
ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္
ေရာက္ၿပီးတာနဲ႔ ဗဟုိဦးေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးေအာင္ထူးနဲ႔ေတြ႔တယ္။ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေလွ်ာက္လႊာ စာရြက္ေတြ မွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့အခ်က္အလက္ေတြကုိျဖည့္ၿပီး ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ေဖာင္ေတြျဖည့္ေနၾကတုန္း ဗဟုိမွာ ေရာက္ေနႏွင့္တဲ့ တပ္ရင္းတစ္ခုက ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က “ေဖာင္ျဖည့္တာမ်ား။ လြယ္လြယ္ေလးဗ်ာ။ ပညာအရည္အခ်င္း - အေတာ္တတ္လုိ႔ေရးေပးလုိက္။ ေခသူမဟုတ္ဆုိရင္လည္းရတယ္” တဲ့။ က်ေနာ္ ဒီလူ ေတြကုိသေဘာက်သြားတယ္။ ေနာက္ပုိင္းအဲဒီ ပညာအရည္အခ်င္း - အေတာ္တတ္တို႔၊ ေခသူမဟုတ္တုိ႔ဆုိ တာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္အခ်င္း ခ်င္း ရီစရာေျပာေနက်ထဲမွာ ပါလာတာေတြေပါ့။
ဌာနခ်ဳပ္ကဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေတြနဲ႔ ဆရာဦးေအာင္ထူးကဦးေဆာင္ၿပီး မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္းကုိ အရင္ကဗမာ့တပ္မေတာ္ကေန ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရး ေတာ္ပုံအၿပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူေတာခုိလာခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာကုိၿငိမ္းနဲ႔ကုိေအာင္ေအာင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီးေပးၾကတယ္။ ခဲလုံးေသးေသးေလးေတြေပၚမွာ ခရာမႈတ္တုိင္း ဒုိက္ဗင္ထုိးရတာေလးငါးခါေလာက္ ရွိေတာ့ တံေတာင္ေတြဒူးေတြေပါက္ၿပဲကုန္ၿပီး ေနာက္ထပ္ခရာသံၾကားရမွာေၾကာက္ေနၾကရေသးတယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚနဲ႔ တျခားအဌာရသ (၁၈) ရပ္ထဲက တပ္အပ္တဲ့ပညာေတြလည္း ပါတာေပါ့။ ေန႔လည္ဘက္ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ပင္ပန္းလြန္းေတာ့ အိပ္ငုိက္ၾကတယ္။ သင္တန္းဆရာေတြ ညဳိျငင္မွာစုိးလုိ႔ မနဲကုိမ်က္လုံးကုိၿဖဲထားၾကရတယ္။ အဲဒီအေျခခံစစ္သင္တန္းက သုံးပတ္ေလာက္ၾကာမယ္ ထင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတာ္လွန္ေရးစစ္သားေတြျဖစ္ၿပီ။ ေအးစက္မာေၾကာတဲ့ လူသတ္လက္နက္ျဖစ္တဲ့ ေသနတ္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ထိေတြ႔ကုိင္တြယ္ခြင့္ စၿပီးရခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လုိအသုံးခ်ရမယ္ဆုိတာကုိ ေလ့လာသင္ယူၾကတယ္။