Sunday, January 13, 2013

Burma and the Karens/ Author: Dr. San C. Po C.B.E. (1870-1946) (အပို္င္း(၂)



CHAPTER VIII - KAREN WOMANHOOD

"Her office there to rear, to teach,
Becoming as is meet and fit
A link among the days, to knit
The generations each with each."

Tennyson

It has truly been said "The hand that rocks the cradle rules the world." A country or nation which disregards its womanhood could never be counted truly great; whereas a nation that respects its womanhood has invariably proved itself superior to other nations. It is said that at the height of the glory of Rome, the class of people that wielded great power were the Greek women who had the care of Roman homes as well as that of the children, in their education and up-bringing. The Greek women so, unostentatiously did their work that the public at large were not aware of it. Karen women, with their simple ways, their gentle and modest manner, have won the respect and admiration not only of their own people but also of the people of other nationalities who have known and observed them.
Co-education has been a great success among the Karens. It has been proved to be such for the past fifty years or more. At a meeting of a well-educated and talented group of Burmans, a Burmese lady made the following remark: "I have attended a Christian Karen co-educational school as well as a Burmese Girls' school, and my candid opinion is that co-education among the Karens will always be a success, while among the Burmese it always is bound to be a failure. There is something in the nature of the Burmese boys and girls that will never be compatible with co-education. I am Burmese and am fully aware of what I have said."
KAREN STUDENTS AT JUDSON COLLEGE KAREN STUDENTS AT JUDSON COLLEGE
In educational as well as in religious matters Karen women have taken a prominent part. They love English music, and have the ability to learn, with facility, simple as well as difficult music. On the 10th March, 1927, the Bassein-Myaungmya Karen Women's Association held a meeting at Bassein. The Christian women of Bassein-Myaungmya and other districts were present. It was the fiftieth anniversary of the Association and the number of women present was estimated to be about four thousand. The programme consisted of a musical concert and several addresses of welcome by wives of prominent pastors and elders. Their speeches were thrilling and inspiring. The musical entertainment was very enjoyable, and the catering was efficiently conducted in spite of the large number of guests. One woman proudly declared that they had not in vain striven to show the people that man's aid was not absolutely essential to women. General acquiescence was given to her statement because her boast had been amply justified.

Burma and the Karens/ Author: Dr. San C. Po C.B.E. (1870-1946) အပိုင္း(၁)

Title: Burma and the Karens
Author: Dr. San C. Po C.B.E.  (1870-1946)
* A Project Gutenberg of Australia eBook *
eBook No.: 0800051h.html
Language:  English
Date first posted: January 2008
Date most recently updated: July 2009

Project Gutenberg of Australia eBooks are created from printed editions
which are in the public domain in Australia, unless a copyright notice
is included. We do NOT keep any eBooks in compliance with a particular
paper edition.

Copyright laws are changing all over the world. Be sure to check the
copyright laws for your country before downloading or redistributing this
file.

This eBook is made available at no cost and with almost no restrictions
whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms
of the Project Gutenberg of Australia License which may be viewed online at
http://gutenberg.net.au/licence.html


Burma and the Karens

by

Dr. San C. Po C.B.E.


Dr. SAN C. PO, C.B.E.
1st and only Karen member Legislative Council before
Reforms Scheme

LONDON: ELLIOT STOCK
7 PATERNOSTER ROW, E.C.
1928


PREFACE

The object of this book is to present and to explain to the reading public, and to those who are in authority, the condition of the Karens, the position they occupy, and their aspirations as a nation second in importance of the indigenous races of the province of Burma. It is their desire to have a country of their own, where they may progress as a race and find the contentment they seek. It is this contentment which gives a man or a nation that satisfaction and good-will and creates that patriotic feeling so essential to the well-being of the nation. Self-respect in a nation begets respect from other nations and races. What a grand thing the achievement of their ambition will be for the Karens, and what praises and blessing will be showered upon those who shall have made it possible. The Karens will then be in a position to show sincere respect to other races, especially to the Burmese, with whom they have been at variance, and in turn the Burmese will find them worthy of respect and esteem.
The thirty years of my life which I have devoted to serving my own people, in the course of which I have had the opportunity of exchanging ideas with those officials and non-officials who represent the opinion of other races, have furnished me with varied experience, and I am emboldened to write this book in the hope that it will stimulate in the reader an interest in the Karens as a race--as a nation which will have to be reckoned with in the struggle for self-determination or for what the present Reforms Scheme may have in store for the province. It has been truly said: "To remove misunderstandings is the real road to abiding peace among men." Some of the statements or comments in this book may displease a few individuals for there is truth in the Burmese saying: (too straight a truth is hard to bear). Should any of my intimate and highly esteemed Burmese friends with whom I have associated and co-operated for many years chance to read this book, I wish them to understand that it is not the expression of my own personal relations with them, but that it represents the feelings of the Karens as a race towards the Burmese in general.
I beg to acknowledge my indebtedness to Major Enriquez, from whose most interesting work A Burmese Wonderland I have quoted freely, and to the copyright-holders of Mr. Donald Smeaton's Loyal Karens of Burma from which fairly extensive extracts will be found in the following pages, and lastly to Sir Frederick Whyte from whose able discourse in his little book India, a Federation? quotations have been made. I also wish to express my thanks to those who have made contributions to Chapter VI.
CONTENTS:

      PREFACE
I.    A GLIMPSE INTO THE PAST
II.   RECENT EVENTS: THE WHYTE COMMITTEE AND COMMUNAL REPRESENTATION
III.  SIGNS OF BURMO-KAREN CO-OPERATION
IV.   IMPOSSIBILITY OF COMPLETE CO-OPERATION UNDER EXISTING CONDITIONS
V.    THE KAREN CHARACTER
VI.   AS OTHERS SEE THEM
VII.  KAREN CELEBRITIES
VIII. KAREN WOMANHOOD
IX.   GENERAL PROGRESS
X.    KARENS AND HOME RULE FOR BURMA
XI.   THE REFORMS SCHEME AND THE KARENS
XII.  A NATION'S DESIRE
      APPENDIX

LIST OF ILLUSTRATIONS

DR. SAN C. PO, C. B. E.
KAREN VILLAGE HUT
BELLEVUE HALL
DR. T. THANBYAH
THRA SHWÉ MÈ
THRA KÉ AND THRA TUKÈ
THE WHYTE COMMITTEE
THE DELEGATES TO INDIA
LORD AND LADY READING
SIR REGINALD CRADDOCK and SIR HARCOURT BUTLER
GROUP OF KAREN SOLDIERS
RED KAREN GIRLS
CHOIR AND BAND OF SGAW KAREN HIGH SCHOOL OF BASSEIN, DRESSED IN KAREN COSTUME
MR. SMEATON and MR. WALLACE
DR. SUMNER VINTON AND PO PIKE SAN
SAW DURMAY AND HIS WHITE ELEPHANT
KAREN STUDENTS AT JUDSON COLLEGE
GROUP OF KAREN LADIES
REV. DR. VINTON and THE VINTON MEMORIAL HALL
DR. C. A. NICHOLS
THAPG'H THA MYAT KYI
DR. CRONKHITE
SRA SAN TÉ-T.P.S
THE NEW KO THA BYU HALL
THE PIPE ORGAN AT THE NEW KO THA BYU HALL
U LOO-NEE AND MRS. LOO-NEE
FIRST KAREN M.L.Cs
NO. I. EVENING DRESS
NO. II. ORDINARY COSTUME
NO. III. READY FOR ROUGHING IT
NO. IV. PHOTO OF KAREN COSTUME AS IT IS NOW WORN ON THE BORDERS OF BURMA AND SIAM

KAREN VILLAGE HUT
BELLEVUE HALL BELLEVUE HALL

BURMA AND THE KARENS


CHAPTER I - A GLIMPSE INTO THE PAST

"They stood aloof, the scars remaining,
    Like cliffs which had been rent asunder;
A dreary sea now flows between.
    But neither heat nor frost nor thunder,
Shall wholly do away I ween,
    The marks of that which once hath been."

