Monday, April 9, 2012
Wednesday, March 28, 2012
သစၥာေဖာက္၊ by Ter tee.
"သစၥာေဖာက္"
" The Mother of a Traitor " by M. Gorky
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညြန္႔ၾကဴး
မိခင္မ်ားအေၾကာင္းသာေျပာရလွ်င္ ဆံုးႏိုင္မည္မထင္ ။
ရန္သူတပ္မ်ားသည္ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံမဏိကြင္းႀကီးပမာ ၿမိဳ ႔ကို
၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္ ။ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရန္သူတပ္မ်ားဆီမွ မီးေရာင္မ်ားသည္
မည္းေမွာင္နက္ၾကဳတ္ေနေသာၿမိဳ ႔ရိုးကို မ်က္လံုးနီနီရဲရဲ အေထာင္အေသာင္းျဖင္႔
စူးစိုက္ၾကည္႔ေနသည္လား ထင္မွတ္ရသည္ ။ မ်က္လံုးနီနီရဲရဲႀကီးမ်ားက အၿငိဳးႀကီးစြာ
ၾကည္႔ေနသည္ဟု ထင္ရေလေလ ၊ အ၀ိုင္းခံၿမိဳ ႔တြင္းရိွ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ားအဖို႔
စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေလေလ ျဖစ္ရသည္ ။
ၿမိဳ ႔ရိုး၏ သူရဲေျပးလမ္းမွၾကည္႔လွ်င္ ရန္သူ၀ိုင္းပတ္မႈကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း
က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသည္ကို ျမင္ေနရ၏ ။ ရန္သူတပ္သားမ်ား၏ အရိပ္မ်ားကိုလည္း
မီးေရာင္ေၾကာင္႔ ကြဲျပားစြာ ျမင္ႏိုင္၏ ။ ၀၀လင္လင္ေကၽြးေမြးထားေသာ စစ္ျမင္းႀကီးမ်ား၏
ဟည္သံမ်ား ၊ လက္နက္မ်ားထိခတ္၍ တခၽြင္ခၽြင္ျမည္သံမ်ား ၊ ေအာင္ပြဲမုခ်ခံရေတာ႔မည္ဟု
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနေသာ စစ္သူရဲမ်ား၏ က်ယ္ေလာင္ေသာရယ္ေမာသံ ၊ သီခ်င္းေအာ္ဟစ္
ဆိုသံတို႔ကိုလည္း ၾကားရသည္ ။ ရန္သူ၏ သီခ်င္းသံ ရယ္ေမာသံမ်ားထက္ နားမခံသာေသာ
အသံသည္ အဘယ္မွ ရိွပါအံ႔နည္း ။
ရန္သူမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ား ေသာက္သံုးေသာ ၊ ၿမိဳ ႔ထဲသို႔စီး၀င္ေသာ
စမ္းေခ်ာင္းမ်ားတြင္အေလာင္းမ်ားကို ေမွ်ာခ်၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးပတ္လည္ရိွ စပ်စ္ခင္းမ်ားကို
မီးရိႈ ႔ပစ္လိုက္ၾက၏ ။ လယ္ခင္းယာခင္းမ်ားကို စိစိညက္ညက္ ဖ်က္ေျခပစ္ၾက၏ ။
စားသံုးပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲပစ္ၾက၏ ။ ယခုေသာ္ၿမိဳ ႔ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္
အကာအကြယ္မဲ႔ ဟာလာဟင္းလင္း အထင္းသား ေပၚေနရကား ၊
ရန္သူ အေျမာက္က်ည္ဆံမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔တြင္းသို႔ အဆီးအတားမရိွ ၀င္ေရာက္လာ၏ ။
စစ္ပန္းေနၿပီး အစာေရစာ မ၀တ၀ျဖစ္ေနရွာေသာ စစ္သားတပ္စုမ်ားသည္
ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမ်ားတြင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာလ်က္ရိွ၏ ။ အိမ္ျပတင္း၀မ်ားဆီမွ
ဒါဏ္ရာရသူတို႔၏ ညည္းညဴသံမ်ား ၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ေသြးပ်က္လုခမန္း ေအာ္ဟစ္လိုက္သံမ်ား ၊
မိန္းမမ်ား၏ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳသံမ်ား ၊ကေလးမ်ား အစာေတာင္း ငိုဟစ္သံမ်ား ထြက္ေပၚပ်ံ ႔လႊမ္းေန၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းက လူမ်ားသည္ စကားကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္မေျပာ၀ံ႔ဘဲ ေလသံျဖင္႔သာ ေျပာၾက၏ ။
ေျပာေသာအခါတြင္လည္း၀ါက်တစ္ခုကိုပင္ ျပည္႔စံုေအာင္မေျပာၾက ။ ရန္သူေတြ ေရွ ႔တိုးလာေနၿပီလားဟူေသာ
စိုးရိမ္မႈသည္ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္႔တင္းခက္မာေစသည္ ။ အေၾကာအျခင္မ်ားကို ဆိုင္းတြေစသည္ ။
ညမ်ားကား ေျခာက္ျခားစရာတည္း ။ ညည္းတြားသံမ်ား ၊ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္ ပို၍
က်ယ္ေလာင္လာသည္ ။ တပိုင္းတစ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၿမိဳ ႔ရိုးဆီသို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတာင္ရိပ္သည္
တအိအိ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ရာ ၊ ရန္သူစခန္းကိုပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေပ ။ အတန္ၾကာမွ မည္းေမွာင္ေနေသာ ေတာင္စြယ္တန္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ လမင္းထြက္ျပဴလာသည္ ။
လမင္းႀကီးသည္ တိုက္ပြဲတြင္ ဓါးခ်က္မ်ားစြာ ထိုးခုတ္ျခင္းကိုခံရသည္႔ ဒိုင္းႀကီးႏွင္႔ပင္တူလွေခ်၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းရိွလူအေပါင္းတို႔သည္ ရံႈးနိမ္႔မႈေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည္ ။
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေၾကာင္႔ ပင္ပန္းႏြမ္းရိေနသည္ ။ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ထြက္ရန္
အခြင္႔အလမ္းသည္လည္း တေန႔တျခားေမွးမွိန္လာသည္ ။ သူတို႔သည္ လမင္းႀကီးကိုလည္းေကာင္း ၊
လႊသြားမ်ားလိုခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ေတာင္ထြတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊
ေတာင္ရိပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ၊ ေၾကာက္လန္႔ စိုးထိတ္ျခင္း အတိၿပီးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔
ၾကည္႔ေနၾကရသည္ ။ သူတို႔ေျပာဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာကား ေသေရးအျပင္ အျခားမရိွ ။
သူတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္မည္ ႔ ၾကယ္ကေလး တစ္ပြင္႔သည္ပင္ အေျပာက်ယ္ေသာ
ေကာင္းကင္ျပင္၌ မလင္း ။ မလက္ ။ မရိွ ။
ညဥ္ ႔ေမွာင္ေသာ္လည္း အိမ္မ်ားတြင္ မီးမထြန္းရဲ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမမ်ားအေပၚတြင္
အေမွာင္ထုသည္ သိပ္သည္းစြာ က်ေရာက္ေနသည္ ။ ဤအေမွာင္သည္းသည္းမွာပင္
မိန္းမအိုႀကီးတစ္ေယာက္သည္ အ၀တ္နက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး၀တ္ကာ အသံမျမည္ေအာင္
ညင္သာစြာ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ လူမ်ားကသူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ တီးတိုးစကားဆိုၾကသည္ ။
"သူ.. မဟုတ္လား"
"သူေပါ႔ ..သူေပါ႔ ..."
တခ်ိဳ ႔လူမ်ားက သူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္သြားသည္ ။ တခ်ိဳ ႔ကမူ ေခါင္းကိုငံု႔ကာ
သူ႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္ ။ ကင္းလွည္ ႔ေနေသာတပ္စုေခါင္းေဆာင္ကမူ ...
