"သစၥာေဖာက္"
" The Mother of a Traitor " by M. Gorky
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညြန္႔ၾကဴး
မိခင္မ်ားအေၾကာင္းသာေျပာရလွ်င္ ဆံုးႏိုင္မည္မထင္ ။
ရန္သူတပ္မ်ားသည္ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံမဏိကြင္းႀကီးပမာ ၿမိဳ ႔ကို
၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္ ။ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရန္သူတပ္မ်ားဆီမွ မီးေရာင္မ်ားသည္
မည္းေမွာင္နက္ၾကဳတ္ေနေသာၿမိဳ ႔ရိုးကို မ်က္လံုးနီနီရဲရဲ အေထာင္အေသာင္းျဖင္႔
စူးစိုက္ၾကည္႔ေနသည္လား ထင္မွတ္ရသည္ ။ မ်က္လံုးနီနီရဲရဲႀကီးမ်ားက အၿငိဳးႀကီးစြာ
ၾကည္႔ေနသည္ဟု ထင္ရေလေလ ၊ အ၀ိုင္းခံၿမိဳ ႔တြင္းရိွ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ားအဖို႔
စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေလေလ ျဖစ္ရသည္ ။
ၿမိဳ ႔ရိုး၏ သူရဲေျပးလမ္းမွၾကည္႔လွ်င္ ရန္သူ၀ိုင္းပတ္မႈကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း
က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသည္ကို ျမင္ေနရ၏ ။ ရန္သူတပ္သားမ်ား၏ အရိပ္မ်ားကိုလည္း
မီးေရာင္ေၾကာင္႔ ကြဲျပားစြာ ျမင္ႏိုင္၏ ။ ၀၀လင္လင္ေကၽြးေမြးထားေသာ စစ္ျမင္းႀကီးမ်ား၏
ဟည္သံမ်ား ၊ လက္နက္မ်ားထိခတ္၍ တခၽြင္ခၽြင္ျမည္သံမ်ား ၊ ေအာင္ပြဲမုခ်ခံရေတာ႔မည္ဟု
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနေသာ စစ္သူရဲမ်ား၏ က်ယ္ေလာင္ေသာရယ္ေမာသံ ၊ သီခ်င္းေအာ္ဟစ္
ဆိုသံတို႔ကိုလည္း ၾကားရသည္ ။ ရန္သူ၏ သီခ်င္းသံ ရယ္ေမာသံမ်ားထက္ နားမခံသာေသာ
အသံသည္ အဘယ္မွ ရိွပါအံ႔နည္း ။
ရန္သူမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ား ေသာက္သံုးေသာ ၊ ၿမိဳ ႔ထဲသို႔စီး၀င္ေသာ
စမ္းေခ်ာင္းမ်ားတြင္အေလာင္းမ်ားကို ေမွ်ာခ်၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးပတ္လည္ရိွ စပ်စ္ခင္းမ်ားကို
မီးရိႈ ႔ပစ္လိုက္ၾက၏ ။ လယ္ခင္းယာခင္းမ်ားကို စိစိညက္ညက္ ဖ်က္ေျခပစ္ၾက၏ ။
စားသံုးပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲပစ္ၾက၏ ။ ယခုေသာ္ၿမိဳ ႔ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္
အကာအကြယ္မဲ႔ ဟာလာဟင္းလင္း အထင္းသား ေပၚေနရကား ၊
ရန္သူ အေျမာက္က်ည္ဆံမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔တြင္းသို႔ အဆီးအတားမရိွ ၀င္ေရာက္လာ၏ ။
စစ္ပန္းေနၿပီး အစာေရစာ မ၀တ၀ျဖစ္ေနရွာေသာ စစ္သားတပ္စုမ်ားသည္
ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမ်ားတြင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာလ်က္ရိွ၏ ။ အိမ္ျပတင္း၀မ်ားဆီမွ
ဒါဏ္ရာရသူတို႔၏ ညည္းညဴသံမ်ား ၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ေသြးပ်က္လုခမန္း ေအာ္ဟစ္လိုက္သံမ်ား ၊
မိန္းမမ်ား၏ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳသံမ်ား ၊ကေလးမ်ား အစာေတာင္း ငိုဟစ္သံမ်ား ထြက္ေပၚပ်ံ ႔လႊမ္းေန၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းက လူမ်ားသည္ စကားကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္မေျပာ၀ံ႔ဘဲ ေလသံျဖင္႔သာ ေျပာၾက၏ ။
