Saturday, March 19, 2011

ဘဝတိုက္ပြဲ မ်ား အပိုင္း(၁) by Kyaing Tun on Friday, March 18, 2011 at 9:05pm

အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုက်ေနာ္ေရာက္တာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီး၊ က်ေနာ္ေနတာက ကယ္လီဖိုးနီယားၿပည္နယ္၊ အုတ္ကလန္ၿမိဳ ့၊မွာပါ၊ ဒုကၡသည္ဘဝနဲ ့လာတာမို ့က်ေနာ္မိသားစုကုိ I.R.C လို ့ေခၚတဲ ့ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေပးႀကတဲ့ NGO အဖြဲ ့က၊  အိမ္ခန္း႒ားေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ ့စေရာက္ေရာက္ခ်င္း လ ကစၿပီး(၄)ပဲ ေထာက္ပံေပးပါတယ္၊ေထာက္ပံ ့မူေတြကေတာ ့၊ က်ေနာ္နဲ ့က်ေနာ္မိန္းမ(၂)ဦးဘဲ ဆိုေတာ ့၊ တေယာက္ကို ေငြတရာ၊ ႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ ့ေငြ ႏွစ္ရာေပါ ့၊ ၿပီးေတာ ့ Foodstamp လို ့ေခၚတာ တလကို (၂၀၀) ရပါတယ္၊ ေထာက္ပံ ့ေပးခိ်န္မွာေတာ ့အဆင္ေၿပပါတယ္၊ႈI.R.C က အလုပ္ရေအာင္ရွာေပးၿပီးေထာက္ပံ ့မူ မရေတာ ့တဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘဝတိုက္ပြဲ စခဲရတယ္ဆိုပါ ေတာ ့။
ပထမ ရတဲ ့အလုပ္က ဖီဇာမုန္ ့လုပ္တဲ ့ဆိုင္ပါ၊ တနာရီ(၈)ေဒၚလာပါ၊ က်ေနာ္အိမ္နဲ ့အလုပ္က(၅) မိုင္ေလာက္ေဝးပါတယ္၊   စက္ဘီးတစီးအၿမန္ဝယ္ၿပီး အလုပ္ဆင္းပါတယ္၊အလုပ္ၿပန္ခိ်န္ကည(၁၀)နာရီ ေလာက္မွၿပန္ရတယ္၊က်ေနာ္လုပ္ရတဲ ့အလုပ္က မုန္ ့ေဖ်ာ္တဲ  ့ေနရာမွာပါ၊ ကီီီီလို(၅၀)ေလာက္ေလးတဲ ့ဂ်ဳံအိတ္ေတြကို စက္ထဲထည္ ့ေဖ်ာ္၊ၿပန္ထုပ္၊မ ယူၿပီး အဆင္ ့ဆင္ ့လုပ္ရပါတယ္၊  တေနကို ဂ်ံဳအိတ္ေပါင္း(၅၀)အိတ္ေလာက္သယ္မေနရတာ၊ ပင္ပန္းတယ္ေပါ ့၊ လူက စက္နဲ ့အၿပိုင္လုပ္ရတာေလ၊ စက္ေလာက္ၿမန္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္တေန ့အလုပ္ၿပဳတ္ပါၿပီး။
အလုပ္မွာၿမဲေနဖို ့အတြက္လိုအပ္ခ်က္ေတြဟာ-
၁။ အဂၤလိပ္စကား အနည္းငယ္ေၿပာႏိုင္ရမယ္၊ အဂၤလိပ္စာမေၿပာႏိုင္၊ ဘာခိုင္းမွန္းလဲမသိဆိုရင္ေတာ ့အလုပ္ၿပဳတ္တယ္၊
၂။ အလုပ္ကို ခဏခဏပ်က္ရင္အလုပ္ၿပဳတ္တယ္၊
၃။ အလုပ္ခိ်န္ ေနာက္က်ရင္ အလုပ္ၿပဳတ္တယ္၊

