သူခိုးဓါးရိုးကမ္းရန္

သူခိုးဓါးရိုးကမ္းရန္

ၾကံစည္ေနၾကေသာ ကရင္ႏိုင္ငံေရးစားဖါးမ်ားအား ေမတၱာရပ္ခံျခင္း-

၁၈၇၉ ခုႏွစ္ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ သီေပါမင္းသား ဘုရင္ျဖစ္လာဖို႕

စုဘုရားလတ္ရဲ႕မယ္ေတာ္ သီေပါမင္းရဲ႕ခမည္းေတာ္ျဖစ္သူ မင္တုန္းမင္းရဲ႕မိဘုရားဆင္ျဖဴမရွင္က

သီေပါမင္းသားနဲ႕သက္တူရြယ္တူဖေအတူ မေအကြဲ ျဖစ္ၾကတဲ့ညီကို ၄၀ ကို မႏၱေလးနန္းေတာ္မွာ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တယ္။

ဒီသတ္ျဖတ္မႈၾကီးကိုေျဗာင္လုပ္ခဲ့တာမို႕ ကုန္းေဘာင္ျပည္သားတိုင္းသိရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြဟာရင္နင့္မႈနဲ႕အတူ

လူစိတ္ေခါင္းပါးတဲ့ ကုန္းေဘာင္ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေပၚ မူလကထက္ပိုၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ရြန္ရွာလာၾကပါတယ္။

ဒီလိုေပါက္ပြားၾကီးထြားလာတဲ့ (mass psychology) ေခၚလူထုစိတ္ဓါတ္ေဗဒအေျခခံတရားေၾကာင့္

ကုန္းေဘာင္ပေဒသရာဇ္ရဲ႕အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြဟာ အဂၤလိပ္-ကုန္းေဘာင္စစ္ပြဲမွာ ကုန္းေဘာင္ထီးနန္းဘက္ကေန

လံုး၀ပါ၀င္ေထာက္ခံအားေပးျခင္းမျပဳခဲ့ၾကပါဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြဘဲျဖစ္ၾကတဲ့ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားဆိုရင္

ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့ ေတာသားလူရိုင္းမ်ားအျဖစ္သာသတ္မွတ္က်င့္သံုးျခင္းခံခဲ့ၾကရၿပီး တိရိစာၦန္မ်ားသဖြယ္ကၽြန္ျပဳခံထားရတဲ့ေခတ္ျဖစ္တာမို႕

ကုန္းေဘာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဘယ္သူလာဖ်က္ဖ်က္ မိမိတို႕အတြက္ပိုေကာင္းလာဖို႕ဘဲရွိတဲ့ အေနအထားလဲျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

တျခားတိုင္းရင္းသားေတြလဲဒီလိုအလားတူ အေနအထားသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူထုေထာက္ခံမႈလံုး၀မရွိတဲ့

ကုန္းေဘာင္ဘုရင့္တပ္အမ်ားအျပားဟာ တပ္ပ်က္ကုန္တယ္။ အတင္းအၾကပ္တပ္ထဲအသြင္းခံခဲ့ရတဲ့ တပ္သားေတြဟာလဲ