Coleridge

To gauge the present-day attitude and social status of a nation a knowledge of past history is essential. The Past not only makes the Present more easily comprehensible, but it also enables one to conjecture what the future may hold in store. Just as the physician takes into consideration the family history and previous illnesses of the patient in forming his diagnosis, so must the student of history have some knowledge of past events to guide his opinion.
Whether the Karens originally migrated from Southern China, a contention which is supported by the traditions and physiological appearance of the people, or were the earliest inhabitants of Burma, only to be conquered by more powerful invaders, is not an important point, since the writer is concerned only with the Karens as they are found in Burma to-day. The position of the Karens before the advent of the British was that of a subject race in true Oriental fashion. They were treated as slaves, hence, they made their homes on the mountain-side or on tracts of land far away from the towns and larger villages occupied by the Burmans. High stockades surrounded those Karen villages, and sure death was the fate of all intruders.
Many stories have been told of Burmese cruelty to the Karens, and of Karen retaliation, in which the latter figured more as sinners than saints. Love of independence is inherent in all hill tribes, and the Karens are no exception. It figures prominently in their war-songs and in the national poems handed down from generation to generation, and a Karen will forgo many things for the privilege of having his own way or being left alone. The Karen God-tradition, so firmly believed in and strongly adhered to, was: "Our younger white brother to whom God temporarily entrusted the Book of Silver and the Book of Gold is coming back to return them to the elder Karen brother." So, when news was received that the white brother had arrived in Burma, there was no little stir in Karendom. Adoniram Judson gained the first Karen convert to Christianity in Ko Tha Byu (1828) who lost no time in spreading the gospel among his people, declaring that the long-lost "Book of God" had been brought back by the white brother, and that the Karen God-tradition was fulfilled. Consequently, a number of young men from different parts of the country went over to Arakan, and later to Moulmein, to find the Missionaries who had brought the gospel of Christ and to learn more about the truth, which it was their intention to preach among their own people. Thra Myat Kai of Kozu, the maternal grandfather of the writer, was one of them. The lot of the Karens under Burmese rule had been hard enough, but when the Burmans, made anxious by the rumours of war to be declared between Burma and Great Britain, heard that the Karens were taking up the Christian religion, they proceeded to make life unbearable for the new converts to Christianity. Persecution, religious and political, began in earnest. Karens were caught and thrown into prison, suffering untold agonies, and a few were crucified. One man, by the name of Klaw Meh was nailed to a cross, the abdomen ripped open with intestines hanging down, which the crows were picking while the poor man writhed in agony in an impossible attempt to drive away the crows. His voice gradually grew weaker until at last he died a martyr on the cross like his Master, Jesus Christ, whom he had lately embraced. The Rev. Dr. T. Thanbyah, M. A., D.D., who died only six years ago, was a witness of the scene, and whenever he had occasion to make the railway journey between Rangoon and Bassein, as the train neared Yegyi Station, he would look out of the carriage window and cry like a child. For, it was near the railway station that Thra Klaw Meh was crucified.

"ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ"

Ma Nwe and 7 other people shared Than Htaik Thu's photo.
(ဒီကဗ်ာေရးၿပီး ေထာင္က်ခဲ့ရတဲ့ .................စာေရးဆရာမင္းလူ။။ မိုးမခမီဒီယာမွာေတြ႕လို႔ ေကာ္ပီလုပ္လာခဲ့တာပါ.အားေပးၾကပါဦး)

"ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ"
(၁)

ေအာ္…… ဒုကၡ ဒုကၡ
သူတို႔ႀကီးစိုးတဲ႔ေခတ္မွာ
အာဇာနည္ျဖစ္ရတာ
မစားသာပါလားေနာ္။
တႏွစ္တခါ
၀တ္ေက်တန္းေက် အေလးျပဳခံရ
ဥကၠဌ ႀကီး၏ လမ္းၫႊန္မႈျဖင္႔လို႔
တေလွ်ာက္လံုးေအာ္ခဲ႔ၿပီး
မေအာင္ျမင္ပဲက်ဆံုးေတာ႔မွ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းၫႊန္ခဲ႔တာပါလို႔
လက္ၫိႈးထိုး တရားခံ လုပ္ခံရ၏
သမီးအရင္းရင္း ေခါက္ေခါက္ေတာင္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပန္းေခြခ်ခြင္႔ မရ။

(၂)

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ၀တၱကေျမထဲမွာ
က်ဴးေက်ာ္ေဆာက္လုပ္ထားလို႔ဆိုၿပီး
အာဇာနည္ဗိမာန္ကို
လိႈင္သာယာ ပို႔မပစ္တာပဲ
ေက်းဇူးတင္ရမလိုလို
တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာတပ္မေတာ္
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိေသာတပ္မေတာ္
ျပည္သူကိုကာကြယ္ခဲ႔ေသာတပ္မေတာ္
ဗမာျပည္ကိုကယ္တင္ခဲ႔ေသာတပ္မေတာ္
ေသာက္က်ိဳးနဲေတာ္တဲ႔တပ္မေတာ္
လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားက “ ေတာ္ေတာ္ ” လို႔
ျမည္ေနတဲ႔တပ္မေတာ္
အိမ္ယာမဲ႔ေတြကို
ေရမီးအစံုနဲ႔
ျပည္လည္ေနရာခ်ထားေပးတာကိုပဲၾကည္႕
ဟုတ္တယ္ေလ
မိုးတြင္းမွာေရႀကီးတယ္
ေႏြမွာမီးေလာင္တယ္
ဒါကေရမီးအစံုမဟုတ္ဘူးလား

(၃)

ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားတဲ႔
သံဃာေတာ္ေတြကို သဃၤန္း၀တ္ေတြတဲ႔
ေဘာင္းဘီ၀တ္ေတြကစြပ္စြဲတာေလ
ၿပီးေတာ႔သူတို႔ပဲ
၀ါဆိုသဃၤန္းနဲ႔ လာဘ္ထိုးတာ
နားမလည္ႏုိင္စရာ။
စစ္ကိုမုန္းလို႔စစ္တိုက္ေနရတာပါတဲ႔
ပံုေျပာေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕စကား
ၾကားဖူးပါတယ္ေအာက္ေမ႔ေန
လက္စသတ္ေတာ႔
စတား၀ါး စီမံကိန္းကို
ကာကြယ္ေျပာၾကားသြားတဲ႔
အေမရိကန္ သမၼတစကားနဲ႔
သြားတူေနတာပါကလား
“ ေရဂင္ ” အလံုးက
သူ႔ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတာကိုး။
သတင္းစာဆရာႀကီးမ်ားတဲ႔အတိုင္း
မိမိတို႔အေနျဖင္႔
ဟ၀ွာျပဳလွ်င္ ဟ၀ွာျပဳမည္ၿဖစ္ေၾကင္း
ဟ၀ွာမျပဳလွ်င္ ဟ၀ွာမျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ထို႔ေၾကာင္႔
ဟ၀ွာျပဳေစလိုေၾကာင္း…..
သတင္း(အခ်ိန္ကုန္) ထုတ္ျပန္ေရးအဖြဲ႕ရဲ႕
ရွင္းလင္းခ်က္ေပါ႔
ရွင္းပါတယ္ေနာ္။

(၄)
ဟိုတေယာက္ေလ
ေတြ႕တဲ႔လူကိုေနေကာင္းလားေမးတဲ႕လူ
ဟိုလက္ၫိႈးထိုး ဒီလက္ၫိႈးထိုး
ဘာမွလည္းနားမလည္ဘဲနဲ႔
အဲဒါေပါ႔
လက္ၫိႈးၫႊန္ရာဒုကၡျဖစ္တယ္ဆိုတာ
လာပါၿပီ…. လာပါၿပီ….
ႏုိင္ငံေတာ္ပန္းၿခံတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕
ဥကၠဌတဲ႔…..

(၅)

သူ႕ရဲ႕ အႏွစ္ဆံုး၀ါသနာက
မိန္႕ခြန္းေျပာျခင္းပါတဲ႔
“ ကိုယ္မေျပာခ်င္ဘူး
ဒါေပမယ္႔ေျပာသင္႔တာေတာ႔ေျပာမယ္
အဲဒါကဘာလဲဆိုရင္
ကိုယ္မေျပာခ်င္ဘူး ဆိုတာပဲ ” တဲ႔
မွတ္သားေလာက္ပါေပရဲ႕
“ ကိုယ္တို႔အစိုးရဟာ တရား၀င္အစိုးရ
ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳထားတဲ႔အစိုးရတဲ႔
ဟုတ္ကဲ႔
ကမၻာမွာ အရွက္အနည္းဆံုးအစိုးရလို႔
တညီတၫြတ္ထဲ အသိအမွတ္ျပဳၾကပါသတဲ႔
တိတိက်က် မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
လုပ္ဆိုတဲ႔အထဲမွာ
အေျခခံဥပေဒနဲ႔
အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးေတာ႔မပါဘူးတဲ႔
အေျခခံဥပေဒဆိုတာ
မာရွယ္ေလာဥပေဒလို
ခ်က္ခ်င္းထုတ္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးတဲ႔
အာဏာလႊဲတယ္ဆိုတာ
အာဏာသိမ္းသလို
ၿပီးစလြယ္ လုပ္လို႔မရဘူးတဲ႔

(၆)

ဒါေပမယ္႔
လႊဲမွာပါ.. လႊဲမွာပါ..
ပုခက္လႊဲသလို လႊဲမွာပါ
ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ စာအုပ္ဖတ္ၾကည္႕
ဆရာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စာအုပ္ကိုၾကည္႕တဲ႔
တခါလာလဲ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္
တခါလာလဲ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္
စာအုပ္ေၾကာ္ျငာေပးတာလား
ဒါဆိုဒီလိုလုပ္ေလ
ဆရာေမာင္ေမာင္ရဲ႕စာအုပ္တအုပ္၀ယ္ရင္
ဆရာေမာင္ေဆးနီမႈန္႔တထုပ္
လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးလား
သိပ္ေရာင္းေကာင္းမယ္ေနာ္။
ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါအံုး
မိန္႔ခြန္းေျပာရင္ ဘာျဖစ္လို႔ရယ္တာလဲဟင္
သြားႀကီးၿဖဲၿဖဲျပတာ ေၾကာက္စရာႀကီး
ေရွးက ကဗ်ာတပုဒ္ထဲက
စာေၾကာင္းတေၾကာင္း သတိရမိတယ္
“ ဘီလူးသြားကို လျဖဲ ” တည္းတဲ႔
နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင္႔ေျပာရရင္
တပ္မေတာ္ရဲ႕
လက္ငင္းတာ၀န္ႀကီး သံုးရပ္ကေတာ႔
“ ဒို႔အေဖႀကီးမို႔ကာကြယ္မေလ
ဒို႔အေဖႀကီးမို႔ကာကြယ္မေလ
ဒို႔အေဖႀကီးမို႔ကာကြယ္မေလ ”
အလိုဗ်ာ…. ဘာေတြၿဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ… …..

မင္းလူ(၁၉၈၉)
‎(ဒီကဗ်ာေရးၿပီး ေထာင္က်ခဲ့ရတဲ့ .................စာေရးဆရာမင္းလ
ူ။။ မိုးမခမီဒီယာမွာေတြ႕လို႔ ေကာ္ပီလုပ္လာခဲ့တာပါ.အားေပးၾကပါဦး)

"ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ"
(၁)

ေအာ္…… ဒုကၡ ဒုကၡ
သူတို႔ႀကီးစိုးတဲ႔ေခတ္မွာ
အာဇာနည္ျဖစ္ရတာ
မစားသာပါလားေနာ္။
တႏွစ္တခါ
၀တ္ေက်တန္းေက် အေလးျပဳခံရ
ဥကၠဌ ႀကီး၏ လမ္းၫႊန္မႈျဖင္႔လို႔
တေလွ်ာက္လံုးေအာ္ခဲ႔ၿပီး
မေအာင္ျမင္ပဲက်ဆံုးေတာ႔မွ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းၫႊန္ခဲ႔တာပါလို႔
လက္ၫိႈးထိုး တရားခံ လုပ္ခံရ၏
သမီးအရင္းရင္း ေခါက္ေခါက္ေတာင္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပန္းေခြခ်ခြင္႔ မရ။

(၂)

ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ၀တၱကေျမထဲမွာ
က်ဴးေက်ာ္ေဆာက္လုပ္ထားလို႔ဆိုၿပီး
အာဇာနည္ဗိမာန္ကို
လိႈင္သာယာ ပို႔မပစ္တာပဲ
ေက်းဇူးတင္ရမလိုလို
တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာတပ္မေတာ္
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိေသာတပ္မေတာ္
ျပည္သူကိုကာကြယ္ခဲ႔ေသာတပ္မေတာ္
ဗမာျပည္ကိုကယ္တင္ခဲ႔ေသာတပ္မေတာ္
ေသာက္က်ိဳးနဲေတာ္တဲ႔တပ္မေတာ္
လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားက “ ေတာ္ေတာ္ ” လို႔
ျမည္ေနတဲ႔တပ္မေတာ္
အိမ္ယာမဲ႔ေတြကို
ေရမီးအစံုနဲ႔
ျပည္လည္ေနရာခ်ထားေပးတာကိုပဲၾကည္
ဟုတ္တယ္ေလ
မိုးတြင္းမွာေရႀကီးတယ္
ေႏြမွာမီးေလာင္တယ္
ဒါကေရမီးအစံုမဟုတ္ဘူးလား

