က်ေနာ္ႏွင့္ ကညင္ဒံု တုိက္ပဲြ Posted by on June 28, 2010

၁၉၈ဝ-၁၉၈၄ ဝန္းက်င္ ကာလမ်ား။ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္၊ မာနယ္ပေလာတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ တပ္ေပါင္းစု NDF National Democratic Front မွ ဦးစီးဖြင့္လွစ္ေသာ ပထမ အႀကိမ္ေျမာက္ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္မဟာ (၇) မွေရြးခ်ယ္ေစလြတ္ေသာ ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ တပ္ရင္း (၂၃) မွ သင္တန္းသား ၅ ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္ေစလြတ္လုိက္သည္။ ထုိစဥ္က အသစ္ဖဲြ႔စည္းလုိက္ေသာ တပ္ရင္း (၂၃) တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဗုိလ္လြီး (ဆံုး)၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴး မိမိ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး DKBA တုိ႔ျဖင့္ စတင္ဖဲြ႔ စည္းသည္။
ဗုိလ္သင္တန္းသုိ႔ ေစလြတ္ျခင္းခံရေသာရဲေဘာ္ ၅ ဦးမွာ စာေရးသူ၊ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီး ဂုဏ္ေရႊမန္း၊ တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ေမာင္ေအး၊ ရဲေဘာ္ သန္းျဖဴႏွင့္ ရဲေဘာ္အန္ေထာ္နီ တတိယႏုိင္ငံေရာက္တုိ႔ျဖစ္သည္။ တပ္မဟာ႐ံုးထုိင္မွဴးကုိ မိမိတုိ႔တပ္ရင္းမွ သင္တန္းသား စာရင္းကုိ ေပးၿပီး သင္တန္းအတြက္ လုိအပ္ေသာစစ္ဝတ္စံုမ်ား၊ စာအုပ္၊ စာေရးကရိယာမ်ားႏွင့္ သင္တန္းစာရိတ္မ်ားကုိ တပ္ေထာက္ထံသြား ထုတ္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္း (၂ဝ)၊ တပ္ရင္း (၂၁) တပ္မဟာ (၇) ဌာနခ်ဳပ္မွ အမ်ဳိးသမီး သင္တန္းသူမ်ားႏွင့္ KNDO တပ္ရင္း (၅) မွ သင္တန္းသားမ်ားကုိေတြ႔သည္။
Serve the People ျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္ၾက
မာနယ္ပေလာ စစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ တပ္မဟာ (၁)၊ တပ္မဟာ (၂)၊ တပ္မဟာ (၃)၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) ထုိစဥ္က တပ္မဟာ (၄) မျဖစ္ေသး၊ တပ္မဟာ (၆)၊ KNDO ဌာနခ်ဳပ္၊ ဗဟုိစစ္ဦးစီးဌာနခ်ဳပ္မွ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူမ်ားအျပင္၊ ရခုိင္ျပည္လြတ္ ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္ေလာင္းမ်ား၊ ကရင္နီတပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းမ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္မွဗုိလ္ေလာင္းအမ်ဳိးသမီးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစုစုေပါင္း ၁၂ဝ ဦးတက္ေရာက္သည္။ သင္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴး N.Zaw Tan ကခ်င္၊ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးေစာသိန္း ကရင္ (ကြယ္လြန္)၊ နည္းျပခ်ဳပ္မွာ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူ ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူလက္နက္ခ်၊ ဗုိလ္မွဴးထြန္းတင္ (ကြယ္လြန္)၊ အျခားသင္တန္းမွဴးမ်ားမွာ ဗုိလ္ေရာ့ကက္၊ လက္ရွိသင္တန္းမွဴးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ေသေဂး၊ တပ္ရင္း (၂ဝ၂) တပ္ရင္းမွဴး ဆရာရစ္ ကီ Ricky ကြန္မန္ဒုိ၊ မန္းေငြေအာင္ ဗုိလ္မွဴးေသာသီ ၿမိဳ႕ျပေျပာက္က်ားအဖဲြ႔ႏွင့္ပါသြားၿပီး ဖမ္းဆီးခံေနရသူမ်ားျဖစ္သည္။ တျခားသင္ တန္းဆရာမ်ား ရွိေသးသည္၊ မမွတ္မိေတာ့ပါ။
မွတ္ခ်က္…
စာေရးသူႏွင့္အတူ အပတ္စဥ္တခုထဲ ဗုိလ္သင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့သူမ်ားမွာ မွတ္မိသေလာက္ ဗုိလ္ကနဲမီး တပ္မဟာ (၇) တတိယ ႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္လွေဝ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ထြန္းထြန္း တပ္ရင္း (၁ဝ) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ေဖါဒုိ (၁ဝ၁) ယခု တပ္ရင္း (၁ဝ၁) တပ္ရင္းမွဴး၊ ဗုိလ္က်ား တပ္မဟာ (၂)၊ ဗုိလ္မူသီြေဂါ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္လြမ္းထူးျမတ္၊ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္မူကယ္ တပ္ရင္း (၁ဝ)၊ ဗုိလ္ေလာရင့္ lawrance (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ဟန္စိန္ (၁ဝ၁) တတိယႏိုင္ငံေရာက္၊ ဗုိလ္ကေရာကရ၊ တပ္ရင္း (၁ဝ) လက္နက္ခ် ဗုိလ္သင္တန္း၌ စစ္ေရးႏွွင့္ပတ္သက္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ား စစ္ေရးျပ၊ လက္နက္ႀကီး လက္နက္ငယ္ပစ္ နည္း၊ ျဖဳတ္နည္း၊ တုိက္ပဲြစစ္မႈေရးရာ၊ ေျပာက္က်ားစစ္၊ လႈပ္ရွားစစ္၊ ႏုိင္ငံေရးဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္ေသာ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ စစ္ေရးလမ္းစဥ္၊ စည္း႐ံုးေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ေျမယာလမ္းစဥ္၊ ဆက္သြယ္ေရးဘာသာရပ္၊ တပ္ေပါင္းစု၊ တရား ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး စသည့္ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ၆ လတုိင္တက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၾကသည္။
