ျမန္မာျပည္နဲ႕ပါတ္သက္တဲ့စဥ္းစားဖြယ္ရာအေတြး။ by Tun Kyaw Nyein on Monday, September 24, 2012 at 10:57am · ဖရက္(ခ)တယ္(Fractal)http://drtunkyawnyein.wordpress.com/

Fractals are a fairly new mathematical concept introduced by French-American mathematician, Benoît Mandelbrot in 1975.

A fractal is a geometric pattern that is repeated at ever smaller scales to produce irregular shapes and surfaces that cannot be represented by classical geometry.


ဖရက္(ခ)တယ္ဆိုတာသခၤ်ာဘာသာမွာမၾကာေသးမွီကာလကေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့အေတြးအ
ျမင္တရပ္ပါ။၁၉၇၅မွာသခၤ်ာပညာရွင္Benoit Mandelbrotကေတြ႕တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဖရက္(ခ)တယေိုတာ္သဘာ၀မွာသက္ရွိသက္မဲ့ေတြဟာပံုသဏၭာန္အားျဖင့္    

ၾကီးရာမွေသး၊ေသးရာမွသြယ၊္အရြယ္ရြယ္အစားစားအဆင့္ဆင့္တူညီကိုယ္ပြား(self-same)ပံုစံ
ဒီဇိုင္းကိုဆိုလိုပါတယ္။ 

ေဒါင္းအေတာင္ေတြကိုၾကည့္ပါ။ပံုစံဒီဇိုင္းအရေဒါင္းတေကာင္လံုးရဲ့ကိုယ္ပြါးဆင္တူပါဘဲ။
 http://www.oddee.com/_media/imgs/articles/a302_f1.jpg



သစ္ပင္ေတြကိုၾကည့္ပါ။ဲFractalပါဘဲhttp://www.oddee.com/_media/imgs/articles/a302_f7.jpg

ဲသစ္ရြက္သည္လဲFractal
 http://www.oddee.com/_media/imgs/articles/a302_f8.jpg

၂၁ရာစု ပင္လံုဆိုတာ ဘာလဲ?? by ခြန္ ဒီးယမ္ on Wednesday, September 26, 2012 at 1:32am ·

"၂၁ရာစု ပင္လံုလို႕ က်မတို႕ေျပာတာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႕ ေျပာတာလဲ သိပ္ျပီးေတာ့ သေဘာေပါက္ပံုမရဘူး။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္တစ္ခုကို ေမြးျမဴဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ အေျခခံအားျဖင့္ ဘာလဲဆိုေတာ့ က်မတို႕ ၾကားထဲမွာ မတူညီတဲ့ဟာေတြ ဘာပဲရွိရွိ ဒီ မတူညီမွုေတြ အေပၚမွာ အေျခခံျပီး ညီညြတ္မွဳရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ပင္လံု စိတ္ဓာတ္လို႕ က်မေျပာခ်င္တယ္" (Aung San Suu Kyi) (ဖို႕ဝိန္း၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု) (25-9-2012)





အေမေဒၚစုေျပာသြားတာကို အရပ္စကားနဲ႕ ေျပာရရင္ "မတူတူေအာင္ အတင္းလိုက္လုပ္ဖို႕ က်ိဳးစားမေနနဲ႕၊ မတူတဲ့ဟာေတြရွိတဲ့ၾကားထဲက ညီညႊတ္ေအာင္ပဲ လုပ္ၾက" လို႕ ဘာသာျပန္လို႕ရလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္မွာ ကားတစ္စီးရဲ့ အျမင့္ဆုံးအရွိန္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတာင္ တစ္ျပည္နယ္နဲ႕ တစ္ျပည္နယ္ မတူဘူး။ ေသနတ္ကိုင္ခြင့္ေပးတဲ့ ျပည္နယ္လဲရွိသလို မေပးတဲ့ျပည္နယ္လဲ ရွိတယ္။ လိင္တူ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္နယ္လဲရွိသလို လူမႈၾကင္ေဖာ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ေလာက္ထိပဲ ခြင့္ျပဳထားတာလဲ ရွိတယ္။ ေသဒဏ္ကို က်င့္သုံးတဲ့ျပည္နယ္တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ခုထက္ထိေအာင္ က်န္ေသးတယ္။ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ခြင့္ တရားဝင္ေပးထားတဲ့ ျပည္နယ္ရွိသလို တရားမဝင္တဲ့ ျပည္နယ္လဲရွိတယ္။ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ျပည္နယ္အခ်င္းခ်င္းမွာေတာင္မွ သေႏၶသား ဘယ္ႏွစ္လသားအထိ တရားဝင္ ဖ်က္ခ်ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တစ္ျပည္နယ္နဲ႕ တစ္ျပည္နယ္ ခြင့္ျပဳထားတာျခင္း မတူဘူး။ အသက္ဘယ္ေလာက္ကစျပီး အရက္စေရာင္းခြင့္၊ ေဆးလိပ္စေရာင္းခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာလဲ တစ္ျပည္နယ္နဲ႕ တစ္ျပည္နယ္ မတူဘူး။ အေမစု အခုေရာက္ေနတဲ့ နယူးေယာက္လိုျမိဳ႕ဆို အေဆာက္အဦးအတြင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မရွိေပမယ့္ တျခားျပည္နယ္ေတြမွာဆို ဓာတ္ေလွကားထဲမွာေတာင္ ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ဘယ္သူမွ တားလို႕ မရဘူး။ အေမရိကန္မွာ ျပည္နယ္အစိုးရဆိုတာ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုအစိုးရေလာက္နီးနီး အာဏာနဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ သူ႕ျပည္နယ္ကို ျဖတ္ျပီး ေရနံပိုက္လိုင္းသြယ္မွာကိုေတာင္ ျပည္နယ္အစိုးရမၾကိဳက္ရင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက သြားလုပ္လို႕မရဘူး။ ခု ျမန္မာကို စလြယ္သိုင္းျဖတ္ျပီး တရုတ္က ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းေဖာက္ေတာ့ လက္ရွိအစိုးရ တားႏိုင္စြမ္းရွိလို႕လား??

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေမရိကန္ခရီးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕ရဲ႕အျမင္ by Ven Ravika on Wednesday, September 19, 2012 at 10:10am ·

အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိေနတယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႀကဳိဆိုတယ့္ေနရာမွာ စိတ္တဝမ္းတည္း ရွိၾကဖို႔ လိုပုံကို အထူးေျပာစရာမလိုပါ။ ႏိုဘဲလ္ဆုရွင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ႀကဳိဆိုရမွာျဖစ္တယ္။ ေကာ့မႉးအမတ္တစ္ဦးဆိုတယ့္အျမင္ကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ထားရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီခ်ဳပ္ဟာ အစိုးရမျဖစ္ေသးတာရယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အစိုးရေခါင္းေဆာင္မဟုတ္တာရယ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ မဟုတ္တာရယ္ ရွင္းေအာင္ ျမင္ရမွာျဖစ္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စိုးမိုးေအးခ်မ္းဥကၠ႒ျဖစ္လို႔ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေၾကာင္း၊ နယ္ေျမေအးခ်မ္းေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအေၾကာင္း အေျပာမ်ားပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတသိန္းစိန္ ဘယ္လိုကြာျခားလဲ။ တိုင္းရင္းသားအခ်ဳိ႕က စပ္စုၾကပါတယ္။ ဗြီအိုေအအႀကီးတန္းအယ္ဒီတာ ဦးေက်ာ္ဇံသာနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို ေထာက္ျပၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သမၼတသိန္းစိန္ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးထက္ မပိုပါလို႔ ျမင္သူရွိသလို တိုင္းရင္းသားအေရးအခင္မ်ားကို အရင္ကေလာက္ မေလးစားေတာ့ဘူးဆိုၿပီလည္း ေဝဖန္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္တယ္လို႔ မျမင္ဘဲ သတိထားစရာေတြအေနနဲ႔ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။

၁။ ဆုလက္ခံရရွိဖို႔ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
၂။ ျမန္မာျပည္ေျပာင္းလဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးဖို႔ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
၃။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို ဖြင့္ေပးဖို႔ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
၄။ သမၼတသိန္းစိန္အတြက္ လမ္းရွင္းေပးဖို႔ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
၅။ အေမရိကန္မွာ သူ႔ေထာက္ခံသူ၊ ကန္႔ကြက္သူမ်ားကို ေသြးတိုးစမ္းဖို႔ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။
၆။ သိန္းစိန္က ၉၀-ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၁၀-ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ အက်ဳိးအျမတ္ရရွိမယ့္ခရီး ျဖစ္တယ္။

သမိုင္းပါးစပ္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မပိတ္ဘူး ဦး၀င္းတင္ Facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚမွ-