" ေမာ္နာ မာရီယားနား ပါလား ၊အျပင္ထြက္လာျပန္ၿပီ ၊ သတိနဲ႔သြားေနာ္ အခုေနခင္ဗ်ား အသတ္ခံရရင္
ဘယ္သူကမွ တရားခံ လိုက္ရွာေပးမွာမဟုတ္ဘူး " ဟု သတိေပးစကားေျပာသည္ ။ သို႔ေသာ္
မိန္းမအိုႀကီး မာရီယားနားသည္ သူ႔ကိုကင္းလွည္ ႔တပ္စုက ျဖတ္ေက်ာ္သြားသည္အထိ ရပ္ေစာင္႔ေနသည္ ။
ကင္းလွည္ ႔စစ္သားမ်ားသည္ မာရီယားနားကို မည္သို႔မွ် အႏ ၱရာယ္မေပးၾက ။ လူေသေကာင္တစ္ေကာင္လို ေရွာင္ကြင္း၍သာသြားၾကသျဖင္႔ အေမွာင္ထုထဲတြင္
သူတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးမားမားျဖစ္ေနသည္ ။ မာရီယားနားသည္ တကိုယ္တည္းပင္
တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ သြားလာေနသည္ ။ သူအသံမျမည္ဘဲ သြားလာလႈပ္ရွားေနပံု ၊ အေမွာင္ထဲတြင္
အ၀တ္နက္ ၀တ္ထားပံုတို႔မွာ ၿမိဳ ႔ေတာ္၏ ၿဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး လႈပ္ရွားသြားလာေနသည္ႏွင္႔ပင္ တူေနသည္ ။
ညဥ္းတြားသံ ၊ ငိုဟစ္သံ ၊ ရႈံးနိမ္႔၍ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင္႔ ညဥ္းညဴသံတို႔သည္ ၿ၈ိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုးႏွင္႔တူေနေသာ
မာရီယားနား၏ ေနာက္ပါးမွ တပါတည္းကပ္၍လိုက္ေနသည္လား ထင္မွတ္ရ၏ ။
ေမာ္နာ မာရီယားနားသည္ ဤၿမိဳ ႔သူျဖစ္သည္႔အျပင္ ၊ မိခင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္ ။
ထို႔ေၾကာင္႔မာရီယားနား၏ ေခါင္းထဲ၌ သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္အေၾကာင္းႏွင္႔ သူ႔သားအေၾကာင္းတို႔မွာ တြဲ၍ေပၚေနသည္ ။
သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္ကို ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္မည္ တကဲကဲ ဟန္ျပင္ေနေသာ လူစုလူေ၀းႀကီး၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ သူ႔သား ။
ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ ၊ အသည္းႏွလံုး မရိွေသာသူ႔သား ။ ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာခင္က ဤသားကို ေမြးရသည္႔အတြက္
ဂုဏ္ယူမိသည္ ။ သူသည္ သားကိုေမြး၍ သူ႔ႏိုင္ငံ၏ ေက်းဇူးကိုဆပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ႔သည္ ။
သူ႔သားသည္ မာရီယားနား ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ေတာ္ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာ
ထိုၿမိဳ ႔ေတာ္ႏွင္႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္သူၿမိဳ ႔ေတာ္သားမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မည္ဟုလည္း မွတ္ယူခဲ႔သည္ ။
မာရီယားနားအဖို႔ ဤၿမိဳ ႔သည္ သူ႔ အဖိုးအဖြား အေဘးအဘီတို႔ ေခၽြးႏွင္႔ေသြးႏွင္႔ရင္းကာ ေဆာက္တည္ခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ ။
ဤၿမိဳ ႔ေတာ္တ၀ိုက္မွေျမႀကီးသည္ သူ႔ေသြး သူ႔သား အရင္းအျခာမ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားရာ ေျမႀကီး ။ ဤေဒသရိွ ပံုျပင္မ်ား ၊
ေတးသီခ်င္းမ်ား ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားသည္ သူ႔ေဆြသူ႔မ်ိဳးမ်ား၏ ပံုျပင္ ၊ သီခ်င္း ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ရကား ၊
သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ထိုထိုေသာ အရာတို႔ႏွင္႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းမက သြယ္တန္းယွက္ႏြယ္
ပူးစပ္ေနသည္သာျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မ်ား သြယ္တန္းေနေသာ အသည္းႏွလံုးသည္
ခ်စ္ရေသာသူတစ္ဦး ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔ရၿပီျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသည္းႏွလံုးသည္ ပူဆာငိုေၾကြးေနေတာ႔၏ ။
မာရီယားနားသည္ သူ႔အသည္းေပၚတြင္ သူခ်စ္ရေသာသားႏွင္႔သူခ်စ္ရေသာဇာတိေျမကိုတင္ကာခ်ိန္စက္မိ၏ ။
ဘယ္သင္းက အေလးသာသည္ကိုသူမေျပာႏိုင္ ။
ဒြိဟသံသယေတြ ၀င္ေလေလ ၊ မာရီယားနားသည္ ညစဥ္လိုလို လမ္းတကာ ေလွ်ာက္မိေလေလ
ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔ကိုမမွတ္မိေသာသူမ်ားက ညအခါ မာရီယားနားကို ေတြ ႔ရလွ်င္ ၊ ရုတ္တရက္
ေၾကာက္လန္႔တႀကီးထြက္ေျပးၾက၏ ။ ညအေမွာင္မည္းမည္းတြင္ အ၀တ္နက္ႏွင္႔ မိန္းမအိုႀကီးသည္ကား
သူတို႔ဆီသို႔ တိုးသထက္တိုး၀င္လာေသာ ေသမင္း၏ တမန္ပင္လားဟု ထင္မွတ္မိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။ မာရီယားနားကိုမွတ္မိသူတို႔ကလည္း မာရီယားနားသည္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး၏ အေမျဖစ္ေနသျဖင္႔
ေ၀းေ၀းကေရွာင္ၾက၏ ။
တစ္ရက္တြင္ မာရီယားနားသည္ ၿမိဳ ႔စြန္ တစ္ေနရာရိွ ၿမိဳ ႔ရိုးအနား၌ မိန္းမတစ္ဦးကိုေတြ႔ရ၏ ။
ထိုမိန္းမသည္ အေလာင္းတစ္ေလာင္း၏ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္မ်ား သမ္းေနသည္႔
မ်က္ႏွာကို ၾကယ္မ်ားဆီသို႔ေမာ႔လ်က္ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေန၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးေပၚက စစ္သားမ်ားသည္
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ စကားကိုတိုးညင္းစြာေျပာ၏ ။
သစၥာေဖာက္၏ အေမကေမးသည္ ။
" ရွင္႔ ခင္ပြန္းလား "
" မဟုတ္ပါဘူး"
" ရွင္႔ ေမာင္လား "
" ကၽြန္မသားပါ ၊ ကၽြန္မခင္ပြန္းက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၃ ရက္က က်ဆံုးသြားၿပီ ။ ဒီကေန႔
" The Mother of a Traitor " by M. Gorky
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညြန္႔ၾကဴး
မိခင္မ်ားအေၾကာင္းသာေျပာရလွ်င္ ဆံုးႏိုင္မည္မထင္ ။
ရန္သူတပ္မ်ားသည္ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံမဏိကြင္းႀကီးပမာ ၿမိဳ ႔ကို
၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္ ။ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရန္သူတပ္မ်ားဆီမွ မီးေရာင္မ်ားသည္
မည္းေမွာင္နက္ၾကဳတ္ေနေသာၿမိဳ ႔ရိုးကို မ်က္လံုးနီနီရဲရဲ အေထာင္အေသာင္းျဖင္႔
စူးစိုက္ၾကည္႔ေနသည္လား ထင္မွတ္ရသည္ ။ မ်က္လံုးနီနီရဲရဲႀကီးမ်ားက အၿငိဳးႀကီးစြာ
ၾကည္႔ေနသည္ဟု ထင္ရေလေလ ၊ အ၀ိုင္းခံၿမိဳ ႔တြင္းရိွ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ားအဖို႔
စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေလေလ ျဖစ္ရသည္ ။
ၿမိဳ ႔ရိုး၏ သူရဲေျပးလမ္းမွၾကည္႔လွ်င္ ရန္သူ၀ိုင္းပတ္မႈကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း
က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသည္ကို ျမင္ေနရ၏ ။ ရန္သူတပ္သားမ်ား၏ အရိပ္မ်ားကိုလည္း
မီးေရာင္ေၾကာင္႔ ကြဲျပားစြာ ျမင္ႏိုင္၏ ။ ၀၀လင္လင္ေကၽြးေမြးထားေသာ စစ္ျမင္းႀကီးမ်ား၏
ဟည္သံမ်ား ၊ လက္နက္မ်ားထိခတ္၍ တခၽြင္ခၽြင္ျမည္သံမ်ား ၊ ေအာင္ပြဲမုခ်ခံရေတာ႔မည္ဟု
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနေသာ စစ္သူရဲမ်ား၏ က်ယ္ေလာင္ေသာရယ္ေမာသံ ၊ သီခ်င္းေအာ္ဟစ္
ဆိုသံတို႔ကိုလည္း ၾကားရသည္ ။ ရန္သူ၏ သီခ်င္းသံ ရယ္ေမာသံမ်ားထက္ နားမခံသာေသာ
အသံသည္ အဘယ္မွ ရိွပါအံ႔နည္း ။
ရန္သူမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ား ေသာက္သံုးေသာ ၊ ၿမိဳ ႔ထဲသို႔စီး၀င္ေသာ
စမ္းေခ်ာင္းမ်ားတြင္အေလာင္းမ်ားကို ေမွ်ာခ်၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးပတ္လည္ရိွ စပ်စ္ခင္းမ်ားကို
မီးရိႈ ႔ပစ္လိုက္ၾက၏ ။ လယ္ခင္းယာခင္းမ်ားကို စိစိညက္ညက္ ဖ်က္ေျခပစ္ၾက၏ ။
စားသံုးပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲပစ္ၾက၏ ။ ယခုေသာ္ၿမိဳ ႔ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္
အကာအကြယ္မဲ႔ ဟာလာဟင္းလင္း အထင္းသား ေပၚေနရကား ၊
ရန္သူ အေျမာက္က်ည္ဆံမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔တြင္းသို႔ အဆီးအတားမရိွ ၀င္ေရာက္လာ၏ ။
စစ္ပန္းေနၿပီး အစာေရစာ မ၀တ၀ျဖစ္ေနရွာေသာ စစ္သားတပ္စုမ်ားသည္
ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမ်ားတြင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာလ်က္ရိွ၏ ။ အိမ္ျပတင္း၀မ်ားဆီမွ
ဒါဏ္ရာရသူတို႔၏ ညည္းညဴသံမ်ား ၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ေသြးပ်က္လုခမန္း ေအာ္ဟစ္လိုက္သံမ်ား ၊
မိန္းမမ်ား၏ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳသံမ်ား ၊ကေလးမ်ား အစာေတာင္း ငိုဟစ္သံမ်ား ထြက္ေပၚပ်ံ ႔လႊမ္းေန၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းက လူမ်ားသည္ စကားကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္မေျပာ၀ံ႔ဘဲ ေလသံျဖင္႔သာ ေျပာၾက၏ ။
ေျပာေသာအခါတြင္လည္း၀ါက်တစ္ခုကိုပင္ ျပည္႔စံုေအာင္မေျပာၾက ။ ရန္သူေတြ ေရွ ႔တိုးလာေနၿပီလားဟူေသာ
စိုးရိမ္မႈသည္ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္႔တင္းခက္မာေစသည္ ။ အေၾကာအျခင္မ်ားကို ဆိုင္းတြေစသည္ ။
ညမ်ားကား ေျခာက္ျခားစရာတည္း ။ ညည္းတြားသံမ်ား ၊ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္ ပို၍
က်ယ္ေလာင္လာသည္ ။ တပိုင္းတစ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၿမိဳ ႔ရိုးဆီသို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတာင္ရိပ္သည္
တအိအိ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ရာ ၊ ရန္သူစခန္းကိုပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေပ ။ အတန္ၾကာမွ မည္းေမွာင္ေနေသာ ေတာင္စြယ္တန္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ လမင္းထြက္ျပဴလာသည္ ။
လမင္းႀကီးသည္ တိုက္ပြဲတြင္ ဓါးခ်က္မ်ားစြာ ထိုးခုတ္ျခင္းကိုခံရသည္႔ ဒိုင္းႀကီးႏွင္႔ပင္တူလွေခ်၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းရိွလူအေပါင္းတို႔သည္ ရံႈးနိမ္႔မႈေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည္ ။
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေၾကာင္႔ ပင္ပန္းႏြမ္းရိေနသည္ ။ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ထြက္ရန္
အခြင္႔အလမ္းသည္လည္း တေန႔တျခားေမွးမွိန္လာသည္ ။ သူတို႔သည္ လမင္းႀကီးကိုလည္းေကာင္း ၊
လႊသြားမ်ားလိုခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ေတာင္ထြတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊
ေတာင္ရိပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ၊ ေၾကာက္လန္႔ စိုးထိတ္ျခင္း အတိၿပီးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔
ၾကည္႔ေနၾကရသည္ ။ သူတို႔ေျပာဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာကား ေသေရးအျပင္ အျခားမရိွ ။
သူတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္မည္ ႔ ၾကယ္ကေလး တစ္ပြင္႔သည္ပင္ အေျပာက်ယ္ေသာ
ေကာင္းကင္ျပင္၌ မလင္း ။ မလက္ ။ မရိွ ။
ညဥ္ ႔ေမွာင္ေသာ္လည္း အိမ္မ်ားတြင္ မီးမထြန္းရဲ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမမ်ားအေပၚတြင္
အေမွာင္ထုသည္ သိပ္သည္းစြာ က်ေရာက္ေနသည္ ။ ဤအေမွာင္သည္းသည္းမွာပင္
မိန္းမအိုႀကီးတစ္ေယာက္သည္ အ၀တ္နက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး၀တ္ကာ အသံမျမည္ေအာင္
ညင္သာစြာ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ လူမ်ားကသူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ တီးတိုးစကားဆိုၾကသည္ ။
"သူ.. မဟုတ္လား"
"သူေပါ႔ ..သူေပါ႔ ..."
