ပဲႀကီးေလွာ္ႀကိုက္လို ့။Status Update By Htin Lin Htet

ပဲၾကီးေလွာ္သိတဲ ့လူကလဲသိမွာပါ

တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္
ရွိသတဲ့။ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္
စားၿပီးတုိင္းမွာစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္
တားမႏုိင္ဆီးမရခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။

တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔
ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီးလက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။
“ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး
လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕အီးေပါက္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိ
သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး”လုိ႔ေတြးမိၿပီး
ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္
လမ္းမွာသူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရမွာမုိ႔ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ
ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။

အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ
ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က
တေက်ာ့ျပန္ၿပီးထႂကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ႔။

အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန
စားသြားလုိက္ရင္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ
အီးေပါက္တာလည္းၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔”လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ
ပဲႀကီးေလွာ္ေတြဝယ္စားမိေရာတဲ့။

တန္ဖိုးရွိတဲ့ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္ 3:09 AM ပန္းခေရ.. /

တန္ဖိုးရွိတဲ့ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္

3:09 AM  ပန္းခေရ..  No comments

ေလာကၾကီးတစ္တစ္ခုလံုးမွာေနထိုင္
ၾကကုန္ေသာသူတို့သည္ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပဆံုးမတတ္ေသာသူတို့ကိုအလိုရွိၾကေပသည္။
ဤကိစၥသည္ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး၏မလြန္ဆန္ေကာင္းေသာသဘာ၀ဓမၼသေဘာတရားၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္
ျမန္မာျပည္္ၾကီးတြင္ ဘုရား ၊တရား ၊ သံဃာ၊မိဘ ၊ဆရာ သမားဟူေသာ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပငါးဦးတို့၏ ဦးေဆာင္ဆံုးမမွဳကို လိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္၊ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ၾကကုန္ေသာေႀကာင့္သံသရာႏွစ္ျဖာေသာအေရးတို့တြင္