တပ္ေျပးေတြအျဖစ္ရြာျပန္ေျပးကုန္ၾကတယ္။

ကယ္တင္ရွင္၀င္လုပ္ၾကမလား

ကယ္တင္ရွင္၀င္လုပ္ၾကမလား

ႏို္င္ငံတကာက ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆို႕မႈဒဏ္ကို မလူးသာမလြန္႕သာခံေနရခဲ့ရလို႕ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ ခယခိုလႈံၿပီး တရုတ္ျပည္ရဲ႕ႏို႕ခ်ဳိကိုမွီ၀ဲေသာက္သံုးေနခဲ့ရတယ္။ တရုတ္ႏို႕ဖိုးအတြက္ေပးေျခခဲ့ရတဲ့ အဖိုးအခကလဲ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားခဲ့တယ္။ ကခ်င္ျပည္ကေက်ာက္စိမ္းေတာင္တန္းၾကီးေတြအားလံုးနီးပါးဟာ ေျမလွန္တူးေဖၚျခင္းခံခဲ့ရလို႕ မဟာေရအိုင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲကုန္သလို ဘဂၤလားပင္လယ္ကဓါတ္ေငြ႕ကို စုတ္ယူဖို႕ ရခိုင္-တရုတ္ ေရႊဂက္စ္ပိုက္လိုင္းၾကီးကိုေဖါက္လုပ္ရာမွာလဲ ရခုိင္ျပည္ရဲ႕ေရွးေဟာင္းသမိုင္း သက္ေသ အေထာက္အထားမ်ားစြာကို ေျမေအာင္းကားၾကီးမ်ားနဲ႕ ထိုးထုတ္ေျခဖ်က္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းေတြေဖါက္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကရင္၊မြန္နဲ႕တနသာၤရီတိုင္း ကွၽြန္းေတာအားလံုးနီးပါးကိုေတာ့ အငုတ္ပါမက်န္တူးခုတ္ၿပီး ထိုင္း ကို ေစ်းခ်ိဳခ်ဳိနဲ့ ကန္ထရိုက္ေပးပစ္ခဲ့တယ္။ အဲလို ေရာင္းစားလို႕ရတဲ့ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြအားလုံုးေပါက္ေစ်း နဲ႕ေရာင္းစားပစ္ခဲ့ေပမဲ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ဖရိုဖရဲၿပိဳလဲေနတဲ့မိမိရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏရားၾကီးကို လည္ပတ္ဖို႕ ဘဏာေငြခ်ိဳ႕တဲ့ေနဆဲျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီျပသနာကိုေျဖရွင္းဖို႕ ေန၀င္းမဆလေခတ္က ခ်မွတ္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ အခမဲ့ျပည္သူ႕က်န္းမာေရးနဲ႕ အခမဲ့ ပညာေရးစနစ္ေတြကိုဖ်က္သိမ္း ခဲ့ယံုတင္မက တျပည္လံုးမွာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာအေကာက္ခြံအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုခ်မွတ္ေကာက္ခံခဲ့တဲ့အျပင္ အစိုးရဌာနအသီးသီးကလဲ ျပည္သူေတြဆီက အလႈေငြေပါင္းစံုကို ျဖစ္ညွစ္ေသြးစုတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေရွ႕တန္းမွာခ်ထားတဲ့ တပ္မစစ္ေၾကာင္းေတြကိုလဲ အနီနဲ့အနက္ေရာင္စစ္နယ္ေျမအတြင္း ဓါးျပတိုက္ခြင့္ခ်မွေပးခဲ့တယ္။ အဲေလာက္ကို ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ရူးမတတ္ျဖစ္ေနရတဲ့ ၀ဲဂရက္ကေနလြတ္ဖို႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အဲန္အဲလ္ဒီပါတီဟာ စစ္အုပ္စုကခ်မွတ္တဲ့ ေျခဥဳမွာ ၀င္ပါတဲ့နည္းနဲ႕ စစ္တပ္ရဲ႕ေမွာက္ေနတဲ့ေလွၾကီးကို ၀င္ေရာက္ေဖးမ ေပးလိုက္ၾကတယ္။

ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္မရွိျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီမရွိျခင္းျဖစ္တယ္။

ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္မရွိျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီမရွိျခင္းျဖစ္တယ္။

အဂၤလိပ္လက္ကေနလြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ အတူေနထိုင္ၾကၿပီး ၁၀ျပည့္တဲ့အခါ ဒီအတူေနထိုင္မႈကေနမိမိတို႕ခံစားရရွိခဲ့တဲ့ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈေတြအေပၚတည္ၿပီး ခြဲထြက္လိုကခြဲထြက္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို ပထမပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဖဆပလ က အတိအလင္းသေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ မဟာ့ မဟာ အဓိက အခ်က္ပါဘဲ။ ဒီအဓိကအခ်က္ကို မဆလေန၀င္းအာဏာရွင္အစိုးရက ခ်ီးကုန္းပစ္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္ကိုဆက္လက္ရပ္တည္တဲ့ ႏို္င္ငံေရးပါတီအားလံုးကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွင္ ပိတ္ပင္ပစ္တဲ့အလားတူ တိုင္းရင္းသားအမ်ုိးသားႏိုင္ငံံေရးအင္အားစုအားလံုးကိုလဲ  ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးနည္းအားလံုးနဲ့ေျခမႈန္းသုတ္ သင္ခဲ့တယ္။ ရာစုႏွစ္ ထက္၀က္ၾကာမ်ဳိးခ်စ္ တိုင္းရင္းသားႏွိမ္နင္းေရး  ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ဒဏ္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဟာ အာရွမွာသာမက ကဘာ့အဆင္းရဲဆံုးႏို္င္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ခ်ြတ္ၿခံဳက်သြားခဲ့ရတယ္။ ဆင္းရဲႏံုခ်ာမႈဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ၁၉၈၈ မွာ ျပည္သူလူထုထုနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကတျပည္လံုးဆႏျပၾကတယ္။ စစ္တပ္က ေသနပ္ေတြနဲ႕ပစ္ယံုသာမက တင့္ကားေတြ အေျမာက္ေတြ မႈိုင္းဗံုးေတြနဲ႕ထုတယ္။ ဆႏျပေက်ာင္းသားနဲ့လူထုအမ်ားအျပားကို စစ္ကားေတြေပၚတင္ပိတ္ၿပီး ကားကို ဒလၾကမ္းေမာင္းတဲ့နည္းနဲ႕ အသက္ရႈမရ မခ်ိမဆန္႕မြန္းၾကပ္ေသေက်ေစခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ကို မီးေလာင္ေနတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲပစ္သြင္းၿပီး အရွင္လတ္လတ္မီးရႈိ႕သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားကို အင္ယား၊ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲ အတင္းကန္ခ်ၿပီး ကမ္းေပၚျပန္လာသူမွန္သမွ်ကို လွံစြတ္ေတြနဲ့ေစာင့္ၿပီးထိုးသတ္တယ္။