တခ်ိဳ ႔လူမ်ားက သူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္သြားသည္ ။ တခ်ိဳ ႔ကမူ ေခါင္းကိုငံု႔ကာ
သူ႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္ ။ ကင္းလွည္ ႔ေနေသာတပ္စုေခါင္းေဆာင္ကမူ ...
" ေမာ္နာ မာရီယားနား ပါလား ၊အျပင္ထြက္လာျပန္ၿပီ ၊ သတိနဲ႔သြားေနာ္ အခုေနခင္ဗ်ား အသတ္ခံရရင္
ဘယ္သူကမွ တရားခံ လိုက္ရွာေပးမွာမဟုတ္ဘူး " ဟု သတိေပးစကားေျပာသည္ ။ သို႔ေသာ္
မိန္းမအိုႀကီး မာရီယားနားသည္ သူ႔ကိုကင္းလွည္ ႔တပ္စုက ျဖတ္ေက်ာ္သြားသည္အထိ ရပ္ေစာင္႔ေနသည္ ။
ကင္းလွည္ ႔စစ္သားမ်ားသည္ မာရီယားနားကို မည္သို႔မွ် အႏ ၱရာယ္မေပးၾက ။ လူေသေကာင္တစ္ေကာင္လို ေရွာင္ကြင္း၍သာသြားၾကသျဖင္႔ အေမွာင္ထုထဲတြင္
သူတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးမားမားျဖစ္ေနသည္ ။ မာရီယားနားသည္ တကိုယ္တည္းပင္
တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ သြားလာေနသည္ ။ သူအသံမျမည္ဘဲ သြားလာလႈပ္ရွားေနပံု ၊ အေမွာင္ထဲတြင္
အ၀တ္နက္ ၀တ္ထားပံုတို႔မွာ ၿမိဳ ႔ေတာ္၏ ၿဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး လႈပ္ရွားသြားလာေနသည္ႏွင္႔ပင္ တူေနသည္ ။
ညဥ္းတြားသံ ၊ ငိုဟစ္သံ ၊ ရႈံးနိမ္႔၍ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင္႔ ညဥ္းညဴသံတို႔သည္ ၿ၈ိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုးႏွင္႔တူေနေသာ
မာရီယားနား၏ ေနာက္ပါးမွ တပါတည္းကပ္၍လိုက္ေနသည္လား ထင္မွတ္ရ၏ ။
ေမာ္နာ မာရီယားနားသည္ ဤၿမိဳ ႔သူျဖစ္သည္႔အျပင္ ၊ မိခင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္ ။
ထို႔ေၾကာင္႔မာရီယားနား၏ ေခါင္းထဲ၌ သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္အေၾကာင္းႏွင္႔ သူ႔သားအေၾကာင္းတို႔မွာ တြဲ၍ေပၚေနသည္ ။
သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္ကို ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္မည္ တကဲကဲ ဟန္ျပင္ေနေသာ လူစုလူေ၀းႀကီး၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ သူ႔သား ။
ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ ၊ အသည္းႏွလံုး မရိွေသာသူ႔သား ။ ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာခင္က ဤသားကို ေမြးရသည္႔အတြက္
ဂုဏ္ယူမိသည္ ။ သူသည္ သားကိုေမြး၍ သူ႔ႏိုင္ငံ၏ ေက်းဇူးကိုဆပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ႔သည္ ။
သူ႔သားသည္ မာရီယားနား ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ေတာ္ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာ
ထိုၿမိဳ ႔ေတာ္ႏွင္႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္သူၿမိဳ ႔ေတာ္သားမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မည္ဟုလည္း မွတ္ယူခဲ႔သည္ ။
မာရီယားနားအဖို႔ ဤၿမိဳ ႔သည္ သူ႔ အဖိုးအဖြား အေဘးအဘီတို႔ ေခၽြးႏွင္႔ေသြးႏွင္႔ရင္းကာ ေဆာက္တည္ခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ ။
ဤၿမိဳ ႔ေတာ္တ၀ိုက္မွေျမႀကီးသည္ သူ႔ေသြး သူ႔သား အရင္းအျခာမ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားရာ ေျမႀကီး ။ ဤေဒသရိွ ပံုျပင္မ်ား ၊
ေတးသီခ်င္းမ်ား ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားသည္ သူ႔ေဆြသူ႔မ်ိဳးမ်ား၏ ပံုျပင္ ၊ သီခ်င္း ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ရကား ၊
သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ထိုထိုေသာ အရာတို႔ႏွင္႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းမက သြယ္တန္းယွက္ႏြယ္
ပူးစပ္ေနသည္သာျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မ်ား သြယ္တန္းေနေသာ အသည္းႏွလံုးသည္
ခ်စ္ရေသာသူတစ္ဦး ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔ရၿပီျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသည္းႏွလံုးသည္ ပူဆာငိုေၾကြးေနေတာ႔၏ ။
မာရီယားနားသည္ သူ႔အသည္းေပၚတြင္ သူခ်စ္ရေသာသားႏွင္႔သူခ်စ္ရေသာဇာတိေျမကိုတင္ကာခ်ိန္စက္မိ၏ ။
ဘယ္သင္းက အေလးသာသည္ကိုသူမေျပာႏိုင္ ။
ဒြိဟသံသယေတြ ၀င္ေလေလ ၊ မာရီယားနားသည္ ညစဥ္လိုလို လမ္းတကာ ေလွ်ာက္မိေလေလ
ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔ကိုမမွတ္မိေသာသူမ်ားက ညအခါ မာရီယားနားကို ေတြ ႔ရလွ်င္ ၊ ရုတ္တရက္
ေၾကာက္လန္႔တႀကီးထြက္ေျပးၾက၏ ။ ညအေမွာင္မည္းမည္းတြင္ အ၀တ္နက္ႏွင္႔ မိန္းမအိုႀကီးသည္ကား
သူတို႔ဆီသို႔ တိုးသထက္တိုး၀င္လာေသာ ေသမင္း၏ တမန္ပင္လားဟု ထင္မွတ္မိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။ မာရီယားနားကိုမွတ္မိသူတို႔ကလည္း မာရီယားနားသည္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး၏ အေမျဖစ္ေနသျဖင္႔
ေ၀းေ၀းကေရွာင္ၾက၏ ။
တစ္ရက္တြင္ မာရီယားနားသည္ ၿမိဳ ႔စြန္ တစ္ေနရာရိွ ၿမိဳ ႔ရိုးအနား၌ မိန္းမတစ္ဦးကိုေတြ႔ရ၏ ။
ထိုမိန္းမသည္ အေလာင္းတစ္ေလာင္း၏ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္မ်ား သမ္းေနသည္႔
မ်က္ႏွာကို ၾကယ္မ်ားဆီသို႔ေမာ႔လ်က္ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေန၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးေပၚက စစ္သားမ်ားသည္
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ စကားကိုတိုးညင္းစြာေျပာ၏ ။
သစၥာေဖာက္၏ အေမကေမးသည္ ။
" ရွင္႔ ခင္ပြန္းလား "
" မဟုတ္ပါဘူး"
" ရွင္႔ ေမာင္လား "
" ကၽြန္မသားပါ ၊ ကၽြန္မခင္ပြန္းက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၃ ရက္က က်ဆံုးသြားၿပီ ။ ဒီကေန႔
Friday, March 23, 2012
မိုးမခ မီဒီယာ - MoeMaKa News NLD ပါတီအား အျမစ္ျပတ္ ေျခမႈန္းပစ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက အမိန္႔ေပးခ့ဲ မုိးမခအေထာက္ေတာ္ အမွတ္ ၀၀၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂ဝ၁၂
စစ္အစုိးရလက္ထက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔အရ NLD ပါတီ၀င္မ်ားကုိ အျပစ္ရွာ ႏွိမ္နင္းခ့ဲသည္ဟု ျမန္မာစစ္ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖဲြ႔တြင္ အရာရိွတစ္ဦးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခ့ဲဖူးသူ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က VOA သတင္းဌာနကုိ မၾကာေသးမီက ေျပာလုိက္သည္။