အလုပ္ၿပန္ခိ်န္မွာေတာ ့အၿမဲတမ္းသတိထားေနရတာက လုယက္ႀကတဲ ့လူေတြနဲ ့မတိုးမိေအာင္ေရွာင္ဖို ့ပဲ၊ က်ေနာ္ေနတဲ ့ၿမို ့က လူမဲေတြမ်ား
တယ္၊ ဒီလူေတြက ဓါးၿပ၊ေသနပ္ၿပၿပီး လုယူတယ္၊ ခုခံတဲ ့သူကေတာ ့ေသၿပီးပဲ၊ ၿမိဳ ့လယ္ေခါင္၊လူေတြအမ်ားႀကီးႀကားထဲမွာ ေနေရာ၊ညပါ လုပ္
ရဲေနႀကတာ၊ ေဘးရပ္ႀကည္ ့သူေတြကလည္းကူညီၿပီးလုယက္ခံရသူကို ကာကြယ္ေပးဖို ့မေၿပာနဲ ့မဆိုင္သလိုရပ္ႀကည္ ့ေနႀကတာပဲ၊ က်ေနာ္
ကိုယ္တို္င္လည္းညဖက္အလုပ္ကအၿပန္မွာ(၂)ႀကိမ္လုယက္ခံရတယ္၊က်ေနာ္က်ေတာ ့ၿပန္ခံခ်ၿပစ္လိုက္တယ္၊ ခံရတာကကိုယ္ပါပဲ၊ဘာေႀကာင့္
လဲဆိုေတာ ့လူခ်င္းအေကာင္ခ်င္းကကြာတယ္၊သူ ့တို ့ကႏွစ္ေယာက္၊ကိုယ္ကတေယာက္ဆိုေတာ ့ဘယ္လိုၿပန္ခ်ႏိုင္မွာလဲ၊ၿမန္မာၿပည္မွာေနခဲ ့
တံုးက သိုင္း၊ ကရေတး၊ လက္ေဝွ ့ေတြ မသင္ခဲ ့ရေကာင္းလားဆိုၿပီးေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ ့အိမ္ေရာက္မွ မိန္းမအေရွ ့မွာ သတၱိၿပရံုေပါ ့၊
ဖူးေဟာင္လာတဲ ့ဒါဏ္ရာေတြကို မိန္းမခမ်ာ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ ့ႀကပ္ထိုးေပးရွာတယ္၊ မိန္းမကေနာက္တခါဆိုၿပန္မခုခံပါနဲ ၊ေတာင္းတာအကုန္ ေပးလိုက္လို ့ ေၿပာတယ္၊ ေတာက္...ၿမန္မာၿပည္မွာဆို ဒီလိုအႏိုင္က်င္ ့တာမိ်ဳး ေဘးကလူေတြ ရပ္ႀကည္ ့ေနႀကမွာမဟုတ္ဘူး၊ အိမ္ၿပန္ေ၇ာက္
တာပဲ ကံေကာင္းတယ္ ေၿပာရမယ္၊ က်ေနာ္ေၿပာတာထက္ဆိုးတဲ ့ေနရာပါ၊ ေသနပ္နဲ ့ပစ္သတ္ေနႀကတာလဲ မႀကာခဏ ဆိုသလိုပါပဲ၊ ေငြေႀကး
အခက္အခဲေႀကာင္ ့ဒီေနရာကေနေၿပာင္းဖို ့မၿဖစ္ေသးတာပါ၊ အလုပ္ကလည္းပင္ပန္းတဲ ့အထဲဒီလိုအေၿခအေနေတြေႀကာင္ ့အလုပ္ကထြက္ၿပီး
ေနာက္အလုပ္တခုကိုေၿပာင္းလိုက္တယ္။
ဒုတိယအလုပ္က ပလပ္စတစ္ခြက္လုပ္တဲ ့စက္ရံုပါ၊အလုပ္ခိ်န္ကညဖက္၊မနက္မွအလုပ္ၿပန္ရတယ္၊ ဒီအလုပ္ကပိုၿပီးေတာ ့ေတာင္ပင္ပန္းေသး
တယ္၊ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့အတြက္ အားတေၿဖးေၿဖးယုတ္လာတယ္၊ စက္ရံုအလုပ္ဆိုေတာ ့ စက္နဲ ့အၿပိဳင္လုပ္ရတယ္၊ လူတေယာက္က အနည္း
ဆံုးစက္(၃)လံုး၊ တခါတေလႀကရင္စက္(၄)(၅)လံုးကိုင္ရတယ္၊ စက္တလံုးမွာ စက္ခဏခဏပ်က္လို ့ၿပန္ၿပင္ေပးရတာ၊ ခြက္ေကာင္းမေကာင္း
စစ္ေပးရတာ၊ ခြက္တံဆိပ္ကအေရာင္ေတြေကာင္းမေကာင္းစစ္ရတာ၊ စက္ကထြက္လာတဲ ့ခြက္ေတြကိုေကာက္ၿပီး ပါကင္ထည္ ့ရတာ၊ အဲဒီလို
အလုပ္ေတြနဲ ့ စက္(၃၊၄၊၅)လံု းရတာပါ၊ လူေနာက္ကိုက်ားလိုက္သလို၊ စက္(၄)လံုးအကြာအေဝးက ကိုက္(၅၀)ေလာက္ရိွတယ္၊ တညလံုးေၿပး
ေနရတာကိုေတြးႀကည္ ့ပါ၊ ဒီႀကားထဲ စိက္ဓါတ္က်စရာက အလုပ္ေခါင္းေဆာင္က၊ ခဏခဏလာၿပီး ၿမန္ၿမန္လုပ္ပါ ဆိုတာႀကီးပဲ ေၿပာေနတယ္၊
မခံခ်င္ဘူးဗ်ာ၊ တသက္လံုး ဒီလိုၿမန္တဲ ့အလုပ္မလုပ္ခဲ ့ဘူးဘူး၊ အိမ္ကမိန္းမမ်က္ႏွာကိုၿပန္ႀကည္ ့ၿပီး အားတင္းလုပ္ခဲ ့ပါတယ္၊ အလုပ္လုပ္ရင္း
ခါးနာသြားတဲ ့အတြက္အလုပ္ကထြက္လိုက္ပါတယ္၊ မိန္းမက အလုပ္မၿမဲတဲ ့ေယာ ံက်ာၤးကိုႀကည္ ့ၿပီး သူေရွ ့ေရးအတြက္စိုးရိမ္ေနတဲ ့အႀကည္ ့
နဲ ့ႀကည္ ့မွန္းသိပါတယ္၊ ဘာႀကည္ ့ေနတာလဲ၊ မင္းကငါကိုအထင္ေသးတာလား၊ ငါလည္းအလုပ္လုပ္တဲ ့ေနရာမွာဒီေလာက္မေႏွးပါဘူးကြာ၊