ကရင့္ မူလစာေပ သမိုင္းေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ကရင့္ မူလစာေပ သမိုင္းေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

၁၉၂၁ ခုႏွစ္တြင္ေ၀လမင္းသား (Edward 8) ကမိမိအင္ပိုင္ယာကိုလွည့္လည္ၾကည့္ရႈရင္း အင္းဒီးယားမွတဆင့္ ဘားမားသို႕ခရီးတေထာက္ရာက္ရွိလာသည္။ မိမိၾကားဘူးေသာ ကရင္လူမ်ဳိးႏွင့္ ကရင္စာကို သိခ်င္သျဖင့္ ဖိတ္ၾကားထားေသာကရင္လူၾကီးမ်ားကိုေမးျမန္းသည္။ ထိုအခါ ကရင္ျပည္နယ္ ဖာအံေတာင္ဘက္ မိုင္ ၂၀ခန္႕အေ၀းတြင္ရွိသည့္ ဒံုရင္းနယ္မွ ခရစ္ယန္သင္းအုပ္ဆရာတဦးက ကရင္ဘာသာျဖင့္ေရးထားေသာ စာအုပ္ကိုျပသသည္။ ထိုစာအုပ္မွာ ျမန္မာစာလံုးကို အေျခခံခါပိုးကရင္ဘာသာစကားအျဖစ္ျပဳျပင္ေရးသားထားသည့္ ခရစ္ယန္သမာက်မ္းစာျဖစ္သည္။ ထိုစာကို ၁၈၀၃ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ မစ္ရွင္နရီတစ္ဦးျဖစ္သူ ေဂ်ာ္နသန္ ၀ိဒ္ (Jonathan Wade)ကတည္ထြင္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဗမာစာကိုျမင္ဘူးေသာေ၀လမင္းသားကထိုစာအုပ္ကိုျမင္ေသာအခါကရင္စာစစ္စစ္မဟုတ္သည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြမွာကိုယ္ပိုင္စာရွိကိုရွိရမယ္ဟု ဆိုေလသည္။ ထိုအခါ ကရင္လူၾကီးတဦးျဖစ္သူ ဖူးလွအုန္းက ကရင္မူလစာေပလက္ေရးနမူနာမ်ားကို ယခုႏွစ္ႏို၀င္ဘာလအတြင္းတြင္ ရွာေဖြစုေဆာင္ၿပီး ေ၀လမင္းသားထံ ဆက္သပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကတိေပးသည္။

ေ၀လမင္းသားကိုကတိခံထားေသာ ကရင္လူၾကီး တို႕သည္ ကရင္ေဒသရွိ ေကာ္ရင္းရြာသို႕သြားေရာက္ခါ ကရင္ေရွးေဟာင္းစာေပကိုသုေတသနျပဳေနသည့္ ဖူးျမသာႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး ၾကက္ယက္စာဟုေခၚသည့္ ငွက္ျခစ္စာ (Fowls’ Scratch)ကိုသင္ၾကားေပးႏိုင္သည့္ ဖူးေရႊဖုန္းေခၚ ေက်ာ္ေရႊဖုန္း ထံခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။

ထိုစာကို လယ္ကယ္စာ(Laikai)ဟုေခၚသည္။ ဖူးေရြဖုန္းကလယ္ကယ္စာေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းကိုသူတို႕အားရွင္းျပသည္။ ဖူးေရႊဖုန္းသည္ လယ္ကယ္စာကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိရာတြင္ ကရင္စာေပအျဖစ္မွ်သာ ျဖန္႕ျဖဴးျခင္းမဟုတ္ဘဲ လယ္ကယ္သသနာကိုပါ ပူးတြဲထားသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ထိုစဥ္ကဘာသာေရးႏွင့္အမ်ဳိးသားစာေပကိုခြဲျခားႏိုင္မႈအားနည္းေသာ အျမင္မက်ယ္ေသးသည့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအၾကား ကရင့္မူလစာေပမျပန္႕ပြား ႏိုင္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းတခုျဖစ္သည္။ မည္သို႕ဆိုေစ ဖူးျမသာႏွင့္ဖူးလွအုန္းတို႕က တျခားလူမ်ဳိးတကာတို႕၏စာလံုးမ်ားႏွင့္မတူေသာ လယ္ကယ္ေခၚ လီေဆာ၀က္စာကို မူလကရင့္စာေပအစစ္အအမွန္ျဖစ္သည္ဟုယံုၾကည္သျဖင့္ ႏို၀င္ဘာလ ရန္ကုန္တြင္ အစီအစဥ္အတိုင္းေစာင့္စားေနသည့္ ေ၀လမင္းသားထံ တင္ဆက္ႏိုင္ရန္ သင္ယူေလ့က်င့္ၿပီး ျပင္ဆင္ၾကေတာ့သည္။