(၃)

ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားတဲ႔
သံဃာေတာ္ေတြကို သဃၤန္း၀တ္ေတြတဲ႔
ေဘာင္းဘီ၀တ္ေတြကစြပ္စြဲတာေလ
ၿပီးေတာ႔သူတို႔ပဲ
၀ါဆိုသဃၤန္းနဲ႔ လာဘ္ထိုးတာ
နားမလည္ႏုိင္စရာ။
စစ္ကိုမုန္းလို႔စစ္တိုက္ေနရတာပါတဲ႔
ပံုေျပာေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕စကား
ၾကားဖူးပါတယ္ေအာက္ေမ႔ေန
လက္စသတ္ေတာ႔
စတား၀ါး စီမံကိန္းကို
ကာကြယ္ေျပာၾကားသြားတဲ႔
အေမရိကန္ သမၼတစကားနဲ႔
သြားတူေနတာပါကလား
“ ေရဂင္ ” အလံုးက
သူ႔ပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတာကိုး။
သတင္းစာဆရာႀကီးမ်ားတဲ႔အတိုင္း
မိမိတို႔အေနျဖင္႔
ဟ၀ွာျပဳလွ်င္ ဟ၀ွာျပဳမည္ၿဖစ္ေၾကင္း
ဟ၀ွာမျပဳလွ်င္ ဟ၀ွာမျပဳမည္ျဖစ္ေၾကာင္း
ထို႔ေၾကာင္႔
ဟ၀ွာျပဳေစလိုေၾကာင္း…..
သတင္း(အခ်ိန္ကုန္) ထုတ္ျပန္ေရးအဖြဲ႕ရဲ႕
ရွင္းလင္းခ်က္ေပါ႔
ရွင္းပါတယ္ေနာ္။

SAW BA U GYI die/ သမိုင္းဆိုတာ မေမ့အပ္ရာ (သို ့) မေမ့ေကာင္းေသာဒဏ္ရာေဟာင္း ေဆာင္းပါး - ကေညာေကာ္

Saw Nyein Nyein Aung likes a link.

Thweet Htoo shared Hteeset Maeywa's photo.
SAW BA U GYI die
 သမိုင္းဆိုတာ မေမ့အပ္ရာ (သို ့) မေမ့ေကာင္းေသာဒဏ္ရာေဟာင္း

ေဆာင္းပါး - ကေညာေကာ္

ဒီ ေဆာင္းပါး ကုိ ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္ ခါ ၂၁ ရာ စုမွာ ေရးသင့္မေရးသင့္နွင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ေနခဲ့သည္မွာ အခိုက္အတန္ ့ေလးၾကာခဲ့ပါျပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သည္ေဆာင္းပါးေၾကာင့္ တစ္ခ်ို ဳ ့ေသာသူမ်ားက အျမင္က်ဥ္းသူ၊ လူမ်ိဳ းေရးမုန္းတီးမွုဖန္တီးသူ စသည္ခဲ ့သို ့ေသာ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုင္မွုနွင့္ အထင္ျမင္ခံခဲ့ရမွုမ်ားကို ေရွာင္က်င္လိုခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာလက္ရွိတစ္ဆင့္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားသည္က်ေနာ့္အား ဒီေဆာင္းပါစတစ္ပုဒ္ကိုေရးသားရန္ တြန္းပို ့လာခဲ့ပါသည္။ သမိုင္းဆိုတာမေမ့အပ္ရာ (သို ့) မေမ့ေကာင္းေသာဒဏ္ရာေဟာင္း ဆိုရာ၀ယ္.... မိမိကို..စိတ္ေကာကိုယ္ပါဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာသူကိုအဲဒီဒဏ္ရာေဟာင္းၾကီးကိုျပန္စမ္းေရနဴးျပီး..တ ေျမ ့ေျမ ့နွင့္ မေၾကနပ္အညိဳ းအေတးထားကာ ကလဲ့စားေျခလို ေသာသေဘာထား ထက္..မိမိ ၏ သမိုင္းနွင့္ ဒဏ္ရာေဟာင္း ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့မွုမ်ားအေပၚတြင္ အျမဲတမ္း ျပန္လည္စူးစမ္း.. ေလ ့လာသံုးသပ္ ကာ ေနာင္တစ္ခါဒီ လို သမိုင္းမ်ိဳ းနွင့္ ဒဏ္ရာအသစ္တစ္ခုကိုထပ္ထပ္မံမရေစလုိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ကရင္လူမ်ိဳ းမ်ားသည္ ဟို းယခင္ မဟာဗမာ လူမ်ိဳ းေရး ၀ါဒီ ဗမာမင္းမ်ားအဆက္ဆက္ကေန ယခုအခ်ိန္ထိ ထိုဗမာ လူမ်ိဳးေရး၀ါဒီမ််ား၏ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ခဲ့မွုမ်ားကို ခံခဲ ့ရ ခံေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။ (မဟာဗမာလူမ်ိဳးေရး၀ါဒီဆုိရာ၀ယ္..ဗမာတစ္မ်ိဳးသားလံုးကိုမဆိုလိုပါ။အခ်ိဳ ့အခ်ိဳ ့ေသာငါတို ့သာလူ၊ ငါတို ့သာမင္း၊ ငါတို ့သာသခင္၊ စသည္ကဲ့သို ့ေသာ လူ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနွင့္ ဘယ္သမာသမတ္က်သည့္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွလက္မခံနိုင္သည့္ ၀ါဒီမ်ားကိုသက္၀င္ယံုၾကည္ ခါး၀တ္ပုဆို း သဖြယ္ကိုင္စြဲထားျပီး အျခားေသာတစ္နိုင္ငံတည္းေနမည္သည့္တိုင္းရင္းသားကိုမွ လူမထင္ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ေနေသာ
သူမ်ားအခ်ို ု ့ကိုသာဆိုလိုပါလိုပါသည္။ ထိုသူမ်ားနွင့္ ထိုသို ့အေတြးအေခၚရွိေနသူမ်ားကို ယေန ့အခ်ိန္အခါထိ ရွိေနေၾကာင္း သိရေသာအခါ က်ေနာ္သည္သည္ ေဆာင္းပါးကေလးကို ေရးျဖစ္လာခဲ ့ရပါသည္။