၁၉၈၈ ႏွင့္ ၂၀၁၀ အတြင္း နုိင္ငံေရးသမားမ်ား ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ခံရပုံကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွေဟာင္းတစ္ဦးက ပထမဆုံးအႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“NLD အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းေရး က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ေတာင္မွ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အစည္းက လုပ္ရတာကိုးဗ်။ NLDနဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ NLD ပါတီ၀င္ ေတြ ကို ေရျဖတ္၊ မီးျဖတ္ကအစ အျပစ္ရွာၿပီး လုပ္ခဲ့ရတာ။ မလုပ္လို႔ လည္းမရဘူး။ အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕သေဘာ သဘာ၀အရ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္း၊ က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္၊ သားစဥ္ေျမးဆက္အကုန္လံုးကို ဒုကၡ ေပး တာ ကိုး” ဟု ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ေျပာဆုိေၾကာင္း VOA သတင္းဌာန ၀က္ဆုိက္တြင္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ ေန႔စဲြျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။
၁၉၉၆ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ထုိသုိ႔ ႏိွမ္နင္းရန္ အမိန္႔ရခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎က ရွင္းျပသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကေန က်ေနာ္တို႔ကို NLD ကို မင္းတို႔ အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းရမယ္ ဆိုလို႔ ေထာက္လွမ္းေရးက လူမိုက္အငွားခံခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ရိွပါတယ္” ဟု စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရိွေဟာင္း ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ေျပာသည္။
ထုိသုိ႔ ေခ်မႈန္းခံရေသာ္လည္း NLD ပါတီ၀င္မ်ား၊ နုိင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပား ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈတြင္ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ပါ၀င္ခ့ဲၾကသည္။
ဗုိလ္မွဴးေဟာင္း ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ဆက္လက္ ေျပာၾကားရာ ျမန္မာျပည္တြင္ စစ္သားမ်ားက အႏုိင္က်င့္တတ္သည့္ စရုိက္ရိွသည္ဟု ဆုိသည္။
“စစ္သားဆိုတာ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္စုမႉးက ေတာမွာ ဗိုလ္က်ခ်င္တိုင္း က်ၾကတယ္ဗ်ာ။ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ေတာ့လည္း အဲဒီအက်င့္က ပါေနတုန္းပဲ။ ဒီအက်င့္ေတြက ခုထိ မေပ်ာက္ေသးဘူးဗ်။ အဲဒီေတာ့ ဒီအက်င့္ေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ တပ္မေတာ္ကိုလည္း ျပင္ဖို႔ ဆင္ဖို႔ train လုပ္ဖို႔ က လိုတယ္ဗ်” ဟု သူက ရွင္းျပသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း စစ္တပ္တြင္ တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈတခုရိွေၾကာင္း သူက ေထာက္ျပသည္။
“ဒီေန႔ ၾကားရတဲ့သတင္းမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ဖမ္း ထားၿပီးမွ ျပန္မလႊတ္တဲ့ကိစၥကို ေနျပည္ေတာ္မွာ တရားရံုးတင္မယ္ဆိုတာ ဒါေကာင္းတဲ့ သတင္းပါ” ဟု သူက ေျပာသည္။
“ေတာထဲမွာ လူမသိသူမသိ အသတ္ခံရ မုဒိန္းက်င့္ ခံရတာေတြအမ်ားႀကီး ရိွခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို အေရးယူေပး ရမယ္” ဟုလည္း သူက ေျပာျပသည္။
ဦးေအာင္လင္းထြဋ္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရိွသည္။
၀ါရွင္တန္ရိွ ျမန္မာသံရုံးတြင္ သံတမန္တစ္ဦးအျဖစ္ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ တာ၀န္ယူစဥ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္တြင္ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်သည့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က အေမရိကန္တြင္ ခုိလႈံခြင့္ ေတာင္းလုိက္သည္။
ဇနီး၊ သား တစ္ဦး၊ သမီး ႏွစ္ဦး၊ ႏွမ (သုိ႔မဟုတ္ အစ္မ) တဦး တုိ႔ႏွင့္ အတူ ခုိလႈံခြင့္ ေတာင္းခံျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ၏ အတိတ္ကာလ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ခုိလႈံခြင့္ ျငင္းပယ္ခံထားရေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ၎တုိ႔အား ေနထုိင္ခြင့္ ျပဳထားေၾကာင္း Asia-Pacific Defense Forum စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ မဂၢဇင္း၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။
၁၉၈၈ ႏွင့္ ၂၀၁၀ အတြင္း နုိင္ငံေရးသမားမ်ား ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ခံရပုံကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွေဟာင္းတစ္ဦးက ပထမဆုံးအႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“NLD အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းေရး က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ေတာင္မွ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အစည္းက လုပ္ရတာကိုးဗ်။ NLDနဲ႔ ပတ္သက္လွ်င္ NLD ပါတီ၀င္ ေတြ ကို ေရျဖတ္၊ မီးျဖတ္ကအစ အျပစ္ရွာၿပီး လုပ္ခဲ့ရတာ။ မလုပ္လို႔ လည္းမရဘူး။ အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕သေဘာ သဘာ၀အရ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္း၊ က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္၊ သားစဥ္ေျမးဆက္အကုန္လံုးကို ဒုကၡ ေပး တာ ကိုး” ဟု ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ေျပာဆုိေၾကာင္း VOA သတင္းဌာန ၀က္ဆုိက္တြင္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ ေန႔စဲြျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။
၁၉၉၆ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ထုိသုိ႔ ႏိွမ္နင္းရန္ အမိန္႔ရခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎က ရွင္းျပသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကေန က်ေနာ္တို႔ကို NLD ကို မင္းတို႔ အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းရမယ္ ဆိုလို႔ ေထာက္လွမ္းေရးက လူမိုက္အငွားခံခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ရိွပါတယ္” ဟု စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရိွေဟာင္း ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ေျပာသည္။
