ျမန္မာျပည္ႏွင့္ခြဲထြက္ခြင့္ကိစၥ by Socretes Athensian on Saturday, July 16, 2011 at 10:26am · Friday, November 9, 2007

ဖက္ဒေရးရွင္းဟူသည္ (federation) လက္တင္ဘာသာစကား(foedus)မွ ဆင္းသက္လာၿပီး သေဘာ တူညီမႈ ပဋိညာဥ္(သုိ႔) သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဟု ေျပာလုိက္ သည္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေျပးျမင္မိၾကသလုိ ခြဲထြက္ခြင့္မပါဘဲႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ ၍ မရပါဟုဆုိၾကသည္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသား (David William) ကမူ ခြဲထြက္ခြင့္မပါဘဲႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ တည္ေဆာက္၍ရပါသည္ဟု အခုိင္အမာေျပာဆုိခဲ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ “တူညီတဲ့ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ဘယ္လုိေပါင္းစပ္မလဲဆုိတာ ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္ၿပီး ခြဲထြက္ခြင့္မပါရွိပါက ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္းမႈမွာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျဖစ္သည္ဆုိျခင္းမွာ မွားယြင္းပါသည္။ ဖက္ဒေရးရွင္းဟူေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္အတြင္းမွ ခြဲထြက္ ျခင္းသည္ တရား၀င္မႈမရွိပါ”ဟု ေျပာခဲ့သည္။
ခြဲထြက္ခြင့္မွာ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္၏ အျမင့္ဆုံးလုပ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၿပီး ေလ့လာသူအားလုံးက ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အစမွာ ဥေရာပအင္ပါယာႏုိင္ငံႀကီးမ်ား လက္ထက္ကစခဲ့သည္ ဟု လက္ခံၾကသည္။ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အရွိန္ေကာင္းလာေသာကာလ ပထမကမၻာစစ္အၿပီး အေမရိကန္ သမၼတ ၀ီ(လ္)ဆင္ အဆုိျပဳေသာ ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ားအား လြတ္လပ္ေရးမေပးမီ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေပးရန္ တင္ျပခဲ့သည္။ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တခ်ိဳ႕ကေကာင္းသည့္ဘက္က ေျပာၾကသလုိ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဆုိးသည့္ဘက္ကေျပာၾကၿပီး ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ကုိဖီအာနန္ကမူု ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္ ၿပီး မထည့္ရင္ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေအးခ်မ္းတယ္ဟု ေျပာခဲ့သည္။
လူမ်ိဳးစုတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပါးအေနျဖင့္မသုံးပါ။ ဒုိင္းအေနျဖင့္ သုံးရန္အတြက္ေတာ့ ခြဲထြက္ခြင့္ကို ထည့္သင့္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္တုိ႔၏ ကြာျခားခ်က္မွာ ခြဲထြက္ခြင့္၌ သီးျခား လုံး၀လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အစုအေ၀းျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္၌ အတူတကြ ေနထုိင္ၾကၿပီး ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းတုိ႕ျဖစ္သည္။
တကယ့္ဖက္ဒရယ္စစ္စစ္ႏွင့္ အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါက ခြဲထြက္ခြင့္ထည္ရန္မလုိဘဲ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစုိးရၾကား တည္ေဆာက္မည့္ ယုံၾကည္မႈကသာ အေရးႀကီးပါသည္။ ဖက္ဒရယ္ကုိ အဓိကေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ အဓိကအေရးႀကီးဆုံးမွာ အဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မည္သည့္ျပည္နယ္တခုခုကမွ လႊမ္းမုိးမႈမရွိသည့္ သေဘာကုိေဆာင္သည္။
တနည္းဆုိရေသာ္ ဖက္ဒရယ္ဆုိသည္မွာ မတူကြဲျပားသည့္ ျပည္နယ္မ်ား၊ လူမ်ိဳးမ်ား၊ အုပ္စုမ်ား စုစည္းရာတြင္ အာဏာကုိ ခြဲေ၀က်င့္သုံးသည့္ သေဘာတရားတရပ္လည္းျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္၏ အဓိက က်ေသာ အေျခခံမႈမွာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈျဖစ္ၿပီး အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးၿပီး တူညီမႈမ်ားကို တူညီသလုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လုိသလုိ မတူညီမႈမ်ားကို တူညီမႈရေအာင္ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိသည္။
ေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္းမွတဆင့္ ဥပေဒ မျပ႒ာန္းခင္ ညီညြတ္မႈကို အရင္ျပ႒ာန္းသင့္သည္။ ၄င္းေစ့စပ္ ညႇိႏႈိင္းမႈအေပၚ အေျချပဳ၍
(က)ေရးသားထားေသာ အေျခခံဥပေဒရွိျခင္း၊
(ခ)အခြင့္အာဏာမ်ားကုိ ဗဟုိဦးစီးထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိျခင္း၊
(ဂ)နယ္ေျမေဒသအလုိက္ အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း တည္းဟူေသာ အနိမ့္ဆုံးစံသတ္မွတ္ခ်က္ (၃) ခုျဖင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကုိ က်င့္သုံးၾကပါသည္။
မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္က်င့္သုံးၾကသနည္းဟုဆုိလွ်င္
(က) မတူကြဲျပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ရန္၊
(ခ)အခြင့္အေရးမ်ား တန္းတူရန္၊
(ဂ)လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒႏွင့္ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညႇင္း၀ါဒကို ကာကြယ္ႏုိင္ရန္အတြက္ႏွင့္
(ဃ)ေဒသ၏ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ပ်က္မႈကိစၥမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုအစုိးရထက္ ေဒသဆုိ္င္ရာအစုိးရက ပုိမုိသိရွိၿပီး လူထုလုိအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ရန္ က်င့္သုံးၾကသည္။
ဖက္ဒရယ္စနစ္ က်င့္သုံးရာတြင္ အေရးႀကီးေသာအခ်က္ (၃)ခ်က္ရွိပါသည္။

ဒုကၡသည္ခရီးစဥ္အတြင္း …. အႏွစ္သက္ဆံုး ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ Posted by on July 16, 2008

အို …. ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္ ….
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေဟာၾကားတယ္
ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေကာ ဒုေကၡာ
အပိေယဟိ သမၸေယာေကာ ဒုေကၡာ … တဲ့
အစက နားမလည္
ဒါေလးမ်ား …
ဘာမီတြန္ေသာက္ ေပ်ာက္ … ေပါ့ေနာ္ .. ။
အရိုးစင္းဆံုးေသာ ေလာကဒဏ္ ကဗ်ာကို ေရးဖဲြ႔လိုက္တဲ့သူက ကဗ်ာဆရာရဲထြဋ္ပါ။
ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြကေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ဘ၀သစ္ထူေထာင္ေရး … ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးအစီအစဥ္ေတြဟာ အခုဆိုရင္ ထိုင္း – ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္း (၉) ခုမွာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ … ဘာသာေရးဖိႏွိပ္မႈ၊ လူမ်ဳိးေရးႏွိပ္ကြပ္မႈေတြ … ေပၚတာနဲ႔ မုဒိန္းမႈေတြနဲ႔ ကင္းေ၀းရာ အရပ္တခု ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနသတဲ့ …
ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း … အဲဒီအရပ္မွာ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြလုိအပ္ေနၿပီးေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြမွာေတာ့ လုပ္အားကလဲြရင္ ဘာမဆိုလုိအပ္ေနတဲ့အတြက္ အေပးအယူမွ်မွ်နဲ႔ပဲ ေခၚသူကေခၚ သြားသူကလည္းသြား ၾကနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းတခုလံုး သက္၀င္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။
အိုပီအီး ပီးပီလား
ဒါဆို ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ ကေတာ့လိုပါေသးတယ္။
ကာခ်ာေရွာ့မရေအာင္
စီအို တက္ရမယ္တဲ့
တက္ၾကြစြာသူတို႔ႏႈတ္ဖ်ားက
အဟုတ္စကားၾကြယ္လွ
ဆီမန္း မန္းမလို မန္းေနၾက
ခိုၿငီးသံေတြၾကားေနရ
ဂရုဏာသက္ရမွာလား
ဥပေကၡာျပဳရမွာလား …. ။
အိုပီအီး … Overseas Processing Entity (OPE) ဆိုတာ ဒုကၡသည္ေတြကို သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက စခန္းထဲအေရာက္ လာေရာက္ၿပီးစံုစမ္းမွတ္တမ္းတင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ယူအန္အိပ္ခ်္စီအာကေန ထိုင္းႏိုင္ငံ အာဏာပိုင္မ်ားကို တရား၀င္လႊဲေျပာင္းေပးအပ္လိုက္ၿပီး ဒုကၡသည္ စခန္းရွိရာကို ကားေတြတသီတတန္းနဲ႔ပို႕ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ … စခန္းတြင္းမွာ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ …. ဒါဟာ ဒုကၡသည္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ရွိေရး အစီအစဥ္လည္း ပိုမိုနီးကပ္လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစတဲ့ အမွတ္သညာတခုဆိုရင္လည္း မမွားတဲ့ အေခၚအေ၀ၚတခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ (Department of Homeland Security) ဆိုတာကေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားက အိုပီအီးတုန္းက ေျပာဆိုေျဖၾကားခ်က္ေတြကို ထပ္မံအတည္ျပဳေမးျမန္းစံုစမ္းျခင္းနဲ႔က်န္းမာေရးေဆးစစ္ျခင္းတို႕ကို တဆက္ တည္းေဆာင္ရြက္ေပးခ်ိန္ပါပဲ။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္မွာ စစ္ေဆးသူမ်ားရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ေျဖဆိုေပးႏိုင္ရင္ အထူးသျဖင့္ တီဘီပိုးရွိတယ္လို႕လည္း သံသယအျဖစ္မခံရဘူးဆိုရင္ … ဒီပတ္ခ်ာဒိတ္ (Departure Date) ေစာင့္ေနယံုပါပဲ။
အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ေပါင္းစံုျဖစ္တဲ့
ယဥ္ေက်းမႈ …
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ …
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး …
ဘ၀ေနထုိင္ပံုနည္းစနစ္ေတြ …
ေတာထဲမွာ မွ်စ္ခ်ဳိးစားေနရသူေတြ ခ်က္ျခင္းစားရေတာ့မယ့္ ဒိန္ခဲနဲ႕
ေထာပတ္အေျပာင္းအလဲကာလမ်ား ….
ေတာထဲမွာ တပိုတပါးသြားက်င့္ရွိေနသူမ်ား ေလယာဥ္အိမ္သာခန္းထဲမွာ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္
ဒုကၡေတြအတြက္
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရန္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ …
ေရပူ ေရေႏြးနဲ႕ ေရခ်ဳိးရန္နည္းစနစ္ပါမက်န္ …
ရက္တို သင္တန္း (၃) ရက္နဲ႕ ဘ၀တပါးကို
အရွင္လတ္လတ္ကူးေျပာင္းေရးက်င့္စဥ္မ်ားသင္ၾကားေပးျခင္းကိုေတာ့
(စီအုိ) လို႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကို လူတိုင္း စိတ္၀င္တစားသြားတက္ၾကတယ္၊
( မတက္ရင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္လို႔ပါ … )
ဒုကၡသည္စခန္းကို ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြကို ဒုကၡသည္စာရင္းတင္ထားတဲ့ နံပါတ္ (၂၀၈၆) ေယာက္ကိုသြင္းစဥ္က ကဗ်ာဆရာ ေအအမ္တီရဲ႕ ႏို႔ဖိုး …ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုတ္ထြက္လာခဲ့တာကိုလည္း အခုတခါျပန္ၿပီးသတိရမိတယ္။
သနားၾကပါခင္ဗ်ာ
သနားၾကပါ
ႏိုင္ငံအေဟာင္းေလး တခုေလာက္ဆိုၿပီး
စားစရာ … ေနစရာ
လုပ္စရာေတြ … ကိုင္စရာေတြထားရစ္လို႔
ဖုတ္ပူမီးတုိက္
ငါတို႔
ဒီေနရာကိုေရာက္ရွိခဲ့တယ္။
ေဟာဒီ ဘဒၵကမၻာမွာ
ဒုကၡ ဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ဒုကၡသည္ပဲ အတုရွိတယ္.
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲ အတုရွိတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ဒဏ္ခံႏိုင္သူတခ်ဳိ႕တေလက တတိယႏိုင္ငံဆိုတဲ့စကားကို ၾကားခ်င္ေလ႕ မရွိၾကဘူး။ ဒဏ္မခံႏိုင္သူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ တိုးတက္ရစ္ဖို႕…. ဆိုၿပီး တတိယႏိုင္ငံကို အသြင္ကူးေျပာင္းေရးေရယာဥ္ေက်ာထဲ အလုိက္သင့္ေပါေလာေပၚနိယာမနဲ႔ …. အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ ေသာသူေတြကေတာ့ အနီးဆံုးလက္တဲြေဖာ္အျဖစ္ ျမန္မာျပည္က ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမေလးေတြ လက္ကိုတဲြလို႕ ထြက္ခြာခဲ့ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း တတိယႏိုင္ငံကို စရိတ္ၿငိမ္းသြားႏိုင္ဖို႔ I swear to tell the truth…. လို႕ …. လက္ယာဘက္လက္ကိုေထာင္ၿပီး က်ိန္ဆိုထားသည့္တိုင္ အစိုးရက ႏွိပ္စက္လို႔ မေန၀ံ့ ေတာ့လို႕ပါ … ဆိုတဲ့ မုသာ၀ါဒကံနဲ႕အတူတူ…
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း အမွန္ကိုသာေျပာပါ … လုိ႔ သတိေပးထားတဲ့ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးတာ၀န္ရွိသူေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုက သူတို႕လိုခ်င္တဲ့အေျဖမရမခ်င္း ေဘာင္သြင္းေမးလြန္းလို႕ မလိမ္ခ်င္ဘဲလည္း လိမ္ေပး လိုက္ရတဲ့သူေတြလည္း ရွိေသးရဲ႕။
ဥပမာ တေယာက္ကိုထုတ္ျပေပးရမယ္ဆိုရင္ –
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ထဲမွာေနတဲ့ တေယာက္ နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ သူ႕ညီမက သူ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ဒီဘက္ကို လိုက္လာရတယ္။ အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ပံုစံေမးခြန္းတခုကို ေမးပါတယ္။ ဘာလို႕ထြက္လာရတာလည္း …. ဆိုတာရယ္ …. ဘာေၾကာင့္ျပန္လို႕မရေတာ့ တာလည္း … ဆုိတာရယ္ …
အကို႕ကို ျပဳစုဖို႕လာရပါတယ္ … ဆုိတဲ့အေျဖကို သူတို႕မႀကိဳက္။ အကိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စံုစမ္းေမးျမန္းမႈ မရွိဘူးလား … ဆုိတာကို ထပ္ခါထပ္ခါေမးလာတဲ့အခါ …. ေျဖရတာအာေညာင္းလာေတာ့ ရွိပါတယ္ လို႕ေျဖလိုက္ရ …. ဘယ္လိုစစ္လည္းေမးေတာ့ မညာတတ္သူပီပီ မုသားလြတ္ေအာင္ သန္းေကာင္ စာရင္းခဏ ခဏစစ္တယ္ေျဖလိုက္ေပမယ့္ ေမးသူကစိတ္တိုင္းမက်။ အကိုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အဖမ္းခံရ ေသးလားဆိုတာကို လိုခ်င္သည့္အေျဖမရမခ်င္း ထပ္ခါတလဲလဲေမးေနတယ္။
”ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳရေနတဲ့ စကားျပန္က “ကဲပါ ညီမရယ္။ ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ ေနာက္ တရက္ဆက္ေမးခံေနရလိမ့္မယ္။ အကို မရွိလို႕ ဘယ္သြားလဲေမးတာ မေျဖႏိုင္လို႕ (၃) ရက္ေလာက္ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထြက္လာရတယ္လို႕ပဲ က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ … လို႕ခြင့္ေတာင္းပီး က်ေနာ့္ကို အခ်ဳပ္ထဲ သံုးရက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္တယ္အမရယ္“ လို႕ အင္တာဗ်ဴးကအျပန္ မွာအေတြ႕ အႀကံဳရွင္းလင္းပဲြလုပ္ခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။
မလိမ္ညာပါဘူး။ အမွန္ကိုပဲေျပာပါ့မယ္လို႕ … လက္ေထာင္က်ိန္ခုိ္င္းၿပီးေတာ့မွ လိုခ်င္တဲ့အေျဖရသည့္အထိ မလိမ္မခ်င္း ေခ်ာင္လိုက္ပိတ္ေနတာကေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို တမ်ဳိးျဖစ္ေစတာအမွန္ …
တကယ္တန္းက အလုပ္သမားျဖစ္ခ်င္သူေတြနဲ႕ ….. အလုပ္သမားလိုအပ္ေနသူတို႕ရဲ႕ေတြ႕ဆံုပဲြမွာ သူတို႕ ဘက္က ဘာမွ က်ိန္စာတိုက္ေနဖို႕မလိုပါဘူး။
ျမန္မာျပည္ထဲက အဓိကအထြက္အမ်ားဆံုးအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အစိုးရဲ႕ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ေၾကာင့္ လူလိုမေနရတဲ့ဘ၀ေတြထဲက ရုန္းကန္ေျပးထြက္လာၾကျခင္းပါပဲ။
သည္ထဲမွာမွ စီးပြားျဖစ္လုပ္စားခ်င္သူ တခ်ဳိ႕တေလ ေရာေႏွာညပ္ပါေနတာေတာ့ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ ေရြးထုတ္ ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒုကၡသည္အတု ေတာ္လွန္ေရးသမားအတု … ေတြရဲ႕ အေမရိကန္သို႕ စရိတ္ၿငိမ္းခရီးစဥ္မွာ လိမ္ညာတာကို ဒါေလးမ်ား …. ဒါေလးမ်ားလို႕ေတာင္ သီခ်င္းဆိုေနၾကမည့္သူေတြ….. ရွိေနတတ္တာ ေဟာဒီဘဒၵကမၻမွာ လူ .. ဆိုတာျဖစ္တည္ကတည္းက ဒြန္တဲြပါလာၿပီးသား ကံၾကမၼာတခုလုိ ….
အုိ … ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာနတ္
ပဋိပကၡဆိုင္ရာနတ္
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးဆိုင္ရာနတ္ ..
မ်ဳိးသုဥ္းသတ္ျဖတ္ေဘးဆိုင္ရာနတ္ …
ဗဟုသုမဂၢဆိုင္ရာနတ္
အဲန္ဂ်ီအိုေရးရာ နတ္အေပါင္းတို႕ ….
ၾကည့္ေလာ့…ရႈေလာ့ …
ဤပစၥတရာဇ္သားတို႕ရဲ႕
ကံၾကမၼာကို …… ။
ဆိုတဲ့အတိုင္း ကူညီလိုတယ္ ဆိုသူေတြက ေခၚႏိုင္သေလာက္လူေတြကို ေခၚသြားဖို႕ပါပဲ။
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ …. အမိျမန္မာျပည္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အမိေျမနဲ႔အနီးစပ္ဆံုးေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ … ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမက စီးပြားေရးနယ္ေျမသစ္တခုကိုရည္ရြယ္လို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ … အဲဒီ ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရးယဥ္ေက်းမႈစီးေၾကာင္းထဲမွာ အလိုက္သင့္ေမွ်ာၿပီး လိုက္ခ်င္သူေတြက လိုက္ပါသြားၾက ပါလိမ့္မယ္။
က်န္ရစ္သူေတြထဲမွာေတာ့ သားတကဲြ … မယားတကဲြေတြရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ …. မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြရဲ႕ ေရြ႕လ်ားေ၀းကြာရတဲ့ အထီးက်န္ေ၀ဒနာေတြ …. ျမန္မာ့အေရးလုပ္စရာေတြတပံုႀကီးနဲ႕ လုပ္မယ့္သူေတြရဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႕အလုပ္ပံုႀကီးေအာက္က အနားမရတဲ့ေန႕ရက္ေတြၾကားမွာ …. ထြက္ခြာသြားႏိုင္ေရး လံု႕လျပဳေနသူေတြအေပၚမွာလည္း အျပစ္မတင္သာ …. ထြက္ခြာသြားမွာကိုလည္း မလိုလား .. က်ပ္တည္း ခက္ခဲတဲ့အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုလည္း နားလည္ႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း
တေျဖးေျဖးေလ်ာ့ပါးလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို ျပန္လည္အားေကာင္းလာေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ……
အို …. ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္
စြန္႕ဦးတည္ထြင္သူေတြထဲမွာ
အမုန္းဆံုးသူ “တစ္” နဲ႕ “ႏွစ္” ဟာ
သူ နဲ႕ သူေပါ့
အခုေတာ့
သူတို႕ေၾကာင့္ …. ။
ခြာညိဳ