ေဝလမင္းသားပံု

ကရင္လူမ်ိဳးဆင္းသက္လာပံု

၁၂၇၆မွ ၁၂၉၁ အတြင္း အာရွ၊ ပါရွ၊ တရုတ္၊ အင္ဒိုနီးရွ တခြင္ခရီးႏွင္လ်ွက္ ထိုစဥ္က အာရွတခြင္ကို သိမ္းပိုက္ၾကီးစိုးသည့္ မြန္ဂိုလ္ေခါင္းေဆာင္ Kublai Khan ႏွင့္ေတြ ့ဆံုခဲ့ေသာ အီတလီလူမ်ဳိး မာကိုပိုလို (Marco Polo)၏ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို အာသာ ရပ္စတီခ်ဲလို (Author Rustichello) ကေရွးေဟာင္းျပင္သစ္ဘာသာျဖင့္ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ စာအုပ္အမည္ကို မာကိုပိုလိုခရီးစဥ္ (The Travels of Marco Polo) ဟု အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေခၚျပီး ျပင္သစ္ဘာသာျဖင့္ (Book of the Marvels of the World) ဟု ေခၚသည္။ 

စာအုပ္တြင္ တရုတ္္ျပည္ယူနန္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္တည္ရွိခဲ့ေသာ ကရင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီရင္စုၾကီး အေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားသည္။ ထိုစီရင္စုၾကီးအတြင္း၌ အစိုးရတဖြဲ ့စီရွိေသာ နယ္ေျမ(၇)ခုပိုင္းျခားဖြဲ ့စည္း ပါ၀င္သည္ဟုဆိုသည္။

မာကိုပိုလိုက ကရင္လူမ်ဳိးကို ကရိုင္ယန္ (Karaian) ဟုေခၚသည္။ ထိုင္းကလည္းထိုအသံထြက္မ်ဳိးျဖင့္ကရင္လူမ်ဳိးကိုေခၚဆိုသည္။ မာကိုပိုလိုက ဧရာ၀တီျမစ္ကို ဧရာဘက္တီ(Irabatty) ဟုေဖၚျပထားသည္။ ကရင့္သမိုင္းတြင္ေဖၚျပေလ့ရွိသည့္ ကရင္တို ့ဆင္းသက္လာရာ

ထီးဆဲ့မဲ့ယြာ ဆိုသည့္ သဲစီးျမစ္ေခ်ာင္း ကို မာကိုပိုလိုက ေရြွေရာင္သဲျမစ္(Brius, The river with the golden send) ဟုလဲေဖၚျပထားသည္။

Arakan campaign and Burma campaign 1942-1945

Arakan campaign and Burma campaign 1942-1945

အဂၤလိပ္က ျမန္မာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ထားေသာ ဂ်ပန္တပ္မ်ားအား တိုက္ထုတ္သည့္စစ္ဆင္ေရးမ်ားကို ရခိုင္္ ကန္ပိန္းႏွင့္ ဘားမားကန္ပိန္းဟုေခၚသည္။

ရခိုင္ကန္ပိန္းသည္ ၁၉၄၂ တြင္စၿပီး ၁၉၄၃ တြင္ ဆံုးသည္။  ဘားမားကန္ပိန္းမွာမူ ၁၉၄၂ မွ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္အထိျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးတြင္ ထိုကန္ပိန္း၂ခုလံုးကိုခ်ဳပ္ငံုေဖၚျပထားပါသည္။