Tuesday, March 8, 2011

၈၈၈၈ ေက်ာင္းသား ေပးဆပ္မႈ တစိတ္တပိုင္း (၃) by Kyaing Tun on Monday, February 28, 2011 at 3:01am

က်ဴပ္ရယ္၊စန္းၿမင္ ့ေအာင္၊ေက်ာ္သူ(၃)ဦးဟာ နားခိုတဲ ့ေတာင္ယာတဲ ့ကေန(၃)ရက္ေၿမာက္ေနမွာဘဲ ထြက္ခြါခဲ့ႀကတယ္၊ ပထမ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့တဲ့ရႊာက ၿမဝတီၿမိဳ ့ေၿမာက္ဖက္က ထီခ်ားရာ လို ့သိလိုက္ပါတယ္၊ ေနာက္တရႊာအမည္က  ဝါးစကင္းရႊာ လို ့သိရတယ္၊ ဝါစကင္းရႊာကိုေရာက္မွၿပည္သူ ့စစ္ေတြက က်ဴပ္တို ့ကို တားၿပီးစစ္တပ္ေထာက္လွမ္ေရးလက္ထဲအပ္လိုက္တယ္၊ က်ဳပ္တို ့ကံဆိုးၿပီးဆိုတာသိလိုက္ပါတယ္၊ က်ဳပ္တို ့ကိုစစ္ေထာက္လွမ္းေရး(၂၅)ကၿမဝတီအခ်ဳပ္ထဲ ထိမ္းသိမ္းထားတယ္၊  က်ေနာ္ကို မစစ္ေဆးခင္ေက်ာ္သူ၊စန္းၿမင္ ့ေအာင္တို ့ကိုစစ္တယ္၊ သူတို ့အမွန္အတိုင္းေၿပာလိုက္ေတာ ့ က်ဳပ္မွာေၿပာစရာမရိွေတာ ့ဘူး၊ ၿမဝတီအခ်ဳပ္ထဲ(၁၅)ရက္ေနခဲ ့ၿပီးေတာ ့က်ဳပ္တို ့ကိုလြတ္ေပးလိုက္တယ္၊ တခ်ိန္လံုးအိမ္ကိုလြမ္းခဲ့တာ ခုေတာ ့အိမ္ၿပန္ေရာက္ခဲ ့ပါၿပီး၊  အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ ့အေမနဲ ့ေမာင္ႏွမေတြက ငိုၿပီးေပြ ့ဖက္ ဆီးႀကိုခဲ ့ႀကတယ္၊ က်ဳပ္လည္း မ်က္ရည္က်ခဲ ့ပါတယ္၊အေမက... ဖိုးခြါး..ဘယ္ကိုမွအိမ္ကေနထြက္မသြားပါနဲ ့ေတာ ့ေနာ္လို ့ေၿပာရွာတယ္၊ သားကိုလြမ္းတယ္၊တပတ္ေလာက္အိမ္မွာနားေန လိုက္ရပါတယ္။
ဇြန္လ၊၁၉၉၀၊ စစ္တပ္ေထာက္လွမ္းေရ းအမွတ္(၂၅)(၅)၊ရဲအထူးစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖဲြ ့က ေမးၿမန္းစရာရိွလို ့ခဏလုိက္ခဲ ့ပါလို ့လာေခၚပါတယ္၊ ခဏ လို ့ဆိုေတာ ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး (၁၆)ႏွစ္ အိမ္နဲ ့ေဝးခဲ ့ၿပန္ပါတယ္၊ ( သားကိုခြင္ ့လြတ္ပါေမေမ၊ သားကအေမနဲ ့အတူမေနခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး၊အေမကိုနားလည္ေအာင္ေၿပာၿပခ်င္တယ္္၊အေမကႏွလံုးေရာဂါသည္၊ ေမာင္ႏွမေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္က က်ေနာ္နဲ ့ပတ္သက္ၿပီအေမကို လိမ္ညာၿပီးေၿပာေပးႀကတယ္၊ က်ဳပ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ သြားၿပီးအလုပ္သြားရွာတယ္ ေပါ ့၊)  ဘားအံအခ်ဳပ္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ထားၿပီးစစ္ေဆးခဲ ့တယ္၊အမႈစစ္အိုင္အို ၿမင္ ့လြင္္၊ အမွတ္(၂၅)၊(၅)၊စစ္ေဆးတဲ ့ေမးခြန္းကိုက်ဳပ္မေၿဖႏိုင္ခဲ ့ဘူး၊ မသိတာကို ဘယ္လိုေၿပာမလဲ၊ သူတို ့ကက်ဳပ္တို ့ကို ေက်ာင္းသားအဖြဲ ့က ယူဂ်ီ အၿဖစ္ၿပန္ဝင္လာၿပီး၊ေဖါက္ခြဲ  ဖ်က္ဆီးဖို ့တာဝန္ယူထားသူေတြလို ့ထင္ေနတယ္၊ မင္းတို ့သိကိုသိရမယ္၊ အသားမနာခ်င္ဘူးဆိုရင္အမွန္အတိုင္းေၿပာပါ၊ ေမးခြန္းေတြက
(၁)  ေမးခြန္း။           ။ ၿပည္တြင္းထဲ ၿပန္ဝင္လာတဲ့ ယူဂ်ီမ်ား အမည္စာရင္း။
(၂)  ေမးခြန္း။           ။ ယူဂ်ီတာဝန္ခံအမည္။
(၃)  ေမးခြန္း။           ။ ေဖါက္ခြဲ လက္နက္ေတြဘယ္မွာဖြက္ထားသလဲ။
(၄)  ေမးခြန္း။           ။ ၿပည္တြင္းက ယူဂ်ီ နဲ ့ဆက္သြယ္သူအမည္စာရင္း။