ရႊာၿပင္ထုတ္ခံရသူမ်ား

ငယ္ငယ္က ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ ရြာထဲမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သူ႕အျမင္အတိုင္းေျပာေလ့ရွိတဲ့ အဘြားအိုၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူေျပာတာေတြက ဒဲ့ဒိုးဆန္လြန္းေတာ့ ၾကာေတာ့ သီးမခံနိုင္ၾကေတာ့ပဲ သူ႕ကို ရြာသူ ရြာသားေတြက ရြာျပင္ထုတ္ထားလို္က္ပါေရာတဲ့ကြယ္။တစ္ေန႕မွာေတာ့ မ်က္နွာစိမ္းခရီးသြား တစ္ေယာက္ေရာက္လာသတဲ့။ အဘြားၾကီးဆီက ေရေတာင္းေသာက္ရင္းနဲ႕ အဘြားရယ္ တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ဘာျဖစ္လို႕ ရြာျပင္မွာ ထြက္ေနရသလဲဆိုေတာ့ ငါကကြယ္ အမွန္ေတြခ်ည္းေျပာေတာ့ ရြာကလူေတြမခံနိုင္ၾကေတာ့လို႕ ငါ့ကိုရြာျပင္ထုတ္ထားၾကတယ္တဲ့။ အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့ ခရီးသြားက တယ္ ဒီလူေတြ ေတာ္ေတာ္မဟုတ္တာပဲ ေနဦး အဘြား က်ေတာ္ရြာထဲေရာက္မွ အဘြားကို ဒီလိုလုပ္ထားတာ ေျပာဦးမယ္ဆိုျပီး အေလာတၾကီး ထထြက္သြားတဲ့အခါ သူပါလာတဲ့ ထီးေလးက်န္ခဲ့သတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာတင္ အဘြားၾကီးက ေဟ့ သူငယ္ ေဟ့ သူငယ္ ဟယ္ မ်က္စိေစာင္းေစာင္း လက္ျပင္ကုန္းကုန္း ေျခခြင္ခြင္နဲ႕ သူငယ္ မင့္ ထီးက်န္ခဲ့တယ္လို႕ ဟစ္လည္း ဟစ္ေရာ ခရီးသြားက ဟင္ တယ္ ဒီအဘြားၾကီး ရြာျပင္တင္ထုတ္သင့္တာမဟုတ္ဘူး သတ္ပါသတ္သင့္တယ္လို႕ ၾကိမ္း၀ါးျပီး ေ၀းေ၀းကို ေျခကုန္သုတ္နွင္ပါေလေရာတဲ့ကြယ္။ အဲ့ဒီ့ပံုျပင္ေလး ၾကားခါစက ရယ္ေမာမိတယ္။ ေနာက္စဥ္းစားမိတာက ေအာ္ အဘြားက ေတာ္ေတာ္အမွန္ေျပာလို႕ရြာျပင္ထုတ္ခံရတာပဲလို႕ သနားစိတ္၀င္မိတယ္။

အဲ့ဒီ့လိုနဲ႕ လူ႕ေလာကၾကီးထဲ လူပ္ရွားသက္၀င္ၾကီးျပင္းရင္း လူမူ႕၀န္းက်င္မွာ ရုန္းကန္ပါ၀င္လာရတဲ့အခါ အဲ့ဒီ့အဘြားၾကီးလို လူမ်ိဳးေတြကို အမ်ားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရပါေလေရာကြယ္။ "ဟင္းေနာ္ ငါတို႕က မလိမ္တတ္ဘူး ဒဲ့ပဲေျပာတတ္တာ စကားကို မမွန္တာမေျပာဘူး ငါတို႕က အမွန္ေျပာတာ ငါတို႕ကဘြင္းဘြင္းပဲေျပာတတ္တယ္။ ငါတို႕ကေတာ့ အရွိကိုအရွိအတိုင္းပဲေဟ့ " စသျဖင့္ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မာန္ပါပါ ဟန္ပါပါနဲ႕ ဂုဏ္တင္ျပီး သူမ်ားရဲ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မိန္ရည္ရွက္ရည္ေျပာတတ္တဲ့ အမွန္ေျပာသူမ်ားဆိုသူေတြကို လူေတြၾကားထဲမွာ လက္မတေထာင္ေထာင္နဲ႕ ၀ံ့ၾကြားေနတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္ပါေလေရာကြယ္။

အဲ့ဒီ့လိုလူေတြအတြက္ ရြာျပင္ထုတ္ခံရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေလေတာ့ သူေျပာသမ်ကို ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စရာလို သေဘာထားျပီး အပ်င္းေျပ နားအရသာခံျပီး အထူးသျဖင့္ သူမ်ားအေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားသူေတြျဖစ္တဲ့ ေထာက္ခံနားေထာင္သူေတြပဲမ်ားလာ ဒါကိုပဲအေျခြအရံမ်ားလွျပီလို႕ထင္ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကုူးနဲ႕ သူမ်ားဘ၀ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ဆင္ျပီးေျပာေနတတ္ပါေလေရာတဲ့။ အဲ့တာကို တခ်ိဳ႕ကလည္း ဇတ္လမ္းထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ ခ်စ္ၾက မုန္းၾက သနားၾက ရြံၾက စကားတင္းဆိုၾကေပါ့။ ေလာကၾကီးမယ္ အဲ့သလို အတင္းအဖ်င္းဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စံုဆီနဖာေျပာျပီးေတာ့မွ ရမယ့္ အေပါင္းအသင္းေတြထဲမွာ ထြန္႕ထြန္းလူးျပီး ျမဴးတူး က်င္လည္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သူေတြရွိသတဲ။ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ခရီးသြားေတာင္ အနားသီလို႕မရတဲ့ တစ္ရြာလံုး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရြာျပင္ထုတ္ျပီးေနတဲ့သူေတြလို႕ ေခၚလို႕ရမယ္ထင္ရဲ့။

အဲ့သလို လူေတြရွိသလို တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ လူေတြၾကားထဲ၀င္လို႕မွ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဖင္မွန္းေခါင္းမွန္းမသိ အျမီးအေမာက္မတည့္ လူ၀င္ကလည္းမဆံ့ လူပါးကလည္းမ၀ လူရည္ကလည္းမလည္ ေျပာလုိက္ရင္လည္း ဒုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘယ္ေရာက္လို႕ေရာက္မွန္းမသိ အေပါင္းအသင္းမ်ိဳးမ၀င္ဆံ့ေေလေတာ့ ပုဆိုးျခံဳထဲကေန လက္သီးပုန္းျပ ျပျပီး "ဟယ္ ငါကေတာ့ေလ လူေတြနဲ႕မေပါင္းဘူးသိလား လူေတြနဲ႕ေပါင္းရင္ သိပ္အေပါက္အစမ်ားလြန္လြန္းလို႕ ေပါင္းကိုမေပါင္းဘူး ျပီးေတာ့ ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြကေလ သိပ္ျပီးေတာ့မွ မနာလိုစိတ္မ်ားတာ ငါဒီလိုေနတာ ဒီလိုစားတာ ဒီလို၀တ္တာ ဒီလိုသြားေနတာကိုေလ ၾကိတ္ျပီး မနာလိုျဖစ္ေနတာ ငါျဖင့္ဒီလို လူမ်ိဳးေတြကိုေပါင္းမယ့္အစား ဟိုလိုလူမ်ိဳးေတြကိုသာ ေပါင္းလိုက္ေတာ့တယ္ တကယ္။ ကိုယ့္ဘာသာပဲ တစ္ေယာက္တည္း ပဲ ထမင္းၾကမ္း ယတ္ခတ္စားေတာ့မယ္ အာရံုေတြေနာက္လြန္းလို႕" ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါေရာ။ အယ့္ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာရြာျပင္ထုတ္ေနတာလို႕ဆိုရမယ္ထင္တယ္။