၂၀၀၆ မွာ က်ဳပ္ကို ေထာင္ကလႊတ္တယ္။ ေထာင္ဘူးေရာက္တယ္။

ကိုယ္အဂၤ ါအမွတ္အသားေတြ စစ္တယ္။ လႊတ္၀ရမ္းေပးတယ္။
အၿခားအက်ဥ္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္နဲ ့အတူ အက်ဥ္းဦးစီးညႊန္ခ်ဳပ္ရဲ ့
ႏွစ္သိမ့္စကား၊ မ်က္ေၿဖစကား၊ ေထာင္ဘူး၀ ညႊန္မွဴးရံုးမွာ နားပူရတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြကို လႊတ္လိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
၉ ေယာက္ကို ၀န္ႀကီးက ေတြ ့ခ်င္တယ္၊ ေစာင့္ပါဦးတဲ့။ နာရီ၀က္
ႀကာတယ္။ ေနာက္က်ဳပ္ကို သံတိုင္ခန္းထဲ ၿပန္သြင္းတယ္။
က်ဳပ္ကို ဘယ္တရားသူႀကီး၊ ဘယ္ေထာင္အရာရွိကမွ ဘာပုဒ္မသစ္မွ
မကပ္ဘူး။ ဘာၿပစ္မႈသစ္မွ မစြဲဘူး။ ဖဆပလ ေခတ္က ၿပည္တဲေရး၀န္ႀကီး
ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးက သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုဦးလွတို ့ကို
လႊတ္၀ရမ္းေပး၊ ပုဒ္မသစ္ကပ္၊ ေထာင္ထဲၿပန္ထည့္တာမ်ိဳး မဟုတ္။
က်ဳပ္နဲ ့တစ္တိုက္တည္း အတူတူေနတဲ့ ၿပည္သူ ့တိုးတက္ေရးပါတီက
ဦးခင္ေမာင္ၿမင့္တို ့၊ ဗကပ က ကိုသက္ခိုင္တို ့ကို လႊတ္၀ရမ္းေပး၊
၁၀ (ဃ) ပုဒ္မသစ္ ကပ္တာမ်ိဳးနဲ ့လည္း မတူဘူး။

က်ဳပ္ကို စတုတၳအႀကိမ္ ေထာင္ၿပန္ခ်ပံုကေတာ့ အသားလြတ္ႀကီးဗ်။
ေၿဗာင္ႀကီးဗ်။ ဘလိုင္းႀကီးဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္က စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ
အႀကီးအကဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊဗ်။ အစိုးရ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က
ဘယ္သူဆိုလားဘဲ။ ၿပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးဗ်။
အက်ဥ္းဦးစီး ညႊန္ႀကားေရးမွဴးခ်ဳပ္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးေဇာ္မင္းဗ်။
အဲဒီ လူ ့ငရဲ ယမမင္းေတြထဲမွာ ဘယ္သူေတြက က်ဳပ္အတြက္
တာ၀န္ယူမွာလဲ။ က်ဳပ္က အခုထိ အသည္းနာတုန္းဗ်ိဳ ့။ ေထာင္ေသာင္းခ်ီရွိတဲ့
လူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ၊ အရိုးတြန္ကိစၥေတြ၊ သမိုင္းေႀကြးေတြ၊
သမိုင္းတရားခြင္ေတြကိစၥက မၿပီးေသးရံုမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ မဆံုးေသးဘူးဗ်။
တာ၀န္ရွိသူေတြ ဒဏ္ယူရမယ္ဗ်။ ဒဏ္ခံရမယ္ဗ်။ ေတာ္တန္တိတ္ခိုင္းလို ့
မရဘူးဗ်။ သမိုင္းပါးစပ္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ မပိတ္ဘူးဗ်။

ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ခြင့္ . . .ဆုိတာနဲ႕ပါတ္သက္လို႕. . ./Posted by ခ်ိဴတူးေဇာ္။

အဲဒီေျမပံုကို ၾကည့္ပါ။
တကယ္တမ္းခြဲထြက္ၾကမယ္ ဆုိရင္ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ကပါ့မလား လို႕ ေတြးမိတယ္။
အဲဒီေျမပံုမ်ိဳးကို ခင္ဗ်ားတို႕ တကယ္မလုိခ်င္ဘူး ဆုိရင္ျဖင့္. .
ဒိီလို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ မကြဲဖို႕ဆိုရင္ျဖင့္၊
တုိင္းရင္းသားေတြကို တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးေတြနဲ႕
သူတုိ႕ေက်နပ္ေစမယ့္ အဆင့္အတန္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုးေဆြးေႏြးမႈေတြနဲ႕
ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ဖို႕လုိတယ္ ဆုိတာကို သိဖို႕ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ေမြးရာပါ အခြင့္အေရး ဆုိတာ
လူတဦးခ်င္းအေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
လူမ်ိဳးစု တစုခ်င္းအေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္. . .႐ွိပါတယ္။ ဒါကို အရင္ဆံုး အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားဆက္ဆံမွ စကားေျပာလို႕ရမွာပါ။

ႏို္င္ငံသားတေယာက္ကို အာဏာပိုင္တေယာက္က ဘာျပစ္မႈတစံုတရာမွ မ႐ွိဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ယ္
ဖိႏွိပ္ဆက္ဆံလို႕မရသလိုဘဲ၊
ျပည္ေထာင္စု ဆုိတာလည္း လူမ်ိဳးစုတစုစီကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားရာ မျဖစ္ေစရပါဘူး။
လူမ်ိဳးစုတိုင္းကို အခြင့္အလန္းေတြ တန္းတူညီမွ် ေဆာင္ၾကဥ္းေပးရာ ပဲ ျဖစ္ရပါေစမယ္။

အေမြဆုိင္အိမ္လို႕ သေဘာထားရင္ သူတို႕ရဲ႕ အေမြရပိုင္ခြင့္ကုိ တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳ
ရမွာက သပ္သပ္၊ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္အဲဒီအိမ္ႀကိီးထဲ တမိုးေအာက္ဆက္ေနၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္တာကသပ္သပ္၊ သပ္သပ္စီပါ။

ပို႕စ္အေဟာင္းမွာတုန္းက အဓိကေထာက္ျပခဲ့တာေလးေတြကို သိသာျမင္သာေအာင္ ျပန္
ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ႏွင့္ခြဲထြက္ခြင့္ကိစၥ by Socretes Athensian on Saturday, July 16, 2011 at 10:26am · Friday, November 9, 2007

ဖက္ဒေရးရွင္းဟူသည္ (federation) လက္တင္ဘာသာစကား(foedus)မွ ဆင္းသက္လာၿပီး သေဘာ တူညီမႈ ပဋိညာဥ္(သုိ႔) သေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဟု ေျပာလုိက္ သည္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေျပးျမင္မိၾကသလုိ ခြဲထြက္ခြင့္မပါဘဲႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ ၍ မရပါဟုဆုိၾကသည္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသား (David William) ကမူ ခြဲထြက္ခြင့္မပါဘဲႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ တည္ေဆာက္၍ရပါသည္ဟု အခုိင္အမာေျပာဆုိခဲ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ “တူညီတဲ့ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ဘယ္လုိေပါင္းစပ္မလဲဆုိတာ ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္ၿပီး ခြဲထြက္ခြင့္မပါရွိပါက ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႕စည္းမႈမွာ အဓိပၸါယ္မဲ့ျဖစ္သည္ဆုိျခင္းမွာ မွားယြင္းပါသည္။ ဖက္ဒေရးရွင္းဟူေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ ေဘာင္အတြင္းမွ ခြဲထြက္ ျခင္းသည္ တရား၀င္မႈမရွိပါ”ဟု ေျပာခဲ့သည္။
ခြဲထြက္ခြင့္မွာ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္၏ အျမင့္ဆုံးလုပ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္ ၿပီး ေလ့လာသူအားလုံးက ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အစမွာ ဥေရာပအင္ပါယာႏုိင္ငံႀကီးမ်ား လက္ထက္ကစခဲ့သည္ ဟု လက္ခံၾကသည္။ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အရွိန္ေကာင္းလာေသာကာလ ပထမကမၻာစစ္အၿပီး အေမရိကန္ သမၼတ ၀ီ(လ္)ဆင္ အဆုိျပဳေသာ ကုိလုိနီႏုိင္ငံမ်ားအား လြတ္လပ္ေရးမေပးမီ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေပးရန္ တင္ျပခဲ့သည္။ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တခ်ိဳ႕ကေကာင္းသည့္ဘက္က ေျပာၾကသလုိ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဆုိးသည့္ဘက္ကေျပာၾကၿပီး ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ကုိဖီအာနန္ကမူု ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ပတ္သက္ ၿပီး မထည့္ရင္ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေအးခ်မ္းတယ္ဟု ေျပာခဲ့သည္။
လူမ်ိဳးစုတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပါးအေနျဖင့္မသုံးပါ။ ဒုိင္းအေနျဖင့္ သုံးရန္အတြက္ေတာ့ ခြဲထြက္ခြင့္ကို ထည့္သင့္သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္တုိ႔၏ ကြာျခားခ်က္မွာ ခြဲထြက္ခြင့္၌ သီးျခား လုံး၀လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ အစုအေ၀းျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္၌ အတူတကြ ေနထုိင္ၾကၿပီး ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းတုိ႕ျဖစ္သည္။
တကယ့္ဖက္ဒရယ္စစ္စစ္ႏွင့္ အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါက ခြဲထြက္ခြင့္ထည္ရန္မလုိဘဲ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစုိးရၾကား တည္ေဆာက္မည့္ ယုံၾကည္မႈကသာ အေရးႀကီးပါသည္။ ဖက္ဒရယ္ကုိ အဓိကေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ အဓိကအေရးႀကီးဆုံးမွာ အဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မည္သည့္ျပည္နယ္တခုခုကမွ လႊမ္းမုိးမႈမရွိသည့္ သေဘာကုိေဆာင္သည္။
တနည္းဆုိရေသာ္ ဖက္ဒရယ္ဆုိသည္မွာ မတူကြဲျပားသည့္ ျပည္နယ္မ်ား၊ လူမ်ိဳးမ်ား၊ အုပ္စုမ်ား စုစည္းရာတြင္ အာဏာကုိ ခြဲေ၀က်င့္သုံးသည့္ သေဘာတရားတရပ္လည္းျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္၏ အဓိက က်ေသာ အေျခခံမႈမွာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈျဖစ္ၿပီး အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးၿပီး တူညီမႈမ်ားကို တူညီသလုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လုိသလုိ မတူညီမႈမ်ားကို တူညီမႈရေအာင္ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိသည္။
ေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္းမွတဆင့္ ဥပေဒ မျပ႒ာန္းခင္ ညီညြတ္မႈကို အရင္ျပ႒ာန္းသင့္သည္။ ၄င္းေစ့စပ္ ညႇိႏႈိင္းမႈအေပၚ အေျချပဳ၍
(က)ေရးသားထားေသာ အေျခခံဥပေဒရွိျခင္း၊
(ခ)အခြင့္အာဏာမ်ားကုိ ဗဟုိဦးစီးထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိျခင္း၊
(ဂ)နယ္ေျမေဒသအလုိက္ အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း တည္းဟူေသာ အနိမ့္ဆုံးစံသတ္မွတ္ခ်က္ (၃) ခုျဖင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကုိ က်င့္သုံးၾကပါသည္။
မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္က်င့္သုံးၾကသနည္းဟုဆုိလွ်င္
(က) မတူကြဲျပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ရန္၊
(ခ)အခြင့္အေရးမ်ား တန္းတူရန္၊
(ဂ)လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒႏွင့္ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညႇင္း၀ါဒကို ကာကြယ္ႏုိင္ရန္အတြက္ႏွင့္
(ဃ)ေဒသ၏ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ပ်က္မႈကိစၥမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုအစုိးရထက္ ေဒသဆုိ္င္ရာအစုိးရက ပုိမုိသိရွိၿပီး လူထုလုိအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ရန္ က်င့္သုံးၾကသည္။
ဖက္ဒရယ္စနစ္ က်င့္သုံးရာတြင္ အေရးႀကီးေသာအခ်က္ (၃)ခ်က္ရွိပါသည္။