ေအးေအးေဆးေဆးသက္သက္သာသာေနနိုင္ေသာအခြင့္အေရးတို့ကိုရခဲ့ၾကသည္မွာဟိုးေရွးကတည္းကပင္ျဖစ္ပါသည္။
ယခုေခတ္ ၊ ယခုအခါတြင္ ပ်က္စီးျခင္း ၾကီးမားပ်က္စီး ၍လာၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဦးေဆာင္လမ္းျပသူမွာတစ္မ်ိဳးတစ္စားထဲမဟုတ္ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေကာင္းတာကိုလမ္းျပသူႏွင့္မေကာင္းတာကိုလမ္းျပသူဟူႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားပင္ျဖစ္သည္။
အဖိုးမျဖတ္နိုင္ေအာင္အလြန္ထိုက္တန္ေသာအမ်ိဳးပ်က္စီးရသည္မွာမ်ားစြာမွဆိုး၀ါးလွပါသည္။
ေလာကၾကီးမွာဥပမာအားျဖင့္"အမ်ိဳး" ဟူသည္"ေက်ာင္း" "အိမ္" "တိုက္တာ" စေသာအေဆာက္အဦးတို့တြင္အမာခံျဖစ္ေသာ"တိုက္နံရံ"တို့ႏွင့္တူပါသည္။ "ဘာသာ သာသနာ၊ ပညာ" တို့သည္"အမိုး ၊ အကာ ၊အခင္း"တို႔ႏွင့္တူပါသည္။
အိမ္တို့တြင္အမာခံျဖစ္ေသာတိုက္နံရံတို့ပ်က္စီးခ်ိဳ႔ယြင္းခဲ့လွ်င္ အမိုးအကာအခင္းတို႔လ ဲတည္တံ့ ခိုင္ျမဲျခင္းမရွိနိုင္ပါ။ပ်က္စီးယိုယြင္းျခင္းကိုသာ ေရာက္နိုင္ပါသည္။
ေလာကၾကီးကုိေကာင္းေအာင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ပ်က္စီးေအာင္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳျမင္စီမံနိုင္ေသာသူမ်ားမွာ"မိန္းမ"မ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဤ အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားရန္(ဗလာတိ-ဗလာမိတၳိေဟ)"မိန္းမ"တို့သည္ဗလာတိ-ဗလံ" "အား"အရွိတကာ့အရွိဆံုးျဖစ္သည္။မိုက္ရိုင္းေအာင္လဲမိန္းမေတြသင္ေပးနိုင္သလို၊လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္လည္း မိန္းမတို႔ပင္စြမ္းနိုင္ေလသည္။ အိမ္တိုင္းတြင္ မိန္းမမ်ားသာအေရးပါအရာေရာက္ ၍ၾကီးမားကာအုပ္ခ်ဳပ္စီမံေနၾကသည္ဆိုသည္မွာအားလံုးအသိပါ။
သင္တို့ေနေသာအိမ္တြင္လင္ေယာက်္ားႏွင့္သားသမီးေတြကိုဘယ္လိုျပဳျပင္စီမံထားပါသလဲ။လိမၼာေအာင္ျပဳျပင္ထားပါသလား။သင္တို့စဥ္းစားၾကည့္ပါ။အိမ္သားေတြမေကာင္းရင္
သင္မေကာင္းလို႔ပါဘဲ။ အိမ္မွာတာ၀န္အရွိဆံုးဟာ သင္ပါပဲ။သင္ျမန္ျမန္ျပဳျပင္ေပးပါ။
အမိုက္ႏွင့္အလိမၼာသည္ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္ရွိၾကသျမဲေပတည္း။အမိုက္ႏွင့္အလိမၼာ ခဲြျခား၍သိရာတြင္လည္း အသိႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပၚရျပန္ေလ၏။အသိႏွစ္မ်ိဳးမွာ အတြင္းသိႏွင့္အျပင္သိ ဟူ၍ူျဖစ္၏။ထိုႏွစ္မ်ိဳးတြင္အတြင္းသိျဖစ္သူကားတစ္ျခားသူမဟုတ္ မိခင္ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။
မိခင္ျဖစ္သူသည္ မိမိ၌ျဖစ္ေပၚလာေသာသားသမီးကေလးမ်ားအားမေမြးဖြားခင္ပဋိသန္ေဓတည္ေနစကတည္းကပင္ အမိုက္ကေလးေမြးမည္၊ အလိမၼာေလးေမြးမည္ဆိုတာ သူတစ္ပါးတို့မသိခင္ေရွးဦးစြာကပင္ ၾကိဳတင္၍သိနိုင္၏။ ထို့ေၾကာင့္မိခင္ျဖစ္သူကို(အတြင္းသိ)ဟုေခၚရသည္။အျခားေသာအေဖလုပ္သူႏွင့္မ်ိဳးေဆြသားခ်င္း၊ေပါင္းသင္းဆက္ႏြယ္ အသြယ္သြယ္ေသာ မိတ္ေဆြအေပါင္းတို့သည္ ၾကီးရင့္ေသာ အရြယ္အိုသို႕ေရာက္လာမွ မိုက္သည္၊ လိမၼာသည္တို့့ကို ခဲြျခား သိျမင္ေျပာဆိုနိုင္ေသာေၾကာင့္(အျပင္သိ) ေတြေခၚဆိုၾကရသည္။