အဲ့ဒီလိုလူမ်ိဳးမွာက်ေတာ့ သူရွိေနတဲ့ေနရာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရွိေနတဲ့ေနရာကို ေယာင္မွားျပီးတစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိလည္ျပီးေရာက္လာမိတဲ့ ခရီးသြားကို ဆံုမိတာနဲ႕ ေၾကာက္ခမ္းလိလိ စကားလံုးအၾကီးၾကီးေတြနဲ႕ ၾကြားလံုးထုတ္တာခံရပါေလေရာရွင္။ "ဟင္းဟင္း တို႕ကေလ လူေတြနဲ႕မပတ္သတ္ခ်င္လို႕ ကင္းကင္းေနတာ တို႕ကိုမ်ား လာထိလို႕ကေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား အရင္းကပိုင္းျပီး အဖ်ားကိုကင္ အျမစ္ကိုဖုတ္ ေခါင္းကို သုတ္စားပစ္မွာဆိုတာက တမ်ိဳး အူကိုနူတ္ အသည္းကိုထုတ္ျပီး အတြင္းအျပင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပီး ဆားနဲ႕ပက္ နႏြင္းသိပ္ျပီးကင္ပစ္လိုက္မွာ သိတယ္ဟုတ္လား တို႕က မေျပာရင္မေျပာဘူး ေျပာလို႕ကေတာ့ အားလံုး အီတြန္႕ဘြမ္သြားမယ္။ ပါးစပ္နဲ႕မေျပာဘူး တို႕ကသိတယ္ဟုတ္လား ဘယ္တုန္းက ဘယ္လူကို ဘယ္လို လုပ္ထည့္လိုက္တာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုဂြမ္းသြားတာ မလုပ္ရင္ မလုပ္ဘူး လုပ္ရင္ေတာ့ တဆံုးပဲ"ဆိုတဲ့ မစားရ၀ခမ္းစကားေတြ နားေထာင္လိုက္ရေတာ့ ၾကားရတာ သူေတာင္ သတၱိေတြ တဖြားဖြားေပၚလာျပီး ဟ သူက တကယ္သတၱိေကာင္းတာပဲ တကယ္ဖိုက္တာပဲ ငါေတာင္ သူ႕ေလာက္ ေျပာရဲ လုပ္ရဲပါ့မလားမသိဘူးလို႕ ၾကိတ္ျပီး ခိုက္ေနမိေလာက္ေအာင္ကို စကားလံုးေတြက မိုးေပၚမွာပ်ံေနတာကို နားဆင္ခဲ့ရဖူးတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း ရွင္းၾကလင္းၾကေဟ့ ေျပာၾကဆိုၾကေဟ့လည္းဆိုေရာ ခုနင္က လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီး မာန္ပါပါဟစ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူက သူမဟုတ္သလို ရူးသလိုေၾကာင္သလို ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႕ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လို အျမီးကုတ္ေနတာေတြလည္း ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။

အင္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြေပါ့ေလ.။ ၾကံဳရ ဆံုရ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကလူၾကမ္းျဖစ္ တစ္ကြက္တစ္ေလမွာ ကိုယ္က လူေကာင္းျဖစ္ သူမ်ားခင္းတဲ့ဇာတ္ကြက္ေတြမွာ ကိုယ္ဆိုတာ အိုးကင္းပူတိုက္ခံရတဲ့ နံျပားကိုျဖစ္လို႕။ ေအးေလ လူဆိုတာလည္း လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းလူ႕ေလာကနဲ႕ကင္းလို႕ကြာလို႕မွရတာမွမဟုတ္ပဲ။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ရြာေရာက္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ရင္ ရြာထဲေန ဇာတ္လိုက္လို ေနျပ မေပ်ာ္ရင္ ရြာျပင္ထြက္ ဘီးလူကြက္နဲ႕ ကျပ ဒီလိုပဲ လူ႕ဘ၀ဇတ္ခံု နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္မွာ ရယ္ငိုေပ်ာ္သလိုသာေနလိုက္ေတာ့တာပဲ အေကာင္းသားကလား။ အခုတေလာ ရြာျပင္ထုတ္ခံရသူေတြနဲ႕ ရြာျပင္ထြက္ေနသူေတြကိုေတြ႕ေနမိလို႕ ေရးမိတဲ့ပို႕စ္ေလးပါ တုိက္ဆိုင္မူရွိရင္ ထိုသူကိုသာ ေျပာတာသာျဖစ္ေၾကာင္း။

Read More...
Posted by မဆုမြန္ at Sunday, December 11, 2011

ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဒုကၡသည္စခန္းေန႔ရက္မ်ား by Yangon Press International on Saturday, September 8, 2012 at 3:35am ·

ဟန္လင္းေရးသားသည္။

ၾသဂုတ္ ၂၀၁၂

ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ ဘ၀ကုိအလြယ္တကူျဖင့္ ျဖတ္သန္းရင္း အိပ္မက္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ရေပသည္။

          ထုိအေျပာင္းအလဲမွာ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ မဲေဆာက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္း တစ္ခုမွာေရာက္ေနသည့္ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚျဖစ္သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

          ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဦးေလး၀မ္းကြဲ (အေမရိက တြင္ ေနထုိင္သူ)ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရၿပီး ၄င္း၏လမ္းၫႊန္မႈျဖင့္  ထုိင္းႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမွတစ္ဆင့္ အေမရိကသုိ႔သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနသူ ျဖစ္ သည္။ ေဒၚေလးကဆက္သြယ္လာျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကုိလည္း သူ႔လုိပင္ ဒုကၡသည္စခန္းမွတစ္ဆင့္ အေမရိကကိုသြားဖုိ႔ သူႏွင့္အတူလာေနရန္ လွမ္းေခၚ ျခင္းျဖစ္သည္။

          ထုိေန႔မွစၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏အိပ္မက္ မ်ားကို အေမရိကဆုိတာခ်ည္းကပဲ စုိးမုိး ထားခဲ့ေလသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ၏ အြန္ လိုင္းမွတစ္ဆင့္ေျပာျပခ်က္အရ ထုိင္း ႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ေျခာက္ႏွစ္ ၾကာေနထုိင္ၿပီးပါက အေမရိကသို႔ အလြယ္တကူ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္ဟု သိရေလရာ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ထုိသုိ႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္။

          ထုိအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္တြင္ မွတ္ပံု တင္မရွိေသးေပ။ ထ္ုိ႔ေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ အျမန္ဆံုးရရွိရန္ က်ပ္ေငြ ၇၀,၀၀၀ ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရေလသည္။ မွတ္ပံုတင္လုပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္အၾကာတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ အစ္ကုိ၀မ္းကြဲတစ္ဦး၊ ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ဦး တုိ႔ႏွင့္အတူ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္း မ်ားသုိ႔သြားရန္ ျမ၀တီသို႔ လုိင္းကားျဖင့္ သြားခဲ့ၾကသည္။

          ျမ၀တီၿမိဳ႕သုိ႔ သြားရာလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ားစြာတုိ႔၏ ေမးျမန္းခ်က္၊ စစ္ေဆးခ်က္မ်ားစြာတုိ႔ကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ျမ၀တီ သို႔ ညေနေစာင္းမွသာ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ မဲေဆာက္ ၿမိဳ႕သုိ႔ ကူးခဲ့ၾကသည္။

          မဲေဆာက္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚအား ဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္း ၾကားကာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား လာေရာက္ ေခၚယူရန္ ေျပာလုိက္သည္။

          အေဒၚက ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသုိ႔ပို႔ေဆာင္ေပးသူသံုးဦးအား ေစလႊတ္ၿပီး ေခၚ ခုိင္းလုိက္သည္။ ၎တုိ႔က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အား ၎တုိ႔ေနထုိင္ရာအိမ္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။

          ယင္းအိမ္တြင္ ထုိလူမ်ားက အစီ အစဥ္ဆြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ထပ္မံေခၚ ေဆာင္သြားခဲ့သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထုိလူမ်ားဆုိင္ကယ္ ေမာင္းေနသည္ကုိ လမ္းေျပာင္းျပန္ထင္ ၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ၾကက္သီးထေနခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက လမ္းမ်ားမွာ ညာေမာင္း စနစ္ျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ဘယ္ေမာင္း စနစ္ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မသိခဲ့ေပ။

          ထုိသုိ႔ဆုိင္ကယ္စီးလာရာ သံုးနာရီ ေက်ာ္အၾကာတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စက္႐ံု တစ္႐ံုသို႔ ေရာက္သည္။ ထုိစက္႐ံုေနာက္ ေက်ာရွိ အခန္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ညအိပ္ခုိင္းခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ေလးနာရီခန္႔တြင္ ထိုလူမ်ားက ကား တစ္စီး၊ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ခရီးဆက္ရ ဦးမည္ဟု ေျပာသည္။

          ထုိစက္႐ံုေနာက္မွတစ္ဆင့္ ဆုိင္ ကယ္တစ္စီးက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔စီးနင္းလာ ေသာ ကား၏အေရွ႕မွ လမ္းျပေရွ႕ေျပး အျဖစ္ သြားႏွင့္သည္။ တစ္နာရီခြဲခန္႔ ကား စီးၿပီးေသာအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ ခ်င္ေနခဲ့ေသာ ဒုကၡသည္စခန္းကို ေတာင္ ကုန္းေပၚမွ စတင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရသည္။

(Photo: Metta Dhammavadi's gallery)

အုန္းျပန္႔ဒုကၡသည္စခန္း                              

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စီးနင္းလာေသာ ကားသည္ ယင္းဒုကၡသည္စခန္းသုိ႔ မသြား ရဲေပ။ အေၾကာင္းမွာ ဒုကၡသည္စခန္း ပတ္ပတ္လည္တြင္ ထုိင္းစစ္သား အေစာင့္ မ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

          ကြၽန္ေတာ့္ညီမ၀မ္းကြဲကုိမူ ဆုိင္ ကယ္ျဖင့္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲအထိ ေခၚ ေဆာင္သြားၾကသည္။ ထုိစဥ္တြင္ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ စခန္းထဲသုိ႔ မည္သုိ႔၀င္ရမည္မသိ ျဖစ္ေနသည္။ ဒုကၡ သည္ စခန္းပတ္ပတ္လည္တြင္လည္း ၿခံစည္း႐ုိးမ်ားကာထားၿပီး ဂိတ္ႀကီး၊ ဂိတ္ ငယ္မ်ားျဖင့္ ထုိင္းစစ္သားမ်ား ၀ိုင္းရံ လ်က္ ရွိေလသည္။

          ထုိကဲ့သုိ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနခ်ိန္ တြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး စခန္းအတြင္း မွထြက္လာကာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ေမး ျမန္းၿပီး စခန္းအတြင္းလမ္းျပကာ ကြၽန္ ေတာ္တို႔အေဒၚရွိရာအိမ္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။ ယင္းအိမ္သုိ႔ ေရာက္ေရာက္ ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခရီးပန္းလာေသာ ေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲသုိ႔သာ ပစ္၀င္ေခြေနခဲ့ ေတာ့သည္။

          ထုိေန႔ညေနတြင္ အေဒၚျဖစ္သူေျပာ ေသာ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ အထူးပင္ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။

          ၎စကားမွာ ဧည့္စာရင္းတုိင္ၿပီး စာရင္းသြင္းရန္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္      ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္မွာ ရပ္ကြက္မွဴးေနအိမ္သုိ႔ ဧည့္စာရင္းတုိင္ၿပီး စာရင္းသြင္းရန္ သြားခဲ့ရသည္။

          ရပ္ကြက္မွဴးႏွင့္ ဧည့္စာရင္းကိစၥၿပီး ေသာအခါ ၎မွ ဒုကၡသည္စာရင္း၀င္ရန္ တစ္ေယာက္လွ်င္ ထုိင္းဘတ္ ေငြ ၃,၀၀၀ ေပးရန္ ေျပာေလသည္။

          ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ၌ အေတြးတစ္မ်ဳိး ၀င္မိသြားသည္။ ပုိက္ဆံ မရွိေသာ ဒုကၡသည္ေတြ မည္သုိ႔စာရင္း သြင္းၾကမည္နည္း။

          စခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္ တြင္ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိခဲ့ေသာ စခန္းအ တြင္းပံုစံႏွင့္ အားလံုး ကြဲျပားျခားနားေန ေတာ့သည္။ ရန္ကုန္တြင္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္ခဲ့ေသာ ဒုကၡ သည္စခန္းသည္ လူမ်ားအား အေဆာင္ ႀကီးတစ္ခုတြင္ ထားၿပီးလွ်င္ ထမင္းကို အားလံုးေသာသူမ်ားအတြက္ ခ်က္ေကြၽး သည္ဟု ထင္ခဲ့မိသည္။

          အမွန္တကယ္မွာမူ ဒုကၡသည္စခန္း ဆုိသည္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ေထာင္တစ္ခုႏွင့္ သာ တူေလသည္။ လူမ်ားအား ေနရာ အက်ယ္ အ၀န္းတစ္ေနရာတြင္ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္မ်ားျဖင့္ထားကာ လစဥ္ရိကၡာမ်ားအ ျဖစ္ လူတစ္ဦးလွ်င္ ဆန္၊ ဆီ၊ မီးေသြး၊ ပဲ ႏွင့္ အျခားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတို႔ကို လစဥ္ေပးေ၀လ်က္ရွိသည္။

          အေရးႀကီးေသာ အေဆာက္အအံု ေဆာက္ရန္ သက္ကယ္၊ ၀ါးႏွင့္ သစ္တုိ႔ကို ေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါမွသာ ျဖန္႔ေ၀ေလ့ရွိ သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎အရာမ်ားႏွင့္ ရိကၡာ မ်ားသည္ ဒုကၡသည္မ်ားအဖို႔ လံု ေလာက္ ျခင္းမရွိေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုသည္ ဒုကၡသည္စခန္း ျပင္ပသုိ႔ခုိးထြက္ၿပီး အလုပ္ ၾကမ္းမ်ားကို ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ားထံတြင္ လုပ္ခ လစာ အနည္းအက်ဥ္းႏွင့္ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ေနၾကရသည္။

          ကြၽန္ေတာ္ ေလးႏွစ္ၾကာေနထုိင္ခဲ့ ေသာ ထုိစခန္းအမည္မွာ အုန္းျပန္႔ဒုကၡ သည္စခန္းျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံရွိဒုကၡသည္ စခန္းကိုးခုအနက္ ဒုတိယအႀကီးဆံုးစခန္း ႀကီးျဖစ္သည္။ တက္ခ႐ုိင္၊ ဖုတ္ဖတ္ၿမိဳ႕ တြင္တည္ရွိေသာ အဆိုပါ ဒုကၡသည္စခန္း မွာ လူဦးေရ ၄၀,၀၀၀ ၀န္းက်င္ရွိသည္ဟု ဆုိသည္။

          ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏စခန္းသည္ ေတာင္ ကုန္းေပၚတြင္တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ေလ တဟူးဟူးတုိက္ေလ့ရွိသည္။

          မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မ်ားတြင္ လူ အမ်ားစုမွာ ထမင္းကို သူ႔ထက္ငါ အလ်င္ စလုိခ်က္ျပဳတ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ စခန္း အတြင္းရွိ အိမ္တိုင္းလုိလုိမွ ထြက္ေသာ မီးခုိးမ်ားကို ျမင္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ မုိးလင္းလွ်င္ အလုပ္သုိ႔ ထမင္းထုပ္ယူသြား ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

          ဒုကၡသည္ စခန္းအတြင္းရွိ ေယာက္်ား အမ်ားစုမွာ စခန္းျပင္ပတြင္ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ေနၾကရၿပီး အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစု မွာေစ်းသည္မ်ားအျဖစ္လုပ္ကိုင္ၾကရ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းမ်ား တြင္ ေစ်းသည္မမ်ား၏ အၿပိဳင္အဆုိင္ ေရာင္းခ်ေနေသာအသံမ်ားကိုပါ ၾကားႏုိင္ ေပသည္။