ဒုကၡသည္ခရီးစဥ္အတြင္း …. အႏွစ္သက္ဆံုး ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ Posted by on July 16, 2008

အို …. ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္ ….
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေဟာၾကားတယ္
ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေကာ ဒုေကၡာ
အပိေယဟိ သမၸေယာေကာ ဒုေကၡာ … တဲ့
အစက နားမလည္
ဒါေလးမ်ား …
ဘာမီတြန္ေသာက္ ေပ်ာက္ … ေပါ့ေနာ္ .. ။
အရိုးစင္းဆံုးေသာ ေလာကဒဏ္ ကဗ်ာကို ေရးဖဲြ႔လိုက္တဲ့သူက ကဗ်ာဆရာရဲထြဋ္ပါ။
ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြကေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ဘ၀သစ္ထူေထာင္ေရး … ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးအစီအစဥ္ေတြဟာ အခုဆိုရင္ ထိုင္း – ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္း (၉) ခုမွာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ … ဘာသာေရးဖိႏွိပ္မႈ၊ လူမ်ဳိးေရးႏွိပ္ကြပ္မႈေတြ … ေပၚတာနဲ႔ မုဒိန္းမႈေတြနဲ႔ ကင္းေ၀းရာ အရပ္တခု ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနသတဲ့ …
ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း … အဲဒီအရပ္မွာ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြလုိအပ္ေနၿပီးေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြမွာေတာ့ လုပ္အားကလဲြရင္ ဘာမဆိုလုိအပ္ေနတဲ့အတြက္ အေပးအယူမွ်မွ်နဲ႔ပဲ ေခၚသူကေခၚ သြားသူကလည္းသြား ၾကနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းတခုလံုး သက္၀င္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။
အိုပီအီး ပီးပီလား
ဒါဆို ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ ကေတာ့လိုပါေသးတယ္။
ကာခ်ာေရွာ့မရေအာင္
စီအို တက္ရမယ္တဲ့
တက္ၾကြစြာသူတို႔ႏႈတ္ဖ်ားက
အဟုတ္စကားၾကြယ္လွ
ဆီမန္း မန္းမလို မန္းေနၾက
ခိုၿငီးသံေတြၾကားေနရ
ဂရုဏာသက္ရမွာလား
ဥပေကၡာျပဳရမွာလား …. ။
အိုပီအီး … Overseas Processing Entity (OPE) ဆိုတာ ဒုကၡသည္ေတြကို သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက စခန္းထဲအေရာက္ လာေရာက္ၿပီးစံုစမ္းမွတ္တမ္းတင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ယူအန္အိပ္ခ်္စီအာကေန ထိုင္းႏိုင္ငံ အာဏာပိုင္မ်ားကို တရား၀င္လႊဲေျပာင္းေပးအပ္လိုက္ၿပီး ဒုကၡသည္ စခန္းရွိရာကို ကားေတြတသီတတန္းနဲ႔ပို႕ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ … စခန္းတြင္းမွာ ဒုကၡသည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ …. ဒါဟာ ဒုကၡသည္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ရွိေရး အစီအစဥ္လည္း ပိုမိုနီးကပ္လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစတဲ့ အမွတ္သညာတခုဆိုရင္လည္း မမွားတဲ့ အေခၚအေ၀ၚတခုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္ (Department of Homeland Security) ဆိုတာကေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားက အိုပီအီးတုန္းက ေျပာဆိုေျဖၾကားခ်က္ေတြကို ထပ္မံအတည္ျပဳေမးျမန္းစံုစမ္းျခင္းနဲ႔က်န္းမာေရးေဆးစစ္ျခင္းတို႕ကို တဆက္ တည္းေဆာင္ရြက္ေပးခ်ိန္ပါပဲ။
ဒီအိပ္ခ်္အက္စ္မွာ စစ္ေဆးသူမ်ားရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ေျဖဆိုေပးႏိုင္ရင္ အထူးသျဖင့္ တီဘီပိုးရွိတယ္လို႕လည္း သံသယအျဖစ္မခံရဘူးဆိုရင္ … ဒီပတ္ခ်ာဒိတ္ (Departure Date) ေစာင့္ေနယံုပါပဲ။
အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ေပါင္းစံုျဖစ္တဲ့
ယဥ္ေက်းမႈ …
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ …
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး …
ဘ၀ေနထုိင္ပံုနည္းစနစ္ေတြ …
ေတာထဲမွာ မွ်စ္ခ်ဳိးစားေနရသူေတြ ခ်က္ျခင္းစားရေတာ့မယ့္ ဒိန္ခဲနဲ႕
ေထာပတ္အေျပာင္းအလဲကာလမ်ား ….
ေတာထဲမွာ တပိုတပါးသြားက်င့္ရွိေနသူမ်ား ေလယာဥ္အိမ္သာခန္းထဲမွာ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္
ဒုကၡေတြအတြက္
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရန္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ …
ေရပူ ေရေႏြးနဲ႕ ေရခ်ဳိးရန္နည္းစနစ္ပါမက်န္ …
ရက္တို သင္တန္း (၃) ရက္နဲ႕ ဘ၀တပါးကို
အရွင္လတ္လတ္ကူးေျပာင္းေရးက်င့္စဥ္မ်ားသင္ၾကားေပးျခင္းကိုေတာ့
(စီအုိ) လို႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ အဲဒီသင္တန္းကို လူတိုင္း စိတ္၀င္တစားသြားတက္ၾကတယ္၊
( မတက္ရင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္လို႔ပါ … )
ဒုကၡသည္စခန္းကို ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြကို ဒုကၡသည္စာရင္းတင္ထားတဲ့ နံပါတ္ (၂၀၈၆) ေယာက္ကိုသြင္းစဥ္က ကဗ်ာဆရာ ေအအမ္တီရဲ႕ ႏို႔ဖိုး …ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုတ္ထြက္လာခဲ့တာကိုလည္း အခုတခါျပန္ၿပီးသတိရမိတယ္။
သနားၾကပါခင္ဗ်ာ
သနားၾကပါ
ႏိုင္ငံအေဟာင္းေလး တခုေလာက္ဆိုၿပီး
စားစရာ … ေနစရာ
လုပ္စရာေတြ … ကိုင္စရာေတြထားရစ္လို႔
ဖုတ္ပူမီးတုိက္
ငါတို႔
ဒီေနရာကိုေရာက္ရွိခဲ့တယ္။
ေဟာဒီ ဘဒၵကမၻာမွာ
ဒုကၡ ဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ဒုကၡသည္ပဲ အတုရွိတယ္.
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အတုမရွိဘူး
ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲ အတုရွိတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ဒဏ္ခံႏိုင္သူတခ်ဳိ႕တေလက တတိယႏိုင္ငံဆိုတဲ့စကားကို ၾကားခ်င္ေလ႕ မရွိၾကဘူး။ ဒဏ္မခံႏိုင္သူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ တိုးတက္ရစ္ဖို႕…. ဆိုၿပီး တတိယႏိုင္ငံကို အသြင္ကူးေျပာင္းေရးေရယာဥ္ေက်ာထဲ အလုိက္သင့္ေပါေလာေပၚနိယာမနဲ႔ …. အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ ေသာသူေတြကေတာ့ အနီးဆံုးလက္တဲြေဖာ္အျဖစ္ ျမန္မာျပည္က ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမေလးေတြ လက္ကိုတဲြလို႕ ထြက္ခြာခဲ့ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း တတိယႏိုင္ငံကို စရိတ္ၿငိမ္းသြားႏိုင္ဖို႔ I swear to tell the truth…. လို႕ …. လက္ယာဘက္လက္ကိုေထာင္ၿပီး က်ိန္ဆိုထားသည့္တိုင္ အစိုးရက ႏွိပ္စက္လို႔ မေန၀ံ့ ေတာ့လို႕ပါ … ဆိုတဲ့ မုသာ၀ါဒကံနဲ႕အတူတူ…