ဝဋ္ေႀကြး၊ဘယ္ဘဝကလဲ၊ဒီဘဝမွာေတာ ့ဘယ္သူကို ဒုကၡမေပးခဲ ့ဘူးဘူး၊ က်ဳပ္အသက္ အေရးအခင္းတုန္းကဆို( ၂၆)ႏွစ္၊က်ဳပ္က
ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ၊ ႏုိင္ငံေရးနားမလည္ဘူး၊ ေဘာပင္နဲ ့စာအုပ္ ကိုင္ၿပီးေတာ ့ေန အေၿခအေနတခုေႀကာင္ ့ လူေသႏိုင္တဲ ့
ေသနပ္ကိုကိုင္ခဲ ့ရတယ္၊ ေဖါက္ခြဲေရးသင္တန္းလည္းမတက္ခဲ ့ပါဘူး၊ က်ဳပ္တို ့ေခတ္တုန္းကလည္း လက္နက္ကိုင္ရတယ္ဆိုတာ
က ေက်ာင္းသားေတြအားလံုးလက္နက္ကိုင္ရေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ သင္တန္းေတြေတာင္ မၿပီးခင္ ေက်ာင္းသားစခန္းေတြက်ကုန္တာ
ABSDF ေက်ာင္းသားအဖြဲ ့ဆိုတာေတာ ့ႀကားဘူးေနတယ္၊ နယ္ေၿမခ်င္းေဝးေနေတာ ့ဒီအေႀကာင္းေတြမသိဘူး၊မဟာမိတ္လုပ္ၿပီးတဲ ့
ကာလမွာပဲရိွေသးတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္ေထာင္က်မယ္ဆိုတာလည္းမသိဘူး၊အခ်ဳပ္၊ေထာင္ ဆိုတာလည္း ရိွမွန္းေတာင္မသိခဲ ့ပါဘူး၊
အထက္ကေမးခြန္းေတြနဲ ့ပတ္သက္ၿပီးက်ဳပ္ဘယ္လိုေၿဖႏိုင္မွာလည္း၊ က်ဳပ္ကို အမိ်ဳးမိ်ဳး ထုႏွက္၊စစ္ေဆးခဲ ့ပါတယ္၊ က်ဴပ္တေယာက္
ထဲမကဘူး၊အခ်ဳပ္ထဲမွာၿပန္ဆံုရတဲ ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ရန္ႀကီးေအာင္၊ေက်ာ္ခင္၊ေက်ာ္ဟိန္း၊ၿမင္ ့ေအာင္၊ သန္းခိ်ဳ(ေဒါက္
တာၿမင္ ့ခိ်ဳရဲ ့ညီ)၊ေဇာ္ထြန္း၊ဆန္နီသိန္း၊ဆရာေမာင္ခိ်န္၊ ဆရာရဲခ်စ္၊ဆရာတင္ေအး၊ဦးစန္းေမာင္၊ဦးေအးႏြဲ ့၊ဦးဝင္းၿမင္ ့၊ ဝင္းထူး၊ၿမင္ ့ဦး၊ဦး
တင္ေမာင္၊ဦးေသာင္းလြင္၊ဦးေသာင္းၿမင္ ့၊ဦးလံုေထာ္၊စန္းကို တို ့လည္း က်ဳပ္လိုပဲစစ္ေဆးခံရတယ္၊
ဘယ္လိုစစ္ေဆးညင္းပန္းႏွိပ့္ဆက္ခဲ ့သလဲဆိုရင္ေတာ ့၊အမိ်ဳးအစားကိုအမွတ္စဥ္နဲ ့ေၿပာမွရွင္းလိမ္ ့မယ္၊
ညင္းပန္းႏိွပ္ ့ဆက္ပံုမ်ား။