ဂ်ပန္႕အေနအထား

ဂ်ပန္တို႕က ဘားမားကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္ေသာ အစပိုင္းတြင္ အဂၤလိပ္က အိႏိယႏွင့္ အေရွ႕ပါကစတန္(ဘဂ္လားေဒ့ရွ္)သို႕တပ္ဆုတ္ခြာသည္။ အမွတ္(၁၅) ဂ်ပန္ဘုရင့္တပ္မေတာ္ကို ဒုဗို္လ္ခ်ဳပ္ရႈိၿဂီရို လီဒါက ဦးစီးသည္။ ထိုဂ်ပန္တပ္သည္ ထိုင္းႏို္င္ငံေျမာက္ပိုင္းကိုျဖတ္ၿပီး တနၤသာရီတိုင္းသို ့၁၉၄၂ ဇႏ၀ါရီလတြင္ ေရာက္ရွိသည္။ ဂ်ပန္တပ္မ်ားသည္ ေကာ့ကရိတ္တြင္က်န္ရွိေသာ ေဒသခံ ကရင့္ရိုင္ဖယ္တပ္ မ်ားကို တိုက္ခိုက္ထိုးေဖါက္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ ဆိပ္ကမ္းကိုသိမ္းပိုက္သည္။ သံလြင္ႏွင့္စစ္ေတာင္းျမစ္၀ွမ္းတေလွ်ာက္ အျပင္းအထန္ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ကရင္၊ကခ်င္၊ မြန္ အပါအ၀င္ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအစိုးရ၏တိုင္းရင္းသား ေသနပ္ကိုင္တပ္ရင္းမ်ားကို တိုက္ထုတ္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၂ မတ္လ တြင္ ဂ်ပန္တပ္မ်ားက ရန္ကုန္ျမဳိ႕ကိုသိမ္းပိုက္သည္။ ဂ်ပန္ဘက္တြင္ စစ္အင္အား ၃သိန္းေက်ာ္ရွိၿပီး ၄င္းတို ့၏စစ္ေရးမဟာမိတ္ ထိုင္းတပ္ဖြဲ႕ ၇၅၀၀ ႏွင့္ အဂ္လိပ္ကိုေတာ္လွန္ေနေသာ အိႏိယအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္မွ စစ္အင္အား ၄၃၀၀ ပါ၀င္သည္။ ယေန႕ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ရဲေဘာ္ သံုးက်ိတ္အျဖစ္ အဓိကထားမီးေမာင္းထိုးေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ BIA သည္လည္း စစ္အင္အား ၃၀ ျဖင့္တနည္းတဖံုပါလာခဲ့သည္။ BIAကို ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ရက္ေန႕ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕႔တြင္တရား၀င္စတင္ဖြဲ႕စည္းသည္။ဖြဲ ့စည္းရာတြင္ ဂ်ပန္စစ္ေထာက္လွန္းေရးမႈးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စူဇူကီး ကိုင္ေဂ်က လိုအပ္သမွ်စစ္လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ ရိကာ၊ စစ္သင္တန္းမ်ား ၀ါဒျဖန္႕ခ်ီေရးလုပ္ငန္းအားလံုးႏွင့္ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးကို ပန္႕ပိုးခ်ဳပ္ ကိုင္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ႏွင့္ထိုင္းစစ္မဟာမိတ္စာခ်ဳပ္ကို ဒီဇင္ဘာ ၂၁ရက္ ၁၉၄၁ခု တြင္လက္မွတ္ထိုး ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ ရွမ္းျပည္ႏွင့္ ကယားျပည္ကို ထိုင္းကထိန္းခ်ဳပ္ရန္ႏွင့္ က်န္နယ္ေျမအားလံုးကို ဂ်ပန္က ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ပါရွိသည္။ (ထိုင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ တခ်ဳိ႕အခ်က္အလက္ကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဖၚျပပါမည္) ။ ဂ်ပန္က BIA ကို နဂိုလ္ကဖြဲ႕စည္းထားသည့္ မိနာမီ ကိုင္ကန္ အဖြဲ႕ေနရာတြင္ အစားထိုးေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းျခင္းျဖစ္သည္။

မြန္သမိုင္း

မြန္က ျပင္သစ္ နဲ့ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ၿပီး ကုန္းေဘာင္မင္းကိုေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရာမွာ ျပင္သစ္တပ္ေတြရံႈးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္တပ္ေတြက ျပင္သစ္ေနရာ၀င္ၿပီး မြန္ျပည္ကို ကုန္းေဘာင္မင္းလက္က ျပန္လည္သိမ္းပိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မြန္ျပည္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ သံလွ်င္ ပဲခူး သထံု ေမာ္လျမိဳင္ ဒဂံုေခၚရန္ကုန္ ျမစ္၀ကြန္းေပၚေဒသ တနသာၤရီတိုင္းအားလံုး အျပင္ ရခိုင္ျပည္ကိုပါ ျမန္မာမင္းလက္ကေနၿပီး အဂၤလိပ္က ရခိုင္ မြန္ေတြနဲ့အတူ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္တယ္။ ရခိုင္နဲ႕မြန္မွာ ျမန္မာ့ရန္ကို ခုခံႏိုင္စြမ္းျပန္လည္မျပည့္၀ေသးတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သိမ္းပိုက္လို႕ရလာတဲ့ မြန္နဲ႕ရခိုင္ျပည္ကို ပိုင္ရွင္ျပန္မေပးအပ္ေသးဘဲ အဂ္လိပ္ကဘဲ ကာလတခုအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီကာလကို ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းေရးသားၾကတဲ့သမိုင္းမွာ ပထမ အင္ဂလို ဘားမီး စစ္ပြဲလို႕ နာမယ္တပ္တယ္။ အဂၤလိပ္ ေခတ္မွတ္တမ္းေတြအရ ေမာ္လၿမိဳင္ လူဦးေရအခ်ဳိးအစားက ဗမာတဦး မြန္ ၂၀ ျဖစ္ခဲ့တယ္။မြန္ျမန္မာစစ္ပြဲေတြ မၾကာခနျဖစ္ပြားေနခဲ့တာေၾကာင့္ မြန္ျပည္ထဲကို အထက္အညာက ဗမာလူထုေတြလာမေနရဲၾကေသးတဲ့ေခတ္ျဖစ္တယ္။ အလားတူဘဲ မြန္လူမ်ုိးေတြကလဲ မန္းတေလးတို႕ေရြဘိုတို႕ေပၚတက္မေနရဲၾကေသးဘူး။