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း အမွန္ကိုသာေျပာပါ … လုိ႔ သတိေပးထားတဲ့ အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးတာ၀န္ရွိသူေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုက သူတို႕လိုခ်င္တဲ့အေျဖမရမခ်င္း ေဘာင္သြင္းေမးလြန္းလို႕ မလိမ္ခ်င္ဘဲလည္း လိမ္ေပး လိုက္ရတဲ့သူေတြလည္း ရွိေသးရဲ႕။
ဥပမာ တေယာက္ကိုထုတ္ျပေပးရမယ္ဆိုရင္ –
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ထဲမွာေနတဲ့ တေယာက္ နာတာရွည္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ သူ႕ညီမက သူ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ဒီဘက္ကို လိုက္လာရတယ္။ အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ပံုစံေမးခြန္းတခုကို ေမးပါတယ္။ ဘာလို႕ထြက္လာရတာလည္း …. ဆိုတာရယ္ …. ဘာေၾကာင့္ျပန္လို႕မရေတာ့ တာလည္း … ဆုိတာရယ္ …
အကို႕ကို ျပဳစုဖို႕လာရပါတယ္ … ဆုိတဲ့အေျဖကို သူတို႕မႀကိဳက္။ အကိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စံုစမ္းေမးျမန္းမႈ မရွိဘူးလား … ဆုိတာကို ထပ္ခါထပ္ခါေမးလာတဲ့အခါ …. ေျဖရတာအာေညာင္းလာေတာ့ ရွိပါတယ္ လို႕ေျဖလိုက္ရ …. ဘယ္လိုစစ္လည္းေမးေတာ့ မညာတတ္သူပီပီ မုသားလြတ္ေအာင္ သန္းေကာင္ စာရင္းခဏ ခဏစစ္တယ္ေျဖလိုက္ေပမယ့္ ေမးသူကစိတ္တိုင္းမက်။ အကိုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အဖမ္းခံရ ေသးလားဆိုတာကို လိုခ်င္သည့္အေျဖမရမခ်င္း ထပ္ခါတလဲလဲေမးေနတယ္။
”ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳရေနတဲ့ စကားျပန္က “ကဲပါ ညီမရယ္။ ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ ေနာက္ တရက္ဆက္ေမးခံေနရလိမ့္မယ္။ အကို မရွိလို႕ ဘယ္သြားလဲေမးတာ မေျဖႏိုင္လို႕ (၃) ရက္ေလာက္ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထြက္လာရတယ္လို႕ပဲ က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ … လို႕ခြင့္ေတာင္းပီး က်ေနာ့္ကို အခ်ဳပ္ထဲ သံုးရက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္တယ္အမရယ္“ လို႕ အင္တာဗ်ဴးကအျပန္ မွာအေတြ႕ အႀကံဳရွင္းလင္းပဲြလုပ္ခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။
မလိမ္ညာပါဘူး။ အမွန္ကိုပဲေျပာပါ့မယ္လို႕ … လက္ေထာင္က်ိန္ခုိ္င္းၿပီးေတာ့မွ လိုခ်င္တဲ့အေျဖရသည့္အထိ မလိမ္မခ်င္း ေခ်ာင္လိုက္ပိတ္ေနတာကေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို တမ်ဳိးျဖစ္ေစတာအမွန္ …
တကယ္တန္းက အလုပ္သမားျဖစ္ခ်င္သူေတြနဲ႕ ….. အလုပ္သမားလိုအပ္ေနသူတို႕ရဲ႕ေတြ႕ဆံုပဲြမွာ သူတို႕ ဘက္က ဘာမွ က်ိန္စာတိုက္ေနဖို႕မလိုပါဘူး။
ျမန္မာျပည္ထဲက အဓိကအထြက္အမ်ားဆံုးအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အစိုးရဲ႕ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ေၾကာင့္ လူလိုမေနရတဲ့ဘ၀ေတြထဲက ရုန္းကန္ေျပးထြက္လာၾကျခင္းပါပဲ။
သည္ထဲမွာမွ စီးပြားျဖစ္လုပ္စားခ်င္သူ တခ်ဳိ႕တေလ ေရာေႏွာညပ္ပါေနတာေတာ့ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ ေရြးထုတ္ ႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒုကၡသည္အတု ေတာ္လွန္ေရးသမားအတု … ေတြရဲ႕ အေမရိကန္သို႕ စရိတ္ၿငိမ္းခရီးစဥ္မွာ လိမ္ညာတာကို ဒါေလးမ်ား …. ဒါေလးမ်ားလို႕ေတာင္ သီခ်င္းဆိုေနၾကမည့္သူေတြ….. ရွိေနတတ္တာ ေဟာဒီဘဒၵကမၻမွာ လူ .. ဆိုတာျဖစ္တည္ကတည္းက ဒြန္တဲြပါလာၿပီးသား ကံၾကမၼာတခုလုိ ….
အုိ … ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာနတ္
ပဋိပကၡဆိုင္ရာနတ္
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးဆိုင္ရာနတ္ ..
မ်ဳိးသုဥ္းသတ္ျဖတ္ေဘးဆိုင္ရာနတ္ …
ဗဟုသုမဂၢဆိုင္ရာနတ္
အဲန္ဂ်ီအိုေရးရာ နတ္အေပါင္းတို႕ ….
ၾကည့္ေလာ့…ရႈေလာ့ …
ဤပစၥတရာဇ္သားတို႕ရဲ႕
ကံၾကမၼာကို …… ။
ဆိုတဲ့အတိုင္း ကူညီလိုတယ္ ဆိုသူေတြက ေခၚႏိုင္သေလာက္လူေတြကို ေခၚသြားဖို႕ပါပဲ။
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ …. အမိျမန္မာျပည္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အမိေျမနဲ႔အနီးစပ္ဆံုးေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ … ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမက စီးပြားေရးနယ္ေျမသစ္တခုကိုရည္ရြယ္လို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ … အဲဒီ ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရးယဥ္ေက်းမႈစီးေၾကာင္းထဲမွာ အလိုက္သင့္ေမွ်ာၿပီး လိုက္ခ်င္သူေတြက လိုက္ပါသြားၾက ပါလိမ့္မယ္။
က်န္ရစ္သူေတြထဲမွာေတာ့ သားတကဲြ … မယားတကဲြေတြရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ …. မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြရဲ႕ ေရြ႕လ်ားေ၀းကြာရတဲ့ အထီးက်န္ေ၀ဒနာေတြ …. ျမန္မာ့အေရးလုပ္စရာေတြတပံုႀကီးနဲ႕ လုပ္မယ့္သူေတြရဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႕အလုပ္ပံုႀကီးေအာက္က အနားမရတဲ့ေန႕ရက္ေတြၾကားမွာ …. ထြက္ခြာသြားႏိုင္ေရး လံု႕လျပဳေနသူေတြအေပၚမွာလည္း အျပစ္မတင္သာ …. ထြက္ခြာသြားမွာကိုလည္း မလိုလား .. က်ပ္တည္း ခက္ခဲတဲ့အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုလည္း နားလည္ႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း
တေျဖးေျဖးေလ်ာ့ပါးလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို ျပန္လည္အားေကာင္းလာေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ……
အို …. ဖ ဘုရားသခင္
ဘာေၾကာင့္မ်ား “ကပၸတိန္ကြတ္” ကို
ဘယ္အတြက္မ်ား “ကိုလံဘတ္” ကို
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ
ေနရာေပးခဲ့ပါလိမ့္
စြန္႕ဦးတည္ထြင္သူေတြထဲမွာ
အမုန္းဆံုးသူ “တစ္” နဲ႕ “ႏွစ္” ဟာ
သူ နဲ႕ သူေပါ့
အခုေတာ့
သူတို႕ေၾကာင့္ …. ။
ခြာညိဳ