ေျပာေသာအခါတြင္လည္း၀ါက်တစ္ခုကိုပင္ ျပည္႔စံုေအာင္မေျပာၾက ။ ရန္သူေတြ ေရွ ႔တိုးလာေနၿပီလားဟူေသာ
စိုးရိမ္မႈသည္ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္႔တင္းခက္မာေစသည္ ။ အေၾကာအျခင္မ်ားကို ဆိုင္းတြေစသည္ ။
ညမ်ားကား ေျခာက္ျခားစရာတည္း ။ ညည္းတြားသံမ်ား ၊ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္ ပို၍
က်ယ္ေလာင္လာသည္ ။ တပိုင္းတစ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၿမိဳ ႔ရိုးဆီသို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတာင္ရိပ္သည္
တအိအိ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ရာ ၊ ရန္သူစခန္းကိုပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေပ ။ အတန္ၾကာမွ မည္းေမွာင္ေနေသာ ေတာင္စြယ္တန္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ လမင္းထြက္ျပဴလာသည္ ။
လမင္းႀကီးသည္ တိုက္ပြဲတြင္ ဓါးခ်က္မ်ားစြာ ထိုးခုတ္ျခင္းကိုခံရသည္႔ ဒိုင္းႀကီးႏွင္႔ပင္တူလွေခ်၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းရိွလူအေပါင္းတို႔သည္ ရံႈးနိမ္႔မႈေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည္ ။
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေၾကာင္႔ ပင္ပန္းႏြမ္းရိေနသည္ ။ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ထြက္ရန္
အခြင္႔အလမ္းသည္လည္း တေန႔တျခားေမွးမွိန္လာသည္ ။ သူတို႔သည္ လမင္းႀကီးကိုလည္းေကာင္း ၊
လႊသြားမ်ားလိုခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ေတာင္ထြတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊
ေတာင္ရိပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ၊ ေၾကာက္လန္႔ စိုးထိတ္ျခင္း အတိၿပီးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔
ၾကည္႔ေနၾကရသည္ ။ သူတို႔ေျပာဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာကား ေသေရးအျပင္ အျခားမရိွ ။
သူတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္မည္ ႔ ၾကယ္ကေလး တစ္ပြင္႔သည္ပင္ အေျပာက်ယ္ေသာ
ေကာင္းကင္ျပင္၌ မလင္း ။ မလက္ ။ မရိွ ။
ညဥ္ ႔ေမွာင္ေသာ္လည္း အိမ္မ်ားတြင္ မီးမထြန္းရဲ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမမ်ားအေပၚတြင္
အေမွာင္ထုသည္ သိပ္သည္းစြာ က်ေရာက္ေနသည္ ။ ဤအေမွာင္သည္းသည္းမွာပင္
မိန္းမအိုႀကီးတစ္ေယာက္သည္ အ၀တ္နက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး၀တ္ကာ အသံမျမည္ေအာင္
ညင္သာစြာ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ လူမ်ားကသူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ တီးတိုးစကားဆိုၾကသည္ ။
"သူ.. မဟုတ္လား"
"သူေပါ႔ ..သူေပါ႔ ..."
တခ်ိဳ ႔လူမ်ားက သူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္သြားသည္ ။ တခ်ိဳ ႔ကမူ ေခါင္းကိုငံု႔ကာ
သူ႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္ ။ ကင္းလွည္ ႔ေနေသာတပ္စုေခါင္းေဆာင္ကမူ ...