ထိုကဲ့သို ့ေသာမဟာ လူမ်ိဳးေရး၀ါဒီမ်ား၏ ေခတ္အဆက္ဆက္အနိုင္က်င့္မွူမ်ားေၾကာင့္ ကရင္လူမ်ိဳ ့မ်ားသည္ အခြင့္အခါရလာေသာအခ်ိန္တစ္ခါ ဟုထင္ျမင္ခဲ့ေသာ ျဗိတိသ်ွစစ္တပ္မ်ားျမန္မာနုိင္ငံအတြင္းသို ့၀င္ေရာက္လာေသာအခ်ိန္တြင္ မိမိတို ့၏အခြင့္အေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္မွုအတြက္ မဟာမိတ္တပ္အေနျဖင့္ ျဗိတိသ်ွတို ့ဘက္မွ ဖက္ဆစ္၈်ပန္မ်ားကို တိုက္ခိုင္ရာတြင္ ရြွံရြွံ ခ်ြန္ခ်ြန္ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းတြင္ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကိုတိုက္ထုတ္ေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတို ့၏ပါ၀င္မွုမွာ ထိပ္ဆံုးမွျဖစ္ခဲ့ပါသည္။(သို ့ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းတြင္ၾကီးျပင္းခဲ့ေသာ ေနာက္တတ္ကရင္လူငယ္မ်ားနွင့္ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားလူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမိုင္း ဘာသာရပ္တြင္ ဗမာအစိုးရ၏သမိုင္း၀ါးမ်ိဳမွုမ်ားေၾကာင့္သင္ၾကားခဲ့ရျခင္းမရွိ ခဲ့ပါ။

ဗမာမ်ားမွာ ျဗိတိသ်ွတို ့ျမန္မာနိုင္ငံကို၀င္ေရာက္ ျပီး အာဏာၾကီးစိုးခဲ့ခ်ိန္တြင္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္တြင္အမွုထမ္းျပီးပူးတြဲ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့ေသာ္လည္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ၀င္လာျ့ပီး အာဏာၾကီးစိုးကာ အဂၤလိပ္ တို ့ ထြက္ေျပးေသာအခ်ိန္ကာလတြင္ ဂ်ပန္နွင့္တစ္ခါေပါင္းကာဂ်ပန္လူျဖစ္သြား့ျပန္သည္။
သူ တို ့လုပ္သလိုဘက္မေျပာင္းတတ္၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ့တည္းအေပၚတြင္ သစၥာရွိခဲ့ေသာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ ဂ်ပန္ဘက္ေျပာင္းသြားေသာဗမာမ်ား၏ အဂၤလိပ္သူလ်ိွဳ ၊အဂၤလိပ္စစ္သား..စသည္ကဲ့သို ့ေသာ ေျခထို း မွဳမ်ားေၾကာင့္ ကရင္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အသက္ဆံုးရွံုူးခဲ့ရသည္။ တစ္ရြာလံုးကိုဖမ္းဆီးခ်ဴပ္ေနွာင္ တစ္ရက္ကိုအေယာက္ ၅၀ ထုပ္ျပီးသတ္ျဖတ္ မွုကဲ့သို ့ေသာ ဧရာ၀တီတိုင္းမွ (BIA)တပ္မ်ား၏ သတ္ျဖတ္မွုလိုမ်ိဳးတြင္ လံုး၀လြန္လြန္းေသာေၾကာင့္ဂ်ပန္ ဗိုလ္မွဴးၾကီး မိုးၾကိဳး (ဆူဇကီး) ကေတာင္ၾကား၀င္ တားဆီးခဲ့ရေသာအျဖစ္မ်ား၊ ကရင္ရြာေတြမီးရွိဳ ့ ..ဘုရားေက်ာင္းတက္ ၀တ္ျပဳေနသူမ်ားကို ဘုရားေက်ာင္းအားအျပင္မွေသာ့ခတ္က တစ္အုပ္လံုးမီးေလာင္တိုင္သြင္းခဲ့ေသာ အျဖစ္မ်ိဳးမွာ လံုး၀မေမ့နိုင္မေမ့အပ္စရာေတြပါ။ သို ့ေသာကရင္ေတြဟာ ျဗိတိသ်ွေတြ ကိုသစၥာရွိစြာယ့ု့ံၾကည္စြာျဖင့္ ထိုအျဖစ္မ်ားကို ခါးစီးခံခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ့အဂၤလိပ္ေတြျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းကိုတစ္ေက်ာ့ျပန္၀င္လာျပီး ဂ်ပန္ေတြကိုတိုင္ ထုပ္ဘို ့ စည္းရံုးျပန္တယ္။ကရင္ေတြလည္းအနည္းငယ္တြန္ ့သြားခဲ့ေပမည့္ အဂၤလိပ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ခ်ိဳ ့ရဲ့လြတ္လပ္ေရးရရင္ ကရင္ျပည္ရရွိေရး ၊ကရင့္အခြင့္အေရးအတြက္ လုပ္ေပးမည္ ေျပာေပးမည္ ကရင္ျပည္ရရမည္ဆိုေသာ အာမခံခ်က္၊ ကတိေပးမွုမ်ားေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာနွင့္ ကိုယ္ရသင့္ေသာအခြင့္ အေရး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနွင့္တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးဆိုေသာ ေတာင့္တသည့္စိတ္နွင့္ ကရင္ေတြဟာ အဂၤလိပ္နွင့္တစ္ဖန္ေပါင္းကာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို လံုး၀အျပီးအပိုင္တိုက္ထုပ္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ေနာက္ဆံုးလြတ္လပ္ေရးေပးသည့္အခါ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္အဖြဲ့ဟာ အဂၤလိပ္နန္းရင္း၀င္ ေမာင့္ဘက္တန္ ကို ဘယ္လို နားက်ေအာင္စည္းရံုးခဲ့သည္မသိပါ.. ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အဂၤလိပ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ခ်ိဳ ့၏အေပးအယူ ကတိက၀တ္ျပဳခဲ့ေသာစကားနွင့္ မိမိရသင့္ရ ထိုက္ေသာအခြင့္အေရးကို သြားေရာက္ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ေျပလည္မွုမရွိခဲ့ပါ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္အဖြဲ ့ ကိုသာအာဏာလြဲေပးခဲ့သည္။ အဲဒီဗိုလ္ခ်ူဴပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္(BIA) တပ္မ်ားအာဏာရလာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ (BIA)ရဲ့ကရင့္အမ်ိဳးသားေတြအေပၚ အနိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်သတ္ျဖတ္မွုေတြကို တစ္ခါးစီးခံ ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကရင္ေတြဟာကိုယ့္တိုင္းျပည္နွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိမွသာ လံုျခံုဳမွရွိမည္လို ့တစ္စိုက္မက္မက္ပို မို ယံုၾကည္လာၾကသည္။ ထိုေနာက္ဗမာအစုိးရေတြဆီသြားက ကရင္ျပည္ကိုေတာင္းဆိုျပန္ပါတယ္။ ဒါနဲ့ဗမာက မင္းတို ့တိုင္းျပည္ေတာင္းတာ မင္းတို ့လူထုအင္အားဘယ္ေလာက္ရွိလို ့လဲ... ျပပါ ဆိုေတာ့ ကရင္ျပည္သူျမိဳ ့ေန ေတာသူေတြပါအကုန္လံုးျငိမ္းခ်မ္းစြာနွိင့္ကရင္ျပည္ရဖို အတြက္ အိမ္ေတြထဲကေနထြက္ျပီးအင္အားျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ
ဗမာေတြဟာကရင္အမ်ိဳးသားေတြကိုစျပီးအၾကမ္းဖက္ပါေတာ့တယ္။ မင္းတို ့ကရင္ျပည္ လိုခ်င္ရင္ တိုက္ယူ ဆိုျပီး စိမ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
ဘိုးဘြားေတြလက္ထက္ကတည္းကစစ္ကိုမလိုလား ျငိမ္းခ်မ္းစြာေနလိုခဲ့တဲ့ကရင္ေတြဟာ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာမိမိတို ့ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးရဖို ့အတြက္ မတတ္သာဘဲလက္နက္ကိုင္ျပီးဖက္ဆစ္ကိုေတာ္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရေပမည့္ အခုတစ္ခါေတာ့ မလြဲမေသ လက္နက္ကိုင္မွ ကိုယ့္အတြက္လံုျခံုဳျပီး ကိုယ္ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးကိုရေတာ့မည္ဆိုေသာ အသိစိတ္ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရအျပီး အဂၤလိပ္တို ့အျပန္ လက္နက္အပ္ခဲ့ေပမည့္ .. ဗမာေတြကိုမယံု ကရင္ေတြအတြက္အေရးၾကံု ဳရင္ ျပန္လည္ခုခံနိုင္ဖို ့အတြက္ ဆိုျပီး အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္တစ္ခ်ိဳ ့က ဖြက္ထားေပးခဲ့ေသာ ဂူေတြထဲမွာဖံုတတ္ေနေသာေသနပ္ ေတြကို ျပန္လည္ကိုင္ေဆာင္လာခဲ့ရပါသည္။