ရႊာၿပင္ထုတ္ခံရသူမ်ား

ငယ္ငယ္က ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ ရြာထဲမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို သူ႕အျမင္အတိုင္းေျပာေလ့ရွိတဲ့ အဘြားအိုၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ သူေျပာတာေတြက ဒဲ့ဒိုးဆန္လြန္းေတာ့ ၾကာေတာ့ သီးမခံနိုင္ၾကေတာ့ပဲ သူ႕ကို ရြာသူ ရြာသားေတြက ရြာျပင္ထုတ္ထားလို္က္ပါေရာတဲ့ကြယ္။တစ္ေန႕မွာေတာ့ မ်က္နွာစိမ္းခရီးသြား တစ္ေယာက္ေရာက္လာသတဲ့။ အဘြားၾကီးဆီက ေရေတာင္းေသာက္ရင္းနဲ႕ အဘြားရယ္ တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ဘာျဖစ္လို႕ ရြာျပင္မွာ ထြက္ေနရသလဲဆိုေတာ့ ငါကကြယ္ အမွန္ေတြခ်ည္းေျပာေတာ့ ရြာကလူေတြမခံနိုင္ၾကေတာ့လို႕ ငါ့ကိုရြာျပင္ထုတ္ထားၾကတယ္တဲ့။ အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့ ခရီးသြားက တယ္ ဒီလူေတြ ေတာ္ေတာ္မဟုတ္တာပဲ ေနဦး အဘြား က်ေတာ္ရြာထဲေရာက္မွ အဘြားကို ဒီလိုလုပ္ထားတာ ေျပာဦးမယ္ဆိုျပီး အေလာတၾကီး ထထြက္သြားတဲ့အခါ သူပါလာတဲ့ ထီးေလးက်န္ခဲ့သတဲ့။ အဲ့ဒီ့မွာတင္ အဘြားၾကီးက ေဟ့ သူငယ္ ေဟ့ သူငယ္ ဟယ္ မ်က္စိေစာင္းေစာင္း လက္ျပင္ကုန္းကုန္း ေျခခြင္ခြင္နဲ႕ သူငယ္ မင့္ ထီးက်န္ခဲ့တယ္လို႕ ဟစ္လည္း ဟစ္ေရာ ခရီးသြားက ဟင္ တယ္ ဒီအဘြားၾကီး ရြာျပင္တင္ထုတ္သင့္တာမဟုတ္ဘူး သတ္ပါသတ္သင့္တယ္လို႕ ၾကိမ္း၀ါးျပီး ေ၀းေ၀းကို ေျခကုန္သုတ္နွင္ပါေလေရာတဲ့ကြယ္။ အဲ့ဒီ့ပံုျပင္ေလး ၾကားခါစက ရယ္ေမာမိတယ္။ ေနာက္စဥ္းစားမိတာက ေအာ္ အဘြားက ေတာ္ေတာ္အမွန္ေျပာလို႕ရြာျပင္ထုတ္ခံရတာပဲလို႕ သနားစိတ္၀င္မိတယ္။

အဲ့ဒီ့လိုနဲ႕ လူ႕ေလာကၾကီးထဲ လူပ္ရွားသက္၀င္ၾကီးျပင္းရင္း လူမူ႕၀န္းက်င္မွာ ရုန္းကန္ပါ၀င္လာရတဲ့အခါ အဲ့ဒီ့အဘြားၾကီးလို လူမ်ိဳးေတြကို အမ်ားၾကီး ေတြ႕လိုက္ရပါေလေရာကြယ္။ "ဟင္းေနာ္ ငါတို႕က မလိမ္တတ္ဘူး ဒဲ့ပဲေျပာတတ္တာ စကားကို မမွန္တာမေျပာဘူး ငါတို႕က အမွန္ေျပာတာ ငါတို႕ကဘြင္းဘြင္းပဲေျပာတတ္တယ္။ ငါတို႕ကေတာ့ အရွိကိုအရွိအတိုင္းပဲေဟ့ " စသျဖင့္ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မာန္ပါပါ ဟန္ပါပါနဲ႕ ဂုဏ္တင္ျပီး သူမ်ားရဲ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို မိန္ရည္ရွက္ရည္ေျပာတတ္တဲ့ အမွန္ေျပာသူမ်ားဆိုသူေတြကို လူေတြၾကားထဲမွာ လက္မတေထာင္ေထာင္နဲ႕ ၀ံ့ၾကြားေနတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္ပါေလေရာကြယ္။

အဲ့ဒီ့လိုလူေတြအတြက္ ရြာျပင္ထုတ္ခံရတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေလေတာ့ သူေျပာသမ်ကို ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စရာလို သေဘာထားျပီး အပ်င္းေျပ နားအရသာခံျပီး အထူးသျဖင့္ သူမ်ားအေၾကာင္းကို စိတ္၀င္စားသူေတြျဖစ္တဲ့ ေထာက္ခံနားေထာင္သူေတြပဲမ်ားလာ ဒါကိုပဲအေျခြအရံမ်ားလွျပီလို႕ထင္ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကုူးနဲ႕ သူမ်ားဘ၀ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ဆင္ျပီးေျပာေနတတ္ပါေလေရာတဲ့။ အဲ့တာကို တခ်ိဳ႕ကလည္း ဇတ္လမ္းထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္ ခ်စ္ၾက မုန္းၾက သနားၾက ရြံၾက စကားတင္းဆိုၾကေပါ့။ ေလာကၾကီးမယ္ အဲ့သလို အတင္းအဖ်င္းဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စံုဆီနဖာေျပာျပီးေတာ့မွ ရမယ့္ အေပါင္းအသင္းေတြထဲမွာ ထြန္႕ထြန္းလူးျပီး ျမဴးတူး က်င္လည္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သူေတြရွိသတဲ။ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ခရီးသြားေတာင္ အနားသီလို႕မရတဲ့ တစ္ရြာလံုး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရြာျပင္ထုတ္ျပီးေနတဲ့သူေတြလို႕ ေခၚလို႕ရမယ္ထင္ရဲ့။

အဲ့သလို လူေတြရွိသလို တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ လူေတြၾကားထဲ၀င္လို႕မွ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဖင္မွန္းေခါင္းမွန္းမသိ အျမီးအေမာက္မတည့္ လူ၀င္ကလည္းမဆံ့ လူပါးကလည္းမ၀ လူရည္ကလည္းမလည္ ေျပာလုိက္ရင္လည္း ဒုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကား ဘယ္ေရာက္လို႕ေရာက္မွန္းမသိ အေပါင္းအသင္းမ်ိဳးမ၀င္ဆံ့ေေလေတာ့ ပုဆိုးျခံဳထဲကေန လက္သီးပုန္းျပ ျပျပီး "ဟယ္ ငါကေတာ့ေလ လူေတြနဲ႕မေပါင္းဘူးသိလား လူေတြနဲ႕ေပါင္းရင္ သိပ္အေပါက္အစမ်ားလြန္လြန္းလို႕ ေပါင္းကိုမေပါင္းဘူး ျပီးေတာ့ ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြကေလ သိပ္ျပီးေတာ့မွ မနာလိုစိတ္မ်ားတာ ငါဒီလိုေနတာ ဒီလိုစားတာ ဒီလို၀တ္တာ ဒီလိုသြားေနတာကိုေလ ၾကိတ္ျပီး မနာလိုျဖစ္ေနတာ ငါျဖင့္ဒီလို လူမ်ိဳးေတြကိုေပါင္းမယ့္အစား ဟိုလိုလူမ်ိဳးေတြကိုသာ ေပါင္းလိုက္ေတာ့တယ္ တကယ္။ ကိုယ့္ဘာသာပဲ တစ္ေယာက္တည္း ပဲ ထမင္းၾကမ္း ယတ္ခတ္စားေတာ့မယ္ အာရံုေတြေနာက္လြန္းလို႕" ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါေရာ။ အယ့္ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြက်ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာရြာျပင္ထုတ္ေနတာလို႕ဆိုရမယ္ထင္တယ္။