မိမၼမိုက္စစ္တန္း
(၁) သူတပါးအသက္ကို ညွင္းဆဲသတ္ေလ့ရွိျခင္း။
(၂)သူတပါး၏ ပစၥည္းဥစၥာကို ၊မေတာ္ေလာဘ ခိုးယူေလ့ရွိျခင္း။
(၃)တပါးလင္ေယာက်္ားတို့ကို ရႊင္ပ်ၾကည္သာစြာဧည့္ခံစကားေျပာေလ့ရွိျခင္း။
(၄)မိမိလင္မွ တပါးတျခားေယာက်္ားႏွင့္ေပ်ာ္ပါးက်ဴးလြန္ေလ့ရွိျခင္း။
(၅) လိမ္လည္၍္ေျပာၾကားေလ့ရွိျခင္း။
(၆) ေလာင္းကစားအမွဳတို့ကို ျပဳလုပ္လိုက္စားျခင္း။
(၇) ပြဲလမ္း၊ သဘင္၊ အေပ်ာ္အရႊင္ အားၾကီးေလ့ရွိျခင္း။
(၈)မိဘသားခ်င္းတို့အေပၚမွာ အရိုေသကင္းမဲ့၍ နိုင္ထက္မွဳေလ့ရွိျခင္း။
(၉) လင္ေယာက်္ားအေပၚမွာနိုင္လိုေသာစိတ္ရွိျခင္း။
(၁၀) လင္ဘက္ကိုမသဒၵါ ၊ မိမိ ေဆြမ်ိဳးကိုသာၾကည့္ရွဳေထာက္ပံ့ျခင္း။
(၁၁) လင္၏အလိုမလိုက္လဘဲ လင္ေယာက်္ားစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ညွဥ္းဆဲေလ့ရွိျခင္း။
(၁၂) လင္ရွာေပးေသာပစၥည္းတို့ကို မတရားျဖဳန္းပစ္ျခင္း။
(၁၃) တပါးေသာအိမ္ကိုသြားလာလည္ပတ္ျခင္း။
(၁၄) မိမိအျပစ္ကိုဖံုးကြယ္ျပီး သူတစ္ပါးတို႔အျပစ္ကိုသာ ေျပာဆိုေလ့ရွိျခင္း။
(၁၅) က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ ေျပာဆိုရယ္ေမာေလ့ရွိျခင္း။
(၁၆) ရတနာသံုးပါးႏွင့္စပ္ေသာ တရားစကားကိုမၾကားနိုင္ဘဲ ကာမဂုဏ္ႏွင့္စပ္ေသာစကားကိုသာ ေျပာျခင္း၊ နားေထာင္ျခင္း၊ သာယာေလ့ရွိျခင္း။
(၁၇) အကုသိုလ္အမွဳတို့ကို ရဲတင္းစြာျပဳ၀ံ့သေလာက္၊ ကုသိုလ္မွဳတို့ကို ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လွဳပ္၊ ေနာက္ဆုတ္ျခင္း။
ဤ အခ်က္မ်ားကို မေရွာင္ၾကဥ္ဘဲ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းျပီး ေနၾကပါမွဳေလာကသံသရာ ႏွစ္ျဖာစလံုး ဆံုးရွံဳးႏွစ္မြမ္းရပါမည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္တို့ကို ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး မိန္းမ အလိမၼာေလးမ်ားေအာင္ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါသည္။
အမ်ိဳး ဘာသာ ၊ သာသနာ ႏွင့္ပညာတိုးပြား၊အက်ိဳးမ်ားေစေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ဤ ေဆာင္းပါးေလးကိုေရးသားတင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သိေစ၊ တတ္ေစ၊ လိမၼာၾကေစလိုေသာ ဆႏၵအမွန္ျဖင့္ ေဖာ္ျပေပးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။မိန္းခေလးတစ္ေယက္လိမၼာလွ်င္ အိမ္သာ၏။ရြာသာ၏။ ျမိဳ႕သာ၏။ တိုင္းျပည္သာယာပါ၏။ ေဆာင္းပါးေလးကိုဖတ္မိၾကေသာမိန္းခေလးတိုင္း အလိမၼာေလးေတြအျဖစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲနိုင္က်ပါေစလို့ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလွ်က္........