ထုိသုိ႔ ေခ်မႈန္းခံရေသာ္လည္း NLD ပါတီ၀င္မ်ား၊ နုိင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပား ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈတြင္ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ပါ၀င္ခ့ဲၾကသည္။
ဗုိလ္မွဴးေဟာင္း ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က ဆက္လက္ ေျပာၾကားရာ ျမန္မာျပည္တြင္ စစ္သားမ်ားက အႏုိင္က်င့္တတ္သည့္ စရုိက္ရိွသည္ဟု ဆုိသည္။
“စစ္သားဆိုတာ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္စုမႉးက ေတာမွာ ဗိုလ္က်ခ်င္တိုင္း က်ၾကတယ္ဗ်ာ။ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ေတာ့လည္း အဲဒီအက်င့္က ပါေနတုန္းပဲ။ ဒီအက်င့္ေတြက ခုထိ မေပ်ာက္ေသးဘူးဗ်။ အဲဒီေတာ့ ဒီအက်င့္ေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ဆိုတာ တပ္မေတာ္ကိုလည္း ျပင္ဖို႔ ဆင္ဖို႔ train လုပ္ဖို႔ က လိုတယ္ဗ်” ဟု သူက ရွင္းျပသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း စစ္တပ္တြင္ တုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈတခုရိွေၾကာင္း သူက ေထာက္ျပသည္။
“ဒီေန႔ ၾကားရတဲ့သတင္းမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ဖမ္း ထားၿပီးမွ ျပန္မလႊတ္တဲ့ကိစၥကို ေနျပည္ေတာ္မွာ တရားရံုးတင္မယ္ဆိုတာ ဒါေကာင္းတဲ့ သတင္းပါ” ဟု သူက ေျပာသည္။
“ေတာထဲမွာ လူမသိသူမသိ အသတ္ခံရ မုဒိန္းက်င့္ ခံရတာေတြအမ်ားႀကီး ရိွခဲ့တယ္။ ဒါေတြကို အေရးယူေပး ရမယ္” ဟုလည္း သူက ေျပာျပသည္။
ဦးေအာင္လင္းထြဋ္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရိွသည္။
၀ါရွင္တန္ရိွ ျမန္မာသံရုံးတြင္ သံတမန္တစ္ဦးအျဖစ္ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ တာ၀န္ယူစဥ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအရာရိွမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္တြင္ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ်သည့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္က အေမရိကန္တြင္ ခုိလႈံခြင့္ ေတာင္းလုိက္သည္။
ဇနီး၊ သား တစ္ဦး၊ သမီး ႏွစ္ဦး၊ ႏွမ (သုိ႔မဟုတ္ အစ္မ) တဦး တုိ႔ႏွင့္ အတူ ခုိလႈံခြင့္ ေတာင္းခံျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ၏ အတိတ္ကာလ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ခုိလႈံခြင့္ ျငင္းပယ္ခံထားရေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ၎တုိ႔အား ေနထုိင္ခြင့္ ျပဳထားေၾကာင္း Asia-Pacific Defense Forum စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ မဂၢဇင္း၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။
Wednesday, March 14, 2012
ဘဝတိုက္ပြဲ၊နိဂံုးခ်ဳပ္၊ အပိုင္း(၁) By Kyaing Tun · Monday
တေန ့မွာ၊အလုပ္လုပ္ေနရင္းညာဖက္လက္ေမာင္းကနာလာေတာ ့၊လက္နာတဲ ့အေႀကာင္း၊ မန္ေနဂ်ာကိုသြားေၿပာတယ္၊ မန္ေနဂ်ာက ဆရာဝန္ သြားၿပခိုင္းတယ္၊ဆရာဝန္ကစစ္ေဆးၿပီး၃ေပါင္ထက္ပိုတဲ ့အေလး မ မရဘူးေဆးလက္မွတ္ေရးေပးလိုက္တယ္၊ အဲဒီေဆးလက္ မွတ္ကိုမန္ေနဂ်ာကိုၿပန္သြားေပးတယ္၊မန္ေနဂ်ာက၊ေဆးစာဖတ္အၿပီး၊က်ေနာ္ကို၊Production လိုင္းကအလုပ္ကိုမခိုင္းေတာ ့ဘဲ၊ Packing လိုင္းမွာ၊လုပ္ႏိုင္သ ေလာက္လုပ္ႀကည္ ့၊မလုပ္ ႏိုင္ရင္သူ ့ကိုလာေၿပာလို ့ေၿပာပါတယ္၊က်ေနာ္လည္းလုပ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္မယ္လို ့အား တင္းၿပီးလုပ္တယ္၊မုန္ ့့ဘူး ေတြကိုတံဆိပ္ကပ္၊ပလပ္စတစ္မုန္ ့ခြက္ေတြကိုေနရာထားေပး၊မုန္ ့ေတြကိုေကာက္ယူၿပီးပလပ္စတစ္ ခြက္ထဲ ထည္ ့ရတာ၊ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါးဆိုေပမဲ ့ လက္နာေနေတာ ့ၿမန္ၿမန္မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊မုန္ ့ေတြႀကမ္းခင္းေပၚႀကကုန္ေရာ၊ဒီေနရာမွာမလုပ္ႏိုင္ေတာ ့ေနာက္တေနရာလုပ္ခိုင္းၿပန္တယ္၊အဲဒီေန ရာက၊မုန္ ့ဘူးေတြစက္ထဲကေနတစကၠန္ ့ကိုတဘူး ႏွဳန္းနဲ ့ထြက္လာတာ၊မုန္ ့ဘူးေတြကို ေကာက္ၿပီး မုန္ ့ဖါထဲထည္ ့ရမွာေလ၊ အဲဒီမုန္ ့ဘူးတဘူး က(၃)ေပါင္မရိွဘူးဆိုေပမဲ ့၊ညာသန္တေယာက္၊ညာဖက္လက္နာေနေတာ ့၊မလုပ္ ႏိုင္ၿပန္ဘူး၊ စူပါဗိုက္ဆာကလည္းက်ေနာ္ကိုတႀကည္ ့ႀကည္ ့နဲ ေပါ ့၊သူစိတ္အေတြးထဲမွာေတာ ့သူခိုင္းတဲ ့ အလုပ္ကတရားပါတယ္လို ့ယံုႀကည္ေနမွာပါ၊ဆရာဝန္က(၃)ေပါင္ထက္ပိုတဲ ့အေလးကိုပဲမလုပ္ ခိုင္း တာေလ၊ ဒီအလုပ္ကမေလးေပမဲ ့လက္မနားရဘဲ၊အဆက္မၿပတ္ လုပ္ရတဲ ့အလုပ္၊ ဒီအလုပ္ကို Repetitive လို ့ေခၚတယ္၊လက္ကလုပ္ေလနာ ေလၿဖစ္လာတာနဲ ့မန္ေနဂ်ာကို၊ က်ေနာ္လက္အရမ္းကိုက္ လာလို ့သြားၿပန္ေၿပာတယ၊္ မန္ေနဂ်ာကဆရာဝန္သြားၿပန္ထပ္ၿပ ပါ၊ေနာက္ေနအလုပ္ မလာနဲ ့ေတာ ့လို ့ေၿပာတယ္။
အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ၊အေတြးမ်ားေယာက္ယွက္ခပ္ေနတယ္၊စိုးရိမ္စိတ္တခုကရပ္တည္ေရး၊အခုလိုၿဖစ္ေတာ ့ေနာင္ေရးဘယ္လိုလဲ၊အိမ္ ေရာက္ေတာ ့မိန္းမကိုေၿပာၿပလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္မိန္းမက၊အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ ့ရင္အိမ္လခဘယ္လို ့ေပးရမလဲလို့ေမးလာတယ္၊ ရုတ္ တရက္သူ ့အေမးကိုမေၿဖႏိုင္ခဲ ့ဘူး၊ေနာက္တေန ့မွာ Human Resources Manager ကဖုန္းဆက္တယ္၊သူနဲ ့လာေတြပါ တဲ ့၊ အဲဒီေန ့ကစၿပီးအိမ္မွာနားေန၊ေဆးစား၊ေလ ့က်င္ ့ခန္းလုပ္ေနတာ ပါ၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္းက၊လက္ေမာင္းအဆစ္ ကနာလာတာကိုေတာ ့သတိထား မိတယ္၊ဘယ္ လက္္နဲ ့ညာလက္ကအလုပ္လုပ္္ၿခင္းအတူတူဘယ္လက္ကဘာမွမၿဖစ္ဘူး၊ က်ေနာ္ကညာ သန္ ၊ ခုဆို ဒီညာဖက္လက္္က တခုခုကိုကိုင္လိုက္ရင္၊မၿမဲေတာ ့၊အေပါ ့ပါးဆံုးအလုပ္၊မ်က္ႏွာ သစ္၊သြားတိုက္၊တာေတာင္္လက္ကနာေနတယ္၊ခုေတာ ့ညာလက္နဲ ့မကိုင္ ႏိုင္တဲ ့ပစၥည္းကို ဘယ္လက္နဲ ့ကိုင္တယ္၊ ပကတိအတိုင္းဒီလက္ၿပန္ေကာင္းႏိုင္ပါ ့အံုးမလားေတြးေနမိတယ္၊က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္း တ ေယာက္ေၿပာတယ္။
ဒီလိုေရာဂါ မ်ိဳးၿဖစ္တဲ ့လူေတြအမ်ားႀကီး ၊ဒီေရာဂါ မ်ိဳးကအဆစ္နဲ ့ပတ္သက္တဲ ့ေရာဂါ၊ဘယ္ ေတာ ့မွ မေပ်ာက္ဘူးတဲ ့၊ေဆးေသာက္ခိ်န္ ခဏေတာ ့သက္သာသလိုထင္ရေပမဲ ့တကယ္ ေတာ ့ေရာဂါကရိွေနၿမဲပဲတဲ ့၊က်ေနာ္လို ့အေလးအပင္၊မရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲနဲ ့တခ်ိဳ ့လူေတြ မွာလည္းၿဖစ္တယ္၊ သူ ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆိုတံတားဂိတ္တခုမွာ၊ကားခေကာက္တယ္၊လက္ တဖက္နဲ ့ပိုက္ဆံေပး/ယူူလုပ္ရတယ္၊ ႀကာလာေတာ ့၊အဲဒီလူလက္ေမာင္းၿပဳတ္သြားၿပီးေဆးနားလိုက္ရတယ္တဲ ့၊ က်ေနာ္ေတာင္အံ ့ႀသသြားတယ္။