၈၈၈၈ ေက်ာင္းသား ေပးဆပ္မႈ တစိတ္တပိုင္း (၂) by Kyaing Tun on Sunday, February 20, 2011 at 1:08pm

အၿပင္းထန္ဆံုးတိုက္ပြဲေနာက္ဆံုး(၄)ရက္ရဲ ့ပထမေန ့ မွာေပါ ့၊ နအဖ ဖက္က လက္နက္ဆန္းေတြသံုးလာတယ္၊  ကိုယ္တိုင္ ခံစားရတဲ ့လကၡဏာၿပတာက ေခါင္းမႈးလာတယ္၊ မ်က္လံုးေတြပူၿပီးအၿမင္မႈန္ဝါးလာတယ္၊ ေရငတ္တယ္၊ အသက္ရုဳ ဖို ့ခက္လာတယ္၊ အရင္ေန ့ေတြမွာ
ဒီလိုမၿဖစ္ခဲ ့ဘူး၊ ေလယာဥ္နဲ ့ဗုန္းႀကဲတယ္၊ ေလယာဥ္ထိပ္မွာအနီေရာင္ပါတာေတာ ့ေတြ ့တယ္၊ က်ဳပ္တို ့ထိပ္တိုက္မွာဖုတ္(၂၀)ေက်ာ္ရိွတယ္၊
တဖုတ္နဲ ့တဖုတ္က ကိုက္(၂၅)ေလာက္ကြာတယ္၊ဆက္သြယ္ေရးတူးေၿမာင္းေတြနဲ ့ဆက္သြယ္ထားတယ္၊ ပထမေန့မွာဖုတ္(၃)လံုးက်သြား တယ္၊ေန ့ေရာညပါ မနားတမ္းတိုက္ပြဲၿဖစ္ေနတယ္၊က်ဳပ္တို ့မွာ ထမင္းေၿခာက္နဲ ့ေရ ပဲစားေနရတယ္၊လက္နက္ႀကီးကေနာက္တန္းေရွ ့တန္း
ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေပၚတရစပ္က်ေနလို ့ရိကၡာလမ္းေႀကာင္းၿပတ္ေနတယ္၊

ဒုတိယေန ့၊ က်သြားတဲ ့ဖုတ္(၃)လံုးကိုၿပန္ယူႏိုင္ခဲ ့တယ္၊က်ဳပ္တို ့ဖက္က လက္နက္ႀကီးပစ္အားမေကာင္းဘူး၊ လက္နက္ႀကီးက်ည္ကကုန္
သြားလိုက္၊ ေရာက္လာလိုက္၊ရပ္လိုက္၊ပစ္လိုက္နဲ ့နအဖ စစ္တပ္ကလက္နက္ႀကီးက်တာေတာ ့မိုးရႊာသလိုိုပါ၊ က်ဳပ္နားေတာ ့ၿဖင္ ့ေလထြက္
ၿပီးႀကားရတာ မသဲကြဲေတာ ့ဘူး၊ နာကေသြးေတြထြက္လာေနတယ္၊စက္ထဲကလည္းဆဲသံ၊ေၿပာသံေတြဆူညံေနတယ္၊နအဖ တပ္က နားလိုက္
တက္လာလိုက္လုပ္ေနတယ္၊ တက္လာၿပီးဆိုရင္ဝီစီသံေတြကဆူညံသြားတယ္၊ ႏွင္းကြဲ ဆလိုက္မီးကိုတေယာက္က ကြန္ထရိုေပးတယ္၊ မီးထိုး
တာနဲ ့မဲမဲၿမင္တာနဲ ့ပစ္ေတာ ့တာပဲ၊နအဖ တပ္ေတြ ့ စည္းရိုး(၃)ထပ္ေလာက္မွာပဲရပ္ေနတယ္၊ဆက္မတိုးႏိုင္ႀကပါဘူး၊

တတိယေန ့၊ ဝီစီသံႀကားလို ့ေမွးကနဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ရာကေနလွန့္ႏိုးတယ္၊ နအဖတပ္က တကိုယ္စာ သစ္လံုးအပိုင္းေတြၿဖတ္ၿပီး အကာအကြယ္ယူ
ၿပီးတက္လာေနပါလား၊ လက္နက္ငယ္ပစ္တာ ေလ်ာ ့ၿပီး လက္ပစ္ဗံုးနဲ ့ပစ္ရၿပန္တယ္၊ RPG-5 ၊ RPG-7 ေတြနဲ ့ပစ္ေတာ ့ရပ္သြားႀကတယ္၊ က်ဳပ္တို ့ဖုတ္ကေမာ္ဖိုေက စခန္းရဲ ့ဘယ္ဖက္ၿခမ္းမွာပါ၊ ညာဖက္ၿခမ္းက ဖုတ္ေတြ(၆)လံုးက်ၿပန္ၿပီးလို ့စက္ထဲကႀကးရၿပန္တယ္၊က်သြားတဲ ့
ဖုတ္ကိုၿပန္လုတယ္၊ မရေသးဘူး၊ စက္ထဲကေနစစ္ကူေတာင္းတယ္၊ ကြန္မန္ဒိုေပးဖို ့၊ စစ္ကူကေတာ္ေတာ္ႀကာေရာက္မလာဘူး၊ လက္နက္
ႀကီးက်လာပံုကေတာ ့၊ ေအာ္တို စက္ေသနပ္ ပစ္သလိုပါ၊ နအဖတပ္ေတြ လက္နက္ႀကီးပစ္တာ မဆိုးဘူးလို ့ေၿပာႏိုင္တယ္၊ က်ဳပ္တို ့အၿပင္ကို
ထြက္ခိ်န္မရဘူး၊လက္နက္ႀကီးအပစ္ရပ္တာနဲ ့ ေနာက္တခါလာၿပန္ၿပီးေဟ ့လို မွတ္ပါေတာ ့။

ေနာက္ဆံုးေန ့၊က်ဳပ္ေဘးက ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ ေစာေက်ာ္ဝင္း အာ ့ကနဲ ့ေအာ္ၿပီးက်သြားတယ္၊ သူထိခ်က္ကေခါင္းကို ေသြးေတြပန္းထြက္
ေနတယ္၊ သူကိုဆြဲထူလိုက္တယ္၊ အေမ..အေမ..လို ့ႏွစ္လံုးဘဲႀကားလိုက္တယ္၊ သူဇက္ႀကိဳးသြားၿပီး၊ နအဖ တပ္ကအေသခံၿပီးေတာ ့ကိုတက္
လာေနတယ္၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ဝင္းအတြက္ အံႀကိတ္ၿပီး၊ ေသနပ္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ၿပီး က်ည္တေဘာက္ၿပီးတေဘာက္ ပစ္လိုက္တယ္၊ ေအေက
က်ည္တေဘာက္မွာ က်ည္ဆံ ၃၁ ေတာင္ ့ရိွတယ္၊ က်ည္တပံုးမွာေတာ ့က်ည္ဆံ ၄၅၀ ေတာင္ ့ရိွတယ္၊ ေအာ္တို ပစ္ေနတာက်ည္တေဘာက္
ကို တမိနစ္ ပဲ၊ မဲကနဲ တက္လာတဲ ့ရန္သူေတြ ပစ္မေလာက္ဘူး၊တပ္ႀကပ္ ေစးဟဲ က်သြားၿပန္ၿပီး စက္ထဲကႀကားတယ္၊ ရန္သူကို ပစ္တာအားမ
ရလို ့ RPG-7 နဲ ့ဖုတ္ေပၚကတက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ပစ္တာ လို ့စက္ထဲ ကႀကားတယ္၊ ေကအင္ယူ ရဲေဘာ္ေတြ သတၱိရိွပံုမ်ား က်ဳပ္ၿမင္ရႀကားရ
တာေတြက အံႀသစရာပါ၊