ဒါေပမည့္ ဥကဠ ၾကီးေစာဘဦးၾကီးဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသမားျဖစ္ျပီး စစ္ပြဲကိုမလို
လား ဘဲ ကရင္ျပည္ကိုုျငိမ္းခ်မ္းစြာနွင့္ဘဲ ျပန္လည္ရယူနုိင္မည္၊ ျပန္လည္ရယူမည္ဟုယံုၾကည္ ေနခဲ့ဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္မအူပင္ က အစိုးရဘဏ္ကို ကရင္ေတြကစစ္ပြဲကာလမွာ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့တာကို လည္းသူ ကရွံဳ ့ခ်ျပီး သူ ့ဘို ့ဘြားပိုင္ လယ္ယာေျမေတြေရာင္းခ်ကာ အဲဒီဘဏ္ကေငြေတြကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဥကၠဌ ၾကီး ေစာဘဦးၾကီးဟာ နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္မွုနွင့္စစ္ကို ဘယ္ေလာက္အထိမလိုလားခဲ့သလဲဆိုရင္ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုးကို ကရင္ေတြက သိမ္းပိုက္ခဲ့ျပီး ၇ မိုင္ ေလာက္အင္းစိန္ ဧရိယာေလးသာက်န္ေတာ့တာေတာင္ ဗမာအစို းရက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအစည္းအေ၀းေခၚတာကို လိပ္ျပာသန့္သန့္နွင့္ ဗမာေတြကိုသံသယကင္းစြာနွင့္သြားေတြ ့ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာတစ္ခုေျပာခ်င္တာက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုတာ ရန္သူ ကကိုယ့္ကို၀ိုင္းထားျပီး အင္အားတစ္အားၾကီးမားေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ကအင္အားနည္းျပီး လံုး၀ရန္သူ ကိုခုခံဖို ့မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေနမွာမွ လုပ္ရတာမ်ိဳးပါ။ဒါေပမည့္ဥကၠဌ ၾကီး ဟာ ကိုယ္က တစ္နိုင္ငံလံုးနီးပါးသိမ္းထားျပီးအင္အားသာေနခဲ့ေပမည့္ ဗမာေတြရဲ့အပစ္ရပ္စဲေရး ဖိတ္ေခၚခ်က္ကိုလက္ခံခဲ့ပါတယ္။ သူ ကိုယ္တိုင္ကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုခ်စ္ျမတ္နိဳးလို ့ပါ၊ ဗမာကိုယံုခဲ့မိလို ့ပါ၊ စစ္ကိုမလိုလားလို ့ပါ။
ဒါေပမည့္ ဗမာေတြဟာဥကၠဌၾကီးနွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုျပီးစကားေျပာေန ေပမည့္ ဥကၠဌျကီးကို ကာဗာယူ က တစ္ဘက္မွာေတာ့ စစ္အကူအညီေတြ လိုက္ေတာင္း လက္နက္အင္အားလူးအင္အားစု ေဆာင္းျပီး ကရင္ေတြကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို ့ ၾကံစည္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကိုကရင္ေတြကျမင္ေပမည့္ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္က သူတို ့ဆီေရာက္ေနေတာ့ဘာမွ လုပ္လို ့မရခဲ့ပါဘူး။

ဥကၠဌျကီးဗမာေတြဆီကျပန္လာေတာ့ ဗမာေတြကကရင္ေတြကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဖို ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ပါျပီ။ မန္းဘဇန္ ဟာ ဥကၠဌၾကီး လက္မွတ္ထိုး ့လာခဲ့ေသာ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရးစာခ်ဳပ္ပ္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာအပစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ ဆိုေသာစာမွာ ဗမာေတြက လိမ္ေကာက္ျပီး ေရးထားတဲ့ ကရင္ေတြကလက္နက္ခ်ရမည့္စာခ်ဳပ္ၾကီးျဖစ္ေနတာေတြ ့ရပါတယ္။ မန္းဘဇန္ဟာဥကၠဌၾကီးကိုရွင္းျပအျပီး ျပန္လည္သံုးသပ္ျပီးေနာက္ ဥကၠဌၾကီး က ဟာ ဟုတ္သားဘဲ ဒါေပမည့္ ငါကလက္မွတ္ထုိးခဲ့ျပီဆိုေတာ့ ငါျဖတ္လို ့မရဘူး မင္းက (KNDO) ေခါင္းေဆာင္ အခုျပသာနာက ေကအန္ဒီအို နဲ့ ထိပ္တိုက္ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ မင္းဘဲသြားျဖတ္လိုက္ဆိုျပီး မန္းဘဇံ ကိုတာ၀န္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ့မန္းဘဇံဟာ ဗမာေတြက မင္းတို ့ငါတို ့ဥကၠဌႀကီးကုိ လိမ္ညာျပီးလက္မွတ္ထို ့ခိုင္းတာငါတို ့လက္မခံဘူးျဖစ္တယ္ဆိုျပီးျဖတ္သိမ္းခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမည့္ဥကၠဌႀကီး သူတို ့ဆီမွာရွိတ့ုံုး ကာလ အင္အားစုထားျပင္ဆင္ထားလို ့အင္အားေတာင့္ ျပီးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ဗမာေတြဟာ ဗမာေတြကိုယံုျပီး ေပါ ့ေလ်ာ့စြာေနခဲ့ေသာ ကရင္ေတြကို တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္တိုက္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗမာေတြဆီက တို ့ရသင့္တဲ့အခြင့္အေရးနွင့္တို့တိုင္းျပည္ကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေတာင္းယူလို ့ျငိမ္းခ်မ္းသည့္နည္းနွင့္ယူလို ့မရေတာ့ဘူးလုိ့သေဘာေပါက္ နားလည္သြားတဲ့ ဥကၠဌ ၾကီး ေစာဘဦးၾကီးဟာ သူ ့ရဲ့စကားၾကီးေလးခ်က္ကိုခ်ထားေပး
ခဲ့ပါတယ္..