သင္တန္းကာလမ်ားအတြင္း လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ရန္လႈိင္းဘဲြၿမိဳ႕နယ္ရွိ တေကာတုိက္ပဲြတြင္လက္ေတြ႔သြားတုိက္ရသည္။ ဗုိလ္ေလာင္း တပ္ဖဲြ႔အား တပ္စု ႏွစ္စုဖဲြ႔လုိက္သည္။ တပ္စု (၁) အား စာေရးသူ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး၊ တပ္စု (၂) အား ဗုိလ္ကနဲမီး ၾသစေၾတလီးယားႏိုင္ငံ ေရာက္မွ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ စုစုေပါင္းဗုိလ္ေလာင္း ၆ဝ လက္ေတြ႔တုိက္ပဲြဝင္ၾကသည္။ စက္ေလွႏွစ္စီးႏွင့္ မယ္သေဝါ အထိသြားၿပီး၊ ေမာ္ ေတာ္ကားမ်ားျဖင့္ ရွမ္းရြာသစ္အထိပုိ႔သည္။ ထုိေနာက္ေျခလ်င္ေရွာက္ၾကသည္။ တေရဖုိးကီြးေရာက္ေတာ့ လက္နက္ႀကီးသံမ်ား ၾကား ေနရပါၿပီ။ အျမန္ခ်ီတက္ရန္ အမိန္႔ေရာက္လာသည္။ မိမိတပ္စု႐ုံးတြင္ ၆ဝ မမတလက္၊ ဗံုးသီး ၅ဝ ပါသည္၊ ဧည့္ရဲေဘာ္သုိမီြး ဝန္ထမ္း ၃ ေယာက္ပါသည္။
တပ္ေနရာခ်မည့္ေနရာမေရာက္မီ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေယာ္မူႏွင့္ ဗုိ္လ္လွေဝတုိ႔၏ လက္နက္ႀကီးအဖဲြ႔ႏွင့္ေတြ႔သည္။ ထုိမွတဆင့္ တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ခဲြ (၃) ဗုိလ္ႀကီး ေအာင္လင္းအဖဲြ႔ၾကား ေနရာလပ္တြင္ တပ္ခ်ခုိင္းသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ေနရာခ်သည္၊ ႏွစ္ေယာက္ တက်င္းတူး သည္၊ ရန္သူ႔အလာကုိေစာင့္သည္။ ထမင္းမစားရေသး၊ ေရဘူးထဲ၌ ေရသာရွိသည္။ ထမင္းထုတ္ေရာက္လာသည္။ ထမင္းထုပ္ကုိ စား ဖို႔ဖြင့္ေတာ့ သုိးနန္႔ထြက္လာသည္။ မထူးပါဘူး ဗုိက္ျပည့္ဖုိ႔အေရးႀကီးတယ္။ တထုပ္လံုး ကုန္ေအာင္စားၿပီး ဗုိက္ျဖည့္လုိက္သည္။


ေလယဥ္သံၾကားလာသည္၊ ေနာက္မိမိေခါင္းေပၚတည့္တည့္ ေရာက္လာသည္။ မိမိတုိ႔၏ တပ္တည္ေနရာကုိ လာရွာေနျခင္းျဖစ္သည္၊ PC-6 ေလယာဥ္ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ရန္သူလက္နက္ႀကီးမ်ား မိမိတုိ႔ေနရာမ်ားသုိ႔ ပစ္ခတ္လာပါၿပီ၊ ပစ္က်င္းထဲ၌ေန ရန္ ညြန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာပါၿပီ၊ ႏွစ္ေယာက္ပစ္က်င္း တူးထားေသာ္လည္း Overhead မလုပ္ႏိုင္ပါ။ လက္နက္ႀကီးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ပစ္ခ်ေနသည္။ ၇၅ မမေနာက္ပြင့္ ႐ုိင္ဖယ္ႏွင့္ ၁၂ဝ မမ စိန္ေျပာင္းႀကီးျဖစ္သည္။ တေကာ ရန္သူ႔စခန္းကုိ တုိက္ေနသည့္အဖဲြ႔ မွ ႏွစ္ရက္ဆက္တုိက္ပစ္ေနသည္။ စီမံခ်က္အတုိင္း ရန္သူ႔စစ္ကူကုိ တုိက္ရန္မေဝးေတာ့ပါ။ လက္နက္ႀကီးပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ဗုိလ္ကနဲ မီးတပ္စုရွိ တပ္မဟာ (၃) မွ ဗုိလ္ေလာင္းတဦး က်ဆံုးသြားသည္။
ေငြလမင္းသီတဂူသည္ ဝင္းပထိန္လင္းေနသည္။ ကုိက္ ၅ဝ အတြင္း ေကာင္းစြာျမင္ေနရသည္။ ထြီဟဲလီး၊ ကြာေမထီး ရန္သူလာၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ဟု ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္းထံမွ ညႊန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာသည္။ မိမိလည္း ၆ဝ မမစိန္ေျပာင္းပစ္ရန္အသင့္ရွိေနၿပီး။ ဝန္ထမ္းမ်ားကုိ ဗံုးသီးျခင္းမ်ား မိမိထံယူခဲ့ရန္ႏွင့္ ၎တုိ႔ပစ္က်င္းထဲ၌ျပန္ေနရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္သည္။
မၾကာလုိက္ပါ မိမိ၏ညာေတာင္ပံ၌ ေသနတ္စေပါက္ေတာ့သည္။ မိမိအေရွ႕မွာလည္းတုိးလာပါၿပီ မၾကာမီ ေသနတ္သံမ်ား ဆူညံသြား ေတာ့သည္။ မိမိေရွ႕ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ေနေသာ ရန္သူ႔ေနရာသုိ႔ ၆ဝ မမ စိန္ေျပာင္းသီး တလံုးၿပီး တလံုး ပစ္ထည့္ေနသည္။ ရန္သူဆုတ္ သြားသည္၊ ရန္သူ႔ေနရာတက္ရွင္းသည္။ ရန္သူ ၄ ေလာင္းကုိေတြ႔သည္၊ ကာဘုိင္တလက္ႏွင့္ BA ၆၃ ၆၄ သံုးလက္ကုိ တပ္ရင္း (၁၉) မွရဲေဘာ္မ်ား ေကာက္လာသည္။ ရန္သူဆုတ္သြားသည္၊ မိမိရဲေဘာ္မ်ားကုိ လုိက္စစ္သည္။ မိမိတပ္စုရွိ ကရင္နီတပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ေလာင္းတဦး ဒဏ္ရာရသည္။ မျပင္းထန္၊ လမ္းေလ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေနာက္မၾကာမီ ဆုတ္မိန္႔ေရာက္လာသည္။ အစီအစဥ္အတုိင္း ဆံုရပ္သုိ႔ ဆုတ္လာၾကသည္။ ေနာက္ေန႔ သင္တန္းေက်ာင္းသုိ႔ျပန္ေရာက္သည္။ တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မ်ားလုပ္သည္။ ကုိယ္တုိင္ ဦးစီး တုိက္ရသည့္ တုိက္ပဲြမဟုတ္၊ စပ္ကူသက္သက္ျဖစ္သည္၊ ထုိတုိက္ပဲြ၏တုိက္နည္းဗ်ဴဟာသည္ ရန္သူစခန္းကုိ ေယာင္ျပတုိက္ၿပီး စစ္ကူ ကုိတုိက္သည့္ဗ်ဴဟာျဖစ္သည္ဟု ေလ့လာသိရွိလုိက္သည္။
သင္တန္းဆက္တက္သည္။ ကတုတ္က်င္း လက္ေတြ႔တူးရသည္။ ေလာကြားလူ အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရးဌာန ေတာင္ကုန္းထိပ္၌ က တုတ္ႀကီးတူးၾကရသည္။ လက္ေတြ႔စက္ပစ္ကြင္း၌ M 16 တေယာက္ ၅ ေတာင့္လက္ေတြ႔ပစ္ရသည္။ တပ္ရင္း (၁ဝ) မွ ဗုိလ္ေလာင္း ေအာင္ႏိုင္ Honor ပစ္မွတ္အလယ္တည့္တည့္ ၅ ေတာင့္စလံုးစုဝင္သြားသည္။ သင္တန္း၌ ဗုိလ္ေအာင္ႏုိင္၊ ဗုိလ္ကနဲမီးႏွင့္ ဗုိလ္လွ ေဝတုိ႔ ပထမ၊ ဒုတိယႏွင့္ တတိယအသီးသီးရၾကသည္။
ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ မိမိကုိယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္၊ အမ်ဳိးသားအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