" ေမာ္နာ မာရီယားနား ပါလား ၊အျပင္ထြက္လာျပန္ၿပီ ၊ သတိနဲ႔သြားေနာ္ အခုေနခင္ဗ်ား အသတ္ခံရရင္
ဘယ္သူကမွ တရားခံ လိုက္ရွာေပးမွာမဟုတ္ဘူး " ဟု သတိေပးစကားေျပာသည္ ။ သို႔ေသာ္
မိန္းမအိုႀကီး မာရီယားနားသည္ သူ႔ကိုကင္းလွည္ ႔တပ္စုက ျဖတ္ေက်ာ္သြားသည္အထိ ရပ္ေစာင္႔ေနသည္ ။
ကင္းလွည္ ႔စစ္သားမ်ားသည္ မာရီယားနားကို မည္သို႔မွ် အႏ ၱရာယ္မေပးၾက ။ လူေသေကာင္တစ္ေကာင္လို ေရွာင္ကြင္း၍သာသြားၾကသျဖင္႔ အေမွာင္ထုထဲတြင္
သူတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးမားမားျဖစ္ေနသည္ ။ မာရီယားနားသည္ တကိုယ္တည္းပင္
တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ သြားလာေနသည္ ။ သူအသံမျမည္ဘဲ သြားလာလႈပ္ရွားေနပံု ၊ အေမွာင္ထဲတြင္
အ၀တ္နက္ ၀တ္ထားပံုတို႔မွာ ၿမိဳ ႔ေတာ္၏ ၿဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး လႈပ္ရွားသြားလာေနသည္ႏွင္႔ပင္ တူေနသည္ ။
ညဥ္းတြားသံ ၊ ငိုဟစ္သံ ၊ ရႈံးနိမ္႔၍ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင္႔ ညဥ္းညဴသံတို႔သည္ ၿ၈ိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုးႏွင္႔တူေနေသာ
မာရီယားနား၏ ေနာက္ပါးမွ တပါတည္းကပ္၍လိုက္ေနသည္လား ထင္မွတ္ရ၏ ။
ေမာ္နာ မာရီယားနားသည္ ဤၿမိဳ ႔သူျဖစ္သည္႔အျပင္ ၊ မိခင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္ ။
ထို႔ေၾကာင္႔မာရီယားနား၏ ေခါင္းထဲ၌ သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္အေၾကာင္းႏွင္႔ သူ႔သားအေၾကာင္းတို႔မွာ တြဲ၍ေပၚေနသည္ ။
သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္ကို ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္မည္ တကဲကဲ ဟန္ျပင္ေနေသာ လူစုလူေ၀းႀကီး၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ သူ႔သား ။
ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ ၊ အသည္းႏွလံုး မရိွေသာသူ႔သား ။ ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာခင္က ဤသားကို ေမြးရသည္႔အတြက္
ဂုဏ္ယူမိသည္ ။ သူသည္ သားကိုေမြး၍ သူ႔ႏိုင္ငံ၏ ေက်းဇူးကိုဆပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ႔သည္ ။
သူ႔သားသည္ မာရီယားနား ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ေတာ္ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာ
ထိုၿမိဳ ႔ေတာ္ႏွင္႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္သူၿမိဳ ႔ေတာ္သားမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မည္ဟုလည္း မွတ္ယူခဲ႔သည္ ။
မာရီယားနားအဖို႔ ဤၿမိဳ ႔သည္ သူ႔ အဖိုးအဖြား အေဘးအဘီတို႔ ေခၽြးႏွင္႔ေသြးႏွင္႔ရင္းကာ ေဆာက္တည္ခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ ။