အဲ့ဒီလိုလူမ်ိဳးမွာက်ေတာ့ သူရွိေနတဲ့ေနရာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရွိေနတဲ့ေနရာကို ေယာင္မွားျပီးတစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိလည္ျပီးေရာက္လာမိတဲ့ ခရီးသြားကို ဆံုမိတာနဲ႕ ေၾကာက္ခမ္းလိလိ စကားလံုးအၾကီးၾကီးေတြနဲ႕ ၾကြားလံုးထုတ္တာခံရပါေလေရာရွင္။ "ဟင္းဟင္း တို႕ကေလ လူေတြနဲ႕မပတ္သတ္ခ်င္လို႕ ကင္းကင္းေနတာ တို႕ကိုမ်ား လာထိလို႕ကေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား အရင္းကပိုင္းျပီး အဖ်ားကိုကင္ အျမစ္ကိုဖုတ္ ေခါင္းကို သုတ္စားပစ္မွာဆိုတာက တမ်ိဳး အူကိုနူတ္ အသည္းကိုထုတ္ျပီး အတြင္းအျပင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပီး ဆားနဲ႕ပက္ နႏြင္းသိပ္ျပီးကင္ပစ္လိုက္မွာ သိတယ္ဟုတ္လား တို႕က မေျပာရင္မေျပာဘူး ေျပာလို႕ကေတာ့ အားလံုး အီတြန္႕ဘြမ္သြားမယ္။ ပါးစပ္နဲ႕မေျပာဘူး တို႕ကသိတယ္ဟုတ္လား ဘယ္တုန္းက ဘယ္လူကို ဘယ္လို လုပ္ထည့္လိုက္တာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုဂြမ္းသြားတာ မလုပ္ရင္ မလုပ္ဘူး လုပ္ရင္ေတာ့ တဆံုးပဲ"ဆိုတဲ့ မစားရ၀ခမ္းစကားေတြ နားေထာင္လိုက္ရေတာ့ ၾကားရတာ သူေတာင္ သတၱိေတြ တဖြားဖြားေပၚလာျပီး ဟ သူက တကယ္သတၱိေကာင္းတာပဲ တကယ္ဖိုက္တာပဲ ငါေတာင္ သူ႕ေလာက္ ေျပာရဲ လုပ္ရဲပါ့မလားမသိဘူးလို႕ ၾကိတ္ျပီး ခိုက္ေနမိေလာက္ေအာင္ကို စကားလံုးေတြက မိုးေပၚမွာပ်ံေနတာကို နားဆင္ခဲ့ရဖူးတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း ရွင္းၾကလင္းၾကေဟ့ ေျပာၾကဆိုၾကေဟ့လည္းဆိုေရာ ခုနင္က လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီး မာန္ပါပါဟစ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူက သူမဟုတ္သလို ရူးသလိုေၾကာင္သလို ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႕ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လို အျမီးကုတ္ေနတာေတြလည္း ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။

အင္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြေပါ့ေလ.။ ၾကံဳရ ဆံုရ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကလူၾကမ္းျဖစ္ တစ္ကြက္တစ္ေလမွာ ကိုယ္က လူေကာင္းျဖစ္ သူမ်ားခင္းတဲ့ဇာတ္ကြက္ေတြမွာ ကိုယ္ဆိုတာ အိုးကင္းပူတိုက္ခံရတဲ့ နံျပားကိုျဖစ္လို႕။ ေအးေလ လူဆိုတာလည္း လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းလူ႕ေလာကနဲ႕ကင္းလို႕ကြာလို႕မွရတာမွမဟုတ္ပဲ။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ရြာေရာက္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ရင္ ရြာထဲေန ဇာတ္လိုက္လို ေနျပ မေပ်ာ္ရင္ ရြာျပင္ထြက္ ဘီးလူကြက္နဲ႕ ကျပ ဒီလိုပဲ လူ႕ဘ၀ဇတ္ခံု နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္မွာ ရယ္ငိုေပ်ာ္သလိုသာေနလိုက္ေတာ့တာပဲ အေကာင္းသားကလား။ အခုတေလာ ရြာျပင္ထုတ္ခံရသူေတြနဲ႕ ရြာျပင္ထြက္ေနသူေတြကိုေတြ႕ေနမိလို႕ ေရးမိတဲ့ပို႕စ္ေလးပါ တုိက္ဆိုင္မူရွိရင္ ထိုသူကိုသာ ေျပာတာသာျဖစ္ေၾကာင္း။

Read More...
Posted by မဆုမြန္ at Sunday, December 11, 2011

ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဒုကၡသည္စခန္းေန႔ရက္မ်ား by Yangon Press International on Saturday, September 8, 2012 at 3:35am ·

ဟန္လင္းေရးသားသည္။

ၾသဂုတ္ ၂၀၁၂

ကြၽန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ ဘ၀ကုိအလြယ္တကူျဖင့္ ျဖတ္သန္းရင္း အိပ္မက္မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ရေပသည္။

          ထုိအေျပာင္းအလဲမွာ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ မဲေဆာက္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္း တစ္ခုမွာေရာက္ေနသည့္ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚျဖစ္သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

          ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဦးေလး၀မ္းကြဲ (အေမရိက တြင္ ေနထုိင္သူ)ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရၿပီး ၄င္း၏လမ္းၫႊန္မႈျဖင့္  ထုိင္းႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမွတစ္ဆင့္ အေမရိကသုိ႔သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနသူ ျဖစ္ သည္။ ေဒၚေလးကဆက္သြယ္လာျခင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကုိလည္း သူ႔လုိပင္ ဒုကၡသည္စခန္းမွတစ္ဆင့္ အေမရိကကိုသြားဖုိ႔ သူႏွင့္အတူလာေနရန္ လွမ္းေခၚ ျခင္းျဖစ္သည္။

          ထုိေန႔မွစၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏အိပ္မက္ မ်ားကို အေမရိကဆုိတာခ်ည္းကပဲ စုိးမုိး ထားခဲ့ေလသည္။ အေဒၚျဖစ္သူ၏ အြန္ လိုင္းမွတစ္ဆင့္ေျပာျပခ်က္အရ ထုိင္း ႏိုင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ေျခာက္ႏွစ္ ၾကာေနထုိင္ၿပီးပါက အေမရိကသို႔ အလြယ္တကူ ေရာက္ရွိႏုိင္မည္ဟု သိရေလရာ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ထုိသုိ႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္။

          ထုိအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ့္တြင္ မွတ္ပံု တင္မရွိေသးေပ။ ထ္ုိ႔ေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ အျမန္ဆံုးရရွိရန္ က်ပ္ေငြ ၇၀,၀၀၀ ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရေလသည္။ မွတ္ပံုတင္လုပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္အၾကာတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ အစ္ကုိ၀မ္းကြဲတစ္ဦး၊ ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ဦး တုိ႔ႏွင့္အတူ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ဒုကၡသည္စခန္း မ်ားသုိ႔သြားရန္ ျမ၀တီသို႔ လုိင္းကားျဖင့္ သြားခဲ့ၾကသည္။

          ျမ၀တီၿမိဳ႕သုိ႔ သြားရာလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ားစြာတုိ႔၏ ေမးျမန္းခ်က္၊ စစ္ေဆးခ်က္မ်ားစြာတုိ႔ကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ျမ၀တီ သို႔ ညေနေစာင္းမွသာ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ မဲေဆာက္ ၿမိဳ႕သုိ႔ ကူးခဲ့ၾကသည္။

          မဲေဆာက္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚအား ဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္း ၾကားကာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား လာေရာက္ ေခၚယူရန္ ေျပာလုိက္သည္။

          အေဒၚက ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသုိ႔ပို႔ေဆာင္ေပးသူသံုးဦးအား ေစလႊတ္ၿပီး ေခၚ ခုိင္းလုိက္သည္။ ၎တုိ႔က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အား ၎တုိ႔ေနထုိင္ရာအိမ္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။

          ယင္းအိမ္တြင္ ထုိလူမ်ားက အစီ အစဥ္ဆြဲၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ထပ္မံေခၚ ေဆာင္သြားခဲ့သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထုိလူမ်ားဆုိင္ကယ္ ေမာင္းေနသည္ကုိ လမ္းေျပာင္းျပန္ထင္ ၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ၾကက္သီးထေနခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက လမ္းမ်ားမွာ ညာေမာင္း စနစ္ျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ဘယ္ေမာင္း စနစ္ျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မသိခဲ့ေပ။

          ထုိသုိ႔ဆုိင္ကယ္စီးလာရာ သံုးနာရီ ေက်ာ္အၾကာတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စက္႐ံု တစ္႐ံုသို႔ ေရာက္သည္။ ထုိစက္႐ံုေနာက္ ေက်ာရွိ အခန္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ညအိပ္ခုိင္းခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ေလးနာရီခန္႔တြင္ ထိုလူမ်ားက ကား တစ္စီး၊ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ခရီးဆက္ရ ဦးမည္ဟု ေျပာသည္။

          ထုိစက္႐ံုေနာက္မွတစ္ဆင့္ ဆုိင္ ကယ္တစ္စီးက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔စီးနင္းလာ ေသာ ကား၏အေရွ႕မွ လမ္းျပေရွ႕ေျပး အျဖစ္ သြားႏွင့္သည္။ တစ္နာရီခြဲခန္႔ ကား စီးၿပီးေသာအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရာက္ ခ်င္ေနခဲ့ေသာ ဒုကၡသည္စခန္းကို ေတာင္ ကုန္းေပၚမွ စတင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရသည္။

(Photo: Metta Dhammavadi's gallery)

အုန္းျပန္႔ဒုကၡသည္စခန္း                              

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စီးနင္းလာေသာ ကားသည္ ယင္းဒုကၡသည္စခန္းသုိ႔ မသြား ရဲေပ။ အေၾကာင္းမွာ ဒုကၡသည္စခန္း ပတ္ပတ္လည္တြင္ ထုိင္းစစ္သား အေစာင့္ မ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

          ကြၽန္ေတာ့္ညီမ၀မ္းကြဲကုိမူ ဆုိင္ ကယ္ျဖင့္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲအထိ ေခၚ ေဆာင္သြားၾကသည္။ ထုိစဥ္တြင္ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သည္ စခန္းထဲသုိ႔ မည္သုိ႔၀င္ရမည္မသိ ျဖစ္ေနသည္။ ဒုကၡ သည္ စခန္းပတ္ပတ္လည္တြင္လည္း ၿခံစည္း႐ုိးမ်ားကာထားၿပီး ဂိတ္ႀကီး၊ ဂိတ္ ငယ္မ်ားျဖင့္ ထုိင္းစစ္သားမ်ား ၀ိုင္းရံ လ်က္ ရွိေလသည္။