          ညေနခင္းတြင္ အလုပ္မွျပန္လာ ေသာ ေယာက္်ားသားမ်ား၊ ေစ်းေရာင္း ျပန္လာေသာ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမွျပန္ လာေသာ ကေလးငယ္မ်ားျဖင့္ မိသားစု စံုစံုလင္လင္ ညေနစာ စားေသာက္ေန ၾကသည္ကိုလည္း ျမင္ႏုိင္သည္။

          သုိ႔ႏွင့္ ေန၀င္ၿပီးမုိးခ်ဳပ္ကာ ည ဘက္တြင္မူ အသံမ်ား တိတ္ဆိတ္ေန သည္။ လမ္းမီးမ်ားလည္း မရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္ လည္း ပုိက္ဆံရွိေသာလူအခ်ဳိ႕မွ မီးစက္ မ်ားေမာင္းကာ အျခားေသာအိမ္မ်ားကို အခေၾကးေငြျဖင့္ ညေန ၆ နာရီမွ ည ၉ နာရီထိ ျဖန္႔ေ၀ေသာေၾကာင့္ အလင္း ေရာင္အနည္းငယ္ကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ေပ သည္။ အခေၾကးေငြအျဖစ္ မီးေခ်ာင္းတစ္ ေခ်ာင္းလွ်င္ လစဥ္ ဘတ္ ၉၀ (၃,၀၀၀ က်ပ္၀န္းက်င္)ႏွင့္ တီဗီႏွင့္ ေအာက္စက္ အတြက္ တစ္လ ဘတ္ ၄၀၀ (၁၂,၀၀၀ က်ပ္ခန္႔) ေပးရသည္။                       

          သုိ႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာမိသား စု အခ်ဳိ႕မွာမူ မီးမယူႏုိင္ၾကဘဲ ဖေယာင္း တုိင္ကုိသာ သံုးစြဲေနၾကရသည္။ စခန္းသူ စခန္းသားမ်ားအားလံုးတို႔သည္ ည ၉ နာ ရီထက္ေက်ာ္လြန္ပါက ရပ္ကြက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႔မသြားရန္ စခန္းဥပေဒရွိေသာ ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုမွာ မိမိတို႔ေနအိမ္မ်ား တြင္သာ ေနထုိင္ၾကၿပီး လမ္းမေပၚတြင္ ေခြးမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ရပ္ကြက္ လံုၿခံဳေရးမ်ားသာလွ်င္ရွိေပသည္။ ညဥ့္နက္ ပိုင္းတြင္ စခန္းတစ္ခုလံုးသည္ ေမွာင္မည္း ၿပီး ေၾကာက္စရာ အလြန္ေကာင္းလွသည္။

          ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏ ၾကားရတတ္ သည့္ သတင္းတစ္ခုရွိသည္။ ယင္းမွာ ထုိင္း လူမ်ဳိးမ်ားမွ ျမန္မာမ်ားအေပၚ မတရားျပဳ က်င့္ အႏိုင္ယူျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုကၡ ေပါင္းစံုေရာက္ေနသည့္ၾကားထဲမွ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိ ေပသည္။

          ဥပမာ- ေငြတုိးထုတ္ေခ်းသူမ်ား ေငြတုိးမေပးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ရရာရိကၡာ မ်ားကို မတရားသိမ္းယူျခင္းမ်ားလည္း အၿမဲ မျပတ္ ျဖစ္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။

          ထုိသုိ႔ေသာ အျခင္းအရာမ်ားကို ေန႔ စဥ္ႏွင့္အမွ် ျမင္ေတြ႕လာခဲ့ရေသာ ကြၽန္ေတာ့္ အဖို႔ တတိယႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ခြင့္ရေရး အတြက္ သည္မွာလာေနေနရသည့္ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚ ေျပာသေလာက္ မလြယ္မွန္းလည္း က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နားလည္သေဘာေပါက္ လာခဲ့သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ကြၽန္ေတာ္ သည္ တရား၀င္ဒုကၡသည္စာရင္းမ၀င္ ေသးေခ်။ ထုိသုိ႔စာရင္း၀င္ႏုိင္ရန္ ရပ္ကြက္ မွဴးလည္း မကူညီႏုိင္ေပ။

(Photo: Metta Dhammavadi's gallery)

ဒုကၡကိုအေရာင္ဆုိးထားတယ္

          ထုိလူမ်ားထဲမွအမ်ားစုမွာ တတိယ ႏုိင္ငံသို႔သြားရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အလွည့္ မည္သည့္အခါမွ က်ေရာက္မည္ကုိသာ ေတြးေနမိေတာ့သည္။

          ကြၽန္ေတာ္ေနေသာ ဒုကၡသည္စခန္း တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ေပါင္းစံုႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား အခ်ဳိ႕ကိုလည္းေတြ႕ခဲ႔သည္။ ကရင္ဒုကၡသည္  မ်ားကေတာ့ လူဦးေရ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။

ကရင္ကရင္ ဘာကိုျမင္ ~ ဟိုေရွ႕နားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးကင္

   ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီး ကရင္အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ လုပ္ျပန္ပဟလို႔ ရုတ္ခ်ည္း ထင္

ေကာင္း ထင္မိႏိုင္ၾကမယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ဟုတ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ၊ ႏွစ္ခုလံုးလည္း မွန္ပါတယ္ ။

တရားသူႀကီးက ဖတ္တဲ့သူပဲေလ ။ 

   ပထမတစ္ခ်က္ ေျပာလို႔ရတာက က်ေနာ္ဟာ ကရင္တစ္ေယာက္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္မွတ္

ထားလို႔ ေရးတာပါလို႔ ေျပာရမယ္ ။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ့္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ (identity) ကို က

ရင္ရယ္လို႔ ခံယူ သတ္မွတ္တာေၾကာင့္ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ရတယ္ ။ [ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ (identity) အ

ေၾကာင္း အေသးစိတ္ကေတာ့ ရွည္လို႔ ေနာက္မွ ထပ္ေရးပါ့မယ္] ။

   ေနာက္တစ္ဆင့္က ကရင္ျဖစ္ရံုနဲ႔ ေဝဖန္ဖို႔ ၊ ေထာက္ျပဖို႔ ၊ ျမင္တာေတြေျပာဖို႔ တာဝန္ရွိသလား ။

   အမွန္ကေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ မယူဆဘူး ။ ပတ္သက္ယွက္ႏြယ္ေနတဲ့ ၊ ေျပာင္းလဲ

လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ေနာက္ခံတူညီသူေတြအတြက္ အသားလြတ္ နင္းေျခမခံရေလေအာင္ ၊ မတရား အ

ႏိုင္က်င့္ မခံရေလေအာင္ ၊ လိုသလို ထင္တိုင္းလွည့္ပတ္လို႔ မရရေလေအာင္ ျမင္မိသတိရတာေလး

ေတြကို တင္ျပလက္တို႔ရံု ေလာက္ပါ ။ ဝတၱရားနဲ႔ အသိစိတ္အေပၚ အေျခခံၿပီး ဘယ္သူမွလည္း မ

နစ္နာေစမယ့္ အေျဖနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြက ပိုၿပီးသိျမင္လာဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္

ေလး တစ္ခုႏွစ္ခုသာသာပါ ။ 

 က်ေနာ္ယံုၾကည္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ။ 

 Butterfly Effect ပါ ။ က်ေနာ့္ရဲ့ လိပ္ျပာေတာင္ပံ တစ္ခတ္စာေလးဟာ ၊ ယံုၾကည္လက္ခံသူ

သို႔မဟုတ္ ဒါကိုအေျခခံၿပီး စိတ္ကူးစိတ္သန္း အသစ္ေတြနဲ႔ ထပ္ဆင့္ပြားမႈေတြ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၊

ေလာကဓံ တစ္ပတ္အျပည့္မွာ မုန္တိုင္း ငယ္ေလးေတြလို အားေကာင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈေလး

ေတြ ရွိလာေကာင္းရွိလာႏိုင္ပါတယ္ ။

   က်ေနာ္ေရးတဲ့ ေျပာတဲ့အရာတိုင္းဟာ အမွန္မျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ အားလံုးကို လက္ခံလိုက္ေလွ်ာက္

စရာလို႔လည္း မျမင္မိပါ ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြကိုအေျခခံၿပီး စိတ္ကူးစိတ္သန္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေပၚလာဖို႔အ

တြက္ ေစ့ေဆာ္မႈ ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္ၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ 

(၁)  ေခတၱအားလပ္ခ်ိန္ 

   ခုမ်ား ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္တပ္ထားသလိုပဲ အားကစား

ပြဲတစ္ပြဲမွာ ေခတၱအားလပ္ခ်ိန္ ယူထားသလိုပါပဲ ။ ၿပီးရင္ ဆက္ေဆာ္ၾကမယ္ဆိုသလို ျဖစ္ေန

တယ္ ။

   ဒါကို ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကဘူးလား လို႔ေမးရင္ - လူတိုင္းလိုလို ျမင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ ။ ေျပာရင္ေတာင္

အားေညာင္းလြန္းလို႔ ။ အေပၚဖက္မွာ ကခ်င္ကိုေဆာ္လို႔ဝရင္ ကိုယ့္ဖက္လွည့္လာမွာ ေသခ်ာသ

ေလာက္ ရွိေနတာ မသိဘူးဆိုသူရွိရင္ေတာ့ အေတာ္ခြက်သူပဲလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္ ။ ဒီၾကားထဲ အား

နည္းတဲ့ SSA တို႔လို အဖြဲ႕ေတြက် ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ေနတာလည္း မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပဲေလ ။ 

   တစ္ဖက္မွာ ခက္တာက - တစ္အခ်က္ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မျဖစ္မေန လုပ္သင့္တယ္ ။ ႏွစ္အခ်က္ ၊

ျပည္မအစိုးရအဖြဲ႕ထဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တကယ္လိုခ်င္သူေတြ ရွိပံုရတယ္ ။ သံုးတစ္ခ်က္ ၊ အစိုးရ တက္

လုပ္ ေနသူေတြဆီမွာ အာဏာအျပည့္ဝ ရွိပံုကမရ ။ 

   လုပ္လို႔ျဖစ္ႏိုင္တာ တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ "ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူထားတာ

ကို “ဆိုင္းငံထား ဖို႔” ပဲ ။ ျပန္တိုက္မယ္လို႔လည္း ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ၊ လူသူရိကၡာလက္နက္ေတြ

ႀကိဳက္သလိုျဖည့္ဖို႔ ခြင့္ျပဳတာလည္း မဟုတ္ဘူး ၊ သေဘာတူခ်က္ကို ဖ်က္တာလည္း မဟုတ္ဘူး

ေလ ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ရွမ္းနဲ႔ ကခ်င္ေတြမွာ ထိုးစစ္ေတြ ရပ္တန္႔ေပးဖို႔ ၊ ယံုၾကည္မႈတည္

ေဆာက္ဖို႔ ၊ လူထုနဲ႔ အဖြဲ႕စည္းအတြင္း အေၾကအလည္ ျပင္ဆင္ဖို႔ ၊ ျပည္မနဲ႔ တစ္ဆင့္ခ်င္း ပူးေပါင္း

အေျဖရွာ ညွိႏႈိင္းဖို႔ေတြေပါ့ ။ 

   ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကခ်င္ေတြအပါဝင္ အျခားအဖြဲ႕စည္းေတြကို အေလးထားရာေရာက္ၿပီး

ကိုယ့္ဖက္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအရ လုပ္သင့္တဲ့ ၊ လုပ္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ေဘာင္အတြင္းက တစ္ခ်က္ကို

လုပ္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ 

   တစ္ေနရာမွာေတာ့ ရိပ္ကနဲ ေတြ႕မိလိုက္ပါတယ္ ။ မီးရထားဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက တိုက္ပြဲ

ေတြေၾကာင့္ ရွမ္းအဖြဲ႕ေတြကို အားနာတယ္ဆိုလားပဲ ။ KNU လည္း ဆိုင္းငံ့စရာလို လုပ္စရာရွိ

တာေတြလုပ္ၿပီး အားနာလိုက္ရံုပါပဲ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တကယ္လိုခ်င္သူကို အားနာတာပဲေလ ၊ အား