ဤၿမိဳ ႔ေတာ္တ၀ိုက္မွေျမႀကီးသည္ သူ႔ေသြး သူ႔သား အရင္းအျခာမ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားရာ ေျမႀကီး ။ ဤေဒသရိွ ပံုျပင္မ်ား ၊
ေတးသီခ်င္းမ်ား ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားသည္ သူ႔ေဆြသူ႔မ်ိဳးမ်ား၏ ပံုျပင္ ၊ သီခ်င္း ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ရကား ၊
သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ထိုထိုေသာ အရာတို႔ႏွင္႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းမက သြယ္တန္းယွက္ႏြယ္
ပူးစပ္ေနသည္သာျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မ်ား သြယ္တန္းေနေသာ အသည္းႏွလံုးသည္
ခ်စ္ရေသာသူတစ္ဦး ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔ရၿပီျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသည္းႏွလံုးသည္ ပူဆာငိုေၾကြးေနေတာ႔၏ ။
မာရီယားနားသည္ သူ႔အသည္းေပၚတြင္ သူခ်စ္ရေသာသားႏွင္႔သူခ်စ္ရေသာဇာတိေျမကိုတင္ကာခ်ိန္စက္မိ၏ ။
ဘယ္သင္းက အေလးသာသည္ကိုသူမေျပာႏိုင္ ။
ဒြိဟသံသယေတြ ၀င္ေလေလ ၊ မာရီယားနားသည္ ညစဥ္လိုလို လမ္းတကာ ေလွ်ာက္မိေလေလ
ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔ကိုမမွတ္မိေသာသူမ်ားက ညအခါ မာရီယားနားကို ေတြ ႔ရလွ်င္ ၊ ရုတ္တရက္
ေၾကာက္လန္႔တႀကီးထြက္ေျပးၾက၏ ။ ညအေမွာင္မည္းမည္းတြင္ အ၀တ္နက္ႏွင္႔ မိန္းမအိုႀကီးသည္ကား
သူတို႔ဆီသို႔ တိုးသထက္တိုး၀င္လာေသာ ေသမင္း၏ တမန္ပင္လားဟု ထင္မွတ္မိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။ မာရီယားနားကိုမွတ္မိသူတို႔ကလည္း မာရီယားနားသည္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး၏ အေမျဖစ္ေနသျဖင္႔
ေ၀းေ၀းကေရွာင္ၾက၏ ။
တစ္ရက္တြင္ မာရီယားနားသည္ ၿမိဳ ႔စြန္ တစ္ေနရာရိွ ၿမိဳ ႔ရိုးအနား၌ မိန္းမတစ္ဦးကိုေတြ႔ရ၏ ။
ထိုမိန္းမသည္ အေလာင္းတစ္ေလာင္း၏ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္မ်ား သမ္းေနသည္႔
မ်က္ႏွာကို ၾကယ္မ်ားဆီသို႔ေမာ႔လ်က္ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေန၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးေပၚက စစ္သားမ်ားသည္
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ စကားကိုတိုးညင္းစြာေျပာ၏ ။
သစၥာေဖာက္၏ အေမကေမးသည္ ။
" ရွင္႔ ခင္ပြန္းလား "
" မဟုတ္ပါဘူး"
" ရွင္႔ ေမာင္လား "
" ကၽြန္မသားပါ ၊ ကၽြန္မခင္ပြန္းက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၃ ရက္က က်ဆံုးသြားၿပီ ။ ဒီကေန႔
" The Mother of a Traitor " by M. Gorky
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ညြန္႔ၾကဴး
မိခင္မ်ားအေၾကာင္းသာေျပာရလွ်င္ ဆံုးႏိုင္မည္မထင္ ။