ကရင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ပ်က္စီးက်ဆံုးေစႏိုင္သည့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳ တိုက္ဖ်က္ေရး အၾကံျပဳတင္ျပခ်က္

ကရင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို

ပ်က္စီးက်ဆံုးေစႏိုင္သည့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳ တိုက္ဖ်က္ေရး အၾကံျပဳတင္ျပခ်က္

တကဘာလံုးေနရာတကာတြင္အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳမ်ားျဖစ္ပြားလွ်က္ရွိသည္မွာ လူသားမ်ားအသိညာဏ္စတင္တိုးတက္လာသည့္

ေရွးႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ယေန႕တိုင္ျဖစ္သည္။

ယင္းအက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳမ်ားကို လိုအပ္ေသာအတိုင္းအတာတခုအထိ ဆန္႕က်င္တိုက္ဖ်က္ ႏိုင္ေသာ အသိုင္းအ၀န္း တိုင္းႏိုင္ငံ

အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွာတျခားေသာႏိုင္ငံမ်ားထက္လူမွဳဘ၀တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းၾကၿပီးျမန္မာျပည္ကဲ့သို႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳကို သာမန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္သဖြယ္သေဘာထားတတ္ေသာ

ႏိုင္ငံမ်ားမွာမူ ေငြေၾကး၊ ပညာ၊ ရာထူးစသည့္ အာဏာမဲ့ သာမန္ျပည္သူမ်ားႏိုင္ငံတကာထက္

ပိုမိုဆင္းရဲေနၾကရသည္။ျမန္မာျပည္၏ အေတြးအေခၚအေလ့အထ အေငြ႕အသက္ၾသဇာၿခံစည္းရိုးအတြင္းတြင္သာလွ်င္ရွိေနေသာေကအဲန္ယူအပါအ၀င္ကရင့္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအတြင္းတြင္လည္း အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳမ်ား မလြဲမေသြရွိေနႏိုင္သည္သာျဖစ္သည္။

အဘက္ဘက္ကအေနအထားမ်ားအရ အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳအမ်ဳိးအစားမ်ားစြာအတြင္းမွ ႏိုင္ငံေရးအက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳသည္

ေကအဲန္ယူအပါအ၀င္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအားလံုးကို အေႏွးႏွင့္အျမန္ ပ်က္စီးက်ဆံုးသြားေစမည္ျဖစ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳတိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႕မွ အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳတိုက္ဖ်က္ေရး

အေျခခံမူမ်ားကို အေျခခံလွ်က္အၾကံျပဳလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ေကအဲန္ယူအပါအ၀င္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအားလံုးလိုလိုသည္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္

ဗမာ့တပ္မေတာ္က ပူးေပါင္းဒိုမီနိပ္လုပ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စင္

ေရအိုင္ၾကီးထဲတြင္ ပါ၀င္ကူးခတ္ေနၾကရင္း ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖစ္ေနၾကေသာအေျခအေနျဖစ္သည္။

ပ်ဴကရင္ အေၾကာင္း တေစာင္းတေစ့.

ပ်ဴကရင္ အေၾကာင္း တေစာင္းတေစ့.