နာသင့္ပါတယ္ ။ 

က်ေနာ္ႏွင့္ ကညင္ဒံု တုိက္ပဲြ Posted by on June 28, 2010

၁၉၈ဝ-၁၉၈၄ ဝန္းက်င္ ကာလမ်ား။ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္၊ မာနယ္ပေလာတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ တပ္ေပါင္းစု NDF National Democratic Front မွ ဦးစီးဖြင့္လွစ္ေသာ ပထမ အႀကိမ္ေျမာက္ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္မဟာ (၇) မွေရြးခ်ယ္ေစလြတ္ေသာ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္ရင္း (၂၃) မွ သင္တန္းသား ၅ ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္ေစလြတ္လုိက္သည္။ ထုိစဥ္က အသစ္ဖဲြ႔စည္းလုိက္ေသာ တပ္ရင္း (၂၃) တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဗုိလ္လြီး (ဆံုး)၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴး မိမိ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး DKBA တုိ႔ျဖင့္ စတင္ဖဲြ႔ စည္းသည္။
ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ ေစလြတ္ျခင္းခံရေသာရဲေဘာ္ ၅ ဦးမွာ စာေရးသူ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီး ဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး၊ ရဲေဘာ္ သန္းျဖဴႏွင့္ ရဲေဘာ္အန္ေထာ္နီ တတိယႏုိင္ငံေရာက္တုိ႔ျဖစ္သည္။ တပ္မဟာ႐ံုးထုိင္မွဴးကုိ မိမိတုိ႔တပ္ရင္းမွ သင္တန္းသား စာရင္းကုိ ေပးၿပီး သင္တန္းအတြက္ လုိအပ္ေသာစစ္ဝတ္စံုမ်ား၊ စာအုပ္၊ စာေရးကရိယာမ်ားႏွင့္ သင္တန္းစာရိတ္မ်ားကုိ တပ္ေထာက္ထံသြား ထုတ္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္း (၂ဝ)၊ တပ္ရင္း (၂၁) တပ္မဟာ (၇) ဌာနခ်ဳပ္မွ အမ်ဳိးသမီး သင္တန္းသူမ်ားႏွင့္ KNDO တပ္ရင္း (၅) မွ သင္တန္းသားမ်ားကုိေတြ႔သည္။
Serve the People ျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္ၾက
မာနယ္ပေလာ စစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ တပ္မဟာ (၁)၊ တပ္မဟာ (၂)၊ တပ္မဟာ (၃)၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) ထုိစဥ္က တပ္မဟာ (၄) မျဖစ္ေသး၊ တပ္မဟာ (၆)၊ KNDO ဌာနခ်ဳပ္၊ ဗဟုိစစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္မွ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူမ်ားအျပင္၊ ရခုိင္ျပည္လြတ္ ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား၊ ကရင္နီတပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းမ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းအမ်ဳိးသမီးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစုစုေပါင္း ၁၂ဝ ဦးတက္ေရာက္သည္။ သင္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴး N.Zaw Tan ကခ်င္၊ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးေစာသိန္း ကရင္ (ကြယ္လြန္)၊ နည္းျပခ်ဳပ္မွာ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူလက္နက္ခ်၊ ဗုိလ္မွဴးထြန္းတင္ (ကြယ္လြန္)၊ အျခားသင္တန္းမွဴးမ်ားမွာ ဗုိလ္ေရာ့ကက္၊ လက္ရွိသင္တန္းမွဴးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ေသေဂး၊ တပ္ရင္း (၂ဝ၂) တပ္ရင္းမွဴး ဆရာရစ္ ကီ Ricky ကြန္မန္ဒုိ၊ မန္းေငြေအာင္ ဗုိလ္မွဴးေသာသီ ၿမိဳ႕ျပေျပာက္က်ားအဖဲြ႔ႏွင့္ပါသြားၿပီး ဖမ္းဆီးခံေနရသူမ်ားျဖစ္သည္။ တျခားသင္ တန္းဆရာမ်ား ရွိေသးသည္၊ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
မွတ္ခ်က္…
စာေရးသူႏွင့္အတူ အပတ္စဥ္တခုထဲ ဗုိလ္သင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့သူမ်ားမွာ မွတ္မိသေလာက္ ဗုိလ္ကနဲမီး တပ္မဟာ (၇) တတိယ ႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္လွေဝ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ထြန္းထြန္း တပ္ရင္း (၁ဝ) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ေဖါဒုိ (၁ဝ၁) ယခု တပ္ရင္း (၁ဝ၁) တပ္ရင္းမွဴး၊ ဗုိလ္က်ား တပ္မဟာ (၂)၊ ဗုိလ္မူသီြေဂါ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္လြမ္းထူးျမတ္၊ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္မူကယ္ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္ေလာရင့္ lawrance (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ဟန္စိန္ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ကေရာကရ၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) လက္နက္ခ် ဗုိလ္သင္တန္း၌ စစ္ေရးႏွွင့္ပတ္သက္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ား စစ္ေရးျပ၊ လက္နက္ႀကီး လက္နက္ငယ္ပစ္ နည္း၊ ျဖဳတ္နည္း၊ တုိက္ပဲြစစ္မႈေရးရာ၊ ေျပာက္က်ားစစ္၊ လႈပ္ရွားစစ္၊ ႏုိင္ငံေရးဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္ေသာ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ စစ္ေရးလမ္းစဥ္၊ စည္း႐ံုးေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ေျမယာလမ္းစဥ္၊ ဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္၊ တပ္ေပါင္းစု၊ တရား ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး စသည့္ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ၆ လတုိင္တက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၾကသည္။
သင္တန္းကာလမ်ားအတြင္း လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ရန္လႈိင္းဘဲြၿမိဳ႕နယ္ရွိ တေကာတုိက္ပဲြတြင္လက္ေတြ႔သြားတုိက္ရသည္။ ဗုိလ္ေလာင္း တပ္ဖဲြ႔အား တပ္စု ႏွစ္စုဖဲြ႔လုိက္သည္။ တပ္စု (၁) အား စာေရးသူ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး၊ တပ္စု (၂) အား ဗုိလ္ကနဲမီး ၾသစေၾတလီးယားႏိုင္ငံ ေရာက္မွ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ စုစုေပါင္းဗုိလ္ေလာင္း ၆ဝ လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ၾကသည္။ စက္ေလွႏွစ္စီးႏွင့္ မယ္သေဝါ အထိသြားၿပီး၊ ေမာ္ ေတာ္ကားမ်ားျဖင့္ ရွမ္းရြာသစ္အထိပုိ႔သည္။ ထုိေနာက္ေျခလ်င္ေရွာက္ၾကသည္။ တေရဖုိးကီြးေရာက္ေတာ့ လက္နက္ႀကီးသံမ်ား ၾကား ေနရပါၿပီ။ အျမန္ခ်ီတက္ရန္ အမိန္႔ေရာက္လာသည္။ မိမိတပ္စု႐ုံးတြင္ ၆ဝ မမတလက္၊ ဗံုးသီး ၅ဝ ပါသည္၊ ဧည့္ရဲေဘာ္သုိမီြး ဝန္ထမ္း ၃ ေယာက္ပါသည္။
တပ္ေနရာခ်မည့္ေနရာမေရာက္မီ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူႏွင့္ ဗုိ္လ္လွေဝတုိ႔၏ လက္နက္ႀကီးအဖဲြ႔ႏွင့္ေတြ႔သည္။ ထုိမွတဆင့္ တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ခဲြ (၃) ဗုိလ္ႀကီး ေအာင္လင္းအဖဲြ႔ၾကား ေနရာလပ္တြင္ တပ္ခ်ခုိင္းသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ေနရာခ်သည္၊ ႏွစ္ေယာက္ တက်င္းတူး သည္၊ ရန္သူ႔အလာကုိေစာင့္သည္။ ထမင္းမစားရေသး၊ ေရဘူးထဲ၌ ေရသာရွိသည္။ ထမင္းထုတ္ေရာက္လာသည္။ ထမင္းထုပ္ကုိ စား ဖို႔ဖြင့္ေတာ့ သုိးနန္႔ထြက္လာသည္။ မထူးပါဘူး ဗုိက္ျပည့္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ တထုပ္လံုး ကုန္ေအာင္စားၿပီး ဗုိက္ျဖည့္လုိက္သည္။

ဖါးကပ္ တုိက္ပဲြ Posted by on June 15, 2010

ဖါးကပ္ တုိက္ပဲြကုိမေဖၚျပမီ စစ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စစ္သ ေဘာထားတခ်ဳိ႕ကုိ တင္ျပလုိသည္။
The purpose of the revolutionary war is peace“ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပဲြ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ သည္” ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ စစ္တုိက္ေနျခင္းသည္ တပါးသူကုိ ကၽြန္ျပဳ၊ အႏုိင္ က်င့္၊ ေစာ္ကားရန္မဟုတ္၊ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရး၊ တန္းတူ ေရး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ က်ဴးေက်ာ္လာမႈကုိ ခုခံသည့္ တရား ေသာစစ္ပဲြကုိ တုိက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္၊ နံနက္ ၉းဝဝ နာရီ၊ ကရင္ ျပည္နယ္၊ ဖါးအံခ႐ိုင္၊ ပုိင္က်ဳံၿမိဳ႕နယ္ရွိ တပ္မဟာ (၇)၊ တပ္ ရင္း (၁၉)၊ စစ္ေၾကာင္း (၁) တာဝန္က်ရာ စစ္ေဒသတခြင္လံုး ေဟမႏၱေဆာင္းလရာသီ၌ ေဆာင္းႏွင္းျမဴတုိ႔ျဖင့္ ေအးျမေနလင့္ကစား ႏုိင္ငံေရး စစ္ေရးမတည္ၿငိမ္ မေအးခ်မ္းေပ။
တပ္မ (၄၄) ၊ ကြပ္ကဲမႈေအာက္၊ တပ္ရင္းမ်ား၊ ၾကဴပင္ခုတ္ ၾကဴငုတ္မက်န္ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာခင္းလွ်က္ရွိသည္။ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာ လူထုႏွင့္ အဆက္ျဖတ္၊ သတင္းျဖတ္၊ ရိကၡာျဖတ္၊ သတ္ျဖတ္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း၊ တရုပ္ျပည္သိမ္းပုိက္ ေရးစစ္ပဲြကာလ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား က်င့္သံုးခဲ့သည့္ Three All ေပၚလစီ အတုိင္းျဖစ္သည္။
Kill all အားလံုးသတ္။
Burn all အားလံုးမီးရွိဳ႕။
Destroy all အားလံုးဖ်က္ဆီး တုိ႔ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ကရင္ျပည္တြင္း၌၎၊ ဘဝတူညီအစ္ကုိေတာ္ လူမ်ဳိး စုမ်ားနယ္ေျမမ်ား၌၄င္း ရန္သူမ်ား ဤအတုိင္း က်င္းသံုးေန သည္မွာ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း (၁) သည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ ယခု တပ္မဟာ (၇) တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္သူရ ေစာေဂ်ာ္နီ အနီး ကပ္ကြပ္ကဲမႈျဖင့္ ပုိင္က်ဳံၿမိဳ႕နယ္တြင္လႈပ္ရွားလွ်က္ ေနာတဲခီးရြာ၌ တပ္ခ်ထားသည္။ ထုိစဥ္ကာလ၌ တပ္ခဲြ (၁) သည္ ဗုိလ္ႀကီးဖါးခလုိ ဦးစီး၍ တပ္မဟာ (၄) ဘိတ္၊ ထားဝယ္ခ႐ိုင္၌ တာဝန္သြားယူေနရသည္။ တပ္ခဲြ (၂) အား ဗုိလ္ႀကီးလူးစီ (ဆံုး) ၊ တပ္ခဲြ (၃) အား ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း မယ္ပရ တပ္ခဲြ (၄) အားမိမိ၊ တပ္ခဲြ (၅) အားဗုိလ္ႀကီးေဂ်ာ္ျဖဴ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေဂ်ာ္နီ၏ညီ) စစ္ေၾကာင္းဌာနခ်ဳပ္ တပ္ခဲြအား ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါးတုိ႔အသီးသီး အုပ္ခ်ဳပ္မႈျပဳထားသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တပ္ရင္းမွဴးမွာ ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေမာင္ထြန္း(ဆံုး) ျဖစ္ သည္။ တပ္ေရးဗုိလ္ ႀကီး႐ံုးထုိင္မွဴးမွာ ဗုိလ္မွဴးထြန္းႀကိဳင္(ဆံုး) တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ကၽြန္ုပ္တုိ႔သည္ တပ္မ (၄၄) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ရွိ ခမရ (၃) ႏွင့္ (၅) တပ္ရင္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ အကဲ ခတ္လ်က္ရွိသည္။ ကရင္အမိ်ဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူတဦးျဖစ္လာႏုိင္ေသာ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ “က်ေနာ္တုိ႔ ဒီလုိစစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ လႈပ္ရွားေနရင္ ဒီေကာင္ေတြ ဝင္တုိးရဲမွာ မဟုတ္ဘူး”
တပ္အနည္းစုကုိသာျပၿပီး က်န္စစ္ေၾကာင္းကုိ ေျဖာက္ထားမယ္၊ က်ေနာ္နဲ႔ တပ္စိတ္တစိတ္ ပုိင္က်ဳံရန္သူ႔ စခန္းနားကျဖတ္ၿပီး ကစုိ ရြာမွာ အေယာင္ျပမယ္။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေနျပမယ္။ စစ္ၾကာင္းက ဒီမွာပဲဲ ခုိေနဦး။ သံုးရက္ေလာက္ခုိၿပီးမွ ညဘက္ ညာမေရာဘက္ ကေန ဖါးကပ္ ကုိဝင္၊ ဟုိေရာက္ရင္ တပ္ခ်၊ ပတ္လည္ ကတုတ္က်င္းတူး၊ ခံစစ္ စီမံခ်က္ခ်၊ က်ေနာ္ ရန္သူကုိ ဒီဘက္ဆဲြေခၚလာမယ္၊ လုပ္႐ုိး လုပ္စဥ္အတုိင္းပဲဲ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ေသနတ္မရရင္ ေမာ္ထူး ရမယ္၊ အားလံုးရွင္းလား။”ဟု ညြန္ၾကားခ်က္ေပးၿပီး တပ္စိတ္ တ စိတ္ႏွင့္ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
မွတ္ခ်က္…
ေမာ္ထူး စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ ေဆးေပါလိပ္ျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ရန္သူ႔ေသနတ္မရပါက ႀကိမ္ဒဏ္ ၂၅ ႐ုိက္ခံရမည္၊ တပ္ မွဴးတပ္သားမေရြး က်ခံရမည့္ပစ္ဒဏ္ျဖစ္သည္။ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြျဖစ္တုိင္း ရန္သူ႔လက္နက္မရပါက တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မွာ တုိက္ပဲြရွံဳးသည္ဟု သံုးသပ္သည္။ မိမိတပ္မေတာ္ကုိ ရန္သူ႔လက္နက္ျဖင့္ အင္အား ျဖည့္တင္းရမည္ဟူသည့္ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးေပၚလစီတခုျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ ႏုိင္ငံတကာ စစ္ပါရဂူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ တ႐ုတ္စစ္ပါရဂူ ဖံုသက္ဝုိင္၊ ေမာ္စီတုန္း၊ ငုယင္ဂီယပ္ (ဇပ္)၊ ေခ်ေဂြဗါးရား၊ ေဂ်ာ့ခ်္ ဂရီးဗတ္စ္ (George Grivas) ဆြန္ဇူး၊ ကေလာ့ဇ္ဝစ္၊ လစ္ဒယ္ဟတ္၊ လက္ဝဲသုနရ စသည့္စစ္ပါရဂူမ်ား ၏ သင္ၾကားမႈမ်ားကုိ ဖတ္ခဲ့ဘူး၊ သင္ခဲ့ဘူးျခင္း ရွိမရွိကုိမူ မသိ၊ သို႔ေသာ္ စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသုိလ္မရွိဆုိသည့္ စစ္ ဒႆနကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့သည္ဟု ထင္သည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာမွ သင္ယူရရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
“ရန္သူကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္စား၊ ျမဴဆြယ္ က်ဳံးသြင္းၿပီး အလွ်င္အျမန္တုိက္”
“တုိက္ပဲြတုိင္း အလစ္အငုိက္ယူ”
“ရန္သူရဲ႕ အားနည္းတဲ့ အပုိင္းကုိတုိက္”
“မႏုိင္ပံုေပၚရင္ အစီအစဥ္ရွိရွိ ဆုတ္” (All warfare is base on deception) ဆုိသည္ “ေျပာက္က်ားစစ္” တုိက္ နည္းဗ်ဴဟာကုိ စစ္သားဘဝက သင္ၾကားမွတ္ယူထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ တပ္စိတ္တစိတ္ႏွင့္ စတင္လႈပ္ရွားလုိက္သည္ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ယက္ကုိ ျဖန္႔ၾကဲထားသည့္ ရန္ သူ႔ ေထာက္လွန္းေရးမ်ားမွ … “ငေပြး ဂေယာင္နီလာ အငယ္တခုနဲ႔ ကစုိ ဘက္ထြက္သြား” ဟူ၍
မွတ္ခ်က္…
ငေပြး၊ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ နံႏွိမ္ေခၚသည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ လက္သံုးစကား။ ဂေယာင္၊ ဂငယ္၊ ေဂ်ာ္ စကားေျပာစက္ လွ်ဳိ႕ ဝွက္သေကၤတအေခၚအေဝၚ။
နီလာ၊ နငယ္၊ နီ၊ ဂေယာင္နီလာ ေဂ်ာ္နီအငယ္တခု၊ တပ္စိတ္တစိတ္၊ အလတ္တခု၊ တပ္စုတစု၊ အႀကီးတခု၊ တပ္ခဲြတခဲြကုိဆုိလုိသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ ကစုိ ေရာက္ၿပီးအၿငိမ့္ငွားသည္။ ထုိအၿငိမ့္အဖဲြ႔ကုိ ဖါးကပ္ သုိ႔ ေခၚခဲ့ပါၿပီး။ ရန္သူကုိ ဖါးကပ္ သုိ႔ျမဴဆြယ္ ၍ က်ဳံးသြင္းရန္ ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ စစ္ေၾကာင္းသည္ စီမံခ်က္အတုိင္း ညာမေရာ မွတဆင့္ ဖါးကပ္သုိ႔ ည ၉ နာရီတြင္ ေရာက္ ရွိသြားေတာ့သည္။
တပ္ခဲြမ်ား သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာ၌ ေနရာယူျခင္း၊ ကတုတ္က်င္း တူးျခင္း၊ ပစ္ပုိင္နယ္ ရွာေဖြသတ္မွတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး၊ တပ္ခဲြရွိ ရဲေဘာ္မ်ား တဝက္ပဲြၾကည့္ တဝက္ကင္းခ်ရန္ ညြန္ၾကားလုိက္သည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ငွားလာေသာ အၿငိမ့္အဖဲြ႔သည္ ဖါးကပ္ရြာ၌ စတင္ ကျပလွ်က္ရွိသည္။
ဆုိင္းသံ၊ ဗံုသံက တညံညံ …
ရယ္သံက တေဝါေဝါ …