ေရႊျမန္မာဥယ်ဥ္မွ မခိုင္ေလးေရးသားေသာစာကိုျပန္လည္မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္.....

ငါ့ဖက္မွာ တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္ (ျမင့္သန္း)

ဘာစိတ္ကူးရလို႔ရယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ေက်ာင္းမွာ စာသင္သားေတြ၊ စာခ်ေတြ ပါးေနတုန္း ဆြမ္းစားေဆာင္ဖက္ ေရနံေလးဘာေလး ျပန္သုတ္ထားၿပီး၊ ကုဋီအသစ္၊ အိမ္သာအသစ္၊ အပိုတစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုးေလာက္ေဆာက္ထားရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔တယ္။ ေကာင္းပါသဘုရာ့လို႔ လက္အုပ္ကေလး အသာခ်ီရင္း တိုက္အုပ္ကေတာ့ ေျဖ႐ံုပဲ။ ဆရာသမားဆီက၊ လူႀကီးဆီက ထြက္လာတဲ့အၾကံဆိုတာကို မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာလို႔ ဘယ္ျဖစ္မွာတုန္း။ အၾကံေကာင္းဉာဏ္ေကာင္း စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္း ဆိုတာမ်ဳိးကလည္း လူႀကီးသူမေတြဆီကမွ အထြက္မ်ားတာမဟုတ္လား။ အဓိကကေတာ့ လူႀကီးသူမေတြဆီမွာ စဥ္းစားစရာအခ်ိန္ေတြ ပိုေနလို႔ပဲျဖစ္မယ္။ အခ်ိန္ပိုလို႔တင္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ တျခား ထူးထူးေထြေထြ ေတြးေနစရာမွ မရွိဘဲကိုး။ ထူးထူးေထြေထြ ေတြးစရာ မရွိမွလည္း ေတြးစရာဆိုတာက ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ေပၚလာႏိုင္တာ။ ထမင္းဆာေနရင္၊ ႐ွဴ႐ွဴေပါက္ခ်င္ရင္၊ ယုတ္စြအဆံုး ေယာကၡမကို ေၾကာက္ေနရင္ေတာင္ အေတြးေကာင္းေကာင္း စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္း ဘယ္ေပၚႏိုင္မွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တိုက္အုပ္နဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔ ကြာၾကတာ။ တိုက္အုပ္အေနနဲ႔ကေတာ့ စိတ္ကူးေကာင္္းေကာင္းရဖို႔ အခ်ိန္လည္းမရွိဘူး။ ရစရာအေၾကာင္းလည္း မရွိဘူး။ တင္ပါ့ဘုရားလို႔ ႏႈတ္က အာမခံလိုက္မိတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ ဒီကိစၥ ဘယ္သူနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ဘယ္အေကာင္ေတြ ေခၚရမယ္ဆိုတာ ဆက္စဥ္းစားရေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုစဥ္းစားတယ္ဆိုတာက တိုက္အုပ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အတတ္ပညာထဲက တစ္မ်ဳိးလို႔ေတာင္ ေျပာရလိမ့္မယ္။ ခိုင္းတတ္ရင္ ပတတ္ေတာင္ ဖြတ္ျဖစ္ခိုင္းလို႔ရတယ္လို႔ ဆိုၾကသမို႔လား။ တိုက္အုပ္ကေတာ့ သူ႔တကာေတြကို ငါ့ကိုေတာ့ျဖင့္ ကူၾကဦးဆိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ရင္ ငါ့ကို အၾကံေလးဘာေလး ေပးၾကစမ္းပါဆိုတာမ်ဳိး ေျပာေလ့ရွိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခုိင္းေကာင္းေအာင္ ႏြားမ်ားကို စုတ္သပ္ေပးလိုက္တဲ့ သေဘာမ်ဳိးပဲ။