ယူနန္နယ္မွ လူမ်ဳိးစုတစုသည္ တိဗက္သို ့ေရြွ ့ေျပာင္းၾကသည့္တခ်ိန္ထဲတြင္ က်န္လူစုမ်ားက ယူနန္ေတာင္တန္းမ်ားမွတဆင့္ ဧရာဘတီ(ဧရာ၀တီ)ျမစ္၀ွမ္းသို ့ဆင္းလာၾကသည္။ ထိုလူမ်ဳိးစုမ်ားက ေအဒီ ၂ရာစုမွ ၁၂ရာစုအၾကားတြင္ စုေပါင္းျမိဳ ့ျပမ်ားကိုတည္ေထာင္ေနထိုင္ၾကသည္။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီျဖစ္ေသာ ထိုပ်ဴလူမ်ဳိးတို ့ထြန္းကားခဲ့ရာေဒသကိုအစြဲျပဳခါ ယင္းတို ့ကို ျမန္မာျပည္၏ ေရွးအက်ဆံုးလူမ်ဳိးအျဖစ္ သမိုင္းဆရာမ်ားက သတ္မွတ္ၾကသည္။ လက္ရွိျမန္မာသမုိင္းေရးသားသူမ်ားကပ်ဴလူမ်ဳိးကို ျမန္မာျပည္၏ ေရွးအက်ဆံုးလူမ်ဳိးဆိုသည့္အေခၚအေ၀ၚအစား ျမန္မာကနဦးလူမ်ဳိးဟုအထင္ေရာက္ေစသည့္ အသံုးအႏွဳန္းကိုေခၚေ၀ၚသံုးစြဲၾကသျဖင့္ ပ်ဴလူမ်ဳိးကို ဗမာလူမ်ဳိးအျဖစ္သို ့ပင္အေခၚ 

အေ၀ၚ လြဲေခ်ာ္လာၾကသည္ကိုေတြ ့ရသည္။ ျမန္မာျပည္၏ ေရွးအက်ဆံုးလူမ်ဳိးျဖစ္သည့္ ပ်ဴလူမ်ဳိးသည္အမွန္စင္စစ္ ယေန ့မြန္ျပည္နယ္ႏွင့္ျမန္မာျပည္အေရွ့ေတာင္ပိုင္းေဒသတြင္ အမ်ားအျပားေနထိုင္ၾကသည့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ကမၻာ့သမိုင္းဆရာၾကီးတဦးျဖစ္သည့္

ခ်ားခင္းေဘာလ္၏ ပ်ဴ ပဲခူးႏွင့္ရခိုင္သမိုင္းစာတန္းတြင္ေဖၚျပထားသည္။

ပ်ဴႏိုင္ငံသည္ ပုဂံေခတ္မတိုင္မီ ကစတင္ျဖစ္တည္ခဲ့ျပီး ခရစ္သကၠရာဇ္ ၇-၈ တြင္ စရီခၥက္တရာ Sri Ksetra ျမိဳ ့ကိုတည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္တြင္ သေရေခတၱရာဟု ျမန္မာသံထြက္ျဖင့္ေခၚေ၀ၚလာရာမွယခုအခါျပည္ျမိဳ ့ဟုသတ္မွတ္ေခၚဆိုသည္။ 

ဘိသႏိုး၊ မိန္းေမာ၊ ဘင္းနဂႏွင့္ ဟန္လင္းျမဳိ ့ျပမ်ားကိုလဲ ပ်ဴေခတ္တြင္ထူေထာင္သည္။

ပ်ဴ ေရွးေဟာင္းကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ထိုစဥ္က အာရွတခြင္သို ့ျပန္ ့ပြားေနေသာ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာစေသာ ဘာသာတရားမ်ား ကိုလက္ခံက်င့္သံုးၾကသည္မွာ မြန္ရခိုင္ ရွမ္းတို ့ႏွင့္မျခားျဖစ္သည္။ပန္းပု ပန္းရံ ပိသုကာဘက္တြင္လဲ အိႏၵယမွ အတတ္ပညာရွင္မ်ားကိုငွားယမ္းျခင္းသင္ယူျခင္းမ်ားရွိခဲ့သည္။ တရုတ္သမိုင္းတြင္ တရုတ္ကုန္သည္မ်ား၏ေျပာဆိုခ်က္အရ ပ်ဴလူမ်ဳိးတို ့သည္ က်က္သေရရွိျပီးျဖဴစင္ေသာစိတ္ဓါတ္ရွိ သည္ဟုဆိုသည္။ လူသားျခင္းၾကင္နာစိတ္ကိုပ်ဳတို ့တြင္ သိသိသာသာေတြ့ရသည္။ ပ်ဴလူမ်ဳိးမ်ားတြင္ အျပင္းထန္ဆံုးအျပစ္ဒဏ္မွာ ၾကိမ္ဒဏ္ေလးငါးခ်က္ခန္ ့သာရွိသည္ဟုလည္းကုန္သည္တို့ကမွတ္တမ္းရွိထားၾကသည္။ ပ်ဴမ်ားသည္ ေငြထည္ေရြွထည္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ လက္၀တ္လက္စားမ်ားကို ႏွင့္ အျပာေရာင္ပိုမ်ားေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကို၀တ္ဆင္ၾကသည္ဟုလည္း တရုတ္ကုန္သည္မ်ားကဆိုထားသည္။ လက္ရွိျမန္မာျပည္မွကရင္မ်ားမွာမူ အနီေရာင္ကိုပို၀တ္ဆင္ၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိကရင္မ်ားတြင္ အနီအျပာႏွင့္ အမဲေရာင္သံုးစြဲမွဳသိတ္မကြာပါ။