က်ေနာ္ႏွင့္ ဖလူး တုိက္ပဲြ Posted by on June 26, 2010

က်ေနာ္တုိ႔တပ္ဖြဲ႔ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔ ဝမ္းခါသစ္တုိက္ပဲြၿပီး တပ္ ေနရာခ်ိန္းရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ေနခဲ့ေသာ ထိပ္တုိက္ေနရာသည္၊ ၁ဝ၁ စခန္းတြင္းရွိ အမာခံတပ္ဖဲြ႔မ်ား တပတ္တႀကိမ္သြားေရာက္ တာဝန္ယူ ရေသာေနရာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ တပတ္ျပည့္ၿပီးျဖစ္၍ ထုိေနရာသုိ႔ ၁ဝ၁ မွ ဗုိလ္ႀကီးေဖါဒုိ ယခု ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီး ၁ဝ၁ တပ္ရင္းမွဴး၊ မိမိႏွင့္ NDF ဗုိလ္ သင္တန္းအပတ္စဥ္ ၁ အတူတက္ခဲ့သူျဖစ္သည့္ အဖဲြ႔လာေရာက္တာဝန္ယူ မည္ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔ ေနာက္ပုိင္းသုိ႔ျပန္လည္ေနရာယူ၍ အနားယူ မည္ ျဖစ္သည္။
ေနာက္ပုိင္းသုိ႔ျပန္လည္အနားမယူမီ မိမိတုိ႔ ရန္သူထံမွ သိမ္းဆီးရရွိေသာ လက္ နက္မ်ဳိးစံု ၇၉ လက္အား ၁ဝ၁ တပ္ရင္းမွဴးသုိ႔ ဆက္သြယ္ေရးစက္ PRC တလံုး ကုိအပ္ၿပီး က်န္လက္နက္မ်ားအား မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔ကုိတပ္ဆင္ရန္ ယူထားလုိက္ သည္။ သိမ္းဆီးရလုိက္ေသာ လက္နက္မ်ားမွာ ကာဘုိင္၊ ဂ်ီ ၂ ၊ ၃ ၊ ၄ ၊ M ၇၉ ၊ BA ၉၃ ၊ Browning Pistol ၂ လက္၊ ျဖစ္သည္။
မွတ္ခ်က္…
ဝမ္းခါသစ္တြင္ သိမ္းပုိက္ရရွိလုိက္ေသာ ရန္သူ႔လက္နက္မ်ားျဖင့္ မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔ကုိ တတ္ဆင္သည္။ ထုိလုပ္နည္းသည္ ကရင္အမ်ဳိး သား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ တပ္မေတာ္ေထာက္ပံ့ေရး မူ ၃ ရပ္အနက္၊ မိမိတပ္မေတာ္ကုိ ရန္သူ႔လက္နက္ျဖင့္ ေထာက္ပံ့ရ မည္ဟု လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း က်င့္သံုးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သိမ္းပုိက္ရရွိထားေသာ Browning Pistol ၂ လက္အား မိမိတပ္ဖဲြ႔၏ တပ္စုမွဴးႏွစ္ဦးအား ဆုအျဖစ္ေပးလုိက္သည္။ မိမိကုိင္ေဆာင္ထားေသာ Browning Pistol မွာ ဖါးကပ္တိုက္ပဲြတြင္ သိမ္းပုိက္ရရွိထား ေသာ မ ၃ ဗုိလ္ျမင့္ေအာင္ (သုိ႔မဟုတ္) ဗုိလ္ျမင့္ဝင္းၾကဴ၏ ပစၥတုိျဖစ္သည္၊ နံပါတ္မွာ T-4774 ျဖစ္သည္။ မိမိခံယူခ်က္မွာ အထက္ အရာရွိမွ ထုတ္ေပးေသာ၊ ကုိယ္ပုိင္ေငြျဖင့္ဝယ္ယူေသာ ပစၥတုိကုိစစ္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတြင္ ခ်ိတ္ျခင္းထက္၊ ရန္သူ႔ထံမွသိမ္းဆီးရရွိေသာ ပစၥတုိကုိ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ခ်ိတ္လုိသည္။
မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔တြင္ လက္နက္အင္အားေတာင့္တင္းလာၿပီးျဖစ္သည္။ စာရင္းအရ ၇၉ လက္ တင္ျပထားေသာ္လည္း မိမိတုိ႔ ရဲေဘာ္မ်ား ေဝၚေလ ေအာက္စခန္းျပန္ေရာက္ေသာအခါ စာရင္းထက္ပုိမ်ားေနသည္။ ကာဘုိင္ ေလးလက္၊ M ၇၉ သံုးလက္တုိ႔ကုိျဖဳတ္ၿပီး ေၾကာ ပုိးအိပ္ထဲ ဝွက္ယူလာခဲ့သည္။
“ေဟ့ ေကာင္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိလုပ္ခဲ့တာလဲ။”
“က်ေနာ္တုိ႔က ကာဘိုင္နဲ႔ M ၇၉ ကုိ ရည္းစားထက္ပုိခ်စ္တယ္ဗ်၊ အသက္ေပးၿပီး တုိက္ယူခဲ့ရလုိ႔ပါ”
“ေကာင္းတယ္ကြာ၊ ဒုိ႔တပ္လဲ တုိးခ်ဲ႕ဖဲြ႔စည္းဖုိ႔ျဖစ္ေတာ့ ေသနတ္လုိေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ၊ တပ္စိတ္တစိတ္ အနည္းဆံုး တပ္စိတ္မွဴးကုိ ကာဘုိင္၊ ဒုတိယတပ္စိတ္မွဴးကုိ M -၇၉ ၊ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ Team leader ကုိ RPD စက္လတ္ တပ္ဆင္ေပးဖို႔ စဥ္းစားထားတယ္” ေျခမႈန္းေရးလက္နက္အင္အားေကာင္းေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ RPG ၂ ၊ ၅ ၊ ၇ လုိေနတယ္ဗ်။ ဘယ္လုိရေအာင္လုပ္ရမလဲလုိ႔ စဥ္းစားေတာ့၊ တပ္မဟာ (၆) မွာ KE Kawthoolei Engineer ဌာနရွိသည္၊ တာဝန္ခံက ဖူးေရာ္ဘင္ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ထုတ္လုပ္တဲ့ ဌာနျဖစ္ သျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔လုိအပ္ေနေသာ လက္နက္ထုတ္ေပးႏိုင္သည္၊ ထုိေၾကာင့္ သူ႔ဆီသြားၿပီးအပူကပ္သည္။
“ဖူး က်ေနာ္တုိ႔ RPG လုိခ်င္တယ္” “ဟ ေကာင္ေတြ၊ အလကား ဘယ္ရမလဲကြ” “ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ပုိက္ဆံမွ မရိွတာ” “ဒီလုိဆုိ ငါ့ေျပာင္းဖူးေတြ ခြာေပးရမယ္” “ျမတ္စြာဘုရား ေျပာင္းဖူးေတြကုိ လက္သဲနဲ႔ခြာေပးရ မယ္” တဲ့။ “ငါနဲ႔ တပ္စိတ္တစိတ္လုိက္ခဲ့” ဟု ညႊန္ၾကားၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ဖူးေရာ္ဘင္ KE စခန္းတြင္ေျပာင္းဖူးသြားခြာေနပါေတာ့သည္။ လက္သဲေတြ နာလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ေတာင္ယာတခုလံုးကထြက္သည့္ ေျပာင္းဖူးသီးမ်ားကုိ ခြာေနၾကသည္။ ဖူးေရာ္ဘင္ကလည္း ဘယ္ေလာက္အခိုင္း ရက္စက္သလဲဆုိ လွ်င္၊ ေတာင္ယာပါ ဆက္ခုတ္ခုိင္းလုိက္ေသးသည္။ မတတ္ႏိုင္၊ ဆက္ခုတ္ေပးၾကစဥ္ စစ္ဆင္ေရးလုပ္ငန္းတခု ေပၚထြက္လာသျဖင့္ မိမိတုိ႔ စခန္းသုိ႔ျပန္ရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္၊ KE လုပ္ RPG ၂ ႏွစ္လက္ အျပင္ RPG ၇ တလက္ ၆ဝ မမ တလက္ပါ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပး လုိက္ပါသည္။
“ပင္ပန္းခဲ့သမွ်အားလံုး ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ မသိေတာ့ဘူးဗ်ား” ဟု RPG ကုိဖက္ထားၿပီး ေျပာလုိက္သူကေတာ့ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ (မြစၥလင္သူရဲေကာင္း) ရဲေဘာ္ဘာဂ်ာမြတ္ျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္မ်ား ေပ်ာ္မဆံုးတျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေဝၚေလ စခန္းသုိ႔ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာၾကပါ ေတာ့သည္။
က်ေနာ္တုိ႔ စခန္းတဘက္တြင္ ၾကံခင္းရွိသည္။ ၾကံခင္းရွင္က သူ႔ၾကံေတြ ရဲေဘာ္မ်ားကုိေပးစားသည္။
“ရဲေဘာ္တုိ႔၊ ၾကံခင္းရွင္က ဒုိ႔ကုိ သူ႔ၾကံေတြ ေႂကြးတယ္ကြ၊ သြားစားလုိ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စခန္းထဲယူလာၿပီးမစားနဲ႔၊ အမုိက္႐ွဳတ္တယ္၊ ဟုိဘက္ကမ္းမွာပဲစား” ဟု
ညြန္ၾကားထားသည္။ ေနာက္ေန႔ မိမိစခန္းတြင္းေရာက္ေသာ္ စခန္းတြင္း၌ ၾကံဖတ္မ်ားျဖင့္ ႐ွဳတ္ပြေနသည္။
“ဘယ္သူေတြၾကံစားၿပီး အမႈိက္႐ွဳတ္ထားတာလဲကြ” ဟု ေမးရာေျဖသူမရွိသျဖင့္၊ အားလံုးတန္းစီခုိင္းၿပီး၊ “မင္းတုိ႔ကုိ ၾကံစားခြင့္ေပး တယ္၊ အမုိက္မခ်ဖို႔ေျပာတယ္၊ ခုဘယ္သူမွမလုပ္ဘူးဆုိေတာ့ ဘယ္ေခြးမသားက လာခ်တာလဲကြ”
“တရာခံမေတြ႔ရင္၊ မင္းတုိ႔အားလံုး အပစ္ရွိတယ္၊ ဒုတ္ယူမလား၊ ဒဏ္ယူမလား” ဟု
ေမးလုိက္ရာ၊ ေရွ႕ထြက္သတိဆဲြ ေျဖသူကေတာ့ မိမိသားေထြး ဆာဒူးဒူးဇန္၊ ယခု အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ခံယူၿပီးခ်ိန္၌ ေကာ္သူး ေလဇန္ ဟု အမည္ေျပာင္းလုိက္သည္ က၊ “ဒဏ္” ယူမည္ ဟုေျဖလုိက္သည္။ “ဒါဆုိ ရင္ မင္းတုိ႔အားလံုး ပါးစပ္ဟထား၊ စားၿပီးအမႈိက္ ပစ္အံုးကြ”
ရဲေဘာ္အားလံုး ပါးစပ္ဟထားၾကသည္။ ေပးတဲ့အပစ္ကုိ ခံယူၾကသည္။
မွတ္ခ်က္…
မိမိရဲေဘာ္မ်ားဘာ့ေၾကာင့္ မိမိအမိန္႔ကုိ နာခံၾကပါသနည္း။ ရဲေဘာ္ေတြကုိ ဘဝကျဖစ္တဲ့ သားေတြအျဖစ္သေဘာထားသည္၊ ေသြးက ျဖစ္တဲ့သားလုိ တတန္းထဲထားသည္၊ ေမတၱာေပးသည္၊ ေပးတဲ့ ေမတၱာေတြေရာင္ျပန္ဟပ္သည္၊ တန္းတူအခြင့္အေရးေပးသည္။ မိမိ ရဲေဘာ္မ်ားအတြင္း စေကာကရင္၊ အေရွ႕ပုိးကရင္၊ အေနာက္ပုိးကရင္၊ ရခုိင္၊ ဗမာ၊ ဘဂၤါလီကုလား၊ ကရင္ျပည္ဘြား မြစၥလင္မ်ားရွိ သည္၊ လူမ်ဳိးစံုသည္။ လူမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဖဲြ႔စည္းတားသည့္ ျပည္ေထာင္စုအငယ္ေလးျဖစ္သည္ဟု ခံယူသည္၊ သူတုိ႔ကုိေလးစားသည္ လခတ ျပားတခ်ပ္မွမရပဲ အမ်ဳိးနဲ႔တုိင္းျပည္အတြက္ေပးဆပ္ေနၾကသည့္ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ သားေကာင္းရတနာမ်ားအျဖစ္ ေလးစား တန္ ဘုိးထားသည္၊ စစ္ေျမျပင္တြင္ Follow Me Policy ကုိက်င့္သံုးသည္။ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေနရာေတြမွာ သူတုိ႔ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မထား၊ မလႊတ္၊ မိမိကုိယ္တုိင္ စစ္ေဆး၊ ၾကည့္႐ွဳၿပီး အႏၱရယ္ကင္းမွသူတုိ႔ကုိေနရာခ်သည္။ တန္းတူမႈ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ဒီမုိကေရစီ က်င့္သံုးမႈမ်ားေၾကာင့္ မိမိအမိန္႔ေပးမႈမ်ား ရဲေဘာ္မ်ားအတြင္း စိမ့္ဝင္လွ်က္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိအမိန္႔ကုိ နာခံၾကျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အေစာပုိင္းကာလ။
ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၊ တပ္မဟာ (၆) စစ္ေဒသ၊ ကုန္သြယ္ေရး ဂိတ္တခုျဖစ္ ေသာ ေသေဘာဘုိး စခန္းရွိသည္။ ကုန္သည္မ်ား ေန႔စဥ္ ေထာင္ဂဏန္းခ်ီ၍ လာေရာက္ၾကသည္။ အထမ္းသမားမ်ား၊ ကၽြဲ၊ ႏြား ကုန္ သည္မ်ား၊ အခ်ဳိမႈန္႔၊ အဝတ္အထည္၊ စက္ဘီးတာယာ စသည့္ တုိင္းျပည္မွလုိအပ္ေနသည့္ ပစၥည္းမ်ားလာေရာက္ဝယ္ယူေနၾကသည္။
၈၈ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ား ေသေဘာဘုိး စခန္းသုိ႔ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ေန႔စဥ္ လူ ၁ဝဝ ၊ ၂ဝဝ ၊ ၃ဝဝ ၊ မွ ေထာင္ဂဏန္းအထိရွိလာသည္။ ေသနတ္ေပးၿပီး ျပန္တုိတ္ၾကမည္၊ ေသနတ္ေပးရန္ေတာင္းဆုိလာၾကသည္။
တပ္မဟာ (၆) တက္မဟာမွဴး၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေရႊဆုိင္း
တေန႔ တပ္မဟာ (၆) မွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီးေရႊဆုိင္း (ကြယ္လြန္) ေနာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ KNU ဒုတိယဥကၠ႒ ႏွင့္ NDF ဥကၠ႒ ျဖစ္သူမွ မိမိအား ေတြ႔လုိေၾကာင္း အရာရွိတဦး လာေရာက္သတင္းပုိ႔သျဖင့္၊ သူ႔ႏွင့္ သြားေတြ႔သည္။ “ေသေဘာဘုိးစခန္းကုိေရာက္လာတဲ့ လူေတြျပန္ တုိက္ဖုိ႔ ေသနတ္ေတာင္းေနတယ္၊ ဒီအတုိင္းေပးလုိ႔ေတာ့မျဖစ္ဘူး၊ စစ္ေျမျပင္မွာ ဒု႔ိရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔ သင္တန္းေပး ရန္ လုိတယ္၊ ခင္ဗ်ားသင္တန္းေပးဖို႔စီစဥ္” ရန္ညြန္ၾကားသျဖင့္ သင္တန္းေပးႏိုင္မည့္ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ မိမိတပ္ဖဲြ႔အတြင္း၌ ရွာရသည္။
ရဲေဘာ္တင့္လြင္၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ ရဲေဘာ္ၿငိမ္းၿငိမ္း၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ေက်ာ္၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ရဲေဘာ္ထူးထူး (ဆံုး)၊ ရဲေဘာ္ေဇာ္ေဇာ္ (ဆံုး) ၊ ရဲေဘာ္ငမဲ (ေက်ာ္ဆန္း) အေမွာင္ထဲတြင္ ျခင္မျမင္ေလာက္ေအာင္မဲသည္၊ မြစၥလင္ရဲေဘာ္ (ဆံုး)၊ ရဲ ေဘာ္သန္းျဖဴ (မူးယစ္ေဆးဝါးမႈျဖင့္ ထုိင္းေထာင္တြင္ တသက္တကၽြန္းေထာင္က်ေန) စသည့္ရဲေဘာ္မ်ားျဖင့္ သင္တန္းမွဴးမ်ားအား ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေသေဘာဘုိးစခန္းသုိ႔ ခ်ီတက္သြားၾကသည္။
မွတ္ခ်က္…
မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔တြင္ လူမ်ဳိးစံုသည္၊ ကရင္စကားေျပာလုိ႔ တျခားလူမ်ဳိးမ်ားနားမလည္၊ ကရင္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ စေကာကရင္ စကားကုိ အ ေရွ႕ပုိးကရင္၊ အေနာက္ပုိးကရင္မ်ား အကုန္လံုးနားမလည္၊ လူမ်ဳိးျခားဆုိ ေဝးေရာ၊ စက္စကားေျပာရာတြင္၎၊ အခ်င္းခ်င္း စကား ေျပာၾကရာတြင္ ဗမာစကားကုိသာေျပာၾကသည္။

