သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား/ သိန္းေဖၿမင္ ့

အမွတ္တရတိုက္ပြဲမ်ား(၃) က်ေနာ္ပါဝင္ေသာ ေနာင္လွုဳိင္ပါပန္ႏွင္ ့ပြိဳင္ ့၆၀၄၁တိုက္ပြဲႀကီး /ေသာင္းဦးေဝ

အမွတ္တရတိုက္ပြဲမ်ား(၂)မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲ/ေသာင္းဦးေဝ

အမွတ္တရတိုက္ပြဲမ်ား အမွတ္(၁) စီစီဝမ္တာပန္တိုက္ပဝဲႀကီး/ ေသာင္းေဝဦး

က်ားရဲ ( ဦး၀င္းတင္..ဟံသာ၀တီ )

က်ားရဲ ( ဦး၀င္းတင္..ဟံသာ၀တီ )
ေနျပင္းလွ်င္
နွင္းမႈန္လည္း
ေစြ႔ေစြ႔ခုန္ အိုက္လိုအိုက္
ခိုက္ခိုက္တုန္ ခ်မ္းလိုခ်မ္း
အခန္းက်ဥ္က်ဥ္း
အလင္းမဝင္ .. ေလမဝင္
ေနမျမင္ .. လမျမင္
လူမျမင္ .. သူမျမင္မွာ
ထိုင္လွ်င္ထိုင္ .. မထိုင္လွ်င္ေငး
အိပ္လွ်င္အိပ္ .. မအိပ္လွ်င္ေတြး
သတင္းေမးဖို ့့ေဝးေရာ .. သီခ်င္းေလးမွ မဆိုရ
စာဖတ္ဖို ့ေဝးေရာ .. ကဗ်ာေလးမွ မစပ္ရ
တရားေဟာဖို ့ေဝးေရာ .. စကားေလးမွ မေျပာရ
အေဟာသိက .. သံသရာ
ငါ့ကမ ၻာ ပိစိေကြး
အခန္းက်ဥ္းကေလး .. ပတ္ေလွ်ာက္လိုက္
သံတခါးဝ .. ရပ္လိုက္
တမတ္တပ္တပ္ .. တေနကုန္။

မေန ့ကလည္း .. တေနကုန္
ဒီေန ့လည္း .. တေနကုန္
မနက္ျဖန္လည္း .. ကုန္အံုးမယ္
ကုန္ .. ကုန္ .. ကုန္ ..
ကုန္ခ်င္သေလာက္ကုန္စမ္း..
တရက္ကုန္မလား .. တသက္ကုန္မလား
တလကုန္မလား .. တဘဝကုန္ မလား
တနွစ္ကုန္မလား .. တေခတ္ကုန္မလား
အားမေလွ်ာ့ဘူး .. မေပ်ာ့ဘူး
ေပျဖစ္ေတာ့ခံမယ္ .. တုူျဖစ္ေတာ့ နံွမယ္
အမွန္တရား .. တို႔ဖက္မွာရိွတယ္
ျပည္သူအမ်ား .. တို႔ဖက္မွာရိွတယ္
ကာလယနၲား .. တို႔ဖက္မွာရိွတယ္
ရွင္ေတာ္ဘုရား .. တို႔ဖက္မွာရိွတယ္
သိၾကရဲ့လား။

တိရစၧာန္ရံု က က်ားလို .. ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ
တလြန့္လြန့္နဲ ့
က်ားညြန္ ့တံုးမယ္ ထင္ေနသလား ..
မွားလိုက္တဲ့အျမင္ .. ဟားတိုက္လို႔ ရီခ်င္ စရာ။

မွတ္ထားေဟ့ ..
အဝါေပၚမွာ .. အနက္စင္း ..
မပ်က္မယြင္း .. ကြက္ကြက္ကြင္း ..
အရွင္းသား မလဲြသ၍
အထင္းသားစဲြ သ၍
က်ားရဲဟာ က်ားရဲ
ငါလည္း ..
အဲဒီလိုပဲကြ .. ေဟ။

ဦးဝင္းတင္ (ဟံသာဝတီ)
(ေထာင္တြင္းမွကဗ်ာ)

အငုိဒုကၡ တုိင္းျပည္

Myint Sein and Lu Bo shared Thit Sar's photo.