ႏိုင္ငံတကာ သမိုင္းႏွင့္ေရွးေဟာင္းသုေတသီမ်ားအတည္ဳျပဳေသာမြန္သမိုင္း

ႏိုင္ငံတကာ သမိုင္းႏွင့္ေရွးေဟာင္းသုေတသီမ်ားအတည္ဳျပဳေသာမြန္သမိုင္း (အဆ ၃၀၀၀ ခန္႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ထားသည္)

မြန္လူမ်ဳိးသည္ ဘီစီ ၃ ရာစု( ဘီစီ ၃၀၀၀)ခန္႔တြင္တရုတ္မွ ျမန္မာ၊ထိုင္းႏွင့္ ကမ္ေဘာဒီးယားေဒသမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည္။ ေအဒီ ၆ရာစု၌ ျမန္မာေဒသတြင္ဟံသာဝတီပဂူး၊ ထိုင္းေဒသမယ့္နမ္းျမစ္ဝွမ္းတြင္ ဒြာရာဝတီထီးနန္းၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားႏွင့္ ယေန႔တိုင္ရွိေနေသးေသာ ဟရီပြန္ခ်ဳိင္း ၿမိဳ႕မ်ားကိုတည္ေထာင္သည္။ ဘီစီ ၃၀၀ တြင္ သုဝဏဘူမိသထံုျပည္ကို ျမန္မာေဒသေတာင္ပိုင္းပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းတြင္ထူေထာင္သည္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ၏အဓိကက်ေသာေဒသမ်ားတြင္လဲမြန္ၿမိဳ႕ျပမ်ားစြာကိုထူေထာင္ခဲ့သည္။ ထိုင္းေဒသ၌၁၁ရာစုတြင္ မြန္ထီးနန္းမ်ားပ်က္သုန္းၿပီး နန္ခ်ိဳျပည္ ယူနန္မွေျပာင္းေရႊ႕လာၾကသည့္ တိုင္းအႏြယ္ဝင္ ရွမ္းမ်ားက မြန္ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ထြန္းကားေနသည့္ဟင္ဒူအႏုပညာႏွင့္ဗုဒသာသနာစာေပယဥ္ေက်းမႈကို အေမြဆက္ခံကာ ရွမ္းမူလဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားႏွင့္ေပါင္းစပ္ ခံယူက်င့္သံုးသည္။မြန္ႏွင့္ခမာ အကြဲအျပဲမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ေအဒီ ၆ရာစုခန္႔တြင္ ဒြာရာဝတီႏွင့္ဟရီပြန္ခ်ဳိင္းမွမြန္မ်ား ျမန္မာေဒသဘက္သို႔ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။လက္ရွိ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ၊ ရန္ကုန္တိုင္း၊ပဲခူးတိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊ တနသာရီေဒသမ်ားသည္ 

ရာမန္ေခၚရာမညတိုင္း မြန္ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။၁၇၅၇ခန္႔တြင္ အေလာင္းဘုရားဘုရင္က မြန္ႏိုင္ငံကိုတိုက္ခိုက္ၿပီး မီးရွို႔ဖ်က္ဆီးပစ္ေသာ္လည္းေက်ာက္စာ၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းစသည့္ တခ်ဳိ႕အေထာက္အထားမ်ားစြာက်န္ရွိေနေသးသည္။ ထိုင္းေဒသဘက္တြင္မူ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ပိသုကာအေဆာက္အအံုမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္သည့္အစဥ္အလာမထြန္းကားခဲ့သျဖင့္ ေရွးေဟာင္းမြႏ္ေက်ာက္စာမ်ား၊ ဘုရားပုထိုးမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ားစြာ သဘာဝအတိုင္းယေန႔တိုင္ရွိေနၾကေသးသည္။ဥေရာပႏိုင္ငံအမ်ားစုသည္လည္း ထိုသို႔ဖ်က္ဆီးပစ္သည့္ဓေလ့မရွိၾကေပ။ အာဖဂန္နစ္စတန္တာလီဘန္မ်ားမွာမူ အေလာင္းဘုရားဘုရင္ကဲ့သို႔ လူမ်ဳိးဘာသာခ်ားမ်ား၏အေထာက္အထားမ်ားကိုဖ်က္ဆီးရမည္ဟုခံယူက်င့္ၾကံၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္ဆန္ဆန္ ထူးျခားေသာအယူအဆမ်ားဟုဆိုရမည္။