က်ေနာ္ ႏွင့္ ယြားေဟလူ သို႔မဟုတ္ ပိြဳင့္ ၄၉၁ အပုိင္း (၃) Posted by on May 19, 2010

စီမံခ်က္အဆင့္ ၁ ျဖစ္သည့္ ကီးဒုိကုန္း ခုိင္မာေရးကုိ စတင္ လုပ္ကုိင္ရန္ တပ္မွဴးမ်ားကုိ ေခၚယူလုိက္သည္။ ကီးဒုိကုန္း ထိပ္ရွိ ျခံဳႏြယ္။ မ်က္ေပါင္းမ်ား သစ္ပင္မ်ားကုိ စုေပါင္းရွင္းရန္ ဗုိလ္တင့္လြင္ႏွင့္အဖြဲ႔ ဝါးခုတ္ရန္ ဗုိလ္ေနာင္ေနာင္ႏွင့္အဖြဲ႔ အိမ္ ေဆာက္ဖို႔ အိမ္တုိင္ခုတ္ရန္ ဗုိလ္ေသာထူးအဖြဲ႔၊ ကီးဒုိကုန္းပတ္ လည္ ကတုတ္က်င္းထူးရန္ ဗုိလ္ေကာ္လာႏွင့္အဖြဲ႔တို႔ကုိ အသီး သီး တာဝန္ေပးအပ္လုိက္သည္။ ၇ ရက္ တပတ္အတြင္း အၿပီး လုပ္ကုိင္ၾကရမည္။ စီမံခ်က္အတုိင္း ရဲေဘာ္မ်ား တက္ညီလက္ ညီ လုပ္ကုိင္ေနၾကပါၿပီး။

img

The enemy of my enemy is my friend ဆုိသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း လုပ္ေဆာင္ရန္ မိမိတို႔ေတာင္ဘက္ပုိင္းရွိ (ဒညတ) ဗုိလ္ေသြးအဖြဲ႔ကုိ စည္း႐ံုးရန္ျပင္ဆင္သည္။ လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အားတို႔ကုိေလ့လာသည္၊ တပတ္အတြင္း ဗုိလ္ေသြးတို႔ အေျခအေနစံုကုိရရွိသည္။ ဗုိလ္ေသြးသည္ အန္းေထာင္း တဘက္ႏိုင္ငံတြင္းရွိ ရြာတြင္ ထုိင္းအမ်ဳိးသမီး ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေနသည္။
မွတ္ခ်က္…
ဗုိလ္ေသြးသည္ ေဒါက္တာမန္းျမင့္ဆုိင္၏ ညီအကုိဝမ္းကဲြေတာ္သည္၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) မွ မသကၤာသျဖင့္ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးျခင္းခံရစဥ္ အ ညႇင္းခံထားရသျဖင့္ KNU ကို စိတ္နာေနသူျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ လူအင္အား ၃ဝ ခန္႔ရွိၿပီး လက္နက္ ေလးငါးေျခာက္လက္ခန္႔သာ ရွိသည္ဟု သိရွိရသည္။ ဗုိလ္ေသြးႏွင့္ေတြ႔ရန္အတြက္ ဗမာစကားတတ္ေသာ ထုိင္းရြာသား ဦးေနေအး ကုိေခၚယူ “က်ေနာ္ ဗုိလ္ေသြးနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္။ သူ႔နဲ႔ေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ” ဟု ေျပာလုိက္သည္။ သံုးေလးရက္အတြင္း ဗုိလ္ေသြးႏွင့္ အန္းေထာင္းရြာတြင္ေတြ႔ သည္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚသားခ်င္းလည္းျဖစ္၊ မိမိအေၾကာင္းကုိ သိရွိထားၿပီး ဥကၠ႒ႀကီးမန္းဘဇန္၏ ဂုဏ္အရွိန္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ သည္ ဘာျပသနာမွ်မရွိဘဲ ေတြ႔ဆံုပဲြေခ်ာေမာေအာင္ျမင္ပါသည္။ စည္း႐ံုးေရး ပ႒မအဆင့္ေအာင္ျမင္သြားၿပီး ျဖစ္သည္၊ ဆက္လက္ စည္း႐ံုးရအံုးမည္၊။
ေနာက္တပတ္ ရိကၡာကိစၥ ခ်ံဳေဖါင္းတြင္ တပ္ေထာက္ဗုိလ္သန္းဝင္း ႏွင့္ ဝယ္ရန္အသြား ဗုိလ္ေသြး ကုိ ဝင္ေတြ႔သည္။ အိပ္ရာတြင္မူးေန သည္။ ေသာက္ထားသည္မွာ တပတ္ခန္႔ရွိေနေၾကာင္းသိရွိရသည္။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ ဗုိလ္ေသြးကုိသြားေတြ႔သည္။ ၎စခန္းသို႔သြား လည္ရန္ ဘိတ္ေခၚသျဖင့္သြားလည္သည္။ စခန္းကုိဝင္သည္ႏွင့္ ေဆးေျခာက္အနံ႔မ်ားႏွင့္ ဆီးႀကိဳသည္၊ ေဆးေျခာက္႐ွဴထားလို႔ထင္ သည္။ မ်က္ေစ့ႏွစ္ကြင္းစလံုးနီရဲေနၾကသည္၊ စစ္ဝတ္စံုဝတ္ ထားသူတဦးႏွစ္ဦးသာရွိၿပီး က်န္အရပ္ဝတ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ ကီးဒုိ ကုန္းေတာင္ထိပ္ပတ္လည္၌ ၁ဝ လန္ကြာ တဲအိမ္မ်ားေဆာက္ၿပီးေနပါၿပီး။ အလံတုိင္စုိက္ထူရန္ေနရာ၊ တန္းစီလူစစ္ရန္ကြင္းေနရာျပင္ ရန္ ရွိေနသည္။ ေျမမညီသျဖင့္ ေျမညႇိရန္ရွိသည္။ ေနာက္တပတ္အၿပီးေျမညႇိရန္ စီမံရျပန္သည္၊ ဗုိလ္ေကာ္လာႏွင့္အဖြဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး ေျမာင္းတူးရာဝယ္ ၿပီးသေလာက္ရွိေနပါၿပီး။ မိမိတပ္ဖြဲ႔ရွိ တပ္မွဴးမ်ားေျမပံုဖတ္နည္း Compass ၾကည့္နည္း၊ လက္နက္ႀကီးပစ္နည္း စ သည့္စစ္ပညာမ်ားကုိ တတ္ေျမာက္ထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္ ႏွင့္ ယြားေဟလူ သို႔မဟုတ္ ပိြဳင့္ ၄၉၁ (နိဂံုးပုိင္း) Posted by on May 29, 2010

မိမိတို႔ ေတာင္ဘက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္ရွိညီအစ္ကုိမ်ားႏွင့္ နား လယ္မႈရရွိၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ယြားေဟလူစခန္းကုိ ခုိင္မာစြာတည္ ေဆာက္ရန္ စီမံရျပန္သည္။ တပ္ၾကပ္ႀကီးတင္ထြန္း (က်ဆံုး) ဦးစီး တပ္စိတ္တစိတ္ နယ္နယ္ေျမကၽြမ္းက်င္ရန္ႏွင့္ ကင္းရွည္ ထုိးရန္။ နာကဖေရာင္ သို႔ေစလြတ္လုိက္သည္။ ခံစစ္စခန္း ခုိင္ မာေစရန္ ျပင္ဆင္ရာတြင္ ကီးဒုိကုန္းကုိ မိမိၾကည့္ခဲ့ဘူးေသာ ဗီယက္နမ္စစ္ပဲြ အေမရိကန္ ႐ုပ္ရွင္ Humberger Hill ကား အတုိင္းစီမံသည္။ ကီးဒုိကုန္းသည္ စီမံခ်က္အတုိင္း ၿပီးလုေန ပါၿပီး။ ဆက္သြယ္ေရးေျမာင္း၊ ကတုတ္က်င္း၊ ေတာင္စြယ္သံုး စြယ္ထိပ္ရွိ ကတုတ္ႀကီးႏွစ္လံုးစီ၊ ျခံစည္း႐ိုးသံုးထပ္ အားလံုး ၿပီးေနပါၿပီး။ ဗုိလ္ေက်ာ္လွႏွင့္ မုိင္းဗံုးအဖြဲ႔ ျခံစည္း႐ိုးၾကား ဝါး ေညႇာင့္စုိက္ေနၾကသည္။ ဗံုးအဖြဲ႔ ေလးေယာက္ တရက္၊ တေယာက္ ၁၅ လံုးႏႈံး ဗံုးေထာင္ေနၾကသည္။ ဗံုးအဖြဲ႔အတြင္းမွ (တပ္ရင္း စံ ျပဆုတံဆိပ္) ရရွိရန္အလားအလာရွိေသာ ရဲေဘာ္ နန္းေအာင္ ကုိယ့္မုိင္းကုိထိၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးျပတ္သြားသည္။ မိမိတို႔တပ္ရင္း အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ဆံုးရွံဳးမႈႀကီး ျဖစ္သည္။
မွတ္ခ်က္…
ခံစစ္ေသစစ္ေရးကုိဆန္႔က်င္၊ ခံစစ္ရွင္စစ္ေရးကုိ က်င့္သံုးရန္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္။ ဖလုိးခီး ဗဟုိႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးသင္တန္း၌ သင္တန္းမွဴး တ ဦးျဖစ္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး (ဖူးတာအယ္) ထုိစဥ္က (KPLA) (Karen People Liberation Army) ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္။ ပို႔ခ်ခဲ့ေသာ စစ္ေရးဝိဇၨာဘာသာရပ္ကုိ မွတ္ယူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ မိမိစီမံခ်က္မွာ (ယြားေဟလူ) စခန္းအား တလတိတိ ရန္သူ႔ထုိးစစ္ခံႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ သည္။ ထုိးစစ္ ကာလအတြင္း ရန္သူကုိ မိမိအတြင္းစည္းဝုိင္းအတြင္းျမဴဆြယ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွ ပိတ္ဆုိးရန္ျဖစ္သည္။ နယ္ေျမအေနအ ထားအရ။ သြားလာရန္မလြယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရန္သူကုိတုိက္ခုိက္ရန္ စည္းဝုိင္း (၃) ဝုိင္း စီမံထားျခင္းျဖစ္သည္။ အလယ္စည္းဝုိင္း ရန္သူ ကုိ ေျပာက္က်ားပစ္ၿပီး အျပင္စည္းဝုိင္းသည္။ ရန္သူ႔ေထာက္ပို႔ကုိ တုိက္ခုိက္ရန္ျဖစ္သည္။