အငုိဒုကၡ တုိင္းျပည္
==========


လိုသလို ပုဒ္မ ခ်လို ့ရတဲ့
အငို ဒုကၡ တိုင္းျပည္မွာ
မိစၦာေတြ ဘုရင္လုပ္ ေနသည္။
လိပ္ျပာေတြကို ႏွင္ထုတ္ေနသည္။
ေသြးညွီနံ႔ေတြနဲ ့ ခ်ဥ္စုတ္ ေနျပီ။
လူေတြအားလံုး ရင္ရွဳပ္ ေနသည္။

တကၠသိုလ္မ်ား လယ္ကြင္းထဲသို ့ေျပာင္းသြားေလျပီ။
ဘြဲ ့ရတစ္ေယာက္ အလုပ္မရ၍ ေခါင္းစားေနသည္။
သူေတာင္းစားတို ့က် ေကာင္းစားေနသည္။
အိတ္ကပ္ၾကီးေတြ ေဖာင္းကားေနသည္။
တိုင္းျပည္ၾကီးကုိ တညီတညြတ္ထဲ ေရာင္းစားေနျပီ။

ယၾတာေတြေခ်ျပီး မန္းမွဳတ္ေနျပီ။
သံဃာေတြကိုေတာင္ ဝရမ္းထုတ္ ေနျပီ။
အလွဴရွင္ေတြ မေရွာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ေနျပီ။
လူမဆန္စြာ ၾကမ္းၾကဳတ္ေနျပီ။
ျဖဳတ္ဦးေႏွာက္ေတြနဲ ့..အရမ္း..လုပ္ေနျပီ။

သူတို႔ ေခါင္းထဲ..သြားမၾကည့္နဲ ့..ဘာမွမရွိဘူး..အေဟာင္းသား။
လူေတြလည္း..ေတြးလာၾကတယ္..တစ္္ရြာေျပာင္းရင္..ေကာင္းမလား။
ဒီလိုနဲ ့ပဲ..မိသားစုေတြ..မဆံုဆည္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္..ေခ်ာင္းျခား။
ဘဝနဲ ့ရင္းျပီး..ၾကိဳးစားတာေတာင္.. မေရရာတဲ့ ...ေလာင္းကစား။
ဒါေတြဟာ.. အေမတစ္ကြဲသားတစ္ကြဲ.. ျဖစ္ေနရတဲ့.. အေၾကာင္းမ်ား။
ရင္ထဲကို.. ေသာကငွက္ေတြ.. က်ဴးေက်ာ္လာတာေတာင္.. မေမာင္းအား။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ ႔ အလုပ္ရွာဖို႔ ..စင္ကာပူကို ထြက္ေနၾကတယ္။
အလုပ္မရရင္ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္.. ရွံဳးျပီဆိုေတာ့ မ်က္ရည္က်မယ္။
ၾကိဳးစားၾကည့္လိုက္မွ ပိုဆိုးသြားတတ္တာ.. ဒီေခတ္ဆိုးရဲ ့သက္ေသတစ္စပဲ။
ကမၻာက သာမန္လူေတြနဲ ့ငါတို ့ကာရန္တူရံုေလးေတာင္.. ဘာလို ့ဒီေလာက္အထိ ခက္ေနရသလဲ။
ေျမညီထပ္ေလး ေရာက္ဖုိ ့ေတာင္.. ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္ကိုယ္.. ေလွကားလိုနင္းျပီး.. တက္ေနရဆဲ။

ဆႏၵခံယူပြဲ အတုၾကီးနဲ ့လည္း ကမၻာကိုေတာင္ နားလွည့္ပါးရိုက္။
မသူေတာ္ အခ်င္းခ်င္းက်ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ဆိုတဲ့ စကားနဲ ့ဖားလိုက္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့......သူတို႔ မွ်ားလာတဲ့ ငါးစာေတြကို မစားနဲ ့...ထားလိုက္။

အသိဥာဏ္ မရွိတဲ့ ေခြးသူခုိးေတြဟာ
ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္တုန္းကထက္လည္း ေသြးဆိုး ႏုိင္တယ္။
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကုိ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔မေဖာက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာရဲသလဲ။
ကမၻာ့ေျမပံုၾကီးထဲက ေသြးကြက္ေလး တစ္ကြက္ရဲ ့ကံၾကမၼာကုိ ဘယ္သူေဟာရဲသလဲ။

သူငယ္ခ်င္း...
မင္း..ေအးေအးေဆးေဆးေနလို ့လည္း ဒီဂယက္က လြတ္မယ္မထင္နဲ ့။
မိစၦာေတြ မဆင္းမခ်င္း ဒီဝဋ္က ကၽြတ္မယ္ မထင္နဲ ့။
ဝန္နဲ ့အားမမွ်တဲ့ မင္းစီးလာတဲ့ဒုိင္နာဟာ အခ်ိန္မေရြး လမ္းေခ်ာ္ေမွာက္သြားႏုိင္တယ္။
ကပ္တစ္ခုစိုက္လိုက္တာနဲ ့မင္းဘဝက အခ်ိန္မေရြး လမ္းေပၚေရာက္သြားႏုိင္တယ္။

တိုင္းျပည္ကို ျခယ္လွယ္ေနတဲ့ ဘုရင္တစ္အုပ္ဟာ
အစိုးရနာမည္ခံထားတဲ့ မစင္တစ္ထုပ္ပါ
ျပည္သူေတြကလည္း သူတို ့ထင္သလို အခ်ဥ္မဟုတ္ပါ။