က်ေနာ္လုပ္ခဲ ့တဲ ့အလုပ္ေတြက၊ပထမပီဇာမုန္ ့လုပ္ငန္း၊ ဒုတိယ ပလပ္စတစ္ခြက္လုပ္ငန္း၊ တတိယ ေခ်ာကလက္မုန္ ့လုပ္ငန္းေတြပါ၊ ပထမအလုပ္ကဖီဇာမုန္ ့လုပ္တဲ ့ဆိုင္၊တနာရီ(၈) ေဒၚလာ၊ က်ေနာ္အိမ္နဲ ့အလုပ္က(၅)မိုင္ေလာက္ေဝးပါတယ္၊ စက္ဘီးတစီးအၿမန္ဝယ္ၿပီး အ လုပ္ဆင္းပါတယ္၊အလုပ္ၿပန္ခိ်န္ကည(၁၀)နာရီ၊ဒုတိယအလုပ္ကပလပ္စတစ္ခြက္လုပ္တဲ ့စက္ ရံုပါ၊အလုပ္ခိ်န္ကညဖက္၊မနက္မွအ လုပ္ ၿပန္ရတယ္၊တတိယအလုပ္(ယခု)ကေခ်ာ္ကလက္မုန္ ့ ထုတ္လုပ္တဲ ့စက္ရံုပါ၊ အေမရိကန္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကစေရာက္ခဲ့တယ္၊အလုပ္ နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ကံမေကာင္းဘူးလို ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေၿပာၿပတယ္၊ သူကိုအလုပ္ရကံေကာင္း တယ္လို ့က်ေနာ္ၿမင္တယ္္၊ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၿပီးလုပ္ရတာ၊သူကဘယ္ကံေကာင္းမလဲ သူငယ္ခ်င္းရာ၊ငါမွာတေနကုန္ထိုင္ရလို ့ခါးေတြနာ၊မ်က္စိေတြကိုက္တာ တဲ ့၊ ခုသူလည္းမ်က္မွန္ပါဝါေတြတိုးေနရပါၿပီး၊အလုပ္ကကြန္ၿပဴတာနဲ ့လုပ္ရတာကိုး၊အိမ္ကကြန္ၿပဴတာကိုမႀကည္ ့ ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္း တယ္လို ့သူေၿပာတယ္၊မ်က္စိကိုက္တဲ ့ေရာဂါတဲ ့သူေဆးစားေနရ တယ္္။က်ေနာ္ကိုေဆးကုသေနကာလမွာ၊ တလကို(၁၀၀၀ Insurance Co, ကၿပန္ေပးပါ တယ္၊(၄)လႀကာၿပီးတဲ ့အထိေဆးစားေပမဲ ့လည္းလက္ကအရင္လိုပဲ၊ မသက္သာခဲ ့ဘူး၊အဲဒီေတာ ့ဆရာဝန္ကေဆးထိုး မယ္၊ မေပ်ာက္ရင္ခြဲစိပ္မယ္လို ့ေၿပာတယ္၊က်ေနာ္လည္း ေဆးထိုးဖို ့ကိုလိုက္ၿပီးေလ ့လာၿပန္တယ္၊ ေဆးထိုးခံခဲ ့ဘူးတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကအႀကံေပးတယ္၊ သူတို ့တံုးကလည္းေဆးထိုးခဲ ့ေပမဲ ့တႏွစ္ေလာက္သက္သာခဲ ့ၿပီးေနာက္မွာဒဏ္ရာကၿပန္ေပၚလာတယ္၊ေဆးထိုးလို ့ မေပ်ာက္ဘူး၊ ဆရာဝန္ထိုးမဲ ့ေဆးဟာအကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးထိုးမွာ၊ဒီ ေဆးဟာအနာကိုေခတၱသက္သာေစတယ္၊လံုးဝေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ဆိုးက်ိဳးကရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြကိုခမ္းေခ်ာက္ေစတာပဲ၊အႀကိမ္မ်ားမ်ားဆက္ထိုးေနရင္အရိုးေတြကရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြခမ္းေခ်ာက္ ၿပီး၊အရိုးေတြက်ြတ္ဆတ္ေစတယ္၊တခုခုနဲ ့အဲဒီေနရာကိုထပ္ၿပီးထိခိုက္ခဲ ့ရင္အ ရိုးက်ိဳးပ်က္ၿပီး၊သံုးမရတဲ ့လက္အေၿခအေနကိုေရာက္သြား မယ္၊ ဆိုေတာ ့က်ေနာ္ကိုေဆးမထိုး ဖို ့အႀကံေပးပါတယ္၊က်ေနာ္ေဆးထိုးခံလိုက္ရင္က်ေနာ္လက္က ေနာက္ဆံုးအဲဒီလိုၿဖစ္မွာကိုစိုးရိမ္မိ တယ္၊ ဆရာဝန္ကိုေမးႀကည္ ့ေတာ ့၊ေဆးထိုးကုသမႈက အနာကိုလံုးဝေပ်ာက္သြားရမယ္လို ့သူဂတိမေပးဘူး၊ေဆးထိုးလို ့မွမေပ်ာက္ရင္ ခြဲစိပ္ရပါမယ္။ေဆးထိုးလို ့လက္ကပိုဆိုးသြားကိုစိုးရိမ္မိတယ္၊တသက္လံုးအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ ့ရင္အခက္၊ဒါေႀကာင္ ့လည္းေဆးထိုးဖို ့
ကိုၿငင္းလိုက္ပါတယ္၊ေဆးထိုးဖို ့့ၿငင္းလိုက္တဲ ့ေန ့ကစၿပီးInsurance Co, ကေထာက္ပံ ့ေႀကးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္၊ေဆးမထိုးတာကိုလူနာ တေယာက္ကၿငင္းပိုင္္ခြင္ ့ရိွတယ္၊Insurance Co,ရဲ ့ေပၚလစီမွာက်ေတာ ့၊ ေပၚလစီအတိုင္းလိုက္နာမႈမရိွတဲ ့အတြက္၊ ေထာက္ ပံ ့ေႀကး မေပးေတာ ့ဘူး။
ေဆးထိုးဖို ့ၿငင္းဆိုတဲ ့လူနာတေယာက္အဖို ့အၿခားေရႊးခ်ယ္ခြင္ ့ဘာမွမရိွု၊ဆိုတဲ ့Insurance Co, ရဲ ့ေပၚလစီကိုေတာ ့မတရားဘူးလို ့ထင္ တယ္၊သူတို ့ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ကို သေဘာမတူရင္၊ဆက္လုပ္ႏိုင္တဲ ့လူနာရဲ ့အခြင္ ့အေရးေတြကိုလမ္းေႀကာင္းေပးလာတယ္၊(၄)လႀကာတဲ ့ အထိ Insurance Co, က၊ေဆးကုသခိုင္းတဲ ့ေဆးခန္းမွာကုသခံခဲ ့တယ္၊က်ေနာ္အထင္ေတာ ့၊က်ေနာ္ကိစၥကို ၿမန္ၿမန္ၿဖတ္ခ်င္ပံုရတယ္၊ ဆရာဝန္က Insurance Co,ကဌားထားတာဆိုေတာ ့၊ Insurance Co,ရဲ ့အလိုက်လုပ္ေပးေနပံုရတယ္၊လူနာအေၿခအေနကိုထည္ ့မစဥ္း စားေပးေတာ ့ဘူး
အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ၊အေတြးမ်ားေယာက္ယွက္ခပ္ေနတယ္၊စိုးရိမ္စိတ္တခုကရပ္တည္ေရး၊အခုလိုၿဖစ္ေတာ ့ေနာင္ေရးဘယ္လိုလဲ၊အိမ္ ေရာက္ေတာ ့မိန္းမကိုေၿပာၿပလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္မိန္းမက၊အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ ့ရင္အိမ္လခဘယ္လို ့ေပးရမလဲလို့ေမးလာတယ္၊ ရုတ္ တရက္သူ ့အေမးကိုမေၿဖႏိုင္ခဲ ့ဘူး၊ေနာက္တေန ့မွာ Human Resources Manager ကဖုန္းဆက္တယ္၊သူနဲ ့လာေတြပါ တဲ ့၊ အဲဒီေန ့ကစၿပီးအိမ္မွာနားေန၊ေဆးစား၊ေလ ့က်င္ ့ခန္းလုပ္ေနတာ ပါ၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္းက၊လက္ေမာင္းအဆစ္ ကနာလာတာကိုေတာ ့သတိထား မိတယ္၊ဘယ္ လက္္နဲ ့ညာလက္ကအလုပ္လုပ္္ၿခင္းအတူတူဘယ္လက္ကဘာမွမၿဖစ္ဘူး၊ က်ေနာ္ကညာ သန္ ၊ ခုဆို ဒီညာဖက္လက္္က တခုခုကိုကိုင္လိုက္ရင္၊မၿမဲေတာ ့၊အေပါ ့ပါးဆံုးအလုပ္၊မ်က္ႏွာ သစ္၊သြားတိုက္၊တာေတာင္္လက္ကနာေနတယ္၊ခုေတာ ့ညာလက္နဲ ့မကိုင္ ႏိုင္တဲ ့ပစၥည္းကို ဘယ္လက္နဲ ့ကိုင္တယ္၊ ပကတိအတိုင္းဒီလက္ၿပန္ေကာင္းႏိုင္ပါ ့အံုးမလားေတြးေနမိတယ္၊က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္း တ ေယာက္ေၿပာတယ္။
ဒီလိုေရာဂါ မ်ိဳးၿဖစ္တဲ ့လူေတြအမ်ားႀကီး ၊ဒီေရာဂါ မ်ိဳးကအဆစ္နဲ ့ပတ္သက္တဲ ့ေရာဂါ၊ဘယ္ ေတာ ့မွ မေပ်ာက္ဘူးတဲ ့၊ေဆးေသာက္ခိ်န္ ခဏေတာ ့သက္သာသလိုထင္ရေပမဲ ့တကယ္ ေတာ ့ေရာဂါကရိွေနၿမဲပဲတဲ ့၊က်ေနာ္လို ့အေလးအပင္၊မရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲနဲ ့တခ်ိဳ ့လူေတြ မွာလည္းၿဖစ္တယ္၊ သူ ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆိုတံတားဂိတ္တခုမွာ၊ကားခေကာက္တယ္၊လက္ တဖက္နဲ ့ပိုက္ဆံေပး/ယူူလုပ္ရတယ္၊ ႀကာလာေတာ ့၊အဲဒီလူလက္ေမာင္းၿပဳတ္သြားၿပီးေဆးနားလိုက္ရတယ္တဲ ့၊ က်ေနာ္ေတာင္အံ ့ႀသသြားတယ္။
က်ေနာ္လုပ္ခဲ ့တဲ ့အလုပ္ေတြက၊ပထမပီဇာမုန္ ့လုပ္ငန္း၊ ဒုတိယ ပလပ္စတစ္ခြက္လုပ္ငန္း၊ တတိယ ေခ်ာကလက္မုန္ ့လုပ္ငန္းေတြပါ၊ ပထမအလုပ္ကဖီဇာမုန္ ့လုပ္တဲ ့ဆိုင္၊တနာရီ(၈) ေဒၚလာ၊ က်ေနာ္အိမ္နဲ ့အလုပ္က(၅)မိုင္ေလာက္ေဝးပါတယ္၊ စက္ဘီးတစီးအၿမန္ဝယ္ၿပီး အ လုပ္ဆင္းပါတယ္၊အလုပ္ၿပန္ခိ်န္ကည(၁၀)နာရီ၊ဒုတိယအလုပ္ကပလပ္စတစ္ခြက္လုပ္တဲ ့စက္ ရံုပါ၊အလုပ္ခိ်န္ကညဖက္၊မနက္မွအ လုပ္ ၿပန္ရတယ္၊တတိယအလုပ္(ယခု)ကေခ်ာ္ကလက္မုန္ ့ ထုတ္လုပ္တဲ ့စက္ရံုပါ၊ အေမရိကန္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကစေရာက္ခဲ့တယ္၊အလုပ္ နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ကံမေကာင္းဘူးလို ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေၿပာၿပတယ္၊ သူကိုအလုပ္ရကံေကာင္း တယ္လို ့က်ေနာ္ၿမင္တယ္္၊ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၿပီးလုပ္ရတာ၊သူကဘယ္ကံေကာင္းမလဲ သူငယ္ခ်င္းရာ၊ငါမွာတေနကုန္ထိုင္ရလို ့ခါးေတြနာ၊မ်က္စိေတြကိုက္တာ တဲ ့၊ ခုသူလည္းမ်က္မွန္ပါဝါေတြတိုးေနရပါၿပီး၊အလုပ္ကကြန္ၿပဴတာနဲ ့လုပ္ရတာကိုး၊အိမ္ကကြန္ၿပဴတာကိုမႀကည္ ့ ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္း တယ္လို ့သူေၿပာတယ္၊မ်က္စိကိုက္တဲ ့ေရာဂါတဲ ့သူေဆးစားေနရ တယ္္။က်ေနာ္ကိုေဆးကုသေနကာလမွာ၊ တလကို(၁၀၀၀ Insurance Co, ကၿပန္ေပးပါ တယ္၊(၄)လႀကာၿပီးတဲ ့အထိေဆးစားေပမဲ ့လည္းလက္ကအရင္လိုပဲ၊ မသက္သာခဲ ့ဘူး၊အဲဒီေတာ ့ဆရာဝန္ကေဆးထိုး မယ္၊ မေပ်ာက္ရင္ခြဲစိပ္မယ္လို ့ေၿပာတယ္၊က်ေနာ္လည္း ေဆးထိုးဖို ့ကိုလိုက္ၿပီးေလ ့လာၿပန္တယ္၊ ေဆးထိုးခံခဲ ့ဘူးတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကအႀကံေပးတယ္၊ သူတို ့တံုးကလည္းေဆးထိုးခဲ ့ေပမဲ ့တႏွစ္ေလာက္သက္သာခဲ ့ၿပီးေနာက္မွာဒဏ္ရာကၿပန္ေပၚလာတယ္၊ေဆးထိုးလို ့ မေပ်ာက္ဘူး၊ ဆရာဝန္ထိုးမဲ ့ေဆးဟာအကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးထိုးမွာ၊ဒီ ေဆးဟာအနာကိုေခတၱသက္သာေစတယ္၊လံုးဝေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ဆိုးက်ိဳးကရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြကိုခမ္းေခ်ာက္ေစတာပဲ၊အႀကိမ္မ်ားမ်ားဆက္ထိုးေနရင္အရိုးေတြကရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြခမ္းေခ်ာက္ ၿပီး၊အရိုးေတြက်ြတ္ဆတ္ေစတယ္၊တခုခုနဲ ့အဲဒီေနရာကိုထပ္ၿပီးထိခိုက္ခဲ ့ရင္အ ရိုးက်ိဳးပ်က္ၿပီး၊သံုးမရတဲ ့လက္အေၿခအေနကိုေရာက္သြား မယ္၊ ဆိုေတာ ့က်ေနာ္ကိုေဆးမထိုး ဖို ့အႀကံေပးပါတယ္၊က်ေနာ္ေဆးထိုးခံလိုက္ရင္က်ေနာ္လက္က ေနာက္ဆံုးအဲဒီလိုၿဖစ္မွာကိုစိုးရိမ္မိ တယ္၊ ဆရာဝန္ကိုေမးႀကည္ ့ေတာ ့၊ေဆးထိုးကုသမႈက အနာကိုလံုးဝေပ်ာက္သြားရမယ္လို ့သူဂတိမေပးဘူး၊ေဆးထိုးလို ့မွမေပ်ာက္ရင္ ခြဲစိပ္ရပါမယ္။ေဆးထိုးလို ့လက္ကပိုဆိုးသြားကိုစိုးရိမ္မိတယ္၊တသက္လံုးအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ ့ရင္အခက္၊ဒါေႀကာင္ ့လည္းေဆးထိုးဖို ့
ကိုၿငင္းလိုက္ပါတယ္၊ေဆးထိုးဖို ့့ၿငင္းလိုက္တဲ ့ေန ့ကစၿပီးInsurance Co, ကေထာက္ပံ ့ေႀကးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္၊ေဆးမထိုးတာကိုလူနာ တေယာက္ကၿငင္းပိုင္္ခြင္ ့ရိွတယ္၊Insurance Co,ရဲ ့ေပၚလစီမွာက်ေတာ ့၊ ေပၚလစီအတိုင္းလိုက္နာမႈမရိွတဲ ့အတြက္၊ ေထာက္ ပံ ့ေႀကး မေပးေတာ ့ဘူး။
ေဆးထိုးဖို ့ၿငင္းဆိုတဲ ့လူနာတေယာက္အဖို ့အၿခားေရႊးခ်ယ္ခြင္ ့ဘာမွမရိွု၊ဆိုတဲ ့Insurance Co, ရဲ ့ေပၚလစီကိုေတာ ့မတရားဘူးလို ့ထင္ တယ္၊သူတို ့ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ကို သေဘာမတူရင္၊ဆက္လုပ္ႏိုင္တဲ ့လူနာရဲ ့အခြင္ ့အေရးေတြကိုလမ္းေႀကာင္းေပးလာတယ္၊(၄)လႀကာတဲ ့ အထိ Insurance Co, က၊ေဆးကုသခိုင္းတဲ ့ေဆးခန္းမွာကုသခံခဲ ့တယ္၊က်ေနာ္အထင္ေတာ ့၊က်ေနာ္ကိစၥကို ၿမန္ၿမန္ၿဖတ္ခ်င္ပံုရတယ္၊ ဆရာဝန္က Insurance Co,ကဌားထားတာဆိုေတာ ့၊ Insurance Co,ရဲ ့အလိုက်လုပ္ေပးေနပံုရတယ္၊လူနာအေၿခအေနကိုထည္ ့မစဥ္း စားေပးေတာ ့ဘူး
Wednesday, January 25, 2012
Sunday, January 22, 2012
Monday, January 16, 2012
Sunday, December 25, 2011
ကရင္အမိ်ဳးသားႏွစ္သစ္ကူးေန ့.. by Kyaing Tun
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားႏွစ္သစ္ကူးေန ့သည္အၿခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ား၊အမ်ိဳးသားမ်ား၏ႏွစ္သစ္ကူးေန ့လို ပင္ၿဖစ္ေပသည္၊ေကာင္းၿမတ္ေသာႏွစ္၏ပထမေန ့ၿဖစ္သည္၊ကရင္အမ်ိဳးသားႏွစ္သစ္ကူးေန ့ကို ၿမန္မာသကၠ ရာဇ္ၿပာသိုလဆန္း(၁)ရက္၊ကရင္သကၠရာဇ္ "သေလးလ" ေရာက္တိုင္းႏွစ္စဥ္ႏွစ္သစ္ကူးေန ့ ကိုက်င္းပႀက သည္၊ ႏွစ္သစ္တြင္ကရင္အမ်ိဳးသားတို ့သည္အိမ္မ်ားကိုအသစ္တည္ေဆာက္ႀကသည္၊ပစၥည္းအသစ္မ်ားဝယ္ ႀကသည္၊ေတာင္ယာအသစ္မ်ားသို ့ေၿပာင္းေရႊ ့လုပ္ကိုင္ရန္သတ္မွတ္ႀကသည္၊ထိုေန ့တြင္ယံုႀကည္ကိုးကြယ္ မႈ ့အလိုက္္ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားကိုၿပဳလုပ္ႀကသည္၊ကရင္လူမိ်ဳးတို ့သည္ လယ္ယာလုပ္ငန္းမ်ားၿပီးစီးႀက ေသာအခါေကာက္ဦးသီးႏွံမ်ားစားေသာက္ၿပီးလ်ွင္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားက်င္းပႀကၿခင္းၿဖင္ ့ ႏွစ္သစ္ကူးမဂၤလာ ကို က်င္းပႀကၿခင္းၿဖစ္သည္၊သို ့ၿဖစ္၍ ကရင္အမိ်ဳးသားတို ့၏သမိုင္းတြင္ဤေန ့မ်ား သည္လည္းအႀကီးက်ယ္ဆံုး ေသာေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေန ့မ်ားၿဖစ္လာေပသည္။
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးၿဖစ္ေပၚလာပံု။ ။၁၈၈၁ခုႏွစ္တြင္ေဒါက္တာတီသံၿပာကဦးေဆာင္၍ကရင္တမ်ိဳးသားလံုး ကိုကိုယ္စားၿပဳေသာ"ေဒါကလု"ေခၚကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးကိုဖြဲ ့စည္းႏိုင္ခဲ ့သည္၊ ၁၉၃၆ခုႏွစ္၊ေဒါက္ တာဘေမာ္အစိုးရလက္ထက္တြင္''ေဒါကလု"ေခၚကရင္အမ်ိဳးသားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္၏ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္အရကရင္အမတ္
Tuesday, July 5, 2011
မလြယ္ေတာ ့ဘူး....အင္တာဗ်ဴး.. by Kyaing Tun on Sunday, June 26, 2011 at 10:52am
အလုပ္ရဖို ့မလြယ္ေတာ ့ဘူး..လူတိုင္းလိုလိုေၿပာႀကတယ္၊အလုပ္လက္ရိွအေရအတြက္နဲ ့အလုပ္လက္မဲ ့အေရအတြက္ကိုႏိွဳင္းစာႀကည္ ့ရင္
အလုပ္လက္မဲ ့အေရအတြက္ကပိုမ်ားလာတယ္၊အလုပ္ရံု၊စက္ရံုေတြ..တခ်ိဳ ့ပိတ္လိုက္ႀကလို ့့အလုပ္လက္မဲ ့ေတြေပါမ်ားလာတာပါ၊ဒီႏွစ္ေတြ
ထဲမွာ..စီပြါးေရးက်ဆင္းလာတာေႀကာင္ ့..အလုပ္ရံု..စက္ရံု..ေတြမွာ အလုပ္သမားေလ်ာ ့တာေတြ..အသစ္ၿပန္ေခၚတာေတြ..စစ္တုရင္
ကစားသလိုလုပ္လာတယ္..အကဲခတ္မိတာက..အရင္ကအလုပ္အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ..အဂၤလိပ္စာနည္းနည္းပါးပါးတတ္ရင္အလုပ္ရတယ္၊
ခုခ်ိန္မွာေတာ ့ေၿပာင္းလဲသြားတာသိရတယ္၊က်ေနာ္လက္ရိွအလုပ္ကေန .ေနာက္အလုပ္တခုကိုထပ္ရွာေတာ ့..ႀကံဳေတြ ့ရတဲ ့အင္တာဗ်ဴးက