ရန္သူတပ္မ်ားသည္ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံမဏိကြင္းႀကီးပမာ ၿမိဳ ႔ကို
၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္ ။ ညအခ်ိန္မ်ားတြင္ ရန္သူတပ္မ်ားဆီမွ မီးေရာင္မ်ားသည္
မည္းေမွာင္နက္ၾကဳတ္ေနေသာၿမိဳ ႔ရိုးကို မ်က္လံုးနီနီရဲရဲ အေထာင္အေသာင္းျဖင္႔
စူးစိုက္ၾကည္႔ေနသည္လား ထင္မွတ္ရသည္ ။ မ်က္လံုးနီနီရဲရဲႀကီးမ်ားက အၿငိဳးႀကီးစြာ
ၾကည္႔ေနသည္ဟု ထင္ရေလေလ ၊ အ၀ိုင္းခံၿမိဳ ႔တြင္းရိွ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ားအဖို႔
စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေလေလ ျဖစ္ရသည္ ။
ၿမိဳ ႔ရိုး၏ သူရဲေျပးလမ္းမွၾကည္႔လွ်င္ ရန္သူ၀ိုင္းပတ္မႈကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္း
က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသည္ကို ျမင္ေနရ၏ ။ ရန္သူတပ္သားမ်ား၏ အရိပ္မ်ားကိုလည္း
မီးေရာင္ေၾကာင္႔ ကြဲျပားစြာ ျမင္ႏိုင္၏ ။ ၀၀လင္လင္ေကၽြးေမြးထားေသာ စစ္ျမင္းႀကီးမ်ား၏
ဟည္သံမ်ား ၊ လက္နက္မ်ားထိခတ္၍ တခၽြင္ခၽြင္ျမည္သံမ်ား ၊ ေအာင္ပြဲမုခ်ခံရေတာ႔မည္ဟု
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနေသာ စစ္သူရဲမ်ား၏ က်ယ္ေလာင္ေသာရယ္ေမာသံ ၊ သီခ်င္းေအာ္ဟစ္
ဆိုသံတို႔ကိုလည္း ၾကားရသည္ ။ ရန္သူ၏ သီခ်င္းသံ ရယ္ေမာသံမ်ားထက္ နားမခံသာေသာ
အသံသည္ အဘယ္မွ ရိွပါအံ႔နည္း ။
ရန္သူမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သားမ်ား ေသာက္သံုးေသာ ၊ ၿမိဳ ႔ထဲသို႔စီး၀င္ေသာ
စမ္းေခ်ာင္းမ်ားတြင္အေလာင္းမ်ားကို ေမွ်ာခ်၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးပတ္လည္ရိွ စပ်စ္ခင္းမ်ားကို
မီးရိႈ ႔ပစ္လိုက္ၾက၏ ။ လယ္ခင္းယာခင္းမ်ားကို စိစိညက္ညက္ ဖ်က္ေျခပစ္ၾက၏ ။
စားသံုးပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲပစ္ၾက၏ ။ ယခုေသာ္ၿမိဳ ႔ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ ေျမျပင္ေပၚတြင္
အကာအကြယ္မဲ႔ ဟာလာဟင္းလင္း အထင္းသား ေပၚေနရကား ၊
ရန္သူ အေျမာက္က်ည္ဆံမ်ားသည္ ၿမိဳ ႔တြင္းသို႔ အဆီးအတားမရိွ ၀င္ေရာက္လာ၏ ။
စစ္ပန္းေနၿပီး အစာေရစာ မ၀တ၀ျဖစ္ေနရွာေသာ စစ္သားတပ္စုမ်ားသည္
ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမ်ားတြင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာလ်က္ရိွ၏ ။ အိမ္ျပတင္း၀မ်ားဆီမွ
ဒါဏ္ရာရသူတို႔၏ ညည္းညဴသံမ်ား ၊ ေဆာက္တည္ရာမရ ေသြးပ်က္လုခမန္း ေအာ္ဟစ္လိုက္သံမ်ား ၊
မိန္းမမ်ား၏ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳသံမ်ား ၊ကေလးမ်ား အစာေတာင္း ငိုဟစ္သံမ်ား ထြက္ေပၚပ်ံ ႔လႊမ္းေန၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းက လူမ်ားသည္ စကားကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္မေျပာ၀ံ႔ဘဲ ေလသံျဖင္႔သာ ေျပာၾက၏ ။