သင္တန္းကာလ ၆ လျပည့္ပါၿပီ၊ ေက်ာင္းဆင္းပဲြက်င္းပသည္။ သက္ဆုိင္ရာတပ္ရင္း တပ္မဟာမ်ားသုိ႔ ျပန္ၾကပါသည္။ တပ္မဟာဌာ နခ်ဳပ္မွ မိမိအား တပ္ရင္း (၁၉) သုိ႔တာဝန္ေပးလုိက္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္မဟာမွဴးသည္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေစာထင္ေမာင္၊ KNU/ KNLA သုိ႔ KNU မွ ခဲြထြက္ တစင္ေထာင္ၿပီး ရန္သူႏွင့္ပူးေပါင္းသြားသူျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က တပ္မဟာမွဴးမ်ား ဗုိလ္မွဴးႀကီးအဆင့္သာရွိေသးသည္။ ဝမ္းခါသစ္ ေကာ္မူးရာစခန္းရွိ ခ်စ္ဇနီး၊ သားသမီးမ်ားႏွင့္ ေခတၱျပန္ေနသည္၊ သမီးမူမူဘဇန္ကုိ ေမြးၿပီးတပတ္အၾကာခရီးထြက္ ဖိုိ႔ျပင္သည္။ တည ခ်စ္ဇနီးေသြးသြန္သည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ဝမ္းဆဲြဆရာမ ေအးရွင္ကုိ ေျပးေခၚသည္၊ သူမေရာက္လာသည္။ အ ေျခအေနမေကာင္း၊ ေသြးသြန္မ်ားေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒါက္တာဆင္း Dr. Sigh ဗုိလ္မွဴးႀကီး (ကြယ္လြန္) ကုိ သတိရသည္။ သူ႔ ကုိေျပးေခၚသည္။ ဆားရည္ထုိးေပးသည္၊ ကုသေနသည္။
“က်ေနာ္ေရွ႕တန္းထြက္ရေတာ့မယ္ ေဒါက္တာ၊ က်ေနာ့္ဇနီးကုိစိတ္မခ်ဘူး”
“ခင္ဗ်ားက ေဒါက္တာလား၊ ခင္ဗ်ားရွိေနလုိ႔လဲ ဘာလုပ္တတ္လုိ႔လဲ၊ သြားစရာရွိတာသြားပါ” တဲ့
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္၊ ဘာမွမလုပ္ တတ္ပါ။
ေနာက္ေန႔ ခ်စ္ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာရဲေဘာ္အီစြပ္ အစၥလမ္၊ ရဲေဘာ္အုိင္းဇက္ ပဲခူး႐ုိးမခ်ီ ဗုိလ္မင္းသိန္း ဦးစီးစစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ပါသြား ၿပီး ဖမ္းဆီးခံရ၊ တသက္တကၽြန္းေထာင္က်ခံရသူ ရဲေဘာ္မုိးဇက္ တုိ႔ကုိေခၚၿပီး ေနာတဲခီးရြာရွိ တပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယဗုိလ္ မွဴးႀကီးေစာေမာင္ထြန္း ေနာင္တပ္မဟာဗ်ဴဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီး (ကြယ္လြန္) အား မိမိေရာက္ရွိေၾကာင္းသတင္းပုိ႔သည္။ ဖါးအံခ႐ုိင္၌ ပုိင္က်ံဳ၊ ထီလံု၊ နဘူး ႏွင့္ ဒံုရင္းၿမိဳ႕နယ္ဟူ၍ ၄ ၿမိဳ႕နယ္ရွိသည္။ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း (၁) သည္ ပုိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္တြင္ လႈပ္ရွားေနသည္။ ထုိ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ကရင္ျပည္ဘြား အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ား၊ ရြာမ်ားရွိသည္။ ထီဖုိးတေရး၊ လာဒဝယ္၊ ပုိင္က်ံဳမုိးနဲ႔ သရက္ေတာရြာမ်ားရွိ သည္။
စစ္ေၾကာင္းတြင္ အစၥလမ္ ရဲေဘာ္မ်ားရွိသည္။ ကရင္ စကားမွလဲြ၍ ကုလား စကားမတတ္။ လူမေတြ႔ရေသာေနရာမွ ကရင္စကားေျပာ ေနလွ်င္ တကယ္ကရင္မွ ကရင္စကားေျပာေနသည္ ဟုထင္ရသည္၊ လူေတြ႔မွ ကုလားျဖစ္ေနေၾကာင္းသိရသည္။ ထုိသူမ်ားကုိ ကုလား ဟုေခၚပါက မ်ားစြာစိတ္ဆုိးၾကေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကေညာသူး ကရင္မဲ Black Karen ဟုေခၚၾကသည္။ အသားအေရာင္ခဲြျခားသူ မ်ားရွိေနသည္ကုိ ဝမ္းနည္းစြာေတြ႔ရသည္။
မွတ္ခ်က္…
Universal Declearation of Human Rights လူ႔အခြင့္အေရးကုိ နားမလည္၊ လက္မခံပါက လူလူခ်င္းခဲြျခားမႈ၊ လူမ်ဳိးခ်င္းကၽြန္ျပဳမႈ၊ လူလူခ်င္းဖိႏွိပ္မႈမ်ား မုခ်ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။ မိမိတပ္ရင္း (၁၉) တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ေတြ႔စဥ္ စစ္ေၾကာင္းကုိ မေတြ႔ရေသးေပ။ စစ္ေၾကာင္း နဘူးၿမိဳ႕နယ္ဘက္ ေရာက္ေနသည္။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ စစ္ေၾကာင္းျပန္ေရာက္လာသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴးလည္းျဖစ္၊ ဒုတိယ တပ္ရင္း မွဴးလည္းျဖစ္သူ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီႏွင့္၎ က်န္တပ္ခဲြမွဴးမ်ားႏွင့္ပါ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ေခ်ာေမာ လွပသူ ျဖစ္သည္။ ခန္႔ညားေနသည့္ျပင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းသူလည္း ျဖစ္သည္။ အျခားတပ္ခဲြမွဴးမ်ားမွာ တပ္ခဲြ (၂) မွဴး ဗုိလ္ႀကီး လူးစီ၊ တပ္ခဲြ (၃) မွဴး ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း မယ္ပရ တေကာတုိက္ပဲြ၌ ခဏတာေတြ႔ခြင့္ရသူ၊ တပ္ခဲြ (၄) မွဴး ဗုိလ္ႀကီးတာပီး၊ မိမိ မေရာက္မီ တုိက္ပဲြတခု၌ အာဇာနည္ပီပီ က်ဆံုးသြားသျဖင့္ တပ္ခဲြအရာခံဗုိလ္ ေမာကုိမွ အုပ္ခ်ဳပ္ထားသည္၊ တပ္ခဲြ (၅) မွဴး ဗုိလ္ႀကီး ေဂ်ာ္ျဖဴ၊ ဌာနခ်ဳပ္တပ္ခဲြမွဴး ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါးတုိ႔ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။