1.FOR US SURRENDER IS OUT OF THE QUESTION
2.WE SHALL RETAIN OUR ARMS
3.THE RECOGNITION OF THE KAREN STATE MUST BE COMPLETED
4.WE SHALL DECIDED OUR OWN POLITICAL DESTINY

ထို ့ေနာက္ ဗမာေတြကိုျပန္လည္တိုက္ခိုက္ဘိ္ု ့အတြက္ျပင္ဆင္ရန္ အထြက္ ထိုေကာ့ကိုးမွာ ကရင္ သစၥာေဖာက္ ေတြရဲ့အကူအညီနဲ ့ဗမာေတြဟာ ဥကၠဌ ၾကီး နွင့္အဖြဲ ့ကိုပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရျပီးလမ္းမေလ်ွာက္နိုင္တဲ့ဥကၠဌၾကီး ကိုဗမာေတြက ဖမ္းဆီးထုရိုက္ျပီး ဒရြတ္တိုက္လြဲေခၚခဲ့ပါတယ္။ ဥကၠဌၾကီးဟာရင္ပူျပီးေရဆာေနခဲ့ေပမဲ့ ဗမာေပးတဲ့ေရကို လံုး၀မေသာက္ဘဲျငင္းဆန္ရင္းအသက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ထို ့ေနာက္ သူတို ့ဟာဥကၠဌၾကီးကို ျမိဳ ့သယ္သြားျပီး ေကာ့ကရိတ္ဂါတ္အေရွ ့မွာထား ထားရာတြင္ ဗမာေတြ က လာေရာက္ၾကည္ ့ရွဳ ကာ တံေတြးနွင့္ေထြး ေျခေထာက္နွင့္ကန္ခဲ့ၾကပါသည္။ ျပီးေနာက္ ဥကၠဌၾကီးရဲ ့အေလာင္းကို က်ိဳက္ခမီသို ့သယ္ေဆာင္သြားျပီး မင္းတို ့လိုခ်င္တဲ့ ကရင္ျပည္မေျပာနဲ့ မင္းကိုျမဳပ္ဖို ့ေျမတစ္ကြက္ေတာင္မေပးနိုင္ဘူးဆိုျပီး အေလာင္းကို ျမစ္ထဲပစ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ထိုစဥ္ကဥကဠၾကီးရဲ့အေလာင္းကိုဗမာ့ေခတ္သတင္းစာမွာ အက်ယ္တစ္၀င့္ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဥကၠဌၾကီးဘဦးၾကီးဆံုးသြားျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဗမာအစို းရအဆက္ဆက္နွက့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနွင့္ုျုငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္သြားေရာက္ေတြ ့ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗမာအစိုးရ အဆက္ဆက္က မရုိးးသားဘဲ အရင္လူေတြနည္းတူ ကရင္ေတြကိုလိမ္လည္လွည့္စားခဲ့တဲ့အတြက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီ ေနရာမွာစဥ္းစားစရာက အခုတစ္ၾကိမ္ ေကအန္ယူနွင့္ ဗမာအစိုးရ ျပဳလုပ္တဲ့ အပစ္ရပ္နွင့္ျုငိမ္းခ်မ္းေရးဟာတစ္ကယ္ျဖစ္မွာလား ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ တစ္ကယ္စစ္မွန္တဲ့ုျငိမ္းခ်မ္းေရးလားဆိုတာပါ၊ ဗမာေတြကကရင္ေတြအေပၚတစ္ကယ္ အရင္လို မလိမ္ညာဘဲ ကရင္ေတြအေ့ပၚ မွာရိုးသားမွာလား၊ စစ္မွန္ေသာ.အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုရာတြင္ပထမ တစ္ဘက္နွင့္တစ္ဘက္ယံုၾကည္မွုတည္ေဆာက္ရပါမည္။

ယံုၾကည္မွု
တည္ေဆာက္မွုတည္ေဆာက္မွုဆိုရာတြင္လည္း ကရင္ေဒသထဲတြင္တပ္စြဲထားေသာ ဗမာအစိုးရ၏စစ္တပ္မ်ားကို ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး( ရုပ္သိမ္းေရး) ကစရမွာျဖစ္ပါသည္။ သို ့မွမဟုတ္ ပါးစပ္က အပစ္ရပ္ေရး..ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေျပာေနေပမည့္ အစားအေသာက္၊ စစ္လက္နက္ရိပ္ခါေတြ ကိုလိုတာထက္ပိုပို ့၊ စခန္းေတြတို းခ်ဲ ့၊ အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ စစ္အတြက္အသံုးျပဳမည့္ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ေဆာက္ ျပီး အဆင့္ေက်ာ္ကာ စီးပြားေရးကုမ္ပဏီေတြ company၊ စစ္ေထာက္လွန္းေရးေတြ ..ေလာင္းကစားေတြကို ကရင္ျပည္နယ္ထဲသယ္ေဆာင္လာမည္ဆိုရင္ေတာ့ လံုး၀ယံုၾကည္လို ့မရေသာ မရိုးသားသည့္အျပဳအမူေတြပါ။
ဦးေအာင္မင္း နွင့္ ဦးသိန္းစိန္ ကိုယ္တိုင္က သတင္းေထာက္ေတြကို တ႔ရား၀င္ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။ ( တိုင္းရင္းသားေတြဟာ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ အလုပ္မရွိ အကိုက္မရွိလို ့လက္နက္ကိုင္တာပါတဲ့။ စက္ရံုေတြ company ေတြေဆာက္ျပီးအလုပ္ေပးလိုက္ရင္ သူ ့အလို လိုလက္နက္စြန္ ့သြားမွာပါတဲ့၊ ကရင္က အင္အားအၾကီးဆံုးဆိုေတာ့ ကရင္လက္နက္စြန္ ့ရင္ က်န္တဲ့အဖြဲ့ေတြ အလို လို လက္နက္စြန္ ့သြားမွာပါတဲ့၊ လံုး၀ ကို စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတဲ့ တရား၀င္ၾကီး ေပ်ာ ့ပ်ာ့ေလးနဲ့ အသည္းထဲထိ၀င္ေအာင္ ေစာ္ကားလိုက္တာပါဘဲ။

ထားပါေတာ့ေလ..က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက သမိုင္းနွင့္ ဒဏ္ရာေဟာင္းကို လံုး၀မေမ့ပါနွင့္ အရင္လိုသမိုင္းဆိုးေတြနွင့္ဒဏ္ရာအသစ္တစ္ခုဆက္ျပီးမရေစ
ခ်င္ေသာ ဆႏၵ ရယ္ပါ။ တစ္ကယ္ျဖစ္လာရင္ အခက္အခဲ နွင့္ ရင္ဆိုင္ျပီးဒုက္ခေရာက္ရသူ နပန္းလံုးရသူဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွိျပီး တစ္ကယ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တဲ့ရဲေဘာ္မ်ားနွင့္ ကရင္ျပည္သူလူထုရယ္ပါ...