ေျပာေသာအခါတြင္လည္း၀ါက်တစ္ခုကိုပင္ ျပည္႔စံုေအာင္မေျပာၾက ။ ရန္သူေတြ ေရွ ႔တိုးလာေနၿပီလားဟူေသာ
စိုးရိမ္မႈသည္ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင္႔တင္းခက္မာေစသည္ ။ အေၾကာအျခင္မ်ားကို ဆိုင္းတြေစသည္ ။
ညမ်ားကား ေျခာက္ျခားစရာတည္း ။ ညည္းတြားသံမ်ား ၊ ငိုေၾကြးသံမ်ားသည္ ပို၍
က်ယ္ေလာင္လာသည္ ။ တပိုင္းတစ ၿပိဳပ်က္ေနေသာ ၿမိဳ ႔ရိုးဆီသို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတာင္ရိပ္သည္
တအိအိ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ရာ ၊ ရန္သူစခန္းကိုပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ႔ေပ ။ အတန္ၾကာမွ မည္းေမွာင္ေနေသာ ေတာင္စြယ္တန္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ လမင္းထြက္ျပဴလာသည္ ။
လမင္းႀကီးသည္ တိုက္ပြဲတြင္ ဓါးခ်က္မ်ားစြာ ထိုးခုတ္ျခင္းကိုခံရသည္႔ ဒိုင္းႀကီးႏွင္႔ပင္တူလွေခ်၏ ။
ၿမိဳ ႔တြင္းရိွလူအေပါင္းတို႔သည္ ရံႈးနိမ္႔မႈေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနသည္ ။
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေၾကာင္႔ ပင္ပန္းႏြမ္းရိေနသည္ ။ ေဘးဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ထြက္ရန္
အခြင္႔အလမ္းသည္လည္း တေန႔တျခားေမွးမွိန္လာသည္ ။ သူတို႔သည္ လမင္းႀကီးကိုလည္းေကာင္း ၊
လႊသြားမ်ားလိုခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ခၽြန္ထြက္ေနသည္ ႔ ေတာင္ထြတ္မ်ားကို လည္းေကာင္း ၊
ေတာင္ရိပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း ၊ ေၾကာက္လန္႔ စိုးထိတ္ျခင္း အတိၿပီးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔
ၾကည္႔ေနၾကရသည္ ။ သူတို႔ေျပာဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာကား ေသေရးအျပင္ အျခားမရိွ ။
သူတို႔၏ ႏွလံုးသားကို ေျဖသိမ္႔ႏိုင္မည္ ႔ ၾကယ္ကေလး တစ္ပြင္႔သည္ပင္ အေျပာက်ယ္ေသာ
ေကာင္းကင္ျပင္၌ မလင္း ။ မလက္ ။ မရိွ ။
ညဥ္ ႔ေမွာင္ေသာ္လည္း အိမ္မ်ားတြင္ မီးမထြန္းရဲ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၿမိဳ ႔တြင္းလမ္းမမ်ားအေပၚတြင္
အေမွာင္ထုသည္ သိပ္သည္းစြာ က်ေရာက္ေနသည္ ။ ဤအေမွာင္သည္းသည္းမွာပင္
မိန္းမအိုႀကီးတစ္ေယာက္သည္ အ၀တ္နက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး၀တ္ကာ အသံမျမည္ေအာင္
ညင္သာစြာ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ လူမ်ားကသူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ တီးတိုးစကားဆိုၾကသည္ ။
"သူ.. မဟုတ္လား"
"သူေပါ႔ ..သူေပါ႔ ..."
