ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား အတြက္ ျပည္သူ႔ နီတိ/ by Saya Myo Win

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚရွိ ႏိုင္ငံ အားလုံးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ အက်ယ္အဝန္း အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရ အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံငယ္ကေလး တစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ အရြယ္အစား အားျဖင့္ ႀကီးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ၃၉ ႏိုင္ငံသာ ရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ထက္ ေသးေသာ ႏုိင္ငံမွာ ၂ဝ၉ ႏိုင္ငံ ရွိေၾကာင္းႏွင့္ လူဦးေရအားျဖင့္ ဆိုလွ်င္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ မ်ားေသာ ႏိုင္င

ံမွာ ၂၅ ႏိုင္ငံသာ ရွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ လူဦးေရ နည္းေသာႏိုင္ငံ စုစုေပါင္း ၂၁၆ ႏိုင္ငံ ရွိေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေနႏွင့္ မိမိတို႔ ကိုယ္ကို မိမိႏိုင္ငံငယ္ကေလး တစ္ခုက ႏိုင္ငံသားမ်ား အျဖစ္ မမွတ္ယူ ေစလို ဘဲ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား အျဖစ္ မွတ္ယူကာ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ထိုက္တန္သူမ်ား အျဖစ္ မိမိတို႔ဘာသာ တည္ေဆာက္ျမႇင့္တင္ ထားသင့္ေၾကာင္း အြန္လိုင္း ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

မွန္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေသာ္ လည္းေကာင္း ႏိုင္ငံတကာ တြင္ ေအာက္ တန္း ေနာက္တန္း က ရွိခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အရည္အခ်င္း ည့ံဖ်င္းေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း က်င့္သုံး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အမ်ား အထင္ေသးခံ ရသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိ သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ စည္းကမ္းမဲ့မႈမ်ား၊ အျပစ္တင္စိတ္ကဲေသာ ႐ႈျမင္ သုံးသပ္မႈမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး သက္သက္ ခ်ဳိးႏွိမ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ ကိုယ္က်ဳိးသက္သက္ ၾကည့္ကာ အမ်ားအက်ဳိး လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ား၊ အေခ်ာင္စီးပြားျဖစ္ လိုသူမ်ား၊ အေျပာင္းအလဲ ကို မသိသူမ်ား၊ အေျပာင္းအလဲကို အခုအခံ ႀကီးႀကီးျဖင့္ ကာဆီး လိုသူမ်ား၊ အာဏာ ဖက္တြယ္လိုသူမ်ား စသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးသားမ်ား၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနမႈ မ်ားသည္ ႏွစ္ ၅၀ ကာလ က်င့္သုံးခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုး၏ အလြဲၾသဇာ သက္ေရာက္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

"ဒီစကား" ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ by Myat Thi Ha

ကႏၱာရခရီးလမ္းကို ပန္းခင္းထားတဲ့ စတားလမ္းလို႔ မထင္မိၾကပါေစနဲ႔။
Browse › Home › ေဆာင္းပါး » "ဒီစကား" ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
(အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၄၁)၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၂ ထုတ္ ဒီလိႈင္း ဂ်ာနယ္မွာ ပါတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ႕ "ဒီစကား" စာကို သေဘာက် လြန္းလို႔ စာရိုက္ျပီး ေ၀ငွလိုက္ ရပါတယ္။ စာအက် အေပါက္မ်ား ပါ၀င္ပါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါတယ္။)

"ဒီစကား" ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

တစ္ေန႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မ်က္မွန္ကို စာေရးခံုေပၚမွာ ကိုင္ထားတုန္း ငံု႔ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခါ ခန္းမ အထက္ မ်က္ႏွာၾကက္က မီးလံုးမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာဟာ မ်က္မွန္ရဲ႕ မွန္သား ေတြေပၚမွာ ၾကယ္ကေလးမ်ား ေတာက္ပ သလို လင္းလက္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးမို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ဘာေတြေျပာေန ၾကတယ္ ဆိုတာကို သတိမျပဳႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၾကယ္ကေလးမ်ား အေၾကာင္းကို အေတြးေရာက္ သြားပါတယ္။

“ၾကယ္ကေလးေတြ” လို႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ၾကယ္ေတြဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ၾကီးမားတဲ့ ျဂိဳလ္ကမၻာၾကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ မီးလွ်ံေတြဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနလို႔ ကၽြန္မတို႔ ကမၻာက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လင္းလက္ေနတာပါ။ စၾကာ၀႒ာၾကီးရဲ႕ ေ၀းလံလွေသာ တစ္ေနရာမွာရွိေနတဲ့ ၾကယ္ၾကီးအခ်ဳိ႕ရဲ႕ မီးလွ်ံေတြဟာ ျငိမ္းသြားတာၾကာလွပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အလင္းေရာင္ရဲ႕ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ေတာင္ အင္မတန္ၾကာတဲ့ခရီးကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ၾကယ္ၾကီးေတြ ေလာင္ကၽြမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္တိုင္ ကၽြန္မတို႔အျမင္မွာေတာ့ ေတာက္ပဆဲအလင္းပြင့္ေလးမ်ားလို ျမင္ေနရပါတယ္။

ABSDF -ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္-ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေဟာင္း ရဲလင္းရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ခရီး(၁၀) by May Thingyan Hein on Friday, November 2, 2012 at 11:21am ·

ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ႏို၀င္ဘာ ၃၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

အပိုင္း(၁၀)

ေထာင္ထဲမွာ စားရတာကလည္း အဟာရ မရွိေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ႕ သူေတြမွာ အဟာရ ေတြျပတ္ၾကတယ္။က်ေနာ္တုိ႕ကို ထားတဲ႕ ေနရာမွာလည္း  ၇၀ေက်ာ္ ၈၀ ေလာက္ကိုပဲ ဒီအတိုင္း ထားထားတဲ႕ အေနအထားေတြလည္း ရွိေတာ႕ က်န္းမာေရးေတြလည္း ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ထိခိုက္ၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။

အဲလိုအေနအထားမ်ိဳးနဲ႕ ေနေနတုန္း တရက္မွာေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို ညေန  ၃နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ အလုပ္ေစာေစာသိမ္းခိုင္းတယ္။ က်ေနာ္ရယ္ ဘိုဘိုရယ္ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးတုိ႕ရယ္က တဖြဲ႕ေပါ႕၊ ေနာက္ကိုယ္စီကိုယ္စီ အလုပ္သြားလုပ္ၾကရတဲ႕ သူေတြကလည္း တဖြဲဖြဲျပန္ေရာက္လာၾကတာေပါ႕။

အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္က ေပါက္တူးေတြ ေဂၚျပားေတြ လာယူတယ္။ ရွိတဲ႕ ေပါက္တူးေတြ ေဂၚျပားေတြ ယူသြားရံုနဲ႕တင္ မေလာက္ေသးဘူး ဆိုေတာ႕ ဟာ က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲ တခုခုပဲေပါ႕ ထင္႔သြားတယ္။