တခ်ဳိ႕တပ္မွဴးမ်ား မူလတန္းပညာအဆင့္၊ တခ်ဳိ႕ အလယ္တန္းပညာ အဆင့့္၊ တခ်ဳိ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာ အဆင့္ႏွင့္ အနည္းစု အ ထက္တန္း ပညာအဆင့္ရွိၾကသည္။ အေျခခံပညာ အဆင့္နည္းေနလင့္ကစား၊ စစ္ပညာရပ္၌ ပါရဂူဘဲြ႔ရထားသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းရာခ်ီ တုိက္ခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသိုလ္မရွိ ဆုိသည့္ ဆုိ႐ုိးအတုိင္း စစ္ေျမျပင္၌ စစ္ ေရး ပါရဂူဘဲြ႔ရထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဟုတ္ မဟုတ္ ၎တုိ႔ႏွင့္ တုိက္ခဲ့ဖူးေသာ မဆလ ႏွင့္ နဝတ တပ္မမွဴး၊ ဗ်ဴဟာမွဴးမ်ားျဖစ္ၾက ေသာ ဗုိလ္မွဴးႀကီးျမသင္း၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးေအးေသာင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးျမင့္ေအာင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ခင္ညြန္႔ (ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း) တုိ႔ကုိေမး ၾကည့္ႏိုင္သည္။
တပ္ခဲြတုိင္း၌ ရန္သူ႔ထံမွသိမ္းဆီးရရွိေသာ MG 42 စက္လက္တလက္စီရွိသည္။ ၅၇ ေနာက္ပြင့္႐ုိင္ဖယ္ရွိသည္။ ဘေရာင္္နီ အေမရိ ကန္စက္လက္ ရွိသည္။ ဘဇူကာ 3.5 ဒံုးပစ္လက္နက္ရွိသည္။ ၈၁ မမ စိန္ေျပာင္းႏွစ္လက္ရွိသည္။ ေမွာင္ခုိ ေစ်းကြက္မွဝယ္ယူထား ေသာ M 16 AK ေမာင္းျပန္႐ုိင္ဖယ္မ်ားရွိသည္။ ၆ဝ မမ စိန္ေျပာင္းတလက္ပါရွိသည္။ လက္နက္ ႀကီးငယ္မ်ဳိးစံုရွိသည္သာမက မ်ဳိး ခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ပါက စြမ္းအားႀကီးမားေသာ တပ္ရင္းျဖစ္ေၾကာင္းသတ္မွတ္ႏိုင္ပါသည္။ မိမိ ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတုိင္း၊ KPLA- Karen People Liberation Army တပ္ရင္း (၂) ၌ ႏိုင္ငံေရးမွဴးတာဝန္ယူခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳၾက Serve the People ဆုိသည့္ တပ္ရင္းေဆာင္ပုဒ္ကုိ ကုိင္စဲြထားသည္။ ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းကုိလုပ္သည္။
ထုိေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း မိမိတပ္ခဲြ (၄)၊ တပ္ခဲြမွဴးတာဝန္ ေပးအပ္ျခင္းခံရစဥ္ အျမဲက်င့္သံုးသည္။ ဘာေၾကာင့္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ ၾကရသ နည္း။ ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာ အဖ ဟု ခံယူထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ျပည္သူလူထုမွ ဖြားျမင္လာၾကေသာ ျပည္သူ႔ သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထုကုိ အေျခခံရမည္၊ အလုပ္အေကၽြးျပဳရမည္။ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈရမွ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
မွတ္ခ်က္…
ျပည္သူ႔ထံမွ ရိကၡာ၊ စစ္သား၊ ေငြေၾကး၊ သတင္း၊ ေမတၱာ၊ ရမည္ျဖစ္သည္။ လူထုေမတၱာျခံဳမွ ရန္အေပါင္းလံုမည္ျဖစ္သည္။ ကရင့္ေတာ္ လွန္ေရး ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ တည္တန္႔ေနျခင္းသည္ ကရင္ျပည္သူမ်ား၏ ေမတၱာသာမက လူမ်ဳိးစံု ျပည္သူ႔ေမတၱာ ျခံဳထားႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
တေန႔ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ပုိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္၊ ၾကက္တူေရြးရြာ၌ ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္း တပ္မ (၄၄) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းျဖစ္ေသာ ခမရ (၆) အား တုိက္ရန္ေစာင့္ေနၾကသည္။ ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူး၊ ယခု (၁ဝ၁) တပ္ရင္း ဒုတိယတပ္ရင္းမွဴးဦးစီး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းသည္ ထီဖုိးတေရးရြာသစ္၌ တပ္ခ်ထားသည္။ မိမိတုိ႔ရန္သူႏွင့္ ထိေတြ႔မႈျဖစ္ပါက ေနာက္ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းမွဴးပုိင္းမွ ပိတ္ ဝုိင္းရန္ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္အခါ၌ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းသံုးဆက္သြယ္ေရးစက္မွာ ေက်ာပုိးလြယ္ရေသာ PRC စက္ႀကီးျဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္း တဦး သီးသန္႔တာဝန္ယူရသည္။ ပံုမွန္တနာရီတႀကိမ္ စက္ဖြင့္နားေထာင္သည္။ တုိက္ပဲြျဖစ္ပါက အခ်ိန္ျပည့္ စက္ဖြင့္ထားသည္။
မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ၾကက္တူေရြးရြာ၌ရွိစဥ္ ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္းသည္ ေကာ့ျမတ္ႀကီးရြာ၌ရွိေနသည္။ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ေဝးေသးသျဖင့္ ျပည္သူ႔အ က်ဳိးျပဳရန္ႏွင့္ မိမိတပ္ခဲြ ေနရာယူမႈအား စီစစ္ရန္သြားၾကည့္သည္။ ရန္သူ႔ သတင္းၾကားလုိ႔ထင္သည္ ရြာတြင္း၌ ရြာသားမ်ားမရွိ၊ လယ္ ကြက္ႀကီးတကြက္၊ လယ္ထြန္ထားၿပီးေနၿပီ၊ ႏႈတ္ၿပီးသားစပါးပ်ဳိးပင္မ်ား အသင့္စုပံုထားသည္။ မိမိစဥ္းစားသည္။ ဒီအတုိင္းဆုိ ပ်ဳိးပင္ ေတြ ပ်က္စီးကုန္ေတာ့မည္။ မျဖစ္ဘူး၊ တုိ႔စုိက္ရမည္။ စစ္မျဖစ္လုိ႔အားေနရင္ “ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္” ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၿပီး “တပ္စိတ္ တစိတ္ ၃ ေယာက္၊ လက္နက္ႀကီးက ဝန္ထမ္းအားလံုး၊ ငါ့ေနာက္လုိက္ခဲ့” ရန္ ညႊန္ၾကားလုိက္သည္။
မွတ္ခ်က္…