          ထုိကဲ့သုိ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနခ်ိန္ တြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး စခန္းအတြင္း မွထြက္လာကာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အား ေမး ျမန္းၿပီး စခန္းအတြင္းလမ္းျပကာ ကြၽန္ ေတာ္တို႔အေဒၚရွိရာအိမ္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့သည္။ ယင္းအိမ္သုိ႔ ေရာက္ေရာက္ ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခရီးပန္းလာေသာ ေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲသုိ႔သာ ပစ္၀င္ေခြေနခဲ့ ေတာ့သည္။

          ထုိေန႔ညေနတြင္ အေဒၚျဖစ္သူေျပာ ေသာ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔ အထူးပင္ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။

          ၎စကားမွာ ဧည့္စာရင္းတုိင္ၿပီး စာရင္းသြင္းရန္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္      ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္မွာ ရပ္ကြက္မွဴးေနအိမ္သုိ႔ ဧည့္စာရင္းတုိင္ၿပီး စာရင္းသြင္းရန္ သြားခဲ့ရသည္။

          ရပ္ကြက္မွဴးႏွင့္ ဧည့္စာရင္းကိစၥၿပီး ေသာအခါ ၎မွ ဒုကၡသည္စာရင္း၀င္ရန္ တစ္ေယာက္လွ်င္ ထုိင္းဘတ္ ေငြ ၃,၀၀၀ ေပးရန္ ေျပာေလသည္။

          ထုိအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ၌ အေတြးတစ္မ်ဳိး ၀င္မိသြားသည္။ ပုိက္ဆံ မရွိေသာ ဒုကၡသည္ေတြ မည္သုိ႔စာရင္း သြင္းၾကမည္နည္း။

          စခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္ တြင္ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိခဲ့ေသာ စခန္းအ တြင္းပံုစံႏွင့္ အားလံုး ကြဲျပားျခားနားေန ေတာ့သည္။ ရန္ကုန္တြင္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ေတြးထင္ခဲ့ေသာ ဒုကၡ သည္စခန္းသည္ လူမ်ားအား အေဆာင္ ႀကီးတစ္ခုတြင္ ထားၿပီးလွ်င္ ထမင္းကို အားလံုးေသာသူမ်ားအတြက္ ခ်က္ေကြၽး သည္ဟု ထင္ခဲ့မိသည္။

          အမွန္တကယ္မွာမူ ဒုကၡသည္စခန္း ဆုိသည္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ေထာင္တစ္ခုႏွင့္ သာ တူေလသည္။ လူမ်ားအား ေနရာ အက်ယ္ အ၀န္းတစ္ေနရာတြင္ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္မ်ားျဖင့္ထားကာ လစဥ္ရိကၡာမ်ားအ ျဖစ္ လူတစ္ဦးလွ်င္ ဆန္၊ ဆီ၊ မီးေသြး၊ ပဲ ႏွင့္ အျခားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းတို႔ကို လစဥ္ေပးေ၀လ်က္ရွိသည္။

          အေရးႀကီးေသာ အေဆာက္အအံု ေဆာက္ရန္ သက္ကယ္၊ ၀ါးႏွင့္ သစ္တုိ႔ကို ေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါမွသာ ျဖန္႔ေ၀ေလ့ရွိ သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎အရာမ်ားႏွင့္ ရိကၡာ မ်ားသည္ ဒုကၡသည္မ်ားအဖို႔ လံု ေလာက္ ျခင္းမရွိေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုသည္ ဒုကၡသည္စခန္း ျပင္ပသုိ႔ခုိးထြက္ၿပီး အလုပ္ ၾကမ္းမ်ားကို ထုိင္းလူမ်ဳိးမ်ားထံတြင္ လုပ္ခ လစာ အနည္းအက်ဥ္းႏွင့္ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ေနၾကရသည္။

          ကြၽန္ေတာ္ ေလးႏွစ္ၾကာေနထုိင္ခဲ့ ေသာ ထုိစခန္းအမည္မွာ အုန္းျပန္႔ဒုကၡ သည္စခန္းျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံရွိဒုကၡသည္ စခန္းကိုးခုအနက္ ဒုတိယအႀကီးဆံုးစခန္း ႀကီးျဖစ္သည္။ တက္ခ႐ုိင္၊ ဖုတ္ဖတ္ၿမိဳ႕ တြင္တည္ရွိေသာ အဆိုပါ ဒုကၡသည္စခန္း မွာ လူဦးေရ ၄၀,၀၀၀ ၀န္းက်င္ရွိသည္ဟု ဆုိသည္။

          ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏စခန္းသည္ ေတာင္ ကုန္းေပၚတြင္တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ေလ တဟူးဟူးတုိက္ေလ့ရွိသည္။

          မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မ်ားတြင္ လူ အမ်ားစုမွာ ထမင္းကို သူ႔ထက္ငါ အလ်င္ စလုိခ်က္ျပဳတ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ စခန္း အတြင္းရွိ အိမ္တိုင္းလုိလုိမွ ထြက္ေသာ မီးခုိးမ်ားကို ျမင္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ မုိးလင္းလွ်င္ အလုပ္သုိ႔ ထမင္းထုပ္ယူသြား ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

          ဒုကၡသည္ စခန္းအတြင္းရွိ ေယာက္်ား အမ်ားစုမွာ စခန္းျပင္ပတြင္ လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ေနၾကရၿပီး အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစု မွာေစ်းသည္မ်ားအျဖစ္လုပ္ကိုင္ၾကရ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းမ်ား တြင္ ေစ်းသည္မမ်ား၏ အၿပိဳင္အဆုိင္ ေရာင္းခ်ေနေသာအသံမ်ားကိုပါ ၾကားႏုိင္ ေပသည္။

          ညေနခင္းတြင္ အလုပ္မွျပန္လာ ေသာ ေယာက္်ားသားမ်ား၊ ေစ်းေရာင္း ျပန္လာေသာ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမွျပန္ လာေသာ ကေလးငယ္မ်ားျဖင့္ မိသားစု စံုစံုလင္လင္ ညေနစာ စားေသာက္ေန ၾကသည္ကိုလည္း ျမင္ႏုိင္သည္။

          သုိ႔ႏွင့္ ေန၀င္ၿပီးမုိးခ်ဳပ္ကာ ည ဘက္တြင္မူ အသံမ်ား တိတ္ဆိတ္ေန သည္။ လမ္းမီးမ်ားလည္း မရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္ လည္း ပုိက္ဆံရွိေသာလူအခ်ဳိ႕မွ မီးစက္ မ်ားေမာင္းကာ အျခားေသာအိမ္မ်ားကို အခေၾကးေငြျဖင့္ ညေန ၆ နာရီမွ ည ၉ နာရီထိ ျဖန္႔ေ၀ေသာေၾကာင့္ အလင္း ေရာင္အနည္းငယ္ကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ေပ သည္။ အခေၾကးေငြအျဖစ္ မီးေခ်ာင္းတစ္ ေခ်ာင္းလွ်င္ လစဥ္ ဘတ္ ၉၀ (၃,၀၀၀ က်ပ္၀န္းက်င္)ႏွင့္ တီဗီႏွင့္ ေအာက္စက္ အတြက္ တစ္လ ဘတ္ ၄၀၀ (၁၂,၀၀၀ က်ပ္ခန္႔) ေပးရသည္။                       

          သုိ႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာမိသား စု အခ်ဳိ႕မွာမူ မီးမယူႏုိင္ၾကဘဲ ဖေယာင္း တုိင္ကုိသာ သံုးစြဲေနၾကရသည္။ စခန္းသူ စခန္းသားမ်ားအားလံုးတို႔သည္ ည ၉ နာ ရီထက္ေက်ာ္လြန္ပါက ရပ္ကြက္တစ္ခုမွ တစ္ခုသုိ႔မသြားရန္ စခန္းဥပေဒရွိေသာ ေၾကာင့္ လူအမ်ားစုမွာ မိမိတို႔ေနအိမ္မ်ား တြင္သာ ေနထုိင္ၾကၿပီး လမ္းမေပၚတြင္ ေခြးမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ရပ္ကြက္ လံုၿခံဳေရးမ်ားသာလွ်င္ရွိေပသည္။ ညဥ့္နက္ ပိုင္းတြင္ စခန္းတစ္ခုလံုးသည္ ေမွာင္မည္း ၿပီး ေၾကာက္စရာ အလြန္ေကာင္းလွသည္။

          ကြၽန္ေတာ္မၾကာခဏ ၾကားရတတ္ သည့္ သတင္းတစ္ခုရွိသည္။ ယင္းမွာ ထုိင္း လူမ်ဳိးမ်ားမွ ျမန္မာမ်ားအေပၚ မတရားျပဳ က်င့္ အႏိုင္ယူျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုကၡ ေပါင္းစံုေရာက္ေနသည့္ၾကားထဲမွ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိ ေပသည္။

