ကရင္မ်ား ပဌမဆံုးအၾကိမ္ျမန္မာျပည္ထဲသို ့၀င္ေရာက္လာျခင္း

Saw Htoo shared Phlonetherdwae Karenization's photo.

ကရင္မ်ား ပဌမဆံုးအၾကိမ္ျမန္မာျပည္ထဲသို ့၀င္ေရာက္လာျခင္း

ဘီစီ-၁၁၃၄ ႏွင့္ ဘီစီ-၁၁၂၂ ခု ႏွစ္မ်ားအၾကားတြင္ တရုတ္ျပည္တြင္ တရုတ္ဘုရင္ ႃေခ်ာင္ဆင္႗ (Chaw Hsin)အုပ္စိုးလွ်က္ရွိသည္။၄င္းဘုရင္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလအတြင္း ေကာင္းမြန္သည့္စိတ္ထားႏွင့္ စည္းကမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ ၄င္း၏အုပ္စိုးမွဳေအာက္တြင္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအား အၾကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးလွ်က္ရွိသည္။ ၄င္း၏တိုင္းျပည္ပတ္ပတ္လည္တၤင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိေသာတိုင္းသူျပည္သားမ်ားကိုဖိႏွိပ္လွ်က္ရွိရာ အတင္းေမာင္းထုတ္ျခင္း၊ မိမိ၏လူမ်ိဳးတိုင္းျပည္သား အျဖစ္အတင္းအဓမၼျပဳလုပ္လွ်က္ရွိ္ေလသည္။(ပါေမာကၡ ဒဗလ်ဴ အီး-စူေဟးလ္ ေရးသည့္ တရုတ္ျပည္၏ရာဇဝင္ (၁၉၂၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၈ ႏွင့္၉ ကိုရွဳ ပါ)။ဆရာခ်ားလ္(စ္) ကုစလပ္(ဖ္)ေရး-တရုတ္ျပည္ရာဇဝင္အက်ဥ္း အတြဲ ၁- ၁၉၃၄၊ ႏွာ-၁၆၂ - ၁၆၆ကိုလဲရွဳပါ။)
HISTORY OF CHINA-1929 PG,.8-9 BY PROFESSER W.E.SOOTHILL AND ALSO A SKETCH OF CHINA HISTORY-ANCIENT AND MODERN ETCL,VOLUME 1, 1934,PG,.162 - 166 BY REV,.CHARLES GUTZATT.


က်္ ဘုရင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္တြက္ အလြန္ဆိုးရြားလွေသာေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္ပတ္ပတ္လည္တြင္ေနထိုင္ၾကေသာကရင္မ်ားႏွင့္တရုတ္ျပည္တြင္းေနထိုင္ၾကေသာကရင္အခ်ိဳ ့သည္၄င္းဖိႏွိပ္မွဳကိုမခံႏိုင္ၾကေတာ ့ေသာေၾကာင့္ဘီစီ-၁၁၂၈ တြင္ ၄င္းတို ့သည္ တရုတ္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္ႏွင့္အေနာက္ေတာင္ဘက္ အရပ္သို ့ ေရႊ ့ေျပာင္းသြားၾကသည္။ထိုေနာက္၄င္းတို ့သည္တိုင္းျပည္သစ္ တျပည္အတြင္းသို ့ဘီစီ၁၁၂၅တြင္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကေလသည္။၄င္းတို
့၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကသည့္ေနရာမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေလသည္။


ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို ့သည္ တရုတ္ျပည္မွ အုပ္စု(၃)စုခြဲျပီး လမ္း(၃) လမ္းျဖင့္ အုပ္စုတစုကို တစ္လမ္း၊(၃)ႏွစ္အတြင္းထြက္ ခြါလာၾက သည္။ ပဌမအုပ္စုမွာ-မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း ဆင္းလာၾကသည္။ ၄င္းတို ့သည္ ေတာင္ဘက္သို ့တဆင့္ျပီးတဆင့္ ေရႊ ့ေျပာင္းလာၾကရာ ပဌမဦးဆံဳး၄င္းတို ့သည္ယခုေတာကီးဟုေခၚေသာ ေနရာတြင္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကေလသည္။ထိုမွတဆင့္၄င္းတို ့သည္ယခုထိုင္းႏိုင္ငံသို ့၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိုေနာက္ ဆက္လက္ေရႊ ့ေျပာင္းသြားၾကရာ ယခု ကေမၻာဒီယားႏိုင္ငံပင္လယ္ကမ္းစပ္သို ့ေရာက္သြားၾကေလေတာ ့သည္။၄င္းတို ့ေရႊ ့ေျပာင္းေနထိုင္ခဲ့သည့္ေနရာမ်ားမွာ ယခု ေလာ၊ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီယားႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။



ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း ကရင္မ်ားဆင္းသက္လာၾကသည့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း အမ်ားအျပားေျပာင္းေရႊြ ့ဆင္းသက္လာၾကသည္။ကရင္တို ့သည္ ေနာက္တြင္ေျပာင္းေရႊ ့လာၾကေသာရွမ္းမ်ား၏္ဖိအားကိုခံေနၾကရေလသည္။သို ့ေသာ္၄င္းတို ့သည္ပင္လယ္ကမ္းစပ္သို ့ ေရာက္ရွိျပီးျဖစ္သျဖင့္ဆက္သြားရန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ ့ေခ်။ယင္းေၾကာင့္၄င္းတို ့သည္ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာမယ္နမ့္ ျမစ္အတိုင္းျပန္ရ်္ဆန္တက္လာၾကေတာ ့သည္။ယင္းကဲ့သို ့ျမစ္ဖ်ားဘက္သို ့တဆင္ျပီးဆင့္ဆန္တက္လာၾကရာ ေနာက္ဆံုးမယ္ ့ပင္ ျမစ္ရွိရာ ေနရာသို ့ေရာက္လာၾကသည္။ထိုအခါ မယ့္ပင္ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္းဆန္တက္ျပန္ရာ မယ့္ပင္ျမစ္ဖ်ား မေရာက္ခင္ တေနရာတြင္ စခန္းခ် ေနထိုင္ၾကေလသည္။ က်္ ေနရာကား - ယခုခ်င္းမိုင္ဟုေခၚေသာ ျမို ့ပင္ျဖစ္သည္။ ခ်င္းမိုင္းသည္ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အစုစုတို ့ စုစည္းေနထိုင္လာရာေနရာျဖစ္သည္။ထို ့ေၾကာင့္ ခ်င္းမိုင္သည္ တခ်ိန္က ကရင္လူမ်ိဳးတို ့၏ ျမို ့ေတာ္ျဖစ္လာေလသည္။ ကရင္တို ့ ခ်င္းမိုင္တြင္ေနထိုင္စဥ္ ရွမ္းလူမ်ိဳးႏွင့္ မၾကာခဏ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ တခါတရံတြင္ ကရင္မ်ားကတိုက္ပြဲတြင္အႏိုင္ရျပီး တခ့တရံ ရွမ္းက အႏိုင္ရသည္။ သို ့ရာတြင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ကရင္မ်ားအားရွမ္းမ်ားက အႏိုင္ယူတိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ထိုအခါ ကရႈ္တို ့သည္ ခ်င္းမိုင္မွထြက္ေျပးၾကရျပီး ပတ္၀န္းက်င္အႏွံ့အျပား ေနရာမ်ားသို ့ ပ်ံ ့ႏွံ ့ေရာက္ရွိၾကေလေတာ ့သည္။ယင္းေၾကာင့္ယခုအခ်ိန္တြင္ ကရင္မ်ားသည္မယ့္စရင္၊ဖါပြန္၊လူေသာခို၊လယ္မူထိစသည္ေတာင္ေပၚေဒသ လွ်ိဳေျမာင္အရပ္မ်ားတြင္ပ်ံ့ႏွံ ့ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ ့ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။အခ်ိဳ ့တို ့မွာ ယခုေဘာ္နီယိုက်ြန္းဟုေခၚေသာ က်ြန္းအထိပ်ံ ့ႏွံ ့ေရာက္ရွိၾကေလသည္။


ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို ့သည္ ဒုတိယအသုတ္ ယူနန္ျပည္နယ္မွ ထြ့က္ခြာလာၾကျပီးေရႊလီ ျမစ္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း စံုဆင္းလာၾကရာ ယခုအေခၚ ျမန္မာျပည္အတြင္းသို ့၀င္ေရာက္ၾကေလသည္။ေရႊလီျမစ္ေျမျပန့္ေဒသတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္ၾကျပီးျဖစ္သျဖင့္ ကရႈ္လူမ်ိဳးတို ့သည္ ဆက္လက္ျပီး ဃဲ၀ါး ျမစ္အတိုင္းဆင္းသြားၾကေလသည္။၄င္းေနာက္ဃဲ၀ါးျမစ္ ကမ္းေဘးရွိေျမျပန့္ ေဒသတြင္ေနထိုင္ၾကေလသည္။ပဌမဦးဆံုးမိုးကုတ္နယ္အတြင္းေနထိုင္ၾကသည္။ကာလၾကာရွည္စြာ ထိုေနရာတြင္ေနထိုင္ၾကသျဖင့္ ရပ္ရြာမ်ားတိုးမ်ားလာေလသည္။၄င္းတို ့၏သူၾကီး ဖူးဃဲ၀ါး ေနသည့္ ရြာမွာ ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ရွိသည္။က်္ရြာကို ၄င္းတို ့ျမို ့အျဖစ္ တည္ေထာင္ၾကေလသည္။က်္ ျမို ့ကိုလည္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ႃတေကာင္း႗ ဟုယခု အမည္တြင္လာေလသည္။ ယခုထိတိုင္လည္းေခၚၾကပါသည္။ ဃဲ၀ါးျမစ္ကိုမူအခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာေရႊ ့လ်ား ျပီးေနာက္ႃေပႅကႅိဳ႗(ကရင္လို)ဟုေျပာင္းလဲေခၚၾကသည္။တနည္းအားျဖင့္ဧရာ၀တီျမစ္ဟုယခုေခၚေသာျမစ္ျဖစ္လာသည္။ဃဲ၀ါး အား တေကာင္းဟုျပန္ေခၚရေသာအေၾကာင္းရင္မွာ-ဃဲ၀ါးျမို ့အား တေကာင္းျမိဳ ့ ႏွင့္ ဃဲ၀ါး ကႅိဳ (ဃဲ၀ါးျမစ္)အား ပေလးကလို (ဧရာ၀တီျမစ္အျဖစ္ျပန္ေခၚရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ=ကရင္လူမ်ိဳးႏွင့္ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သည္ ၄င္းတို ့ေနထိုင္ရာတိုင္းျပည္ႏွင့္ နယ္ေျမမ်ားတခုႏွင့္တခု ဆက္စပ္လွ်က္ရွိသည္။ယခုကဲ့သို့ေနထိုင္ၾကသည္မွာအခ်ိန္ၾကာျမင့္လွျပီျဖစ္ပါသည္။၄င္းတို ့သည္ကုန္ပစၥည္းအေရာင္းအ၀ယ္မ်ား အျပန္အလွန္မွီခိုလွ်က္ ရွိေနၾကသည္။ကရင္တို ့သည္ ဖားရုပ္ပါစည့္စည္အား အျမတ္တႏိုး ထားသည္ကို ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သိသျဖင့္ ၄င္းတို ့သည္ ဖားသည္မ်ားအား ယူနန္ျပည္နယ္တြင္သြားေရာက္၀ယ္ယူကာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကိုျပန္ လည္ေရာင္းခ်ေလသည္။ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သည္ ဖားစည္ မ်ားကိုကရင္လူမ်ိဳး မ်ားအား ျပန္လည္ေရာင္းခ်ႏိုင္ရန္ အတြက္ ေလွျဖင့္ တင္ေဆာင္ လာၾက သည္။ ဃဲ၀ါးျမို ့ကိုေရာက္လာၾကေသာအခါ ေလွမ်ား အားေလွဆိပ္တြင္ ဆိုက္ကပ္ေစျပီးပါလာသည့္ဖားစည္မ်ားကိုကရင္မ်ားအားေရာင္းခ်ၾကေလ သည္။ ၄င္းတို ့ေလွမ်ားဆိုက္ကပ္သည့္ေလွဆိပ္အား ႃတုေကာ ႗ ဟုေခၚၾကသည္။တု-ဆိုသည့္ရွမ္းလို စကား၏္အဓိပၸာယ္မွာႃဆိပ္ကမ္း႗ ဟုအဓပၸာယ္ရျပီး ႃေကာ႗ ဆိုသည္မွာ ႃဖားသည္႗ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ႃတုေကာ႗ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္မွာဖားစည္ဆိပ္ကမ္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဖားစည္မ်ားေရာင္းခ်ရာေနရာျဖစ္ပါသည္။ထိုနည္းအတူ ဃဲ၀ါးျမို ့ဟုေခၚၾကျခင္းမွာ ကရင္လူမ်ိဳးတို ့သာေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။သို ့ေသာ္ ရွမ္းတို ့က က်္ ျမို ့ကို တုေကာ ဟုေခၚသည္။ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားကရွမ္း လူမ်ိဳး မ်ားေခၚသကဲ့သို ့ လိုက္ေခၚၾကရာ ရွမ္းကဲ့သို ့ပီပီသသမေခၚႏိုင္သျဖင့္ တုေကာ မွ ေနာက္ဆံုး တေကာင္း ဟူရ်္ ယခုထိတိုင္ တြင္က်န္ခဲ့ေလသည္။ သို ့ရာတြင္ ျမစ္ကိုမူ အဘိုးဃဲ၀ါး၏အမည္ျဖင့္မွည့္ေခၚထားေသာေၾကာင့္ ဃဲ၀ါးျမစ္ဟုေခၚတြင္ေလသည္။ျမစ္၏ေအာက္ပိုင္းကိုမူ ျမစ္၏ေအာက္ပိုင္းကိုမူ အဘိုးပေလး ၏အမည္ျဖင့္ မွည့္ေခၚထားျပန္ရာ ပေလျမစ္ဟုတြင္က်န္ ခဲ့ေလသည္။ က်္ အေၾကာင္းမွာမူ အဘိုးဃဲ၀ါးသည္ ကရႈ္လူမ်ိဳးမ်ားအား ပထမပိုင္းတြင္ ျမန္မာျပည္ဟုေခၚေသာ ယခုတိုင္းျပည္ထဲသို့ေရာက္ေအာင္ ကြတ္ကဲ ေခါင္းေဆာင္ျပီးပို ့ေဆာင္လာခဲ့သူျဖစ္သည္။အဘိုးပေလးမွာမူ ကရင္တို ့ျမန္မာျပည္တြင္းသို ့ေရာက္လာျပီးေနာက္မွေအာက္ဖက္သို ့စံုဆင္းရာ ကရင္တို ့ကို ကြပ္ကဲေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ထို့ေၾကာင့္ ကရင္ထံဳးစံအေခၚအရ ယခုဧရာ၀တီျမစ္၏နာမည္မွာ၂မ်ိဳးျဖစ္ေန ျခင္းျဖစ္ သည္။ျမစ္အထက္ပိုင္းအား ဃဲ၀ါးျမစ္ဟုေခၚျပီးျမစ္ေအာက္ပိုင္းကိုမူ ပေလးျမစ္ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မ်ားၾကာေညာင္းလာေသာအခါ ကရင္တို ့သည္အထက္ပိုင္းတြင္ မေနၾကေတာ့ဘဲ ေအာက္ပိုင္းသို ့ အားလံဳးေရႊ ့ေျပာင္းေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။ထို ့ေၾကာင့္ဧရာ၀တီျမစ္အထက္ပိုင္း မူလအမည္ႃဃဲ၀ါးကလို႗ မွာတေျဖေျဖးတိမ္ေကာပေပ်ာက္လာျပီး က်္ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးကို ႃပေလကလို႗ ဟူ ရ်္သာအသိမ်ားလာၾကေလေတာ ့ သည္။ေနာက္ဆံဳးတြင္ က်္ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးကို ပေလကလို ဟူရ်္သာ တြင္က်န္ရစ္ေလေတာ ့သည္။သို့ေသာ္ မြန္၊ဗမာမ်ားက က်္ ျမစ္ကိုကုလားမ်ားေခၚသကဲ့သို ့ အဂၤလိပ္မ်ားနည္းတူ ဧရာ၀တီျမစ္ ဟူရ်္သာ ယေန ့ထက္တိုင္ေခၚၾကေလေတာ ့သည္။ တေကာင္းႏွင့္ဧရာ၀တီျမစ္အေၾကာင္းျပီး၏)

Saw Htoo shared Phlonetherdwae Karenization's photo.