မိမိတပ္ခဲြ (၄) စစ္သည္အင္အား ၈၅ ေယာက္၊ ဝန္ထမ္း ၈၄ ေယာက္ရွိသည္။ တပ္စု (၃) စု၊ တပ္စိတ္ (၉) စိတ္ရွိသည္။ မိမိစစ္သည္ ေတာ္မ်ားသည္ လယ္သမားသားသမီးမ်ားျဖစ္၍ ေကာင္းစြာေကာက္စုိက္တတ္သည္၊ မထူးဆန္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လယ္ကြင္းထဲ၌ စစ္သည္ ေတာ္မ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေတာ့သည္။ သီခ်င္းတေအးေအးႏွင့္ လယ္ကြင္းတခုလံုး စုိေျပေနသည္၊ သာယာေနသည္၊ မိမိ လည္း ပ်ဳိးစည္းမ်ားကုိထမ္း၍ ေကာက္စုိက္ေနေသာ စစ္သည္မ်ားဆီ ထမ္းပုိ႔သည္။ တက္ညီလက္ညီ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္ၾကသည္။ စစ္သည္ႏွင့္ ဝန္ထမ္း ၅ဝ ေက်ာ္ ေကာက္စုိက္လုိက္သျဖင့္ လယ္ကြက္ႀကီးတကြက္လံုး သံုးနာရီအတြင္း စုိက္ၿပီးသြားသည္။ စစ္သည္ ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ား ေမာရမွန္းပင္မသိ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
မိမိတုိ႔တပ္စိတ္၊ တပ္စုရွိရာသုိ႔ အသီးသီးေနရာျပန္ယူၾကသည္။ မၾကာလုိက္ပါ။ လယ္ပုိင္ရွင္ မိမိထံေရာက္လာၿပီး ရဲေဘာ္စစ္သည္ ေလး၊ ငါးေယာက္လာေခၚသည္။ ဝက္ထီးႀကီး တေကာင္ေပးသည္။ ျပည္သူ႔ ေမတၱာရရွိလုိက္သည္။ တပ္စုမွဴးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ၊ ဗုိလ္ ထူးေဂ၊ ဗုိလ္နယ္ကရာခုိႏွင့္ ဗုိလ္ေရႊၿငိမ္း တုိ႔ကုိေခၚ၍ … “ေတြ႔လား၊ တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္လုိက္တာနဲ႔ ေစတနာရွိလုိ႔ ဝက္တ ေကာင္ေပးလာတယ္၊ တုိ႔ေတာင္းဖုိ႔မလုိဘူး”။ “လူထုက ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ေၾကတယ္။ တုိ႔ကုိ စစ္သားေပးတယ္၊ စစ္ေၾကာင္းရိကၡာ ေပးတယ္၊ ကင္းသမားေပးတယ္၊ ဝန္ထမ္း ေပးတယ္၊ ပညာေရးရံပံုေငြေပးတယ္။”
တုိ႔တေတြ သူတုိ႔ေလာက္ေတာ္လွန္ေရး တာဝန္မေက်ဘူး၊ တလတႀကိမ္ရန္သူကုိ မတုိက္ႏိုင္ဘူး၊ တုိ႔စစ္ေၾကာင္း ေရာက္ၿပီဆုိရင္ဆန္ တင္းတရာၿဖိဳက္ကနဲ ကုန္သြားတာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ စစ္မတုိက္တဲ့အခ်ိန္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳေနတာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထုမပါရင္ တုိ႔စစ္ တပ္ဟာ ေသြးမရွိတဲ့လူျဖစ္သြားမယ္လုိ႔ ၾသဝါဒေပးလုိက္သည္။ ရန္သူ ခမရ (၆) လည္း ေပၚမလာသျဖင့္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွ ႏိုေလာပ လယ္သို႔ ေနရာျပန္ယူရန္ ညႊန္ၾကားသျဖင့္ အစီအစဥ္အတုိင္း ထုိရြာသုိ႔ ခ်ီတက္ေလေတာ့သည္။ စစ္မတုိက္ရတဲ့အခ်ိန္ လွည့္လည္ေသ နတ္ထမ္း စားေသာက္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္မႈလုပ္ငန္းတခု ၿပီးသြားေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကည္ႏူးမႈတခု ရရွိလုိက္သည္။
ကရင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတြင္ ဗုဒၵဘာသာဦးေရ ၈ဝ ရာခုိင္ႏႈံးရွိသည္။ ရန္သူသည္ ကရင္ဘုန္းႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိစည္း႐ံုးသည္၊ ကရင္ သံဃာ အဖဲြ႔အစည္းကုိ ဖဲြ႔စည္းထားသည္။ ရရွိထားေသာသတင္းအရ ရြာသစ္ ဆရာေတာ္သည္ ရန္သူဖဲြ႔စည္းေပးထားေသာ ကရင္ သံဃာ့အဖဲြ႔ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ားေဒသမ်ား၌ ႏွစ္ဘက္မ်က္ႏွာက်င့္သံုးရမည္။ မိမိဘက္တခုတည္းေန၍မရ၊ ရန္သူ႔ႏွင့္ပါ ဆက္ဆံ ရမည္ျဖစ္သည္။ ဘက္ႏွစ္ဘက္ယွဥ္ၿပိဳင္ တုိက္ခုိက္ၾကရာ၌ စည္း႐ံုးေရးစြမ္းအင္ ေကာင္းသူသည္သာ အႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ စည္း႐ံုး ေရးဆင္းရာတြင္ ထုိင္ေလအံေန၍မရ၊ လူထုနားမလည္သည့္ စကားႀကီးစကားက်ယ္မ်ား ထုိင္ေျပာေန၍မရ။ လက္ေတြ႔လုပ္ျပရမည္။ အလုပ္ႏွင့္သက္ေသျပရမည္။
ရြာသစ္ ဆရာေတာ္အား စည္း႐ံုးရန္လုိသျဖင့္၊ အေျခအေနကုိ ေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။ တပ္တြင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားအား စစ္ေၾကာင္းခ်ီရာ၌ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရပါက စစ္ဖိနပ္မွလဲြ၍ ညႇပ္ဖိနပ္စီးသူအားလံုး စစ္သည္၊ ဝန္ထမ္း ဖိနပ္ခၽြတ္္ၾကရန္ညႊန္ၾကားလုိက္ သည္။ ဝတၱကေျမ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တေန႔ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ပုိိင္က်ံဳၿမိဳ႕နယ္သုိ႔ျပန္ေရာက္ၿပီး တပ္ေနရာခ်သည္။ ေပါင္၊ ပ အုိဝ့္ရြာ၊ ရြာသစ္၊ ေရပူ၊ ထီးဖုိးတေရး၊ စသည့္ရြာမ်ားတြင္ တပ္ခဲြအသီးသီးေနရာခ်သည္။ မိမိတပ္ခဲြေရပူရြာ၌ေနရာခ်သည္။ ေစတီတည္ ထားသည့္ ေတာင္ကုန္းအျမင့္၌မိမိ တပ္စု (၂) ကုိေနရာခ်သည္။ တပ္စု (၂) တြင္ ၅၇ မမ ေနာက္ပြင့္႐ုိင္ဖယ္ရွိသည္။ တပ္စု (၁) ရြာ ေရွ႕ေတာစပ္၊ တပ္စု(၃) ရြာေနာက္ေတာစပ္၊ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ အသီးသီးေနရာခ်သည္။ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔တြင္ ၈၁ မမ စိန္ေျပာင္း ရွိသည္။
တပ္စုမွဴးမ်ားကုိေခၚ၍ …