ရဲေဘာ္ေတြကေတာ႕ ထင္းခြဲတဲ႕ ေနရာေတြ မငယ္တို႕ မခင္ခ်ိဳဦးတုိ႕ ထမင္းခ်က္နဲ႕ ေနရာေတြမွာပါ ၀င္ရွာ ၿပီးေတာ႕ အားလံုး ယူသြားၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္လံုးကို ထံုးစံအတိုင္း မ်က္နွာေတြစည္း၊ နံရံဘက္ကိုလည္႔ၿပီးေတာ႕ လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ေပါ႕ေလ။ အဲဒီေန႕က လက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္တာလည္း ေတာ္ေတာ္နာတယ္။ မခံႏိုင္ေအာင္ကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ကို ခ်ည္ထားတာ။ ခါတုိင္းေန႕နဲ႕ကို မတူဘူး။
က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲမွာလည္း တခုခုေတာ႕ျဖစ္ေနၿပီ ငါတုိ႕ကို တခုခုေတာ႕ လုပ္ေတာ႕မွာပဲ ဆိုၿပီး အေတြးကလည္း ၀င္ေနၿပီ။ နားကလည္း စြင္႔ထားေတာ႕ ကုန္းေပၚကလည္း ၀ီစီမႈတ္သံေတြ လူစုတဲ႕ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္ေပါ႕ေလ။

ေနာက္ ညေန ၄ နာရီေက်ာ္ ၅ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္၊ က်ေနာ္တို႕ ဆီကို လူ ၁၀ ဦးေက်ာ္ေလာက္ လာတဲ႕ အသံေတြကို ၾကားေနရတယ္။ လွဆိုင္းက ေထာင္ေျပာင္းမယ္ေဟ႕လို႕ ေျပာၿပီး ၀င္လာတာ။ နာမည္ေခၚတဲ႕ သူေတြ ထ ဆိုၿပီးေတာ႕ေျပာၿပီး နာမည္ေခၚတယ္။

က်ေနာ္တို႕မွာကလည္း မ်က္ႏွာကလည္း စည္းထားတယ္၊ လက္ကိုလည္း တင္းၾကပ္ေနေအာင္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ၿပီး ခ်ည္ထားတယ္၊ ေျခေထာက္မွာလည္း သံေျခက်င္းေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ လြယ္တာက မလြယ္ဘူး၊ ထဆိုရင္လည္း မလြယ္ဘူး၊ လွဲရ ျပဳရတာကလည္း တကယ္ကို မလြယ္ပါဘူး။

အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕နားကို တေယာက္ေယာက္လာၿပီးေတာ႕ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားတဲ႕ ၾကိဳးကို လာျဖည္တယ္။ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲ လွစ္ခနဲ ၀မ္းသာသြားမိတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕လက္ေတြ အရမ္းနာေနၿပီ။ လက္ကို ၾကိဳးေျဖေပးလိုက္တဲ႕ အခ်ိ္န္မွာ အနာေလး နည္းနည္းသက္သာသြားလို႕ က်ေနာ္ ၀မ္းသာသြားတယ္။

က်ေနာ္တို႕ကို တကယ္ကို ေကာင္းတဲ႕ ေနရာေျပာင္းေပးမယ္လို႕ ရိုးရိုးသားသား ထင္ေနခဲ႕တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ ရဲေဘာ္တေယာက္အနားေရာက္လာၿပီး ဟာ သူ မပါဘူး။ သူမပါဘူး လို႕ လာေျပာတယ္။

We are Rakkhapureans 16 hours ago “ကမန္ (သို႔မဟုတ္) ကုလား၀င္ေပါက္”

“အမွန္က ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ရွိတဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးဟာ ႏွစ္သိန္းေလာက္ျဖစ္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ခရီးသြားလာခြင့္ ပိတ္ပင္ထားတယ္၊ ကုလားကို ကမန္ျဖစ္ေအာင္ လ၀က ကပဲ လာဒ္စားၿပီး လုပ္ေပးေနတာ၊ ခံရတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကမန္ေတြပ

