အခုပုံမ်ိဳးေတြေတြ႔ေတာ့
အရမ္းလြမ္းတာ၊ ဟုိအ၇င္ကစိတ္ထဲခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚလာလုိ႔၊
ဒီမွာၾကံဳခဲ့တာေလးေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး
တပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးတယ္၊“သာသည့္ေျမသုိ႔ႏွင့္ငွက္သြင္ပ်ံၾကြမတတ္ေသာ္”၊
အခုဒီေန႔မွစာတုိက္ကေရာက္လာတဲ့စာအုပ္ေလးစဖတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ အမွာစာနဲ႔တင္လူက
ရြပုိးထုိးသြားတယ္၊ တကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ့၊ “စိမ္းေနဦးမည့္ကြ်န္ေတာ့ေျမ”၊
ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္လည္း အရင္တခ်ိန္က
က်ြန္ေတာ့လုိမ်ိဳးခံစားခ်က္ရိွခဲ့ဖူးတာပဲလုိ႔၊သိလုိက္ရတယ္၊
သူ႔လုိပဲခံစားခ်က္ရိွခဲ့ဖူးတဲ့သူကုိလည္း သူ႔စာအုပ္ထဲမွာေတြ႔လုိက္ရတယ္၊
Wordsworth ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ဒီပုံေလးကုိရွယ္ယာယူရင္း
ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ့ အမွာစာေလးကုိ ေရးျပီးျပန္တင္လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။
ပထမပုံႏွိပ္ျခင္းမွ
စာေရးသူ၏ အမွာစာ
(၁)
“စိမ္းေနဦးမည့္ ကြ်န္ေတာ့္ေျမ”ကုိ ေၾကာ္ျငာခဲ့သည္မွာ ၾကာျပီ၊
က်ြန္ေတာ္၏စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကီးအတြက္ ေမွ်ာ္ရသည္မွာလည္း
ၾကာသင့္ရက္ထက္ပုိရွည္ခဲ့ရသည္။ က်ဳ္အမွာစာျဖင့္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကီးကုိ
ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္ပါသည္။
စင္စစ္မူ က်ဳ္၀တၱဳၾကီးကုိ(၁၉၅၃)ခုႏွစ္ကတည္းက ေရးျပီးခဲ့သည္ဆုိလွ်င္ အံ့ၾသၾကေပမည္။ ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းလင္းတင္ျပပါရေစ။
(၂)
(၁၉၅၃)ခုႏွစ္ဆီက က်ြန္ေတာ့္တြင္ဂုဏ္ထူးဘဲြ႔ထူးၾကီးမ်ား မရိွေသးး
ရာထူးဆုိလွ်င္ေ၀းစြ၊ ကေလာင္နာမည္မွာလည္း စာေပသမုဒၵရာႏွိဳက္
ေရပြက္ငယ္ပမာသာရိွေသးသည္။ ဘ၀ကုိ ပင္ပန္းခ်ိဳ႔ငဲ့ စြာရုန္းကန္ရင္း
က်ဳ္၀တၱဳၾကီးကုိေရးသားျပီးစီးခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က
၀တၱဳအမည္ကုိ“မဟီျမနန္း”ဟုတပ္ကာျမန္မာျပည္ႏွိဳက္ ဒုတိယ၀ါအရင့္ဆုံးျဖစ္ေသာ
အေက်ာ္ၾကားဆုံး မဂဇင္း တေစာင္သုိ႔ေပးအပ္ခဲ့သည္.....။အေရြးခ်ယ္မခံရရုံမွ်မက
စာပင္ျပန္ေတာင္းလုိ႔မရပဲ ေပ်ာက္ဆုံး လက္လႊတ္ခဲ့ရသည္။
ယခုအခ်ိန္
တုိ္က္ပုိင္ရွင္မ်ား ဇြတ္ေရာအဓမၼ ၀ုိင္းဓားျပအတုိက္ခံရဆဲအျဖစ္မွ
စဥ္းစားလွ်င္ ထုိစဥ္က ၾကဳံရခ်က္မွာ အသည္းနာဖြယ္ျဖစ္သည္။