img

အလယ္စည္းဝုိင္းႏွင့္ အျပင္စည္းဝုိင္းရွိရန္သူကုိတုိက္ခုိက္ရန္ က်ည္ႏွင့္ ရိကၡာျပင္ဆင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ရိကၡာတာရွည္ခံႏိုင္ရန္အတြက္ မိမိတို႔စဥ္းစားၾကရာ ေျမႀကီးေအာက္ျမႇဳတ္ထားရန္ျဖစ္သည္။ တာရွည္ခံႏုိင္ရန္အတြက္ ဒီဇယ္တုိင္ကီပံုးမ်ားကုိဝယ္သည္။ ဆီနန္႔ေပ်ာက္ ရန္အတြက္ ပံုးထဲသို႔ ဆပ္ပ်ာမႈန္႔ထည့္ ေရထည့္ၿပီး မီးတုိက္သည္။ ေနာက္ေရေဆးၿပီး အေခ်ာက္ခံလုိက္ေသာအခါ ဆီနန္႔မရေတာ့ေပ၊။ တုိင္ကီပံုးတလံုး ဆန္ႏွစ္အိတ္ခဲြဆန္႔သည္။ ခလရ (၂၂၄) ဌာနခ်ဳပ္ ဘုတ္ျပင္းႏွင့္ အနီးဆံုးနာရီဝက္ခရီး တိုိင္ကီပံုးႏွင့္ ဆန္မ်ားထမ္းၿပီး ေျမျမႇဳပ္ဖြက္ထားလုိက္သည္။ AK ႏွင့္ M ၁၆ က်ည္မ်ားကုိပါ ဝွက္ထားလုိက္သည္။ အလယ္စည္းဝုိင္း ေျပာက္က်ား ၅ ေယာက္တဖြဲ႔ ၅ ဖြဲ႔ ေနရာခ်ထားသည္။ တုိက္ပဲြကာလ ၎တို႔စားရန္ တုိင္ကီပံုးတပံုးစီျမႇဳပ္ထားရန္ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
မွတ္ခ်က္…
ခံစစ္ဟာ ေသတြင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာသိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ယြားေဟလူစခန္းမွာ တလတိတိ ရန္သူကုိဆဲြတုိက္ရသလဲဆုိေတာ့ ေကာ္မူး ရာ ဝမ္းခါစခန္းတုိက္ပဲြစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ရန္သူ႔ထုိးစစ္မွန္သမွ်ကုိ ခုခံႏိုင္ခဲ့လို႔ ကရင့္တပ္မေတာ္ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားခဲ့တယ္။ မဲ ေဆာက္ၿမိဳ႕မွာႀကိဳက္သလုိဝင္ထြက္ႏိုင္တယ္။ ထုိင္းေတြ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကုိ ေလးစားတယ္။ မိမိတို႔ မုိးေတာင္ေရာက္ေတာ့ အခုိင္ အမာစခန္းေဆာက္ဘို႔ အၾကံျပဳၾကည့္တယ္။ “ခံစစ္ရွင္ ေျပာက္က်ားပဲ အခုိင္အမာစခန္း မလုိဘူး” လို႔ တာဝန္ရွိသူမွ ျပန္ေျပာပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ မုိးေတာင္ ကုိ ရန္သူထုိးေတာ့ တရက္မခံဘူး ဆုတ္ခဲ့ရတယ္။ ျပင္ဆင္မႈမရွိေတာ့ သိကၡာမဲ့စြာနဲ႔ဆုတ္လုိက္ရတယ္။ ထုိင္းေတြကဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့ “ခ်စ္ဖုိင္ကလယံ” တဲ့။ ကရင္ေတြ အဆဲခံရတယ္။
ထုိသို႔အဆဲမခံရေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တလတုိင္ခံတုိက္ၿပီး ဘယ္လုိဆုတ္မလဲ၊ ဘယ္ကုိဆုတ္မလဲဆုိသည္ကုိ စဥ္း စားသည္။ ဆုတ္မယ့္ေနရာကေတာ့ ဃုိသဲလူ ဆုိသည့္ေနရာျဖစ္သည္။ ထုိေနရာကုိ ျပင္ဆင္ရန္ ဗုိလ္အယ္ခေလး တပ္ခဲြကုိ တာဝန္ ေပးလုိက္သည္။ ဃုိသဲလူ ကုိ ဆုတ္ရင္ ထုိင္းရြာကုိျဖတ္ၿပီး ဆုတ္ရမည္ျဖစ္၍ ထုိင္းျပည္သူမ်ား ေထာက္ခံမႈရရွိ ေအာင္လုပ္ရန္ လုိအပ္ ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လစဥ္တပ္တြင္းစည္းေဝးပဲြတခုတြင္…
- ရန္သူ႔ထုိးစစ္တလခံႏိုင္ရန္အတြက္ ကီးဒုိကုန္း ခံစစ္ဒုတိယအဆင့္ကုိျပင္ဆင္မည္။
- ပြိဳင့္ (၄၉၁) ကုန္းတြင္ ခံစစ္ေနရာျပင္မည္။
- ထုိင္းရြာသားမ်ားကုိစည္း႐ံုးရမည္။
- ၁၂ဝ မမ စိန္ေျပာင္း Delay ခံႏိုင္မည့္ ဥမင္လိႈင္ေခါင္းတူးရန္ စီမံခ်က္မ်ားခ်မွတ္လုိက္သည္။ ထုိစီမံခ်က္မ်ားအတုိင္းလုပ္ ေဆာင္ရန္တာဝန္မ်ားခဲြေဝလုိက္သည္။
- ဗုိလ္ႀကီးတင့္လြင္အား ထုိင္းသစ္လုပ္ငန္းမွ Bull Dozer ကုိေခၚ၍ ကီးဒုိကုန္း ျခံစည္း႐ိုး ၃ ထပ္ေအာက္ဘက္ ၁ဝ ေပအျမင့္ရွိ ေအာက္ေျမသားမ်ားအား ေကာ္ထုတ္ခုိင္းရမည္။ ရန္သူအလြယ္တကူ က်ားမထုိးႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္သည္။ ထုိအဆင့္ ၌ ကီးဒုိကုန္းထိပ္သို႔တက္ႏိုင္သည့္ ေတာင္ေၾကာသံုးေၾကာလံုး၏ ထိပ္၌ ကတုတ္ႏွစ္လံုးစီေဆာက္ရန္ တာဝန္ေပးလုိက္သည္။
- ပိြဳင့္ ၄၉၁ ကုန္းတြင္ ခံစစ္ေနရာျပင္ရန္ ဗုိလ္ထူးထူးတပ္စုကုိ တာဝန္ေပးသည္။ ကတုတ္မ်ား၊ ဆက္သြယ္ေရးေျမာင္း၊ ျခံစည္း႐ိုး၊ ကီးဒုိ ကုန္းကဲ့သို႔ ၁ဝ ေပအျမင့္ရွိ ေအာက္ေျမသားမ်ားေကာ္ထုတ္ရန္ျဖစ္သည္။
- ၁၂ဝမမ စိန္ေျပာင္း Delay ခံႏိုင္မည့္ ဥမင္လိႈင္ေခါင္းတူးရန္ ဗုိလ္ေကာ္လာတပ္စုကုိတာဝန္ေပးသည္။ မိမိတို႔႔ရွိေသာ ၈၁ မမ စိန္ ေျမာင္းေနရာမွစတင္၍ ကီးဒိုကုန္ကုိပတ္ၿပီး စတင္တူးရမည္။ တဖြဲ႔သည္ဘယ္ဘက္မွစတူးၿပီး က်န္တဖြဲ႔သည္ ညာဘက္မွစတူးရမည္။ ဥမင္၏ အေပၚေျမသားၿပိဳမက်ေရးအတြက္ ေဒါင့္ေထာက္ရန္ သစ္တုိင္ႏွင့္သစ္လံုးခုတ္ရန္ ဗုိလ္ထြန္းျမင့္တပ္စုကုိ တာဝန္ေပးလုိက္ သည္။
မွတ္ခ်က္…
မိမိဘတ္ဘူးေသာ The Tunnel of Cuchi စာအုပ္တြင္ ဗီယက္နမ္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး ေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႔မ်ား တုိက္ နည္းကုိယူ မိမ္ိရဲေဘာ္မ်ား အထိအခုိက္နည္းေစရန္ႏွင့္ တလခံမည့္ ခံစစ္စီမံခ်က္ ျဖစ္သည္။
- ထုိင္းရြာသားမ်ားကုိ စည္း႐ံုးရန္မိမိႏွင့္ တပ္ရင္း႐ံုးအဖြဲ႔တာဝန္ယူသည္။ စီမံခ်က္ကာလ ၃လျဖစ္သည္။ စီမံခ်က္မ်ားအတုိင္း ရဲေဘာ္ မ်ား တက္ညီလက္ညီ လုပ္ကုိင္လွ်က္ ရွိသည္။ မိမိႏွင့္ တပ္ရင္း႐ံုးအဖြဲ႔ စတင္လႈပ္ရွားေတာ့သည္။ မိမိတို႔ တပ္ရင္း႐ံုးေအာက္ ထုိင္းႏိုင္ငံဘက္ျခမ္း ေတာင္ေျခတြင္ ထုိင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိသည္။ ဘုန္းႀကီးတပါးႏွင့္ ကပီယတဦးသာေတြ႔သည္။ ဖက္မုိး။ ဝါးထရံ ကာ။ ျပင္ခင္းသည့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလးျဖစ္သည္။ ျခံဳမ်ားအျပည့္ျဖစ္ေနသည္။ သံုးေရတြင္းတတြင္းရွိသည္။ ျခံဳမ်ားအုပ္ေနသည့္ျပင္ ခတ္တိမ္တိမ္တူးထားသည္။
မွတ္ခ်က္…
လူထုစည္း႐ံုးေရးလုပ္ရာတြင္ ၾသဇာရွိၿပီး လူထု႐ိုေသ ေလးစားမႈခံရေသာ၊ ဘုန္းႀကီး၊ သင္းအုပ္ဆရာ၊ ဗလီဆရာမ်ားကုိ စတင္စည္း ႐ံုးရမည္။ ထုိမွတဆင့္ လူထုလုပ္ငန္းမ်ားရွာလုပ္ရမည္။ ထုိေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကုိ အရင္လုပ္ရမည္။
- စစ္တုိက္ရင္း စည္း႐ံုး၊ စည္း႐ံုးရင္းစစ္တုိက္၊ စစ္တုိက္ရင္းေလ့လာ၊ ေလ့လာရင္းစစ္တုိက္ရမယ္။
- သဘာဝအကာအကြယ္ထက္ လူထုအကာအကြယ္က ပုိလံုျခံဳတယ္။
- လူထုမေထာက္ခံတဲ့ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေသြးမရွိတဲ့လူလုိဘဲ။
- ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကုိလူထုကမေထာက္ခံေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဒီေတာ္လွန္ေရးဟာ မသာေခါင္းေလာင္းထုိးခံရတာနဲ႔အတူတူပဲ။
- လူထုဆန္႔က်င္ေရးမလုပ္နဲ႔။ လူထုေနာက္မွီးဆဲြလည္းမျဖစ္နဲ႔။
မိမိတိုက္ခဲ့ဘူးေသာစစ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းမ်ားမွ ေလ့လာမွတ္ယူခဲ့ဘူးေသာ စစ္သင္ခန္းစာမ်ားကုိ လက္ေတြ႔အသံုးခ် ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ အထက္ပါ လူထုလမ္းစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ မိမိတို႔လုပ္ေဆာင္ၾကပါၿပီး။ မိမိႏွင့္တပ္ရင္း႐ံုးအဖြဲ႔ နံနက္ စာစားၿပီး ေတာင္ေျခဆင္းသြားသည္။ ဘုန္းႀကီးကုိခြင့္ပန္ၿပီး ျခံဳႏြယ္ေပါင္းပင္မ်ားကုိရွင္းသည္။ ေရတြင္းထဲရွိမ်က္၊ ေပါင္းပင္မ်ားရွင္းၿပီး ျပန္တူး ေပးသည္၊ ေရၾကည္ေရသန္႔မ်ားထြက္လာသည္။ လူထုစည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းအဆင့္ (၁) ျဖစ္သည္။ အဆင့္ (၂) အျဖစ္ ဘာလုပ္ရ မည္ကုိစဥ္းစားသည္။ မိမိတပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ ကီးဒိုကုန္း၏ အေရွ႕ဘက္ထုိင္းႏိုင္ငံရွိေတာင္ယာမ်ား၌ စပါးမ်ားေရႊဝါေရာင္သန္းေနၿပီး။ ရိတ္သိမ္းရန္ အခ်ိန္တန္ေနပါၿပီး။ တေန႔ နံနက္စာစားၿပီး မိမိခ်စ္ဇနီးအပါအဝင္ ရဲေဘာ္တပ္စုတစုေခၚ၍ ထမ္းခ်လင္းထုိင္းရြာသို႔ ဆင္း သြားၿပီး ေက်းရြာလူႀကီးကုိခြင့္ပန္ကာ ေတာင္ယာစပါးမ်ားကုိ ရိတ္ၾကသည္။ မိမိတို႔တုိင္းျပည္တြင္ စပါးရိတ္သကဲ့သို႔ တံဇင္ႏွင့္ ရိတ္ ျခင္းမဟုတ္။ စပါးႏွံမ်ားကုိ လက္မႏွင့္ ဆိတ္ခူး၍ ႂကြတ္ႂကြတ္အိပ္ထဲအျပည့္ထည့္။ လယ္ရွင့္အိမ္ ထမ္းပို႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိအေတာအတြင္း အမ်ဳိးသမီးတဦးထမင္းစားရန္ လာေခၚသည္။ ေတာင္ယာပုိင္ရွင္ျဖစ္သည္။ ေကာင္ညင္းႏွင့္ ငါးပိေထာင္းျဖစ္သည္။ လူထုေစတနာရွိ၍ထင္သည္။ နတ္သုဒၵါတမွ် အရသာရွိလွသည္။ ေတာင္ယာတခုလံုး ၿပီးသြားသျဖင့္ စခန္းသို႔ျပန္ရန္ ျဖစ္သည္။ မျပန္မီ ေက်းရြာလူႀကီးအား မက်န္းမာသူမ်ားရွိပါက မိမိတပ္ေဆး႐ံုတြင္ လာေရာက္ကုသႏိုင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ အနည္းငယ္မွ် လူထုအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းလုပ္ခဲ့႐ံုျဖင့္ လူထု၏ခ်စ္ၾကည္ေလးစားမႈႏွင့္ လူထု၏ေအးမွ်ေသာေမတၱာကုိ ရရွိခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္…
- သဘာဝအကာအကြယ္ထက္ လူထုအကာအကြယ္က ပုိလံုျခံဳတယ္ဆုိတဲ့ ေတာ္လွန္စစ္ ဒႆန တခုကုိ ေတြ႔ရွိိခဲ့သည္။