တခ်ိဳ ႔လူမ်ားက သူ႔ကိုေတြ ႔ေသာအခါ အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္သြားသည္ ။ တခ်ိဳ ႔ကမူ ေခါင္းကိုငံု႔ကာ
သူ႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကသည္ ။ ကင္းလွည္ ႔ေနေသာတပ္စုေခါင္းေဆာင္ကမူ ...
" ေမာ္နာ မာရီယားနား ပါလား ၊အျပင္ထြက္လာျပန္ၿပီ ၊ သတိနဲ႔သြားေနာ္ အခုေနခင္ဗ်ား အသတ္ခံရရင္
ဘယ္သူကမွ တရားခံ လိုက္ရွာေပးမွာမဟုတ္ဘူး " ဟု သတိေပးစကားေျပာသည္ ။ သို႔ေသာ္
မိန္းမအိုႀကီး မာရီယားနားသည္ သူ႔ကိုကင္းလွည္ ႔တပ္စုက ျဖတ္ေက်ာ္သြားသည္အထိ ရပ္ေစာင္႔ေနသည္ ။
ကင္းလွည္ ႔စစ္သားမ်ားသည္ မာရီယားနားကို မည္သို႔မွ် အႏ ၱရာယ္မေပးၾက ။ လူေသေကာင္တစ္ေကာင္လို ေရွာင္ကြင္း၍သာသြားၾကသျဖင္႔ အေမွာင္ထုထဲတြင္
သူတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးမားမားျဖစ္ေနသည္ ။ မာရီယားနားသည္ တကိုယ္တည္းပင္
တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္ သြားလာေနသည္ ။ သူအသံမျမည္ဘဲ သြားလာလႈပ္ရွားေနပံု ၊ အေမွာင္ထဲတြင္
အ၀တ္နက္ ၀တ္ထားပံုတို႔မွာ ၿမိဳ ႔ေတာ္၏ ၿဂိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုး လႈပ္ရွားသြားလာေနသည္ႏွင္႔ပင္ တူေနသည္ ။
ညဥ္းတြားသံ ၊ ငိုဟစ္သံ ၊ ရႈံးနိမ္႔၍ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင္႔ ညဥ္းညဴသံတို႔သည္ ၿ၈ိဳလ္ဆိုး ၾကမၼာဆိုးႏွင္႔တူေနေသာ
မာရီယားနား၏ ေနာက္ပါးမွ တပါတည္းကပ္၍လိုက္ေနသည္လား ထင္မွတ္ရ၏ ။
ေမာ္နာ မာရီယားနားသည္ ဤၿမိဳ ႔သူျဖစ္သည္႔အျပင္ ၊ မိခင္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္ ။
ထို႔ေၾကာင္႔မာရီယားနား၏ ေခါင္းထဲ၌ သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္အေၾကာင္းႏွင္႔ သူ႔သားအေၾကာင္းတို႔မွာ တြဲ၍ေပၚေနသည္ ။
သူ႔ၿမိဳ ႔ေတာ္ကို ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္မည္ တကဲကဲ ဟန္ျပင္ေနေသာ လူစုလူေ၀းႀကီး၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ သူ႔သား ။
ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာေသာ ၊ အသည္းႏွလံုး မရိွေသာသူ႔သား ။ ႏွစ္မ်ားစြာ မၾကာခင္က ဤသားကို ေမြးရသည္႔အတြက္
ဂုဏ္ယူမိသည္ ။ သူသည္ သားကိုေမြး၍ သူ႔ႏိုင္ငံ၏ ေက်းဇူးကိုဆပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ႔သည္ ။
သူ႔သားသည္ မာရီယားနား ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ေတာ္ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ႔ေသာ