တိုက္အုပ္အေနေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြ၊ တကာေတြဆီက အၾကံယူဖို႔စဥ္းစားရတယ္ဆိုေပတဲ့လည္း စိတ္ထဲကေတာ့ သိပ္ေျဖာင့္လွတာမဟုတ္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးျပန္ပြဲလုပ္တုန္းက၊ ဘုရားပြဲလုပ္တုန္းက၊ ေခ်ာင္းထိပ္က တံတားတိုင္လဲတုန္းက စတာေတြမွာလည္း သူ႔တပည့္ေတြ၊ တကာေတြရွိလို႔ပဲ။ စိတ္မထင္လို႔ သူ႔တပည့္ေတြ၊ တကာေတြက ႀကိမ္းရင္လည္း သူက ခံရေသးတာကိုး။ ဘုန္းႀကီးျပန္လုပ္တုန္းကဆို ကိုယ္ေတာ္က ဘာမွမသိဘဲ ဘာလို႔ တင္ပါ့လို႔ ၀န္ခံခဲ့ရတာတုန္းရယ္လို႔ သူ႔လက္ငုတ္လက္ရင္းတပည့္ ေသာင္းစိန္ အႀကိမ္းေတာင္ ခံလိုက္ရေသးတယ္။ တံတားတိုင္ လဲတုန္းကမ်ားဆိုရင္ ပင္ပန္းသမွ၊ ညေနမတိုင္ခင္ကပဲ တိုက္အုပ္ခမ်ာ အပူေတြဘာေတြပ်ံၿပီး ယဲ့ယဲ့က်န္ေတာ့တာ။ အဲဒီတုန္းက အလုပ္ၿပီးၾကလို႔ ေက်ာင္းေအာက္ဘက္က သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္ေနၾကတုန္း ေက်ာင္းေပၚဘက္ကေန ဆရာေတာ္ႀကီးက လွမ္းေမးေသးတယ္။ တိုက္အုပ္ကေတာ့ တံတားတိုင္ကို ဘယ္လိုလုပ္ လဲၾကတယ္။ ဘယ္သူက ဘာလုပ္တယ္ စသည္ျဖင့္ သူ႔တပည့္ေတြရဲ႕ အားထုတ္မႈကို ဆရာေတာ္ႀကီးသိေအာင္ အရွည္အက်ယ္ ျပန္ေလွ်ာက္တယ္။ ၿပီးသြားေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ထပ္ေမးျပန္တယ္။ ေမာင္ဉာဏ္ မင္းကေကာ ဘာလုပ္သတုန္းတဲ့။ ဒီေတာ့ တိုက္အုပ္က တပည့္ေတာ္ကေတာ့ဘုရား၊ ဒီေအာက္နားဆီကပဲ ဒီေကာင္ေတြ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ဉာဏ္ကူရပါတယ္ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက သာသာျပံဳးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအးေအးသာဓုလို႔ေခၚၿပီး မင္း သိပ္လည္း အပင္ပန္းမခံေနနဲ႔ဦး။ တို႔ေက်ာင္းမွာ မင္းမရွိလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေအးေအးသာသာေနဦးလို႔ မိန္႔ၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကမ်ားဆို ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔လို႔သြားတာနဲ႔ တိုက္အုပ္ရဲ႕ တပည့္ေတြ တကာေတြဆီက ခြိကနဲ အသံထြက္လာေသးတယ္။ မ်က္ႏွာေတြက ျပံဳးေစ့ေစ့ လုပ္ေနၾကေသးတာ။ တိုက္အုပ္အဖို႔ေတာ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏိုင္ျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတစ္မ်ဳိးပဲ ဆိုတာကို ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ထားခဲ့တာ ၾကာၿပီပဲ။ ဘယ္မွာ တုန္လႈပ္ပါေတာ့မလဲ။ ဥေပကၡာတရား မ်ားမ်ားထားႏိုင္တာဟာ နိဗၺာန္နဲ႔နီးမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ အာမခံထားတာ မဟုတ္ေပတဲ့လည္း အလုပ္ေတာ့ ျဖစ္တယ္လို႔ေတာ့ တိုက္အုပ္က သိၿပီးသားပဲ။