“ဒီမွာေစာင့္ၾကည့္၊ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ဆီက တခုခုက်လာေအာင္လုပ္ျပမယ္၊ တပ္စု (၁) က ဟုိးမွာ ကုိရင္ေတြ ကုေ႗တူးေနၾက တယ္။ ဝင္တူးၾက။ တပ္စု (၂) က ဘုရားကုန္းဝန္းက်င္အားလံုးျမက္ရွင္း တပ္စု (၃) က ရြာစာသင္ေက်ာင္းပတ္ လည္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ခဲြ႐ံုးအဖဲြ႔ကရဲေဘာ္ေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေသာက္ေရ သံုးေရ ခ်ဳိးေရ ႏွင့္ ကုေ႗ေရအကုန္ျဖည့္ထည့္ရန္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ား ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ ရြက္ေျခာက္မ်ား အမုိက္သ႐ုိက္မ်ားကုိ တံျမက္စီးလွည္း၊ ေနာက္ မခဲြရေသးေသာ ထင္းေတြကုိခဲြ”
ဟု တာဝန္ေပးလုိပ္သည္။
မိမိလည္း ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ သရက္ပင္ေအာက္ မုိးကာခင္းၿပီး ရန္သူ႔လႈပ္ရွားမႈအေျခအေနသိႏိုင္ရန္ စက္ဖြင့္နားေထာင္ေနသည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ညႊန္ၾကားလာမည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ ေစာင့္နားေထာင္ေနသည္။ မၾကာလုိက္ပါ၊ ကပၸိယ တေယာက္မိမိထံေရာက္ လာၿပီး “အုန္းပင္ တက္တတ္သူရွိလား” တဲ့။ “ရွိေၾကာင္းေျပာရာ၊” တပ္ခဲြမွ ရဲေဘာ္မ်ား စားရန္အတြက္ အုန္းသီးခူးခုိင္းသည္၊ ဆရာ ေတာ္မွ ေကာက္ညႇင္း တတင္းေပးစားသည္။ ရဲေဘာ္မ်ား ေကာက္ညႇင္းႏွင့္ အုန္းသီးျခစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားၾကေလေတာ့သည္။
လူထုကုိ တကယ္အလုပ္အေႂကြးျပဳပါ၊ အလုပ္ႏွင့္သက္ေသျပပါ၊ လူထုေမတၱာအံထြက္လာလိမ္မည္ မိမိကုိခ်စ္ၾကည္ေလးစားေသာ ရြာ သားမ်ား မိမိစားရန္အတြက္ ၾကက္မ်ားယူလာသည္။ ၄ ေကာင္ျဖစ္သည္၊ ၾကက္တေကာင္ကုိ ခ်က္စားၿပီး၊ က်န္ၾကက္ ၃ ေကာင္အား ကပိၸယကုိ ဆရာေတာ္အတြက္ ဆြန္းခ်က္ေႂကြးရန္ ေပးလုိက္သည္။
တညေန မိမိကုိ ခ်စ္ၾကည္ေလးစားေသာ ေက်းရြာလူႀကီးလာလည္သည္။ ေကာက္ညႇင္းအရက္ ဦးေရတပုလင္း ယူလာသည္။ ျဖစ္ရွိ ေနေသာေက်းရြာ အေျခအေနမ်ားကိုတင္ျပသည္။ “မုိးေခါင္၍ ပုိးဖ်က္သျဖင့္ စပါးအထြက္နည္းေၾကာင္း၊” မိမိသေဘာေပါက္ပါသည္ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မတီ ေျမယာဌာနတာဝန္ခံမွ လယ္ခြန္မ်ားကုိ အေၾကေပးခုိင္းမည္ျဖစ္သည္။ စပါးေစ်းကမေကာင္း၊ မုိးေခါင္ပုိးဖ်က္ သျဖင့္ စပါးအထြက္နည္းေသာေၾကာင့္ လယ္ခြန္ အေၾကေပးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ၿမိဳ႕နယ္ေကာ္မတီ၊ လယ္ယာဌာနတာဝန္ခံမ်ား လူထု အေျခ အေနကုိ နားလည္းၾကဖုိ႔လုိသည္။
“စည္း႐ံုးေရးဟာ အဓိကလား။ လယ္ခြန္ဟာ အဓိကလား”
လယ္ခြန္ကုိ ဦးစားေပးလုိက္ရင္ စည္း ႐ံုးေရးထိခုိက္မည္ကုိ သိထားရန္လုိသည္။
တပ္ခဲြအားလံုးအသင့္ျပင္ရန္ ညႊန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာသည္။ ေဖါေမး ဘုိေမး စားခ်က္ ထမင္းစားၿပီး ခ်က္ထားရန္ျဖစ္သည္။ ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ တေန႔လံုးစစ္ခ်ီသည္၊ ေနာက္တေန႔ စစ္ခီ်သည္၊ သံလြင္ျမစ္ကုိ ျဖတ္သည္။ ေတာင္ေက်ာ္သည္၊ ေတာ တြင္း တေနရာတြင္တပ္ခ်သည္။ အျခားစစ္ေၾကာင္းမ်ားကုိေတြ႔သည္။ ဗုိလ္ႀကီးအယ္ထူးဦးစီး (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္း၊ ဗုိလ္မွဴးတူးတူးဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၂)၊ ဗုိလ္မွဴး ( ) ဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၄)၊ ဗုိလ္မွဴး ( ) ဦးစီး စစ္ေၾကာင္း (၅)၊ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္၊ လက္နက္ ႀကီးအဖဲြ႔ စစ္ေၾကာင္းစံုေရာက္ေနသည္၊ အင္အား ၁၅ဝဝ ေက်ာ္မည္ျဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္းအင္အား ၅ဝဝ ထက္မနည္းေပ။
တပ္ခဲြမွဴးမွအထက္ တပ္မွဴးမ်ားကုိ တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးႀကီးထင္ေမာင္ေခၚေတြ႔သည္။ ထုိေနရာ၌ တပ္မွဴးစံုကုိ ေတြ႔ရသည္။ “ဗုိလ္မွဴး ေဂ်ာ္စစ္ေၾကာင္းက ကညႇင္ဒံု ရဲစခန္းကုိတုိက္၊ က်န္စစ္ေၾကာင္းမ်ား ကမေမာင္းနဲ႔ ကတုိင္တိက လာမဲ့စစ္ကူကုိတုိက္မယ္။ ကညွင္ဒံု စခန္းကုိ ေရာင္ျပတုိက္ၿပီး စစ္ကူကုိ အဓိကတုိက္မယ္။ လုိအပ္မည့္လက္နက္ႀကီး၊ လက္နက္ငယ္ က်ည္မ်ဳိးစံုျဖည့္ၾကသည္။ စစ္ဆင္ ေရး ၇ ရက္၊ (—-) ရက္။ (န) နာရီ (—-) ဟု သတ္မွတ္လုိက္သည္။
ကမေမာင္းဘက္မွ လုိက္လာေသာစစ္ကူကုိ တုိက္ရန္ (၁ဝ၁) စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ စစ္ေၾကာင္း (၂)၊ ကတုိင္တိဘက္မွ လုိက္လာေသာစစ္ ကူကုိတုိတ္ရန္ စစ္ေၾကာင္း ၄ ႏွင့္ ၅ တုိ႔အသီးသီးတာဝန္ခဲြလုိက္သည္။ စစ္ေၾကာင္းအသီးသီး သတ္မွတ္ေနရာမ်ားသုိ႔ ထြက္ခြားၾကပါ ၿပီ။ မိမိတုိ႔ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းလံုး တုိက္ရန္မလုိအပ္ေသးသျဖင့္ တပ္ရင္းမွဴး ႏွင့္ ႐ံုးအဖဲြ႔၊ မိမိတပ္ခဲြ (၄) တုိ႔ တပ္မဟာဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ ေခတၱတဲြထားၿပီး လုိအပ္သလုိထုတ္သံုးရန္ အရံအျဖစ္အသင့္ ေနထားရန္ျဖစ္သည္။
သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာ၌ ပစ္က်င္းမ်ားတူးၾကသည္၊ ေျမမာသျဖင့္ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၿပီး၊ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္သြားသည္။ စစ္ေၾကာင္း အားလံုး သတ္မွတ္ေနရာ၌ တပ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ အစီအစဥ္အတုိင္း စစ္ေၾကာင္း (၁) မွ ရန္သူကုိ စပစ္သည္ႏွင့့္္ ေသနတ္သံမ်ားေပၚလာ သည္၊ စက္လက္သံႏွင့္ လက္နက္ငယ္သံမ်ားၾကားေနရသည္။ တေန႔လံုး ရန္သူစစ္ကူမလာ၊ ေနာက္ေန႔ဆက္ပစ္သည္၊ စစ္ကူတေန႔ လံုးမလာ၊ ေနာက္ေန႔ မိမိတပ္ခဲြအားျပန္မွာသျဖင့္ သူႏွင့္ျပန္ေပါင္းလုိက္သည္။
