေခတ္ကိုအကူး ၁၉၇၄-၇၅-၇၆ ခုႏွစ္ေတြမွာ အလုပ္သမားေတြ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ စြန္႕လႊတ္ စြန္းစားမႈမ်ားစြာကို သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္ဘ၀နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ေမွာက္ျပဳခဲ့ရျပန္တယ္ဗ်။

ေနာက္သမိုင္းတစ္ေခတ္ျဖစ္တဲ့ ႀကီးျမတ္လွပါေသာ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးမွာလည္း ဒီမိုကေရစီ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ရွင္သန္ေရး၊ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသူေတြဟာ လမ္းေတြေပၚမွာ၊ ေထာင္ေတြထဲမွာ၊ ေတာေတြထဲမွာ အသက္ေတြေပးခဲ့ၾကရျပန္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီေနာက္ အဲဒီသမိုင္းေခတ္နဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္တဲ့ ၁၉၉၆၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေတြမွာ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ ထပ္ၿပီး ေပးဆပ္ခဲ့ၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသးတယ္ဗ်ာ။



ဒီမိုကေရစီေရးအသီးအပြင့္ေတြ

အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီေခတ္အဆက္ဆက္က ေပးဆပ္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီေရး အသီးအပြင့္ေတြ စတင္ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေလာက္ အဖ်က္သမားေတြ၊ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ လက္ပါးေစေတြ၊ ဆူပူ ေသာင္းက်န္းသူေတြ၊ ပုဆိန္႐ိုးေတြ၊ အဆိုးျမင္၀ါဒီေတြ၊ အေမရိကန္ငပြႀကီးရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ေတြ၊ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းသူေတြ အျဖစ္ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ႕ နာမည္ေပးကင္ပြန္းတပ္ျခင္း ခံလာခဲ့ၾကရသူေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္သူေရာက္၊ အစိုးရရဲ႕ အေရးတယူေနရာေပး အေလးထားဆက္ဆံတာခံရသူ ခံရနဲ႔ အေျခအေနဟာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ရွင္သန္ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ရွိေနေသးတာ ေတာ့ အမွန္ျဖစ္တယ္ဗ်။ အထူးသျဖင့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ကိုင္စဲြေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ေတြလည္း ျဖစ္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ၿပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေရွ႕မွာ အမ်ားႀကီး႐ုန္းကန္ႀကိဳးပမ္းၾကရဦးမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ အခက္အခဲ အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္ ေတြနဲ႔ ႀကံဳရမယ့္အလားအလာေတြ ရွိေနေသးတာျဖစ္တယ္ဗ်ာ။



ျပည္သူ႕ေခတ္ႀကီးေရာက္ၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္အထိ

ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ကနဲ႔စာရင္ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြ ႀကံဳေတြ႕ရဖြယ္ရွိတဲ့ အဲဒီအဟန္႔အတားေတြဟာ မျဖစ္စေလာက္ပါလို႕ ဘယ္လိုမွ မဆိုႏိုင္ေသးသည့္တိုင္ေအာင္ အပံုႀကီးေလ်ာ့နည္းသြားခဲ့ၿပီလို႔ေတာ့ ဆိုႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ေျပာရရင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္လံုးလံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြဟာ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ဘ၀ေတြ၊ အသက္ေတြအထိ ေပးဆပ္ ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြကို အၿမဲလႊမ္းမိုးေနခဲ့တာျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ညႀကီးသန္းေခါင္ ကိုယ့္အိမ္နား ဆိုင္ကယ္/ကား ရပ္သံၾကားရင္ အိပ္ရာက ဖ်တ္ခနဲထၿပီး အသင့္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အထုပ္ကို လက္က အလိုလိုဆဲြမိလ်က္သား ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္ ဗ်ာ။ ဘယ္ဌာနက ဘယ္သူေတြမွန္း မသိတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေခၚသြားတာခံရၿပီဆုိရင္လည္း က်န္ရစ္တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြဟာ ငါတို႔အေဖ၊ အစ္ကို၊ ခင္ပြန္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေတြ႕ရမွာလဲ၊ ျပန္ေရာ ေတြ႕မွေတြ႕ရပါဦးေတာ့မလားဆိုတဲ့ ပူပန္ေသာကေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ၾက ရတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။

အခုေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အေျခအေနေတြဟာ မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလိုလို႔ တင္စားရေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရးဟာ မ၀င္ေကာင္းတဲ့ နယ္ေျမျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူမ်ားအၾကား အေတာ္အတန္ အားေပ်ာ့ေမွးမွိန္စျပဳလာေနၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံတစ္လႊြားမွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ တစ္ေန႔တျခား အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္လာ ေနၿပီ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္သူတိုင္း (ျပည္သူတိုင္း) ဟာ မိမိတို႔ စိတ္သန္ရာႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ ထက္ထက္သန္ သန္ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္လိုသူမ်ားက ပါတီေတြ ၀င္ၾက၊ ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႕အစည္း ေပၚေပါက္ေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ လူသားခ်င္း စာနာေရး စတဲ့ လူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ စိတ္၀င္စားသူေတြ ကိုယ္ ပါ၀င္လိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္ၾက၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြလည္း သက္ဆိုင္ရာ အသင္းအပင္း အစည္းအ႐ံုးေတြ ဖဲြ႕စည္းထူေထာင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားၾက။ အဲသလို ျပည္သူအားလံုး ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ သိုင္းသိုင္း၀ိုင္း၀ိုင္း ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲလႈပ္ရွား ၾကရမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္တယ္ဗ်။

အဲသလိုလုပ္ၾကဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ ျပည္သူေတြ ပိုၿပီးမ်ားမ်ားပါ၀င္ေလ ျပည္သူ႔ေခတ္သို႔ ပိုၿပီးျမန္ျမန္ ေရာက္ေလျဖစ္မွာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ျပည္သူ႕ေခတ္ႀကီးေရာက္ပါၿပီလို႕ ေျပာႏိုင္တဲ့အခ်ိန္အထိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လူ႕ဘ၀မွာ ေနခ်င္ပါေသးတယ္ဗ်။

၂၁၊ ၁၀၊ ၂၀၁၂