ေက်ာင္းေပၚကဆင္းလာတာနဲ႔ တိုက္အုပ္ဟာ ဆြမ္းစားေဆာင္ဘက္ဆီကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆြမ္းစားေဆာင္ဘက္ဆီ ေလွ်ာက္လာရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက အရိပ္ထဲဆီမွာ က်ည္းသား႐ိုက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားကေလးတစ္သိုက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ တိုက္အုပ္က လက္လွမ္းျပလိုက္တယ္။ ႏႈတ္ကေတာ့ ဘာမွ် မေျပာေပတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြက တိုက္အုပ္က သူတို႔ကိုေခၚတာပဲရယ္လို႔ သိလိုက္တယ္။ ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ရပ္မေစာင့္ဘူး။ ဆြမ္းစားေဆာင္ဘက္သြားေနတဲ့ ေျခလွမ္းကို မျပင္ဘူး။ ဆြမ္းစားေဆာင္ထဲ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ အတြင္းနားဆီမွာ အၾကမ္းေသာက္ေနၾကတဲ့ ကပၸိယႀကီးဦးႀကိြနဲ႔ ကိုရင္ႀကီးစံေမာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဦးႀကိြကေတာ့ သူ႔ထံုးစံအတိုင္း သမာဓိသတင္းစာကိုဖတ္ေနရင္းက ေမာ့ၾကည့္ၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္ ၾကြ၊ အၾကမ္းက က်ေနၿပီ အေတာ္ပဲလို႔ လွမ္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ကိုရင္ႀကီး ၾကံသကာသြားခ်ဳိးေခ်။ ေသတၱာအသစ္တစ္လံုး ေရာက္ေနတယ္လို႔ ကိုရင္ႀကီးစံေမာင္ကို ညႊန္ၾကားခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုရင္ႀကီးကေတာ့ တိုက္အုပ္ကို အသာလက္အုပ္ခ်ီရင္း ေနာက္ဘက္ထဲ အသာထသြားတယ္။ ဦးႀကြိက တိုက္အုပ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ေနာက္နားဆီလွမ္းလိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလး သံုးေလးေယာက္ အျပင္နားဆီမွာ လက္ကေလးပိုက္ၿပီးရပ္ေနၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔ ဘာကိစၥရွိျပန္သတုန္းကိုယ္ေတာ္လို႔ လွမ္းေမးလိုက္ျပန္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေလးက ခ်က္ခ်င္းမေျဖေသးဘဲ ေရေႏြးၾကမ္း လင္ပန္းဆီမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ဦးႀကြိက အၾကမ္းတစ္ခြက္ထည့္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေလးကို ကပ္လိုက္ရင္း အေျဖေစာင့္ေနပံုရတယ္။ ဘုန္းႀကီးေလးကေတာ့ ဦးႀကြိဖတ္လက္စသတင္းစာ ထိပ္နားဆီကရက္စြဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ရက္တြက္ေနပံုရတယ္။ ၿပီးမွ ခင္ဗ်ားသတင္းစာက ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရက္ေလာက္ ရွိေတာင္ေနၿပီလို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးႀကြိက ဘာမွ်မေျပာဘဲ ဘုန္းႀကီးေလးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနတယ္။ အၾကည့္ကေတာ့ လာျပန္ပလားဒီအေျပာ ဆိုတဲ့ပံုပဲ။  တိုက္အုပ္ကေတာ့ ရက္စြဲအရသာ တြက္ေျပာတာ။ အေျဖလိုခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အရင္ကတည္းက ဦးႀကိြက ေျပာထားဖူးတာကိုး။ က်ဳပ္က သတင္းစာဖတ္တယ္ဆိုတာ သတင္းသိခ်င္လို႔၊ ကမၻာႀကီးမွာ ဘာျဖစ္တယ္သိခ်င္လို႔။ တစ္ပတ္ေနာက္က်က် တစ္လေနာက္က်က် က်ဳပ္အတြက္ အေရးမႀကီးဘူး။ က်ဳပ္အတြက္က ဆီေတာ္၏ဆားေတာ္၏ သိရင္ၿပီးတာပဲ။ သတင္းစာဖတ္ၿပီးသိခ်င္တာက အပ်င္းေျပေအာင္လို႔ပဲ။ ကိုယ္ေတာ့္လို အာဂံုေဆာင္ထားတာေတြ ျပန္ၿပီးရြတ္ျပဖို႔မဟုတ္ဘူးလို႔ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ထားတယ္။ ဒီကတည္းက တိုက္အုပ္လည္း စကားမရွည္ရဲေတာ့ဘူး။

အၾကမ္းကို နည္းနည္းငံုၿပီး ပါးေစာင္းအသာက်င္းလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေက်ာင္းမွာ ကိစၥေတြပါးေနတုန္း ေရနံေလးဘာေလးသုတ္၊ ကုဋီအသစ္၊ အိမ္သာအသစ္ေတြေဆာက္ထားရင္ ေကာင္းမယ္ေျပာလို႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္ ဟိုေကာင္ေတြ အေခၚခိုင္းလိုက္ဦးမယ္လို႔ အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္ေနရင္း ဦးႀကိြကို ဦးတည္ေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာရင္း ေကာင္ေလးေတြ လာစမ္းလို႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ ဦးႀကိြကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ဦးစံသိန္းရဲ႕ ကုန္ေစ်းႏႈန္းသတင္း ဖတ္ေနတယ္။ ကိုရင္ႀကီးစံေမာင္က ၾကံသကာထည့္ထားတဲ့ ေၾကြရည္သုတ္ပန္းကန္ကို ဘုန္းႀကီးေလးကို ကပ္လိုက္တယ္။

Third Heaven: ဘဝတဏွာ

Third Heaven: ဘဝတဏွာ: ပံုရိပ္ေတြပါပဲ... ခင္ဗ်ားလဲ တကယ္မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အာရံုငါးပါးကို သတိထားမိတယ္ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ ခံစားခ်က္ေတြလဲပါတယ္ ဒီအိပ္မက္က တစ္ဘဝစ...