ကရင္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားအားလံုးကိုေလးစားလ်ွက္

ကေညာေကာ္
08/01/2013
xxxxxxxxxxxxx
အီးေမးမွလက္ခံရရွိသည့္မူရင္းအတုိင္းတင္ေပးလုိက္ပါသည္။
SAW BA U GYI die
သမိုင္းဆိုတာ မေမ့အပ္ရာ (သို ့) မေမ့ေကာင္းေသာဒဏ္ရာေဟာင္း

ေဆာင္းပါး - ကေညာေကာ္

ဒီ ေဆာင္းပါး ကုိ ဒီေန ့ဒီအခ်ိန္ ခါ ၂၁ ရာ စုမွာ ေရးသင့္မေရးသင့္နွင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ေနခဲ့သည္မွာ အခိုက္အတန္ ့ေလးၾကာခဲ့ပါျပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သည္ေဆာင္းပါးေၾကာင့္ တစ္ခ်ို ဳ ့ေသာသူမ်ားက အျမင္က်ဥ္းသူ၊ လူမ်ိဳ းေရးမုန္းတီးမွုဖန္တီးသူ စသည္ခဲ ့သို ့ေသာ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုင္မွုနွင့္ အထင္ျမင္ခံခဲ့ရမွုမ်ားကို ေရွာင္က်င္လိုခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာလက္ရွိတစ္ဆင့္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားသည္က်ေနာ့္အား ဒီေဆာင္းပါစတစ္ပုဒ္ကိုေရးသားရန္ တြန္းပို ့လာခဲ့ပါသည္။ သမိုင္းဆိုတာမေမ့အပ္ရာ (သို ့) မေမ့ေကာင္းေသာဒဏ္ရာေဟာင္း ဆိုရာ၀ယ္.... မိမိကို..စိတ္ေကာကိုယ္ပါဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာသူကိုအဲဒီဒဏ္ရာေဟာင္းၾကီးကိုျပန္စမ္းေရနဴးျပီး..တ ေျမ ့ေျမ ့နွင့္ မေၾကနပ္အညိဳ းအေတးထားကာ ကလဲ့စားေျခလို ေသာသေဘာထား ထက္..မိမိ ၏ သမိုင္းနွင့္ ဒဏ္ရာေဟာင္း ျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့မွုမ်ားအေပၚတြင္ အျမဲတမ္း ျပန္လည္စူးစမ္း.. ေလ ့လာသံုးသပ္ ကာ ေနာင္တစ္ခါဒီ လို သမိုင္းမ်ိဳ းနွင့္ ဒဏ္ရာအသစ္တစ္ခုကိုထပ္ထပ္မံမရေစလုိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

ကရင္လူမ်ိဳ းမ်ားသည္ ဟို းယခင္ မဟာဗမာ လူမ်ိဳ းေရး ၀ါဒီ ဗမာမင္းမ်ားအဆက္ဆက္ကေန ယခုအခ်ိန္ထိ ထိုဗမာ လူမ်ိဳးေရး၀ါဒီမ််ား၏ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ခဲ့မွုမ်ားကို ခံခဲ ့ရ ခံေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။ (မဟာဗမာလူမ်ိဳးေရး၀ါဒီဆုိရာ၀ယ္..ဗမာတစ္မ်ိဳးသားလံုးကိုမဆိုလိုပါ။အခ်ိဳ ့အခ်ိဳ ့ေသာငါတို ့သာလူ၊ ငါတို ့သာမင္း၊ ငါတို ့သာသခင္၊ စသည္ကဲ့သို ့ေသာ လူ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနွင့္ ဘယ္သမာသမတ္က်သည့္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းမွလက္မခံနိုင္သည့္ ၀ါဒီမ်ားကိုသက္၀င္ယံုၾကည္ ခါး၀တ္ပုဆို း သဖြယ္ကိုင္စြဲထားျပီး အျခားေသာတစ္နိုင္ငံတည္းေနမည္သည့္တိုင္းရင္းသားကိုမွ လူမထင္ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ေနေသာ
သူမ်ားအခ်ို ု ့ကိုသာဆိုလိုပါလိုပါသည္။ ထိုသူမ်ားနွင့္ ထိုသို ့အေတြးအေခၚရွိေနသူမ်ားကို ယေန ့အခ်ိန္အခါထိ ရွိေနေၾကာင္း သိရေသာအခါ က်ေနာ္သည္သည္ ေဆာင္းပါးကေလးကို ေရးျဖစ္လာခဲ ့ရပါသည္။

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း by Swe Ko on Sunday, January 13, 2013 at 5:27pm ·


ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း                      ေဆြကို  (ေခတၱ USA)


 ညတစ္ညရဲ႔ ဘဝဟာ
 မလွမပနဲ႔...၊၊

 ေလာကရဲ႔ ေမွာင္မိုက္မွဴမွာ
ေရခ်ိန္ကိုက္သူက
ကိုက္...
ေခါင္းစိုက္သူက
စိုက္...
ေသနတ္ေျပာင္းတိုက္သူက
တိုက္... ေနေလရဲ႔၊၊

ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္
စားမဲ႔ လက္ဖက္ေတြလည္း
ပုပ္ကုန္ျပီ၊၊

ဘာေၾကာင္႔...
သံလြင္ခက္ေတြက
ျပာက်သြားသလို
ဂ်ိဳးျဖဴငွက္ေတြက
စံြ႔အသြားၾကလည္း၊၊

ဆက္တြက္လို႔မရတဲ႔
ပုစာၦတစ္ပုဒ္မွာ
အေျဖထုတ္စရာမရွိဘူး၊၊

ခြပ္ေဒါင္း...
ကေဒါင္းေတြကလည္း
ၾကိဳးၾကာငွက္ေတြလို
အိုဗာစီး ( ပင္လယ္ရပ္ျခား ) ကို
ျပန္သန္းဖို႔
အားယူေနၾက၊၊

ေလဟုန္အၾကာၾကီးစီးခဲ႔တဲ႔
ငွက္ေတေလေတြကလည္း
အစာရွာဖို႔....
အတိုက္အျမံဳကိုျပန္လာၾက၊၊

စစ္မုန္းသူေတြေရွ႔မွာ
ထိုးစစ္ကအမွား...
ခုခံစစ္မွ အမွန္...
ျငင္းခုန္ေနၾက၊၊

ငါလိုခ်င္တာက...
ညဥ္႔နက္နက္မွာ
ေျခာက္ျခားစြာနဲ႔
ေစာင္႔စားခဲ႔ရတဲ႔
လွပတဲ႔
အရဳဏ္တက္ခ်ိန္၊၊

ေကာင္းကင္အေႀကြေကာက္တဲ ့လက္/တာရာမင္းေဝ


ၿဖစ္တည္ၿခင္းပဓာနဝါဒႏွင္ ့လူသားပဓာနဝါဒ/ဆန္းလြင္


ပါးစပ္ရာဇဝင္/ ေမွာ္ဘီဆရာသိန္း


မစႏၵာ(ဝထၳဳတိုမ်ား)


ညိုးမွန္ဖြဲ ့သူရယ္/ မစႏၵာ