ဲ”လို႔ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္က “ကမန္”တစ္ေယာက္ BBC ေက်းတမာနဲ႔ေပဖူးလႊာက႑ကေန ၂၀၀၄-ခုႏွစ္ေလာက္က ထေအာ္တာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ႔ ကမန္အသြင္ေျပာင္းလဲမႈကို တင္ျပခ်င္ေနခဲ့တယ္။
ခုအေျခအေနမွာ လိုအပ္ခ်က္ကလည့္ ရွိေနၿပီမို႔ အုပ္စိုးသူအပါအ၀င္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ျမန္မာရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူျပည္သားေတြ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ေအာင္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
၁၉၉၂-ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္၊ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေတာင္ပိုင္း၊ သိမ္ေက်ာင္းရြာထိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္က သစ္စက္လုပ္ငန္းလုပ္ေနတယ္။ တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ကပ္ရက္ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ကို ေစ်း၀ယ္ဖို႔သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အထူးခင္မင္ရင္းႏွီးေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးက “ဒါမင္းတို႔ရခိုင္ျပည္က ကမန္လူမ်ိဳးေတြပဲ”လို႔ လူစိမ္းငါးေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က “မင္းတို႔ဘယ္ကလဲ”လို႔ ရခိုင္စကားနဲ႔ေမးလိုက္ေတာ့၊ လ၀က ပံုစံစာရြက္ေတြ ျဖည့္ေနသူတစ္ဦးက “ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ကပါ”လို႔ ရခိုင္စကားနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္။ “ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ ဘယ္ရပ္ကြက္ကလဲ”လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ “ေရႊဂူေတာင္ကပါ”တဲ့။ “ငါေျမာက္ဦးၿမိဳ႕သားပဲ၊ ေရႊဂူေတာင္မွာ ကုလားပဲနည္းနည္းပါးပါးရွိတယ္၊ ကမန္မွမရွိတာ”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူၿငိမ္သြားတယ္။ က်န္ေလးေယာက္ကို “မင္းတို႔ကေကာဘယ္ကလဲ”လို႔ ရခိုင္လိုေမးေတာ့ နားမလည္သလို ျပန္ၾကည့္ေနလို႔၊ ဗမာစကားနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့လဲ နားမလည္ၾက။ ပထမဆံုး ရခိုင္လိုေျဖခဲ့တဲ့လူကိုပဲ ကုလားလိုေမးေနၾကတယ္။ အဲဒီလူက သူတို႔ကို ကုလားလိုျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔မ်က္ႏွာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေငးၾကည့္ေနၾကတယ္။ အဲဒီ ၄-ေယာက္က ရခိုင္ျပည္မွာပင္ မေနဖူးပဲ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္က တိုက္ရိုက္၀င္လာသူေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။
“သူတို႔ခမ်ာ ျမန္မာစာလည္းမေရးတတ္ေတာ့ ငါကပဲဒီပံုစံေတြကို ျဖည့္ေပး၊ တို႔ေရွ႕က လ၀က နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပး လုပ္ေနရတယ္။ လ၀က က တစ္ေယာက္ကို သံုးေထာင္က်ပ္ႏႈံးယူတယ္၊ အေဒၚ့ကိုေတာ့ လၻက္ရည္ဖိုးေလာက္ပဲေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လာလုပ္တဲ့ ကမန္ေတြကမ်ားေတာ့ အိမ္စရိတ္ နည္းနည္းပါးပါး ကာမိတာေပါ့”လို႔ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးကေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သစ္စက္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ လ၀က ရံုးကလူႀကီးေတြ ညဘက္မွာလည့္ အိမ္မျပန္ၾကပဲ စားၾကေသာက္ၾက၊ တရုန္းရုန္းနဲ႔ မိန္းမပ်က္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနၾကတာ ဒီ၀င္ေငြေၾကာင့္ပဲလို႔ နားလည္လိုက္တယ္။
စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံအႏံွ႔ ၿမိဳ႕သစ္ေတြေဖၚေပးေနတယ္၊ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ေတြကိုပါ ၿမိဳ႕သစ္ေတြမွာ ေနရာခ်ထားေပးေတာ့ သန္းေခါင္စာရင္းေပ်ာက္တဲ့လူနဲ႔ မွတ္ပံုတင္မရွိတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့၊ သန္းေခါင္စာရင္းနဲ႔ မွတ္ပံုတင္လုပ္ေပးတာကို ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့နဲ႔ လုပ္ေပးေနခဲ့တယ္။ ဒီအကြက္ကို ကုလားေတြက ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ၿပီး လွိမ့္၀င္လာတာေတြ အကုန္လံုး ၿမိဳ႕သစ္ေတြမွာလာၿပီး မွတ္ပံုတင္လုပ္ၾကတယ္။ မွတ္ပံုတင္မွာမွ “ဘဂၤလီလူမ်ိဳး၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ အဆင့္တင္မကပဲ၊ ကမန္လူမ်ိဳး အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တိုင္းရင္းသား”အထိ လုပ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။
ၿမိဳ႕သစ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာမွာ သူတို႔ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား လုပ္သြားၾကၿပီလဲ၊ ေတြးၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္က ကမန္တစ္ေယာက္ ၂၀၀၄-ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ BBC ကေနေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ႏွစ္သိန္းရွိေနၿပီဆိုေတာ့ ခုဆိုဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနၿပီလဲ၊ ဌာနဆိုင္ရာေတြနဲ႔ ရဲ၊ စစ္တပ္ေတြထဲကို ကုလားေတြ ကမန္အေရၿခံဳၿပီး ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားစားစား ၀င္ေရာက္ေနရာယူထားၾကၿပီလဲ၊ စဥ္းစားမိတိုင္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိရတယ္။
ကမန္ကို တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ သြတ္သြင္းလိုက္တာကေတာ့ ၁၉၇၄-ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအတည္ျပဳၿပီးမွ မဆလ အစိုးရက သတ္မွတ္လိုက္တာ။ ျမန္မာျပည္သူေတြ အကုန္လံုးကို ခ်ျပအသိေပးဖို႔ မေျပာနဲ႔ ရခိုင္ျပည္သူေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ကိုပင္ ေမးစမ္းမၾကည့္ပဲ ထင္သလိုလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ရခိုင္စကားေျပာၿပီး ရခိုင္မွာ အေနၾကာလာတဲ့ ဒီကမန္လူမ်ိဳးေတြကို ခင္မင္မႈအစြဲနဲ႔ ရခိုင္ပညာရွင္တခ်ိဳ႕က မဆလ အစိုးရနဲ႔အတူ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ လက္ခံခဲ့ေပမဲ့ ပညာရွင္အမ်ားစုနဲ႔ ရခိုင္ျပည္သူေတြက လံုး၀လက္မခံခဲ့ၾကဘူး။
လက္မခံတဲ့ ရခိုင္ပညာရွင္အမ်ားစုနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့- နံပါတ္ (၁) အခ်က္-ကမန္ဆိုတာ ၿမိဳ၊ သက္၊ ဒိုင္းနက္၊ ခမြီး၊ ရခိုင္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကရင္တို႔လို ဒီေျမ၊ ဒီေရမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကာလကစၿပီး ေနထိုင္လာၾကသလဲဆိုတာကို မွန္းဆမႈသာျပဳႏိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္မ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ ၁၆၆၀-ခုႏွစ္ေလာက္မွာမွ တိုင္းတပါး အာဖကန္နစၥတန္က လာေရာက္ေနထိုင္သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။
နံပါတ္ (၂) အခ်က္က ကမန္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ကုလားေတြ ရခိုင္ကိုပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမႈေတြ သမိုင္းမွာရွိေနေတာ့ ကမန္ကို တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္တာဟာ ကုလားေတြအတြက္ တိုက္ကြက္ႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္တာကို ရခိုင္ပညာရွင္အမ်ားစုနဲ႔ အသိအျမင္က်ယ္တဲ့ ျပည္သူေတြက သိထားခဲ့ၾကလို႔ဘဲ။
ထင္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာတာပဲ။ ၁၉၉၀-ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ကမန္ကိုေရွ႕ကတင္ ကုလားေတြက ၀ိုင္းၿပီးေမးေပးခဲ့လို႔ စစ္ေတြမဲဆႏၵနယ္ေျမမွာပင္ ကမန္တစ္ေယာက္ မဲအႏိုင္ရခဲ့တယ္။
ခုျဖစ္ေနတဲ့ ရခိုင္ပဋိပကၡမွာလည္း ေဒသခံတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ခိုး၀င္၊ တိုက္၀င္လာတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြနဲ႔ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္အားလံုးနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာပါလို႔ ကမၻာကို လွည့္စားခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ကုလားေတြက ကမန္ကိုပါ ျပႆနာထဲပါလာေအာင္ ဆြဲသြင္းေနတယ္။ ၈၈-ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုျမေအးစကားကို ငွားယူေျပာရရင္ “ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕အေရးကို အစၥလာမ္ဘာသာအေရး ျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးေနၾကတာပါ”လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။
ကမန္ဆိုတာက အစၥလာမ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္တာကလြဲလို႔ ရခိုင္လိုေျပာၿပီး၊ ရခိုင္လိုေနၾကသူေတြ၊ ကုလားစကား(ဘဂၤလီစကား)လည့္ မတတ္ၾကဘူး။ ကုလားစာတတ္ဖို႔ကအေ၀းႀကီး၊ ကုလားေတြဟာ သူတို႔ထက္ နိမ့္က်တဲ့လူမ်ိဳးေတြလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ကုလားနဲ႔သားေပး သမီးယူလည့္ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူး၊ ရခိုင္ေတြနဲ႔ပဲ ရင္းႏွီးခင္မင္စြာနဲ႔ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကတယ္။

တရုပ္ေခါင္းေဆာင္သစ္အတြက္ စိန္ေခၚမႈမ်ား Aung Moe Win

Lu Bo

15 hours ago ·

တရုပ္ေခါင္းေဆာင္သစ္အတြက္ စိန္ေခၚမႈမ်ား

Aung Moe Win

အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲစတင္ေတာ့မွာၿဖစ္သလို၊ တရုပ္ၿပည္မွာလည္း ေခါင္းေဆာင္သစ္တေယာက္ကို လြႊဲေၿပာင္းရေတာ့မယ္။
၁၈ ႀကိမ္ေၿမာက္တရုပ္ၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီညီလာခံဟာ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို မၿဖစ္မေနလုပ္ရေတာ့မယ္ လို႔ အႀကံေပးႀကတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံရဲ႕ ႏိုဝင္ဘာ (၁) ရက္ေန႔၊ ႀကာသာပေတးေန႔ညပိုင္းမွာ တင္ဆက္ခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးေလးပါ။


ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား
တရုပ္ၿပည္ ရွန္ဆီေဒသ ဆီက ယင္အန္းေတာင္တန္း နဲ႔ ယင္အန္းစာေပေဆြးေႏြးပြဲအေႀကာင္းကို ဖတ္ဖူးမိႀကပါလိမ့္မယ္။
ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဗဟိုအၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးေပၚမွာ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘဝကို ၿခယ္မႈန္းေလ့ရိွတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္သရုပ္မွန္စာေပေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔အတြက္ တရုပ္ကြန္ၿမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ၿမဴးခဲ့ႀကသလို၊ ေတာ္လွန္ေရးဒီေရကိုဆက္လက္သယ္ေဆာင္မဲ့ တပ္နီလူငယ္မ်ားအတြက္ လက္ေတြ႔ကြင္းဆင္းရာေနရတခုလည္းၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတဦးၿဖစ္သူ အက္ဂါစႏိုး အပါအဝင္ အေနာက္တိုင္းသတင္းစာဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြလည္း ယင္အန္းေတာင္တန္းႀကီးကို အနီေရာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအၿဖစ္ ေခၚဆိုခဲ့ဘူးပါတယ္။ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးကို ဂုဏ္ယူေလ့ရိွတဲ့ လက္ရိွအစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကလည္း ယင္အန္းၿမိဳ႕ေတာ္ထဲမွာ ေတာ္လွန္ေ၇းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အဦႀကီးတခုအတြက္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း (၈၀) ေက်ာ္ဖိုး အကုန္အက်ခံေဆာက္ခဲ့သလို၊ လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြကလည္း ယခင္ႏွစ္ေတြထက္ သံုးဆေလာက္မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား သန္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလည္ေရာက္ခဲ့တာေႀကာင့္ ၁.၇ ဘီလွ်ံေက်ာ္ ဝင္ေငြရရိွခဲ့ပါတယ္။
တခါတံုးကေတာ့ ဒီေတာင္တန္းႀကီးေပၚက ေအးစက္ေနတဲ့ ဂူေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ပုန္းေအာင္းခဲ့ႀကၿပီး၊ ဖံုတက္ေနတဲ့စားပြဲေတြေပၚမွာ အဖိႏွိပ္ခံလယ္သမားေတြအတြက္ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳတိုေတြေရးခဲ့ႀကတယ္။ ၿပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့ စာတမ္းႀကီးကို ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ႀကတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္စီတံုး ကိုယ္တိုင္ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီ စံနစ္က်င့္သံုးဖို႔ ေၿပာဆိုခဲ့ေပမဲ့ သူ အာဏာရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းေႀကာင္းကိုု ေၿပာင္းလဲသြားေနၿပီ ဆိုတာ သတိထားခဲ့မိတယ္။တကယ္ေတာ့ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ လယ္သမားထု၊ အလုပ္သမားထုကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ လို႔ေၿပာေနခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ အုပ္စိုးတဲ့ ၆၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ယင္အန္းေဒသက လယ္သမားေတြရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကေတာ့ ဘာမွမေၿပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေၿခာက္ခုေလာက္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တရုပ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အဓိက အင္အားစုတရပ္ၿဖစ္တဲ့ လယ္သမားေတြဟာ ကြန္ၿမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အသီးအပြင့္ကို သံသယရိွလာခဲ့ႀကပါတယ္။ လယ္သမား၊ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ဘဝေတြကို ပံုေဖၚေရးသားရမယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေရးေႀကြးေႀကာ္သံေတြအစား သူတို႔ရဲ႕ လယ္ယာေၿမေတြကို ဘူဒိုဇာ နဲ႔ ထိုးမဲ့ သူေတြသာ ေရာက္ရွိလို႕လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ တႏွစ္ထဲမွာတင္ လယ္သမားဆႏၵၿပပြဲေတြနဲ႔ ရုန္းရင္းဆန္ခပ္ၿဖစ္ပြားမႈေပါင္း တသိန္း ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီမိုကေရစီ နဲ႔ လြတ္လပ္မႈဗ်။ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီဟာ ၿခစားအက်င့္ပ်က္မႈ နဲ႔ ဇိမ္ခံမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႀကြးေႀကာ္သံေတြနဲ႔ ဂုဏ္ယူခဲ့ႀကတယ္။ ခုေတာ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တခါတံုးက ကြန္ၿမဴနစ္ေတြ ဆန္႔က်င္ခဲ့ႀကတဲ့ လူတန္းစားေတြအတိုင္းေနထိုင္လာႀကတယ္။ အေဖက အင္ပါယာဘုရင္မင္းၿမတ္ၿဖစ္တဲ့အခါ၊ သားေတာ္ေမာင္ကလည္း တခ်ိန္မွာ အလိုလို မင္းၿဖစ္လာ၊ ရာထူးရလာတဲ့ အၿဖစ္လိုမ်ိဳးၿဖစ္လာတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြဟာ ခရိုနီေတြနဲ႔ေပါင္း၊ ခ်မ္းသာစီးပြားၿဖစ္ႀကၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ ႀသဇာစက္ဝိုင္းေတြကို တၿဖည္းၿဖည္းခ်ဲ႕ထြင္လာခဲ့တယ္။ ဒါဟာ တရုပ္ပံုစံဆိုရွယ္လစ္ စံနစ္ဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္မွားယြင္းတဲ့ စံနစ္ပဲၿဖစ္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါ့မွာ အာဏာပါဝါရိွရမယ္။ ငါဟာ အရာရိွၿဖစ္ရမယ္။ ဒါမွ ဥပေဒမဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္လို႔ရမယ္ ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚေတြပါဗ်ာ။
တကယ္ေတာ့ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ တရုပ္ၿပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္သစ္အၿဖစ္လႊဲေၿပာင္းတာဝန္ယူမဲ့သူအတြက္ေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြတခုၿဖစ္သလို၊ စိန္ေခၚမႈေတြကလည္း ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။ ၿပည္သူေတြဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို လိုခ်င္ေနခဲ့ႀကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ေက်းရြာေတြမွာဆိုရင္ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္ထက္ ဆိုးတယ္ေလ။ ေၿမပိုင္ရွင္ေခတ္တံုးက ေၿမရွင္ေႀကြးရွင္ကိုပဲေႀကာက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ေႀကာက္ေနရတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္၊ လယ္ယာေကာင္စီ၊ ေဒသအႀကီးအကဲ၊ ရံုးဝန္ထမ္္း -- အစံုပါပဲဗ်ာ။ ဒါေႀကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီကြန္ဂယက္ထဲမွာ ေၿပာႏိုင္မဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကို က်ေနာ္တို႔ဘာသာေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ တိုက္ရိုက္ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းေနတာေပါ့။
တရုပ္ၿပည္ႀကီးရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းဟာ ေႏွးေကြးလာခဲ့သလို၊ ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီအတြင္းမွာလည္း ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကို တြန္းအားေပးေနတဲ့ အသံေတြက ပိုၿပီးညံေနခဲ့ပါတယ္။ ပါတီတြင္းမွာလည္း အရႈပ္ေတာ္ပံုေတြက တခုၿပီးတခုေပၚေနခဲ့တယ္။
တရုပ္ၿပည္ႀကီးဟာ ၿမိဳ႔ၿပဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေတြေအာက္မွာ အလ်င္အၿမန္တိုးတက္ခဲ့ေပမဲ့ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈႏႈန္းကလည္း ေႀကာက္ခမန္းလိလိ ၿမင့္တက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႔ေနလူတန္းစားဟာ ေက်းလက္ေဒသၿပည္သူေတြထက္ ဝင္ေငြ သံုးဆေက်ာ္ရႀကပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေက်းလက္ၿပည္သူေတြဟာ သူတို႔ဘဝေတြကို ၿမိဳ႕ေနလူထုနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မေက်မနပ္ခံစားခဲ့ႀကရပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အေၾကာင္း by Ye Min Tun on Monday, October 1, 2012 at 10:00pm ·

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာပံု အဆင့္ဆင့္ကို အရင္ကေရးခဲ့ဖူးသူ ရွိမရွိေတာ့ မသိပါ။ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ေတာ့ က်ေနာ္ဖတ္ရသမွ် ေရးေပးခ်င္ပါသည္။ ဒါမွသာလွ်င္ မသိေသးသူမ်ားနွင့္ လက္လွမ္း မမွီေသးသူမ်ား ေလ့လာဆည္းပူး နိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္မိေသာေၾကာင့္ ကိုယ္သိထားသမွ် ေရးသားေပးလိုပါသည္။