နအဖ တပ္က စခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲအတြက္အေသခံၿပီး တက္ေနတယ္၊ေသနပ္သံ၊လက္နက္ႀကီးသံ၊ေလယာဥ္ေပၚကစက္ေသနပ္သံမ်ား၊လူအင္
အား၊လက္နက္အင္အား အဆမတန္ကြာတယ္၊ က်ဳပ္တို ့ဘက္က စစ္ကူေတာင္းသံ စက္ထဲကႀကားတယ္၊ ေကအန္ယူဗဟိုသ/ဝ/ခ မွ ကြန္
မန္ဒိုေတြ ေရာက္လာတယ္၊က်သြားတဲ ့ဖုတ္ေတြ ကြန္မန္ဒိုအဖြဲ ့ကၿပန္ယူူူူႏုိင္ခဲ ့တယ္၊ စစ္ကူေတြ ယိုးဒယားကမ္းမွာအမ်ားႀကီးေရာက္လာတယ္၊
မဲတေလစခန္းမွ ဗိုလ္မႉးေဂ်ာ္နီ၊ဗိုလ္မႉးေဂ်ာ္ၿဖဴ၊ နဲ ့အတူ ကိုေစာထြဋ္၊ ရန္ႀကီးေအာင္ တို ့အဖြဲ ့၊မြတ္ဆလင္တပ္ဦး၊ ဝမ္းခါ စခန္းမွစစ္ကူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ား၊ ၁၀ ဘီးကားႀကီးမ်ားႏွင္ ့ေရာက္လာႀကပါတယ္၊ စစ္ကူအင္အား (၅၀၀)ေလာက္ရိွတယ္၊ ဒီဖက္ကမ္းကိုကူးဖို  ့ႀကီဳးစား ေနတယ္လို ့ႀကားတယ္၊ လက္နက္ႀကီးက လမ္းေႀကာင္းေတြအားလံုးကိုၿဖတ္ေတာက္သြားေအာင္ ပစ္ေနတယ္၊ေနာက္တန္း နဲ ့ ေရွ ့တန္း ခါး
လည္ကို ပိုင္းၿပီး ပစ္ေနတယ္၊ စစ္ကူတက္ဖို ့မလြယ္ဘူး၊

၈၈၈၈ ေက်ာင္းသား ေပးဆပ္မႈ တစိတ္တပိုင္း (၁) by Kyaing Tun on Monday, January 24, 2011 at 4:12am