ကရင္မ်ား ပဌမဆံုးအၾကိမ္ျမန္မာျပည္ထဲသို ့၀င္ေရာက္လာျခင္း

ဘီစီ-၁၁၃၄ ႏွင့္ ဘီစီ-၁၁၂၂ ခု ႏွစ္မ်ားအၾကားတြင္ တရုတ္ျပည္တြင္ တရုတ္ဘုရင္ ႃေခ်ာင္ဆင္႗ (Chaw Hsin)အုပ္စိုးလွ်က္ရွိသည္။၄င္းဘုရင္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလအတြင္း ေကာင္းမြန္သည့္စိတ္ထားႏွင့္ စည္းကမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ ၄င္း၏အုပ္စိုးမွဳေအာက္တြင္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအား အၾကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးလွ်က္ရွိသည္။ ၄င္း၏တိုင္းျပည္ပတ္ပတ္လည္တၤင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိေသာတိုင္းသူျပည္သားမ်ားကိုဖိႏွိပ္လွ်က္ရွိရာ အတင္းေမာင္းထုတ္ျခင္း၊ မိမိ၏လူမ်ိဳးတိုင္းျပည္သား အျဖစ္အတင္းအဓမၼျပဳလုပ္လွ်က္ရွိ္ေလသည္။(ပါေမာကၡ ဒဗလ်ဴ အီး-စူေဟးလ္ ေရးသည့္ တရုတ္ျပည္၏ရာဇဝင္ (၁၉၂၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၈ ႏွင့္၉ ကိုရွဳ ပါ)။ဆရာခ်ားလ္(စ္) ကုစလပ္(ဖ္)ေရး-တရုတ္ျပည္ရာဇဝင္အက်ဥ္း အတြဲ ၁- ၁၉၃၄၊ ႏွာ-၁၆၂ - ၁၆၆ကိုလဲရွဳပါ။)
HISTORY OF CHINA-1929 PG,.8-9 BY PROFESSER W.E.SOOTHILL AND ALSO A SKETCH OF CHINA HISTORY-ANCIENT AND MODERN ETCL,VOLUME 1, 1934,PG,.162 - 166 BY REV,.CHARLES GUTZATT.


က်္ ဘုရင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္တြက္ အလြန္ဆိုးရြားလွေသာေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္ပတ္ပတ္လည္တြင္ေနထိုင္ၾကေသာကရင္မ်ားႏွင့္တရုတ္ျပည္တြင္းေနထိုင္ၾကေသာကရင္အခ်ိဳ ့သည္၄င္းဖိႏွိပ္မွဳကိုမခံႏိုင္ၾကေတာ ့ေသာေၾကာင့္ဘီစီ-၁၁၂၈ တြင္ ၄င္းတို ့သည္ တရုတ္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္ႏွင့္အေနာက္ေတာင္ဘက္ အရပ္သို ့ ေရႊ ့ေျပာင္းသြားၾကသည္။ထိုေနာက္၄င္းတို ့သည္တိုင္းျပည္သစ္ တျပည္အတြင္းသို ့ဘီစီ၁၁၂၅တြင္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကေလသည္။၄င္းတို
့၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကသည့္ေနရာမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ေလသည္။



ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို ့သည္ တရုတ္ျပည္မွ အုပ္စု(၃)စုခြဲျပီး လမ္း(၃) လမ္းျဖင့္ အုပ္စုတစုကို တစ္လမ္း၊(၃)ႏွစ္အတြင္းထြက္ ခြါလာၾက သည္။ ပဌမအုပ္စုမွာ-မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း ဆင္းလာၾကသည္။ ၄င္းတို ့သည္ ေတာင္ဘက္သို ့တဆင့္ျပီးတဆင့္ ေရႊ ့ေျပာင္းလာၾကရာ ပဌမဦးဆံဳး၄င္းတို ့သည္ယခုေတာကီးဟုေခၚေသာ ေနရာတြင္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကေလသည္။ထိုမွတဆင့္၄င္းတို ့သည္ယခုထိုင္းႏိုင္ငံသို ့၀င္ေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိုေနာက္ ဆက္လက္ေရႊ ့ေျပာင္းသြားၾကရာ ယခု ကေမၻာဒီယားႏိုင္ငံပင္လယ္ကမ္းစပ္သို ့ေရာက္သြားၾကေလေတာ ့သည္။၄င္းတို ့ေရႊ ့ေျပာင္းေနထိုင္ခဲ့သည့္ေနရာမ်ားမွာ ယခု ေလာ၊ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီယားႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။


ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း ကရင္မ်ားဆင္းသက္လာၾကသည့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း အမ်ားအျပားေျပာင္းေရႊြ ့ဆင္းသက္လာၾကသည္။ကရင္တို ့သည္ ေနာက္တြင္ေျပာင္းေရႊ ့လာၾကေသာရွမ္းမ်ား၏္ဖိအားကိုခံေနၾကရေလသည္။သို ့ေသာ္၄င္းတို ့သည္ပင္လယ္ကမ္းစပ္သို ့ ေရာက္ရွိျပီးျဖစ္သျဖင့္ဆက္သြားရန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ ့ေခ်။ယင္းေၾကာင့္၄င္းတို ့သည္ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာမယ္နမ့္ ျမစ္အတိုင္းျပန္ရ်္ဆန္တက္လာၾကေတာ ့သည္။ယင္းကဲ့သို ့ျမစ္ဖ်ားဘက္သို ့တဆင္ျပီးဆင့္ဆန္တက္လာၾကရာ ေနာက္ဆံုးမယ္ ့ပင္ ျမစ္ရွိရာ ေနရာသို ့ေရာက္လာၾကသည္။ထိုအခါ မယ့္ပင္ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္းဆန္တက္ျပန္ရာ မယ့္ပင္ျမစ္ဖ်ား မေရာက္ခင္ တေနရာတြင္ စခန္းခ် ေနထိုင္ၾကေလသည္။ က်္ ေနရာကား - ယခုခ်င္းမိုင္ဟုေခၚေသာ ျမို ့ပင္ျဖစ္သည္။ ခ်င္းမိုင္းသည္ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အစုစုတို ့ စုစည္းေနထိုင္လာရာေနရာျဖစ္သည္။ထို ့ေၾကာင့္ ခ်င္းမိုင္သည္ တခ်ိန္က ကရင္လူမ်ိဳးတို ့၏ ျမို ့ေတာ္ျဖစ္လာေလသည္။ ကရင္တို ့ ခ်င္းမိုင္တြင္ေနထိုင္စဥ္ ရွမ္းလူမ်ိဳးႏွင့္ မၾကာခဏ တိုက္ခိုက္ၾကသည္။ တခါတရံတြင္ ကရင္မ်ားကတိုက္ပြဲတြင္အႏိုင္ရျပီး တခ့တရံ ရွမ္းက အႏိုင္ရသည္။ သို ့ရာတြင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ကရင္မ်ားအားရွမ္းမ်ားက အႏိုင္ယူတိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ထိုအခါ ကရႈ္တို ့သည္ ခ်င္းမိုင္မွထြက္ေျပးၾကရျပီး ပတ္၀န္းက်င္အႏွံ့အျပား ေနရာမ်ားသို ့ ပ်ံ ့ႏွံ ့ေရာက္ရွိၾကေလေတာ ့သည္။ယင္းေၾကာင့္ယခုအခ်ိန္တြင္ ကရင္မ်ားသည္မယ့္စရင္၊ဖါပြန္၊လူေသာခို၊လယ္မူထိစသည္ေတာင္ေပၚေဒသ လွ်ိဳေျမာင္အရပ္မ်ားတြင္ပ်ံ့ႏွံ ့ေနထိုင္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ ့ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။အခ်ိဳ ့တို ့မွာ ယခုေဘာ္နီယိုက်ြန္းဟုေခၚေသာ က်ြန္းအထိပ်ံ ့ႏွံ ့ေရာက္ရွိၾကေလသည္။


ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို ့သည္ ဒုတိယအသုတ္ ယူနန္ျပည္နယ္မွ ထြ့က္ခြာလာၾကျပီးေရႊလီ ျမစ္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း စံုဆင္းလာၾကရာ ယခုအေခၚ ျမန္မာျပည္အတြင္းသို ့၀င္ေရာက္ၾကေလသည္။ေရႊလီျမစ္ေျမျပန့္ေဒသတြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္ၾကျပီးျဖစ္သျဖင့္ ကရႈ္လူမ်ိဳးတို ့သည္ ဆက္လက္ျပီး ဃဲ၀ါး ျမစ္အတိုင္းဆင္းသြားၾကေလသည္။၄င္းေနာက္ဃဲ၀ါးျမစ္ ကမ္းေဘးရွိေျမျပန့္ ေဒသတြင္ေနထိုင္ၾကေလသည္။ပဌမဦးဆံုးမိုးကုတ္နယ္အတြင္းေနထိုင္ၾကသည္။ကာလၾကာရွည္စြာ ထိုေနရာတြင္ေနထိုင္ၾကသျဖင့္ ရပ္ရြာမ်ားတိုးမ်ားလာေလသည္။၄င္းတို ့၏သူၾကီး ဖူးဃဲ၀ါး ေနသည့္ ရြာမွာ ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ရွိသည္။က်္ရြာကို ၄င္းတို ့ျမို ့အျဖစ္ တည္ေထာင္ၾကေလသည္။က်္ ျမို ့ကိုလည္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ႃတေကာင္း႗ ဟုယခု အမည္တြင္လာေလသည္။ ယခုထိတိုင္လည္းေခၚၾကပါသည္။ ဃဲ၀ါးျမစ္ကိုမူအခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္စြာေရႊ ့လ်ား ျပီးေနာက္ႃေပႅကႅိဳ႗(ကရင္လို)ဟုေျပာင္းလဲေခၚၾကသည္။တနည္းအားျဖင့္ဧရာ၀တီျမစ္ဟုယခုေခၚေသာျမစ္ျဖစ္လာသည္။ဃဲ၀ါး အား တေကာင္းဟုျပန္ေခၚရေသာအေၾကာင္းရင္မွာ-ဃဲ၀ါးျမို ့အား တေကာင္းျမိဳ ့ ႏွင့္ ဃဲ၀ါး ကႅိဳ (ဃဲ၀ါးျမစ္)အား ပေလးကလို (ဧရာ၀တီျမစ္အျဖစ္ျပန္ေခၚရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ=ကရင္လူမ်ိဳးႏွင့္ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သည္ ၄င္းတို ့ေနထိုင္ရာတိုင္းျပည္ႏွင့္ နယ္ေျမမ်ားတခုႏွင့္တခု ဆက္စပ္လွ်က္ရွိသည္။ယခုကဲ့သို့ေနထိုင္ၾကသည္မွာအခ်ိန္ၾကာျမင့္လွျပီျဖစ္ပါသည္။၄င္းတို ့သည္ကုန္ပစၥည္းအေရာင္းအ၀ယ္မ်ား အျပန္အလွန္မွီခိုလွ်က္ ရွိေနၾကသည္။ကရင္တို ့သည္ ဖားရုပ္ပါစည့္စည္အား အျမတ္တႏိုး ထားသည္ကို ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သိသျဖင့္ ၄င္းတို ့သည္ ဖားသည္မ်ားအား ယူနန္ျပည္နယ္တြင္သြားေရာက္၀ယ္ယူကာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကိုျပန္ လည္ေရာင္းခ်ေလသည္။ရွမ္းလူမ်ိဳးတို ့သည္ ဖားစည္ မ်ားကိုကရင္လူမ်ိဳး မ်ားအား ျပန္လည္ေရာင္းခ်ႏိုင္ရန္ အတြက္ ေလွျဖင့္ တင္ေဆာင္ လာၾက သည္။ ဃဲ၀ါးျမို ့ကိုေရာက္လာၾကေသာအခါ ေလွမ်ား အားေလွဆိပ္တြင္ ဆိုက္ကပ္ေစျပီးပါလာသည့္ဖားစည္မ်ားကိုကရင္မ်ားအားေရာင္းခ်ၾကေလ သည္။ ၄င္းတို ့ေလွမ်ားဆိုက္ကပ္သည့္ေလွဆိပ္အား ႃတုေကာ ႗ ဟုေခၚၾကသည္။တု-ဆိုသည့္ရွမ္းလို စကား၏္အဓိပၸာယ္မွာႃဆိပ္ကမ္း႗ ဟုအဓပၸာယ္ရျပီး ႃေကာ႗ ဆိုသည္မွာ ႃဖားသည္႗ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ႃတုေကာ႗ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္မွာဖားစည္ဆိပ္ကမ္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဖားစည္မ်ားေရာင္းခ်ရာေနရာျဖစ္ပါသည္။ထိုနည္းအတူ ဃဲ၀ါးျမို ့ဟုေခၚၾကျခင္းမွာ ကရင္လူမ်ိဳးတို ့သာေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။သို ့ေသာ္ ရွမ္းတို ့က က်္ ျမို ့ကို တုေကာ ဟုေခၚသည္။ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားကရွမ္း လူမ်ိဳး မ်ားေခၚသကဲ့သို ့ လိုက္ေခၚၾကရာ ရွမ္းကဲ့သို ့ပီပီသသမေခၚႏိုင္သျဖင့္ တုေကာ မွ ေနာက္ဆံုး တေကာင္း ဟူရ်္ ယခုထိတိုင္ တြင္က်န္ခဲ့ေလသည္။ သို ့ရာတြင္ ျမစ္ကိုမူ အဘိုးဃဲ၀ါး၏အမည္ျဖင့္မွည့္ေခၚထားေသာေၾကာင့္ ဃဲ၀ါးျမစ္ဟုေခၚတြင္ေလသည္။ျမစ္၏ေအာက္ပိုင္းကိုမူ ျမစ္၏ေအာက္ပိုင္းကိုမူ အဘိုးပေလး ၏အမည္ျဖင့္ မွည့္ေခၚထားျပန္ရာ ပေလျမစ္ဟုတြင္က်န္ ခဲ့ေလသည္။ က်္ အေၾကာင္းမွာမူ အဘိုးဃဲ၀ါးသည္ ကရႈ္လူမ်ိဳးမ်ားအား ပထမပိုင္းတြင္ ျမန္မာျပည္ဟုေခၚေသာ ယခုတိုင္းျပည္ထဲသို့ေရာက္ေအာင္ ကြတ္ကဲ ေခါင္းေဆာင္ျပီးပို ့ေဆာင္လာခဲ့သူျဖစ္သည္။အဘိုးပေလးမွာမူ ကရင္တို ့ျမန္မာျပည္တြင္းသို ့ေရာက္လာျပီးေနာက္မွေအာက္ဖက္သို ့စံုဆင္းရာ ကရင္တို ့ကို ကြပ္ကဲေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ထို့ေၾကာင့္ ကရင္ထံဳးစံအေခၚအရ ယခုဧရာ၀တီျမစ္၏နာမည္မွာ၂မ်ိဳးျဖစ္ေန ျခင္းျဖစ္ သည္။ျမစ္အထက္ပိုင္းအား ဃဲ၀ါးျမစ္ဟုေခၚျပီးျမစ္ေအာက္ပိုင္းကိုမူ ပေလးျမစ္ဟုေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မ်ားၾကာေညာင္းလာေသာအခါ ကရင္တို ့သည္အထက္ပိုင္းတြင္ မေနၾကေတာ့ဘဲ ေအာက္ပိုင္းသို ့ အားလံဳးေရႊ ့ေျပာင္းေရာက္ရွိလာၾကေလသည္။ထို ့ေၾကာင့္ဧရာ၀တီျမစ္အထက္ပိုင္း မူလအမည္ႃဃဲ၀ါးကလို႗ မွာတေျဖေျဖးတိမ္ေကာပေပ်ာက္လာျပီး က်္ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးကို ႃပေလကလို႗ ဟူ ရ်္သာအသိမ်ားလာၾကေလေတာ ့ သည္။ေနာက္ဆံဳးတြင္ က်္ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးကို ပေလကလို ဟူရ်္သာ တြင္က်န္ရစ္ေလေတာ ့သည္။သို့ေသာ္ မြန္၊ဗမာမ်ားက က်္ ျမစ္ကိုကုလားမ်ားေခၚသကဲ့သို ့ အဂၤလိပ္မ်ားနည္းတူ ဧရာ၀တီျမစ္ ဟူရ်္သာ ယေန ့ထက္တိုင္ေခၚၾကေလေတာ ့သည္။ တေကာင္းႏွင့္ဧရာ၀တီျမစ္အေၾကာင္းျပီး၏)