အားလံုး နားလည္ရလြယ္ကူေအာင္ က်ေနာ္အပိုင္း ေလးပိုင္းခဲြျခားတင္ျပပါမည္။

ပထမဆံုးအပို္င္းတြင္ အေမရိကန္နိုင္ငံ ျဖစ္ေပၚလာပံု အေျခခံသမိုင္း အနည္းငယ္ကို သိထားသင့္သည္။ ထိုေၾကာင့္ အနည္းငယ္တင္ျပပါမည္။ သို႔မွသာ အဆင့္ဆင့္ကို ခ်ိတ္ဆက္မိကာ နားလည္ သေဘာေပါက္လြယ္ေပမည္။

ဒုတိအပိုင္းအေနျဖင့္ အေမရိကန္နိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအၾကိဳနွင့္ လြတ္လပ္ေရးကို တင္ျပပါမည္။ လြတ္လပ္ေရးအၾကိဳ ကာလတြင္ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို စတင္ေရးဆဲြေနသည့္ အေထာက္ထားမ်ားကို တင္ျပပါမည္။

တတိယအပိုင္းတြင္ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ ဆက္လက္ေရးဆဲြသြားေသာ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနွင့္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္ကာလ အေၾကာင္းတင္ျပပါမည္။
ေနာက္ဆံုးအပိုင္းတြင္ ျပည္တြင္းစစ္အျပီးကာလနွင့္ လူျဖဴ လူမည္းလႈပ္ရွားမႈ၊ ျပင္ဆင္ေရးဆဲြေသာ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုတင္ျပပါမည္။ ထိုအပိုင္းတြင္ မ်က္ေမွာက္ကာလအပိုင္းမ်ားကို ထည့္သြင္းတင္ျပသြားပါမည္။

အဓိကေလ့လာခ်င္ေသာ က်ေနာ့္ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားနွင့္ အေ၀းကခ်စ္လွစြာေသာ မိတ္ေဆြမ်ား အတြက္ က်ေနာ္ၾကိဳးစား တင္ျပျခင္းတာျဖစ္ျပီး။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အလံုးစံု ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ အမွားကင္းစင္နိုင္ေအာင္ အထူးၾကိဳးစားပါမည္။  အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏  သကၠသိုလ္သင္ရိုးတန္းမ်ားကို သမိုင္းအေထာက္ထား အသံုးျပဳျပီး တင္ျပမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိမည္လို႔ ေမ်ာ္လင့္စြာျဖင့္ က်ေနာ့္၏ နည္းပါးလွေသာအခ်ိန္ထဲမွ ၾကိဳးစားေရးပါမည္။


အေမရိကတိုက္နဲ႔ လူနီမ်ား


အေမရိကတိုက္ကို စြန္႕ဦးရွာေဖြသူ ကိုလံဘတ္(Christopher Columbus) ၁၄၉၂ ေအာက္တိုဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ အျခားအျငင္းပြါးမႈျဖစ္ေသာ တရုတ္လူမ်ိဳး စြန္႔ဦးရွာေဖြသူ ေတြ႕ရွိသည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို တရား၀င္ျပဌာန္းမႈ မရွိေသးသည့္အတြက္ ထည့္မေရးလိုပါ။ မူလေနထိုင္သူ လူနီမ်ားကို Red Indian လို႔ ကိုလံဘတ္ အမည္ေပးသြားသျဖင့္ မူလဌာေနလူမ်ိဳးစုကို Red Indian လို႔လူသိမ်ားၾကသည္။ သမိုင္းပါေမာကၡေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ဟာသအတိုင္းဆိုရင္ ကိုလံဘတ္က အိႏိၵယတိုက္ကို ရွာရင္း အေမရိကားတိုက္ကို ေရာက္လာေတာ့ ခပ္တည္တည္နွင့္ ေရာၾကိတ္ျပီး Red Indian လို႔ခ်သြားတာကြ လို႔ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အေၾကာင္း(၂) by Ye Min Tun on Thursday, November 1, 2012 at 11:54pm ·

အမွာစကား

နိုင္ငံတနိုင္ကို အေျခခံျဖစ္ေသာ သမိုင္းေနာက္ခံနွင့္ နုိင္ငံေရး စီးပြါးေရး ပထ၀ီေရးကို တီးေခါက္မိရင္ ပိုလို႔ စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းပါသည္။ ပိုျပီးေတာ့လည္း အေျချမစ္ ရွိရွိ နားလည္ သေဘာေပါက္ နိုင္သည္။ ဒါေတြကို အေျခခံ သံုးသပ္ခ်က္တိုင္းကို က်စ္လစ္ခိုင္မာေစရန္ သတိျပဳရမွာ နိုင္ စစ္ စီး ကမာၻ ( နိုင္ငံေရး စစ္ေရး စီးပြားေရး ကမာၻ႕ေရး) ျဖစ္ျပီး။ အဲဒီလို ခ်ိန္ဆရမည္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ေထာင္ထဲမွာ အဘဦးအုန္းျမင့္ (သခင္အုန္းျမင့္) နွင့္ အကိုေတြ သင္ၾကားေပးတာကို အခု ျပန္သတိရျပီး ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

ပထမပိုင္းမွာ က်ေနာ ္တင္ျပထားတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္း ေၾကျငာခ်က္ အတိုင္း အာမခံခ်က္ရွိေသာ၊ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အခန္းၾကီး ၁၀ ခန္းျဖင့္ စတင္ခဲ့ပါသည္။ အေရးပါတဲ့ အေမရိကန္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို မေျပာခင္ သူတို႔ေတြမွာ ဥပေဒစိုးမိုးရတဲ့ အခ်က္ကို သတိထားမိတာကို ေျပာခ်င္ပါသည္။ အေမရိကန္ေတြက ျဗိတိသွ်လက္ထဲကေန နိုင္ငံေရးအရ ကိုလိုနီကို ဆန္႔က်င္လာခဲ့ျပီးမွ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခဲ့သည္။ နိုင္ငံေရး အေျခခံေကာင္းရွိေတာ့ နိုင္ငံေရး အားေကာင္းတာကို ေတြရသည္။ အေမရိကန္ေတြ အေလ့က်င့္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ ေနာက္တခုက ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္ အတြက္ တကယ္စဥ္းစားျပီး အလုပ္လုပ္ၾက သူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ပိုင္းက အေျခတည္ ခဲ့သမွ်သည္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုျပီး လုပ္နိုင္တဲ့ အခြင့္လမ္းေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ တိုးတက္မႈ ရလဒ္ေကာင္းတာကို သတိျပဳမိသည္။

ေနာက္တခုက အေရးၾကီးတဲ့ နိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းမႈ (compromise ) ကို လက္ခံျခင္းသည္ အေမရိကန္ေတြ သူတို႔တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုး တိုးတက္သည့္ လမ္းေပၚကို တက္ေရာက္ေစသည္။ ဒါေတာင္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္တြင္းစစ္၏ ဆိုး၀ါးေသာ ရလဒ္ကို မွတ္သားျပီး အေကာင္းဆံုး ဆက္လက္ ေမာင္းနွင္သြားနိုင္သည္။

Kochan Tha September 3 at 1:45am · ရခိုင္လူမ်ိဳးႏွင့္ ၿမန္မာစာ ဒြါရာသတီ-အသွ်င္ကုသလ