“မထူးေတာ့ဘူး၊ ရဲစခန္းကုိပဲဲ အျပတ္တုိက္မယ္” ဟု
စစ္ေၾကာင္းမွဴးဆံုးျဖတ္ၿပီး လက္နက္ႀကီးမ်ားအားလံုး စုပံုပစ္လုိက္သည္။ ရဲစခန္းတခ်ဳိ႕မီးေလာင္သည္။ ေနာက္ထပ္တလံုး၊ တလံုးၿပီး တလံုး မီးေလာင္ေနသည္။
“ေဟ့ စစ္ကူပဲ ရွိတယ္၊ ရဲကူမရွိဘူးကြ၊ လက္ေျမာက္ေဟ့၊ မင္းတုိ႔ကုိဘာမွမလုပ္ဘူး” ဟု ေအာ္ေျပာသည္။ အရာရွိႏွင့္တူသူ စခန္း တြင္းမွထြက္လာသည္၊ လက္ထဲမွလည္းေျခာက္လံုးျပဴးတလက္ႏွင့္ လက္ေျမာက္၍တံတားတဘက္မွ ထြက္လာ သည္။
ေသနတ္သံမ်ားစဲသြားပါၿပီ၊ စစ္ေၾကာင္းမွဴးလည္း တံတားအျခားတဘက္မွတက္သြားၿပီး တံတားအလယ္၌ေျခာက္လံုးျပဴးႏွင့္ ထြက္လာ သူအားႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းေတြအကုန္ယူ၊ စစ္ပစၥည္းေတြထားခဲ့” ရန္ေျပာၿပီး မိမိအားသံု႔ပန္းမ်ားကုိႀကီး ၾကပ္ရန္ တာဝန္ေပးအပ္သည္။ ရဲေဘာ္မ်ားစစ္ပစၥည္းႏွင့္ လက္နက္မ်ားကုိသိမ္းေနသည္၊ သံု႔ပန္းမ်ားလည္း အထုပ္အပုိးမ်ားကုိ ယူ၍ ထြက္လာၾကသည္။ တေနရာတြင္စုခုိင္းၿပီး၊ “က်ေနာ္နာမည္္ ေအးေမာင္ပါ၊ စခန္းမွဴး ဒုရဲအုပ္ပါ” တဲ့၊ ရဲမ်ား၏ ငယ္ရြယ္ေသာဇနီးသည္ ၃ ေယာက္၊ ခေလး ၂ ေယာက္၊ ခလရ (၁၉) မွ စစ္သည္ ၂ ေယာက္ႏွင့္ ရဲ ၁၇ ေယာက္ေပါင္း ၂၄ ေယာက္အား စုရပ္တခုသုိ႔ခ်ီတက္ ရန္ျပင္ဆင္ခုိင္းသည္။
စထြက္ခြာသည္ႏွင့္ ရဲသားကုိဘခ်ဳိသည္ အထုပ္အပုိးမ်ားကုိထမ္းလ်က္၊ ၎၏ ဇနီးသည္မွ သားငယ္ေလးကုိ ပုိးထားသည္၊ အသက္ ၄ ၅ ႏွစ္ ခန္႔ရွိ ကေလးမေလးမွာမူ ထမ္းပုိးမည့္သူမရွိ၊ လူလြတ္ရဲမ်ားလည္း ရဲေဘာ္စိတ္မရွိ၊ ကေလးမေလးကုိ မထမ္း၊ မိမိသည္ လမ္း ေလွ်ာက္လွ်က္ ထမင္းမစားရေသးသျဖင့္ ထမင္းထုပ္ေျဖစားသည္၊ သုိးနန္႔ထြက္ေနသည္၊ ထမင္းထုပ္၌ ဆားပင္မပါ။ ဆာဆာႏွင့္ စား လုိက္သည္။ ကုိဘခ်ဳိသည္လမ္းေလွ်ာက္ေႏွးေနေသာ ၎၏သမီးေလးအားျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ရန္ေငါက္ငန္းေနသည္၊ ဆူေနသည္၊ ျမက္ ထူေနေသာလမ္းတြင္ ၅ ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလး ျမန္ျမန္မေလွ်ာက္ႏိုင္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေရာက္ရန္လုိသည္။ ဒီလုိ လမ္းေလွ်ာက္ပံုမ်ဳိး ႏွင့္ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တခုခုလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ စားလက္စထမင္းထုပ္ကုိ ပစ္လုိက္သည္၊ ေရဘူးမွ ေရေသာက္ လုိက္ၿပီး မိမိကာဘုိင္ေသနတ္ႏွင့္ စစ္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကုိ အကူရဲေဘာ္သုိ႔ေပးလုိက္သည္၊ ဖါကမာကုိထုတ္ကာ…
“ဒီမွာကေလး၊ ဦး ဦးဆီလာ” ဟုဆုိကာ
သူမအားခ်ီ၍ မိမိေက်ာကုန္းေပၚတင္ကာ ဖါကမာႏွင့္ ခ်ီပုိးလိုက္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း၊ ခ်ီပုိးရင္း …
“နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲ” ဟုေမးရာ၊
“မိသီတာပါ၊ ဦးဦး” တဲ့၊ အုိးခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ၊ မိသီတာေလးကုိခ်ီပုိးေနရင္း ေမြးစ မိမိ သမီးကုိ သတိရမိသည္။ တဆက္တည္း မိမိဖခင္၏ ဆံုးမၾသဝါဒမ်ားကုိ ၾကားေယာင္လာသည္။
“ငါ့သား၊ စစ္တုိက္တယ္္ဆုိတာ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းမရလုိ႔ လက္နက္နဲ႔ခုခံေနရတာ၊ စစ္ျဖစ္ရင္ ပ်က္စီးဆံုး႐ွဳံးၾကမယ္၊ ေသေၾကအ နာတရျဖစ္မယ္၊ အဖမ္းအဆီးေတြရွိမယ္၊ ဒါေတြဟာမရွိသင့္၊ မျဖစ္သင့္တဲ့အရာေတြျဖစ္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုဘြား ညီေနာင္ေတြၾကား ညီရင္းအစ္ကုိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျပသနာကုိ ေျဖရွင္းလုိ႔မရႏိုင္ဘူးလား။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္လက္နက္နဲ႔အႏိုင္က်င့္ အျပဳတ္တုိက္ လုိ႔ေကာရႏိုင္ပါ့မလား။ စစ္ပဲြရွည္ၾကာေလ၊ တုိင္းျပည္နစ္နာေလ၊ အေသအေျပာက္မ်ားေလပဲ”
“ေနာက္ စစ္ေျမျပင္မွာ ရန္သူကုိဖမ္းမိ မယ္၊ ဒဏ္ရာနဲ႔ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ အမ်ဳိးသမီးေတြပါခ်င္ပါမယ္၊ ဘယ္လုိအေျခအေနမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သံု႔ပန္းေပၚလစီအတုိင္းက်င့္သံုးပါ။ ကုိယ္ခ်င္းစာပါ။ သံု႔ပန္းျဖစ္တာနဲ႔ ရန္သူမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ သခင္ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ သြန္သင္မႈအတုိင္း မိမိရန္သူကုိ ခ်စ္ပါ Love your Enemy က်င့္သံုးပါ။ အပစ္မဲ့ မွီခုိသူေတြကုိ က်င္နာပါ။