ခက္ခက္ပါပဲ..၊ အဂၤလိပ္လည္းေကာင္းေကာင္းေၿပာႏိုင္သူ..ေရးႏိုင္..ဖတ္ႏိုင္သူ..ၿဖစ္ပါမွအလုပ္ရေတာ ့မဲ ့အေၿခအေနေရာက္ေနပါၿပီး..။
က်ေနာ္..ၿမန္မာၿပည္မွာ..ဒုတိယႏွစ္၊ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ၊အဂၤလိပ္စာနဲ ့ပတ္သက္လို ့သိပ္အညံ ့စားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး..အင္
တာဗ်ဴးမေအာင္ခဲ ့ဘူး..ဆိုပါေတာ ့၊အလုပ္ရွာေဖြေပးေနတဲ ့ေအဂ်င္စီေတြကေၿပာင္းလဲလိုက္တဲ ့စည္းကမ္း..တခုလို ့ထင္ပါတယ္၊ အလုပ္သမား
တိုင္း အရည္အေသြးၿပည္ ့မွီဖို ့အတြက္ရယ္၊က်န္တဲ ့အၿခားစည္းကမ္းေတြ..အတြက္ေႀကာင္ ့ၿဖစ္မယ္၊အဓိကေၿပာၿပခ်င္တာက..ဒီလိုအေၿခအေန
မ်ိဳးဆိုရင္..အဂၤစာမတတ္တဲ ့သူေတြ..အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုေၿပာင္းေရႊ ့အေၿခခ်လာမဲ ့ဒုကၡသည္စခန္းကသူေတြ..အဂၤလိပ္စာသင္ႀကားႀကဖို ့
လိုအပ္ေနၿပီးလိုေၿပာၿပခ်င္တယ္၊
အလုပ္လက္မဲ ့အေရအတြက္ကပိုမ်ားလာတယ္၊အလုပ္ရံု၊စက္ရံုေတြ..တခ်ိဳ ့ပိတ္လိုက္ႀကလို ့့အလုပ္လက္မဲ ့ေတြေပါမ်ားလာတာပါ၊ဒီႏွစ္ေတြ
ထဲမွာ..စီပြါးေရးက်ဆင္းလာတာေႀကာင္ ့..အလုပ္ရံု..စက္ရံု..ေတြမွာ အလုပ္သမားေလ်ာ ့တာေတြ..အသစ္ၿပန္ေခၚတာေတြ..စစ္တုရင္
ကစားသလိုလုပ္လာတယ္..အကဲခတ္မိတာက..အရင္ကအလုပ္အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ..အဂၤလိပ္စာနည္းနည္းပါးပါးတတ္ရင္အလုပ္ရတယ္၊
ခုခ်ိန္မွာေတာ ့ေၿပာင္းလဲသြားတာသိရတယ္၊က်ေနာ္လက္ရိွအလုပ္ကေန .ေနာက္အလုပ္တခုကိုထပ္ရွာေတာ ့..ႀကံဳေတြ ့ရတဲ ့အင္တာဗ်ဴးက
ခက္ခက္ပါပဲ..၊ အဂၤလိပ္လည္းေကာင္းေကာင္းေၿပာႏိုင္သူ..ေရးႏိုင္..ဖတ္ႏိုင္သူ..ၿဖစ္ပါမွအလုပ္ရေတာ ့မဲ ့အေၿခအေနေရာက္ေနပါၿပီး..။
က်ေနာ္..ၿမန္မာၿပည္မွာ..ဒုတိယႏွစ္၊ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ၊အဂၤလိပ္စာနဲ ့ပတ္သက္လို ့သိပ္အညံ ့စားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး..အင္
တာဗ်ဴးမေအာင္ခဲ ့ဘူး..ဆိုပါေတာ ့၊အလုပ္ရွာေဖြေပးေနတဲ ့ေအဂ်င္စီေတြကေၿပာင္းလဲလိုက္တဲ ့စည္းကမ္း..တခုလို ့ထင္ပါတယ္၊ အလုပ္သမား
တိုင္း အရည္အေသြးၿပည္ ့မွီဖို ့အတြက္ရယ္၊က်န္တဲ ့အၿခားစည္းကမ္းေတြ..အတြက္ေႀကာင္ ့ၿဖစ္မယ္၊အဓိကေၿပာၿပခ်င္တာက..ဒီလိုအေၿခအေန
မ်ိဳးဆိုရင္..အဂၤစာမတတ္တဲ ့သူေတြ..အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုေၿပာင္းေရႊ ့အေၿခခ်လာမဲ ့ဒုကၡသည္စခန္းကသူေတြ..အဂၤလိပ္စာသင္ႀကားႀကဖို ့
လိုအပ္ေနၿပီးလိုေၿပာၿပခ်င္တယ္၊
Friday, May 6, 2011
၈၈၈၈ ေက်ာင္းသား ေပးဆပ္မႈ တစိတ္တပိုင္း (၁၁) by Kyaing Tun on Sunday, April 17, 2011 at 9:14pm
ေမာ္လၿမိုင္ေထာင္မွာ(၁၆)ႏွစ္အၿပစ္ဒါဏ္က်ခံခဲ ့ရတယ္၊ နဝတအစိုးရက ေသဒါဏ္အၿပစ္ေပးခဲ ့မဲ ့မေသခဲ ့ဘူး၊လူေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာထဲမွာတ ခိ်ဳ ့ က်ေတာ ့ေထာင္ထဲမွာေသႀကရတယ္၊တခိ်ဳ ့ေတာ ့ရဲဘက္စခန္းေတြမွာေသႀကရတယ္၊ေသသြားတဲ ့လူေတြလည္း တေန ့က်ရင္အိမ္ကိုၿပန္ ေရာက္မွာဆိုတဲ ့ေမ်ာ္လင္ ့ခ်က္ေတြရိွႀကပါတယ္၊ သူတို ့ေတြကို ကံမေကာင္းလိုေသႀကရတာလို ့ဆိုရင္ ေထာင္ကလြတ္လို ့အိမ္ၿပန္ေရာက္တဲ ့သူကိုက်ေတာ ့ကံေကာင္းတယ္လို ့ေၿပာရမလိုပဲ၊ ဒီကေန ့ေထာင္ကလြတ္မယ္ဆိုေတာ ့မနက္အေစာႀကီးကတည္းက ေထာင္ဗူးဝထဲကိုေရာက္ ေနခဲ ့တယ္၊မနက္(၇း၀၀)ေလာက္ကတည္းကေစာင္ ့ေနတာေန ့ခင္း(၂း၀၀)ထိပဲ၊ ဘာေႀကာင္ ့ဒီအခိ်န္ထိေစာင္ ့ရတာလဲ၊ေထာက္လွမ္းေရး က မလာ ေသးလို ့တဲ ့၊ က်ဳပ္က အၿပစ္ဒါဏ္က်ခံခဲ ့ၿပီးၿပီးပဲ၊က်ဳပ္ကိုသာမန္လူတေယာက္လိုၿပန္လြတ္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္၊ဘာေႀကာင္ ့ေထာက္လွမ္း ေရးကို ေစာင္ ့ေနရလဲ၊ ေထာင္ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကေၿပာတာတခုေတာ ့သတိရမိတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ ့က်တဲ ့သူတို္င္းလြတ္တဲ ့အခါက်ရင္ ေထာက္လွမ္းေရးလက္ထဲအပ္တယ္တဲ ့၊တခိ်ဳ ့ကေနာက္အမႈရိွရင္ခ်က္ခ်င္းၿပန္ဖမ္းတယ္ဆိုပဲ၊ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး(၄၅)ရက္အတြင္းေၿခ ခ်ဳပ္ခံရ တယ္၊ အဲဒီစည္းကမ္းေတြကိုေဖါက္ပ်က္ရင္ေထာင္ၿပန္က်တယ္၊ လို ့အမိ်ဳးမိ်ဳးႀကားထားတာရိွေတာ ့ရင္တထိပ္ထိပ္နဲ ့ေပါ ့၊ေထာက္လွမ္းေရးက ေရာက္လာပါၿပီး၊အၿပင္ေလာကကိုၿမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ၊ မ်က္လံုးေတြကိ်မ္းစပ္သလိုၿဖစ္ေနတယ္၊ ေထာက္လွမ္းေရးကလာေခၚတဲ ့ကားနဲ ့ လိုက္ပါသြားခဲ ့တယ္၊ဘယ္ေနရာလဲဆိုတာေတာ ့မသိဘူး၊ (၃၀)မိနစ္ ေလာက္ႀကာေတာ ့ေထာက္လွမ္းေရးရံုးကိုေရာက္သြားတယ္၊ ရံုးထဲကို ေခၚ သြားၿပီးလၻက္ရည္တိုက္ပါတယ္၊ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ႀကီးတေယာက္ပါ၊နာမည္ေတာ ့မမွတ္မိေတာ ့ဘူး၊က်ဳပ္ကို ဘာလုပ္ဖို ့စိတ္ကူးထား
ပါသလ၊ဲလို ့ေမးပါတယ္၊က်ဳပ္ကေတာ ့အလုပ္တခုေတာ ့ရွာလုပ္ရမယ္လို ့ၿပန္ေၿပာတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္ဖို ့စိတ္ကူးေသးလားလို ့ေမးတဲ ့အ
ခါက်ေတာ ့ခုလိုေၿဖလိုက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကနိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္ဘူး၊ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ၊ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ ့အေရးအ
ခင္းမွာပါဝင္ခဲ ့လွဳပ္ရွားခဲ ့တာပါ၊ဒီထက္ပိုၿပီးဘာမွနားမလည္ပါဘူး၊ လို ့ၿပန္ေၿပာခဲ ့ပါတယ္၊ အဲဒီလိုေၿပာၿပီးဆိုၿပီးေတာ ့က်ဳပ္ကိုၿပန္ခြင္ ့ေပးလိုက္
တယ္၊ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာေတာ ့တစံုတဦးေတာ ့ေနာက္ကလိုက္ေနၿပီးလို ့ထင္လိုက္ပါတယ္၊ေမာ္လၿမိုင္ၿမို ့ကအရမ္းကိုေၿပာင္းလဲသြားတယ္၊ဘတ္
စ္ကား ဂိတ္ကိုသြားရာလမ္းတေလ်ာက္မွာလူေတြအမ်ားႀကီးေတြ ့ရတယ္၊ေထာင္ထဲအႀကာႀကီးေနလာရေတာ ့လမ္းေလ်ွာက္ရတာအဆင္မေၿပ
ဘူး၊မႀကာခဏခလုတ္တိုက္မိတယ္၊ရဲေတြ၊စစ္သားေတြကိုေတြ ့ရတဲ ့အခါ ငါဆီကိုမ်ားလာေနတာလား၊စိတ္ကအေတြးလြန္ေနတယ္၊ေမာ္လၿမိုင္
ကေနဘားအံၿမို ့ကိုၿပန္လာတဲ ့လမ္းတေလ်ွက္မွာလည္းအိပ္ကိုအၿမန္ၿပန္ေရာက္ခ်င္တဲ ့စိတ္ကေလာေနတယ္၊ညမိုးခ်ဳပ္(၇း၀၀)ေလာက္ဘားအံ
ၿမို ့ကိုၿပန္ေရာက္ခဲ ့တယ္၊ အေမသိပ္ႀကိုက္တတ္တဲ ့လၻက္ရည္နဲ ့အီႀကာေကြးမုန္ ့ကိုဝယ္လာခဲ ့တယ္၊ဒီအခိ်န္ဆိုအေမအိပ္ေနေလာက္ၿပီး၊မိုးခ်ဳပ္
ေနေတာ ့အိပ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္းလူသြားလာသိပ္မရိွဘူး၊
Subscribe to:
Posts (Atom)