          ဥပမာ- ေငြတုိးထုတ္ေခ်းသူမ်ား ေငြတုိးမေပးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ရရာရိကၡာ မ်ားကို မတရားသိမ္းယူျခင္းမ်ားလည္း အၿမဲ မျပတ္ ျဖစ္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။

          ထုိသုိ႔ေသာ အျခင္းအရာမ်ားကို ေန႔ စဥ္ႏွင့္အမွ် ျမင္ေတြ႕လာခဲ့ရေသာ ကြၽန္ေတာ့္ အဖို႔ တတိယႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ခြင့္ရေရး အတြက္ သည္မွာလာေနေနရသည့္ဘ၀ကို စိတ္ပ်က္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚ ေျပာသေလာက္ မလြယ္မွန္းလည္း က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နားလည္သေဘာေပါက္ လာခဲ့သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ကြၽန္ေတာ္ သည္ တရား၀င္ဒုကၡသည္စာရင္းမ၀င္ ေသးေခ်။ ထုိသုိ႔စာရင္း၀င္ႏုိင္ရန္ ရပ္ကြက္ မွဴးလည္း မကူညီႏုိင္ေပ။

(Photo: Metta Dhammavadi's gallery)

ဒုကၡကိုအေရာင္ဆုိးထားတယ္

          ထုိလူမ်ားထဲမွအမ်ားစုမွာ တတိယ ႏုိင္ငံသို႔သြားရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အလွည့္ မည္သည့္အခါမွ က်ေရာက္မည္ကုိသာ ေတြးေနမိေတာ့သည္။

          ကြၽန္ေတာ္ေနေသာ ဒုကၡသည္စခန္း တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ေပါင္းစံုႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား အခ်ဳိ႕ကိုလည္းေတြ႕ခဲ႔သည္။ ကရင္ဒုကၡသည္  မ်ားကေတာ့ လူဦးေရ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။

ကရင္ကရင္ ဘာကိုျမင္ ~ ဟိုေရွ႕နားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးကင္

   ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီး ကရင္အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ လုပ္ျပန္ပဟလို႔ ရုတ္ခ်ည္း ထင္

ေကာင္း ထင္မိႏိုင္ၾကမယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ဟုတ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ၊ ႏွစ္ခုလံုးလည္း မွန္ပါတယ္ ။

တရားသူႀကီးက ဖတ္တဲ့သူပဲေလ ။ 

   ပထမတစ္ခ်က္ ေျပာလို႔ရတာက က်ေနာ္ဟာ ကရင္တစ္ေယာက္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္မွတ္

ထားလို႔ ေရးတာပါလို႔ ေျပာရမယ္ ။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ့္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ (identity) ကို က

ရင္ရယ္လို႔ ခံယူ သတ္မွတ္တာေၾကာင့္ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ရတယ္ ။ [ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ (identity) အ

ေၾကာင္း အေသးစိတ္ကေတာ့ ရွည္လို႔ ေနာက္မွ ထပ္ေရးပါ့မယ္] ။

   ေနာက္တစ္ဆင့္က ကရင္ျဖစ္ရံုနဲ႔ ေဝဖန္ဖို႔ ၊ ေထာက္ျပဖို႔ ၊ ျမင္တာေတြေျပာဖို႔ တာဝန္ရွိသလား ။

   အမွန္ကေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ မယူဆဘူး ။ ပတ္သက္ယွက္ႏြယ္ေနတဲ့ ၊ ေျပာင္းလဲ

လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ေနာက္ခံတူညီသူေတြအတြက္ အသားလြတ္ နင္းေျခမခံရေလေအာင္ ၊ မတရား အ

ႏိုင္က်င့္ မခံရေလေအာင္ ၊ လိုသလို ထင္တိုင္းလွည့္ပတ္လို႔ မရရေလေအာင္ ျမင္မိသတိရတာေလး

ေတြကို တင္ျပလက္တို႔ရံု ေလာက္ပါ ။ ဝတၱရားနဲ႔ အသိစိတ္အေပၚ အေျခခံၿပီး ဘယ္သူမွလည္း မ

နစ္နာေစမယ့္ အေျဖနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြက ပိုၿပီးသိျမင္လာဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္

ေလး တစ္ခုႏွစ္ခုသာသာပါ ။ 

 က်ေနာ္ယံုၾကည္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ။ 

 Butterfly Effect ပါ ။ က်ေနာ့္ရဲ့ လိပ္ျပာေတာင္ပံ တစ္ခတ္စာေလးဟာ ၊ ယံုၾကည္လက္ခံသူ

သို႔မဟုတ္ ဒါကိုအေျခခံၿပီး စိတ္ကူးစိတ္သန္း အသစ္ေတြနဲ႔ ထပ္ဆင့္ပြားမႈေတြ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၊

ေလာကဓံ တစ္ပတ္အျပည့္မွာ မုန္တိုင္း ငယ္ေလးေတြလို အားေကာင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈေလး

ေတြ ရွိလာေကာင္းရွိလာႏိုင္ပါတယ္ ။

   က်ေနာ္ေရးတဲ့ ေျပာတဲ့အရာတိုင္းဟာ အမွန္မျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ အားလံုးကို လက္ခံလိုက္ေလွ်ာက္

စရာလို႔လည္း မျမင္မိပါ ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြကိုအေျခခံၿပီး စိတ္ကူးစိတ္သန္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေပၚလာဖို႔အ

တြက္ ေစ့ေဆာ္မႈ ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္ၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ 

(၁)  ေခတၱအားလပ္ခ်ိန္ 

   ခုမ်ား ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္တပ္ထားသလိုပဲ အားကစား

ပြဲတစ္ပြဲမွာ ေခတၱအားလပ္ခ်ိန္ ယူထားသလိုပါပဲ ။ ၿပီးရင္ ဆက္ေဆာ္ၾကမယ္ဆိုသလို ျဖစ္ေန

တယ္ ။

   ဒါကို ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကဘူးလား လို႔ေမးရင္ - လူတိုင္းလိုလို ျမင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ ။ ေျပာရင္ေတာင္

အားေညာင္းလြန္းလို႔ ။ အေပၚဖက္မွာ ကခ်င္ကိုေဆာ္လို႔ဝရင္ ကိုယ့္ဖက္လွည့္လာမွာ ေသခ်ာသ

ေလာက္ ရွိေနတာ မသိဘူးဆိုသူရွိရင္ေတာ့ အေတာ္ခြက်သူပဲလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္ ။ ဒီၾကားထဲ အား

နည္းတဲ့ SSA တို႔လို အဖြဲ႕ေတြက် ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ေနတာလည္း မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပဲေလ ။ 

   တစ္ဖက္မွာ ခက္တာက - တစ္အခ်က္ ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မျဖစ္မေန လုပ္သင့္တယ္ ။ ႏွစ္အခ်က္ ၊

ျပည္မအစိုးရအဖြဲ႕ထဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တကယ္လိုခ်င္သူေတြ ရွိပံုရတယ္ ။ သံုးတစ္ခ်က္ ၊ အစိုးရ တက္

လုပ္ ေနသူေတြဆီမွာ အာဏာအျပည့္ဝ ရွိပံုကမရ ။ 

   လုပ္လို႔ျဖစ္ႏိုင္တာ တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ "ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူထားတာ

ကို “ဆိုင္းငံထား ဖို႔” ပဲ ။ ျပန္တိုက္မယ္လို႔လည္း ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ၊ လူသူရိကၡာလက္နက္ေတြ

ႀကိဳက္သလိုျဖည့္ဖို႔ ခြင့္ျပဳတာလည္း မဟုတ္ဘူး ၊ သေဘာတူခ်က္ကို ဖ်က္တာလည္း မဟုတ္ဘူး

ေလ ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ရွမ္းနဲ႔ ကခ်င္ေတြမွာ ထိုးစစ္ေတြ ရပ္တန္႔ေပးဖို႔ ၊ ယံုၾကည္မႈတည္

ေဆာက္ဖို႔ ၊ လူထုနဲ႔ အဖြဲ႕စည္းအတြင္း အေၾကအလည္ ျပင္ဆင္ဖို႔ ၊ ျပည္မနဲ႔ တစ္ဆင့္ခ်င္း ပူးေပါင္း

အေျဖရွာ ညွိႏႈိင္းဖို႔ေတြေပါ့ ။ 

   ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကခ်င္ေတြအပါဝင္ အျခားအဖြဲ႕စည္းေတြကို အေလးထားရာေရာက္ၿပီး

ကိုယ့္ဖက္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအရ လုပ္သင့္တဲ့ ၊ လုပ္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ေဘာင္အတြင္းက တစ္ခ်က္ကို

လုပ္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ 

   တစ္ေနရာမွာေတာ့ ရိပ္ကနဲ ေတြ႕မိလိုက္ပါတယ္ ။ မီးရထားဝန္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက တိုက္ပြဲ

ေတြေၾကာင့္ ရွမ္းအဖြဲ႕ေတြကို အားနာတယ္ဆိုလားပဲ ။ KNU လည္း ဆိုင္းငံ့စရာလို လုပ္စရာရွိ

တာေတြလုပ္ၿပီး အားနာလိုက္ရံုပါပဲ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တကယ္လိုခ်င္သူကို အားနာတာပဲေလ ၊ အား

နာသင့္ပါတယ္ ။