မိသီတာေလး မိမိေက်ာကုန္းေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္လွ်က္ပါလာသည္၊ မိမိအေတြးထဲ၌၊ “ဒီကေလးေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မွီခုိသူေတြ၊ အ ပစ္မဲ့ေတြျဖစ္တယ္၊ အဖမ္းခံရတဲ့ရဲနဲ႔စစ္သားေတြကလဲ လက္နက္မရွိေတာ့လုိ႔ ဒုိ႔ရန္သူေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ျပည္ေထာင္စုဖြားညီေနာင္ ေတြျဖစ္တယ္ဟု ခံယူထားသည္။ မိမိအေတြးထဲ၌ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ မိမိေမြးေမေမႏွင့္ ညီေလး၊ ညီမေလးမ်ားအဖမ္းခံရသည္။ ၆ လ ၾကာသည္၊ ဘာေၾကာင့္ဖမ္းၾကတာလဲ။ မွီခုိသူနဲ႔ကေလးေတြပဲ၊ တဖန္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္တြင္ ေမြးေမေမႏွင့္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ ညီမေလး ပုိးပုိးဇန္၊ အသက္ ၇၈ ႏွစ္ရွိေနၿပီးျဖစ္ေသာ ဖုိးဖုိးတုိ႔ အဖမ္းခံရျပန္သည္။ ေထာင္ထဲ၌ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခံရသျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ၇ ႏွစ္ၾကာသည္။ ဘာေၾကာင္းဖမ္းၾကတာလဲဗ်ာ။ မွီခုိသူ အပစ္မဲ့သူေတြမဟုတ္ပါလား။
ရန္သူေတြဟာကရင္ျပည္ထဲကုိ က်ဴးေက်ာ္လာၿပီးသတ္ခ်င္တုိင္းသတ္၊ ဖမ္းခ်င္တုိင္းဖမ္း၊ မုဒိန္းက်င့္ခ်င္တုိင္းက်င့္၊ အိမ္မီး႐ွိဳ႕ခ်င္သလုိ႔ ႐ွိဳ႕၊ ေပၚတာဆဲြခ်င္သလုိဆဲြေနၾကပါလား။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္ေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုသားေတြမဟုတ္လား။ ညီကုိေမာင္ႏွမေတြ မဟုတ္ လား။ လူေတြမဟုတ္လား။ ကုိုိယ္ခ်င္း မစာတတ္ဘူးလား။ ႏွမခ်င္း မစာတတ္ဘူးလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ေရးေနၾကတာျဖစ္သည္။ “ဦးဦး ေရဆာတယ္” ဟု ..
မိသီတာေလး အသံၾကားေတာ့မွ မိမိအေတြးျပတ္သြားေတာ့သည္။
“ေအးေအး” ဟု ေျပာၿပီး၊ မိမိအကူရဲေဘာ္၌ ရွိေနေသာေရဘူးကုိယူ၍ တုိက္လုိက္သည္။ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းကမ်ား၊ ခရီးကေဝး ဆုိေတာ့ မိမိနဖူးမွ ေခၽြြးမ်ားစီးက်လာသည္။ သုိ႔ေသာ္မိမိ ေမာရမွန္း ပန္းရမွန္းမသိ၊ မိမိဖခင္ ေပးခဲ့ေသာေတာ္လွန္ေရး ဒႆနႏွင့္ သ ခင္ခရစ္ေတာ္၏ ဆံုးမၾသဝါဒတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ ေဖၚခြင့္ရေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာပီတိ ဂြမ္းဆီထိလုိ ျဖစ္ရပါသည္။
စုရပ္သုိ႔ေရာက္ပါၿပီ။ ၎တုိ႔အားအနားေပးသည္။ ညဘက္လဘက္ရည္ ႏွင့္ မုန္႔ဧည့္ခံၿပီး မိမိတုိ႔၏ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းစဥ္လုပ္ ငန္းစဥ္မ်ားကုိရွင္းျပသည္။ “သံု႔ပန္းေတြကုိ ကင္းေစာင့္ရန္လုိေသးလား” ဟု ရဲေဘာ္မ်ားေမးရာ၊ “လက္နက္မွမရွိေတာ့ပဲ သူတို႔ကုိေစာင့္ ဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူး” ဟုေျပာလုိက္သည္။ ေနာက္ေန႔မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းမွဴးပါဝင္သည့္ ေဘာ္လီေဘာအဖဲြ႔ႏွင့္ ရဲမ်ား မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ေဘာ္ လီေဘာပုတ္ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ကုိမႏိုင္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရဲမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္၊ ရန္သူမ်ားမဟုတ္ၾကေတာ့။ ထုိအခ်ိန္ ေလးသည္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမၻာငယ္ေလးတခု ယာယီျဖစ္သြားသျဖင့္ၾကည္ႏူးမိသည္။ ေနာက္ေန႔၎တုိ႔ကုိ ရင္းပုိင္းရြာသုိ႔ပုိ႔ၿပီး ဗဟုိကြန္ မန္ဒုိမ်ားလက္သုိ႔ အပ္လုိက္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမမွ ၎တုိ႔အားေတြ႔လုိသည္ဟု သိရသည္။ မိမိသည္ စစ္ေျမျပင္၌ လူသားျဖစ္သည့္ မိသီ တာေလးကုိ လူသားဆန္ဆန္ျပဳမူက်င့္သံုးလုိက္ရသျဖင့္ လူ႔ဘဝကုိေပးခဲ့ေသာမိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ သခင္ခရစ္ေတာ္ကုိ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သမုိင္းေပးတာဝန္တခုႏွင့္ တုိက္ပဲြတပဲြေတာ့ၿပီးသြားပါၿပီ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီးတုိက္ပဲြဘယ္ႏွစ္ပဲြ ဆက္တုိက္ေနၾကရဦးမွာလဲဗ်ာ။
မွတ္ခ်က္…
စစ္ေျမျပင္၌ မိမိကုိင္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ကာဘုိင္လက္နက္သည္၊ မိမိဖခင္ေပးခဲ့ေသာ ေတာ္လွန္ေရးအေမြ ပစၥည္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ ညီအစ္ ကုိ ၃ ေယာက္စလံုးကုိ ထုိအေမြကုိသာေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ အကယ္၍ မိသီတာေလးတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေနေသးပါက ျပည္ေထာင္ စုတဝန္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာေရး၊ တန္းတူေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ တန္ဖုိးထားေရးအတြက္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ..
- မိသီတာေလးတေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေနေသးပါက ျပည္သူလူထုကေလးစား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဒုတိယ ေဒၚစုျဖစ္လာပါေစ
- အကယ္၍ စခန္းမွဴး ဒုတိယရဲအုပ္ ဦးေအးေမာင္တေယာက္ သက္ရွိထင္ရွားေသးပါက ျပည္သူလူထုကုိ အလုပ္အေႂကြးျပဳသည့္ ျပည္ ခ်စ္ရဲမ်ားျဖစ္လာပါေစ
- အကယ္၍ ကညႇင္ဒံု ရဲစခန္းမွ ရဲသံု႔ပန္းမ်ားသက္ရွိထင္ရွားေသးပါက၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကုိ ကာကြယ္ႏိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳ လုိက္ပါသည္။
မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္