လူဗိုလ္ဟူသည္ ...: “ဘက္မလိုက္ျခင္း” ၊“အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ျခင္း” ၊အကန္႔အကန္...

လူဗိုလ္ဟူသည္ ...: “ဘက္မလိုက္ျခင္း” ၊“အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ျခင္း” ၊အကန္႔အကန္...: by   အား မာန္   on Friday, April 13, 2012 at 5:32pm   “ဘက္မလိုက္ျခင္း” မည္သည့္ တိုင္းျပည္၌ျဖစ္ေစ ပါတီတစ္ခု၊ သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္...

ကိုေဇာ္

ရြာျပင္မွ နရီက်ေသာ စည္းနဲ႔ဝါး

ဟိုးက . . .
ရြာအျပင္မွာ ငါ ေနဖို႔ . . .
ခပ္ယိုင္ယိုင္ တဲတစ္လံုးထိုးထားတယ္။
ကိစၥ မရွိပါဘူး . . .
ညေနညခင္း ၾကယ္စင္ေတြ အလင္းမွာ
ျမက္သင္ျဖဴးကို ေက်ာခင္းျပီး
ငါ ေမာ့ၾကည့္ေနမယ္။
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ . . .
ညေလသင္းသင္းက ငါ့ကို ေပြ႕ဖက္နမ္းေနမယ္။
တစ္ေယာက္တည္းေပမဲ့ ေကာင္းကင္က မိုးထားျပီး
ေျမျပင္က ငါ့ကို ရြက္ထားလိမ့္မယ္။
ဟိုးအေဝးက ပုရစ္ေအာ္သံ သဲ့သဲ့ကိုလည္း ၾကားရႏိုင္လိမ့္မယ္။
ဒါဆိုရင္ . . .
ငါ့ရဲ႕ ရင္ထဲက
အလြမ္းေတြ တဟုန္ထိုး ျမံဳေနလိမ့္ဦးမယ္။
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လြမ္းရတာကို
တစ္ခါတေလ ပိုခံုမင္တယ္။
ရႈ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေကာင္းကင္ တခြင္လံုးကလည္း
ေဖ်ာက္ဆိတ္ေတြနဲ႔ အျပည့္. . .
တစ္ေယာက္ဆိုတိုင္း အထီးက်န္တာ မဟုတ္ဘူး။
အေတြးမ်ားနဲ႔ ရွင္သန္ေနႏိုင္သမွ်
ငါ့မွာ ေန႔ရက္ေတြ ရွိေသးတယ္။
တိုက္ခန္းတြင္းက အဲယားကြန္းေလေငြ႕ ေအးေအးစက္စက္ၾကားမွာ
ျငီးစီစီ ျဖစ္လာတဲ့ တစ္ေန႔ . . . 
မင္းလည္း . . .
ငါ့ရဲ႕ ရြာျပင္က ဇရပ္ေလးကို
တမ္း . . တ . . . လာ . . . မိေနလိမ့္မယ္။

ကိုေဇာ္ - ( 3-Apr-2012 )

သွ်မ္းနီလူငယ္: သွ်မ္းလူမ်ဳိးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

သွ်မ္းနီလူငယ္: သွ်မ္းလူမ်ဳိးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း: * တခ်ိန္က ဆယ္လန္႔ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းေနရာ သွ်မ္းလူမ်ိဳးတို႕မွာ နန္ေက်ာက္၊ နန္ေခ်ာင္၊ (နန္ေက်ာင္းဟုလည္း အေရးအသားရွိသည္) မြန္ဂုိရုိက္ အႏြယ...

သွ်မ္းနီလူငယ္: သွ်မ္းလူမ်ဳိးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

သွ်မ္းနီလူငယ္: သွ်မ္းလူမ်ဳိးအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

သွ်မ္းနီလူငယ္

သွ်မ္းနီလူငယ္

ေစာေဌးေမာင္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္