ရခိုင္လူမ်ိဳးႏွင့္ၿမန္မာစာ ဟူေသာေဆာင္ပါးသည္ ရခိုင္လူမ်ိဳးႏွင့္။ၿမန္မာစာ မည္သို့မည္ပုံဆက္စပ္ေနသည္ကို သိရွိႏိုင္ၾကေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ၿဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးႏွင့္ ၿမန္မာစာ ၿမန္မာစာႏွင္ရခိုင္လူမ်ိဳး ကိုမည္သည့္အခါမွ် ခြဲၿခား၍ ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၿမန္မာစာကို ရခိုင္လူမ်ိဳးတို့က မိမိတို့၏ ကိုယ္ပိုင္စာေပ´´ အေနၿဖင့္အသိအမွတ္ၿပဳထားေသာေၾကာင့္ၿဖစ္၏။ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၿမန္မာစာဟုသတ္မွတ္ခံထားရေသာ ´အကၡရာစာေပ´´ ကို ရခိုင္လူမ်ိဳးတို့ကမိမိတို့၏ ´´ရခိုင္စာဟူ၍သာ သိေနၾကပါသည္။ စာေပကိုေရးသားသည့္အခါ၌ ရခိုင္စကားအေၿပာအသုံးအႏႈန္းၿဖင့္ေရးသားၿခင္း၊ စာေပအသုံးအႏႈန္းၿဖင့္ေရးသားၿခင္းဟူ၍သာ ခြဲၿခားထားသည္။ အကၡရာစာေပအေနၿဖင့္မူ သည္အကၡရာသည္ စာေပၿဖင့္သာေရသားေနၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ယင္းစာအမ်ိဳးအစားကို ရခိုင္တို့က ´ရခိုင္စာ´(သို့မဟုတ္) ရကၡ၀ဏအကၡရာ´ ဟုအမည္ေပးကာေခၚေ၀ၚသမႈၿပဳေနၾကသည္ကိူလည္းေတြၿမင္ႏိုင္ပါသည္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ိဳးေပါင္း´၁၃၅´မ်ိဳးရွိၾကသည့္အနက္´ၿမန္မာစာအေရးအသား´ကို မည္သည့္လူမ်ိဳးတို့က´ေရွ့ဦးစြာစတင္ေရးသား´ခဲ့ၾကသည္ကိုေလ့လာစူးစမ္းဖို့ အခ်ိန္တန္ၿပီဟု စာေရးသူယူဆပါသည္။ အကယ္၍အေၿဖမွန္ထြက္ရွိခဲ့ပါလွ်င္လည္းအားလုံးသေဘာထားၾကီးစြာၿဖင့္ လက္ခံအတည္ၿပဳေပးၾကဖို့ ကိုလည္းအႏူးအညြတ္ေမတၱာရပ္ခံလိုပ္သည္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ကား ေရွ့ကရခိုင္လူမ်ိဳးတို့တြင္´ရခိုင္စာ´၊ မြန္လူမ်ိဳးတို့တြင္´မြန္စာ´၊ၿပဴ(ပ်ဴ) လူမ်ိဳးတို့တြင္ ´ၿပဴ(ပ်ဴစာ)´ ဟူ၍ ကိုယ္ပိုင္စာေပအသီးသီးရွိခဲ့ၾကသည္အနက္ သည္ေဆာင္းပါးသည္ ´မြန္ႏွင္ပ်ဴစာ´ကိုေလ့လာဆန္းစစ္မႈမၿပဳေတာပဲ´ၿမန္မာစာဟုသတ္မွတ္ခံထားရေသာ´ရခိုင္စာ´ကိုသာ ႏွစ္ဖက္ႏႈိင္းယွဥ္၍ ေ၀ဖန္သုံးသပ္တင္ၿပသြားမည္ၿဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ဖက္ႏႈိင္းယွဥ္ရာ၌ ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ ထင္ရွာၿပီးခုိင္မာေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာ ေခတ္ၿပိဳင္အေထာက္အထား တစ္ခုစီကိုသာထုတ္ႏႈတ္၍ ေရးသားတင္ၿပသြားပါမည္။ အေထာက္အထားရွိတိုင္း အက်ယ္တ၀င့္တင္ၿပဖို့ဆိုသည္မွာ မဂၢဇင္းက စာမ်က္ႏွာေနရာေပးႏိုင္ည္မဟုတ္ပါ။

ရခိုင္ႏွင္ၿမန္မာ ေခတ္ၿပိဳင္မႈကိုရွာၾကည့္ၿခင္း
ၿမန္မာစာေပ´ကိုေရးသားေနၾကသည့္´ရခိုင္လူမ်ိဳးႏွင္ ၿမန္မာလူမ်ိဳး´´တို့၏ ေခတ္ၿပိဳင္အခ်ိန္ကာလကိုရွာၾကည့္ေသာ္ ဤသို့ေတြရ၏။
ပုမင္းအင္းေတာင္ေညာင္ရမ္းေနာင္ကုန္းေဘာင္ခုနစ္ဆက္´´ဟူေသာသေကၤတ သံေပါက္ကဗ်ာအရ ၿမန္မာလူမ်ိဳးတို့တြင္ ပုဂံေခတ္၊ပင္းယေခတ္၊ အင္း၀ေခတ္၊ေတာင္ငူေခတ္၊ေညာင္ရမ္းေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဟူ၍ေခတ္(၆)ေခတ္ ထြန္းကားခဲ့သည္ကို ေတြရွိရပါသည္။
ရခိုင္လူမ်ိဳးတို့တြင္လည္း ဒြါရာ၀တီေခတ္၊ ေ၀သာလီေခတ္၊ ဓည၀တီေခတ္(ပ၊ဒု၊တ)ေခတ္၊ေ၀သာလီေက်ာက္ေလွကားေခတ္၊ ေလးၿမိဳေခတ္၊ ေၿမာက္ဦး(ပ၊ဒု၊တ)ေခတ္ဟူ၍ ေခတ္(၆)ေခတ္ထြန္းကားခဲ့သည္ကို ေတြ့ရွိႏိုင္သည္။ သို့ေသာ္အခ်ိန္ကာလ ၾကာၿမင့္ပုံၿခင္းေတာ တူႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ယင္းတို့အနက္ ၿမန္မာတို့၏ ပုဂံေခတ္ႏွင့္ ရခိုင္တို့၏ေလးၿမိဳေခတ္မွာ ေခတ္ၿပိဳင္ၿဖစ္ၾက၏။ၿမန္မာတို့ဘက္က ပုဂံ၏ထင္ရွားေသာ´ရာဇကုမာရ္ေက်ာက္စာေခၚၿမေစတီေက်ာက္စာ´´ကိုခိုင္မာေသာအေထာက္အထားအၿဖစ္တင္ၿပမွာၿဖစ္ၿပီး၊ ရခိုင္တို့ဘက္က စစ္ေတြၿမ်ိ၊ ေခါင္းေလာင္းေက်ာင္းတိုက္ရွိ ေလးၿမိဳ့ေခတ္´ရခိုင္ဘုရင္မင္းရင္ၿဖဴ´သြန္းလုပ္ပူေဇာ္ခဲ့ေသာဘုရား၏´စမၼခဏ္းကမၼည္းစာ´ကိုခိုင္မာေသာအေထာက္အထားအေနၿဖင့္ တင္ၿပသြားမွာၿဖစ္ပါသည္။
ၿမန္မာတို့၏ ပုဂံေခတ္..
ၾကာ၊မိုး၊အံ၊ပုဂံတည္´ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္အရ ပ်ဥ္ၿပားမင္း(ေအဒီ-၈၄၆ မွ ၈၇၈)ထိသည္ ယခုလက္ရွိ ပုဂံၿမိဳကိုတည္ခ်ိန္မွာ ေကာဇာ-၂၁၁-ခု၊ ခရစ္ေအဒီ ၈၄၉ ခုၿဖစ္၏၊ ပုဂံပ်က္ခ်ိန္ကား´ေစာမြန္နစ္မင္း´(ေအဒီ.၁၃၂၅ မွ ၁၃၆၉) လက္ထက္တြင္ၿဖစ္ေလ၏။ ပ်ဥ္းၿပားမင္းသည္ ပုဂံၿမိဳကိုတည္ေဆာက္ေနသည္အခ်ိန္တြင္ ပုဂံ၌ ´ေထရ၀ါဒဗုဒၵသာသနာ´´မေရာက္ရွိေသး၊ အလားတူ´ၿမန္မာစာ´ဟူေသာ စာေပေရးသားမႈ အတတ္ပညာသည္လည္း လုံး၀မရွိေသးသည္ကို ေတြ့ရ၏။ ပုဂံၿမိဳ့၌ ပ်ဥ္ၿပားမင္းလြန္ၿပီးေနာက္တန္နက္မင္း(ေအဒီ-၈၇၈-၉၀၆)၊ ၄င္းေနာက္ စေလငေခြးမင္း(ေအဒီ ၉၀၆-၉၁၅)၊ ၄င္းေနာက္ သိန္းခိုမင္း (ေအဒီ-၉၁၅-၉၃၁)၊၄င္းေနာက္ ေညာင္ဦးေစာရဟန္းမင္း(ေတာင္သူမင္းၾကီး)(ေအဒီ-၉၃၁-၉၆၃) ၄င္းေနာက္ ကြမ္းေဆာ္ေၾကာင္ၿဖဴမင္း(ေအဒီ-၉၆၄-၉၈၆) ၄င္းေနာက္ က်ည္စိုးမင္း(ေအဒီ-၉၈၆-၉၉၂) ၄င္းေနာက္ စုကၠေတမင္း(ေအဒီ-၉၉၂-၁၀၁၇) ၄င္းေနာက္အေနာ္ရထာမင္း(ေအဒီ-၁၀၄၄-၁၀၇၇) လက္ထက္မွ ေထရ၀ါဒဗုဒၵသာသနာကို မြန္ရဟန္းေတာ္ ရွင္အရဟံ၏အကူအညီၿဖင့္တည္ေဆာက္ခဲ့ရ၏။ ယင္းအခ်ိန္ထိ ´ပုဂံ´၌ ´ၿမန္မာစာ´´ဟူေသာအေရးအသားမရွိေသးေခ်။ မြန္လူမ်ိဳးတို့၏စာေပကိုသာ မြန္ပညာရွင္မ်ာ၏အကူအညီၿဖင့္ ေရးသားေနၾကရေလ၏။ အေနာ္ရထာမင္း လြန္ၿပီးေနာက္ ေစာလူးမင္း (ေအဒီ-၁၀၇၇-၁၀၈၄) ၄င္းေနာက္ က်န္စစ္သားမင္း (ေအဒီ-၁၀၈၄-၁၁၁၃) လက္ထက္တြင္ ´´ေဇယ်ေခတၱရာ´´အမည္ရွိေသာ သားေတာ္ ´ရာဇကုမာရ္´သည္ ပုဂံ၌´ၿမေစတီဘုရား´ကိုတည္၏။ ၿမေစတီဘုရား၌ သူ၏ကုသိုလ္ေတာ္မွတ္တမ္းကို ´ပါဋိ၊ ၿမန္မာ၊မြန္၊ၿပဴ´ ဟူ၍ ဘာသာေလးမ်ိဳးၿဖင့္ကမၼည္းစာေရးထိုးေစခဲ့ပါသည္။ ယင္းၿမေစတီဘုရားေက်ာက္စားကား ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ားအနက္ ´ေရွ့အက်ဆုံးေက်ာက္စာ´ၿဖစ္၏။ ၿမေစတီေက်ာက္စာကို သာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ ၁၆၅၇၊ ေကာဇာ-၄၇၅-ခု (ခရစ္ေအဒီ- ၁၁၁၃)တြင္ ေရးထိုးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရသည္။ ယင္းအခ်ိန္ထိ ပုဂံ၌´ၿပဴလူမ်ိဳး´ တို့ရွိေနေသးသည္ကိုေတြရ၏။

ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ သုိ႔မဟုတ္ ရွားရွားပါးပါး သံမဏိ နုိင္ငံေရးသမား by Wai Maw on Friday, November 2, 2012 at 5:05am ·

ကမၻာေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး လီယုိနာဒုိ ဒါဗင္ခ်ီက သူ႔ရဲ႕အနုပညာ ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္ “မုိနာလီဇာ အျပံဳး” လုိ႔ လူေတြေခၚၾကတဲ့ ပန္းခ်ီကားကုိ ေဖာ္ျပနုိင္ပါတယ္။ ကမဘေက်ာ္ ရုရွားစာေရးဆရာၾကီး လီယုိေတာ္လ္စတြိဳင္း က သူေရးသားခဲ့တဲ့ စစ္နဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဝတၳဳၾကီးကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပျပီး ‘ေဟာဒါက ငါ့ရဲ႕အႏုပညာ ေအာင္ျမင္မႈ ကြ’ လုိ႔ ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာနုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိခဲ့တယ္။
 
သိပၸံပညာေက်ာ္ အုိင္းစတုိင္းက ရီေလတီဗီတီ သီအုိရီ စာအုပ္ၾကီးကုိ ေထာင္ျပျပီး ‘ေဟာဒါကေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပဲကြ’ လုိ႔ လက္မေထာင္ျပီး ေျပာမယ္ဆုိရင္ ေျပာနုိင္ပါတယ္။
သုိ႔ေပမဲ့ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး တစ္ရပ္ကုိ ယံုၾကည္ခ်က္ ခုိင္ခုိင္မာမာနဲ႔ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမား တစ္ေယာက္အဖုိ႔ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတစ္ခု ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ တုိင္ေအာင္ ‘ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္တာကြ’ လုိ႔ မေျပာနုိင္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတစ္ရပ္ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာ ထုိနုိင္ငံရွိ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႔သာ မိမိ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး က်ရႈံးသြားခဲ့မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ထုိေတာ္လွန္ေရးသမား အတြက္ ျပစရာ ေအာင္ျမင္မႈဆုိလုိ႔ သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဘဝမွာ ထင္က်န္ခဲ့တဲ့ ေသရာပါ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ေတြသာ ျဖစ္မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္သိကၽြမ္းခဲ့တဲ့ ထုိသူမ်ဳိးေတြထဲက တစ္ဦးကေတာ့ ျပည္သူ႔တုိးတက္ေရးပါတီရဲ႕ ဥကၠဌျဖစ္ခဲ့သူ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ကုိ ပထမဆံုး အနီးကပ္ ေတြ႔ဆံုဖူးခဲ့တာကေတာ့ ဆူးေလဘုရားလမ္းေထာင့္နဲ႔ အေနာရထာလမ္းေထာင့္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ ( ထုိအေဆာက္အဦကုိ မၾကာမီက ဖ်က္ပစ္ခဲ့ျပီး အေဆာက္အဦးသစ္ ျပန္ေဆာက္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနပါတယ္) အေဆာက္အဦမွာ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ျပည္သူ႔လူငယ္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရံုးမွာပါ။
နုိင္ငံေရးပါတီ အဖဲြ႔အစည္းေပါင္း တစ္ဆယ့္ေလးဖဲြ႔ေလာက္ထဲက ျပည္သူ႔လူငယ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဆုိတာကေတာ့ ပမညတ တပ္ေပါင္းစုဝင္ လူငယ္ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ပါ။
ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးေရွ႕ ဟုိက္စကူးမွာ ေက်ာင္းတက္ေနခဲ့တာပါ။ ပထမ ခုႏွစ္တန္းေက်ာင္းသား၊ ေနာက္ ရွစ္တန္း၊ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ျပည္သူ႔လူငယ္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရံုးကုိ တစ္ရက္ျခား တစ္ခါ ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါ  တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း ေန႔စဥ္လုိလုိ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျပည္သူ႔လူငယ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကုိ ေရာက္ေလတုိင္းမွာ ကုိသန္း(အင္းစိန္)၊ ကုိခ်န္ထြန္း၊ ကုိတင္ေအး (တကသ ဥကၠဌေဟာင္း ကြယ္လြန္)၊ ကုိေအးေမာင္၊ ကုိရဲျမင့္၊ ကုိသန္းျမင့္ (ေနာင္ ဗုိလ္တေထာင္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာေဟာင္း) တုိ႔နဲ႔ မၾကာခဏ ဆံုျဖစ္ခဲ့ စကားဝုိင္းဖဲြ႔ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း ကုိေအာင္ဗန္း (ထုိအခ်ိန္က ျပည္သူ႔လူငယ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠဌ)၊ ကုိသိန္းလြင္ ( စာေရးဆရာ ေမာင္သာရ) နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေထြး (ခင္ေမာင္ေထြး၊ ပ်ဥ္းမနား) တုိ႔ကုိ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္မွာ ေတြ႔ရေလ့ ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိလူၾကီးေတြဟာ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့ထက္ မ်ားစြာၾကီးသူေတြပါ။ သုိ႔ေပမဲ့ ထုိအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သက္တူရြယ္တူ လူငယ္ေတြက သူတုိ႔နာမည္ေတြ ေရွ႕မွာ ‘ကုိ’ တပ္ျပီး ေခၚေဝၚ ဆက္ဆံခဲ့ၾကပါတယ္။
ကုိေအာင္ဗန္း၊ ကုိတင္ေအး၊ ကုိသန္းျမင့္ စသည္ျဖင့္ တရင္းတႏွီး ေခၚေဝၚခဲ့ၾကတယ္။ ထုိစဥ္က ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အသက္အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ကုိပင္ ကုိေမာင္ေမာင္ေက်ာ္လုိ႔ တရင္းတႏွီး ေခၚေဝၚခဲ့ၾကတယ္။ ထုိလူၾကီးေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်ာတိတ္ေတြကုိ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ တုံ႔ျပန္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကပါတယ္။