ဒီလိုနဲ ့မခံခ်င္စိတ္ေတြ ငလ်င္ခဏခဏလွဳပ္
သူတို ့ေတြရဲ ႔ ပလႅင္ခဏခဏလွဳပ္လည္း
အခုထိမျပဳတ္ေသးေတာ့
တစ္ေယာက္တည္းေတြးရင္း ရင္ရွဳပ္
ေပါက္ကြဲမွဳေတြကုိ ကဗ်ာအျဖစ္ အျပင္ထုတ္လုိက္တယ္။

ဒုကၡေတြနဲ ့ ရွဳပ္ပြေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေျခြ ေျပာင္းျပန္ကမၻာထဲ
လဲက်တိုင္းသာ ပုလဲခေနရင္ မ်က္ရည္ေတြသာ ေခ်ာင္းလွ်ံလာမယ္။
အက်ိတ္အခဲေတြ စိတ္ထဲမွာ သိပ္သည္းကာ ေျဗာင္းဆန္လာတယ္။
စကားလံုးေတြ ၾကမ္းသြားမိခဲ့ရင္ ကဗ်ာဖတ္သူကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။

FROM-ေကာင္းကင္ကို
(http://kaungkinko.myanmarbloggers.org/)

သံလြင္ၿမစ္ကမ္းတိုက္ပြဲ/ တကၠသိုလ္နႏၵမိတ္

ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္/ ေက်ာ္ၿငိမ္း

အေရွ ့ကေနဝန္းထြက္သည္ ့ပမာ/ သိန္းေဖၿမင္ ့

အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ကာကြယ္ျခင္းေလာ … နာဇီဖက္ဆစ္စနစ္ ထူေထာင္ျခင္းေလာ..။ by U U Mhaw Sayar on Tuesday, December 25, 2012 at 8:57pm ·

          အသက္ ၆၅ ႏွစ္အရြယ္ အေပၚအျဖဴ၊ေအာက္အျဖဴ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ က်ေနာ့္ဘၾကီး ဦးေရႊလွေအာင္သည္ လက္တစ္ဖက္က စိတ္ပုတီးကိုကိုင္၍ က်န္တဖက္က ေတာင္ေ၀ွးကိုကိုင္ျပီး တေရြ႕ေရြ႕လာေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ က်ေနာ္၏အိမ္ျခံ၀င္းထဲသို႔ ၀င္မည္အလုပ္ `ငက်ား´ဟုေခၚေသာ ေခြးထီးက `မဲမ´ ဟုေခၚေသာ ေခြးမကို ဂဲ ဂဲ ဟူေသာအသံျဖင့္ ရန္မူမည္လုပ္ေနသည္။ မဲမ မွာ ကိန္ကိန္ ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ေျမၾကီးေပၚ သို႔လွဲခ်လိုက္ျပီး ေအာ္သံမဆံုးေတာ့ေပ။ မဲမသည္ မာယာမ်ားေၾကာင္း၊ ေအာ္သံသည္ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ဆက္တိုက္ ေအာ္တတ္ေၾကာင္းကို အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကပါ သိႏွင့္ျပီးသားမို႔ မဲမ ေအာ္သည္ကို မည္သူမွ်ဂရုမထားေတာ့ေခ်။ မာန္ဖီေနေသာ ငက်ားႏွင့္ ပက္လက္လန္ေနေသာ မဲမ တို႔ကို ဘၾကီးျမင္လိုက္ရာ သနားၾကင္နာတတ္ေသာ၊ ဂရုဏာၾကီးမားေသာ၊ တရားမွ်တသည့္စိတ္ရွိေသာ က်ေနာ္၏ဘၾကီးမွာ ငက်ား၏ေက်ာျပင္ကို ေတာင္ေ၀ွးျဖင့္ ေဆာ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ငက်ားမွာ မထင္မွတ္ေသာရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ လွဲက်သြားရာမွ အားကုန္သံုးျပီး ထေျပးသည္။ ငက်ားသည္ ကိန္ ကိန္ ဟူေသာအသံကို လံုး၀မထြက္ေအာင္ အံခဲထားသည္ဟုထင္သည္။ ဘာမွေအာ္ျမည္ျခင္းမရွိ။ က်ေနာ္၏ဘၾကီးသည္ ပါလာေသာကိတ္မုန္႔တစ္လံုးကို မဲမေရွ႕သို႔ခ်ေကၽြးလိုက္သည္။ မဲမ မွာ ကိတ္မုန္႔ကိုစားေနသည့္ၾကားကပင္ ကိန္ ဟူေသာအသံကိုဆြဲျပီး ေအာ္ျပထားေသးသည္။ ဘၾကီးက က်ေနာ့္ကိုလွမ္းျပီး မင္းတို႔ ဒီငက်ားကို လြင့္ပစ္လိုက္ပါလား၊ ဒီအိမ္မွာမထားနဲ႔ စသျဖင့္ ဂရုဏာေဒါသျဖင့္ ေအာ္သည္။