ဒီအေႀကာင္းေတြကို ေမ ့ၿပစ္လိုက္ခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ ့ သူတို ့က(၈၈၈၈ အေရးအခင္းတြင္က်ဆံုးသြားေသာေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္မ်ား) ဒီသမိုင္းေႀကာင္းကို ေရးေပးဖို ့က်ဳပ္ကို ေၿပာေနသလို ခံစားေနရလို ့ေရးေတာ ့မယ္လို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္၊ လြန္ခဲ ့တဲ ့ ၁၀ ႏွစ္ကအၿဖစ္ေတြပါ၊  သူတို ့အတြက္မွတ္တမ္းေလးအၿဖစ္ထားခဲ ့တယ္ဘဲဆိုပါေတာ ့။၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ႀသဂုတ္လ၊ေလာက္မွာ၊
 က်ေနာ္ ဒုတိယႏွစ၊္ ပထဝီဘာသာနဲ့ေကာလိပ္တက္ေနတယ္၊က်ေနာ္တို့ၿမိဳ့ေကာ္လိပ္ေက်ာင္းသား
မ်ားကဦးေဆာင္ၿပီး အေရးအခင္းစဖို ့၊ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကသူငယ္ခ်င္းမ်ားက စည္းရုံးေရးဆင္းလာႀကတယ္၊ က်ေနာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး အေရးအခင္းစဖို ့ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခဲ ့ႀကတယ္။အေရးအခင္းစဖို ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္(၉)ဦးဟာ၊ လက္ေမာင္းေသြး ေတြေဖါက္၊  သစြာ ေရေတြေသာက္ၿပီး က်ိန္ဆိုသစြာဆိုခဲ ့တယ္၊အဲဒီေန ့ရက္ ေတြကစၿပီးအိမ္ၿပန္မအိပ္ၿဖစ္ေတာ ့ပါဘူး၊  ေထာက္လွမ္းေရး ေတြကလည္းက်ဳပ္တို ့(၉)ဦးကို အပူတၿပင္းလိုက္ရွာဖမ္းဖို ့ႀကိဳးစားၿပီးတယ္၊ က်ဳပ္ တို ့ကေန ့ဖက္ ပုန္းေနၿပီး ညဖက္ လွုပ္ရွားတယ္၊  က်ဳပ္တို ့မိသားစုကိုလည္း ပါတီ၊ေကာင္စီ လူႀကီးမ်ားက အေရးအခင္း မလုပ္ဖို ့၊ကိုယ္ သားသၼီးေတြကို ထိမ္းသိမ္းဖို ့ဖိအားေပးတယ္ေလ၊ က်ဳပ္ တို ့မိသားစုေတြမွာေတာ့  စိုးရိမ္တႀကီး ေန ့ေရာညပါ ရွာေနႀကတာကို သူငယ္ခ်င္းေတြကေၿပာလို ့ၿပန္သိတယ္၊က်ဳပ္ တို ့ေကာလိပ္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး နဲ ့ ေမာ္ကြန္းထိန္းပါ မက်န္ဘူး ၊က်ဳပ္တို ့က ဘယ္သူနဲ ့မွအေတြ ့မခံေတာ ့ဘူး၊  ေန ့ဖက္ဆုိ အေရးအခင္း ဒိုင္တို စာရြက္ေပၚ ႏုိဳးေဆာ္စာေတြေရး၊ (ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲပါပဲ)၊ ၂ ေပ မီးေက်ာင္းနဲ ့စာပံုႏုိပ္တာကို အဲဒီကစ သိခဲ ့ရတယ္၊ ညဖက္ဆို ေနရာအနံ ့ လိုက္ၿဖန္ ့တယ္၊ ၈`၊ ၈ ၊ ၈၈ ။ရက္ေန ့ၿမန္မာတၿပည္လံုးအေရးအခငး္၊ သပိတ္ေမွာက္မယ္ကုန္သြားတယ္၊ထမင္းေတာင္မစားႀကပါဘူး၊ အံႀသစရာေကာင္းတယ္၊ အဲဒီတုန္းက အဟာရသိဒၶိ တကယ္ၿပီးခဲ ့တယ္၊ မစား၊မအိပ္ ေနႏုိင္တယ္၊သပိတ္ဘယ္လို ့စမလဲ ဆိုတာဘဲေန ့စဥ္ ေဆြးေႏြးေနရင္း အေၿဖမရႀကဘူး၊  ဒီကေန ့ညမွာသပိတ္စမယ္ လို ့ဆံုးၿဖတ္လိုက္ႀကတယ္၊
ရန္ကုန္ဖက္မွာေတာ ့စေနႀကၿပီး၊ က်ဳပ္တို ့ဖက္မွာစရတာခက္တယ္၊ ေန ့ေရာ ညပါ ေထာက္လွမ္းေရး၊ ပါတီေကာင္စီက မ်က္ေၿခမၿပတ္ ေစာင္ ့ႀကည္ ့ေနတယ္၊  ၿပည္နယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ၊ ၿမိဳ ့နယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ဖြဲ ့စည္းႀကတယ၊္ က်ဳပ္ကို ၿမိဳ ့နယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒၊ အၿဖစ္တာဝန္ေပးခဲ ့ႀကတယ္။က်ဳပ္တို ့ၿမိဳ ့မွာ ၈၈၈၈ အေရးအခင္း
ၿဖစ္ေအာင္ဦးေဆာင္ခဲ ့တဲ ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ ့
(၁)  ေက်ာ္ခင္                          (စက္မႈတကၠသိုလ္၊ တတိယႏွစ္၊ရန္ကုန္)
(၂)  ဆန္နီသိန္း                       (စက္မႈတကၠသိုလ္္၊ တတိယႏွစ္၊ရန္ကုန္)
(၃)  လွစိုး                                (ေမာ္လၿမိုင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္     )
(၄)  ထြန္းေအာင္                      (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္    )
(၅)  ရန္ႀကီးေအာင္                    (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၆)   ေအာင္လင္း                      (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၇)   ဗခန္ ့စိုး                            (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၈)   ႀကည္စိုး                            (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၉)   ေစာ ႀကိဳင္ထြန္း                  ( ဘားအံေကာ္လိပ္၊ဒုတိယႏွစ္           )
(၁၀)  စ ဗို္လ္ဝင္း                       (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၁၁)  ေစာသန္းထူး                    ( ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္  )
(၁၂)  ပဲတီ                                 ( ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္  )
(၁၃) ေအာင္ခိုင္ႀကည္                 (ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္   )
(၁၄) ေက်ာ္ေလးသြယ္                 (ေဆးတကၠသိုလ္၊တတိယႏွစ္၊ရန္ကုန္)
တို ့ၿဖစ္ႀကတယ္၊
(မွတ္ခ်က္။      ။ က်န္ေသာေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားရိွပါေသးသည္၊မမွတ္မိေတာ ့ပါ ၊ )
က်ဳပ္တို ့သပိ္တ္စခန္းဖြင္ ့လိုက္တယ္၊ ဘုရားႀကီးဝင္း တခုမွာပါ၊ သပိတ္ကို ဦးေဆာင္ေပးႀကတဲ ့ ဦးေဆာင္ေကာ္မီတီေတြကေတာ ့၊
(၁) ဦးစန္းေမာင္          (စစ္မႈထမ္းေဟာင္း)
(၂) ဦးစိုးၿမင္ ့
(၃) ဆရာ ဦးယုႏြယ္     (  အ.ထ.က(၁)     )
(၄) ေဒါက္တာၿမင္ ့ခိ်ဳ
(၅) ဦးေအးႏြဲ  ့             ( စည္ပင္သာယာေရး)
(၆) ဆရာေမာင္ခိ်န္
(၇) ဦးေစာထြဋ္

(မွတ္ခ်က္။         ။က်န္ရွိေသာ သပိတ္ ဦးေဆာင္သူမ်ားကို မမွတ္မိေတာ ့ပါ။)