ေခတ္သတင္း 9 hours ago ဦးခင္ၫြန္႔ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး လုပ္မည္ဟု ဆုိ November 2, 2012

စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔က လာမည့္ အနာဂတ္တြင္ ပါတီႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ရန္ မရွိေသာ္လည္း တုိင္းျပည္ တုိးတက္ေရးႏွင့္ ျပည္သူမ်ား စား၀တ္ေနေရး ေခ်ာင္လည္ေစရန္ အမ်ဳ

ိးသား ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုလိုက္သည္။

ယေန႔ထုတ္ ေမာ္ဒန္ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ ေမးျမန္းခန္းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔က အထက္ပါ အတုိင္း ေျပာဆုိ လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

၎ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းတြင္ ဦးခင္ညြန္႔က ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိရန္ အစုိးရႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ရုိးသားမႈရွိမွ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ၿပီး လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတုိင္ေရာက္ရန္ လိုအပ္ေနေသးေၾကာင္း၊ အစုိးရ၀န္ႀကီးမ်ား၊ ဒု၀န္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ ေအာက္ေျခအထိ ဆင္းၿပီး ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူႏွင့္ ထိေတြ႕ နားေထာင္မွသာလွ်င္ ျပႆနာမ်ား အေျဖထြက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာထားသည္။

“ဦးခင္ညြန္႔က ပါတီ ႏိုင္ငံေရးေတာ့ မလုပ္ဘူး၊ အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရးေတာ့ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ သူ႔နည္း သူ႔ဟန္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ သက္ေရာက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ အင္တာဗ်ဴးထဲမွာ ဝန္ႀကီးေတြ အေနနဲ႔ ေအာက္ေျခ အထိ ဆင္းၿပီး ျပည္သူေတြ ၾကားမွာ ေလ့လာသင့္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေဝဖန္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါက ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးထဲမွာ ပါတီတခု မဖြဲ႕ရင္ေတာင္ သူ႔အေနနဲ႔ တနည္းတဖုံ ပါခ်င္ေသးတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလို႔ ယူဆရပါတယ္” ဟု ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ စာေရးဆရာ ေဖျမင့္က ေျပာသည္။

Open News ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးသီဟေစာကလည္း အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရသည္ အာဏာရွင္ေခတ္မွ ႏုိင္ငံေရး အသုံးအႏႈန္းသာျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအရ ဦးခင္ညြန္႔သည္ ႏုိင္ငံေရးေလာက ျပန္လည္ ၀င္လာမည္ ဆုိသည္ကို သိသာေစသည္ဟု သုံးသပ္သည္။

“တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး၊ ပါတီႏုိင္ငံေရးဆိုတာ အရင္ေခတ္တုန္းက အသုံးအႏႈန္းေဟာင္းပါ။ ႏုိင္ငံေရးက တူတူပဲ။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာက ႏုိင္ငံ့အေရးကုိ လုပ္တာပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ခ်င္လည္း ၀င္မယ္၊ မ၀င္ခ်င္လည္း မ၀င္ဘူး။ ပါတီဖြဲ႕ခ်င္လည္းဖြဲ႕မယ္၊ မဖြဲ႕ခ်င္လည္း မဖြဲ႕ဘူး။ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးက သန္႔ရွင္း ျမင့္ျမတ္တယ္။ ပါတီႏုိင္ငံေရးက ညစ္ပတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆကေတာ့ လက္မခံဘူး။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ရင္လုပ္တယ္၊ မလုပ္ရင္ မလုပ္ဘူး၊ ႏွစ္မ်ဳိးပဲရွိတယ္။ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရး လုပ္မယ္၊ ပါတီႏုိင္ငံေရး မလုပ္ဘူးဆိုတာေတြက အရင္တုန္းက အေတြးအေခၚေဟာင္းပဲ” ဟု ဦးသီဟေစာက ဆုိသည္။

ဦးခင္ညြန္႔ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး လုပ္မည္ဆုိေသာ ေျပာဆိုခ်က္အေပၚ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) အပါအ၀င္ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရး အင္အားစုက သတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္သြားမည္ဟု ဆုိၾကသည္။

NLD ၏ နာယက ဦး၀င္းတင္က ဦးခင္ညြန္႔အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ေဆာင္ သင့္ေၾကာင္း၊ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္သူ႔ အသက္မ်ား ဆုံးရႈံး၊ နစ္နာခဲ့ရေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

“အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ သူတို႔ေျပာေနတာ တေလွ်ာက္လုံးပဲ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဦးခင္ညြန္႔ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ၊ ဦးခင္ညြန္႔ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ။ ေနာက္တခါ ဦးခင္ညြန္႔ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ န၀တ၊ နအဖ အစုိးရေတြက ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ။ အဲဒီအတြက္ ျပည္သူေတြ ဘာေတြ ခံစားရလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ နစ္နာခဲ့လဲ။ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးမဲ့ခဲ့လဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဆုံးရႈံးခဲ့လဲ၊ ဘယ္ေလာက္အထိ ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ က်ခဲ့ရလဲ။ သူ လုပ္ခဲ့တာေတြနဲ႔ ယွဥ္ေျပာရမွာပဲ။ ပုဂၢဳိလ္ေရးအရ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးပဲ” ဟု ဦးဝင္းတင္က ေျပာသည္။