ထိုၿမိဳ ႔ေတာ္ႏွင္႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္သူၿမိဳ ႔ေတာ္သားမ်ားအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မည္ဟုလည္း မွတ္ယူခဲ႔သည္ ။
မာရီယားနားအဖို႔ ဤၿမိဳ ႔သည္ သူ႔ အဖိုးအဖြား အေဘးအဘီတို႔ ေခၽြးႏွင္႔ေသြးႏွင္႔ရင္းကာ ေဆာက္တည္ခဲ႔ေသာၿမိဳ ႔ ။
ဤၿမိဳ ႔ေတာ္တ၀ိုက္မွေျမႀကီးသည္ သူ႔ေသြး သူ႔သား အရင္းအျခာမ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားရာ ေျမႀကီး ။ ဤေဒသရိွ ပံုျပင္မ်ား ၊
ေတးသီခ်င္းမ်ား ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားသည္ သူ႔ေဆြသူ႔မ်ိဳးမ်ား၏ ပံုျပင္ ၊ သီခ်င္း ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ရကား ၊
သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ထိုထိုေသာ အရာတို႔ႏွင္႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းမက သြယ္တန္းယွက္ႏြယ္
ပူးစပ္ေနသည္သာျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္မ်ား သြယ္တန္းေနေသာ အသည္းႏွလံုးသည္
ခ်စ္ရေသာသူတစ္ဦး ဆံုးရႈံးသြားခဲ႔ရၿပီျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသည္းႏွလံုးသည္ ပူဆာငိုေၾကြးေနေတာ႔၏ ။
မာရီယားနားသည္ သူ႔အသည္းေပၚတြင္ သူခ်စ္ရေသာသားႏွင္႔သူခ်စ္ရေသာဇာတိေျမကိုတင္ကာခ်ိန္စက္မိ၏ ။
ဘယ္သင္းက အေလးသာသည္ကိုသူမေျပာႏိုင္ ။
ဒြိဟသံသယေတြ ၀င္ေလေလ ၊ မာရီယားနားသည္ ညစဥ္လိုလို လမ္းတကာ ေလွ်ာက္မိေလေလ
ျဖစ္ေနသည္ ။ သူ႔ကိုမမွတ္မိေသာသူမ်ားက ညအခါ မာရီယားနားကို ေတြ ႔ရလွ်င္ ၊ ရုတ္တရက္
ေၾကာက္လန္႔တႀကီးထြက္ေျပးၾက၏ ။ ညအေမွာင္မည္းမည္းတြင္ အ၀တ္နက္ႏွင္႔ မိန္းမအိုႀကီးသည္ကား
သူတို႔ဆီသို႔ တိုးသထက္တိုး၀င္လာေသာ ေသမင္း၏ တမန္ပင္လားဟု ထင္မွတ္မိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ ။ မာရီယားနားကိုမွတ္မိသူတို႔ကလည္း မာရီယားနားသည္ သစၥာေဖာက္တစ္ဦး၏ အေမျဖစ္ေနသျဖင္႔
ေ၀းေ၀းကေရွာင္ၾက၏ ။
တစ္ရက္တြင္ မာရီယားနားသည္ ၿမိဳ ႔စြန္ တစ္ေနရာရိွ ၿမိဳ ႔ရိုးအနား၌ မိန္းမတစ္ဦးကိုေတြ႔ရ၏ ။
ထိုမိန္းမသည္ အေလာင္းတစ္ေလာင္း၏ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရိပ္မ်ား သမ္းေနသည္႔
မ်က္ႏွာကို ၾကယ္မ်ားဆီသို႔ေမာ႔လ်က္ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေန၏ ။ ၿမိဳ ႔ရိုးေပၚက စစ္သားမ်ားသည္
အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ စကားကိုတိုးညင္းစြာေျပာ၏ ။
သစၥာေဖာက္၏ အေမကေမးသည္ ။
" ရွင္႔ ခင္ပြန္းလား "
" မဟုတ္ပါဘူး"
" ရွင္႔ ေမာင္လား "
" ကၽြန္မသားပါ ၊ ကၽြန္မခင္ပြန္းက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၃ ရက္က က်ဆံုးသြားၿပီ ။ ဒီကေန႔
